Belevenissen in het land van de Magyaren - Kalandok a magyarok országában. Deze blog gaat over Hongarije (Magyarország), voor velen onder ons een vrij onbekend land, ver van mijn deur. Daarom tracht deze blog ons een beter inzicht te geven in dit land, zijn tradities, zijn cultuur, de anekdotes, de lokale gebruiken en evenementen, het landschap en vooral zijn boeiende geschiedenis .
- Ez a blog Magyarországról szól, sok külföldi szemében egy ismeretlen ország, amely messzén áll az otthonunktól. A weboldal sok érdekes kérdést megmagyaráz erről az országról, a hagyományairól, a kultúrájáról, viccekről, a helyi hagyományokról és eseményekról, a tájról és mindenekelőtt Magyarország feltűnő történetéről mesél.
20-08-2013
Onderweg- Huwelijk in Oostenrijk - Valamint a házasság Ausztriában
Onderweg-útközben: Vele malen zijn we naar Hongarije geweest, Budapest ligt op 1400 km van Brussel. de reisweg is meestal dezelfde: Brussel, Aachen, Köln, Frankfurt/Main, Würzburg, Nürnberg, Regensburg, Passau op de A3/E35. Aan de grens met Oostenrijk wordt halt gehouden om een wegenvignet te kopen (Maut of vignet). Vanaf Passau verandert deze weg in A8/E552, waarom weet ik niet, wellicht een uitvinding van een verlichte Oostenrijker, alles ging toch eenvoudiger worden in Europa, oder nicht? Vanaf Passau rijden we nog een half uurtje en dan zijn we op onze vaste stek waar we overnachten. Gasthof Auzinger in Meggenhofen, aftanken, biertje op het terras, lekker eten bij deze gezellige mensen, ze zijn ondertussen bijna familie geworden. De dood van de vader, hebben we mee gemaakt en den trouw van de zoon "der Hans" met de schattige Diana, in de keuken zwaait moeder de scepter. In de meimaand genieten we steeds van hun lekkere Eferdinger spargel (asperges). Andere Belgen onderweg naar Hongarije stoppen daar even graag en vlot... Dit artikel is vooral gewijd aan de gebruiken daar in Opper-Oostenrijk, nl, trouwfeesten-esküvő, telkens we daar aanwezig waren en er was een huwelijksfeest in dit hotel werden de hotelgasten uitgenodigd aan het feest deel te nemen. Ter gelegenheid van het huwelijk wordt een speciaal boekje (A4) uitgegeven, samengesteld door een heuse redactie, bestaande uit vrienden en vriendinnen van het paar. Hun leven en van hun ouders wordt er op een ludieke manier voorgesteld aan de hand van uitspraken en foto's, voor de lezers die het Duits een weinig machtig zijn, geniet ervan. Deze boekjes worden heel de avond door verkocht door een stel speciaal daar voor aangestelde meisjes die ook een bloemstukje voor op de kledij te spelden verkopen. Iedereen geeft gul want men is in feeststemming. Ik heb 2 boekjes in mijn bezit van de trouwfeesten die we mee gemaakt hebben.
Het fotoverslag.
Het linkse boek van Diana en Hans Auzinger en het rechtse van Katrin en Josi Leitner.
De aangestelde vrolijke verkoopsters. Hieronder volgt het hele boek van Katrin und Josi, geniet ervan.
Einde.
Het jonge paar heeft zich wat afgezonderd met de beste vrienden.
De blaaskappel waar Josi speelt geeft een serenade ter ere van het koppel.
Allez, we geven er nog ne lap op!
En ja, enen snoodhaard heeft Katrin op de dansvloer gehaald.
Nogmaals overleg met de vrienden, er worden jeugdherinnereningen opgehaald. En ne flinke slok gedronken.
Nu het serieuze werkt, alle familiale aanwezigen schuiven aan om persoonlijk hun geschenk( omslag ) af te geven.
De wachtrij is lang.
En langer.
En de zitplaatsen worden opgevuld.
Dansje? Ja waarom niet.
De hotelgasten zitten in een zaal apart. A Ja, Olga was ook van de partij. En de fotograaf.
En andere gasten.
Alles werd netjes genoteerd door deze charmant dirndl.
Gebak zoveel je wil, wordt steeds aangevuld. Om 23:00 u was het tijd voor ons, morgen wacht Kocsola en onze vrienden daar. Er werd nog gefeest tot 04:30u. Tot daar dan het verslag van een huwelijk in Oostenrijk.
Kiskőrös. Dutra tractoren treffen. Net zoals in België, zijn er in Hongarije ook fanaten die hun rijdend erfgoed bewaren. Deze tractoren hebben wel een speciaal uiterlijk, voor ons Westerlingen vrij onbekend. De motor is voor de vooras geplaatst en is volgens kenners de juiste evenwichtige verdeling. De meeste Dutra's hebben een heel pak aan tegengewichten in de wielen hangen, voor een nog betere tractie. Op het eerste zicht is deze tractor met zijn immens lange snuit niet erg wendbaar, maar door de korte plaatsing van de voorwielen heeft hij een korte draaicirkel. De lengte van deze trekker speelt geen rol op de zeer grote velden in Hongarije, ook niet op de reuze coöperatieven (vroegere collectieve boerderijen). Vandaag worden er geen Dutra's meer geproduceerd. De geschiedenis van Dutra: De "Dutra tractorenfabriek" was gevestigd op het Csepel eiland in de Donau onder Budapest. Die begonnen na de oorlog met produceren van tractoren onder de naam HSCS- "Hoffer-Schranz", later Rode Ster Tractoren Fabriek Budapest- "Vörös Csillag Tractorgyar Budapest". later DUTRA "Diesel Universal TRActor", nadien veranderde de naam in RABA. Gebruikte motoren: Csepel, Steyer en Perkins. Kiskőrös een stadje met circa 15.000 inwoners, waar diverse vaste jaarlijkse evenementen plaatsvinden, had dit gebeuren te gast.. Er is daar een lokale club actief. De zware trekkers verzamelden aan het bekende verkeersmuseum en deden dan een optocht door het stadje. Dit lokte heel wat kijklustigen.. Nadien waren er ploegwedstrijden en behendigheidsproeven voor diverse van deze machines. Over de tentoonstelling en de optocht brengen wij een fotoverslag.
Het fotoverslag.
Speldje voor iedere deelnemer, "Kiskorösi DUTRA Rendez-vous." Eerste benaming"Rode Ster Tractoren Fabriek". Vroege Dutra. Logo. Csepel, met de Rode Ster. Produceerde, tractoren, vrachtwagens, motoren, moto's en bussen. Dutra D4K D4K Imposante snoet. Dutra D4K 120 pk. Dutra 4400 65 pk. U-28 U-28. Nog een 4400 En nog eentje Vroege Csepel.Met als koosnaampje "Malvin". Met gloeikopmotor zoals bv. Lanz tractoren van Heinrich LANZ Mannheim AG, Duitsland. Beelden van de optocht. Beelden van de optocht. Klassieke Dutra. Beelden van de optocht. Beelden van de optocht. Als rijdende lintzaag. Van het schroot gered. Klasieke Dutra U 28 We werken er aan! Deze wagentjes worden nog steeds als duiveltje doet al gebruikt. Ze zijn meestal van een een-cylinder diesel motor voorzien.Hongaarse gastvrijheid op zijn best, na mijn bewonderende blik, kreeg ik spontaan van de voor mij onbekende eigenaar een Pálinka aangeboden. Weigeren is vernederend. RABA Steyger (USA) licentie met Perkins motor. Deze kolossen worden steeds zeldzamer en moeten de plaats ruimen voor John Deere, Case en andere modernere tractoren Beelden van de optocht.
Beelden van de optocht.
Beelden van de optocht. Beelden van de optocht. Een zeldzame Steyer. Net als bij ons genieten de eigenaars van deze prachtige machines van de aandacht en het plezier samen te zijn onder gelijkgezinden.
Foto's: Eric en RobertO. Tekst en opzoeken: RobertO.
Tabdi-Akasztó. Hier in de onmiddellijke omgeving zijn nogal wat wijnbedrijven die druiven telen, oogsten, persen, laten gisten en rijpen (vinificatie die bestaat uit een aantal verrichtingen
noodzakelijk voor de verandering van de most - de geperste druiven - in wijn.
Sommige van deze zijn noodzakelijk, o.a. de alcoholische vergisting - of
alcoholische fermentatie - en andere mogelijk, om het profiel van de wijn te
verfijnen, zowel op aromatisch niveau als qua smaak) en dan eventueel bottelen. Er zijn grotere echte commerciële bedrijven maar ook nogal wat kleine familiale ondernemingen die met een beperkt aantal ha wijngaarden, prachtige wijnen (bor) produceren (geteeld in zandgrond -homok buckákon), Soms ook bottelen ze zelf en ze verkopen, voornamelijk aan particulieren. Dus niet aan grote wijnhandels en/of warenhuisketens. Wij waren te gast in een kleine familiale onderneming-családi vállalkozásunkat in het naburige Tabdi (1200 inwoners-op circa 10 km van Akasztó) m.n. bij Sinkovicz és Kiss Boraszát. Ze baten zowat 30 ha wijngaarden uit, zowel voor rode (vörös) in de versies droog (száraz) en halfzoet (félédes) als witte (fehér) wijnen in de versies droog (száraz), halfdroog (félszáraz), halfzoet (félédes). Ze bieden de volgende wijnsoorten, gemaakt van volgende druivenvariëten aan: Cserszegi Fűszeres d.i. kruidig, Olasz Rizling, Kékfrankos, Cabernet Sauvignon, Irsai Olivér, Kadarka en Kékfrankos Rosé. We proefden er een aantal merkwaardige wijnen van diverse druivensoorten. Voor het proeven wordt in Hongarije steeds betaald doch zonder enige aankoopverplichting. Hierover brengen we een fotoverslag.
Het fotoverslag.
Een folder van het bedrijf met de situering van Tabdi in Hongarije en een voorstelling van het gamma aan witte, rode en rosé wijnen. "Az élet túl rövid ahhoz hogy rossz bort igyunk" is hun slogan ofte: het leven is te kort om slechte wijn te drinken.
In het proeflokaal wacht een keurig gedekte tafel. Bij wijnproeven horen "zoutkoekjes"- poggyásza en uiteraard glazen. Tussendoor kan men ook wat kaas proeven enz.
Gastvrouw Marianna Sándor geeft de nodige commentaar bij een pas geopende fles witte wijn (Cserszegi Fűszeres is een wit druivenras. Het is genoemd naar de plaats van herkomst: Cserszegtomaj bij Keszthely. De toevoeging fűszeres betekend "kruidig") en Eric bestudeert de promotiefolder.
Olga & Rita proeven een glas uitstekende witte wijn (Olasz Rizling-vertaald Italiaanse Rizling-Olaszrizling is veel aangeplant druivenras, waarvan lichtgelige licht aromatische
wijnen gemaakt worden. De kwaliteit van de wijnen hangen sterk af van de
plaatselijke omstandigheden en het wijnjaar). In Hongarije draagt het etiket eerst de naam van de druivensoort - de versie: droog, halfdroog, halfzoet, zoet - en dan verder de streek (oorsprong-beschermd-hier Duna-Tisza), naam van de producent en/of bottelaar, het jaartal, het aantal graden, product van Hongarije enz. (Száraz, oltalom állá eredet-megjelöléssel ellatott vörösbor). Op het rug etiket staan dan de kenmerken van de wijn.
Gastvrouw Marianna heeft een volgende fles witte wijn ontkurkt Irsai Olivér- is een wit Hongaars druivenras. De druif is een kruising van de witte
druiven Pozsony Fehér en de Csaba Gyöngye.-. Weer volgt een deskundige uitleg en dan maar proeven.
Zij praat met enthousiasme over de vruchten van hun noeste arbeid, want dit bedrijf heeft nauwelijks vast personeel in dienst. Kleinere bedrijven hebben het momenteel lastig om te overleven.
Even uitblazen na het proeven van de witte wijnen. Intussen is ook kaas op de tafel verschenen. Nu is het de beurt voor de rode wijn. Op de voorgrond een fles witte wijn Olasz Rizling.
Enkele proefbeurten verder ziet de tafel er reeds flink gevuld uit...Daarna de rode wijnen Kékfrankos-Kékfrankos is één van de meest aangeplante druiven in Hongarije en is ook bekend als Blaufränkisch in Oostenrijk. De druif creëert wijnen met hoge zuren, goede tannines en diep paarse kleurenzijn achter de rug-. Later volgde een voortreffelijke Cabernet Sauvignon-een blauwe druivensoort die wordt gebruikt voor wijnproductie en ontstaan is uit een kruising van de cabernet franc met de sauvignon blanc. De cabernet sauvignon is een erg populaire druif en geeft een volle smaak en een donkere kleur. Het rijpingsproces is zeer belangrijk-.
En nog een fles om te openen en te proeven. Een extraatje...
Een mooi stilleven met alle aangeboden witte en rode wijnsoorten...De fles uiterst links bevat een merkwaardige iets wat zoetere wijn gemaakt van de speciale druivensoort uit de streek: Cserszegi Fűszeres. Al de andere soorten zijn de droge versie. Iets wat in Hongarije frequent voorkomt in tegenstelling tot wat algemeen wordt aangenomen: 'Hongaarse wijnen zijn zoet' is een bekend vooroordeel. Inderdaad er zijn zoetere versies maar dit zijn dan dessertwijnen te drinken uit een likeurglas en vergezeld van gebak.
De promotiefolder van het bedrijf met een overzicht van het aangeboden gamma aan wijnen, de beschrijving van de streek en de geschiedenis van dit bedrijf.
Foto's: RobertO. Tekst: Eric
Info over deze firma (Gastvrouw Marianna spreekt voortreffelijk Duits) via: www.skboraszat.hu
Kolontár. Op 4 oktober 2010 raasde een catastrofale toxische rode modderstroom (vörösiszap katasztrófa) over een aantal dorpen waaronder
Kolontár. De oorzaak was het doorbreken van een dijk die rond een bezinkingsbekken van een aluminiumfabriek, in de omgeving, was aangelegd. In het dorp stroomde het afval via de vallei van een kleine waterloop door en over het dorp. Dit drama is intussen uit de actualiteit verdwenen. Doch de gevolgen niet. Roberto was onlangs in de buurt van de dorp om ter plaatse de situatie te bekijken. Wij waren er vorig jaar even en er zijn intussen heel wat zaken gebeurd. Daarover brengen we een fotoverslag.
Het fotoverslag.
Een foto genomen langs de weg die door het dorp loopt. Openbare werken aan de gang staat er op het paneel onder de dorpsnaam.
De kerk van Kolontár staat op een kleine heuvel. Daardoor werd ze gespaard van de modderstroom. De hele vallei (achter de kerk) werd zowat weggeveegd door de modderstroom. Voor de kerk is nu een herdenkingsmonument opgericht. Op het paaltje staat dezelfde tekst als hieronder: "Nalatigheid en hebzucht van de menselijke natuur en de menselijke slachtoffers ervan"
Ereperk annex herdenkingspark in de betrokken vallei. De witte vlek is de doorbraakzone. Heel deze kleine vallei stond onder meters rode giftige smurrie.
Alles was hier onder het slib over gans de breedte tot hier aan deze rotsblokken die nu een soort dam vormen. De witte vlek op de achtergrond is de doorbraakzone. Dit huisje, in de vallei, is blijven staan als stille getuige.
Herinnering aan de ramp. "Nalatigheid en hebzucht van de menselijke natuur en de menselijke slachtoffers ervan" staat op dit paneel.
Dit huisje is behouden als stille getuige van de ramp. Op de foto is duidelijk te zien hoe hoog de smurrie wel stond.
In de schuur van het huisje is dit te zien. Het paneel is het aandenken dat hierboven op een foto staat afgebeeld.
Overblijfselen (meubels en huisgerief) als stille getuigen van de ramp.
Het behouden huisje, de stille getuige van de ramp. Alle andere vernielde huizen werden afgebroken.
Dit is de kleur van de dood, van vernieling en van milieuverontreiniging in Kolontár.
De oude brug was weggespoeld, nu ligt er een nieuwe over de Torna.
Ter nagedachtenis van de slachtoffers.
Namen van de slachtoffers, die gestorven zijn onmiddellijk en ten gevolge van de ramp.
En een herdenkingsmonument (geplaatst door zijn vrienden) van een blijkbaar later gestorven hulpverlener (zijn naam staat op het paneel hierboven). Er staat een mooi gedicht. "Vreemdeling die hier voorbij komt, hier zie je een triestig monument, van een jongeman wiens leven werd genomen door het land, blijf zijn naam roepen ter zijner ere, en zie hoe vocht tegen de natuurkrachten, want uiteindelijk offerde hij zijn leven "
Het desbetreffende bekken reuze groot, maar daar achter liggen er nog zo'n drie!
Men kan er gedurende een halve kilometer langsrijden. Schrikwekkend hoog is die dijk.
Een ingang, en die kleur is niet van de aarde hier, het is gewoon het chemisch restafval van de aluminium productie.
Verboden toegang tot dit stort, vlak naast de weg gelegen. Van een goede beveiliging gesproken. Op het paneel staat:" fabrieksterrein, verboden te betreden voor onbevoegden". Men heeft er liever geen pottenkijkers. Maandenlang werd er grond afgegraven en weggevoerd en eigenlijk weet niemand naar waar.
Ajka, het volgend dorp, daar waar de aluminium fabriek gevestigd is.
Akasztó-Izsák-Páhí-Kiskőrös.Hier in Hongarije bulken de ooievaarsnesten - gólyafészek van de jonge vogels. Dit jaar zijn er per nest veel jonge (witte) ooievaars (fehér gólya-ciconia ciconia) te zien, dankzij het natte voorjaar. Daardoor was er een groot voedselaanbod en daardoor kunnen de ooievaars meer kleintjes groot brengen. De vertegenwoordigers van het Kolon tó ringstation (gyűrűállomás) i.s.m. rangers van het nationaal park (KiskunságiNemzetiPark-KNP) trekken dezer dagen in de omgeving rond om onge ooievaars te ringen-gyűrűzés. Wij trokken mee en daarover brengen we een fotoverslag. We vertrokken in Izsák en dan verder naar Páhí (waar de lokale kleutertuin zeer geïnteresseerd toekeek). Ten slotte kregen wij een aantal foto's door van het ringen van zwarte ooievaars (fekete gólya-ciconia nigra) in Kiskőrös.
Het fotoverslag.
De kleurringen worden op nummer gerangschikt. Elke vogel krijgt twee ringen: een nummerring en een kleurring. Dit jaar is het kleur blauw.
Akos Németh van het ringstation ringt de eerste ooievaars in Izsák. Daarvoor is uiteraard een hoogtewerker nodig.
Het tweede team bestaat uit Boglárka Madarász, ook van het ringstation. Dochterlief assisteert. De metalen constructie (het wiel) wordt speciaal geplaatst voor ooievaarsnesten. Anders bouwen ze hun nest gewoon op de elektriciteitspaal zelf...
Een jonge ooievaar krijgt de twee ringen aangemeten door Akos Németh.
Daar gaat de hoogtewerker en we mochten mee.
Boven hadden we een leuk uitzicht en 4 jonge ooievaars, in het nest, proberen zich 'klein" te maken.
Uiteraard hadden wij onze "supporters" uitgenodigd. Zicht van bovenaf.
De kleurring zit eraan en nu nog de voetringen (die uiteraard ook genummerd zijn).
En dit is de gesloten voetring...
Uiteraard is voor dit soort ringen een nijptang nodig. Er is nog een ring aan te brengen.
Ziezo, klaar is kees, de jonge ooievaars zijn geringd. Let op de omvang van dit nest...
Een ander team neemt over Tamás Sápi (KNP) en zijn vriendin Andrea Gerő...Tamás is een ranger van het nationaal park in het desbetreffende dorp.
Het volwassen exemplaar is er niet gerust in en cirkelt rond het nest.
In Páhí zat de lokale kleutertuin (óvoda) klaar om het ringwerk te observeren.
Het desbetreffende nest in Páhí .
Akos Németh geeft als een volleerde "onderwijzer" de nodige uitleg aan de kinderen i.v.m. het gedrag, broedwijze, trekgewoonten van de ooievaar. Tamás Sápi houdt de ringen klaar.
En de kleurring zit op de juiste plaats...
Nog verder luisteren naar de uitleg van Akos Németh, een en al aandacht van de kleintjes...
En snel het kleintje even knuffelen...dit zijn gegarandeerd fans voor het leven. Akos Németh houdt wel de snavel vast want een knauw van deze snavel zou zeker pijnlijk zijn....
Foto's van het ringen van een zwarte ooievaar in Kiskoros -Fekete gólya (Ciconia negra) gyűrűzés Kiskőrös térségében (foto's via Kosa Gyula.
De 4 kleintjes liggen klaar om geringd te worden...Fekete gólya (Ciconia negra) gyűrűzés Kiskőrös
térségében.
En ook hier een kleurring en een gesloten voetring met nummer...
Detailfoto van een jonge zwarte ooievaar...die is trouwens veel forser dan de gewone ooievaar en broedt in boomtoppen...
De ranger van het KNP van dit gebied is Kurmai Péter. (Madárzsákoló: Kurmai
Péter -KNP tájegység vezető). Bron: eigen ervaring, eigen foto's behalve die van de zwarte ooievaar zijn van Kosa Gyula.
Akasztó. Onlangs had in het lokale stadion in het dorp een leuke competitie(verseny) plaats tussen vrijwillige brandweerkorpsen (Tűzoltó verseny-önkéntes tűzoltóság - Kismotorfecskendő szerelési verseny - Kocsifecskendő szerelési verseny.). Die dag was een onderdeel van een landelijke competitie. Korpsen uit de wijde omgeving (o.a. Akasztó, Kecel, Tabdi, Soltvadkert, Kiskőrös, Császártöltés, Solt, Csengőd...) namen deel. Het kwam er op aan snel (d.w.z. tegen de tijd) en behendig te zijn in een aantal proeven onder het toeziende oog van een deskundige jury. Zowel, de jeugd, de jonge dames, de dames en de volwassen mannenkorpsen namen deel. Terzelfdertijd was er een competitie voor diezelfde deelnemende korpsen in retrokledij en met retro uitrusting. Er werden oude brandweerwagens tentoongesteld, er waren trofeeën te winnen en terzelfdertijd organiseerde het korps van Akasztó een tentoonstelling naar aanleiding van het honderdjarig bestaan van dit vrijwilligers korps. Uiteraard waren een natje en droogje voorzien. Over dat alles brengen wij een aantal foto's...
Het fotoverslag.
Een van de aanwezige korpsen was dit van Császártöltés. Op de foto een mouwschild met het logo van dit korps.
Dez"e
Deze trofeeën wachtten op de laureaten.(Eredményhirdetés)
De spanning is op de gezichten van de competitieve dames te lezen. Ze moeten deze draagbare pomp aan de praat krijgen na het aansluiten van een slang. Verder in de wei moesten hun collega's met de spuit een doel raken, wat eigenlijk - gezien de druk op het water - niet zo simpel was.
En de jeugd staat klaar aan de start om het karwei zo snel mogelijk uit te voeren. Slangen ontrollen, de pomp verbinden met een slang en een container water, de pomp aan de praat krijgen en dan met de spuit het doel (een soort roos) te raken.
De slangen liggen deskundig opgerold, nu ze zo snel mogelijk ontrold krijgen en met een koppelstuk twee slangen laten werken.
Een korps van jonge dames staat klaar aan de start om hun competitie onderdeel af te werken.
De zorgvuldig opgerolde slangen moeten zo snel mogelijk ontrold worden al rennend naar het doel. Kracht en behendigheid spelen hier meer want alles werd gechronometreerd.
Aan het doel en wachtend op het water dat voortgestuwd werd door een pomp die door een ander team moet aangekoppeld worden en aan de praat geraken.
En is de druk op het water en nu de roos zien te raken met de straal. Indien dit lukte sprong een lamp aan...Zit er simpel uit maar er zit wel een fikse druk op het water.
En nu is het de beurt aan de volwassenen-korpsen voor dezelfde competitie. Het korps van Akasztó is er klaar voor. Op de foto het team met de slangen en de mobiele pomp.
De slangen liggen zorgvuldig opgeplooid, ze moeten ontrold worden, gekoppeld worden, een splitstuk geplaatst worden, de pomp aankoppelen, doen starten en dan het doel raken met de spuit.
En klaar aan de start het team van Akasztó.
Het team spurt naar het doel, een ander team moet nu de pomp op een slang aansluiten die van een container water komt. De fotografen leggen alles vast op de gevoelige plaat.
De pomp is klaar en nu nog deze aan de praat krijgen.
De slang die van de pomp komt moet in een klaarstaande container met water geduwd worden.
De pomp zal weldra starten en het team staat, in de verte, klaar om het doel - een soort roos - te raken met de straal.
De roos is geraakt, de lamp is aangefloept, en de straal mag nu naar boven gericht worden.
Een detailfoto van de rozen - die stevig verankerd zijn - die moeten geraakt worden door de waterstraal.
In de namiddag was er een competitie voor dezelfde korpsen in retrokledij en met retro uitrusting. Balen stro herstapelen, een houtstapel verplaatsen, een oude pomp aansluiten, met de spierkracht pompen en dan ook een roos raken.
Een zicht op deze behendigheidsproeven...Strobalen stappelen onder het alziende oog van de jury.
Een stapeltje hout opnieuw deskundig en snel verplaatsen.
Een retropomp enkel aan de praat te krijgen met spierkracht.
Een ander korps in aangepaste retrokledij moet een al even retropomp met spierkracht bedienen.
Een ander korps 'vuurvogel' (folkloristisch gezelschap) bestaande uit dames nam ook aan deze competitie deel.
En dit zijn de kloeke dames van de groep Tűzmadár.
Een retro pompwagen. Er waren meerdere mooie exemplaren te bewonderen.
En nog een ander type retropomp.
100 jaar vrijwillig brandweerkorps (önkéntes tűzoltó egyesülete) in Akasztó en de bijhorende tentoonstelling.
Een paneeltje herinnert aan het vijftigjarig bestaan van ditzelfde korps.
De speciale vlag voor het honderdjarig bestaan (1913-2013).
Een algemeen zicht op de panelen van de tentoonstelling.
De verscheidene diploma's die in het verleden verdiend werden...
Trofeeën gewonnen in het verleden naar aanleiding van allerlei competities.
Foto's uit de oude doos evoceren het rijke verleden van deze groepering.
Nog een paneel met retro foto's...
En nog een dergelijk paneel...
Belangrijke stukken (diploma's en herdenkingsstukken) uit het ongetwijfeld rijk archief van deze vereniging.
Langs de Donau op zoek naar hoogwater - A Dunai árvÃz
Akasztó-Dunaföldvár-Paks-Baja. Iedereen zal het intussen reeds weten via diverse media - vooral de TV -...de Donau heeft kuren, kent een zeer hoog peil (+ 9 meter) en het water verplaatst zich langzaam richting Servië. De Donau doorkruist inderdaad heel wat landen vooraleer uit te monden in de Zwarte Zee in Roemenië. Onlangs stond het waterpeil hoog in Zuid-Duitsland, dan komt Slovakije (grens met Hongarije) aan de beurt. Na de Donauknie, in Noord Hongarije, komt later Budapest - daar is blijkbaar het ergste voorbij - en nu is het hoogwater hier in de buurt (30 km van hieruit). Tijd dus om even de 'ramptoerist' uit te hangen. We reden naar het dichtste punt voor ons en dat is het stadje Dunaföldvár. Daar namen wij, zoals zovelen, een aantal foto's die we nu brengen...
Het fotoverslag.
Zicht op het niet onaardige stadje Dunaföldvár met de burcht (vandaar de naam - woordelijk de aarden burcht aan de Donau) en diverse kerken. Het gele gebouw op de voorgrond is het kuurbad. Verder is er een befaamd restaurant met fameuze vissoep.
De Donau vormt hier de grens tussen de Tolna provincie (waar Roberto verblijft) en de Bács Kiskun provincie. De grens begint pal aan de bekende brug, die lange tijd de enige was over de Donau tussen Budapest en het zuiden in Baja. Lang was, erover geraken tussen de vele vrachtwagens, een echt avontuur. Intussen zijn er reeds twee bruggen bijgekomen (Dunaujváros en Szekszárd)
Dit is de naam van deze fameuze brug.
Dit is een zicht vanaf de weg van Solt-Kecskemét (nr. 52) die naar de bekende brug over de Donau leidt, dit is gewoon overstromingsgebied...ofte de winterbedding.
Aan de voet van de brug liggen zandzakjes. Er is dus nog wel reserve hoogte en het hoogste water is blijkbaar voorbij. Zicht richting Solt.
En dit zouden wij Donauspotters noemen ofte 'ramptoeristen'. Rita en Julia...de delegatie uit Akasztó.
Algemeen zicht op de zandzakjes op de oever. Ook de riooldeksels droegen een last zandzakken. Zicht op de Donau richting Baja (grens met Kroatië-Servië).
Normaal kan men hier 'droogvoets' tot aan deze boot - die daar permanent ligt - komen, nu zou wel iets moeilijker uitvallen.
Zicht op de pijlers van deze indrukwekkende brug, scheepvaart van o.a. cruiseschepen is nu niet mogelijk.
En dit zou dan die mooie "blauwe Donau" moeten voorstellen...
In Hongarije weet men dat de Donau kuren heeft. Daarom werden her en der grote overstromingsgebieden geschapen. Hier is er zo een, achter deze houtwal...daar kan het water naar hartenlust zich verspreiden in een soort bosgebied. Dit is gewoon wat men een winterbedding zou noemen...
Zicht op dit overstromingsgebied...geen mens die het in zijn hoofd haalt, hier huizen te laten bouwen...
De overgang tussen de Donau normaal peil en het overstromingsgebied loopt parallel met de brug. De overkant is de steile oeverkant, die men kan beklimmen en met een adembenemend zicht op de Donau. Daar is ook een wijngebied.
Lekker alles onder water, zal nadien wel wegzinken en/of wegtrekken. De overgang Donau-overstromingsgebied is niet te onderscheiden.
Zicht vanaf de weg die door dit overstromingsgebied loopt, hoog en droog...
Letterlijk met de voetjes in het water. Zicht op het overstromingsgebied. Binnen enkele weken zal alles weer droog staan, als de Donau zich terugtrekt naar de normale bedding. Op het einde van dit overstromingsgebied ligt een volwassen dijk. De velden erachter liggen er kurkdroog bij. Normaal heeft de Donau drie dijkengordels om deze wilde rivier te temmen. Tussen deze dijken is geen bebouwing waar te nemen (behalve soms een buitenhuisje op hoge palen). Als dit gebied droog ligt rijden de Hongaren er gewoon met de auto door over de dijken....
Een paar extra foto's.
Verder stroomafwaarts legden vele vrijwilligers vele zandzakjes...hier enkele foto's die mij per mail bereikten.
En dit is een foto in Budapest...het beeld van de bekende Hongaarse schrijver Attila József (beeld vlak voor het parlement, waar we dikwijls poseerden - op zijn schoot) letterlijk met de voeten in het water (foto via Facebook)
In dit is een foto in Paks, verder zuidwaarts richting Servië, de Donau stroomt onverstoorbaar verder (foto Tamás Zelfel).
Foto's genomen in Baja door Ann Vermeersch uit Hercegszanto..En de Donau stroomt verder onverstoord
Moet er nog zand zijn?
De eenzame lantaarnpaal in het water. Daar is normaal de weg.
Links nog 1 restaurant dat open is , m.n. de Mexicaan, al de rest is dicht wegens wateroverlast. Normaal gezien zit je daar ver van 't water, zoals je kan zien zit je nu pal naast de Donau, ja, tis eens wat anders hé.
Hier moet men normaal een parking kunnen oprijden, om onder de bomen te parkeren, onder de bomen is normaal een terrasje...
Wie dit filmpje opent zal zien hoe de situatie is, in het "Gemenc nationaal park"....dit bestaat uit een reeks oude armen van o.a. de Donau (niet zo ver van Szekszázd).
Bron: eigen ervaring, eigen foto's intussen aangevuld met gastfoto's van diverse bronnen.
Szekszárd-Waregem. Onlangs hebben de steden Waregem
en Szekszárd plechtig de oorkonde ondertekend ter gelegenheid van hun 20-jarige
verbroedering. Inderdaad deze beide steden een Belgische en Hongaarse verbroederden voor het eerst in september 1993. Een Szekszárd comité werkt deze verbroedering concreet uit door er af en toe een sociale meerwaarde aan te geven. Dit vertaalt zich o.a. in een aantal sociale activiteiten met medewerking van Waregemse gastgezinnen. Over de meest recente activiteit in Szekszárd zelf ontvingen wij van, direct betrokkenen, een aantal foto's, samen met een verslag, die we hier publiceren d.m.v. een fotoverslag. Een tegenbezoek aan Waregem is voorzien ergens eind oktober. Maar eerst geven we wat info over de beide betrokken steden.
Szekszárd (circa 36000 inwoners- In de Romeinse tijd Alisca) is de hoofdstad van de Tolna provincie. In diezelfde provincie ligt inderdaad Koscola...De dichtstbijzijnde grotere stad is Pécs (hoofdstad van de Baranya provincie) op zowat 60 km. Vanuit het standpunt van Akasztó ligt deze stad aan de andere zijde van de Donau (Dunantul)...In de directe omgeving van de stad werd in 2003 een gloednieuwe brug over deze machtige stroom gebouwd. Szekszárd is vooral bekend voor de fameuze rode wijn. Bekende druiven uit die streek zijn Cabarnet Sauvignon, Kékfrankos en Merlot, maar ook de Kadarka druif wordt er geteeld. Maar er worden ook witte druiven zoals de Olaszrisling geteeld. De omgeving telt meer dan 40 wijnbedrijven (en een hele reeks wijnkelders) en nogal wat van die wijnen zijn te koop in Belgenland en Nederland. Toch heeft ook deze stad een eigen stierenbloed (Bikavér - zowat de meest bekende Hongaarse wijn) die gecommercialiseerd is onder de naam Szekszárdi Bikavér (naar analogie met het even bekende stierenbloed van de stad Eger). Samsonite heeft een fabriek in de nabije omgeving van deze stad. Landschappelijk ligt deze stad in een heuvelrijk gebied dat verder doorloopt in de grote omgeving, de Mecsek heuvels. Die zijn mooi waar de te nemen van de autosnelweg M6 (richting Pécs en Kroatië-afgewerkt in 2010 het jaar dat Pécs culturele hoofdstad van Europa was). Het hart van de stad wordt door het Bélaplein en het Szent Istvanplein gevormd.
Waregem (circa 36000 inwoners) is een stad uit de provincie West-Vlaanderen (echter vlakbij Oost-Vlaanderen). Een nijvere stad met een beroemd sportverleden (wij zagen als jonge snaak Rik Van Steenbergen er wereldkampioen op de weg worden) en de huidige voetbalclub Zulte-Waregem was zondermeer de revelatie van de net afgelopen voetbalcompetitie in Eerste nationale. Ieder jaar wordt er de wielerklassieker Dwars door Vlaanderen georganiseerd. En wie kent Waregem Koerse niet? De stad ligt op de rivier de Leie en telt heel wat industriële activiteiten. De stad maakt deel uit van zeer bekende West-Vlaamse industriële as die doorloopt tot o.a. in Kortrijk en verder naar Menen. Men kan er o.a. het Amerikaans Flanders Field kerkhof bezoeken.
Foto's van de stad Szekszárd.
Dit is de Hemelvaart kerk in de voor Hongarije typische gele kleur (1805). Ervoor staat een pestzuil (1730-met de H Drievuldigheid).
Een binnenzicht van diezelfde kerk in laat Barok stijl.
Een detailfoto van de toren.
En dit is het provinciehuis (1822-nu ook een museum), de stad is inderdaad de hoofdstad van de Tolna provincie. Liszt was viermaal te gast in de stad en heeft hier een museum.
De Hongaarse koning Béla I (1016-1063 belangrijk voor de stabilisatie van het christendom in Hongarije) stichtte ooit een benedictijnenabdij (1061 - geplunderd door de Tataren en de Turkenen vernield nadien door een grote brand), nu verdwenen door de bouw van het provinciehuis. Dit zijn de ruïnes van de abdijkerk op binnenplein van dit provinciehuis. Deze koning ligt begraven in de stad.
Een zicht op een aantal gebouwen op het centrale plein met het provinciaal gerechtshof.
En dit is het stadhuis.
En dit is een schoolgebouw. Deze stad is een belangrijk regionaal scholencentrum voor zowel middelbaar en zelf universitair onderwijs.
Een merkwaardig beeld (2001-Benedik Nagy) van de beroemde Hongaarse Koning en tevens heilige Szent László, patroonheilige van de stad.
Dit is het museum van de dichter en schrijver Mihály Babits die hier geboren is.
Foto's van de recente verbroedering met Waregem in Szekszárd.
Bietigheim-Bissingen (Duitsland), Bezons (Frankrijk), Tornio (Finland), Becse (Servië), Lugos en Facsác (Roemenië), Ravenna (Italië), Waregem (België) zijn de verbroederingssteden (Testvérvárosok) van Szekszárd. Heel wat steden in Hongarije hebben zgn. broedersteden.
Op de foto Lode De Tollenaere en Attila Orbán,
een gewezen ambtenaar van de stad Szeksárd, onder de vlag van Sint-Bernardus
(de eigenaar van de gelijknamige brouwerij is een vriend van het verbroederingscomité en woont in
Waregen, zijn naam is Hans Depypere. Hij heeft een groot deel van het bier
geschonken)...Bier is en blijft een belangrijk handelsmerk van Belgenland.
Op de foto de burgemeester
van Szekszárd en de schepen Jo Neirynck van Waregem.
Op de foto zittend, van links naar
rechts: de schepen van internationale samenwerking van Waregem (Jo Neirynck),
een gemeenteraadslid van Waregem (Henri Destoop), gewezen schepen Paul Kindt
(de bezieler van de verbroedering) en een gemeenteraadslid uit Szekszárd.
Staande de heer Attilla Berlinger, ambtenaar van de stas Szekszárd,
verantwoordelijk voor internationaal.
Op de foto de burgemeester van Szekszárd en de schepen van internationale samenwerking van Waregem (Jo Neirynck).
Op deze foto Paul Kindt, de bezieler
van de verbroedering, tijdens een rede in het Stadhuis van Szekszárd.
Op de foto: van links naar rechts
: de bezieler van de verbroedering Paul Kindt, de Hongaarse bezieler van de
verbroedering dr. Solyom Bodog, de schepen van internationale samenwerking van
Waregem Jo Neirynck, de burgemeester van Szekszárd, de schepen van openbare
werken van Waregem Bart Kindt, en gemeenteraadslid Henri Destoop (tgv de
overhandiging van een gedenkvlag).
De "verbroederingsvlag" tussen de twee betrokken steden. 20 jarig jubileum staat er in het Hongaars.
Op de foto de Hongaarse bezieler
van de verbroedering dr. Solyom Bodog, in de zaal waar het feest s avonds is
doorgegaan.
Bron: eigen ervaring, eigen foto's. Het artikel en de foto's van de verbroedering bereikten ons via Lode De Tollenaere, die zelf tijdens de verbroedering aanwezig was.
Fülöpszállás.A fülöpszállási fészek került gyűrűzésre. 2012-ben fészkeltek először, akkor csak 1 fióka volt. Idén egy tojó, és egy valószínűleg tojó fiókát sikerült színes gyűrűvel jelölni. De zeearend (Haliaeetus albicilla-rétisas) is hier de omgeving van het nationaal park (Kiskunsági Nemzeti Park) een normale broedvogel. Sedert kort probeert "mme" (Magyar Madártani és Természetvédelmi Egyesület - zeg maar Vogelbescherming Hongarije) de jongen van koppels zeearenden te ringen. Dit was het geval met een nest in de omgeving van Fülöpszállás (circa 25 km van Akasztó). Dit nest is een nieuw broedgeval m.n. een vrij recent nieuw nest. Vorig jaar (2012) was ze er een kleintje geboren. Dit jaar waren er inderdaad twee. Tijd om die jongen te ringen. Vorig jaar werden heel wat arenden vergiftigd, hier in de omgeving, en was er in vele nesten, niets te ringen. Dit jaar was het anders, er waren nieuwe jonge arenden te bewonderen. Wij waren erbij toen er geringd werd en daarover brengen wij een fotoverslag.
De zeearend (Haliaeetus albicilla) is een arend uit het geslacht der zeearenden. Om onderscheid te maken met andere zeearend soorten, zoals de Amerikaanse zeearend (met witte kop), wordt deze soort ook wel Europese zeearend genoemd. Het is de grootste arend van Europa. Met hun spanwijdte tot 2m40 hebben hun vleugels de proporties van een vliegende deur, en dat is meteen zijn bekendste bijnaam. Volwassen zeearenden hebben een gele snavel, bleke kop en witte staart. Ze leggen hun eieren in hoge nesten, meestal in bomen bij moerasgebieden (dit is het geval voor deze arend) of op een steile rotswand langs kustgebieden. In vlucht is zijn witte staart goed waar te nemen, zeker bij volwassen vogels.
Het betreffende nest (fészek) zit hoog in een boom, waarvan de voeten in het water staan. Voordien was dit het nest van een buizerd. Het werd uitgebouwd en vergroot en ingenomen door een koppel zeearenden.
Een close up van het enorme nest (fészek), deskundig gebouwd uit een verzameling takken.
Het nest zit hoog in een boom. Erbij geraken is een hele klus. Die vangt aan door middel van een boog en pijl (íj és nyíl). Aan de pijlpunt is een visdraad bevestigd die kan afrollen via een gewone vismolen. De kunst bestaat erin de pijl zo te richten dat de visdraad over het nest gaat en over een betrouwbaar bevestigingspunt voor een latere klimkoord. Op de foto is zowel de pijl als een stuk hengelstok met molen te zien. (*)
Eens de visdraad op de juiste plaats wordt een lichte koord omhooggetrokken en daarna, via deze koord, wordt een stevige klimkoord aangebracht...Een tijdrovende bezigheid. Een zicht op de tussenkoord.
Zicht op de uiteindelijke klimkoord (hegymászókötél) die over het nest loop en over een betrouwbaar aanhechtingspunt in de boom.
En daar gaat de man die de jongen uit het nest zal halen....Hij maakt gebruik van bekende klimtechnieken. De lieslaarzen zijn nodig want beneden aan de betreffende boom staat behoorlijk wat water. Een niet ongevaarlijke klus als je het ons vraagt.
De klimmer is boven maar moet nu nog in het nest zien te geraken. Een lange en moeilijke weg wacht hem...Let op de verhouding tussen die persoon en het nest....inderdaad het nest is nogal omvangrijk.
Onze man is boven en zit gezellig tussen de jonge arenden....waarschijnlijk een leuk uitzicht. Even later komen de kleintjes naar beneden.
En daar is het eerste jong, lekker in een rugzak en via een koord naar beneden gelaten...
En dit zijn de ringen (gyűrű) die wachten op de 'kleintjes', een gewone ring en een kleurring met bijhorend nummer voor latere identificatie. Om de ringen terplaatse te brengen kwamen vertegenwoordigers van" mme" rechtstreeks uit Budapest.(*)
En dit is het verslagblad in te vullen na het ringen. De twee buisjes dienen om een DNA-staal (DNS-mintát) van de jonge arenden te nemen.
De ring wordt stevig bevestigd - en veilig voor de vogel - aan de poten van de jonge arend...
En arend nummer een is geringd en klaar om naar zijn nest teruggebracht te worden (kész, és most visszaa fészekbe). De omvang deze jonge vogel is te vergelijken met een flink uit de kluiten gewassen kip
Nu nog een DNA staal nemen via een okselveertje van de jonge arend.
De twee jonge arenden zijn terug in het nest en de waaghals komt rustig naar beneden.
En wat te denken van de indrukwekkende klauwen van deze arend van circa 8 weken oud...Dit zijn voor deze vogel belangrijke jachtelementen om o.a. prooien te bemachtigen in duikvlucht...(*)
Dit zouden wij een arendsblik noemen...deze arend heeft inderdaad een bijzonder opvallende kop, bijzonder goed waar te nemen bij volwassen exemplaren. Deze arend heeft nog zijn donsveren. Met een sterke telescoop kan men ze zelf waarnemen wanneer ze op het nest rusten. Die snavel, anders ook niet klein...zeer nuttig om zijn prooien te verscheuren...(*)
Het team dat het ringen uitvoerde...Eentje op de foto deed concreet niet zo veel, behalve reporter spelen...Op de foto staan zowel mensen van "mme" als medewerkers (vrijwillig) en professionele medewerkers van het nationale park. De dames zijn studenten biologie of milieumanagement die soms meewerken aan het ringwerk aan Kolon tó. (*)
Bron: eigen ervaring, eigen foto's behalve deze gemerkt met (*) zijn van Csaba Biró en Edina Morvai.
Schoolfeest in de lokale lagere school - Családi nap az általános iskolában
Akasztó. Zoals in vele dorpen is hier een lagere school-általános iskolá (woordelijk vertaald: algemene school). En zij organiseren, net zoals bij ons, een schoolfeest voor ouders, waarin de schoolkinderen een hoofdrol spelen. Alleen noemen ze dat hier de familiedag-Családi nap en het begint bijzonder vroeg, volgens onze normen. Het programma-program was zowel sportief, educatief, leuk en onderhoudend voor de kinderen en voor de ouders veel lekkers om te proeven. Wij waren te gast op dit feest dit jaar. Daarover brengen wij een fotoverslag. Wij groeperen onze foto's volgens thema en/of activiteit.
Het fotoverslag.
Zo kondigt men hier het programma-program van deze feestelijke dag aan...enne ze beginnen om 8 uur...Zo vroeg waren wij er niet...gevolg geen foto's van de eerste activiteiten.
Fietsbehendigheidsproeven- Kerékpáros ügyességi verseny + Boogschieten- ĺjászat + balsporten
Klaar om een hindernissenparcour af te fietsen...fietsen is een belangrijke vaardigheid hier voor de schoolkinderen.
Een slalom tussen kegeltjes, bij het voorbijrijden een koord meegraaien en ze op een andere plaats weer vasthaken.
Een blokje van het ene paaltje naar het andere overbrengen of op het andere paaltje plaatsen en toch op de fiets blijven.
Een partijtje zaalvoetbal in de sporthal van de school...jawel dat hebben ze hier gewoon.
Boogschieten-ĺjászat is hier een bekende hobby, dus ook voor de kinderen. Hier een wedstrijd doelschieten met pijl en boog. Een ouder leidt alles in goed banen. De Hongaren waren ooit berucht en gevreesd voor een feilloze en dodelijke boogschietprestatie (vanop het paard) op diverse historische slagvelden. Op vele evenementen zijn dergelijke competities te zien.
Een snuifje natuur, nestkasten timmeren, info over Kolon tó-Madarász bemutató.
Kósa Gyula een vrijwilliger van mme (Magyar Madártani és Természetvédelmi Egyesület) leert de kinderen nestkasten-kaptár timmeren en geeft info over het nut van het plaatsen van die kasten.
De kinderen steken graag een handje toe...ondertussen verder uitleg geven.
Boglárka Madarász van ringstation aan Kolon tó en "mme" geeft een Power Point voorstelling over Kolon tó...De dag voordien leidde ze nog een koetsentocht door de natuur om nachtegalen (fülemüle) te beluisteren.
Een leuke actie in samenwerking met de lokale brandweer-Tűzoltó bemutató.
De kinderen staan klaar aan de brandweerwagen, in aangepaste uitrusting om een containertje met water te vullen.
Slangen uitrollen zoals de 'groten' onder de brandweer.
Enne slangen aan mekaar koppelen is niet zo eenvoudig en vereist specifieke vaardigheden.
En dan de beloning, het symbolische vuur bestrijden...onder de vorm van een kegeltje...deze activiteit genoot veel aandacht.
En de jonge artiesten zijn ijverig aan het schilderen, boetseren enz.
Met leder (bőr) werden allerlei leuke voorwerpen gemaakt.
Het gezicht laten schminken in allerlei leuke figuren...
Een geschilderde tattoo laten plaatsen dit is pas leuk...
De lagere school duurt hier in het land van de Magyaren 8 jaar...dus er is een heus zevende en achtste studiejaar...en de school verlaten na die jaren is belangrijk...dus wordt er per klas die weggaat een herinnering opgehangen in deze vorm...het gaat hier over de lichting 2003-2011...de leraren en leraressen staan er ook bij...Deze vorm van afbeeldingen sieren veelvuldig winkelvitrines ook met klassen die het middelbaar onderwijs (dat in principe 4 jaar in beslag neemt-doch leerlingen kunnen de lagere school verlaten op 12 jaar en dan naar een soort technische school gaan) verlaten...afstuderen is hier zeer belangrijk en iedereen loopt er dan op zijn paasbest bij....meestal in een strak uniform.. gepaard gaande met vieringen, bloemen enz.
Besluit een leuk en gezellig feest zoals wij dat ook in Belgenland veelvuldig kennen.
De Hongaarse kinderactie of de Hongaarse kindertreinen 1923-27 - a magyar gyerekek Belgiumban 1923-27 - De case Paul Van De Velde - A vallomása Paul Van De Velde
Akasztó, Brakel, Deinze. Vorig jaar verscheen op deze blog een artikel over de Hongaarse kindertreinen die Hongaarse weeskinderen o.a. naar Belgenland brachten voor een vakantie in de periode 1923-27. Op dit artikel kwam een reactie van de direct betrokkene m.n. Paul Van De Velde (daarenboven was hij via zijn voormalige werkgever af en toe in het land van de Magyaren - ze hebben er een heuse fabriek) die rechtstreeks afstamt van een vader (Reszö Hauczinger - later Van De Velde) die in België kwam met de treinen, er bleef bij een familie, later geadopteerd werd door die familie Van De Velde. Van die vader is de betrokkene een afstammeling. Hij brengt, exclusief voor deze blog, zijn geïllustreerd verhaal dat hieronder is weergegeven. Een getuigenis die kan tellen...een fantastisch verhaal. - Overigens leven in Vlaanderen nog vele van deze afstammelingen van treinkinderen, verenigd in zgn. Hongaarse clubs -. Over de club in o.a. Rumbeke verscheen reeds info op deze blog...
Een kort historische situering omtrent, HONGARIJE
Rond 1900 hadden zowel Oostenrijk als Hongarije dezelfde persoon als staatshoofd. In Oostenrijk heette die dan KEIZER en in Hongarije noemde men hem KONING. In 1867 werd Franz Jozef tot koning van Hongarije gekroond. Hij bleef dat tot 1916, het jaar waarin hij stierf. Karel IV werd zijn opvolger, Karel IV was de echtgenoot van Keizerin Zita en de vader van Otto Van Habsburg. Hij hield het slechts 2 jaren uit en op 16 november 1918 werd dan ook de Volksrepubliek uitgeroepen . Door toedoen van de geallieerden richtten de socialisten, samen met de communisten, in 1919 een Radenrepubliek op met als kopstuk Béla Kun. In 1920 werd na de verkiezingen de monarchie terug een Koninkrijk Maar zonder Koning, Miklós Horthy werd aangesteld als Rijksbestuurder. In datzelfde jaar 1920 ondertekende Hongarije, gedwongende vrede van Trianon . Hierdoor verloor Hongarije 2/3 van zijn grondgebied en 3,5 miljoen Hongaren werden bij Roemenië, voormalig Tsjecho-Slowakije en voormalig Joegoslavië ingedeeld. In 1921 deed Koning Karel IV tweemaal een mislukte poging tot staatsgreep, dit had tot gevolg dat het Huis Habsburg definitief van de troon vervallen werd verklaard.
In de twintiger jaren werd onder Premier Graaf Betlen aan de consolidatie begonnen. De kerk kreeg meer invloed,sociaal democraten, socialisten en communisten werden verboden. De kleine burgerij en landbouwers verzeilden in de oppositie, het leger werd bevoorrecht. Het leven werd er zodoende niet beter op. In die periode kon men in vele lagen van de bevolking spreken over schrijnende armoede. Dit is ook het tijdperk waarin Hongaarse kinderen, die ondervoed waren, naar België en Nederland werden gebracht. Alleen met de bedoeling om ze hier op krachten te laten komen.
Volgens een uiteenzetting van Senator Lionel Vandenberghe, in oktober 2006, ging het over een caritatieve immigratie. Naar schatting zouden tussen 1923 en 1930 ongeveer 21.500 Hongaarse kinderen in Belgiëzijn toegekomen. Het eigenaardige aan geheel deze organisatie is dat men niet kan achterhalen wie uiteindelijk, als hogergeplaatste verantwoordelijke, zich met dit comité bezig hield. De Hongaarse treinkinderen zoals men ze noemde, werden quasi uitsluitend bij Vlaamse mensen ondergebracht.
Tussen 1923 en 1925 werden duizenden kinderen met
treinen naar België gebracht . De meesten van hen waren meisjes , alhoewel in mindere mate ook jongens. Velen zijn hier gebleven maar toch keerden na verloop van tijd heel wat van hen terug naa hun thuisland . Naar verluidt keerden de jongens vroeger terug dan de meisjes . Een reden daarvoor is niet echt gekend , maar er
wordt wel verteld dat er enige terughoudendheid bestond tegenover de nogal wilde HUNSE KARAKTERTREKKEN van de jongens. Deze kindertreinen, met vele Hongaartjes, leven nog steeds in het collectief geheugen van Vlaanderen en bij velen, nu nog, roept de naam Hongarije het beeld van "armoede" op...intussen is er wel veel veranderd natuurlijk...In menig familiefotoarchief, in Vlaanderen, is wel een of andere foto van hun 'Hongaartje" terug te vinden...
Deze kinderen werden door toedoen van de kerk en de
kloosters ondergebracht bij welstellende burgers . Enkelen zijn ook tot priester of kloosterzuster gewijd . De meestemeisjes belandden bij de notabelen van de gemeente en werden opgeleid als hulp in het huishouden , de jongens daarentegen werden ingeschakeld op de boerderijen.
VAN HONGARIJE NAAR BELGIE .
De treinen die vanuit Boedapest vertrokken vervoerden duizenden kinderen , zon treinreis duurde soms vier dagen. Gedurende die treinreis mocht niemand de trein verlaten. Zowel eten, slapen, wassen en plassen moest gebeuren in een kleine schamele treinruimte. Alle kinderen kregen een nummer toebedeeld waarmee ze zich kenbaar konden maken tegenover het comité dat de hulpverlening had opgezet. Eén zon groep kinderen kreeg in de zomer van 1925 als eindbestemming, EINE bij Oudenaarde.
Op de foto : Reszö bij aankomst in Belgie , als vaandeldrager , met naast hem zijn zus Erszebeth .
Bij die kinderen waren Reszö (12 jaar) en zijn zus Erszébeth (17 jaar) Hauczinger. Zij hadden in Hongarije, door toedoen van het regime hun beide ouders verloren, en werden als weeskinderen naar Belgie gestuurd. In eerste instantie werd de groep kinderen opgevangen in het OLV klooster te Eine. Daar kregen zij door de kloosterzusters hun eerste woordjes Vlaams te horen. Om hen daarbij te helpen kregen ze een soort woordenregister (szótár), waarin de hoogst noodzakelijke woorden waren in opgenomen om zich verstaanbaar te maken bij hun toekomstige pleegouders.
Het bewuste vertaalbriefje waarmee de eerste woordjes Nederlands werden aangeleerd.
Na een korte aanpassingsperiode waarin de kinderen terug op krachten konden komen werden zij doorverwezen naar hun pleegouders. Dezen hadden reeds eerder door het comité, één of meerdere kinderen toegewezen gekregen. Daarin hadden zijzelf echter géén enkel voorkeursrecht. Het werd dit kind, en het was te nemen of te laten. De bedoeling was dat de kinderen 3 maand zouden verblijven bij hun pleeggezin en daarna zouden terug gestuurd worden naar hun thuisland. Reszö en Erszebeth, als broer en zus, bleven uiteraard samen en werden toegewezen aan de familie Van De Velde. Een vooraanstaande boerenfamilie uit Nederename. Het gezin Van De Velde bestond uit 3 zussen ( Clotilde 55 j , Marie 53 j en Herminie 49 j) en 2 broers (Omer 52 j en Alfons 44 j). Niemand van hen was gehuwd, zij leefden als welstellende "Jonkmans en Juffers". Omer Van De Velde was, als eerste schepen, binnen de dorpspolitiek zeer gewaardeerd. Binnen dit gezin werden beide kinderen, Reszö en Erszebeth, met open armen ontvangen. Één van de Juffers gaf hen privéonderricht en leerde beide kinderen lezen en schrijven. Terwijl Erszebeth huishoudelijke taken werden aangeleerd werd Reszö ingeschakeld bij het werk op de boerderij. Op die boerderij was ook een grote kolonie duiven die dienden onderhouden te worden. Reszo kreeg als 13-jarige de grote verantwoordelijkheidover de verzorging van die prijsduiven. Het zijn trouwens die duiven die later een grote rol hebben gespeeld bij het besluit van Reszö om definitief hier te blijven. Na verloop van tijd kregen beide kinderen een Vlaamse roepnaam, Erszebeth werd Elisabeth en Reszö werd algauw Roger. Die eerste drie maanden verliepen aan een snel tempoen aangezien de toestand in Hongarije niet echt veel verbeterd was kregen de pleegouders de mogelijkheid om het verblijf van hun pleegkinderen met nog eens drie maand te verlengen. Na die tweede periode (februari 1926) moest dan de keuze gemaakt worden. De kinderen die terug wilden konden dat doen onder het toezicht van het Comité. Wie bleef viel volledig onder de verantwoordelijkheid van het pleeggezin. De pleegouders werden verzocht een document te ondertekenen waarbij zij zich borg stelden. Erszebeth, die ondertussen bijna 18 was, besloot om terug te keren naar Hongarije, terwijl Reszö zich hier echt thuis voelde en hier bleef. Op die manier werden broer en zus een eerste maal van elkaar gescheiden. Reszö beleefde hier een zorgeloze jeugd en het armtierige Hongarije werd verdrongen tot ver in zijn geheugen. Via briefwisseling bleef hij in contact met zijn zus in Hongarije. In 1928 kwam er een eerste hereniging van broer en zus. Omer Van De Velde, als politiek ambtenaar, had het kunnen bewerkstelligen om Erszebeth naar Belgie te laten overkomen voor een korte vakantie. Zo konden zij samen de zomer van 1928 doorbrengen. In de dertiger jaren werd het alsmaar woeliger in Hongarije. Het leger sympathiseerde met de Duitse nationaal socialisten en dit leidde tot fascistisch gerichte organisaties. Zeker nà 1933, toen de nazi's definitief aan de macht kwamen onder het bewind van Hitler, nam de invloed van Duitsland in Hongarije toe. Niemand mocht nog het land uit en de tweede wereldoorlog maakte alles nog moeilijker. Alle contacten werden voor een tweede maal verbroken (of gedwarsboomd) en het duurde tot na de oorlog vooraleer er terug een brief in de bus viel. In 1949 werd Hongarije een Communistische Volksrepubliek. De nog bestaande industrie werd verder ten gronde gericht. Gebrek aan levensmiddelen en andere materialen leidden ertoe dat er een rantsoenering werd ingevoerd. Imre Nagy die dan premier was, werd door de Communisten aan de kant gezet. Hij kon niet beletten dat de Communisten het meer en meer voor het zeggen kregen.
1926 ReszöenOmer Van De Velde1928 -Reszö met Erszebeth en Omer Van De Velde
Ersebeth was tijdens die woelige periode in Hongerije gehuwd en was moeder van 3 zonen geworden. Reszö hadhet veebedrijf van de familie Van De Velde in handen genomen en werd zelfstandig landbouwer.Tijdens die oorlogsjaren was Juffer Clotilde Van De Velde overleden (1942) en het gezin onderging hier de oorlogsjaren met de alhier gekende ups en downs. Toch was er ook tijd om te ontspannen en zo maakte Reszö kennis met Paula Decordier uit Zingem. Zij moesten echter wachten tot na de oorlogsjaren om hun liefde te verzilveren. Zij huwden op 6 september 1950.Na hun huwelijk gingen zij inwonen op de boerderij. Paula ging zich bekommeren om de ouder wordende Juffers en jonkmannen. Reszö was ondertussen een volwaardige landbouwer geworden.
Reszö en Paula op hun trouwdag
Eens de oorlogsjaren voorbij waren werd het terug iets rustiger in Europa en werd het mogelijk om Ersebeth naar Belgie op vakantie te laten komen. Dit kon enkel als alles geregeld en betaald werd vanuit België. Zo werd het mogelijk om broer en zus enkele malen te herenigen begin de jaren vijftig. Enkel zij mocht de reis naar België maken, niemand van haar kinderen noch haar man, mocht haar vergezellen uit schrik dat zij niet meer zouden terugkeren naar Hongarije.
Erszebeth te Nederename 1954 Reszö met één van zijn prijsduiven .
Weldra was er uitbreiding in het gezin Hauczinger Decordier. In mei 1951 werd Jozef geboren, december 1952 kwam Paul en in november 1955 werd een dochter Hubertine geboren. Allemaal kregen zij de naam Hauczinger. Naast de vreugde om de geboortes was er ook het leed bij het overlijden van Juffer Marie Van De Velde (1956). Door het op korte tijd wegvallen van enkele leden van de familie werd er méér en méér met de gedachte gespeeld om de naam Van De Velde door te geven aan Reszö en zijn kinderen. In augustus 1956 werd een aanvraag gedaan tot naamsverandering. Op 1 augustus 1956 geeft Koning Baudewijn de machtiging tot naamsverandering. Het jaar nadien , op 9 augustus 1957, bevestigd het ministerie van Justitie dit besluit. Vanaf nu werd Reszö Hauczinger officieel Roger Van de Velde. 1956 was ook in Hongarije een belangrijk jaar. Het leger en het volk spanden samen en brachten Imre Nagy terug aan het bewind. Begin november trok het Sovjetleger Boedapest binnen en brak er een volksopstand uit. Arrestaties, gevangenisstraffen en zelfs terechtstellingen waren aan de orde van de dag. In die Volksopstand vocht ook een zoon mee van Erszebeth. Aan de zijde van het volk en het Hongaarse leger vocht hij mee tegen de Sovjettroepen. Begin 1957 werd het te warm onder zijn voeten en is hij noodgedwongen het land moeten ontvluchten naar Oostenrijk. Vanuit Oostenrijk kwam hij door toedoen van het rode kruis in contact met zijn Oom Reszö in Belgie. Hij kreeg de toelating als vluchteling om in ons land te verblijven en werd opgevangen in het gezin van Reszö. Hier huwde hij na enkele jaren een Belgische vrouw en kon alzo definitief in Belgie blijven. Op die manier kreeg Reszö toch nog een Hongaars familielid in zijn naaste nabijheid. Onder wisselende en armoedige omstandigheden heeft Hongarije het in die omstandigheden moeten uithouden tot de ineenstorting van het Communistische regime in 1989.In 1958 overleden Juffer Herminie Van De Velde en Jonkman Omer Van De Velde. Alfons bleef als enigeover van de broers en gezusters Van De Velde. De Boerderij kwam nu op naam Van Reszö te staan en in 1960 overleed eveneens Alfons. Het gezin Van De Velde Decordier werd groter , in september 1960 werd Peter geboren, de vierde in de rij. Reszö bouwde zijn veebedrijf stilaan af en begon in een textielfabriek te werken.
In de zestiger jaren werd het steeds makkelijker om Hongarije te verlaten en zo kon Erszebeth nog verscheidene keren op bezoek komen bij haar broer en zijn familie en zag zij tevens haar zoon Sandor terug. Toch begon begin de jaren zeventigde ouderdom door te wegen, Erszebeth was ondertussen bijnazestig. De lange treinreis werd te vermoeiend en zo bleven de familiebezoekjes stilaan achterwege. De bezoekjes deinden uit en het contact vervaagde stilaan.
Reszö van zijn kant heeft er nooit ook maar één keer aan gedacht om terug te keren naar zijn vaderland. Hij kon de miserie die hij ginds had meegemaakt nooit vergeten. Hier had hij een tweede thuis gevonden en hier wou hij leven en sterven.
Reszö overleed op 14 augustus 1985 , Erszebeth overleed in Boedapest in 1993 .
Paula Decordier overleed in september 2011
Een uittreksel van de geboorteakte, opgevraagd in 1947, om het huwelijk in 1950 tussen Reszö en Paula te kunnenvoltrekken. De akte werd vertaald naar het Frans.
Overlijdensprentje van Reszö (Roger)Van De Velde Hauczinger
De ontmoeting in Brakel. Eindelijk konden we mekaar in levende lijve ontmoeten in Brakel en Paul bracht een fantastisch verhaal en een schat aan documenten mee...een ware getuigenis. Die staat hierboven neergeschreven
Paul Van De Velde, met zijn interessante documenten en dito verhaal op bezoek in Brakel. De dames snuisteren in zijn familiealbum enne er werd een Hongaars wijntje geschonken
Roberto, Paul, Rita en Olga keuvelen over het land van de Magyaren...een gemeenschappelijke passie
Paul toont interessante foto's aan Rita en Olga. Voorwaar een familiealbum om u tegen te zeggen
De dames konden het snuisteren niet laten...Paul geniet mee...
Documenten en dito Foto's: Paul Van De Velde Bron & Tekst: Paul Van De Velde die in Hongarije nog verwanten (via zijn tante) heeft maar hun spoor bijster is. Opmaak: Roberto Het vorige artikel over de treinkinderen is te raadplegen via: http://www.bloggen.be/hongarije_brakel_be/archief.php?ID=1691504 en dan naar beneden scrollen tot het artikel van 07/12/2011.
Akasztó, Fülöpszállás. Her en der hier in de omgeving worden er speciale evenementen georganiseerd rond 1 mei-majális , waarbij meestal het planten van een meiboom-májusfa állítás insluit. Daarenboven wordt er dan een programma rond geweven, al dan niet speciaal georganiseerd of een aangepast bestaand programma. Op 1 mei waren we te gast op de terreinen van de Biczó Csárda in het nabije Fülöpszállás. Het programma bevatte, naast de er dagelijks doorgaande paardenshow-lovas bemutató, het aanplanten van een meiboom en daarna konden de ingeschreven gasten aan tafel voor een oer-Hongaars menu zijnde gyulas soep-leves, een platteau flink gevulde met diverse vleessoorten, gevolgd door een zoet dessert. Kinderen konden er naar hartenlust spelen en een rondje rijden op een paard of een ezel. Wij namen deel aan dit programma, wij waren daar niet alleen,. Daarover brengen wij een fotoverslag. Deze Csárda bestaat uit een restaurant, een ingerichte arena voor een paardenshow, een soort motel en een stoeterij met hoofdzakelijk Lipizzaner paarden.
Het fotoverslag.
Het programma was bekend gemaakt via posters in de aanpalende dorpen en via de website van deze onderneming. Het programma bestond uit twee delen: aankomst, een receptie (frissen sült kenyérlángossal és tüzes barackpálinkával), het rechtzetten van een meiboom, gevolgd door een paardenshow (die daar eigenlijk dagelijks doorgaat voor groepen die aankomen per bus). Daarna volgde een Hongaars menu.
Ter verwelkoming van de ingeschreven gasten voerde een zigeunerensemble met viool en cimbalom (cigány muzsikával) typisch Hongaarse muziek op.
De wagens staan klaar om het talrijke publiek te transporteren (lovas kocsikázás) naar de arena waar de gewone paardenshow zal doorgaan.
En daar wordt de meiboom (májusfa állítás) rechtgezet door een paar kloeke kerels.
Bij aankomst werden de gasten verwend met een barackpálinká, frisdrank en het, normaal geserveerde, kenyérlángos met lookboter (frissen sült kenyérlángossal).
Deze lekkernij kenyérlángos (ofte broodlangos) - d.i. een platte deeg - werd continu gebakken in een hete oven. Ze werd dus oven-vers geserveerd. De gewone lángos is een deeg, gebakken in hete olie en geserveerd met look, kaas, tejföl, met gemalen noten, met cacao enz. Deze lekkernij kan men kopen op gewone markten, langs de weg, zowat overal en is voor de Hongaren een soort snelle hap - te vergelijken met onze zakje friet -.
Een poëtisch plaatje mag niet ontbreken want het is vrij cliché voor Hongarije: een traditionele pusztapomp (enkel nog te zien in dergelijke instellingen - bij de gewone huizen is ze totaal verdwenen -, een grasvlakte en grazende paarden.
In afwachting van de paardenshow bracht een lokaal volksdansensemble (néptancs) een paar dansen om het publiek op te warmen.
De paardenshow (lovas bemutató) bevatte de veel voorkomende onderdelen waaronder het doen neerzitten van het paard zoals een hond. Het paard gaat ook liggen en wordt soms gebruikt als een alternatieve zitplaats.
Staande op het paard de paardenherder ofte (csikós) en met de zweep knallen is een al even normaal onderdeel. Zijn kleding kan zowel blauw als wit zijn.
Ook dit hoort hierbij een koets met een vierspan van lipizzaner paarden. Stofwolken horen onverbrekelijk bij de puszta.
En het slotnummer, de apotheose is een achtspan, waarbij de ruiter rechtstaat op de twee laatste paarden. Dit wordt ook wel eens het Koch (een Oostenrijkse schilder) gespan genoemd. Recent zagen wij op een andere showplaats een gespan met 10 paarden...
Dit was voor ons een nieuw onderdeel: het drijven van een horde (ménes) lipizzaner paarden. Mooi en gracieus...
Na afloop werden de gasten met paardenwagens teruggebracht voor het tweede onderdeel van het programma: een Hongaars menu (ebéd a csárdaban)
En dit was het dan: na de gyulas soep, een uitgebreid vleesgerecht...(sült csirkecomb, sertéscsülök, pékné módra, resztelt sertésmáj) ofte een kippenbil, een varkenslapje, gepaneerd varkensvlees en veel lever - waar de Hongaren gek op zijn - op een bedje van aardappelen. De globale prijs voor het hele programma was geen acht Euro per persoon
Akasztó-Izsák-Fülöpszállás-Kiskőrös. Eind april, begin mei is een uitgelezen periode om van de ontluikende natuur te genieten. We woonden de laatste tijd een paar evenementen bij in functie van natuurbeleving zowel in de natuur zelf als door middel van presentaties. Daarover brengen we een fotoverslag.
Het fotoverslag.
Een morgen aan Kolon tó in Izsák. Hier zijn belangrijke werken uitgevoerd om meer open water partijen te creeëren.
Hier een zicht op de open water partij die vooral rietvrij moest gemaakt worden en uitgediept. Moet nieuwe soorten broedvogels aantrekken en vogels bewegen er te pleisteren tijdens de trek.
Een zicht naar de andere zijde van die openwater partij. Dit maken vergde twee jaar werk met bijzonder zware machines die moesten werken in een bijzonder modderige omgeving. Daarenboven moest een stortbekken voor het slib aangelegd worden.
Aan de ene zijde is een heuveltje aangelegd om van daar af te kunnen observeren.
En gewapend met de telescoop zijn er hier zeer veel interessante waarnemingen te doen en te beleven.
Een presentatie over Kolon tó in de bibliotheek van Fülöpszállás door iemand van het nationaal park.
Het "mme" (HongaarseOrnithologische en Natuurbeschermingsvereniging) logo prijkt aan de ingang van het zaaltje. Hier het vaandel van de lokale provinciale afdeling van deze instelling.
Anita Grécs, verantwoordelijke opleiding van "mme", toont een nieuwe educatieve folder, over de vogels van de lente, bestemd voor de schoolkinderen.
Csaba Biró, verantwoordelijke van het nationaal park (Kiskunsági nemzeti park) voor dit gebied, is klaar voor zijn geïllustreerde presentatie over dit interessant moeras-meer.
Na afloop van deze presentatie werden we bedankt voor de aandacht. We kregen info over de geschiedenis van dit gebied, de evolutie van de oppervlakte gedurende de laatste jaren en veel info over fauna en flora in dit gebied.
In Kiskőrös gingen we een avond op pad om te luisteren naar de zang van de nachtegaal (fülemüle)-
Fülemülék éjszakája..
Instappen aub om met de paardentram naar het natuurgebied "Kiskőrösi Turjános" te trekken. Veel jonge families en heel wat kinderen waren aanwezig., Ook hier was mme de organiserende instelling.
En daar gaan we dan met het bonte gezelschap. Ambiance was er meer dan genoeg.
Aankomst aan het betrokken gebied natuurgebied (bescherming van de natuurlijke waarden staat erop), met het logo van natuurgebied, annex vogelrijk gebied
.
Gyula Kósa van "mme"-
termeszetvedokkiskoros- geeft uitleg wat ons te wachten staat met o.a. het uitbundige gezang van de nachtegaal (Luscinia megarhyhos), die hier alom te horen is.
Kirtyan Tamas, natuurgids en vogelkenner in gezelschap van de man van de bekende lokale paardentram. Onder de bok zaten heel wat 'goedies' zoals pálinka en kővidinka wijn. Die werden door de volwassenen uitbundig 'geproefd'.
In het gebied (Kiskőrösi Turjános) is een leerpad aangelegd met diverse interessante infopanelen voor het publiek.
In dit gebied is een schuilhut, annex observatiehut opgesteld aan een grote voedertafel.
Bij een praatje hoort een plaatje, de gids had het over bepaalde vogelsoorten en dan moet het vogelboek helpen om die vogels visueel aan de kinderen te kunnen tonen.
En zo worden hier nestkasten opgehangen aan de bomen, met een volwassen 'vleeshaak' zouden wij zeggen. Zo is er geen schade aan de boom.
En dit hoort er ook bij. Na afloop, een vuurtje stoken en de kinderen konden hun eigen meegebracht spek laten roosteren en verorberen. In hun hart blijven de Hongaren een "herdersvolk".
En dit is ook waar te nemen hier in de omgeving. Een kudde runderen van het Hongaarse grijze ras aan een grote boerderij, uitgebaat door personeel aangesteld door het nationale park. Gewone Hongaarse landbouwers vinden dit runderras niet zo interessant wegens niet erg economisch rendabel. Vandaar dat het nationale park vele van deze grote uitbatingen heeft opgericht.
Bron: eigen waarnemingen en ervaring en eigen foto's. Zie ook: www.mme7.blogspot.hu
Een weekje te gast bij Belgische vrienden in Hongarije, een echte revelatie !
Kocsola-Akaszto. Eind februari kregen wij van onze Everbeekse jeugdvriend Godijn Robert en zijn vrouw Olga plots een mailtje met het voorstel om hen van 06 tot 13 maart te vergezellen naar hun vakantiehuis in Hongarije met het vliegtuig. Hoewel dit verzoekvoor ons als een volslagen verrassing kwam, hapten wij onmiddellijk toe . Voor mijn vrouw Andréa en ikzelf zou het onze eerste luchtdoop zijn, onzemaidenvlucht,en bovendien ons eerste bezoek aan een Centraal-Oost-Europees land. Vol verwachting leefden wij naar de vertrekdatum toe.Onderweg naar CharleroiAirport was de spanning bij Andréa en mijzelf te snijden, dit plotse avontuur zou werkelijkheid worden.Ook veteraan Robert had duidelijk met wat stress te kampen, hij had alles zelf geregeld,zou alles wel zonder problemen verlopen? Maar feilloos geraakten we in de vertrekhal van het vliegveld. Met onze bagagekoffer aan de hand volgden we Robert naar de incheckbalie van Wizzair, de Hongaarse maatschappij waarmee we zouden vliegen. De drukte in de hal en het aan- en afrijden van de vliegtuigen daarbuiten deden de adrenaline bij Andréa stijgen. Toen was het nog een half uur aanschuiven tot aan de eindpoort voor een laatste identiteitscontrole, waarna wij te voet naar ons toestel stapten en onze zitplaats uitkozen. Op tien minuten tijd liep het tuig vol met 180 passagiers.
Om 17.40 uur gingen de vliegtuigdeuren voor goed dicht en kregen wij de gebruikelijke veiligheidsinstructies van de stewardessen.Daarop begonnen de motoren aan te zwellen.Vanaf nu was er geen weg meer terug. Het toestel nam grote snelheid en oeps, in een mum van tijd maakten wij ons los van de begane grond. Eens op vlieghoogte viel de avond alras in, hier en daar konden wijnog de verlichting ontwaren van steden of dorpen diep beneden ons.Het was een rustige vlucht, edereen leek wat in te dommelen bij het lichte geruis van de machine.Na zowat een anderhalf uur begonnen we aan de langzame afdaling naar Boedapest.Toen het toestel voet aan grond zette hadden wij een gevoel van grote opluchting,doch onmiddellijk daarop ging bij ons de stemmingop van: hoe zal het ons hier vergaan, 1500 km ver weg van huis ? Na het ophalen van onze bagage gingen we samen naar de verhuurstand van Hertz om onze bestelde huurauto, een nieuwe Opel Meriva, af te halen.Koffers ingeladen, even uittesten van de boordapparatuur en Robert vertrok met ons op weg naar zijn dorp Kocsola, nog zowat 180 km verder zuidwaarts van Boedapest. Onze doorwinterde chauffeur was hier duidelijk in zijn sas en bracht ons in twee uur tijd langs goede maar donkere wegen naar onze eindbestemming. Rond 22.00 uur reden we zijn poort in Kocsola binnen. We hadden nauwelijks onze bagage uitgeladen en naar onze kamer gebracht of daar kwam nog de Hongaarse buurvrouw Terry beleefd aankloppen met een schotel warm avondeten. Hongaarse gastvrijheid!De toon was meteen gezet, we voelden ons als het ware thuis. Rond 23.30 kropen we onder de dekens,voldaan over het geslaagde vliegavontuur en de lange autotrip, meteen ook vooruit denkend aan wat onshier allemaal te wachten zou staan.
De foto's.
De Airbus A320-200, net geland, meldt zich aan, het avontuur kan beginnen.
De spanning is af te lezen, Olga houdt een oogje in het zeil. Nog een paar minuten, er is geen terugweg meer.
De Opel Meriva van Hertz, die ons heel de week trouw diende. Donderdag :VerkenningvanKocsola en omgeving.
6.00 uur in de morgen: de klaarte van de dageraad priemde door hethalf-opgetrokken rolluik en maakte mij wakker. In alle stilte ging naar buiten om de geuren van de oosterse dageraad op te snuiven. Het was bewolkt ener vielen enkele schaarse regendruppels, aan de horizon lonkte evenwel reeds de zon. Een kwartier later zag ik onze gastheer Robert in de keuken, druk bezig met koffie te zetten en te zorgen voor het ontbijt. Terwijl onze vrouwen Olga en Andréa nog wat uitsliepen, besloot Robert om met mij een kort ochtendritje te maken in het dorp, kwestie van een eerste indruk op te doen. Hetgeen mij direct opviel was het rechthoekig patroon van de bewoning, een paar rechtehoofdstraten met evenwijdige zijstraten die er op uitgaven, alle woonpercelen van dezelfde grootte van een 20 op 100 m, pastelkleurige huizen aan de straatkant met hekwerk afgesloten, de voordeur steeds op de zijkant. De mensen hier leven eenvoudig, maar zijn uiterst vriendelijk. Overal waar we Hongaren tegenkwamen werden wij spontaan begroet met Jó napot (goeie dag). Aan het uiteinde van het dorp, langs een aardeweg nabij het bos leven nog enkele families in minder fraaie behuizing, doch even vriendelijk.
Bij onze terugkeer hadden Olga en Andréa reeds ontbeten en we maakten ons klaar het was intussen 10.00 uur- voor een kort marktbezoek in de stad Tamasi,15 km ten noorden van onze stek. Het uitzicht en het leven in de stad heeft veel weg van bij ons:brede straten,druk verkeer, appartementsblokken, diverse winkels, komen en gaan van mensen in moderne klederdracht.Robert haalde samen met Olga en Andréa een pakket Hongaarse Forint uit de muur. Daarop kuierden we wat rond op het marktterreinen,kochten ons daarna een belegd broodje.Het was onze bedoeling om vandaar naar het plaatselijkefürdö (thermaal bad) te gaan, doch wegens onderhoudswerken was dit vandaag gesloten. Geen nood, Robert reed daarop naar een andere spastad, Igal, zo een 30 km westwaarts.Hier konden wij genieten van de zalige onderdompeling in het heilzaam warme water, een belevenis op zich. Na deze kuur van een anderhalf uur lieten wij ons een lekker Hongaars biertje Drehervoorschotelen en vertrokken dan terug naar onze thuisbasis Kocsola. Nadien, rond 18.30 uur vertrokken wij opnieuw, ditmaal 20 km zuidwaarts naar de stad Dombóvár. In de supermarkt Tesco kochten wij onze proviand voor s anderendaags en reden dan naar de rand van de stad voor een lekker uitgebreid avondmaal in het eethuisScizilia. Als aperitief dronken we een Hongaars biertje Soproni. Onze gastheer en ikzelf kozen voor een stoofpotje, Olga voor een visschotel en Andréa voor hertgebraad. We kregen grote porties voorgezet en lieten ons een fles heerlijke rode wijn serveren, dat alles voor de prijs van 4500 Forint of 15 per persoon, voor ons spotgoedkoop !Rond 22.00 uur reden we terug naar Kocsola. Onze tweede dag zat er op.
De foto's.
Ady Endre, 30, Kocsola, onze uitvalsbasis.
Genieten van de zon en warm thermaal water van 38° warm , wat is dit zalig! Het thermaal bad van Igal.
Vrijdag: Uitstapnaar hetBalatonmeer.
De morgenzon lokte ons uit bed.Na een stevig Belgisch ontbijt vertrokken wij 50 km westwaarts naar het Balatonmeer, met zijn 12 km breedte en zijn 80 km lengtehet op één na grootste binnenmeer van Europa.Tijdens de zomer krioelt het hier van het volk, nu was het echter uiterst kalm, er was nog geen kat te bespeuren. Onderweggenoten wij van de prachtige vergezichten over de dalen en heuvels van het Bakonygebergte, weidse akkers met verspreide typische boerderijen (vroegere Kolchozen). Na een korte koffiestop in Andocsreden wij onder de hoge pijlers van de snelwegbrug door, van de autoweg M7 die van Boedapest naar o.a.Slovenië en Kroatië loopt. In Zamardi, niet ver van het meer, stopten wij even aan een openluchtmuseum om een vluchtig kijkje te nemen op oud Russisch legermateriaal.Vier km verder belanden wij aan de oever van de grote plas, in Szántod waar we wachtten op de aankomende veerboot. We staken met die overzetboot het blauwgroene meer over naar het tegenover liggend schiereiland Tihany, met hoog boven het meer de gelijknamige abdijkerk en crypte toegewijd aan de gewezen koning Andras.
Van hieruit volgden we de prachtige en toeristische rechteroever . Onderweg maakten wij even halt aan het eethuis Fék voor een lichte maaltijd. Na de middag reden wij door naar de bekende spastad Héviz.Hier gingen Robert, Olga en Andréa een duikje nemen in het 38 m diepe kratermeer, met thermaal water van rond de dertig graden, een avontuur dat niet aan mij besteed was, echter voor mijn metgezellen een unieke belevenis.Viade stad Keszthely draaiden we rond het meer naar de zuiderkant om vandaar koers te zetten naar huis.Even verder stilden we nog even onze dorst meteen Dreherpils in het baancafé Panorama, waar we konden genieten van het prachtig rode gordijn dat door de ondergaande zon over het meer werd opgehangen. Hierverlieten wij voorgoed het meer en kozen de richting Marcali. Vandaar ging het naar Dombóvár, waar we in de Spar onze inkopen deden voor s anderendaags.Vermoeiddoor het vele rijden bereikten wij rond 21.00 uur Kocsola.
De foto's.
Het Balaton meer strekt zich aan onze voeten uit.
De prachtige abdijkerk van Tihany.
Genieten in het thermaal bad van Héviz. Dat is pas een belevenis.
Zaterdag09 maart: Bezoekaan de mediterraan-ogende stadPécs.
Vandaag zouden we naar de zuidelijke provincie Baranya trekken, de streek vanhet Mecseckgebergte en de Villánywijn.We bezochten er de hoofdplaatsPécs,de stad van de vermaarde Szolnai keramiek.De kraaknette straten en pleinen ademden een oosterse sfeer uit. Het historisch centrum wordt gedomineerd door de St.-Pieterskathedraal met zijn vier torens en het Bisschoppelijk Paleis met het standbeeld van de Hongaarse componist FerencLiszt. Tal van mooie pleinen en majestueuze. met bladgoud bezette gevels van musea en administratieve gebouwen als het Városháza ( het stadhuis) en het Megyeház (het provinciehuis) bekoorden ons danig.De moskee op het Szecheny-plein getuigde van de vroegere aanwezigheid van de Turken. De verkeersvrijeutca Kiraly (Koningsstraat) puilde uit van architectonische staaltjes. Tussendoor genoten wij van een lekker stuk taart met koffie in een van de vele "kávéház" (koffiehuis).We sloten ons bezoek af met een klein middagmaal in het restaurant Fugado.Rond 14.00 uur reden we terug naar Kocsola. Bij onze doortocht door Dómbóvár gingen wij nog even een kijkje nemen in het fraaie treinstation met zijn van houtsnijwerk voorziene loketten en de oude stoere stoomlocomotief die vóór het gebouw ten toon staat.Olga en Andréa kochten een fles witte wijn en een doos pralinen voor het bal later op de avond in Kocsola ter gelegenheid van vrouwendag. Toen we rond 15.30 thuis kwamenstelde Robert voor om nog een paar uur naar het thermaal bad van Tamasi te gaan. Om 19.00 uur waren de badgasten terug en konden we gezamenlijk een broodmaaltijdnemen als avondmaal. Daarop maakten de vrouwen zich op om met de
buurvrouw Terry en de overbuur Magdy naar het bal te gaan, in de sporthal 50 m
verder in onze straat. Robert ging de man van Terry, Janosz roepen om ons,
eenzame mannen, te komen vergezellen.Janosz moest het geen twee keer gezegd krijgen en kwam gewillig mee.Het werdten huize van Roberteen avond Cursus Hongaars.Samen met Janoszbogen wij ons over de Hongaarse wegenkaart en probeerden metgebarentaaluit te leggen waar we overdag allemaal geweest waren. Af en toe probeerde Robert met behulp van Google-vertalingtolk te spelen. Tijdens die taalcursuswerden 2 flessen rode wijn soldaat gemaakt. De klok wees 23.30 uur aan toen Olga en Andréa in alle stilte de voordeur opendraaiden en Janosz langs de achterdeur verdween en zijn Terry weer ging opzoeken.We hadden allemaal gedronken en een lekkertje wijntje bevordert de goede nachtrust. De foto's. De Sint Pieter kathedraal van Pécs.
Vrouwenbal in Kocsola. Ter gelegenheid van 8 Mei, vrouwendag, komen alle vrouwen van het dorp samen in de sporthal. Ze brengen zelfgemaakte patisserie en allerlei drankjes mee. Ze maken er een gezellige avond van.
Zondag:Te gast bij de buren Terry en Janosz voor het zondagsdiner
Regenachtige dag.Iedereen was op tijd wakker, zonder koppijn evenwel. Om 9.15 uur vertrokken we naar Dómbóvár. Hier heeft iedere eerste zondag van de maand op een grote open weide een speciale marktdag plaats van inheemse planten, groenten, fruit, textiel, schoenen, toeristische prullen en dies meer. Een typische Hongaarse bedoening en niet te missen als folkloristisch element. De regen was echter spelbreker zodat we het er niet lang uithielden. Olga en Andréa hadden enkele spulletjes gekocht als cadeautjesvoor het thuisfront. Vandaar reden we nog vlug naar de Lidl om een mooie orchidee voor Terry en een fles goede rode wijn voor Janosz te kopen als geschenk voor hun uitnodigingnaar het zondagsdiner die middag bij hen.Klokslag 12.00 uur meldden wij ons aan.We schoven met12 personen aan tafel:de gastheren Terry enJanosz, hun zoon Lazlo, dochter Gaby, kleindochter Adriana en vriend David, de buren van rechtover, Magdy en Arnó , en wijzelf onze vieren. Het was huisje vol. Terry en Adriana warendruk in de weer met het toedienen van de lekkere Hongaarse spijzen: GulyasLéves (Hongaarse goulashsoep met afgekookt vlees en worteltjes), Pörkölt (stoofpotje) met Krumpli (aardappelen), een kom Galuka (pasta), witte doordrenkte kool en komkommersneetjes in yoghurt. Iedereen liet het zich naar harte smaken. Ondertussen deed Janosz geregeld de navette tussen zijn wijnkelder en de eetplaats met een karaf rode en witte wijn. Er werd verteld en gelachen, en er kwam veel gebarentaal aan te pas.
Om 15.15 uur werd er plots getoeterd vóór het huis: Eric en Rita, de Opbrakelse vrienden van Robertwaren net bij hemgeland. Zij waren met hun auto op weg naar Akasztó, zo een honderdkm hier vandaan en waren door Robert uitgenodigd om bij hem hier te overnachten vooraleer door te rijden naar de provincie Bács-Kiskun in de poesta.Ook zij moesten van Terry komen meepeuzelen.Eric en Rita kennen Hongaars zodat het er vanaf nu wat luidruchtiger aan toeging.Als dessert kregen wij van alle soort gebakjes voorgeschoteld, van eigen bereiding.Met een overvolle maagen enigszins beneveld door de goede wijn namen we rond 18.00 uur afscheid van ons gastgezin en bedankten ze hartelijk voor hun gastvrijheid. Samen met Eric en Rita trokken we naar het huis van Robert.Na wat conversatie onderling en wat TV-kijken gingen Andréa en ikzelf slapen terwijl Robert en zijn vrienden de living omtoverdentot slaapplaats. Rond 24.00 uur werdhet muisstil ten huize van Robert en Olga.
De foto's.
De maandelijkse markt van Dómbóvár, hier kan je van alles kopen. Planten, kleding, gereedschap, voeding enz.
Te gast ten huize Terry en Janosz, Ady Endre 28, Kocsola..
Dat was pas gezellig en lekker samen zijn. De wijn vloeide nogal 'rijkelijk'!
Maandag:Onze laatste dag in Kocsola
Rond zeven uur werd ik wakker en begaf mij naar de keuken voor het zetten van de koffie. Een kwartier daarna kwam Robert ook te voorschijn, naar zijn zeggen met een wat houterige kop. Beiden kwamen we tot de vaststelling dat onze proviand danig geslonken was, zodat wij eerst naar het winkeltje in het dorp de nodige aankopen moesten gaan doen : brood, boter,vlees ,kaas, yoghurt... Ondertussen waren Olga, Andréa, Rita en Eric ook voor de pinnen gekomen.Tijdens het ontbijt stelden Rita en Eric voor dat wij onze vieren de dinsdag bij hen naar Akászto op bezoek zouden gaan om vandaar uit naar Boedapest te rijden voor onze terugvlucht naar België. Robert liet aan ons de keuze en wij stemden er gewillig mee in : het was voor ons immers een unieke gelegenheid om bovendien een andere streek van Hongarije te zien, de immens uitgestrekte poesta.Dit bracht mee dat het vandaag onze laatste verblijf dag in Kocsola was en Robert moest zien dat hij zijn vooropgestelde planning kon aanpassen.
Na het ontbijt vertrokken Eric en Rita 100 km verder. Om 10.00 uur hadden Olga en Andréa een afspraak in het massagesalon Ildiko in de Dombóváristraat in Kocsola voor een gezichtsbehandelingen gingen er te voet naar toe. Kostprijs : 3000 Forint per persoon of 10. We besloten om in de namiddag nogmaals uit winkelen te gaan in Dombóvár. Terwijl onze twee vrouwen flaneerden langs de uitstalramen deden Robert en ik ons in de bar van het hotel Dombóvár tegoed aan een grote Dreherpils. Na een tijdje kwamen Olga en Andréa ons vervoegen en dronken er eentje mee. Vandaar keerden we terug naar Kocsola. We zouden ons op t gemak klaar maken voor de afreis van morgen naar Akasztó.Toen we aankwamen had Terry weer spontaan voor avondeten gezorgd en bracht ons gebakken bloedpens met zoet-zure wittekool. Wij lieten het ons oprecht smaken.Janosz had zijn inventaris van het gastmaal gisteren bijgehouden : we hadden samen zo maar liefst 11 liter rode en witte wijn naarbinnen gewerkt. We vulden onze avond met wat navertellen en TV-kijken. Tot onze verbazing zagen wij op TV Vlaanderen met wat voor winterweer men in België zat: ijskoud en overvloedige sneeuwval, terwijl wij genoten van temperaturen tussen de 15 en 20 graden. De wereld scheen omgedraaid.
De foto's.
Ontbijt ten huize Olga en Robert.
Afscheid met een traan. Terry en Janosz, tot ziens beste vrienden, we zullen jullie missen!
Dinsdag:Op bezoek bij Eric en Rita in de poesta.
Zonnig. Iedereen was vroeg wakker, bijtijds aan het ontbijt. Daarna de gebruikelijke zenuwachtigheid bij het inpakken van onze koffers. Om 9.00 uur stond iedereen klaar en kon er afscheid genomen worden van de buren Terry en Janosz. Bij degroepsfoto kon ik mijn emoties niet bedwingen en pinkte een traan weg bij het afscheid van deze gastvrije mensen. Als afscheid gaf Andréa nog een bloemenruiker aan Terry als dank voor haar gastvrijheid jegens ons als vreemde personen. Het laatste afscheidswoord was voor Robert en zijn Olga. Vislát (tot weerziens) Terry, Janosz, vislát Kocsola ! We vertrokken noordwaarts via Tamasi, over Simontornya , naar Dunaföldvár aan de Donau. Hier kochten we een gebakje dat we in een café met een lekkere koffie naar binnen werkten. Robert reed even tot aan de oever waar we mooie kiekjes namen van die machtige brede stroom die Hongarije als het ware in twee stukken verdeelt: ten oosten van de Donau, de Grote Laagvlakte of poestawaar we naartoe reden en de landstreek ten westen ervan, Transdanubië van waar wij kwamen. Wij reden de lange ijzeren brug over naar Solt, waar we terug zuidwaarts afdraaiden richting Kiskörös. Het landschap was hier totaal verschillend van de streek van Kocsola in de provincie Tolna: hier geen heuvels en valleien meer, maar één grote effen grasvlakte, met hier en daar een kolossale boerderij ingeplant.
Op het grondgebied van Akasztó aangekomen brachten we nog een kort bezoekje aan het Halascsárda domein, een moderncomplex met talrijke grote visvijvers, wandelpaden en een klasse restaurant. Wij dronken daar een koffie en reden dan meteen bij Eric & Rita in het dorp Akasztó.Nadat onze koffers terug uitgepakt waren had Rita voor een lichte broodmaaltijd gezorgd. In de namiddag zouden onzegastheren met ons een verkennende rondrit maken van een 50 km om zich een beeld te kunnen vormen van de provincie Bács-Kiskun. We begonnen met een ritjedoor enkele straten van Akasztó zelf. Hierbij viel ons op dat wij hier te maken hadden met een groot en levendig dorp, brede wegen, winkels van alle slag, een wijndorp ook. Indrukwekkend was het mega voetbalstadion op de uitkant van de gemeente, met een capaciteit van 20.000 plaatsen, een hotel, restaurant, casino en al wat erbij hoort, destijds gebouwd door ene zekere miljardair Joseph Stadler maar hij werd opgepakt voor allerlei fraudes. Grootheidswaanzin ten top. Intussen is dit stadion een evenementplaats geworden. We reden daarna naar Kiskörös, de stad van de Hongaarse dichter Sándor Petöfi. We wipten even binnen in het wegenbouw museum waar kolossale machines uit het verleden te kijk staan. We volgden onze kameraden verder naar Kecel, waar we rond een immens groot Russisch legervoertuigenpark reden, allemaal legermateriaal uit de Sovjetperiode: van gewone pantservoertuigen tot Scutbatterijen en Mig-straaljagers, indrukwekkend. Onze tocht ging verder naar de stad Soltvadtkert, gelegen aan een belangrijk wegenkruispunt. Van hieruit rijden dagelijks enorme konvooien transporteurs naar alle hoeken van het binnen-en buitenland. Dit gebied heeft een rijke fauna en er wordt ook aan wijnbouwen fruitteelt gedaan. Hier in het centrum bezochten wij een van de bekendste ijssalons in Hongarije, in een prachtig interieur, tal van verschillende smaken, om zijn vingers af te likken. We keerden via Kiskörös terug naar onze vertrekplaats Akasztó en maakten ons op om naar hetHalascsárda-restaurant te rijden voor een laatste gezamenlijk avondmaal. Met een goed gevuld buikje trokken we dan huiswaarts. Alvorens onder de lakens te kruipen informeerden we ons nog eens goed over het uitzonderlijke winterweer in onze heimat, we moesten immers morgen terugvliegen.
De foto's.
Aan de oever van de beroemde Donau. De Duna hid (Donau brug) in Dünafoldvar ligt majestueus achter ons.
De Puszta in de buurt van Akaszto, met zijn grote boerderijen.
Akaszto, bij onze vrienden Eric en Rita.
Lekker tafelen in het Halascsarda restaurant.
Onbijt bij Eric en Rita.
Woensdag:Terug naar onze heimat in Everbeek Wij waren allen tijdig uit de veren voor het ruim ontbijt. Hoewel ze ons nog een uurtje bij hen wilden houden en ons gerust wilden stellen dat we alle tijd van de wereld hadden om naar Boedapest te rijden was ik van hetzelfde gedacht als Robert: zeker spelen en op tijd aanzetten, je weet maar nooit ! We namen afscheid van Eric en Rita. Robert en Olga kenden ook de overburen Julia en Laszlö en wuifden ook hen uit. Onze terugtocht liep over Solt en Kecskemét, waar we de M5 namen naar de hoofdstad Boedapest .We hadden nog een korte koffiestop in Felsöcsalános. De terminal-2 van de vlieghaven lag aan onze kant zodat we slechts een klein deeltje van de ring rond Boedapest op moesten. Dichtbij het vliegplein moest Robert de gehuurde wagen voltanken alvorens hem te kunnen afleveren.Hij reed ons vóór de grote vertrekhal, waar hij ons de bagage overhandigde en ging daarop de wagen terugleveren. Hetzelfde scenario van inchecken en veiligheidscontrole had plaats zoals de woensdag tevoren in Charleroi. Doch eind goed, al goed: we werden om 14.45 uur met de bus naar het vliegtuig gebracht. Om 15.30 stipt vertrok de machine richting België(Charleroi).Hoewel het deze keer klaarlichte dag waskonden wij niets zien onder ons, het vliegtuig vloog boven de wolken, midden in de zon. Het was een prachtig schouwspel van de natuur, bij wijlen verblindend, t was alsof men over de onmetelijke sneeuw van de Noordpoolschoof. Een uur en driekwart later, toen we begonnen aan de landing en het tuig weer onder de wolken kwam, konden we goed de besneeuwde terrils en de autoweg rond Charleroi zien. Klokslag 17.30 zette de machine voet aan de grond. Ons vliegavontuur was over, het ijs was gebroken, de vrees achterhaald. En nu terug naar het winterse besneeuwde Everbeek.
De foto.
Koffietje op de Ferenc (Frans) Liszt 2 luchthaven.
Slotbeschouwing.
Dit weekje Hongarije is voor ons een echte openbaring geweest. Via een paar optredens van Hongaarsefolkloristische dansgroepen voordien hier te lande kenden wij alleen de naam Hongarije, maar verder reikte onze kennis (zoals trouwens bij vele Belgen) van dat land niet. Door toedoen evenwel van Robert, Olga, Eric en Rita hebben wij mogen proeven van de vele facetten die dat land rijk is. Het bezoek aan de streek rond het grote Balatonmeer,de mooie heuvelachtige provincie Tolna waar Robert zijn optrekje heeft,de zuidelijke berg- en bosgebieden van de Baranya, de diverse thermaalbaden,de eindeloze vlakte van de poesta, waar Eric en Rita verblijven, en vooral het warme contact met de plaatselijke landelijke bevolking, in het bijzonder met Terry en Janosz, geburen van onze gastheer Robert, heeft op ons werkelijk een onvergetelijke indruk gemaakt en onze honger naar dat mooie land nog aangescherpt. De ons toegemeten tijd was echter te kort om bovendien nog de mooie hoofdstad Boedapest met zijn schat aan architectuur te bezoeken,de toeristische plaats bij uitstek in Hongarije. Wij hebben het leven van de Hongaar te lande gezien, doch zonder deze citytrip is het moeilijk zich een totaalbeeld van de Hongaarse cultuur te vormen. Beslist iets voor de toekomst.Wij kunnen echter Robert en Olga niet genoeg bedanken, en ook Eric en Rita,voor de aanzet die ze ons met dit korte bezoek hebben gegeven en voor de spontane gastvrijheid die wij bij hen ginder mochten ervaren. Deze onbaatzuchtige houding zal ons bijblijven. Wij weten uiteraard niet wat de toekomst ons brengt, doch stilletjes zijn wij in gedachten gaan dromen van nog meer Hongarije.
Köszönöm (dank) Robert en Olga , kösczönömEric en Rita. Het ga jullie goed!
Bron: tekst en foto's: Claude en Andréa Gijselinck Dupont.
Akasztó. In heel Europa is blijkbaar de natuur en/of het weer danig in de war. Veel te lage temperaturen voor de tijd van het jaar, sneeuw her en der, heuse vorst zelfs overdag....Ook hier in Akasztó konden we de dans niet ontspringen. Zoals uit een vorig artikel bleek werden de 15 maart vieringen hier serieus verstoord maar dat was nog maar kattegespin vergeleken met wat enige tijd later kwam. Een dag en een nacht sneeuw had een serieus resultaat, in cm sneeuw, uitgedrukt...Voor het eerst sedert we voor het eerst in Hongarije waren (circa 25 jaar geleden) werden we geconfronteerd met sneeuw-hó. Dit is een artikel waardig...dus een heuse sneeuwwandeling en daarna een tocht met de auto in de omgeving met de camera in aanslag . Hierover gaat dit fotoverslag.
Het fotoverslag.
Rita, goed ingeduffeld en de sneeuwwandeling kan beginnen. En onderweg lekker "socialiseren"...
Sneeuw of geen sneeuw de postbode bezorgt, zoals steeds, de post. Voilà te voet en met de slede...je moet er maar aan denken.
En zo vonden we de dichtsbijzijnde "brievenbus" van de Hongaarse posterijen.
De kleuters uit de lokale kleutertuin trokken er op uit, flink ingeduffeld, voor een fikse winterse wandeling in de Szent István straat. Hier gaat men de sneeuw niet te lijf met tonnen zout, neen later werd de straat gewoon geruimd en voor een stuk zelfs manueel.
Het dagverblijf voor gepensioneerden en gehandicapten lag er zo bij...
De 'turul' vogel van het Trianon monument, in het centrum van het dorp heeft ook zijn portie sneeuw gehad.
In de lokale superette is het reeds Pasen, althans volgens de decoratie binnenin.
Het monument van de herder met zijn trouwe herdershond zag er zo uit na die fikse sneeuwbui.
Een sneeuwmuts en dito sjaal zouden we dit kunnen noemen..zou dat warm zijn?
En toch is Pasen in zicht, aan sommige huizen kan men dit waarnemen. Dit beeld in de sneeuw is wel ongewoon...
Dit kunnen we dan een "laagje" sneeuw noemen of een "dik pak" in ons lokaal dialect.
Een aantal kloeke kerels maakten zowaar een sneeuwman op het dorpsplein, vlakbij het Trianonmonument. In de achtergrond een van de twee "crèmeries" ofte koffie- en ijssalon, die ons dorp rijk is.
Wijngaarden in de sneeuw, dit is eens iets anders dan diezelfde wijngaarden in de blakende zon.
Een van de vele lokale wegen in de directe omgeving, de sneeuw ligt er nog maar de weg is mooi vrijgemaakt zonder gebruik van al dat zout, waarmee wij zo gul - al te gul - mee omspringen.
Die begrijpen er niets meer van, een pas teruggekeerd koppel ooievaars, vinden zowaar sneeuw in hun nest. Deze dieren hebben het nu wel lastig om voedsel te vinden. Ze kwamen dan ook later aan dan vorige jaren.
Mooie plaatjes schieten in de omringende puszta gebieden is nu niet moeilijk.
Dit jaar ligt de puszta er vrij nat bij, wat eigenlijk wel normaal is, doch dit jaar zagen we poelen op plaatsen waar dat voordien niet het geval was. Het was inderdaad een vrij natte winter. Deze foto kunnen we ook landschapspoëzie noemen.
Dit slotplaatje verenigt heel wat Hongaarse aspecten: een traditionele pomp met bijhorende drinkbak, gebruikt om in de zomer het vee te drenken en een troep ganzen (zowel Grauwe Gansen, als Kolganzen) die nu overal in de puszta pleisteren. Vele van deze ganzen broeden hier zelfs in de directe omgeving. Ook in de zomer kan dit gebied vrij nat zijn. Het is in feite een natuuroverblijfsel van een gebied waar het socialistische bewind, destijds rijst wilde verbouwen.
Slotbeschouwing: ook wij snakken naar de lente die dit jaar blijkbaar maar niet wil komen en we kijken uit naar Pasen en de tradities hier in het land van de Magyaren.
Akasztó, Csátalja, Kocsola. Af en toe ontmoeten de Belgen en/of Nederlanders, die langere tijd in het land van de Magyaren verblijven, mekaar tijdens leuke activiteiten enz. Soms toevallig, soms mooi gepland. In Akasztó dook een "gezelschap" uit Kocsola en Csátalja op en in Csátalja hielden een aantal bekenden zowaar een reünie. Dit gaat gepaard met tafelen, gezamenlijke activiteiten en/of bezoeken aan leuke dingen uit de directe omgeving. Daarover brengen wij een fotoverslag.
Het fotoverslag.
Op tocht in functie van manéges El Bronco en
Biczó Csárda & Lovaspanzió. Dirk & Françoise uit Csátalja doken op in Akasztó en meteen gingen zij samen met Eric & Rita op verkenning in de directe omgeving.
El Bronco (in prive handen) is een (western)ranch op het grondgebied van het stadje Izsák doch enkel te bereiken via zandwegen en/of een privé weg. Het is een mooi uitgebouwd complex met trainingshallen (om paard te leren rijden), paardenkampen, het kweken van paarden, een paardenpensionaat, stallen, een paddock, catering, verblijfsmogelijkheden met en dito uitstappen met paard en koets in de directe omgeving en elk jaar worden er eigen evenementen georganiseerd. Hier een zicht op de stallen ofte boxen.
Een mooi rijtuig dat gebruikt voor tochten in de omliggende gebieden die erg zanderig zijn.
Nog een aantal rijtuigen voor groepen tijdens tochtjes.
Hieronder kan met rondjes rijden om te trainen en te leren paard rijden.
Een algemeen zicht op de infrastructuur, met in de achtergrond een vakantiewoning met meerdere kamers en een kiosk met een eet- en drankstand.
Een aantal van de er aanwezige paarden.
En nog een aantal exemplaren. In de achtergrond een grote traininghal.
In deze paddock kan naar hartelust getraind worden. Tijdens evenementen is dit een arena voor heuse competities.
Nog een aantal paarden en in de achtergrond de Belgen ontvangen door een vriendelijk personeelslid van de ranch.
Paardenkenner Dirk (met bril) geeft uitleg aan Eric & Rita. Dirk heeft een eigen "Lucky's Ranch" een B & B met paardenanimatie in Csátalja.
Op verkenning bij de
Biczó Csárda & Lovaspanzió in Fülöpszállás. Deze mooie accommodatie is een combinatie van een restaurant geschikt voor o.a. grote groepen, verblijfsmogelijkheden, het kweken van paarden en andere dieren, mogelijkheden tot paardrijden, rondritten met diverse tuigen, een paardenshow voor toeristengroepen, eigen evenementen. Te bereiken via de weg nr. 52 naar Kecskemét. Ook hier werden we door het er aanwezige personeel vriendelijk onthaald en rondgeleid.
En is een Lipizzaner paard, die worden daar gekweekt. De lipizzaner is een warmbloed paardenras dat zijn oorsprong kent in
de Habsburgse keizerlijke hofstoeterij "Lippiza" (1580-1915), thans
bekend als Lipica (bij Seana) in het huidige Slovenië. Ook in Hongarije wordt
dit paardenras gekweekt.
En dit is de kop van een exemplaar van dit beroemde paardenras.
En zijn exemplaren van het Hongaarse grijze ras, een rundersoort die daar ook gekweekt wordt en zelfs optreedt in de paardenshow die er regelmatig doorgaat voor bussen toeristen.
Een detailfoto van dit rund, eerder indrukwekkend die horens.
En is dit een volwassen "herdersvrouw" die de herdershond alle jobkes feilloos laat uitvoeren? Rita en de hond.
Eric & Dirk wandelen langs de stallen van de runderen.
En dit zijn "mangalica" zwijntjes ook wel een wolvarken genoemd, die van ver op een schaap lijkt. Ook deze dieren worden hier gekweekt. Enne Mangalica ham... wellicht de
meest exclusieve en meest kwalitatieve ham ter wereld.
Nog een paar exemplaren van die Lipizzaner paarden.
En nog zo'n mooie foto van die edele dieren. De lipizzaner paarden zijn meestal schimmel (als veulen donker geboren,
maar na verloop van jaren wit wordend).
Binnenzicht op de stallen waar deze paarden gestald en verzorgd worden.
Zicht vanuit een ander standpunt in diezelfde stallingen.
In het domein zijn ook logeermogelijkheden, een hier een zicht op de gebouwen.
Een onverwacht bezoek ook in Akasztó.
Robert en Olga (rechts) hadden gasten in Kocsola m.n. Claude en Andrea (links). Nadien brachten ze een blitzbezoek aan Akasztó. Hier een foto voor het geboortehuis van dichter Sándor Petőfi in Kiskőrös, samen met gastvrouw Rita.
Reünie in Csátalja in de Lucky's Ranch. Dirk en Françoise baten er een B & B (drie gastenkamers) uit, annex paardenmanége met een eigen aanbod aan diverse programma's voor hun gasten. Bij hen hoef je tevens geen ervaren ruiter te zijn om eens de paddock
te betreden en/of een wandeling door de bossen te doen. Je kan gerust eens op
stap te paard gaan om deze wonderlijke natuur eens te bezoeken.
Gastheer Dirk en gastvrouw Francoise nodigden een aantal Vlamingen en Nederlanders (die allen een langere tijd in Hongarije verblijven) uit op hun domein in Csataljan voor een gezellig samenzijn.
Het gezelschap aan de ene kant van de gastentafel. Gastheer Dirk zit aan de kop van de tafel.
De andere kant van diezelfde tafel, nogal vrouwelijk. Rechts gastvrouw Françoise die een voortreffelijke maaltijd serveerde.
En deze knaap weet waar het goed is! Bij gastvrouw Françoise.
Geanimeerde gesprekken tussen de gasten.
De heren houden het gezellig onder mekaar.
En idem voor de dames. En wat valt hier te bespreken?
Een goed glaasje wijn mocht niet ontbreken.
Een zicht op de binnenkoer van Lucky's Ranch, m.n. op de stallingen.
Een zicht vanuit een andere hoek.
Bron: eigen ervaring en eigen foto's en de foto's van Françoise (paardenaccommodaties).
Akasztó.Hongarije kent meerdere nationale feestdagen: 15 maart, 20 augustus (naamdag van koning Szent István) en 23 oktober (dag van de herdenking van de revolutie van 1956). Op 15 maart wordt m.n. de revolutie en/of onafhankelijkheidstrijd van 1848 tegen de Habsburgers herdacht. Deze revolutie (forradalom) van 1848 was een van de vele revoluties in Europa van Italië en Frankrijk tot Duitsland, Oostenrijk, Tsjechië en de Roemeense vorstendommen (Walachije en Moldavië). Onze Brabantse Omwenteling tegen de Oostenrijkers was vroeger (1789).
15 maart wordt normaal in Hongarije gevierd met bevlagging, herdenkingen allerhande, historische spektakels in de scholen, voordrachtwedstrijden enz. De Hongaren dragen dan symbolisch hun nationale kleuren van de vlag op hun jas (de zgn. kokarde). Het is ook een vrije dag. Maar dit jaar beslisten de weergoden roet in het eten te gooien. De dag voordien raasde over bepaalde delen van het land een heuse sneeuwstorm met sneeuwophopingen en vele verkeersproblemen. Bijgevolg werden vele geplande vieringen, hetzij afgelast, hetzij verkort, hetzij in mineur gevierd binnen. Ook hier in het dorp ontsnapte men niet aan de weerperikelen. Dus werd de herdenking bijzonder kort gehouden en beperkt tot het neerleggen van een aantal kransen, aan het monument van de gesneuvelden (van beide oorlogen), om nadien snel de warmte binnen op te zoeken. Daarover brengen wij een fotoverslag.
Het fotoverslag.
Quasi verkleund staan de burgemeester-
Suhajda
Antal /polgármester/, de loco burgemeester en de vertegenwoordigers van de partij Jobbik klaar om de kransen neer te leggen, al de rest van de plechtigheid werd afgelast.
Zij begroeten het monument van de gesneuvelden na het neerleggen van de kransen.
De vertegenwoordigers van de partij Fidesz leggen eveneens een krans neer. Deze partij zit in de gemeenteraad.
De schaarse toeschouwers proberen beschutting te vinden in de buurt van een auto. Toch werden er opnames gemaakt voor de lokale TV.
Het desbetreffende monument in een sneeuwdecor, wat voor deze periode van het jaar eerder abnormaal is.
Drie kransen sieren het monument, de hele plechtigheid werd tot dit gebaar beperkt. Oorzaak het gure weer...
Desalniettemin dragen de Hongaren, met fierheid, op die dag de "kokarde" met de nationale kleuren van Hongarije.
Wat geschiedkundige achtergrond bij deze gebeurtenis.
De Hongaarse Revolutie van 1848 was een van de vele revoluties dat jaar en was gelinkt aan de revoluties in de Habsburgse gebieden. Deze revolutie groeide uit tot een onafhankelijkheidsoorlog tegen het Keizerrijk Oostenrijk. Vele leiders en deelnemers uit die tijd o.a. Lajos Kossuth, István Széchenyi, Sándor Petőfi, Józef Bem worden als grote figuren in de Hongaarse geschiedenis beschouwd. De revolutie (1848), in Hongarije, begon effectief met demonstraties in Pest en Buda (onder invloed van o.a. dichter Sándor Petőfi en Mór Jókai) waarbij de revolutionairen eisten dat hun 12 punten aanvaard werden. Vele mensen waaronder nogal wat intellectuelen, studenten en ambachtslui, verzamelden op 15 maart voor het Nationaal Museum. Dichter Petőfi en zijn gezellen wandelden in een druilerige regen van Pilvax Café naar de medische universiteit van Pest. Medische studenten voegden zich bij hen en ongeveer 1000 jonge mensen trokken verder naar de drukkerij van Lajos Landerer en Gusztáv Heckenast. Bij aankomst werd een drukpers aangeslagen en in 'naam van het volk' werden kopijen van het "nationale lied" - het pas geschreven gedicht "Nemzeti Dal - Nationaal Lied" van de dichter Petőfi - verspreid. Om 3 u in de namiddag kwam dan de grote volksvergadering bij het Nationaal Museum. Ze bejubelden het radicaal-democratisch programma de zgn. 12 punten.
Intussen braken verschillende opstanden uit in het hele koninkrijk waarna de Hongaarse reformisten meer autonomie eisten binnen het Keizerrijk Oostenrijk onder gouverneur Lajos Kossuth en de eerste premier Lajos Batthyány (later terechtgesteld). De nieuwe regering hervormde de wetten die bekend werden als de "aprilwetten" die een autonoom koninkrijk creëerden met de Habsburgse keizer als koning. Ze eisten ook dat de Hongaarse regering alle belastingen in Hongarije mocht innen en uitgeven en ook gezag mocht hebben over de Hongaarse regimenten in het Habsburgse leger. De Hongaarse ministers probeerden in de zomer van 1848 steun te krijgen van de Habsburgers tegen de Kroatische ban Josip Jelačić om zo de dreigende burgeroorlog te verhinderen. Met de drie dreigende Oostenrijkse oorlogen (tegen de Kroaten, in het Banaat en in Transsylvanië) zagen de Hongaarse radicalen in Pest dit als een kans.
Om gewelddadige confrontaties te vermijden deed het parlement concessies aan de radicalen. Gezien de eigen problemen van de Maartrevolutie in Wenen, accepteerde de Oostenrijkse regering de autonomie van Hongarije. Nadat de revolutie de kop was ingedrukt en Frans Jozef (de echtgenoot van de beroemde Sissi) zijn oom Ferdinand I verving als keizer, weigerde Oostenrijk de Hongaarse autonomie. De volledige breuk tussen Wenen en Pest kwam er toen veldmaarschalk, graaf Lamberg de controle kreeg over alle legers in Hongarije. Lamberg werd bij zijn aankomst in Hongarije aangevallen en hierop werd besloten dat het Hongaarse parlement en de regering ontbonden werd. Jelačić werd aangeduid als plaatsvervanger van Lamberg en de oorlog tussen Oostenrijk en Hongarije begon officieel.
In het eerste liberale kabinet van Lajos Batthyány (maart 1848 - september 1848) was L Kossuth minister van Financiën. Hij oefende een beslissende invloed uit op de totstandkoming van de liberale grondwet van 1848. In september 1848 werd hij zelf premier. Hij koerste steeds meer af op onafhankelijkheid van Hongarije en riep de republiek uit.Kossuth zelf werd president-gouverneur van de nieuwe republiek. Oostenrijk viel daarop Hongarije binnen. De Oostenrijkse opmars verliep moeizaam en de regering-Kossuth hield voorlopig stand dankzij het optreden van de Hongaarse veldheer Artúr Görgey en diens nationale troepen. Tijdens de daaropvolgende burgeroorlog vochten de Magyaren en ook buitenlandse revolutionairen - die mee kwamen vechten nadat hun eigen revoluties mislukten - tegen het Oostenrijkse leger, maar ook tegen de Serviërs, Kroaten, Slowaken, Roemenen en de Transsylvanische Saksen die in het koninkrijk Hongarije woonden - ze wilden hun eigen etnische nationale eigenheid niet opgeven voor de Hongaarse dominantie -. Toch waren ook deze bewegingen gescheiden en streden er vele niet-Hongaren mee in het Hongaarse leger.
De Hongaarse troepen wonnen in september 1848 de slag bij Pákozd (hiervoor is een herdenkingsmonument opgericht op een heuvel boven het Velence meer - met Europees geld) en in april 1849 de slag bij Isaszeg en er werd zelfs een onafhankelijk Hongarije uitgeroepen. Door het succes van de revolutionairen riep keizer Frans Jozef de hulp in van Tsaar Nicolaas I en het Russische leger viel Hongarije binnen. Dit werd uiteindelijk fataal voor de Hongaren. Ze werden beslissend verslagen in diverse veldslagen in het huidige Transsylvanië. Daar werd hard gevochten en in een van die veldslagen sneuvelde de dichter Sándor Petőfi op 31 juli 1849 bij de stad Segesvár (Sighişoara in Roemenië), amper 26 jaar oud. Zijn lichaam werd nooit teruggevonden. Zijn heldendood werd later een symbool voor grote vrijheids- en vaderlandsliefde. Op een 19de-eeuwse romantisch schilderij schrijft de dodelijk gewonde schrijver met zijn laatste krachten en met zijn eigen bloed het woord "hazám", mijn vaderland op een steen. Binnen de revolutionaire leiding, die intussen in Arad was, kregen de voorstanders van capitulatie het voor het zeggen en op 11 augustus 1849 gaf Kossuth de macht door aan bevelhebber Görgey die ging onderhandelen over capitulatie. Zijn troepen gaven zich over aan de Russen en niet aan de Oostenrijkers, dat kookte van woede. Op 13 augustus gaven de Hongaren zich over en aan de andere legereenheden werd gevraagd zich ook over te geven. Voor de Hongaren is deze periode van 17 maanden van revolutionaire strijd voor vrijheid en onafhankelijkheid de meest glorierijke in de hele 1100-jarige geschiedenis van het land. Heel wat prominenten van deze opstanden werden terechtgesteld en werden bekend als de martelaren van Arad. Dit maakte 15 maart tot een speciale dag voor de Hongaren, een soort geboorte van de parlementaire democratie in het land.
In deze revolutie waren er twee nogal bepalende historische figuren. Eén daarvan was de dichter Sándor Petőfi, die uiteindelijk sneuvelde in een slag tegen de Russen (zie hoger). Het naburige (ligt 11 km van het dorp hier)
Kiskőrös (de geboorteplaats van deze figuur - wat andere steden betwisten - alleszins is hij daar gedoopt -) organiseerde een heel meerdaags evenement. Daar hebben we geen foto's van wel van het versierde standbeeld van deze dichter in het centrum van het stadje.
Foto's uit Kiskőrös
Het standbeeld van deze dichter in het centrum vlak voor het stadhuis.
Een detailfoto van dit monument met een reeks kransen neergelegd op 15 maart.
Een detailfoto van deze massa neergelegde kransen. Deze kransen zijn altijd getooid met de kleuren van Hongarije. Op deze linten is dan vermeld van wie dieze krans komt. Links en rechts van het standbeeld de vele vlaggetjes en linten achtergelaten door de lokale scholen.
Een close-up foto van het standbeeld.
Een andere belangrijke historische figuur (zie hoger) was Lajos Kossuth de Udvard et Kossuth (Monok 27 april 1806 - Turijn, 20 maart 1894) was een Hongaars nationalistisch en liberaal politicus. Hij was afkomstig uit de lagere aristocratie.
Lajos Kossuth uitte zich in diverse dagbladen (o.a. Pesti Hirlap) als een nationalist en
liberaal. Lajos was enige tijd werkzaam als rentmeester op een groot landgoed
van een grootgrondbezitter. Hij trad enige malen op in de Hongaarse landdag als
plaatsvervanger voor de grootgrondbezitter. In 1847 werd hij onafhankelijk lid
van de landdag en trad op als meeslepend redenaar. Hij bepleitte de afschaffing
van de feodale rechten en een afzonderlijke regering voor het Hongaarse
rijksdeel van Oostenrijk. Tevens zette hij zich in voor de vrijheid van
drukpers. In het eerste liberale kabinet van Lajos Batthyány (maart 1848 -
september 1848) trad hij op als minister van Financiën. Hij oefende een
beslissende invloed uit op de totstandkoming van de liberale grondwet van 1848.
In september 1848 werd hij zelf premier. Hij koerste steeds meer af op
onafhankelijkheid van Hongarije en riep de republiek uit. Kossuth zelf werd
president-gouverneur van de nieuwe republiek. Oostenrijk viel daarop Hongarije
binnen. Toen de Russen zich echter met de zaak gingen bemoeien en zich aan de zijde van Oostenrijk in de strijd mengde, leed het Hongaarse leger een aantal nederlagen op rij. Kossuth droeg de macht ten slotte over aan Görgey en week met zijn gezin uit naar Turkije. Hij leefde vervolgens ruim 45 jaar in ballingschap in Turkije, Groot-Brittannië, de Verenigde Staten van Amerika, opnieuw Groot-Brittannië. Hij was o.a. lid van het Europese republikeinse comité. In 1859 vormde hij het Hongaarse Legioen dat aan de zijde van Giuseppe Mazzini streed tegen de Oostenrijkers en de Italiaanse vorsten. Op 1 april 1894 werd zijn lichaam met veel pracht en praal bijgezet in Boedapest. Het is dan ook normaal dat op diverse plaatsen in Hongarije voorwerpen te vinden zijn, gelinkt aan deze historische figuur. Hierover brengen wij een fotoverslag.
Het fotoverslag.
In Cegléd (daar wonnen de Hongaren een kleine slag tegen de Oostenrijkers) is een heus Kossuth museum (in een Jugendstilgebouw-middelbare school), daaruit tonen wij een aantal voorwerpen. Hier een borstbeeld in dit museum, versierd met vele typisch Hongaarse kransen.
Allerlei voorwerpen die verwijzen naar deze historische figuur en oude muntstukken van de forint en gebruikte badges.
Het dodenmasker van Kossuth.
Foto's (eigenlijk postkaarten) van de vele standbeelden op diverse plaatsen in Hongarije van deze belangrijke figuur.
rec
Debrecen is een stad waar uiteindelijk de Hongaarse regering zetelde toen de Oostenrijkse legers verder oprukten. Het is dan ook normaal dat voor de kathedraal van deze stad een standbeeld van Kossuth geplaatst is.
In de kathedraal van Debrecen is een soort troon (volgens de overlevering) van Kossuth te bewonderen omdat o.a. het toenmalige Hongaarse parlement, na de vlucht uit Pest hier vergaderde.
Het volledige decor van deze stoeltroon met langs weerskanten infokastjes met interessante voorwerpen.
De inhoud van een van die presentatievitrines voorwerpen gebruikt door Kossuth.
Zoals gebruikelijk liggen kransen met de Hongaarse kleuren op deze stoeltroon. Ze werden er neergelegd door bezoekende scholen (en dat zijn er veel-dat konden we zelf vaststellen bij ons bezoek).
Het paneel met uitleg over deze fameuze stoel. Op het paneel staat: "volgens de traditie zat Kossuth in zijn privé-stoel na de bekendmaking van de Habsburgse ontroning. Gift door de familie aan de kathedraal".
Een boek is er te zien met uitleg over de acties van Kossuth. Op het paneel staat: "Kossuthwerdontvangen op7 januari 1849in Debrecen. De bewaker van de van depoorten van de stad, schreef bij
de registratie in het aankomstboek:"de Hongaarse Mozes" is aangekomen in de stad.
Een onafhankelijksverklaring van de Hongaarse natie, opgesteld in die periode.
Rumbeke-Roeselare. De traditionele kerstmarkt (karácsonyi vásár) van de Hongaars-West-Vlaamse vriendenkring (Magyar-Flamand Baráti Kör Nyugat-Flandria) was een groot succes. Heel wat vrienden zagen mekaar terug en konden kennis maken met diverse stands en toeristische info over Hongarije. Men kon er zelfs Hongaarse wijnen proeven en pálinka ontbrak evenmin op het menu. De organisatoren verdienen alle lof...Deze club telt nogal wat leden die afstammen van moeders, die als jong meisje hier in Vlaanderen een vakantie kwamen doorbrengen d.m.v. de zgn. 'kindertreinen' die in de twintiger jaren toekwamen. Deze club organiseert nog een reeks andere evenementen en houdt de herinnering aan het land van de Magyaren levendig...daarin willen wij hen graag steunen. Vandaar het fotoverslag van de jaarlijks terugkerende kerstmarkt.
Het fotoverslag.
Gebakjes mogen niet ontbreken op dit soort kerstmarkt. Zoals algemeen bekend zijn de Hongaren verzot op zoetigheden...
Een kerstmarkt zonder traditionele kerstboom kan gewoon niet...En uiteraard waren er Hongaarse producten te koop.
Een van de bestuursleden (Stefaan Vanrumbeke uit Wevelgem, ook een zoon van een Hongaarse moeder) van de club in traditionele outfit aan een stand met heel wat zoetigheden...
Even loeren bij de al even traditionele wijnstand van Global Wineries uit Antwerpen. In de achtergrond Willy Brock (met polo) een van de drijvende krachten achter deze club.
Een detailfoto van het aangeboden assortiment aan Hongaarse wijnen.
Het keurende oog van een paar "wijnkenners" aanschouwt een fles schuimwijn.
De belangrijkste motivatie om deze kerstmarkt te bezoeken is verbroederen met mensen die banden hebben met Hongarije...tussen pot en pint worden ervaringen en straffe verhalen uitgewisseld... heel wat van deze mensen verblijven ook een langere tijd in het land van de Magyaren.
Akasztó-Kocsola-Kisbárapáti-Somogyhárságy. Vorige zomer waren we tegast in camping Jó Napot (Kisbárapáti - in de buurt van Igal, Somogy provincie), uitgebaat door een Nederlands echtpaar. Daar ontmoetten we een Vlaams koppel dat actief is in Somogyhárságy (in de Baranya). Dit pastte in onze ontmoetingen met landgenoten e.d. in Hongarije. Die zijn er trouwens meer en meer. Wij waren daar op uitnodiging van de Vlamingen die reeds een tijdje in het land van de Magyaren verblijven. De camping ligt niet zo ver van Kocsola, dus konden deze ontmoeting combineren met een bezoek aan dit dorp in de provincie Tolna. Somogyhárságy ligt in de Baranya. Dus ook de Vlamingen moesten zich verplaatsen...Het werd een leuke namiddag met een hapje en uiteraard een drankje...Herinneringen werden opgehaald... Daarover brengen we een fotoverslag. De camping Jó napot (goedendag in het Hongaars) beschikt over over 4 terrassen met 20 ruime staanplaatsen. Daarnaast verhuren ze ook een aantal accommodaties zoals appartementen met tuin en terras. Jó Napot is zeer geschikt om, behalve het Balatonmeer, steden als Budapest en Pécs te ontdekken. Die naam is het eerste woord dat men tijdens de vakantie bijblijft. Gebruik die dan ook gerust als je de plaatselijke bevolking tegen komt, die zal het zeker op prijs stellen. Hongarije Ruandolux ligt in Somogyhárságy (gelegen tussen Kaposvar en Szigetvar). Een Vlaams echtpaar Anne & Rudy kan je daar vinden. Anne houdt zich bezig met verhuurhuizen in haar dorp en omgeving, en
zoekt de leukste en mooiste uitstappen voor haar gasten , zo is ze ook op de
camping "jo napot " terecht gekomen! Haar man Rudy heeft hard gewerkt
in het verleden ,en geniet nu van zijn wijngaard, wijn maken (heeft de lokale
wijnkeuring gewonnen met goud en zilver voor de rode wijn en goud en
brons voor de witte wijn). Natuurlijk is het een Hongaarse jury, en smaken
kunnen verschillen. Anne is dan weer helemaal in vorm als ze haar gasten kan
verwennen op alle mogelijke manieren.Somogyharsagy is rustig
gelegen in de nabijheid van het Szemleti National Park, en toch vlakbijPécs (culturele hoofdstad Europa 2010). Een dorp waar de bakker dagelijks brood, koffiekoeken, frisdranken etc. nog aan huis brengt. Wijnhuisjes liggen op de 'berg', een prachtige omgeving om tot rust te komen, te fietsen, wandelen, vissen. Het fotoverslag.
De Vlaamse gasten Robert, Olga en Rita genieten van een aperitiefje op de camping.
Aan de andere zijde van de tafel Anne en Rudi die Ruandalux uitbaten.
Even naar het vogeltje piepen met de ganse groep. Vlamingen en de Nederlanders.
Anne & R
Rudy & Anne mooi op de foto, wie zou op die volgende foto staan?
Dit is in Nederland een welbekend logo de zgn. VVV, wat staat voor Vereniging Voor VreemdelingenVerkeer. Dit past volkomen op een door Nederlanders uitgebate camping. Ook in Vlaanderen kennen we dit...
Het ganse gezelschap van de Vlamingen tegast bij de Nederlanders op de bewuste camping. Rita, Anne, Olga, Rudy, Eric & Robert.
Een overzicht van het campingterrein met eigen neerhofdieren.
Een zicht vanuit een ander standpunt. De omgeving is gewoon prachtig. Een heuvelend landschap typisch voor dit gedeelte van Hongarije (Dunantul, provincie Somogy).
Een zicht op een leuk hoekje op de camping met de bar. Overal leuke dingen te zien en veel ontspanningsmogelijkheden.
Ook deze tenten zijn ter beschikking van de gasten op de camping. Een Mongoolse gers.
De toeristische stand van Hongarije op het vakantiesalon te Brussel - Az idegenforgalmi állapota Magyarország a szabadság valós Brüsszelben
Brussel-Brakel-Akasztó. Zoals elk EU land dat Belgen en/of Nederlanders wil overtuigen naar hun land te reizen was Hongarije te gast met een toeristische stand op het jongste vakantiesalon te Brussel. Hongarije stond in de hall van Europa naast een reeks zgn. voormalige Oostbloklanden...Toeristen aantrekken is belangrijk omdat zij een serieuze bijdrage leveren tot het BBP van een land. Hongarije heeft grote belangen te verdedigen want heel wat Belgen vonden nog steeds niet de weg naar het land van de Magyaren. Gewoon een gebrek aan imago draagt daartoe bij...Het land heeft geen gezicht, iets wat we ook vaststellen als we over Belgenland - in het buitenland - spreken. Wat ons tegen de borst stuitte was dat aan de balie, de dag dat wij er waren, blijkbaar niemand aanwezig was die het Nederlands machtig was...er was een dame die, ondanks het feit dat ze hoorde dat we geen Frans spraken - en ook iemand die info aan inwinnen was -, hardnekking doorging in het Frans met haar uitleg. Voor ons helemaal onbegrijpelijk gezien de taalgevoeligheid van de Hongaren als het gaat om hun volksgenoten die, na het verdrag van Trianon, in andere landen leven. Men zou in de Hongaarse toeristische kringen reeds lang moeten weten dat België geen Franstalig, maar een meertalig land is, waar de Vlamingen gewoon de meerderheid van de bevolking uitmaken! De Hongaren toonden zich eens te meer slechte marketeers... We brengen een fotoverslag over de stand van Hongarije.
Het fotoverslag.
Een vooraanzicht genomen van opzij van de stand van Hongarije. Opschrift in twee talen.
En zijaanzicht van diezelfde stand met het bekende logo dat Hongarije gebruikt.
Robert (de man die de blog startte) en Olga voor de stand.
Een bepaalde streek (Mezőkővesd) had een promotiestandje in de algemene Hongaarse stand.
Een detailfoto van dit onderdeel met Robert en Olga...
Olga en Eric (die veel artikels schrijft op de blog) voor hetzelfde onderdeel.
De opschriften waren meertalig....de baliedame blijkbaar niet, wat een blunder van formaat is!
Robert en Eric met enige documentatie over het land van de Magyaren.
Zoals het hoort bij een toeristische stand, herkenbaarheid en verwijzing naar een internetadres. Het internet is intussen uitgegroeid tot zowat de voornaamste infobron voor een toerist op zoek naar informatie.
Dez"e
rec
