Inhoud blog
  • Hide the decline!
  • Leer mij vliegen, alsjeblieft
  • Een goed gevonden grap
  • Herfst09
  • Minder melken over Moeder Natuur
    Laatste commentaren
  • Matig (hersenpoensel)
        op Leer mij vliegen, alsjeblieft
  • nog meer over vliegtuigen (johnny)
        op Leer mij vliegen, alsjeblieft
  • over vliegtuigen en meer (johnny)
        op Leer mij vliegen, alsjeblieft
  • hide the decline (vir)
        op Hide the decline!
  • links-rechts: twee-vier? (johnny)
        op Leer mij vliegen, alsjeblieft
  • Mijn favorieten
  • BLOGVIR
  • BLOGLIEVEN
  • BLOGKIP
  • BLOGJENNY
  • BlogXavier
  • BlogElise
  • BLOGJORGEN
  • BLOGLOOP
    Zoeken in blog

    hersenspinsel

    20-02-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nucleair forum
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Genoeg nucleaire nonsens....

    Zie http://www.groen.be/ideen/dossiers/dossier---kernenergie_255.aspx 

    20-02-2009 om 12:06 geschreven door hersenspinsel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    25-01-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uit de Oude Doos, aflevering 7: identiteit
    Toen al een adonis!

     

    25-01-2009 om 23:26 geschreven door hersenspinsel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    23-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Personeelsuitstap
    Van alle parodieën op Der Untergang is dit ongetwijfeld de leukste

    23-12-2008 om 21:56 geschreven door hersenspinsel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    21-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lookalikes
    Tweelingsbroers?

          

    Che Guevara, Latijns-Amerikaanse revolutionair                       



     Emil Amos, zanger van de Holy Sons

    21-12-2008 om 19:20 geschreven door hersenspinsel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    20-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Winter-mixwit
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Had ik net een nieuwe mooie mixwit klaar, beweert de site plots dat “We regret to announce that Mixwit is shutting down before the end of the year.” Jammer! Nog precies één week dus om van deze Mixwit te genieten, laat er m.a.w. geen gras over groeien…

     

    Lambchop – This Corrosion

     

    Ik had eigenlijk ooit eens een special cover-Mixwit in gedachten, maar wegens de sombere vooruitzichten speel ik hem nu al maar: één van de weinige covers die duizend keer beter zijn dan het origineel.

     

    Holy Sons - Saccharine Trust

     

    De (her-)ontdekking van de maand. “There are too many ways to be dissatisfied”: de Holy Sons vormen een bijna even hartverscheurend kliekje als de Montgolfier Brothers (hun cd’s zijn ook bijna even moeilijk te vinden). Nog een aanrader: Gnostic Device.

     

    Damien Jurado – Trials

     

    Een fijn meerstemmig melodietje uit de nieuwe van Damien Jurado.

     

    PJ Harvey – Grow, grow, grow

     

    Op de valreep naar 2009 nog dé plaat van 2008 leren kennen, gemaakt in 2007. Waar vroeger PJ vooral een feeks was, zou je tegenwoordig bijna verliefd op haar worden. Zelf kreeg ik de vlinders in de buik bij deze live-versie – vanaf 00:35. Die stem! Was Vir het er mee eens geweest, mijn eerste dochter heette Polly Jean.

     

    Bright Eyes – No lies, just love

     

    Opnieuw uit Bright Eyes uit de oude doos , vanop Oh Holy Fools. Van het eenzaamste dat Conor ooit heeft gemaakt: hij beschrijft hoe hij als 17-jarige een overdosis pillen gaat kopen, wat hij in zijn afscheidsbrief aan z’n familie (it’s not your fault, you’ve been good to me) en in zijn testament (“i’d prefer to be remembered as a smiling face, not this fucking wreck that has taking its place”) schrijft, en dan hoe zijn broer hem van z’n plannen doet afzien (“he said: of course it's your decision, but just so you know: if you decide to leave, soon i will follow”) en hoe hij zich finaal optrekt aan ‘t vooruitzicht weldra oom te zullen worden (“when your new eyes meet mine, they won't see no lies, just love”). En dat allemaal met die schreeuwende stem van hem: snik!

     

    Electric President – Monsters

     

    Meer moois van bij Morr Music.

     

    65 Days of Static - Drove Through Ghosts

     

    Sinds Rock Herk heb ik zowaar sympathie voor deze instrumentele post-rock-band, en gisteren (koptelefoon op in de lijnbus naar Wijgmaal of all places, donker buiten, ergens in het industriegebied in de Leuvense kanaalzone, geen mens te zien) was ik zelfs even helemaal fan. Waar gaan we dat schrijven!

     

    Giant Sand - Spiral

     

    De nieuwe Giant Sand is zoals we van Howe Gelb gewoon zijn: een mengeling van prachtige intieme liedjes met volkomen overbodige rommeltjes. Dit exemplaar uit de eerste categorie gaat – je zou het op het eerste gehoor niet echt zeggen – over de strijd tegen de klimaatverandering: “It sure is getting hotter, and the water’s been on the rise. Don’t wanna live forever, but another generation would be nice.” Slaap zacht.

     

     

    20-12-2008 om 21:48 geschreven door hersenspinsel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    10-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uit de Oude Doos, aflevering 6: Sophie en Semira
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Deze week hebben we Sophie Scholl gezien, een ontroerende biografie van een jonge Duitse die haar leven offert in het verzet tegen de nazi’s. Het is moeilijk je ogen droog te houden wanneer Sophies vader haar vlak voor haar executie duidelijk maakt hoe trots hij wel is op zijn moedige dochter. Respect voor die heldin, dat is het gevoel dat achteraf overheerst: laten we allemaal een voorbeeld nemen aan haar dapperheid, een standbeeld voor dat kind!

    Nu is Hitler-Duitsland natuurlijk geen slechte achtergrond voor een verhaal over moed en zelfopoffering. Geen ander tijdsvak waarin het kwade zó donker was als toen: elk rechtgeaard mens voelt vandaag terstond weerzin bij haar praktijken van marteling, willekeur en rassenhaat. Dat zwart-witte is vooral handig omdat je op die manier nooit moet twijfelen of je je “geweten” dan wel “de wet” moet volgen: je geweten boven de wet mag plaatsen is een stuk evidenter als die laatste het product is van een onmenselijke dictatuur.

    Vandaag is de werkelijkheid natuurlijk een stuk minder zwart-wit. We kunnen het nog wel oneens zijn met bepaalde wetten, maar die zijn wel democratisch tot stand gekomen in een rechtstaat. Dat maakt de afweging tussen “geweten” en “wettelijkheid” natuurlijk een stuk gecompliceerder. En daarom zal een hedendaagse Sophie Scholl ook op heel wat minder instemming kunnen rekenen.

    Laat ik een voorbeeldje nemen uit de Oude Doos. Vorige week liep ik op een feestje nog een oude bekende tegen het lijf. We kenden elkaar van een gedeeld engagement in de rand van een aantal politieke bewegingen eind jaren ’90, zoals bijvoorbeeld de periferie rond het Collectief tegen de Uitwijzingen, de organisatie die indertijd middels burgerlijke ongehoorzaamheid en directe actie de gedwongen uitwijzing van afgewezen asielzoekers probeerde te verhinderen.

    Ik leerde het Collectief kennen op een warme zomeravond in ’98, toen iemand me op een feestje vroeg om ’s anderendaags naar Zaventem te komen om de uitwijzing van een Nigeriaanse vrouw te helpen tegenhouden. ’t Was dringend: de vrouw in kwestie was gevlucht omdat zij in Nigeria tegen haar zin ging worden uitgehuwelijkt worden aan een oudere, al met drie andere vrouwen getrouwde man. Dat leek mij alvast een goede reden om naar hier te komen, maar de Belgische Staat oordeelde daar jammer genoeg anders over. De vrouw was bovendien nogal van het strijdbare type: vier eerdere uitwijzingspogingen waren allemaal mislukt omdat ze erin geslaagd was de andere vliegtuigpassagiers aan haar kant te krijgen. Zo’n historie maakte de wetsdienaars die met haar uitwijzing waren belast natuurlijk alleen maar meer gedecideerd om de volgende keer wél “succes” te boeken …  Alle hulp was dus welkom om er voor te zorgen dat die jonge vrouw de gewapende arm  der wet niet helemaal op haar ukkie zou moeten trotseren.

    Ik dronk die avond teveel en ging niet. De uitwijzing mislukte gelukkig opnieuw.

    Een maand na dat bewuste feestje probeerde de Belgische Staat de vrouw opnieuw het land uit te zetten. De dame protesteerde wat te luid en dus werd haar geschreeuw gesmoord in een kussentje.

    Enkele uren later was Semira dood en wij onze onschuld kwijt.

    Na de moord op Semira werd het even rumoerig. De dagelijkse betogingen brachten zelfs oproer tot in het anders bijna apolitieke Leuven. Een week later was er een betoging tegen een nieuwe gevangenis voor asielzoekers, ergens in de buurt van Luik. De emoties liepen natuurlijk hoog op, wat had je in die omstandigheden verwacht, het liep allemaal uit de hand, ik gooide voor de eerste en de laatste keer in m’n leven een steen naar een politieagent, mis gelukkig.

    De overheid en haar regering geraakte wat in paniek: raken aan de logica van de gedwongen uitwijzingen staat gelijk aan raken aan de kern van ons welvaartsysteem. Onze welvaart is immers voor een groot deel gebaseerd op ons vermogen om haar af te schermen van de miljarden minderbedeelden die op andere continenten zitten te dromen van hun deel van onze koek. “We kunnen toch niet al de ellende van de hele wereld hier oplossen,” hoorde je dan zeggen door mannen in een veel te duur pak met veel te dure auto’s. En dus moesten de poorten van Fort Europa op slot, en wie er toch nog doorheen geraakte moest onmiddellijk weer buiten. Nu krijg je iemand die écht niet weg wil uiteindelijk alleen maar weg wanneer je bereid bent dwang en geweld te gebruiken. Voor de verdediging van onze welvaartstaat leek een beetje geweld dus wel onvermijdelijk. Alleen leek de publieke opinie dat geweld niet meer te pikken. De oplossing bestond dan ook uit twee dingen: ten eerste zou de dwang waarmee mensen werden uitgewezen voortaan een “humanitaire” dwang zijn (hoe men iemand humanitair kon verplichten iets te doen wat hij echt niet wou wist niemand, maar men hoopte dat het afschaffen van het kussentje en alle andere te opzichtige excessen de publieke opinie wel zou sussen, wat ook gebeurde). En ten tweede moesten de ergste pottenkijkers aangepakt worden:  wie nog teveel kabaal maakte rond die gedwongen uitwijzingen, zou het geweten hebben.

    En of ze het bij het Collectief geweten hebben. Ik heb het gelukkig nooit van dichtbij mee moeten maken, maar die oude bekende dus wel, en hij beschreef het me vorige week met enige gêne. Mensen die ’s nachts uit hun bed werden gelicht, elke nacht opnieuw, maanden aan een stuk. Willekeurige huiszoekingen en ellenlange ondervragingen die het huis en het leven van de activisten helemaal overhoop gooide, ze verloren hun werk, ze werden vreselijk geïntimideerd: wie nog bleef meedoen was de volgende. Het moet voor hen een enorme desillusie geweest zijn, dat dat bij ons allemaal zo maar kon - volgens mijn oude bekende hield minstens één van hun, de meest idealistische natuurlijk, aan zijn aanvaring met de Belgische rechtstaat een jarenlange zware depressie over, en een hardnekkige paranoia - psychische littekens die nooit meer zullen helen.

    De meesten hielden er toen mee op, of wat had je gedacht? Tegen een staatsmacht die de wet aan haar kant heeft maak je geen enkele kans, Sophie Scholl niet en de mensen van het Collectief niet. I fought the law, and the law won. “Luisteren naar je geweten, ook al zegt de wet iets anders,” het is een mooie boodschap voor een film, maar dat ook consequent in de praktijk brengen durven weinigen, en je zou voor minder – ze zijn er bij het Collectief alvast zelf niet echt gelukkiger door geworden, vermoed ik. Respect verdien je er doorgaans niet mee, laat staan een standbeeld.

    Laat ik dus maar eens een “held van de maand” nomineren. Alle gedesillusioneerde mensen van het Collectief mogen zich aangesproken voelen, en in het bijzonder ook Pol Van Camp, de Leuvenaar die al een aantal keren meedeed aan de hongerstakingen van asielzoekers en mensen-zonder-papieren. Het is allemaal wat minder meeslepend dan Sophie Scholl, maar laten we toch maar eens een voorbeeld aan hen nemen. Amen.

     

    10-12-2008 om 00:00 geschreven door hersenspinsel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    07-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uit de Oude Doos, aflevering 5: Succesbroek
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Gisteren heb ik anderhalf uur door winkelstraten lopen dwalen, op zoek naar een nieuwe jas. Boodschappen doen tussen shoppende mensen: er bestaan aangenamere manieren om een zaterdagnamiddag door te brengen. Bleek bovendien dat geen enkele jas van geen enkele keten voldeed aan de criteria die ik samen met Blogvir had vooropgesteld: warm, donker, niet al te lang, in het bezit van een kap en voldoende slijtvast. Veel meer ellende is er dezer dagen niet nodig om me nostalgisch terug te doen denken aan de tijd dat ik geen job en dus ook geen centen had en ik mijn outfit bijgevolg steevast in het Spit – voor de Gentenaars: het Ateljee - bij mekaar moest scharrelen.

    Een kringloopwinkel is niet alleen geweldig omdat je er voor een handvol euro’s een volledige nieuwe garderobe op de kop kan tikken: de kledij die je er vindt is bovendien soms, eufemistisch uitgedrukt,  behoorlijk origineel. Het enige nadeel is dat zo’n winkel van elke nieuwe kledingslijn per definitie maar één exemplaar in zijn collectie heeft.  Dat impliceert twee dingen. Ten eerste moet je de instroom goed in de gaten houden, zeker als je collega-werklozen ongeveer dezelfde maten hebben als jij en zij dus evengoed op vinkenslag liggen om dat nieuwe prachtstuk voor je neus weg te kapen. Omdat een kringwinkel geen aparte rayon heeft voor de het laatst binnengekomen spullen, ben je bovendien verplicht om elke dag opnieuw de volledige collectie uit te spitten. Een dergelijk tijdrovende bezigheid is voor een werkmens uiteraard onbegonnen werk. Gelukkig heb je als werkloze zeeën van tijd . Wat zit de economie soms toch mooi in mekaar! Als loontrekkende verdien je geld, dat je vervolgens over de balk smijt in een veel te dure winkelketen. Als uitkeringsgerechtigde daarentegen verdien je niets, maar je hebt wél de tijd om je te kleden zonder grote kosten. Netto is het resultaat ongeveer hetzelfde!

    Het tweede gevolg van het wezen van de kringwinkel (met van elke nieuwe lijn slechts één exemplaar) is dat je niet té kritisch mag zijn t.o.v. het begrip “de juiste maat”. Als je net de ultieme broek te pakken hebt gekregen (lichtblauw, zacht, warm, perfect over je kont vallend, 2€35), dan moet je niet beginnen zeuren over het feit dat jij eerder een S bent en die broek een XL - dan koop je gewoon. En als achteraf het verschil in taille met een gewone riem niet op te lossen blijkt, dan valt daar met enige creativiteit wel een mouw aan te passen, bijvoorbeeld door een spitvondige variant op de traditionele sluitingstechniek te hanteren: de knoop niet in het daartoe bestemde knoopsgat steken maar hem vasthaken in het lusje waar je anders je riem doorhaalt, en de ondertussen overbodige stof rond de rits dubbelvouwen en platdrukken door je riem wat aan te halen, ik zeg maar wat.

    “Geen zicht” volgens de puristen, een daverend succes bij jonge vrouwen. Kiest u zelf maar.

    07-12-2008 om 15:09 geschreven door hersenspinsel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    29-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uit de Oude Doos, aflevering 4: Polska
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ik had het moeten weten van zodra ik mijn reisplanning kreeg: hier zit iets niet in de haak. Alsof twee en een half uur vliegen zou kunnen volstaan om iemand anders te worden.

     

    Reizen met een vervoermiddel waarvan je de snelheid niet kan bevatten is sowieso niet gezond. Je stapt in en een paar tellen later ben je ergens 1.500 km hier vandaan: dat is toch geen tempo op mensenmaat, ze zouden het alleen al daarom moeten verbieden.

     

    “Die ochtend” doen we vanavond dus nog eens over, maar dan eindelijk zoals het hoort: met de trein natuurlijk (19 uur, leve de geleidelijkheid), maar vooral: met zijn tweeën. Er zijn zo van die rekeningen die maar blijven openstaan tot je ze met een ferm gebaar weer sluit, en dit was er zo één, een laatste punt op de agenda– en dan begint het pas écht.

     

    Was ik daar gelukkig, tijdens dat half jaar? Zou ik het opnieuw doen? Nee, en ja. De eenzaamheid zoals ik die tijdens die Poolse winter heb gevoeld is nog steeds onovertroffen en, laat dat duidelijk zijn, niet voor herhaling vatbaar. Maar daartegenover staat het eveneens ongeëvenaarde gevoel van vrijheid om te leven los van elk vertrouwd kader. “Dit is een avontuur, dus ik ben niet bang,” staat er in een agenda uit die tijd, en dat was zowel een juichende vaststelling als een vermanend bevel. Leven met alleen maar nieuwe mensen in je buurt, en met doorlopend nieuwe ervaringen, dat betekent niet alleen een schone lei om op te kunnen schrijven, maar ook: niemand die over je schouder met je meeleest. Maar ook niemand die weet waar je verhaal over gaat.
     

    Ik weet niet waar ik uiteindelijk het meest naar heb uitgekeken: naar 10 september 2003, of naar 29 februari 2004. Ik weet dat ik heb uitgekeken naar 29 oktober 2008, maar ik weet ook dat ik heel hard verlang naar erna.

    Na zdrowije.

    29-10-2008 om 16:12 geschreven door hersenspinsel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    13-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dimitri Verhulst is een watje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen "De hele ecologische discussie wordt zo poezelig voorgesteld. Als je zegt dat we de planeet kapotmaken, ben je direct een groene jongen. Je zal maar een vegetariër zijn vandaag: ze worden allemaal voor watjes versleten. Terwijl het vaststaat dat vlees eten slecht is, voor de ecologie en voor de mens."

    Dimitri Verhulst weet van wanten in De Standaard

    13-10-2008 om 00:00 geschreven door hersenspinsel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    12-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Herfst-bis: rood met witte stippen


    En om het herfst-gehalte op deze blog nog wat verder de hoogte in te jagen: moet je zien wat er dezer dagen zoal in onze tuin rondloopt!

    12-10-2008 om 17:01 geschreven door hersenspinsel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    10-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Herfst-mixwit
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De herfst is in het land, en dat merk je niet alleen aan de kleur van de bomen. Bij het korten van de dagen en het vallen van de bladeren hoort ook een heel eigen geluid, en niemand die dat dezer dagen beter begrijpt dan de mensen van Duyster.

     

    Hoog tijd voor een nieuwe mixwit dus, met dank aan Ayco, Eppo, en ook een beetje Blogliep.

     

    1. Bowerbirds – In our Talons

    Ti-ti-ti ti-ti-ti ti-ti: een liedje over je niet meer alleen voelen en over niet langer bang moeten zijn. Ter info: een “bowerbird” is een soort vogel, en “talons” zijn klauwen. No, my cousins, you’re not alone. You’re in our talons now, and we’re never letting go.

     

    2. Shearwater – Rooks

    En om in de ornithologische sfeer te blijven: een “shearwater” is een pijlstormvogel en dit nummer gaat over kauwen. Hun akoestische Duystersessie van enkele weken terug maakte me volledig verkocht aan ‘s mans falset (het kippenvel bij het inzetten van de tweede strofe...).

     

    3. PJ Harvey – Dear darkness

    Het vrouwelijke antwoord op “I see a darkness”: Dear darkness, now it's your time to look after us: we kept your clothes, we kept your business, when everyone else was having good luck.

     

    4. Son Lux – Break

    Son Lux woont bij ons in huis sinds Virs verjaardag en ondertussen is deze overgevoelige knul niet meer uit onze koptelefoon weg te branden. Zijn állerbeste liedjes kunnen blijkbaar nog niet worden gemixwit, maar er zitten er daar een paar van het ronduit hartverscheurende type tussen.

     

    5. Built to Spill – Traces

    Een heerlijke Sebadoh-achtige riedel over zin en onzin van het bestaan waarin toch alles voorbijgaat. And when you know how few things there are worth knowing I suppose anyone who tries could forget. Of zoals Herman DC het zeggen zou: iemand moet toch toezien hoe alles voorbijgaat?

     

    6. Conor Oberst – Lenders in the Temple

    Bright Eyes is altijd een ideale soundtrack geweest om de overgang naar kille novemberdagen te begeleiden. Z’n nieuwe soloplaat doet bij momenten denken aan de dwingende intensiteit van op Fevers en Mirrors en Every day, every night, en dat wil wat zeggen. If I loved you, well that's my fault.

     

    7. Nina Kinert – Through my eyes

    Eppo heeft opnieuw een Scandinavisch engeltje te pakken, zoek vooral ook eens naar de Duyster-classic Libras (die ze jammer genoeg niet kennen bij de Mixwit).

     

    8. Micah P. Hinson and the Red Empire Orchestra – I keep having these dreams

    “Country Noir” wordt dit soort muziek blijkbaar genoemd, maar dit nummer heeft óók het vrolijkste viooltje sinds This Is The Dream Of Win And Regine van Final Fantasy.

     

    9. Port O’Brien- Fisherman’s Son

    Op aanvraag van Blogloop nog eentje van Port O’Brien, die maar niet over zijn afkeer van zijn vakantiejobs op vissersboten af lijkt te kunnen komen. Oh whatever is the cause, I will find another job and I will stay until I’m far away - this is not what I’m here for, I was made to live indoors.

     

    10. Elliot Smith – Fond farewell

    En als afsluiter, omdat het volgende week precies vijf jaar geleden zal zijn: één van die liedjes van hem waarbij een krop in de keel nog altijd moeilijk te vermijden is. Veins full of disappearing ink, vomiting in the kitchen sink, disconnecting from the missing link, this is not my life.

     

    [Hadden ze jammer genoeg niet bij Mixwit: Calexico – Red Blooms, over alcoholici die bij het invallen van de winter buiten doodvriezen en pas de volgende lente gevonden worden. Zorg dat het joú dit jaar niet overkomt.]

     

     

    10-10-2008 om 17:32 geschreven door hersenspinsel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    29-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Facebook has killed the blog stars
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Blogloop: 09-09-2008.
    Blogvir: 04-09-2008.
    Blogjorgen: 29-08-2008.
    Bloglieven: 12-08-2008.
    Blogjenny: 20-07-2008.

    Ik denk dat ik me ook maar eens zo'n Facebook moet aanschaffen.

    29-09-2008 om 16:59 geschreven door hersenspinsel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    26-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voetbal
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Wanneer zelfs sex niet helpt om het bezoekersaantal op dit blog de hoogte in te jagen, rest mij nog slechts één pijl op mijn boog: brood en spelen! Voetbaleuh, dus.

     

    Van oudsher klopt mijn hart voor verschillende bodemclubs - verliezers zijn doorgaans sympathieker dan winnaars. Maar nadat SKV Kühne 1990 vorig jaar kampioen speelde met 108 goals voor en 17 tegen (exact het omgekeerde van toen we nog in ons legendarisch rood-geel-blauw-groen-paars-wit tenue speelden), blijkt nu ook KVK Tienen het verliezen verleerd. Met 16/18 staat KVK tegenwoordig fier op kop in Tweede Nationale. Ik zou nog bijna voor de sukkelaars van OHL gaan supporteren (5/18, woeha), ware het niet dat een gezond mens nog liever jood of Kosovaar is dan een fucking Leuvenaar.

     

    De derby SV Izegem - VK Kachtem in 4e provinciale West-Vlaanderen kwam dan ook precies op het goede moment: de huidige koploper tegen de daler van vorig jaar, die laatste mét ene Breemeersch als onvermoeibare spelverdeler. Blogvir, Blogloop, Bloggeorge en mezelf stonden vorige zondag dan ook op post.

     

    Het mooiste aan voetbal op provinciaal niveau is ongetwijfeld de innige verbondenheid tussen bestuur en spelers. Zo is de sponsor van VKK tevens voorzitter van de club. Zijn voetballende zoon is, uiteraard geheel toevallig, een vaste waarde in het eerste elftal, excuseer: in het fanionelftal. Nog mooier is dat die voetballende zoon ook de wedstrijdverslagen mag schrijven. Die jongen doet dat natuurlijk zonder morren – en zonder valse bescheidenheid: er moet daar centraal op het middenveld bij VKK echt een wereldvoetballer rondlopen, zou je denken, náást Breemeersch uiteraard.

     

    Hoedanook, tegen Essevee werden onze aanmoedigingen duidelijk gesmaakt, getuige het feit dat VKK deze moeilijke uitwedstrijd (Essevee kan nie mee olé olé!) behoorlijk onverwacht tot een goed einde wist te brengen. Het was zelfs vrij spannend, met doorlopend overwicht voor VKK maar bijna nog een ommekeer op het einde. VKK wankelde even, maar uitsluitend dankzij onze vocale steun bleef de ploeg uiteindelijk toch overeind. Dat enkele VKK’ers achteraf dachten op te moeten merken dat hun bloedeigen aanhang “niets van voetbal kende” (sic!), doelend op enkele naar hun mening minder zinvolle kreten van onzentwege, doet aan die vaststelling trouwens niets af.
     

    Over de winnaar van die andere wedstrijd, zijnde een discussie over het al dan niet marginale karakter van het voetbalmilieu, kan ik kort zijn. Je had 100% gelijk, Blogvir: het was daar vree marghinoale. 1-0 voor jou.

     

    VKK speelde met Willaert, Van Parys, Terryn, Herpoelaert, Ghilgemijn, Vandoorne, Breemeersch, Castelein, Van Gheluwe, Parrein (70' Deceuninck) en De Pauw (85' Vandorpe).

     

     

     

    26-09-2008 om 13:18 geschreven door hersenspinsel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    23-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.If you give up...
    Ijzersterke Global Warming-pathetiek.

    23-09-2008 om 16:44 geschreven door hersenspinsel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    19-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wall Street
    En nog eentje uit dezelfde categorie: hoe maak ik een saai beursbericht toch nog prikkelend?



    (Sorry, net En nu even ernstig ontdekt. Vanaf volgende week opnieuw diepgang op dit blog!)

    19-09-2008 om 16:16 geschreven door hersenspinsel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    17-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ike
    Deze week trok de orkaan Ike over Texas, en dat werd uiteraard in het lang en het breed live op TV gebracht.

    "Een uitgelezen kans om ook eens op TV te komen", moet een Amerikaanse Tragger-Hippy-fan met gevoel voor humor hebben gedacht...

    ;

    17-09-2008 om 10:39 geschreven door hersenspinsel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    12-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Less meat, less heat
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Omdat helaas niet iedereen er die zaterdagavond live bij kon zijn, even een korte terugblik op de vrij memorabele doortocht van Rajendra Pachauri eind augustus in Gent.

     

    Rajendra wie? Eerlijk gezegd had ik een half jaar geleden óók nog nooit van die man gehoord. En toch is dr. Pachauri misschien wel één van de meest invloedrijke figuren van het moment: hij is immers de voorzitter van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC). Voor wie ook dát niet meteen een belletje doet rinkelen: het IPCC is het klimaatpanel van de Verenigde Naties en bestaat uit een duizendtal gereputeerde wetenschappers die op gezette tijden bijeenkomen om de staat van ons klimaat te bespreken. Dat panel geldt wereldwijd als dé autoriteit inzake de klimaatproblematiek: haar gezag is zo groot dat het voor haar klimaatwerk vorig jaar zelfs de Nobelprijs voor de Vrede kreeg (samen met Al Gore).

     

    En de grote baas van dát panel kwam dus in Gent langs. Logisch dus dat de meer dan 600 zitjes van de grote aula van de Blandijn allemaal bezet waren. Dr. Pachauri stelde geenszins teleur. Ik ben, met enig gevoel voor understatement, normaal niet zo van het enthousiaste type, maar de overtuiging waarmee die man zijn boodschap bracht, de manier waarop hij een heldere wetenschappelijke logica koppelde aan een hartstochtelijke oproep om zonder dralen in actie te komen, dat was er knal op. Ik voelde zelfs iets als ontroering opkomen, om al te voor de hand liggende woordspelingen van het type “ik werd er helemaal warm van” toch maar te vermijden.

     

    Ik enthousiast dus, maar de lezing was ook om een andere reden historisch te noemen. Het was immers de eerste keer dat een zo belangrijk figuur publiekelijk sprak over de impact van vleesconsumptie op de klimaatverandering. In de wetenschappelijke wereld is al langer bekend dat er bij veeteelt erg veel broeikasgassen vrijkomen: methaan door de koeienscheten, lachgas door chemische reacties in de mestoverschotten, CO2 omdat er om al dat veevoeder te telen erg veel ruimte nodig is (voor een bepaald gewicht aan vlees is er een veelvoud van dat gewicht aan graan nodig) en er daarom veel bos moet worden gekapt. Hoe dat allemaal precies in elkaar zit ga ik hier niet herhalen – ik moet ook wat aan mijn bezoekersstatistieken denken - maar EVA-coördinator Tobias legde het deze week nog eens prima uit in De Wereld van Sofie op Studio Brussel. (Wie er niet genoeg van kan krijgen, verwijs ik bovendien met graagte door naar mijn eigen radio-optreden, ergens begin dit jaar op Klara. Minder vlotte babbelaar, maar wel diepgaander!)

     

    Tot nog toe werd er, in het licht van de overweldigende bewijslast, echter vooral veel gezwegen over de relatie tussen heat en meat. Vlees is één van de laatste heilige huisjes - mensen reageren doorgaans erg geprikkeld als je hen voorzichtig vertelt dat ze misschien iets aan hun levensstijl moeten veranderen, laat staan aan hun eetgewoonten, want dat is toch iets persoonlijk? Net daarom was het dus zo geweldig dat een Nobelprijswinnaar eindelijk zijn nek durfde uitsteken: be the change you want to see in the world, zo zei Gandhi blijkbaar ooit, en dat werd nu dus: probeer toch alsjeblieft eens om wat minder vlees te eten. Een waarheid als een, het moest er eens van komen, koe.

     

    Over een gebrek aan aandacht hoefden we zaterdag alleszins niet te klagen, met artikels in alle belangrijke kranten (waaronder een vrije tribune van ondermeer mezelf in – horresco referens – de rijkemensenkrant De Financieel-Economische Tijd). Zelfs ’t VTM-journaal had het er over. En gisteren was een artikel over Pachauri zelfs het op twee na meest gelezen artikel (!) op de site van het Amerikaanse mega-tijdschrift Time Magazine. We zullen zien wat het geeft...

     

    Om te eindigen ook nog een kleine persoonlijke triomf: de voorbije maanden heb ik hard gezwoegd om te berekenen hoeveel broeikasgassen we zouden uitsparen als we allemaal één keer in de week geen vlees zouden eten (geef toe, da’s een kleintje) - het effect zou trouwens hetzelfde zijn als wanneer er een half miljoen auto’s minder op de Vlaamse wegen zouden rijden. Het streelde dan ook geen klein beetje mijn ijdelheid dat klimaatheld Pachauri “mijn” cijfertjes in zijn lezing gebruikte (paar keer klikken om volledige slide te zien), en dat die berekeningen ’s anderendaags ook krant en TV haalden. Applausje voor jezelf, Poen!

     

    Alles over Pachauri’s lezing vind je terug op de site van EVA.

    12-09-2008 om 16:03 geschreven door hersenspinsel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    05-09-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Muxtape 3
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ik had voor deze week een nieuwe Mux in gedachten, maar zie daar: Muxtape will be unavailable for a brief period while we sort out a problem with the RIAA, meldt de site.

     

    Een alternatief gezocht en gevonden in de vorm van Mixwit, waar je nog wel een muxtape maken kan. Je moet je er wel beperken tot een keuze uit nummers die je op andere sites vindt. Helemaal je zin doen is er dus niet bij (zo vind ik er maar één nummer van m’n huidige lievelingen Meanwhile, Back in Communist Russia), maar goed, alleszins véél beter dan de stilte. En dit weekend begint Duyster weer aan een nieuw seizoen, dus dan is het sowieso weer elke zondagavond feest.

    Als de wiederweerga dus naar http://www.mixwit.com/jerre/muxtape-3, voor deze tien:

     

    1. Port O’Brien – Stuck on a boat

    Speelden ze op de laatste Duyster voor het zomerreces. Een kerel die grondig het schijt heeft aan zijn zomerjob op een vissersboot ergens voor de kust van Alaska, en daar liedjes over maakt. It don’t make much sense to me, to be stuck on a boat at sea. Vorige week in De Morgen (4 sterren), deze week in m'n cd-speler, in oktober in de AB.

     

    2. Meanwhile, Back in Communist Russia - Blindspot/Invisible Bend
    Van de mooiste groepsnaam ter wereld, de hype van het moment in mijn koptelefoon.

     

    3. The Czars – Drug

    Een Duyster-classic uit de tijd dat groepjes met “The + substantief in ‘t meervoud” nog niet per definitie lawaaierige indierock maakten. Misschien nog net geen XTC, maar alleszins beter dan cocaïne.

     

    4. Goran Bregovic – Wedding-cocek

    5. Goran Bregovic – Prawy do Levego

    In een ijdele poging om ‘s mans populariteit in blogland wat te stimuleren: een heerlijk meerstemmig blazerdeuntje waardoor je zó zelf trombone wil leren spelen, met als welverdiende bis iets met een wilde Poolse.

     

    6. By this River – Brian Eno

    Nog meer filmmuziek: van op de soundtrack van La Stanza Di Figlio.

     

    7. Chris Garneau – Relief

     

    8. Bright Eyes – A line allows progress, a circle does not

    De kerels van Bright Eyes verdienen eigenlijk een aparte post op deze blog, maar in afwachting daarvan een nummer van op “Every day and every night”, hun wellicht meest intense plaat. Over het klem zitten tussen alcoholmisbruik, adolescentie en aanslepende depressies,  zonder daarbij klef te klinken. Naar goede gewoonte zingt Conor Obersts geniaal:  één regel citeren zou de rest onrecht aandoen, zie dus maar gewoon http://www.songmeanings.net/lyric.php?lid=34079.

     

    9. Bodies of Water – Only You

     

    10. The Gentle Waves – Falling from Grace

    En naar bed met iets zoets van Isobel Campbell, uit een ver verleden.

    05-09-2008 om 13:47 geschreven door hersenspinsel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    25-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Stilte
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Drie weken zonder teken van leven op dit blog...

    Om de talrijke ongeruste tienerharten niet langer op de proef te stellen: néé, er is niets ergs gebeurd, alleen hebben we in ons nieuwe plekje nog geen internetaansluiting, en op kantoor heb ik wél internet maar géén tijd. (Bovendien ben ik erg druk bezig ben met de organisatie van www.vegetarisme.be/lessmeat. Meteen dus ook nog eens een, tsja, warme oproep om zaterdag naar Gent te komen, alwaar een Nobelprijswinnaar u zal uitleggen dat we de planeet kunnen redden door wat minder koebeesten te eten, en indien dát u geen moer interesseert is er ook een receptie en is ‘t gratis.)

     

    Elders op het web is er gelukkig wél doorlopend vertier te vinden. Zo heeft Bloglieven het een blog lang over tetten en doet Blogkip iets met lammetjes. Ook Blogjenny heeft de smaak ondertussen te pakken. Geniet ervan!

     

    Om toch nog even serieus te blijven heb ik Jan Turf van de BBL een stukje laten schrijven over het voorstel van automobilistenclub Touring (zie ook: Flitspaalhysterie) om de toegelaten snelheid te verhogen. “Met welk soort minachting voor mens en milieu moet je begiftigd zijn om vandaag nog met dit soort voorstellen af te komen in tijden van algemene nood aan vermindering van CO2-emissies?”, vraagt Jan zich af.

    Zijn schrijfstijl kan ongetwijfeld beter, maar met zijn boodschap ben ik het roerend eens.

    25-08-2008 om 00:00 geschreven door hersenspinsel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    02-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uit de Oude Doos, aflevering 3: Tussen de lakens
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Aan de bezoekersstatistieken op deze blog is het duidelijk af te lezen: sex sells. Zolang het hier over vakantieliefdes ging, was dit een behoorlijk populair plekje. Maar schrijf iets diepzinnigs over flitspalen, geef een splijtende opinie over de asielproblematiek, of doe iets met een verloren gelopen fietssleuteltje, en de reacties zijn op de vingers van één hand te tellen. Wel, dat schikt: het devies van Baz Luhrmanns Everyone’s free to wear sunscreen indachtig (keep your old love letters, throw away your old bank statements), búlkt de Oude Doos immers van de herinneringen aan lang vergane jeugdliefdes. Welaan dan: wat valt er zoal te zeggen over alexandraéthelleilseelkeleenevievelienev-o-lynkerriebiekenancynelerosanneleonanienkefemkebrittankimemiliacaroxleenfranenisabelle?

     

    Dát vraagt Blogvir zich trouwens óók meermaals per dag af. M’n amoureus verleden is één van haar favoriete gespreksonderwerpen, met name aan de afwasbak. Haar meest favoriete vraag op zo’n momenten is zo eenvoudig, zo kort en krachtig dat ze onmogelijk mis te verstaan is.

     

    En net daarom is dat ene woordje zo gevreesd:

     

    “Maar waarom

     

    Tsja, waarom? Waarom moest het zo impulsief, zo niets ontziend, zo onvoorwaardelijk?

     

    Wel, beste Blogvir,

     

    -         omdat ze er vrijgevochten uit zag

    -         omdat ze mooi was

    -         omdat ze me leek te begrijpen

    -         omdat ze het grappigste meisje van de keet was

    -         omdat ze het juiste meisje op het juiste moment op de juiste plaats was

    -         omdat ze een meisje was, op een moment op een plaats

    -         omdat ze het me vroeg

    -         omdat ze zo mooi kon praten

    -         omdat ze hartstikke links was

    -         omdat ze hartstikke Frans was

    -         omdat ze een erg pronte poep had

    -         omdat ze op dat moment net een slow draaiden

    -         omdat haar lakens lekker roken

    -         omdat we een fijne tijd hadden, samen

    -         omdat ik zo goed met haar kon praten

    -         omdat ik vijftien was, en eraan verslaafd

    -         omdat zij vijftien was, en ik daaraan verslaafd

    -         omdat ik dacht dat het zo hoorde

    -         omdat ik het nodig had

    -         omdat ik het eens wou proberen

    -         omdat ik teveel gedronken had

    -         omdat zij teveel gedronken had

    -         sorry, maar dat kan ik me onmogelijk nog herinneren

    -         omdat m’n hormonen het zo bevolen

    -         omdat ik eigenlijk een oogje had op haar vriendin

    -         tsja, waarom niet?

    -         omdat ik jong was en wel wat wou

    -         goeie vraag: dat vraag ik me soms ook wel eens af

     

    Enzovoort, en zo verder.

     

    Maar nooit, nóóit:

     

    -         omdat ik hoopte dat we de rest van ons leven bij elkaar zouden blijven

    -         omdat ik wist dat we elkaar gelukkig zouden maken

    -         omdat ik van plan ben met haar een gezin te beginnen

     

    Nooit.

     

    Behalve bij die ene.

    02-08-2008 om 23:19 geschreven door hersenspinsel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)


    Archief per week
  • 07/12-13/12 2009
  • 26/10-01/11 2009
  • 19/10-25/10 2009
  • 11/05-17/05 2009
  • 23/03-29/03 2009
  • 02/03-08/03 2009
  • 23/02-01/03 2009
  • 16/02-22/02 2009
  • 19/01-25/01 2009
  • 22/12-28/12 2008
  • 15/12-21/12 2008
  • 08/12-14/12 2008
  • 01/12-07/12 2008
  • 27/10-02/11 2008
  • 13/10-19/10 2008
  • 06/10-12/10 2008
  • 29/09-05/10 2008
  • 22/09-28/09 2008
  • 15/09-21/09 2008
  • 08/09-14/09 2008
  • 01/09-07/09 2008
  • 25/08-31/08 2008
  • 28/07-03/08 2008
  • 21/07-27/07 2008
  • 14/07-20/07 2008
  • 07/07-13/07 2008

    Eigenlijk is het een beetje begonnen als grap omdat ik tussen al die wiskundigen altijd mijn taalobsesie moet verdedigen
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs