“Minder naïef spelen om punten te pakken” - Mounir Kissami (Robur Moerzeke)

Door de nederlaag tegen Zottegem zag Robur een kloof ontstaan naar de veilige zone.
De thuismatch winnen tegen Hogerop Kalken is meer dan aangeraden om weer echt in competitie te komen.

“Inmiddels is het al vijf over twaalf”, beseft Mounir Kissami.
“De match op Zottegem was echt een gemiste kans.
We hadden daar 70% balbezit en hadden bijna tien kansen.
Toch verloren we met 2-0. Dat was pijnlijk.
Na de vier op zes tegen Berlare en Zele dachten we vertrokken te zijn, maar we staan terug bij af.
Met HO Kalken krijgen we een nieuwkomer die de overstap goed verteerd heeft.
We zullen tegen hun snelheid en kracht wat minder naïef moeten voetballen.
Punten pakken is de opdracht.”
(Kris Cornelis in Het Nieuwsblad)

“Spelers zijn hechte groep geworden” - Furkan Sag (Dampoort Gent)

Dampoort Gent speelt tegen HO Kalken B. Bestuurslid Furkan Sag noemt dat een uitdaging.

“HO Kalken B is prima op dreef.
De laatste weken is bij ons de spelkwaliteit sterk verbeterd, zo speelden we ook gelijk tegen Tenstar Melle.
Tegen Bottelare ontbrak alleen het resultaat, maar hebben we ook fantastisch gevoetbald.
Daardoor heb ik toch wel enige hoop dat we tegen Kalken een goed resultaat kunnen neerzetten.
Iedereen kent elkaar nu en de spelers zijn een hechte groep geworden, de sfeer zit echt goed.
De partij tegen Kalken is de laatste van een moeilijke reeks, nadien volgen er een aantal meer haalbare opdrachten waar we toch punten willen sprokkelen.”
(Stefan Smet in Het Nieuwsblad)

Ex-Hogeropper Cliff Vermeir heeft er een schitterend 2017 op zitten.
De middenvelder trok in zijn Kalkense periode al wat tijd uit om zijn andere hobby uit te oefenen.
Maar sinds hij de voetbalschoenen aan de haak moest hangen door een blessure, gaat het flink crescendo met het sportvissen.

"In principe zou ik pas over twee jaar meedoen aan de schiftingen voor de internationals", geeft Cliff toe.
"Maar ik heb me deze zomer al ingeschreven. En met succes!
Ik mag me nu al B international noemen in België.

In het eindklassement van de nationale competitie werd ik vijfde op 90 deelnemers. Dat is een heel goed resultaat.
Ik ben enorm tevreden omdat ik een aantal mooie wedstrijden heb gewonnen dit jaar.
Op het Belgisch kampioenschap behaalden we brons met de club! Een wedstrijd met 25 clubs in Hermalle op het Albertkanaal.
Dat was persoonlijk toch een van de hoogtepunten met een tweede en derde plaats in de sector.

Op basis van die resultaten heb ik meegedaan aan de schifting voor de internationals. En zowaar de eerste wedstrijd in Ronquerre gewonnen.
Een paar weken geleden bracht ik twee wedstrijden op de Maas in Oupeye tot een goed einde.
Met een 11 en een 3 in de sector eindigde ik op 15 punten en met dit resultaat mag ik me volgend jaar B inter noemen!
Hopelijk kan ik in de reeks blijven, want van de 18 vissers zakken de laatste vier.
De eerste vier stijgen naar de A inters. Die nemen deel aan WK's met de Belgische ploeg.
Dat is een mooie uitdaging."

“Die kleine wittekop op de foto, op de blog van Hogerop. Ben jij dat?”
Ik moest even lachen, vorige zaterdag, toen loopgoeroe Danny Clincke mij de vraag stelde.
Natuurlijk. Als kleine rakker mee naar het voetbal met de papa. Dat is en blijft toch de perfecte zondag.
Dat weet Steven, de wing met de gouden linker. Dat weet kleine Tuur nu ook met papa Ben.
Ik heb de voorbije week een paar keer de oude foto’s bekeken. Allemaal mooie herinneringen.
Maar bij die ene met de blonde mascotte ben ik toch wat langer blijven hangen. Die rode truitjes, met de legendarische opdruk ‘Garage Locquet Talbot’ (waarvan je de L nooit zag onder de oksel) en de volledig rode training, die ik trouwens nog altijd heb. Ik ben er fier op.

Als je naar oude foto’s kijkt, zoek je naar details.
Een bal waarmee onze eerste ploeg niet meer zou willen spelen, die oude schoenen (allemaal zwarte) met witte veters, de wijde witte broekjes.
Als je naar oude foto’s kijkt, zie je gezichten en je haalt meteen herinneringen op.
De snorren van Cyriel Van Rysselberghe en Martin Hoogewijs, de lange haren van Jean-Pierre Cours en Paul Praet.
De jeugdigheid van Patje Vandenberghe. Rudy Vermeerschen kom je weer tegen, Patrick Bogaert ook.
De coach met het hemdje aan. Je denkt terug aan hoe het toen was.

Als je naar oude foto’s kijkt, dan zie je ook mensen terug die er niet meer zijn.
Je hebt nog wel een beeld in je hoofd, maar zo’n foto roept toch net iets meer op.
De fiere voorzitter Jozef Plaetinck, de borst vooruit of was het zijn te strak hemd.
De sportieve looks van zijn zoon Filip. Allebei niet meer bij ons.

En nu is er dus een derde gaatje op de foto. Andre De Landtsheer, toen nog met veel haar, ja ook hij, wat krullend.
Het zal wel mode geweest zijn zeker?

Andre was een nummer 10, zoals ze dat nu in het vakjargon noemen, bij Extra Time of bij de roepers van de radio, een aanvallende middenvelder.
Technisch sterk. Het leek zo eenvoudig en gemakkelijk. Bij technisch goede spelers lijkt voetbal altijd eenvoudig.
André was een goede passeur. Hij liet anderen beter spelen, dat kunnen enkel teamplayers. Logisch dat ie ook de vrije trappen en corners voor zijn rekening nam.

Andre was erbij toen HO kampioen speelde in vierde, dankzij een overwinning thuis tegen SK Kalken. Kon het mooier. Meer dan 1000 man was er. En in het krantenverslag van toen lees ik:
Een sterke Andre de Landtsheer bediende keer op keer de gevaarlijke rechtsbuiten Dirk Borgilioen.
En dat was drie minuten voor tijd ook zo. Martin Hoogewijs maakte de actie af en Hogerop pakte na 33 jaar nog es de titel.
Hij was een winnaar en durfde al es verbaal in de clinch te gaan met de tegenstander. Of met de scheids.
Grappig dat hij jaren later voor de club de scheidsrechters opving na de match. Het was soms op de tanden bijten.
Maar Andre was vooral een sfeermaker. Met zijn typische kwinkslagen. En zijn typische lach.

De titel op het einde van het seizoen 1979 – 1980, dat was ook het hoogtepunt voor Andre, die op zijn 16de al op het scheidsrechtersblad werd geschreven door Meester Nest zaliger.
Daarna kon hij nog moeilijk trainen wegens zijn groeiend bedrijf. Hij ging toen bij de zondagreserven spelen en ook daar werd hij een paar keer kampioen. Met de vrienden.
En dan volg je de logische weg. Op vraag van Albert Praet en Jozef Plaetinck stapte Andre met zes vrienden van de zondagreserven in het bestuur.
De perfecte reddingsboei, want Hoger Op stond toen aan de afgrond, op de laatste plaats in vierde provinciale en met nog slechts enkele bestuursleden.
Andre is meer dan 20 jaar bestuurslid gebleven van onze geliefde club. Gul als sponsor, gul als vrijwilliger.
Want als er moest gewerkt worden was Andre aanwezig! Het hoogtepunt was het mosselfestijn, drie dagen hard werken, stinken als de pest en daarna een pintje drinken.
Het was een deel van zijn leven geworden. Net zoals Hogerop een groot deel van zijn leven was. Wat hebben we je gemist aan de kookpotten enkele weken geleden.

Net als die andere verdwenen helden op de foto, Jef, Filip, zullen we jou ook nooit vergeten.
Ik hoor het Jef ginder al roepen: Uug en verre, de perfecte lange bal van André en Fluppe kopt em binnen.
Meester Nest, zonder kousen, met de fiets aan de hand zet op het hemels scorebord. 1-0 voor Hogerop.
Aan de zijlijn staat Fredje Roels klaar om in te vallen.

Andre, Hogeropper in hart en nieren, bedankt voor alles.

“Zorgt voor goed gevoel” - Sander Van Bogaert (KFC HO Kalken)

Hoger Op Kalken pakte nog eens uit aan de Kruisen.
De cijfers laten vermoeden dat KVV Ardennen werd weggeblazen, maar dat was zeker niet het geval.
Sander Van Bogaert had een niet onbelangrijk deel in de overwinning met drie assists.
De onverdiende nederlaag in Appelterre liet geen sporen na.
Dit noemt men voor een klinkende revanche zorgen. Hoger Op was dit keer wel efficiënt.

Sander Van Bogaert: “Deze driepunter is geen compensatie voor het puntenverlies tegen Elene-Grotenberge en Appelterre.
Ook al zijn de cijfers misschien overdreven, we hebben de punten niet gestolen.
De eerste helft kregen we geen poot aan de grond. Op de 3-5-2 van Ardennen hadden we niet meteen vat.
Tijdens de rust werd er tactisch bijgestuurd, met het gekende resultaat.
Een bal op de lat van Mathias Vanden Berghe net na de rust had de wedstrijd een andere wending kunnen geven, maar deze keer zat het geluk aan onze kant.
Het is dit seizoen ook al anders geweest.”

Je leverde drie assists af. Zoiets wordt niet ieder weekend opgetekend.
“De eerste helft speelde ik linksachter, daarna schoof ik door naar de linksvoor. Dit keer viel de bal goed. Lukas Poppe trapt ze heel vlot binnen.
Uiteraard is het leuk om een aandeel te hebben in een doelpunt, maar veel belangrijker is dat de goals een driepunter opleverden.
Na de openingstreffer groeide het vertrouwen. Eens de 2-0 op het bord, lukte alles.
Winnen met 4-0, al dan niet met overdreven cijfers, zorgt hoe dan ook voor een goed gevoel.”

Hoger Op blijft voorin meedraaien. Tevreden met de gang van zaken?
“Zeker weten. Ik ben blij met het vertrouwen dat de trainer in mij heeft.
Bij Eendracht Zele, waar ik vorig seizoen nog actief was, speelde ik linksachter."

Waar speel je eigenlijk het liefst?
“Mij maakt het niet waar men me uitspeelt. Hoger Op beschikt over een goed uitgebalanceerde kern.
Een sterke bank zorgt steeds weer voor een kwaliteitsinjectie als we een wissel doorvoeren.
Dat is geen onbelangrijk gegeven in het voetbal, daar zal wel iedereen het over eens zijn.”

Feit is dat Hoger Op Kalken ook dit seizoen meer dan zijn streng trekt, zeer tot de voldoening van Sander Van Bogaert.
(met dank aan Freddy De Geest in Het Nieuwsblad)

Ex-profvoetballer Stefan Van Dender is de nieuwe hoofdcoach van reeksgenoot Sporting St-Gillis-Waas.
De 40-jarige waaslander volgt ex-Hogeropper Savas Kayim op die 10 dagen geleden de handdoek gooide bij de rode lantaarn.
Van Dender begon aan het seizoen bij Herleving Sinaai, ons ook bekend.
Maar daar hield ie de eer aan zichzelf.
Pas volgende week geeft Van Dender zijn eerste training.

Woede bij Vlaamse Ardennen voor onsportief gedrag van HO Kalken

"Wij waren in de eerste helft de betere ploeg met een vracht aan kansen", betoogt trainer Pascal Jouret.
"In de pauze wierp ik mijn spelers alle lof toe voor de beste helft van het seizoen.
Maar het kantelpunt van de wedstrijd kwam er toen Kalken scoorde tijdens een onsportieve fase.
Een speler van ons lag geblesseerd op de grond met als gevolg dat er niet echt meer aan de wedstrijd werd deelgenomen.
Toch weerhield dit Kalken niet om toch door te gaan. Toen het 2-0 werd in de 75ste minuut was de veer gebroken."
Eindstand: 4-0.
(RVZ in Het Nieuwsblad)

nvdr: we hopen dat Ardennen ondertussen alle ontgoocheling heeft doorgespoeld
en zich kan concentreren op de volgende opdracht.
Dat HO Kalken een week lang negatief in het daglicht werd gesteld is flauw.
Ieder zijn waarheid.
We wensen Ardennen het beste voor de rest van het seizoen.

“Echt niet te geloven voor wie de match zag” - Robert Van Butsele (KVV Ardennen)

Voor Ardennen werd de verplaatsing naar HO Kalken een maat voor niets (4-0).
Een mooie reeks werd onderbroken. En toch werd goed gespeeld.

“Wie de match heeft gezien, kan het niet geloven dat ons de 4-0 afstraffing werd toegediend”, aldus erevoorzitter Robert Van Butsele.
“Op basis van enkele uitgespeelde kansen had het aan de rust 0-2 moeten zijn.
Tot een kwartier voor het einde was het nog altijd 1-0 en werd naarstig gewerkt om op zijn minst gelijk te spelen.
De realiteit was anders.
Dat de thuisploeg scoorde in een fase waarbij één van onze spelers geblesseerd op de grond lag, viel bij bepaalde supporters moeilijk te slikken”, zo liet Robert Van Butsele nog optekenen.
(Roger Merlier in Het Nieuwsblad)

"Overdreven cijfers tegen sterke ploeg" - Lukas Poppe (KFC HO Kalken)

Ondanks een moeilijke eerste helft zette HO Kalken zondag KVV Ardennen met 4-0 opzij.
De terugkerende Lukas Poppe was goed voor twee goals en een assist.
Een uur lang was Ardennen de betere ploeg, tot Kalken op het juiste moment scoorde en doorduwde.

"De cijfers zijn zeker overdreven", geeft Lukas Poppe toe.
"Ardennen heeft een goed elftal. In de eerste helft hadden we het erg moeilijk met hun opstelling.
Grote kansen hadden ze niet echt. We zijn toch tevreden dat we zo konden winnen.
De voorbije vijf matchen verloren we drie keer en konden we slechts een keer winnen.
Het deed dus heel veel deugd om nog eens drie punten te pakken."

Na een uur bracht Poppe zijn ploeg op voorsprong en een kwartier later tekende hij al de 2-0 aan.
"Het was telkens op aangeven van Sander Van Bogaert, die toch ook een vermelding verdient.
De eerste goal bleek achteraf wel discutabel te zijn. Iemand van Ardennen had zichzelf geblesseerd en was blijven liggen, maar dat was buiten mijn gezichtsveld.
De 2-0 was eigenlijk niet goed getrapt. Gelukkig ging die wel binnen. In het laatste halfuur zat het collectief goed.
De bankzitters vielen goed in en er was de terugkeer van Bavo Van Der Borght na zijn blessure.
We zijn nu ook weer naar de vierde plaats in het klassement gesprongen, wat zeer knap is voor een promovendus.
Het werd dus een uitstekende namiddag."

Poppe keerde terug in de ploeg na een kuitblessure. De middenvelder scoorde al zijn zevende doelpunt van het seizoen.
"Tegen Appelterre probeerde ik het nog in de opwarming en moest ik verstek geven.
We kregen heel wat kansen maar scoorden niet en liepen in de slotfase op een tegengoal.
Het was frustrerend om de ploeg daar te zien verliezen. Daarom heb ik deze week heel wat bezoekjes gebracht aan onze kinesist.
Die heeft me heel goed behandeld en door de goede medische zorgen kon ik spelen tegen Ardennen.
Ik amuseer me wel op het middenveld. Daar klikt het goed met Bert Claerhout. Ik kan er op rekenen dat hij altijd in positie blijft waardoor ik me aanvallend goed kan uitleven."
(met dank aan Xavier De Naeyer in Het Laatste Nieuws)

"Zondagmiddag hebben we het sterke Ardennen met lege handen teruggestuurd naar het verre Etikhove.
En dat ging niet zonder slag of stoot", geeft T1 Dave Van Waes toe.

"In de eerste helft hadden we het heel moeilijk met hun heel aanvallende 1-3-5-2 opstelling.
Bovendien toonden ze zich ook razend gevaarlijk in de omschakeling. Dat was me ook al opgevallen tijdens de scouting.
Wij stonden niet goed en trachtten de rust te halen met een gevleide 0-0. Dat gebeurde ook.

Na de pauze startten we furieus en een knappe aanval via Sander en Reinout strandde op doelman De Neve.
Wij hadden dan weer het geluk aan onze zijde toen een kopstoot via de lat terug het veld in botste.
Het spel ging op en neer en wij maakten gretig gebruik van de geboden ruimte op hun flanken.

Lucas zorgde voor de bevrijdende 1-0 op assist van Sander. Dezelfde twee hoofdrolspelers lukten de 2-0 na een mooie loopactie van de sterk ingevallen Michiel.
De 3-0 was van schitterende makelij. Francis heroverde de bal na een knappe interceptie, zette een 1-2 beweging op die hij enig mooi afrondde. Hij is terug!
De eveneens gretig ingevallen Aatif verzilverde een derde assist van Sander."



"De overdreven cijfers zijn inderdaad een vertekend beeld van de wedstrijd.
Toch is het knap van de ploeg om op een volwassen manier de match een andere richting te geven.
Niet panikeren, eventjes bijsturen en geloven in elkaars kwaliteiten!
Geen euforie nu. We weten dat we beter kunnen.

Deze week sluit Gilles als laatste terug aan bij de groep.
Iedereen fit houden en de concurrentie opnieuw aanscherpen is nu de opdracht.

Onze beloften I wonnen en ook HO II knoopte weer aan met een deugddoende thuisoverwinning.
Toch spreken we van een donker weekend voor HO Kalken.
Zaterdag was een emotionele dag voor vele Hogeroppers.
Veel te vroeg moest er afscheid genomen worden van Kalkens boegbeeld en bestuurslid Andre De Landtsheer.
De mooie, liefdevolle woorden van zijn kinderen en vrienden waren aangrijpend tijdens de uitvaartplechtigheid.
Knap van Ben en Jean Pierre om zondag present te zijn op de Kruisen.
Voetbal bij/van HO als remedie voor immens verdriet."