Lotte Vander Mijnsbrugge
    ° 11/07/04
    * 05/12/08
Foto
        10 juli 08
Foto
Foto
       31/10/08 fotoshoot
Foto
Laatste commentaren
  • gelukige verjaardag (francine)
        op 6 december Sinterklaas???
  • gelukige verjaardag (francine)
        op 6 december Sinterklaas???
  • Prinses Lotte 4 jaar

    Foto
    Foto
    Foto
    3K6 Lotgenootjes UZ Gent
  • kyano
  • ashley
  • eline
  • sam
  • thijn
  • kelvin
  • yoshi
  • jonas
  • Britt
  • alixe
    Sterrretjes aan de hemel
  • dorien*
  • emily-grace*
  • Lien*
  • soetkin*
  • Rune*
  • lennon*
  • Seppe*
  • Aäron*
  • Rytse*
  • Thibo*
    nieuwe lijst
  • ontmijner stefaan, papa van lotgenootje
  • Ulrike
  • Ines Martens
  • robine en anouk
  • Ella
  • Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    11 juli 08 Lottekes 4e
     verjaardagsfeest
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Startpagina !
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    het megalotte dagboek
    de strijd tegen het neuroblastoommonster
    Op 4 juni 2007 kregen wij de diagnose te horen dat ons dochtertje lijdt aan een zeldzame kwaadaardige kanker " Neuroblastoom". Graag wil ik hier een soort dagboek bijhouden voor ons dochtertje, onszelf, familie, vrienden en voor mensen die hier nood aan hebben, die ook met deze kanker geconfronteerd worden.Op 5december 2008 heeft ons groot lieveke haar strijd tegen het K-monster verloren!
    12-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen %%%FOTO1%%%

    12-05-2014 om 20:36 geschreven door mama en papa  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Strijden tegen stoute kankercellen
    Artikel in De Morgen op 12/05/2014

    Professor Frank Speleman en zijn team fietsen van Gent naar Keulen om aandacht te vragen voor de strijd tegen de kinderkanker neuroblastoom. Inge Van Hamme en Gert Vander Mijnsbrugge getuigen hoe die kanker het leven van hun dochtertje Lotte verwoestte. 

    Vanavond zullen dertig wetenschappers van het Centrum voor Medische Genetica van de Universiteit Gent na een fietstocht van drie dagen door weer en wind aankomen op hun eindbestemming Keulen. “Met onze tocht willen we het onderzoek naar de strijd tegen kinderkanker neuroblastoom voor het voetlicht brengen”, zegt professor Frank Speleman. In Keulen vindt deze week een congres plaats waar neuroblastoomexperten van over de hele wereld hun bevindingen met elkaar delen. “In plaats van met de trein te gaan, hebben wij voor de fiets gekozen.” De wetenschappers lieten zich sponsoren en haalden zo bijna 40.000 euro op voor onderzoek naar behandeling van neuroblastoom.
    “Het is een vrij zeldzame agressieve kanker die alleen bij kinderen voorkomt”, zegt Speleman. “De tumor begint te woekeren op plaatsen in het lichaam waar zenuwknopen van het autonoom zenuwstelsel samenkomen. In ons land krijgen jaarlijks ongeveer twintig patiëntjes de diagnose. Ofwel gaat het om baby’s die jonger zijn dan 18 maanden, ofwel om kinderen van anderhalf tot vier jaar. Behandeling is vooral bij oudere kinderen moeilijk. Amper de helft kunnen we genezen met een loodzware therapie van operaties, transplantaties, bestralingen en chemo.”
    Het Gentse Centrum voor Medische Genetica is als enige in België actief in het onderzoek naar neuroblastoom. “We zoeken nieuwe, ‘gepersonaliseerde’ medicijnen die minder giftig zijn en doelgericht op de tumor kunnen inwerken.”

    Lotte
    Op 4 juni 2007 kregen Inge Van Hamme en Gert Vander Mijnsbrugge te horen dat hun toen net geen drie jaar oude dochter Lotte neuroblastoom had. Anderhalf jaar later, op 5 december 2008, stierf het meisje in hun armen. 
    “Lotte was nooit ziek geweest”, zegt Inge. “Eind mei 2007 gingen we op lang weekend naar Disneyland Parijs. Ze voelde zich niet lekker.”
    Gert: “Ze was moe. Het ging van kwaad naar erger en we besloten vroeger naar huis terug te keren. De huisdokter dacht eerst dat ze klierkoorts had.”
    Inge: “Lotte was een superactief kind, maar nu lag ze uitgeteld in de zetel. De dokter liet haar bloed onderzoeken en op maandag 4 juni kwam hij langs. ‘Jullie moeten met Lotte meteen naar het Gentse UZ. Er is iets ernstig mis met haar bloed.’ Na een rist onderzoeken brachten ze ons met Lotte naar een kamer op de afdeling oncologie. ‘De gewone kinderafdeling zal volzet zijn’, dacht ik. Tot de prof langs kwam. ‘Uw dochter heeft kanker’, zei hij. ‘Neuroblastoom. Ze heeft dertig à veertig procent kans op genezing. We zullen ons uiterste best doen.’”
    Gert: “De tumor zat tussen haar nieren. Er volgden een operatie, chemo, transplantatie, stamceltherapie, bestralingen.”
    Inge: “Ze kreeg acht chemokuren. Telkens drie dagen ziekenhuis, gevolgd door een week rust thuis. Van in het begin hebben we haar alles eerlijk verteld. In het ziekenhuis hadden ze een prentenboek: Chemo-Kasper en zijn jacht op de slechte kankercellen. Dat gebruikten we om met Lotte te praten over wat er met haar ging gebeuren. Ze wist perfect hoe de chemokuren werkten. ‘De chemo is voorbij en nu zijn ze aan het spoelen, mama.’ Ze zat vol energie. Na drie dagen ziekenhuis kwamen we thuis en was ik bekaf, maar was zij nog uren aan het spelen. Ze had een enorme vechtlust. Wij hadden een afschuwelijke klap moeten incasseren, maar we weenden niet in haar bijzijn. Dat deden we als ze in haar bedje lag en sliep.”
    Gert: “We hebben haar nooit iets verzwegen en ze begreep alles. In een paar weken tijd werd ze tien jaar ouder en wijzer. Ze was zo dapper.”
    Inge: “Ook al was er die verschrikkelijke diagnose, toch was er altijd hoop. De zware operatie en stamceltransplantatie verliepen voorspoedig en zonder verwikkelingen. En de chemokuren en bestralingen doorstond ze voorbeeldig.”
    Gert: “Sommige kinderen krijgen tussenin koorts of zo waardoor de chemokuur wordt uitgesteld en verliezen zo kostbare tijd. Bij Lotte zat alles perfect op schema. De dokters hadden ons wel van in het begin gezegd: ‘Als ze na alle behandelingen hervalt, is er niets meer aan te doen. Dan hebben we geen enkel wapen meer in handen.’ Kankercellen die al die drastische therapieën overleven, zijn de sterkste. Als die zich beginnen delen, is het einde in zicht.”
    Inge: “Op 8 juli 2008 was Lotte’s behandeling afgewerkt. Drie dagen later werd ze vier. We hebben toen een groot feest gegeven. Op 12 en 13 augustus moesten we naar het UZ voor de eindonderzoeken. Bij alle vorige tussenonderzoeken kreeg ik meteen de uitslag. ‘Het ziet er goed uit, mevrouw.’ Nu wilde niemand iets zeggen. ‘Ik ben geen dokter’, zei de man die de scanner bediende. ‘De professor moet erbij komen.’ ‘Haal hem er dan nu bij’, drong ik aan. ‘Ik moét het weten.’ De prof kwam en het fatale verdict viel. Er was geen hoop meer. Er was niets meer. Ik weende, samen met mijn moeder. Onze oncoloog zei: ‘Lotte, je mama en je oma wenen nu omdat die stoute kankercellen teruggekomen zijn.’ Zij vond dat niet erg. Ze had al tegen die stoute cellen gevochten. Ze besefte niet hoe ernstig het was. Ze was niet bang van de dood omdat ze niet kon inschatten hoe definitief dat is. Ons zoontje Wout is drie. Soms vraagt hij: ‘Mama, wanneer komt mijn zus?’ Zus kan niet meer terug komen dat is soms zo moeilijk voor hem om te vatten.”
    Gert: “Lotte stierf op 5 december 2008 hier thuis in onze armen.”
    Inge: “Twee dagen eerder was ze wakker, keek ze nog even naar televisie. ’s Nachts sliep ze tussen ons. Die nacht was ze heel onrustig.”
    Gert: “Ik bracht haar naar beneden. Ze was al in coma, net een lappenpopje.”
    Inge: “Om 4u.25 ’s morgens is ze na een zware strijd van veertien uur gestorven. Ze is om 4u.25 in de namiddag geboren en om 4u.25 in de namiddag kreeg ze haar stamcellen terug. Dat tijdstip is zo een rare speling van het lot.”
    “Het gemis slijt nooit. Het is een deel van ons leven. In het ziekenhuis zagen we vaak hoe zo’n verschrikkelijk drama ouders uiteen dreef. Wij hebben ons van in het begin stevig aan elkaar vastgeklampt. Als ik een mindere dag heb, helpt Gert me overeind. En als hij een mindere dag heeft, help ik hem.”

    12-05-2014 om 20:34 geschreven door mama en papa  


    04-12-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.5 jaar :-( ... Wat vliegt de tijd

    Lottemieke*, morgenvroeg is het 5 jaar geleden dat je ons op 5 december verliet om naar de witte 

    kant te gaan zoals je zelf zei. Vandaag 4 december is eigenlijk voor ons al een heel pijnlijke dag want 

    vandaag 5 jaar geleden ben je niet meer wakker geworden ... Je was dan al aan het wegglijden...

    Vandaag kreeg mama eigenlijk wel super nieuws... Die in deze emo-dagen terug wat warmte en 

    vreugde brengt. Ik had meegedaan aan de Radio 2 exclusieve showcase wedstrijd van Free

    Souffriau. Zij treedt exclusief met haar nieuwe cd op bij Radio 2 in Gent nu maandagavond 9 

    december en mama en papa mogen gaan kijken! We denken dat jij hier zeker voor iets tussen

    zit ;-)... Hoe je het draait of keert onze band blijft speciaal door jou en die kan niks of niemand 

    verbreken! Wij gaan er van genieten met jou heel diep in ons hartje!

    Lieve schat, we missen je enorm,ook je kleine grote broer mist je! Ook al heeft hij jou nooit gekend,

    hij praat over je als nooit tevoren. In alles wat hij doet en zegt hoor 'zijn zus' steeds bij! 't Is echt 

    een lieve schat jouw liefste broer!

    We gooien je heel veel kusjes en knuffels toe Liefste Lotte*. xxxxxxxxxxxxxxxxxx




    04-12-2013 om 19:51 geschreven door mama en papa  


    11-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gelukkige verjaardag liefste zus
    Liefste zus,
    Deze keer schrijf ik een briefje voor jou.
    Ik zou je samen met ons mama en onze papa een gelukkige 9e verjaardag willen toewensen...
    Binnen 17 dagen ben ik ook jarig en vier ik mijn 3e verjaardag. De kindjes van mijn klasje en de juffen zijn in juni al eens langsgeweest om mijn verjaardag bij ons thuis in 't Vlindertje te vieren. Het was een super leuke, mooie en zonnige dag! 
    De voorlaatste dag van het schooljaar heb ik de kindjes en de juffen van mijn klasje verteld over jou, mijn liefste zusje. Mijn zusje is een sterretje, dat is iets wat maar weinig kindjes van een klas of een school kunnen zeggen... Ik kan dat spijtig genoeg wel en ik wou zeker over jou ook eens iets kunnen zeggen.
    Mijn liefste juffen Veerle en Nancy lieten me hiertoe de kans waarvoor mama en papa hun heel dankbaar zijn!
    Ik vertelde over de goeie celletjes en over de slechte celletjes, over chemo-kasper en zijn vriendjes... 
    De slechte celletjes die de goeie celletjes wegdrummen, chemo-kasper die ze dan opeet en dan soms eens de goeie haarcelletjes of maagcelletjes dan ook opeet en waardoor jij dan je haar verloor of moest overgeven in een emmertje.
    Ik toonde dit alles via het chemo-kasper boekje en ik toonde ook foto's van jou tijdens je behandeling, een fotoboek dat mama van jou samenstelde van je fotoshoot met mama en papa,...
    En ook een foto van hoe ons gezinnetje nu is, mama, papa en ik. Zo kunnen de kindjes 't hun zo een beetje op hun manier voorstellen.
    Maandag heb ik samen met mama, titi en nog vele andere 1000n mensen Free Souffriau nog eens gezien en gehoord. En mama en ik hebben haar ook gekust en geknuffeld. 

    Liefste Lotte*, ik zie je toch zo graag op mijn eigen lieve manier en soms heb ik ook wel eens heel veel verdriet omdat jij er niet meer bent en omdat ik nooit met jou echt kan spelen, zoals zovele andere kindjes dat met hun zus of broer wel kunnen.
    Heel veel kusjes gooien we je toe liefste Lotte*, heb je ze gevangen?
    xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx 


    11-07-2013 om 01:05 geschreven door mama en papa  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De foto's van Wout zijn spreekbeurt/verhaal over zijn zus...

    Liefste Lotte, jij had super lieve juffen, maar je broertje ook hoor .

    Heel speciaal mailde ze me de foto's nog door zodat je mama ze nog voor je verjaardag op je blogje kon zetten. Het is ongelooflijk mooi wat onze Wout voor nog geen 3 jaar te zijn ook al zo goed over dat K-monster kan vertellen en het ook begrijpt, net zoals jij dat al zo vlug begreep en je was ook nog net geen 3 jaar toen die verschrikkelijke diagnose ons en vooral jou overviel liefste schat.

     

     

     

     

     

     

     

     








    11-07-2013 om 01:03 geschreven door mama en papa  


    10-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    2 unieke foto's

    Wout in een innig moment met Free Souffriau


    Mama met haar 2 lievelingsartiesten


    10-07-2013 om 00:00 geschreven door mama en papa  


    25-05-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ook wij steken onze tong uit tegen kanker!

    Omdat alle kindjes met kanker ons nog heel nauw aan het hart liggen, wouden wij ons steentje ook bijdragen aan de grote 'Kom tegen Kanker-actie' door meer specifiek in ons geval de afdeling waar ons Lotte* in behandeling was, nl. 5K12D, het oude 3k6, het kinderkankerfonds!

    Ook wij steken onze tong uit tegen kanker!

    En doen mee aan de actie van Kom Op Tegen Kanker door 10% van onze paasverkopen tot 31/03/13 aan chocolade en ijs te schenken aan het Kinderkankerfonds van het UZ Gent.

    Omdat wij weten hoe belangrijk elke steun is in die situatie!!!

    Met onze actie en met extra donaties in ons mooie spaarvarken mochten wij 280€ storten op de rekening van het kinderkankerfonds.


    Artikel in de Streekkrant regio Ninove-Geraardsbergen op 20/03/13
    %%%FOTO1%%%

    Artikel in De Beiaard op 22/03/13
    %%%FOTO2%%%

    Artikel in Het Nieuwsblad
    %%%FOTO3%%%

    25-05-2013 om 00:00 geschreven door mama en papa  


    06-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jouw 4e sterretjesverjaardag...
    4 december gleed je stilaan uit deze wereld, elk uur, elke minuut, herbeleven we alsof het gisteren was... Uiteindelijk koos je voor 5 december om ons definitief te verlaten... 2 sterretjes schitteren morgen nog intenser dan ooit... Mega Lotte* en Piraat Seppe* voor eeuwig bij elkaar... We missen jullie enorm en sturen jullie heel veel knuffels en kusjes toe xxxxxxxxxxxxxxxx

    4 jaar ben je nu al weg van deze aardse wereld, al bijna zolang als je geleefd hebt . Je was 4 jaar 4 maand en 23 dagen, hier voor iedereen echt aanwezig! Op 28 april 2013 is het 4 jaar 4 maand en 23 dagen... Het doet pijn om te voelen dat je er straks al evenlang niet meer bent dan je geleefd hebt

    Free Souffriau/Mega Mindy was hier op 23 augustus op bezoek en poseerde maar wat graag met je broertje voor jouw hoekje

    Je broertje is er al een even grote fan van dan jij

    Free op jouw trampoline


    Bedankt iedereen voor de lieve meelevende woorden in smsjes, mailtjes, FB-berichtjes, blogberichtjes of bezoekjes...

    06-12-2012 om 07:58 geschreven door mama en papa  


    31-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lotte* in Dag Allemaal van 30 oktober 2012

    Liefste schat, vorige week kreeg mama een mailtje van een journaliste van Dag Allemaal, Kathleen Vervoort. Ze werkte aan een reportage rond Verlies naar aanleiding van Allerheiligen. En ze moest blijkbaar direct aan ons denken omdat ze jouw blogje al eens gelezen had.
    Voor ons was het in eerste instantie, ja tof ons Lotte* in ons wekelijks tijdschrift zien staan, dat gaf ons een goed gevoel, maar dan kwam ook direct de angst, van is dit wel waar, is dit terug geen stunt zoals we al eens meemaakten en we wilden dan ook niet terug gekwetst worden...
    Na telefonisch contact met de journaliste, bleek dat het wel goed zat. De volgende dag dinsdagnamiddag 23 okt '12 stonden ze hier de journaliste en de fotograaf. Met een lach en een traan verliep het gesprek heel vlotjes en sereen. Er werden heel wat foto's genomen van jouw urne, jouw hoekje, mama samen met jou, buiten met jou, zelfs op je kamer. We kregen de tekst mooi op voorhand te lezen, zodat we zeker niet voor schut werden gezet. Gisteren 30 okt kochten we dan deze nieuwe editie en het was zo ontroerend mooi om te lezen en de foto's die erin stonden zijn uiteindelijk die 2 mooie geworden die van de fotoshoot 4 jaar geleden, die hiernaast op jouw blogje staan van jou alleen en die met mama en papa erbij.
    Je zou heel blij geweest zijn denken we dat je in ons favoriete tijdschrift staat en waar jouw favouriete 'dag Kids' krantje instaat dat we er telkens voor jou moesten uitscheuren...

    Hieronder de tekst in Word-formaat van het artikel in Dag Allemaal.

    Allerheiligen    Inge, Martine en Gerte, Drie mama's die elk een dochter verloren in 2008

    DE PIJN DIE NOOIT SLIJT: HET AFSCHEID VAN EEN KIND

    INGE, MAMA VAN lOTTE, VOOR ALTIJD 4 JAAR

    ' TOEN LOTTE HERVIEL, WISTEN WE DAT HET VERLOREN WAS'


    ‘Lotte was net geen drie jaar toen er voor de eerste keer kanker werd vastgesteld. Neuroblastoom, een zeer agressieve kanker’, vertelt Inge. ‘Onze wereld stortte in, maar tegenover Lotte mochten we niets laten merken. Elke dag maakten we er het beste van, maar ‘s avonds huilden we uren aan een stuk.’

    Inge en haar man begonnen niettemin met volle moed aan het gevecht tegen ‘de grote K’. ‘Lotte onderging alle mogelijke behandelingen, tot de zwaarste toe. Chemo, operatie, stamceloogst, transplantatie, bestralingen én een kuur met Roaccutane, een medicijn dat ook gebruikt wordt tegen acne en de celdeling vertraagt.’

     

    VERDICT

    Drie dagen voor Lotte’s vierde verjaardag kregen haar ouders goed

    nieuws: de behandeling was afgelopen. ‘Van een genezing mag je op dat moment nog niet spreken, dat kan pas na een paar jaar, maar goed, op zo’n moment is er hoop. Op 11 juli hebben we dan ook een groot

    verjaardags- en genezingsfeest gegeven. Ons geluk was helaas maar van korte duur. Een maand later moest Lotte op controle. Ze werd twee dagen opgenomen. Zoals altijd kreeg ik de bloeduitslagen meteen mee naar huis. De hele nacht heb ik naar die lijsten zitten kijken. Ik had het afgelopen jaar genoeg uitslagen gezien om te beseffen dat ik geen goed nieuws in handen had. En inderdaad, ‘s anderendaags viel het

    verdict: Lotte was hervallen. Op vijf plaatsen waren er nieuwe tumoren.’

     

    FOTOSHOOT

    ‘Ik wist meteen dat het palliatief was. Ons meisje had de hele behandeling al eens doorlopen, de zwaarste medicatie hád ze al eens gekregen. Wat konden ze deze keer nog meer doen? Tranen met tuiten heb ik toen gehuild. Voor de tweede keer stortte mijn wereld in.’

    Lotte zélf was die dag niet bang of verdrietig. ‘Kinderen bekijken dat heel anders’, vertelt Inge. ‘Maar naarmate ze slechter werd, besefte ze ook dat ze de strijd aan het verliezen was. Ze was zo slim, onze Lotte... Een van de laatste weken zei ze nog tegen onze huisarts: 

     ‘Niémand kan mij nog helpen.’ Daar sta je dan als volwassene, met je mond vol tanden en een gebroken hart.’

    Toen Inge voor haar verjaardag een bon voor een professionele fotoshoot cadeau kreeg, wist ze meteen wat ze wilde. Een laatste, mooie aandenken aan haar dochter. ‘Eind oktober zijn we met Lotte naar de fotograaf gegaan. Ze ging toen al fel achteruit, maar die man nam zijn tijd voor ons. Met die beelden heb ik nadien een fotoboekje gemaakt. Met de vrolijke, lachende Lotte. Maar ook met de beelden waarop Lotte sip kijkt, pijn heeft of er geen zin meer in heeft.’


    COMA


    Inge wordt even stil. Slikt. ‘Een maand en vijf dagen na die fotoshoot is Lotte overleden, hier thuis, in onze armen. Ze sliep al maanden tussen ons in. We hadden zelfs speciaal een groter bed gekocht. In de nacht van 3 op 4 december schoot ze plots al huilend wakker en wou ze wat fruitsla. Ze heeft hier nog wat gegeten, even een filmpje gezien en dan hebben we haar terug naar boven gedragen. Dat was eigenlijk de laatste keer dat we haar ‘levendig’ zagen. ‘s Ochtends om elf uur sliep ze nog. We hebben haar naar beneden gedragen om haar dicht bij ons te hebben. Waarschijnlijk gleed ze toen al in een coma. Een dag later is ze gestorven.’

    ‘Wanneer je weet dat je kind palliatief is, neem je elke dag afscheid.  Op het einde wíl je zelfs dat ze gaat. Ze had zoveel pijn. 

    Maar wanneer het moment daar is, val je in een gat.’

     

    BROERTJE

    ‘Tot aan haar begrafenis zijn we haar elke dag nog gaan bezoeken, maar je voelt dat het tijd wordt om afscheid te nemen’, vervolgt Inge. ‘We hebben haar zelf in haar kistje gelegd en voor een perfecte viering gezorgd. Ik was altijd bang van crematies, ging nooit naar zo’n begrafenissen, uit angst. Maar toen Lotte stierf was het barkoud. Haar op een kerkhof leggen, ver van ons vandaan? Nee, dat konden we niet. Lotte heeft nu een centraal plekje in onze woonkamer en leeft verder binnen ons gezin. Wout, haar broertje, heeft Lotte nooit gekend, maar weet wel wie ze is. Hij kent haar foto’s, haar speelgoed, haar kamer. Wij praten ook nog regelmatig over haar, dagelijks branden we haar energielampjes.’

     

    VLINDERTJE

    ‘Lotte zat in de kleuterklas en bleef zoveel mogelijk naar school gaan. De juf heeft heel die tijd een dagboekje bijgehouden, foto’s genomen en Lotte gefilmd. Daar zijn we haar nu heel dankbaar voor.’

    ‘Terug gaan werken kon ik niet. Ik werkte in een jeugdinstelling. Op donderdag kreeg ik soms telefoon van ouders die hun kind dat weekend niet kwamen halen, omdat ze geen tijd hadden, of geen zin. Ik kon het niet meer aanhoren, al die excuses. Lotte hield van chocolade en frambozen. Na haar overlijden ben ik een pralinezaak begonnen. Ik maak nu pralines. Als ode aan Lotte verkoop ik vlindertjes met frambozenvulling. Want Lotte, dat was ons prachtige vlindertje. En dat zal ze altijd blijven.’

     

     

    31-10-2012 om 11:25 geschreven door mama en papa  


    11-07-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gelukkige verjaardag 8jaar al...
    8 jaar ben je nu vandaag geworden liefste schat! Een heel intens mooie verjaardag wensen we je toe ginder op je sterretje!
    Hoe zou je er nu uitzien? Een mooie meid met lange bruine haartjes en lintjes en strikjes in haar haar???
    Voor ons blijf je ons liefste mega Lotte prinsesje die er is!
    Hangt jullie Vlaamse Leeuw al buiten lieveke? Mama en papa hebben die van ons gisteravond nog buiten gehangen, je hoekje wat versierd met een vlinderslinger, een kleine Vlaamse Leeuw, ballonnen van 8 jaar,...
    Je broertje zal straks nogal kijken want 't is vandaag hip hip hoera voor zus !

    Soms wordt het gemis wat draaglijker rond jou, maar soms steekt het enorm op en komt er een waterval van tranen... Rond 4 juni (was op 04/06/07 dat we je diagnose kregen) ruimden we je kamer op die eerder een opslagplaats geworden was en ' zoooo mooooiiii' is volgens je broertje. Je neemt alles vast dat jij vastnam, overal komen de herinneringen boven... We zijn een paar daagjes naar Middelkerke geweest waar jij ook nog zoveel geweest bent en het is net of we met jou over de dijk of het strand lopen, maar 't is met Woutje... Hij kan nu al zoveel en dan komen er terug veel gelijkingspunten naar boven. We zeiden dikwijls moest Lotteke hier nu nog bij zijn, die 2 zouden ravotten en plezier hebben... De 1e keer ook terug naar Plopsaland gaf ook wel heel veel herinneringen met een lach en een traan, als papa met Woutje in de Vliegende Fietsen van Mega Mindy zat kon ik mijn waterval niet tegenhouden ! Woutje vindt het dan heel erg als ik verdrietig ben en probeert me heel erg te troosten! We proberen het hem zoveel mogelijk uit te leggen of tonen foto's van jou of eens een filmpje, maar dat doet ons soms nog zoveel meer pijn. Het soms heel moeilijk om te doen wat goed is, maar is daar een handleiding voor???

    Liefste schat maak er ginder boven nog een heel leuk Vlaamse Feestdag-verjaardagsfeest van, wij sturen je alvast enorm veel knuffels en kusjes toe. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

    PS: Als er mensen of kindjes zijn die graag nog eens tot bij Lotteke* komen, mag je altijd iets laten weten. Aangezien zij niet op het kerkhof ligt willen we zo jullie toch de kans geven als jullie er nood aan hebben.

    11-07-2012 om 12:20 geschreven door mama en papa  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'t Vlindertje van Lotte* leeft verder schreef meter moetie in Raakpunt
    Klik op de afbeelding om de link te volgen





    ’t Vlindertje van Lotte leeft verder

    In de Sint-Lutgardisschool kreeg mijn kleindochtertje in het eerste kleuterklasje het symbool van een uiltje, daar zorgde jufke Frieda voor.        

    Een schooljaar van diagnose en behandeling, in de grote vakantie die er op volgde was het nieuws dat we te horen kregen hartverscheurend we wisten dat er geen weg terug was voor jou lieve  prinses.

    Het is het enkel en alleen door onze pijn door te gaan dat we de draad van ons leven konden opnemen.

    En jij lieve prinses deed dat ook, op 1 september 2008 stapte jij het 2 de kleuterklasje binnen van juf Annelies, rugzakje, boterhammeke mee, je roze zomerjas, je bloemetjeskleedje en je sandalen van prinsesje aan.

    Je mama en ik mee met de camera erbij.

    Van de juf kreeg jij dan  het symbool van een vlindertje dat je zelf koos.

    Deze zomer is het 3 jaar geleden dat je mama haar werk als opvoedster opgaf, jouw mama wou iets totaal anders, iets waar jij ook heel veel plezier aan beleefde aan het werken met de chocolade bij je meter.

    Je kleine handjes waren vol met de chocolade en je aangezichtje hing er ook vol van, je groene schortje kreeg ook de volle laag toen jij je handjes er aan afveegde.

    Je mama volgde de nodige cursussen en verkreeg bij Callebaut Wieze een stage.

    Terwijl je papa als hoefsmid ook verder gaat om de paarden te voorzien van nieuwe hoefijzers.

    Je mama haar nieuwe levenstaak is er nu op gericht om mensen te verwennen met telkens andere vormen en smaken en dat geeft positieve ervaringen en nieuwe contacten.

    Je ouders moesten niet lang zoeken naar een gepaste naam voor de zaak en wat jouw symbooltje geworden was is nu de naam van de zaak  ’t Vlindertje, en jij Lotte bent een vlinder en ’t Vlindertje ben jij.

    De chocolade ambachtelijk bewerken tot ze in een mooie verpakking terechtkomen, vraagt inzet en concentratie, het lint is ook met vlinders bedrukt evenals de doosjes.

    Het etiketje is een tekening van een vlinder die jij volledig inkleurde.

    Tientallen tekeningen kleurde jij om ons zo te laten weten dat je vooral verder wilde leven.

    Jij prinsesje bediende zelf de knop om je tekeningen af te printen en je bewaarde ze zorgvuldig in je mapje.

    De praline die iedereen wil proeven is de vlinderpraline gevuld met frambozen en dit is dan ook een van je lievelingsvruchten.

    Hoeveel keer we de bakker moesten bellen weten we maar al te goed om je frambozenbavaroiskes te maken waar je dan telkens 2 tot 3 porties van kon eten.

    Meer dan eens hoorden jij en ik je ouders tegen elkaar dan ook bezeken zeggen en frambozeken en wij keken dan naar elkaar en lachten omdat ze dat weer zeiden.

    Lieve kleindochter, we gaan onze weg verder en nu hebben we er een verbruikzaaltje bij waar de mensen een koffie kunnen drinken met een vlinderpraline erbij, ijscoupes staan ook op onze folder.

    Fier ben ik dan ook op je mama dat ze in mijn voetsporen kan treden en ik haar mijn kennis kan doorgeven.

    Je broertje kan al goed Lotte zeggen en als hij in de werkplaats komt zegt hij een ijsje, een chocolaatje.

    Telkens als er bezoek langskomt wil hij dat de mensen het werk van je mama en mij komen bewonderen en hij geeft me dan een handje die hij niet loslaat, ‘t is net of je broer de gids is en wil dan op zijn manier de nodige uitleg geven.

    Na wat verbouwingen en een laagje verf hangt je foto centraal tussen een grote vlinder .

    Jij hebt een onvergetelijke indruk nagelaten op elk die je kende en op al deze mensen die nu het levensverhaal van jou te horen krijgen.

    ’t Vindertje leeft verder

    Ik gooi je een knuffelke

    Heb je het gevangen?

    Ik gooi jou ook een knuffelke meter moetie

    Heb jij het ook gevangen?

    Dank je prinsesje, ga nu maar slapen zodat je ons nog veel liefde kan toesturen.

    %%%FOTO1%%%

    11-07-2012 om 09:08 geschreven door mama en papa  


    01-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vleugje poëzie van Doris Dorné
    hoe
    zou het leven
    met jou zijn geweest

    dubbel zo leuk
    dubbel zo kleurrijk
    dubbel zo liefdevol

    denk ik
    weet ik

    geen pen
    die de weg vindt
    tot omschrijven van

    hangende leegte
    op momenten als nu

    ik denk
    ik weet

    jouw armpjes
    om mijn hals en jij die fluistert

    mama
    ik zie jou
    toch zo graag

    ik weet
    ik voel

    mijn moederhart
    boordevol van jou

    Liefste Lotte, deze tekst vond ik zo mooi, dit zegt alles, ik zie je nog steeds ontzettend graag, jij bent en geeft mij kracht om verder te gaan, je zit in alles wat ik doe, jou vergeten doen ik nooit, je allerliefste mama van de hele wereld stuurt je ontzettend veel kusjes en knuffels xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

    01-04-2012 om 22:49 geschreven door mama en papa  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dit maakte Kiara speciaal voor jou en beloofde ik al n paar maanden op je blogje te plaatsen...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen He dag Inge, Gert en Wout.
    Ik wil jullie iets laten tonen wat Kiara heeft gemaakt.
    Ze is er erg fier op en ze wil dit plaatsen op Lotte haar dagboek maar dat
    lukt me niet.
    Vandaar dat ik het zo doorstuur indien jou dit lukt zou jij het willen
    plaatsen.
    Ik moet jullie ook dikke kusjes sturen van Lianka want zij is nu wat
    verdrietig dat zij dit niet kan maken voor haar alleeeeeeeeeerbeste
    vriendin.

    Vele groetjes van Kiara, Lianka, Iluna , Cindy en Didier 

    %%%FOTO1%%%

    01-04-2012 om 22:25 geschreven door mama en papa  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.12 april 2008...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Liefste Lotte, bijna 4 jaar is het reeds geleden dat er jou een super fantastische dag overkomen was... Een dag om nooit meer te vergeten en voor altijd te koesteren en vooral ook de organisatie en de vrijwilligers die dit voor jou verwezenlijkten! Meter moetie schrijft ook hier over net alsof het gisteren was...

    Je was die dag een pracht van een vlindertje
    %%%FOTO1%%%

    Kinderkanker, 3K6, Kinderkankerfonds, Make-a-wish, Villa Pardoes, Koester en zoveel meer.

    Door mijn kleindochtertje Lotte heb ik een nieuwe wereld leren kennen.

    Elke inzet van deze mensen, al dan niet beroeps, vrijwillig, het is lovenswaardig.

    Van heel dicht bij heb ik heel mooie en emotionele momenten meebeleefd.
      

    Op 12april 2008 lieve Lotte was het jou dag.

    Jou Make-a-wish dag, jouw wens was een speeltoren met glijbaan en schommels.

    Na heel wat bezoekjes van de lieve dames van het wensteam  begonnen de voorbereidingen.

    Jij, kleine meid mocht kiezen wie je het liefste op jouw feestje uitnodigde.

    We verschoten nogal wie jij wel wou, en aan mij zei jij dan dat ik niet mocht komen, daar schrok ik dan wel van. de reden daarvan was dat de uitnodigingen op waren, maar lieve meid we moesten daar dan ook wel om lachen hoor. Het was zo van nu heb ik het hier voor het zeggen jij besliste .                                                                                    

    De vooravond van je feestje  bleef je bij mij logeren. Zodat de speeltoren kon geplaatst worden zonder dat jij het zou zien.

    Die nacht prinsesje, dat zou de laatste  keer zijn dat je bij jouw meter logeerde, de laatste keer in hetzelfde bed, wat ik ook nog weet is dat jij pas wou gaan slapen als het pikkendonker was en er sterretjes stonden.

    Wat ik nog meer koester is de ochtend dat we samen wakker werden, jij deed je paarse kamerjas aan. Ontbijten in de living aan jouw kleine tafeltje en jij zat op je kleine stoeltje.

    Ik smeerde voor jou een boterham met smeerkaas van effi , het etiketje rond het zilverpapiertje van de kaas gaf jij aan mij, voor u meter, zei je telkens weer en ja op mijn prikbord hangen ze nog .

    Het was tijd geworden om ons te kleden en wat had je gedacht, je mama gaf je nieuwe kleedjes mee voor jouw speciale dag.

     Prinsesje, jij  straalde, alleen aan je haartjes had ik niet veel werk, je haartjes begonnen nog maar net goed te groeien .

    Telkens zei je dan voel eens meter, je was zo blij dat jou donshaar weg was.

    Mama, papa, oma, peter en het team kwamen ons ophalen en de eerste verrassing was  dat we verwend werden in taverne Loeist.  Op restaurant gaan beviel je heel goed.

    De keuze dat jij toen maakte was balletjes met tomatensaus en frietjes.

    De uitbater kreeg van jou dan ook een Make-a-wish-beertje als dank om het gratis eten .

    We vertrokken richting thuis, aangekomen kon je pret niet op en klom je bovenaan in het torentje te springen van geluk.

    Je droomwens werd werkelijkheid.

    Even later kwamen je genodigden toe, je speelde met de kindjes in de zandbak, de glijbaan, de klimmuur, de schommels… ondertussen was het tijd voor aperitief en taart .

    Er kwam nog een verrassing… een witte camionette met een vrouwelijke clown kwam de oprit opgereden! Het was clown Chantilleke en je kreeg een mooie beer met ballonnen eraan .

    Muziek, dansen en spelletjes spelen het was er allemaal bij.

    Alle kindjes werden gegrimeerd  en jij was een prachtige vlinder en je wou de ballonvorm ook van de vlinder, op je schouder en rond je armen was de ballon vastgemaakt  je kon zo wegvliegen de kleurenpracht  ervan was adembenemend.

    En ik lieve Lotte had op vraag van jou een konijntje in ijs gemaakt dat lag in een mandje versierd met een hoedje en worteltjes van marsepein.

    Tegen de avond kwam er nog een verrassingsbrood op de tafel.

    Een dag om nooit meer te vergeten.

    Bedankt Make-a-wish!

    Zelf kwam ik  in  4  wensgezinnen waar ik mijn ijsjes uitdeelde 2 kindjes uit mijn eigen dorp 1 kindje 10 kilometer verder. Het 4 de gezin was bij mijn dochter, bij jou Lotte.

     Mijn Make-a-wish-beertje koester ik ook… en elke avond of wanneer ik het moeilijk heb durf ik aan de kleine beer te vragen of ik soms ook een wens mag doen?

    De beer zegt me dan… ga verder stap na stap je kan het ….

    Dag Lotte, dag meter,

    Carine grootmoeder van Lotte

     

    01-04-2012 om 22:16 geschreven door mama en papa  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Naast mijn naam staat een sterretje.

    Liefste Lotte*, al een hele tijd geleden dat mama nog eens iets schreef op jouw blogje. De nood is er niet meer zo om hier echt iets te komen neerschrijven. Af en toe zet ik hier nu iets wat je meter moetie voor/over jouw schrijft in het trimesterieel tijdschriftje 'Raakpunt' van het Kinderkankerfonds waar zij nu al een tijdje redactiemedewerkster is. Een tijdje geleden hebben wij met z'n allen afscheid moeten nemen van papa's meter/oma Maine zoals wij haar noemden. Jouw meter moetie heeft hieronder iets moois geschreven dat deze keer in het 1e Raakpunt van 2012 gekomen is.

    Naast mijn naam staat een sterretje.
     

     

    Oma Maine is op Valentijn een Engeltje geworden.


    Ja prinsesje, oma  Germaine is daar nu ook aan jullie kant.

    Amaai meter wat je me nu allemaal aan het vertellen bent!

    Weet je wat meter? Oma maine is mijn overgrootmoeder en ik weet het al meter dat ze hier nu bij ons is.

    Ik heb van hierboven al enkele weken naar haar gelachen en weet je wat meter? Ik wist dat ze zou gaan komen.

    De andere kindjes hebben me een beetje geholpen om de grote Hemelpoort open te doen.

    Dat is de hoofdingang  die ik  mooi versierd heb met zelfgemaakte slingers en bloemen van papier.

    Oma kwam naar binnen en ik heb haar een handje en een kusje gegeven en ik kreeg van haar een dikke knuffel.

    Weet je wat meter? Een zakje met cola lekstokken had ze mee voor mij en al de andere kindjes kregen er ook eentje. Als de andere kindjes hun opa of oma ook naar hier komen brengen ze ook snoepen mee en verdelen we het hier altijd hoor.

    Weet je wat meter? We hebben hier al een echte snoepkast dat overvol zit net zoals bij mijn mama en papa.

    En wat ik nu zie is, dat mijn broertje ze ook al weet zijn en er zijn draai goed in kan vinden. Ligt er van mij ook nog snoep meter?

    Ja prinsesje zeer zeker en in je meter haar kast liggen er ook nog snoepen van jou hoor.

    Jouw kleine broer zegt dan koekje, boekje, soepje,… de rakker is volop bezig met alle woordjes te verkleinen.

    Kleine broer heeft oma Maine ook nog een keertje doen lachen en heeft haar ook nog een handje gegeven.

    Je papa vertelde dat oma eens op zijn paard heeft gezeten en lekkere taartjes bakte en dat ze heel goed kon fietsen.

    Je broertje zal alle verhalen over oma nog te horen krijgen hoor en over zijn grote zus weet hij ook al heel veel.

    Weet je wat Lotte? Mega super blij zijn we met dat kleine wondertje .

    Wat ons diep raakte is dat je naam op je oma haar overlijdensbericht staat met een sterretje erbij.

    Heel veel emoties komen naar boven bij het lezen ervan.

    Mama, papa en Wout namen afscheid van haar, je mama zei dat haar zieltje al een tijdje bij jullie is en dat het enkel nog een lichaam is dat wacht op crematie.

    Weet je wat meter? Oma maine is nu ook een engeltje.

    Een engeltje?

    Wel ja meter, een bejaardenengeltje.

    Zeg tegen mijn overgrootvader Gaston dat we hier dolle pret hebben en dat oma hier heel blij is en dat ze goed voor mij zorgt .

    Dat is heel mooi Lotteke .

    Zeg jij aan mijn papa en mama en broertje dat ik naar hen altijd zwaai en knuffeltjes en zoentjes gooi.

    Dat zag ik ook prinsesje, flinke Lotte tot ziens poppemieken .

    Tot ziens meter moetie xxx


    Carine - meter moetie van Lotte 


    Woutje op de schoot van peter Gaston die nu na meer dan 65 jaar zonder oma Maine's fysieke aanwezigheid verder moet. Hij is bijna 90 jaar en is Woutjes dikke vriend!


    Woutje op jouw jeep die je van je meter moetie kreeg op jouw 2e verjaardag. Hij is er super blij mee. Hij is nu al 20 maand.


    01-04-2012 om 21:59 geschreven door mama en papa  


    05-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.3 jaar...

    Liefste Lotteke, vandaag heb je ons al 3 jaar verlaten... Wat is het zwaar om dragen, terug al die herinneringen die uit het niets opduiken alsof het gisteren was. Elk detailken herinneren we ons nog, gisteravond zeiden we nog, "3jaar geleden waren we de uurtjes aan het aftellen..." Aftellen??? zeggen we dan, wat is dat een verschrikkelijk woord als je het nu bekijkt! Toen wisten we niet wat we nu weten... dat dat wil zeggen dat we je voorgoed kwijt waren ! Toen was dat voor jou het beste, je zag zo erg af, je was al de ganse 4e december niet meer echt bij ons, je lichaam was er nog, maar je zieltje was al vertrokken... Maar voor ons was en is dit verschrikkelijk!!! Je dochtertje en je enige kindje terug moeten afgeven na 4 jaar!!! Wie kan begrijpen hoe dit voelt als je het zelf als ouder nooit meemaakte??? Stel je maar eens voor dat jouw zoon of dochter er morgen of volgend jaar met Sinterklaas er niet meer is... Je mag er niet aan denken en hopelijk moet je er nooit aan denken!!!
    Vorige week waren wij zelfs al ontzettend bang voor jouw broertje Wout... Hij had al n paar dagen wat licht gezwollen oogleden die wat gekleurd waren ook. Ik was zo bang dat dit een teken was van Neuroblastoom (het brilhematoom)! Ik ben gelukkig vlug bij de kinderarts mogen gaan met hem en hij werd volledig gecontroleerd en ook zijn bloedje namen we uit voorzorg. Stel je voor hetzelfde dan jij liefste Lotte... De kinderarts zei in 1e instantie dat het een kopvalling was en een oorontsteking! De dagen voor de uitslag waren heel stressvol! Maar zielsgelukkig kunnen we zeggen dat alles super in orde is met jouw broertje! Als mama van een sterrekindje ben je nog veel vlugger ongerust dan... je hebt al zoveel meegemaakt en gezien, dat je vlugger dingen ziet dan een andere mama of papa.

    Liefste schat, de sint is hier al wat vlugger langsgeweest voor jouw broertje en het was een beetje met een dubbel gevoel, maar we hebben er voor hem toch het beste van gemaakt!




    Jouw mooie hoekje

    We missen je ontzettend hard liefste Lotte, we sturen jou dan ook oneindig veel knuffels en kusjes toe 
    xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx.... 

    05-12-2011 om 17:19 geschreven door mama en papa  


    01-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Halloween en Woutje
    Enkele fotootjes van jou liefste Lotte*, 3 jaar geleden in de klas van juf Annelies, verkleed als heks samen met Marjolein (Halloween), blaadjes zoeken in het bos met Lianka en co, allemaal dingen die kinderen de laatste dagen ook allemaal terug gedaan hebben...



    Rechtsbovenaan ben jij






    Woutje bij Stefanie en Prinses


    Woutje 15 maand


    Woutje op Suzy met jouw ruiterpet voor 't eerst op zijn hoofdje


    01-11-2011 om 20:00 geschreven door mama en papa  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.1november 2011
    Liefste Lotte*, ook al schrijft mama niet veel meer op jouw blogje, we vergeten je nooit hoor! Elke dag 's morgens en 's avonds zeggen we je goeiemorgen en goeie nacht samen met jouw liefste broertje. Hij kent je al heel erg goed! Overal waar hij een foto van je ziet zwaait hij naar je. Jouw kamer met het vele speelgoed is ook al zijn favoriete plekje, in jouw keukentje maakt hij al flink patatjes en vliegen die kommetjes ook al goed in het rond. Ons Woutje wordt groot en brengt hier heel veel leven terug in huis. Hij is gek op Bumba en Bumbalu en jouw pony's Prinses en Suzy kent hij ook goed, als hij erop zit draagt hij zelfs jouw ruiterpet al die we dan een beetje aanpassen.
    Onlangs liet mama grote spandoeken maken van 't Vlindertje en jouw tekening (ons logo) werd er dan ook op uitvergroot. Toen we dit zagen waren we toch wel een beetje ontroerd, want daarop zie je enorm goed jouw potloodlijntjes waarmee je de vlinder inkleurde... Je ziet liefste schat je bent en blijft hier elke dag elk moment in alle kleine en grote dingen heel dicht bij ons en dat geeft ons dan ook een heel goed gevoel!
    Vandaag is het een hele zonnige dag en we gaan er een beetje proberen van te genieten met jou in ons hartje.
    Een hele dikke knuffel en kus van je allerliefste mama, papa en broertje Wout xxxxxxxxxxxxxxx




    http://www.youtube.com/watch?v=NhjMClzK1Z8&feature=share
      Afscheid nemen bestaat niet - Marco Borsato
    http://www.youtube.com/watch?v=WWf-nyWZc0g&feature=share
      Doe wat je altijd deed - Marco Borsato


    Als ik ga, moet je niet huilen
    want écht weg ben ik eigenlijk niet
    mijn lichaam is nu duizend dingen
    heb daarom niet zoveel verdriet
    Ik ben de wind
    ... ik ben de regen
    ik ben de zon
    ik ben het jonge gras
    ik ben de sneeuw en duizend dingen
    ik ben weer degene die ik was
    En als je wakker wordt, bekijk dan
    de bomen en de blauwe lucht
    kijk naar de vlinders en de bloemen
    kijk naar de vogels in de vlucht
    Want al die duizend dingen ben ik
    sinds ik mijn lichaam achterliet
    die duizend dingen zijn mijn leven
    dus zie je, écht weg ben ik niet
    (Ria Hulsen – van der Heijden)
    ...met zoveel liefde voor hen die elke dag zo hard gemist worden...

    01-11-2011 om 10:06 geschreven door mama en papa  


    12-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.13 augustus 2008

    Liefste Lotte, hier is mama nog eens... Nu je meter moetie meewerkt aan het boekje 'Raakpunt' van het Kinderkankerfonds, mag ik van haar de tekstjes al in première lezen . En soms kan ik me dan niet houden om er dan iets uit alvast op jouw blogje te plaatsen. Het is terug een beetje een moeilijke periode nu, morgen is het 3 jaar geleden dat het grote onderzoeken waren en dat we te horen kregen dat je hervallen was en dat er niets meer aan te doen was ! En het was jouw meter moetie haar verjaardag . Een hele pijnlijke dag die we nooit meer gaan vergeten... Hieronder kan je haar verslagje van die dag lezen liefste Lotte*. 


    13 augustus 2008 was het mijn verjaardag.
    Die dag had ik vrijgehouden om met Inge en Lotte mee te gaan op controle naar het UZ Gent.
    s Morgens om 8 uur ben ik bij mijn nakomelingen toegekomen, zij hadden zich verstopt en zij riepen allebei: gelukkige verjaardag, meter! Na de kussen stak Lotte een pakje achter haar rug en vroeg mij welk hand ik wou kiezen en zij had er heel duidelijk plezier in met het cadeautje dat ik zou ontvangen.
    Wij vertrokken richting UZ Gent, brooddoos mee.
    De wagen kent de baantjes naar het UZ zonder gps en Lotte kent er ook elke straat, elke brug, alle gebouwen.
    En ik, ik ben blij met elke aanraking en elke blik die ik haar gedurende de autorit kan geven, soms tot ergernis van Lotte. Ik wil elk drankje of snoepje voor haar open maken maar ik ben dan wel heel fier dat zij alles zelf wilt en kan doen met haar mooie gelakte vingertjes. Zo gaat het er bij elke rit richting UZ aan toe: kusjes uitdelen, elkaar bekijken, vragen stellen,
    t Goot water die dag, Lotte wou dolgraag haar Dora-parapluutje gebruiken om zo samen met mij door de plassen te stappen. Wij moesten lachen omdat het zo regende en zij mij met haar parapluutje wou beschermen. Haar mama had er zelf één bij en stond zelf met open schoenen in de regenplassen.
    Maar mijn verjaardag veranderde al snel in een pijndag, een pijn die nooit meer overgaat en waar er geen enkel medicamentje voor bestaat.
    Controle werd een klap waar je niet goed van bent, ik die dacht dat we na afloop een taartje gingen eten in de cafetaria om mijn verjaardag te vieren, de laatste maal met een 4, maar dat viel in het water. Zoals het die dag letterlijk water goot.
    De tranen bleven over onze wangen stromen, een niet te stoppen zee van tranen. We kregen de diagnose te horen na aandringen van mijn dochter, zij wou de waarheid weten. Het verdict viel, wij werden ontvangen door dokter Joris.
    Dokter Joris had oogcontact met mij en toen ik zei: dat mag niet, dat kan niet, klemde hij zijn lippen op elkaar en enkel het geknik van de dokter bevestigde wat de diagnose was. Terwijl hij met zijn blik wilde zeggen: moed, sterkte, zo een verstaanbare taal, het willen zeggen: het spijt mij, het zat er allemaal in.
    Ik liep weg en wilde niets meer horen van wat hij gedurende een uur nog tegen Inge te zeggen had. Zij verwittigde haar man. Ik wou bij Lotte zijn die plezier beleefde in een tent met vele ballen er in, die staat daar op de dagkliniek en zij speelde er met een ander kindje, die er voor de eerste keer kwam. Voor die familie was alles nog nieuw, voor Lotte niet, zij kent de dagkliniek, het speelhuisje, al 15 maanden lang, ze weet wat en wanneer er bij elke behandeling met haar gebeurt.
    Dokter Joris kwam na een uurtje buiten met haar mama en vertelde aan Lotte waarom mama en meter verdriet hadden. Hij legde haar uit dat er celletjes in haar lichaam te zien waren en hij vroeg of hij aan haar buikje mocht komen om te voelen of er nog ergens plaats was voor een wafel of een ijsje. En Lotte liet zich gewillig doen, zo van ja, doe maar, en knikte naar de dokter. Hij verliet de dagkliniek.
    Enkele grootouders keken ons angstig aan en pakten ons vast.
    Lotte kreeg toestemming van de dokter om oorringetjes te dragen. Rond 11 uur vertrokken wij richting stad Gent naar een juwelierswinkel en kozen haar oorringen, bolletjes of bloemetjes. Lotte wou roze bloemetjes. Het is wel een bloemetje van een kleindochter, wij verstaan elkaar zo goed, en wij praten in grote mensen taal. Onze band is zo innig, wij knuffelen enorm en proeven telkens van elkaars eten. Voor haar diagnose zei Lotteken nog tegen mij: ik mag van jou toch alles, hé, meter? Als ik hieraan denk moet ik telkens lachen, dit geeft mij zoveel voldoening.
    Vanaf haar eerste levensmaand noem ik haar prinsesje, en er is denk ik geen ene dag dat ik haar niet bezocht heb, zij woont maar 7 minuutjes van bij mij.
    Bij de juwelier aangekomen, redelijk kletsnat want wij hadden onze paraplu in de auto vergeten in de ondergrondse garage waar wij geparkeerd stonden. Inge wou teruggaan en ik zei: wij zijn al zo nat, wij stappen verder. Wij gingen een hele chique zaak binnen maar de juwelier wou geen oorringetjes verkopen aan kindjes jonger dan 6. Wij keken elkaar alledrie aan en beloofden hem dat Lotte ook een echt meisje wilde zijn en ja, hij gaf toe. 5 minuutjes later en een traantje verder had Lotte mooie oorringetjes en vertrokken wij naar de ondergrondse parking maar wij wisten niet naar welk verdiep. Normaal is dat Inge haar gewoonte niet en Lotte voelde ook die onzekerheid van het niet terugvinden van de wagen en wilde naar huis. Inge was wel in staat om te rijden, zij kon niet anders. Ik zei wel dat ik zou rijden en was dan toch blij dat zij aandrong om zelf met haar wagen te rijden. Onderweg belde zij naar Griet, een moeder die haar 4-jarig zoontje verloor in mei.
    Ik zat naast Lotte in de wagen en Lotte at een koekje. Toen zij opmerkte: mijn mama is weeral aan het wenen, en toen ik dan zei: moet zij een zakdoekje hebben?, knikte Lotte van ja. Ik geloof wel dat de doos met zakdoekjes op waren toen wij te Zandbergen toekwamen. Lotte was onderweg in slaap gevallen en haar papa stond ons op te wachten en Inge legde haar in haar bedje en Lotte sliep bijna 3 uren aan een stuk. Zij was moe van het vroege opstaan en 2 dagen intense onderzoeken.

    Verdomd fier ben ik dat ik dé moeder van Inge en dé meter van Lotte ben en niemand anders.

    Het leven, lieve mensen, de weg die wij bewandelen is niet gemakkelijk, hij heeft een prijs, het kan er hard aan toegaan, zowel fysiek als psychisch maar toch, van waar komt zij telkens weer, al die kracht, al die moed, al die liefde voor het leven????
    Wij wagen ons een sprong in het diepe, agressie, pijn, verwondering, verlangen, fantasie, humor, brutaliteit, waaghalzerij en angst liggen te wachten. Er is kracht nodig om de uitdaging telkens weer aan te kunnen.

    Carine,
    moeder van Inge,
    meter van Lotte prinsesje
    xxx

     

    Mama schreef hiernet ook een berichtje op het blogje van jouw lotgenootje en sterrenvriendje Thibo*.
    Een dag om nooit meer te vergeten... 13/08/08 :( :((( ... Lieve Thibo, wat hebben onze gezinnetjes zoveel gemeen... Jij koos die dag uit om een sterretje te worden, wij kregen op die dag te horen dat ons liefste Lotte* hervallen was... 3 jaar later hebben jullie sterretjes allebei een prachtige lieve broer met dezelfde mooie naam Wout! Is het toeval of wouden jullie sterretjes dit zo graag?? Het l
    even geeft terug zoveel meer zin met onze Woutjes in ons midden! Wij zien onze brusjes van onze sterretjes zo graag en hadden allemaal zo graag gehad dat jij als broer van Wout en Lotte* als zus van de andere Wout samen konden opgroeien... Ik weet zeker dat jullie sterretjes het daarboven allemaal naar jullie zin hebben en zien dat het goed gaat hier beneden. Wij sturen je liefste mama, papa en broertje Wout dan ook een dikke knuffel toe en laten weten dat we aan hen en aan jou nog heel vaak denken en nooit zullen vergeten! Heel veel liefs Inge, Gert, Lotte* en Wout
    Morgen liefste Lotte, gaan we proberen van er toch een mooie dag van te maken voor meter moetie en gaan terugdenken aan hoe ongelooflijk mooi jij ons leven maakte en hoe blij we moeten zijn dat wij je ouders en grootouders mochten zijn! Want jij was een fantastische dochter! Ik ben dan ook super fier dat ik je mama mag zijn! (de tranen vloeien nu wel over mijn wangen )


    Ondertussen liefste Lotte is jouw broertje al 1 jaar geworden en wij hebben die verjaardag dan ook goed gevierd! Woutje heeft die dag ook zijn eerste stapjes alleen gezet en geniet er elke dag van van zijn herwonnen vrijheid!


    Woutje zijn ijstaart

    Blazen...
     
     
    Jouw lievelingstaart, frambozenbavarois, mocht ook niet ontbreken...

    Woutje op Suzy samen met mama

    In volle actie...

    Woutje met pas geknipte haartjes en gel erin

    Woutje aan jouw plekje


    Liefste schat, een hele dikke knuffel en kus van je allerliefste mama, papa en broertje Wout xxxxx

    12-08-2011 om 00:00 geschreven door mama en papa  


    11-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog foto's van die prachtige dag toen...

















    11-07-2011 om 01:09 geschreven door mama en papa  





    Foto

    Chocolade- en ijsatelier

    ’t Vlindertje

    Boekevijverstraat 9, 9506 Zandbergen

    Tel 054/50.44.10 of GSM 0478/47.15.96

    inge.vanhamme@telenet.be
    www.bloggen.be/tvlindertje


    Foto

    Foto

    28/10/08 Mieke Fonkel
    www.freesouffriau.be
    15/11/08 Met Kathleen K3
    http://www.kathleenconcerten.be

    Foto

    Archief per maand
  • 11-2018
  • 12-2016
  • 12-2015
  • 12-2014
  • 07-2014
  • 05-2014
  • 12-2013
  • 07-2013
  • 05-2013
  • 12-2012
  • 10-2012
  • 07-2012
  • 04-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 03-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007

    Prima ijs
    Carine Herzeel (meter moetie)
    Gsm 0495/470353



    Foto

    Foto

    Mijn favorieten
  • Mega Mindy
  • Make a Wish
  • chemo kasper
  • fotograaf Kurt Ternat
  • kinderkankerfonds
  • mensen helpen mensen
  • Project Simon en Odil
  • mijn school
  • bakker filip, papa Aukje

    Mijn favorieten deel 2
  • mama's werk
  • free souffriau
  • ruitersportbenodigdheden Brakel
  • de kruishoeve de Haan
  • blog leerlingenraad van SLZ
  • Fotografe Els Huart Ninove
  • Marc Vanden Berghe
  • Prachtige kunst op auto's (papa Rune)
  • Christoff en Lyndsay
  • kaarsenatelier Els Snoeck

    Foto

    Lotte en mama op duozadel geschonken door Andy en Marga van www.sds-horses.com
    Foto aanklikbaar.


    Foto

    13/08/08 diagnose herval
    Foto


    Deze prachtige foto is gemaakt door Martine Bellemans.
    Hieronder vertelt ze jullie waarom ze deze foto's samensmolt en welke gelijkenissen ze erin ziet. 

    De foto van Lotte:
    - een mooi meisje, een prinses
    - een bewonderswaardig kind
    - prachtige opvallend blauwe ogen
    - een dromerige, zweverige blik
    - een sterk kind, vol kracht en overlevingsdrang 

    De foto van arend Nina:
    - een prachtig dier, de koning onder de roofvogels
    - één van de meest bewonderde diersoorten
    - scherpe ogen
    - uitgespreide vleugels … hoog in de wolken, zwevend op de wind ….
    - een sterke vogel, vol kracht en overlevingsdrang

     


    Foto

    Foto

    Foto

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Foto

    Foto

    Foto
    Heb jij of ken jij iemand met kanker,
     neem dan dit lintje mee
    en plaats hem op je blog.

    Kanker is een versckrikkelijke ziekte,
    En het is ons doel om
    dit lint op elk punt te krijgen

    Foto

    Foto

    Foto

    Medische informatie over neuroblastoom

    Wat is een neuroblastoom?
    Het neuroblastoom is een tumor van het onwillekeurige of autonome zenuwstelsel dat b.v. zorgt voor het activeren van spijsvertering en bloeddruk. Het merg van de bijnieren vormt ook onderdeel van het onwillekeurige zenuwstelsel. Dit bijniermerg produceert hormonen zoals adrenaline (stress hormoon) en adrenaline-achtige stoffen. De bijnieren bevinden zich bovenop de beide nieren achterin de buik. Neuroblastomen kunnen overal in het onwillekeurige zenuwstelsel ontstaan, met een voorkeur voor de bijnieren. Neuroblastomen ontstaan waarschijnlijk als gevolg van een fout in de orgaan-ontwikkeling van embryo en pasgeborene en behoren daarom tot de zogenaamde embryonale tumoren.

    Wat voor klachten horen erbij?
    De meeste patienten hebben een tumor in de buik (60-75%), een kleiner deel in de borstholte (15-25%), hals (5%) of bekken (10%). De buiktumoren geven klachten van een opgezette buik, soms met buikpijn, misselijkheid, maar meestal met opvallend weinig klachten. In de borstholte geven neuroblastomen vaak weinig tot geen klachten. In de hals staat zwelling op de voorgrond, en soms is er druk op de luchtpijp (benauwdheid, hoorbare ademhaling). In het bekken geeft de tumor soms aanleiding tot obstructie van blaas en/of darm met plasstoornissen of obstipatie. Uitzaaiingen komen voornamelijk voor in botten en beenmerg (binnenste van bot), en soms lymfeklieren of longen. Dit kan aanleiding geven tot wisselende klachten van pijn in botten en gewrichten, niet willen lopen, algemeen niet lekker voelen. Ook hebben patiënten met uitzaaiingen meer algemene klachten zoals gewichtsverlies, verminderde eetlust, bloedarmoede, lusteloosheid en klagelijk gedrag. Bij diagnose heeft ongeveer de helft van de patiënten een beperkte, gelokaliseerde tumor zonder uitzaaiingen, en de andere helft een zogenaamde hoog risico tumor met of zonder uitzaaiingen.

    Hoe vaak komt het voor?
    Het neuroblastoom is na de hersentumoren de meest voorkomende vaste tumor van de kinderleeftijd. Ongeveer 10 op de 1.000.000 kinderen wordt er jaarlijks door getroffen, oftewel 8-10% van alle kinderen met kanker. Een neuroblastoom ontstaat meestal onder de leeftijd van 5 jaar, en is zeldzaam boven de 10 jaar. Gemiddeld zijn de patiënten ongeveer 2 jaar oud bij diagnose.

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs