Hoe ik de wondere wereld van de imkerij ontdekte.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Wie had gedacht dat ik ooit tot de gilde van de imkers zou behoren, ik niet in het minst !

Toen ik in 1998 de respectabele leeftijd van 60 jaar bereikte, vond mijn baas dat het wel geweest was en dat ik mijn functie beter kon doorgeven aan een jongere kracht, die waarschijnlijk qua kosten/baten een beter rendement had.

Met een beetje spijt in het hart, ik deed tenslotte mijn job echt graag,  vertrok ik dan maar en vatte mijn ‘gepensioneerd’ leven aan.

Ik had deze periode wel  vrij goed voorbereid, maar toch valt het een beetje als een natte doek op je gezicht.Wat zou ik nu allemaal met die vrije tijd gaan aanvangen, zonder dat ik terug de slaaf werd van een volgende baas of van de verveling ?

Zo las ik in de daarop volgende maanden in een reclameblaadje ( wat leest een mens  al als je zoveel vrije tijd hebt ! ) een advertentie: Cursus imker en wat nog veel belangrijker was : ’t was  gratis !

Ik dus daar naartoe, op een zondagmorgen dan nog wel, en in een afgedankt repetitielokaal van de fanfare, tussen wat rommel en allerlei attributen die ooit nuttig geweest waren voor een fanfare !

Ik stond er vrij sceptisch tegenover en nam een afwachtende houding aan.

Tot mijn verwondering ontdekte ik dat een buur zich eveneens had ingeschreven voor deze cursus; hij was nog wel niet op pensioen maar beschikte toch over wat vrije tijd, want hij ‘stond’ in het onderwijs.

Als ik eerlijk ben dan moet ik toegeven dat we mekaar regelmatig meetrokken naar de volgende les, temeer daar we aan ‘carpooling’ deden !

Zo evolueerde mijn afwachtende houding iedere week meer en meer naar een geïnteresseerde houding…….zeer boeiende sprekers waaronder verschillende universiteitsprofessoren en andere boeiende personen met een onschatbare ervaring en met een onmetelijke wijsheid in petto !. Week na week werd het interessanter……de verhalen werden sterker…….banden werden aangehaald………….imkerhallen werden bezocht…….en plots, zonder dat je’t zelf beseft, ben je gebeten door de microbe…….’t Is bijna een wonder op zich !

Ik was nog altijd niet echt overtuigd om tot de praktische imkerij over te gaan…..maar dan onderschat je de geest van de imkersgilde !

‘k zal wel eens een kast met wat bijen bij jou zetten……..dan kun je ze zien vliegen !

Wacht…….je moet  een ‘peter’ hebben, want anders ga je in’t begin misschien nog wat stommiteiten doen !

Dus voor je’t echt doorhebt staan er enkele bijenkasten in een verloren hoekje van jou tuin……….tja……dat was wel plezant, maar na de zomer dan breng ik die kasten wel terug naar de eigenaar, want imkeren dat is eigenlijk toch niks voor mij !

Dan heb je natuurlijk zonder de waard gerekend…..nee nee…….laat die kasten maar staan tot na de winter, in de winter is er toch geen werk aan en nadien zien we wel !

En we zagen inderdaad wel wat er verder gebeurde.

Kom maar eens naar de vergadering van de bond zeiden ze tegen mij…………..en daar was de volgende val gezet…………je ‘moet’ mee gaan naar ‘t koolzaad…..jonge das ongelooflijk plezant en de ervaring die je daar opdoet die kan je nergens anders opdoen !

Ik even tegenpruttelen…….ik denk toch niet da t ik meega, zei ik zo langs mijn neus weg.

Dag Jan, zei mijn peter ( die ondertussen al tot ‘vriend’ was gepromoveerd ) je ‘moet’ echt meegaan, anders dan kan ik van jou nooit een echte imker maken ! En vertrokken waren we………..de sterke verhalen……..de soms onuitgesproken maar de duidelijk voelbare sterke vriendschapsbanden………..de geheime kracht van het samenhorigheidsgevoel en van ‘wij alleen kennen dit geluk om zo dicht bij de natuur en bij de Schepping te staan’, dat alles maakt dat je op een ‘point of no return’ belandt.

Als dan mijn peter als volgende zet vertelt dat hij te oud wordt voor zoveel kasten, dat hij met zoveel kasten niet meer naar’t koolzaad kan zeulen………….dan voel ik met mijn ellebogen dat ik niet anders kan dan zijn kasten overnemen……..en voila………….daar zit ik middenin de imkersgilde met 10 twaalframers en nog eens 4 zesramers………en dit waar ik een goede 5 jaar geleden in de verste verte niet kon vermoeden dat ik ooit een imker zou worden.

Maar………….ik ben mijn peter oneindig dankbaar…….voor het doorgeven van zijn imkerservaring……..maar ook zijn levenservaring…….zijn wijsheid…….zijn vriendschap………’t had om zo te zeggen mijn vader kunnen zijn !

Ook alle andere  gildenleden die mij in vertrouwen namen, op wier hulp en raad ik altijd kan rekenen, hen ben ik uiteraard ook echt dankbaar………..;en ik hoop dat wij tezamen nog lang kunnen genieten van onze geweldige hobby……..van de sterke verhalen………van de onzichtbare vriendschapsbanden.

F.C.