Mooi weer alweer, en dus kijken wij eens of de onkruidbesproeiingsactie van vorige week succesvol was. Het onkruid langs de binnenkant van de piste twijfelt nog een beetje tussen afsterven of niet, maar langs de buitenzijde lijkt de actie geslaagd: weinig of geen groen meer te bekennen. Dan maar weer naar de overblijvende boomstronken in de meest afgelegen hoek van het park. Ludo, Hugo en François zijn alweer volop aan het klieven terwijl Dré voor de afvoer zorgt. In achterwaartse richting weliswaar (vanwege een defecte tractor), maar het hout wordt mooi gestapeld aan de vroegere brommerloods (zie laatste foto).
Beetje bij beetje kunnen wij de piste en de onmiddellijke omgeving ervan terug in een behoorlijke staat brengen. Als je ziet wat er op de eerste foto nog ligt, wat er in één kruiwagen kan en hoe de achterste hoek van de sporthal er na een uurtje uit ziet, dan weet je wel wat ik bedoel.
Op aangeven van Stan begeef ik mij daarna naar de achterkant van onze bergplaats, tussen de muur en het terras van de cafetaria. Een overijverige buur heeft hier zijn bloembakken netjes over de muur gekieperd. Het levert ons een ganse kruiwagen viooltjes op die nog kunnen gebruikt worden. Een geschikt plaatsje hiervoor is zeker het herinneringshoekje (achter de parkklassen). Even (nou ja) alle onkruid verwijderen en zo kunnen wij de bloempjes nog een tweede kans geven bij het boompje van Amal en Juf Tine. Nu maar hopen dat de leerlingen ook af en toe eens een gietertje water aanbrengen om de overlevingskansen van de nieuwe plantjes te waarborgen.
