Velen vroegen ons, hoe hebben jullie het gemerkt dat Lotte ziek was of werd
Hieronder lezen jullie ons verhaal! Lotte was net geen 3 jaar op dat moment
We zijn met pinksteren (27 en 28 mei 2007)naar Eurodisney geweest en Lotte genoot er niks van, ze was er natuurlijk nog klein genoeg voor, maar twas een tractatie van mijn schoonouders voor de familie.
Ze was precies heel moe, we dachten van het vroege opstaan en van de busreis, we waren er van zondag 11u en we zijn maandagmiddag gaan kijken voor een tgv om terug te komen.
Het was ni meer te doen, ze wou naar huis.
Dinsdag is ze dan beginnen koorts te maken en had ze pijn aan de beentjes, ze kon ni meer stappen naar de WC of niks. We dachten dat ze oververmoeid was, gaven haar junifen of perdosuppo.
Woensdag nog ni beter, ik belde naar de dokter en legde het geval uit. Hij zei wacht nog af dat is van vermoeidheid.
Vrijdag nog ni beter met de koorts, ik belde terug, de dokter kwam en dacht in 1e instantie aan klierkoorts.
Urine-, stoelgang en zaterdagochtend bloedonderzoek gedaan.
Maandagochtend 8u30 belt hij ons op en zei dat Lotte haar bloed ni goe was, ze bloedarmoede had. Na zijn spreekuur ging hij bij ons komen met de papieren.
Hij zei dan dat we het beste direct naar de spoed van het UZ Gent moesten gaan. Want dat er moest onderzocht worden vanwaar de bloedarmoede komt.
Ginder werd er terug bloed genomen, echotesten,... Elk moment kregen we slechter nieuws.
We wisten ni wat ons overkwam!!
Ons Lotte was nooit eerder ziek geweest, enkel rond 1 mei heeft ze de 1e keer antibiotica gehad omdat ze slijmkes op de luchtwegen had.
Dinsdag werd er NMRscan gedaan en foto's genomen,...
Donderdags was er operatie met hickmann catheder en biopsie.
Vrijdag 8 juni werd er dan ook al met de chemo gestart.
Zondagnamiddag op vaderdag mochten we dan voor het eerst naar huis! Wat een week!! Ons leven stond op zijn kop!
We hebben de 4e kuur achter de rug, vandaag zijn we terug geweest om het bloed te controleren, het was deze keer goed.
Woensdag moeten we terug voor de 5e kuur, maar gaan ze eerst onderzoeken doen, abdomenecho, beenmergpunctie en urinetest.
Eigenlijk slaat ons Lotte zich er heel vlot doorgeen, ze is superactief! We hebben haar zo eigenlijk al een paar maand ni meer gezien!
Van de dokters en therapeuten zijn wij ook supercontent, ze doen ook alles om het ons zo goed mogelijk over te brengen en er te zijn voor ons!
Lotte haar neuroblastoom is zo'n 6 cm groot en zit onder haar ingewanden, juist voor haar ruggegraat. Is uitgezaaid naar het volledige beenmerg en
is ook al te zien op sommige plaatsen van het bot. Ze heeft wel 1 pluspunt, dat ze het N-mycgen niet heeft.
Ik probeer het nu stilaan wat neer te schrijven, maar trek vooral veel foto's van al de situaties of contacten die Lotte nog heeft met familie of vrienden.
Zo zijn die personen ook nog wat bij haar als we in t ziekenhuis zijn.
Via de laptop schrijf ik nieuwsbrieven naar vrienden en familieleden.
Vanaf 18 september 2008 is hierin verandering gekomen, dan heb ik deze site opgericht, het dagboek van onze lieve schat Lotte!!
Vele groetjes,
Inge
18-06-2007 om 00:00
geschreven door mama en papa 
|
