zaterdag 12/7 ergens te velde

vroeg vertrekken uit hami , de hitte wat voor zijn , de eerste kilometers kan ik nog regelmatig drank en eten bijkopen

op naar Luotuoguanzi , aan de payage aldaar de gebruikelijke vragen van de verkeerspolitie , deze keer wordt ik uitgenodigd naar hun bureau waar ik thee krijg en watermeloen , eentje van de politie zegt dat ik sterke benene moet hebben en volet daarna aan mijn arm , ik blijf wat zitten om uit te rusten en mag vervolgens mee-eten , het is al middag , het kommetje met noedels doet deugd , daarna informeer ik naar mogelijke overnachtingsplekken verderop de weg , een discussie ontspint zich tussen de agenten , volgens de een is er iets te vinden , volgens de ander niet , dus op goed geluk verder rijden en zien wat er op me afkomt (of net niet) ,

yandun ziet er op de kaart als een plek uit waar een hotel zou kunnen zijn , maar ik rij het voorbij zonder het te beseffen , het is niet meer dan een kruispunt , de volgende plek is xingxingxia maar dat ligt nog zeer ver , dus wordt het uitkijken naar een plek om te kamperen , er zijn echter weinig beschutten plekken te vinden of iets dat uit het zicht van de weg ligt , dan kom ik bij een groepje tenten van een familie wegenwerkers , of het met de vakantie te meken heeft weet ik niet maar er woont hier effectief een familie waarvan de ouders aan de nieuwe snelweg werken , de zoon helpt mee , wat de dochter doet is niet duidelijk ,

ik vraag hen of ik er mag kamperen en er is geen bezwaar , ze helpen me zelfs bij het opzetten van de tent en wat later mag ik zelfs mee-eten , noedels met wat vlees , zo smaakt het toch want het is ondertussen donker en er wordt niet gegeten bij kaarslicht maar bij sterrenlicht , en dat is wat op de tast


zondag 13/7 xingxingxia

een korte etappe maar het is weer goed warm , minder wolken dan de voorbije dagen die wat voor verfrissing kunnen zorgen , de omgeving is desolaat en het gaat omhoog , niet echt klimmen maar je voelt het wel , kom een chinese fietser tegen , hij rijdt richting urumqi en zorgt wat voor verwarring over de status van xingxingxia , stad , dorp of gewoon een naam ? , weerom spannend afwachten , het is pas bij de laatste km dat ik in de verte wat gebouwen zie , x blijkt een payage te zijn waarrond zich wat huizen , garages , winkels enz hebben gevestigd , en na wat zoeken vind ik er ook een wat ik maar chinees hotel ben gaan noemen : deur - raam - raam - deur -deur - ... enz rond een middenplein , enkele bedden op 1 kamer en het sanitair buiten


maandag 14/7 anxi

ochtendritueel , naar toilet , een chinees wc dus , enkele hokjes op een rij , gat in de grond , afgescheiden door laag muurtje , je ziet elkaar niet als je hurkt , geen deuren , de rij aflopen tot je een vrij plekje vindt

het blijft warm , zwoel , kom nogmaals een chinese fietser tegen die ook naar urumqi rijdtr , blijkbaar is dat een favoriete bestemming voor chinese fietsers , hij zegt me naar dunhuang te rijden maar dat ligt me iets te veraf van mijn route , de klimmetjes zijn hier steviger dan gisteren en dat duurt zo tot in Liuyuan , het is middag en daar stop ik om wat extra calorieen op te slaan ,

het zwoele weer vormt donkerwolken , mooi om zien : 1 zwarte plek aan de hemel en daarrond verder blauwe lucht , minder mooi is dat de onweerswolken zich boven mij ontladen , ik stop onder een treinviaduct om de regenhoesjes over de bagage te trekken en daar staat ook een vrachtwagen waarvan de chauffeur hetzelfde doet met zijn lading

het onweer duurt niet lang en daarna is het zeer aangenaam rijden , bergaf en wind mee , de resterende km naar anxi worden in een rotvaart afgelegd , dat er hier veel wind is kun je in de omgeving van anxi ook merken aan de grote windmolenparken , en groot is ook groot in china , niet die enkele die je bij ons ziet maar letterlijk honderden

in anxi krijg ik in het hotel de o'clock-kamer , even vrees ik na een uur buitengegooid ga worden maar dat gebeurt gelukkig niet ,


dinsdag 15/7 qiaowan

bij vertrek extra water meegenomen maar dat blijkt weer eens niet genoeg te zijn , tussen anxi en qiaowan is er gewoonweg niets , absolute leegte , geen bomen of struiken , en de wind is gedraaid tov van gisteren , dus nu harde wind op kop en dat de hele dag lang , de weg slingert zich rond de snelweg , veel verkeer erop is er niet tot enkele chinese motorrijders me inhalen en me wat verderop doen stoppen , veel info krijg ik niet uit hen , het volgende teken van leven is een trein die ik in de verte zie passeren , even controleren op de kaart , weg en spoor komen naar elkaar toe , het is slechts een indicatie maar qiaowan kan niet ver meer zijn ,

groot is het uiteindelijk niet maar het heeft alles wat ik nodig heb : een winkeltje en de eigenaars ervan hebben een vrije kamer , krijg van hen de klassieke thermos en daarmee maak ik enkele potjes instantnoedels klaar , drank , eten en rusten , meer hoeft dat niet te zijn


woensdag 16/7 onbekend

het water in de thermos is nog warm , dus maak ik nog een potje noedels klaar , krachtvoer om de dag mee te beginnen , de eigenaars van de kamer zijn nog niet op en ik heb nog niet betaald dus laat ik maar wat geld liggen , ik ken de tarieven ondertussen 

na enkele km kom ik in een groen gebied terecht , een verademing na de leegte van de afgelopen dagen , wat beschutting voor wind en zon , laverend langs de snelweg , en dat gedurende een 20tal km , daarna weer woestijn tot yumenchen en verder ,

het doel van de dag is yumen , als de 312 wegloopt van de snelweg , wat hoort volgens de kaart is het vervolgens uitkijken naar dat yumen , in de eerste agglomeratie die ik tegenkom duid ik yumen aan op de kaart en de mensen knikken , ik kan er overnachten wat ik ook doe , maar heb mijn twijfels over waar ik ben , ik kan niet zo veel gereden hebben in de afgelopen uren en het lijkt me ook een beetje een te kleine plek ,

uit eten : ik maak het 'ik wil eten'-teken in het restaurant , wordt een tafel gewezen en de thee wordt uitgeschonken (altijd en overal en gratis) , maar het blijft wachten op de menukaart , niet dat dat veel verschil uitmaakt als het er gene is met prentjes , dat blijft wat duren en uiteindelijk krijg ik geen menu maar direct het eten zelve , 2 schotels : de mija (pasta) en de klassieker ei met tomaat , vraag nog een extra pasta portie en ik kan er weer tegen


donderdag 16/7 jiayuquan

na enkele km deze morgen volgt de bevestiging van wat ik gisteren reeds vermoedde , dit was dus niet yumen maar een andere plek , yumen doemt nu pas op in de verte - en hoogte , de weg gaat fors omhoog , steeds met uitzicht op yumen , daar aangekomen ben ik blij hier niet te hoeven overnachten , het is een grauwe industriestad , na dit eerste moeizame deel van de dag is het nu in vrije val naar beneden , heerlijk hoe de km voorbijvliegen , na nog rond een kleiner industriestadje gereden te hebben volgen de laatste km naar jiayuquan ,

net voor de stad passeer ik een eerste stukje van de muur en zie ik ook het fameuze fort van de stad liggen , 1 van china's topattracties

aangekomen in het hotel vertelt de receptionist me dat er ook een duitser logeert , hij is op reis in de omgekeerde richting : van beijing naar duitsland en dat te voet ( www.thelongestway.com ) , ik bezoek hem en hij geeft me wat info over wat er nog komt en het heuglijke nieuws dat de woestijn nu zo goed als voorbij is ,


vrijdag 17/7  jiayuquan - rustdag

de receptionist schrijft voor mij de 3 belangrijkste bezienswaardigheden op in het chinees : het fort , de muur en de vuurtoren , hou een taxi tegen en toon het lijstje en die is direct bereid me rond te voeren , eerst naar de muur , het eindpunt ervan , en tevens het einde van de wereld voor de chinezen van toen , daarna naar de vuurtoren , ook onderdeel van de muur en tenslotte naar het fort , zeer de moeite waard , als toemaatje nog een trip naar graftombes buiten de stad , klein maar de graftekeningen zouden authentiek moeten zijn en ik krijg nog wat uitleg van de opzichter ook

22-08-2008 om 11:33 geschreven door helder

zaterdag 5/7 toksum

vertrek met te weinig water op zak en dat is dom , zeer dom , tussen hier en toksum is er niets , weer de snelweg op en het blijft ongelooflijk warm en berop , tijdens die bergop (en niet ver van de top blijkt even later) die ik iets voor de eerste keer , een minibusje vertraagt om die fietser te bekijken en ik doe teken om drank , de wagen houdt in en ik krijg een flesje water aangeboden , ze rijden door maar stoppen even verderop , de familie stapt uit placeert zich aan de kant van de weg en begint aan de watermeloen , als ik ze bijhaal moet ik stoppen en mag mee-eten , ook weer zeer aangenaam en nog meer welkom dan anders , na de rest van de klim volgt de afdaling naar de vallei waarin toksum ligt ,  dit duurt wat langer dan gedacht ondanks de snelheid die ik maak , ze beginnen immers met het hertellen van de km ! zo komen er nog eens 10 bij  , net voor aankomst in de stad nog wat bijtanken in een benzinestation als ik daar vertrek blijkt mijn achterste band wat te lossen , pomp die nog wat bij maar vervang die later op de avond in het hotel (fiest mee op kamer) ,
 

zondag 6/7 turfan

de vlakte van turfan staat vandaag op het programma , de heetste streek van china , de fout van gisteren niet meer maken en een grote hoeveelheid drank meenemen ! , en om de hitte voor te zijn vroeg vertrekken , dat is niet voldoende , tussen toksum en turfan liggen nog een 2tal oases en de rest is woestijn , ik volg niet meer de '312' dat is een omweg  maar ga rechtstreeks door de vlakte , korter maar heter , op 60 km afstand drink ik 4 liter water en bij aankomst in turfan heb ik nog dorst , ik kom er tegen de middag aan en spendeer de rest van de dag met rusten en maak een afspraak voor de volgende dag voor een rondleiding naar de interessantste plekken rond de stad 


maandag 7/7 turfan - rust

vandaag me nog eens laten rondrijden , dit samen mouders werken voor de europese commissie) , op het programma staan een bezoek aan een 'authentiek' chinees dorp , de oude vesting jiaohe , de bezeklik-grotten , daar gaan we niet naar binnen want blijkbaar zijn de belangrijkste en mooiste muurschilderingen er zo'n 100 jaar geleden verwijderd door duitse , britse en franse archeologen en die zijn nu te bewonderen in berlijn , londen en parijs ! , dan weten we nog wat te doen eenmaal thuis

we worden ook uitgenodigd bij de taxichauffeur thuis waar we druiven gepresenteerd krijgen , elk huis is uitgerust met enkele druivenranken en ook de wandelstraten in de stad worden erdoor overschaduwd ,

finaal nog een bezoek aan het ondergrondse waterleidingssysteem waardoor smeltwater van de omringende bergen naar turfan en omgeving wordt vervoerd en waardoor het ondanks de hitte een leefbare plek is en er ook zoveel druiven en meloenen gekweekt kunnen worden


dinsdag  8/7 shanshan

rustige etappe , bij vertrek stop ik bij een stalletje voor water , de vrouw bekijkt mij en mijn fiets en geeft me er nog een flesje van het huis bovenop , wat wind en nog steeds warm soms wordt de hitte getemperd door wat wolken , geen lange afstand afgelegd en tegen de middag kom ik in shanshan aan , eet er eerst en beslis dan om er te blijven , goede beslissing want op de kamer van het hotel is er zelfs een pc met internetaansluiting waardoor jullie die avond weer wat te lezen hebben ,


woensdag 9/7 km 3768 van de '312'

nog steeds warm en weinig bevoorrading , de verstrekte info wordt wat eentonig nietwaar , leg gewoon mijn afstand af en zoek daarna naar overnachting : truckershotel , kamer voor 3 , die neem ik in zijn geheel voor mezelf


donderdag 10/7 sandaoling

vroeg weg , eerst stukje omhoog , daarna omlaag en vervolgens vals plat , de lastigheid zit hem in de wind ('alles went behalve de wind ' zoals ze zeggen) , verschrikkelijk hard is die hier , wordt door niets en niemandal tegenhouden , geen boom , geen struikt , geen rots , en daarbovenop gebeurt het onvermijdelijke : mijn achterband begeeft het , toegegeven ik had die de vorige dagen al kunnen vervangen maar gokte er telkens op dat die het nog een dag zou uithouden , niet dus , vervangen in de wind is geen sinecure , moet fiets haaks op de weg zetten anders vliegt die steeds omver (zo hard waaien dus) , maar moet er dan wel op letten wanneer een vrachtwagen om de hoek komt rijden , dat lukt aardig , de ene bocht links ligt op zo'n 5 km , de ander rechts op 10 km , dan weet je ook hoe lang dat vals plat zo ongeveer is , aan de top daarvan is een payage met winkel , daar stop ik om nog eens te bevoorraden , eerst heb ik er geen erg in maar er staat een fiets voor de deur en er komt iemand buitenpiepen in fietstenue , het is Jong Ho Jung , koreaan en op weg voor een reis om de wereld , geschatte duurtijd : 3 jaar , das ook de moeite , hij beveelt me sandaoling aan als overnachtingsplek , een stad die niet op de kaart staat maar groter is dan sommige plekken die er wel opstaan , na ons afscheid verbeteren de rijomstandigheden fel en bereik ik zonder al te veel moeite sandaoling , voor de rest van de middag en avond : eten en drinken en rusten


vrijdag 11/7 hami

als een sneltrein vooruit vandaag , het verschil met gisteren kon niet groter zijn , korte etappe over goede wegen en wind mee , tegen de middag dan ook aankomst in hami , dus veel rusten (de geplande rustdag voor morgen laat ik dan ook schieten , die kan ik beter gebruiken om de volgende km beter te spreiden ) , en dagboek bijwerken , nog altijd warm maar minder erg dan rond toksum en turfan ,

's avonds uit eten , er zijn 2 methoden om eten te bestellen , ofwel neem je blind iets van de kaart en wacht af wat ze brengen of je duidt iets aan wat andere klanten reeds eten , de laatste methode pas ik vandaag toe , er zitten 3 andere gasten rond een schotel met groenten en reepjes vlees en dat wil ik proberen , dezelfde schotel wordt me gepresenteerd (even groot , dus niet aangepast aan het aantal personen maar ik kan veel verwerken deze dagen dus dat geeft niet) , ik draai wat rond met de stokjes , het vlees heeft duidelijk 2 verschillende kanten , 1 gladde en de ander wat meer geplooid , geribbeld en er zit een beetje een geurtje aan , ik vermoed dat het overlangs opengesneden darmen zijn , eigenlijk smaken ze nergens naar en komt de smaak van het gerecht volledig van de paprika , pimento , ui en andere kruiden en wat groenten , al bij al smaakt het helemaal niet slecht hoor en ik eet zoveel ik kan , de stukken die te veel op darm lijken laat ik wel liggen

korte bijdrage voor deze week , veel woestijn dus veel te zien was er niet , vooral gefixeerd op afstand doen en in de basisbehoeften voorzien : drinken , eten , drinken , slapen , drinken en nog eens drinken ... 

18-07-2008 om 15:28 geschreven door helder

17-07-2008 om 15:29 geschreven door helder

zaterdag 21/6 sary tass - rust

na de inspanningen van de vorige dag(en) ben ik toe aan wat rust en wat aanpassen aan de hoogte kan ook geen kwaad , mijn beslissing om te blijven wordt nog bevestigd door het buitje dat in de loop van de dag valt , en voor jullie schrijf ik mijn dagboek vol met de gebeurtenissen van de vorige weken , want dat had wat achterstand opgelopen

zondag 22/6 ishkertam

mooi weer deze ochtend , vanachter glas , buiten is het frissen en er hangt wat ijs aan de fiets , bevroren dauw denk ik , dan maar terug de lange broek aan , het ontbijt is hetzelfde als het avondeten van gisteren : soep met een been in ,

de laatste rechte lijn (mja recht) naar china , ongeveer 75 km over slechte wegen , neem onderweg nog laatste indrukken van kirgizie in me op , het landschap waar ik doorheen rij en reed is zeer indrukwekkend , hier met uitzicht op de uitlopers van het pamirgebergte , en stop dan ook regelmatig om rond te kijken en te eten en drinken , de slechte wegen betekenen wel dat ik geen snelheid kan maken bij het afdalen , normaal de 'beloning' voor een beklimming ,  en het is ook hier continu spoorzoeken , wat niet steeds lukt en nog eens voor een valpartij zorgt ,

tijdens een van die pauzes komt een jongen op paard langs de helling waarop ik sta uit te kijken omhoog , een echte kirgische sheepboy

er ontwikkelen zich enkele donkere wolken en dat bijna op ooghoogte , maar ik rij er rond en heb er geen last van

controle bij het inrijden van de grenszone (nog niet de grens zelf) tussen kirgizie en china waar mijn passage wordt genoteerd , van dan af is het asfalt

in nura , het laatste dorp voor de grens wordt ik bij navraag voor overnachting doorverwezen naar de grens 'ishkertam' enkele km verderop daar is een gastinitsa

ishkertam zelf blijkt een woonwagenkamp te zijn en de grens is toe , het is al na 5 uur en hier is geen 24/24 dienst (of is het omdat het zondag is?) , was toch niet van plan vandaag al de grens over te steken dus dat geeft niet , morgen gaat het open gebaart een jongen waaraan ik vraag waar de gastinitsa is , ipv me daar naar toe te brengen neemt hij me mee naar de woonwagen van zijn familie , dan moet het maar zo denk ik , nog een ervaring erbij

de fiets kan in de 'garag' (geen spellingsfout , enkel om de uitspraak - weer op zn russisch - wat te leiden) , maar ipv die er direct in te zetten neemt de oudere broer van de jongen hem uit mn handen en rijdt er nog en toertje mee , dat kan ik maar matig apprecieren en ik geef hem een tik met mijn gids over de zijderoute (een stevige dikke) , en voor er daar commentaar op komt , ik doe niet anders dan zij hier onderling in kirgizie , ze vloeken , ze tieren , ze slaan , en dan moet ik dingen doen die ik echt niet wel doen ...

de woonwagen heeft 2 kamers , in 1 staat de stoof , wordt er gegeten (noedelsoep) en slapen de moeder en dochter , in de ander slapen de zonen , en ik dus , vader komt niet in beeld , s nachts probeert 1 van de kleine gasten bij mij onder de lakens te kruipen , ik kan me niet wassen en slaap met koersbroek en trui aan , de hygiene is gene vetten , de 2de zoon (diegene die me hierheen gebracht heeft) trekt s avonds zijn broekspijpen omhoog en begint aan enkele puisten rond zijn knieen te krabben : als ik hier maar niets opdoe (krijgen jullie ook al kriebels als je dit leest ? , stel je dan voor dat je ertussen zit !)

maandag 23/6 kansu

om 9 uur gaat de grens open maar eerst nog ontbijt , zelfde principe als in sary-tass , zelfde eten als gisteravond

wassen = wat water tegen hoofd en nek pletsen en dat is het , toilet nodig ? : ga naar de overkant van de straat

op weg van mijn verblijf naar de grens passeer ik het echte hotel ...

kirgisische grenscontrole is eerst registreren daarna naar de dokter vervolgens douane (niets moeten openen , geen gescan) en finaal de 'uit'-stempel , daarna nog 2 maal paspoort laten tonen aan soldaten waarna enkele km niemandsland volgen ,

de eerste chinezen die ik tegenkom , soldaten , tonen direct hun mercantielste kant , ze willen geld wisselen , maar van het woord dollar hebben ze nog niet gehoord , ik zal het maar via de officiele weg doen zeker

1ste controle in china , de bagage wordt oppervlakkig doorgenomen en er wordt een copietje van mijn paspoort genomen , daarna verderrijden naar sinhana , de echte grensovergang en ook hier geen problemen bij de uitgang van het transitgebouw staat een soldaat die een laatste keer paspoort bekijkt waarna een 'welcome to china' volgt , voila , we zijn er !

buiten wordt ik aangesproken door een man , mijn vooringenomenheid (door ervaring aan andere grensposten) blijkt ongegrond , het is deze keer geen geldwisselaar maar een gids die hier op klanten wacht , of ik soms enkele duitse touristen ben tegengekomen op weg hiernaartoe , jammer genoeg kan ik hem niet helpen , hij geeft me nog zijn kaartje in het geval ik hulp nodig zou hebben

nuttig mijn eerste chinese maaltijd op chinese grond en dan op stap over de goede chinese wegen , zachtjes dalen en klimmen , een verademing na het geploeter van de laatste dagen , het gaat goed vooruit en geraak tot in kansu waar ik nogmaals eet en kan overnachten in een hotel(?) , er staan 2 bedden in de kamer , 1 ervan is een biljarttafel waarvan de poten zijn afgezaagd en met een dunne matras erop , ben blij onderdak te zijn want s nachts is er een stormwind


dinsdag 24/6 kashi

zelfde scenario als gisteren : goed weer , wind mee , meer dalen dan stijgen , regelmatig stoppen om wat te eten en te drinken
bij aankomst in kashi spreekt een jongen op een brommertje mee aan (wat opvalt : veel electrische (fiets)brommertjes hier) , hij rijdt me voor naar een hotel , daar aangekomen wandelen 2 touristen net naar buiten , we zeggen hallo , eerst in het engels maar dan blijkt dat we eigenlijk niet zo ver van elkaar wonen , het zijn Chris en Hans uit Kortrijk , indien afgesproken was het onmogelijk geweest elkaar zo op de minuut tegen te komen , zij reizen in china hun zoon en vriendin achterna , die zijn op reis van india naar belgie en trekken momenteel door china , we hebben een aangename babbel en later op de avond nogmaals als ik hen tref in het restaurant , na was- en scheerbeurt herkent Chris me bijna niet meer , ik moet er proper uitgezien hebben bij aankomst !


woensdag 25/6 kashi - rustdag

veel heeft deze dag niet om het lijf , wat rondwandelen in de stad , dagboek en blog bijwerken , uitrusten , veel eten en drinken


donderdag 25/6 kilometer 1315 van de '314'

de '314' is geen snelweg maar er zijn toch payageposten , ik passeer er 2 , bij de eerste doet de juffrouw teken dat ik de fietsweg moet nemen die naast het complex loopt maar dat is een aarden weg en ik moet terugrijden daarvoor ( ben de toegang ertoe op dat moment al voorbij ) dus rij ik door , lach en zwaai terug naar die juffrouw

voortduren een glooiende weg , nooit hard klimmen en ik hoef ook niet terug te schakelen naar de kleinste plaat vooraan , de wind is speels , nu eens mee dan weer tegen  veel opzij en in de loop van de dag wakkert die aan , ook wat wolken die voor verfrissing zorgen , geen direct zonlicht , maar al bij al vallen de omstandigheden mee + voortdurend water kopen waar mogelijk ,

wanneer het moment gekomen is om overnachting te zoeken kom ik aan een kruispunt van wegen , koop er eerst wat drank en 1 van de omstaanders doet teken of ik wil slapen , er is een hotel maar om te zeggen waar het is wil hij 5 yuan , daar doe ik niet aan mee , ondertussen giet ik mijn flesjes water leeg in de bidons en geef de lege flesjes aan een jongen die er voor de recyclage zorgt , als ik dan aan hem vraag waar het hotel is brengt hij me er zonder probleem heen , ga binnen met het woorden- en zinnetjeslijstje van Djing (van de plaatselijke chinees) en het werkt ! , de man begrijpt me en er is nog een kamer vrij , die heeft 2 bedden , 1 bed kost 20 yuan maar dan met het risico dat er in de loop van de avond een kamergenoot bijkomt , wil je dit risico niet dan betaal je de 2 bedden , wat ik doe

het woordenlijstje gebruik ik vervolgens nog eens om eten te bestellen , ik duid de woorden 'pasta' , 'groeten' en 'vlees' aan en verwacht een schotel met deze 3 ingredienten , een eerst schotel komt bestaande uit groenten en iets wat op pasta lijkt , geen vlees dus maar niet getreurd we kunnen daar tegen , als deze schotel bijna op is volgt er een tweede , bestaande uit vlees (soort stoofvlees) en aardappelen , als die voor de helft op is dan volgt , en dat zal ondertussen geen verrassing zijn , de pastaschotel : een kom noedels , daar heb ik eigenlijk het meest nood aan , dus de rest laat ik staan en eet deze laatste schotel nog volledig op


vrijdag 27/6 aqal

de condities zijn goed , wind mee ( pas te merken als ik stilsta ) , eten goed en voldoende water bij me , de bevoorradingspunten zijn wel schaarser dan gisteren , en goede wegen , steeds op en af en kan regelmatig de grote plaat opleggen , tegen de avond is het beste er wel van af en zie ik uit naar het aqal van op de kaart , zie voor me hoe de weg onder de spoorweg doorrijdt terwijl dit volgens de kaart pas na aqal gebeurt , ben ik er ongemerkt voorbijgereden ? , is het zo klein ? , wordt het dan kamperen vanavond ? , net voor de kruising weg-spoorweg is er een payage en daar vraag ik het nog eens , aqal blijkt - gelukkig voor mij - net wat verderop te liggen en er is overnachting mogelijk van het zelfde type als gisteren ,  

17-07-2008 om 14:25 geschreven door helder

08-07-2008 om 16:46 geschreven door helder

stof vreten in kirgizie



bis





in de onderste overnachtte ik , in de bovenste woonde de familie , de hunne heeft een schoorsteen , de mijne niet

onderweg een graantje meepikken bij enkele chauffeurs





en nog wat impressies

08-07-2008 om 16:42 geschreven door helder

08-07-2008 om 16:37 geschreven door helder

08-07-2008 om 16:32 geschreven door helder

zaterdag 14/6 angren

enkele km buiten toshkent stopt aan verkeerslichten een fietser naast me , het is een amerikaan , robert mccutcheon , op weg naar tadsjikistan , lang is hij nog niet onderweg want hij werkt op de amerikaanse ambassade in toshkent en deze morgen vertrokken voor een weekje fietsen

na deze ontmoeting en de daaropvolgende associatie ambassade - visums -  paspoort bedenk ik dat ik mijn paspoort dezo morgen vergeten ben in het hotel , controleren en zoeken in bagage hoeft niet , ik ben het zeker , gisteravond afgegeven aan de receptie maar deze morgen niet teruggekregen , stop in toytera en vandaar met taxi over en weer naar hotel om paspoort op te halen

overnachten in angren in de 'suite' van het hotel , ttz de enige kamer voor 1 persoon , de andere kamer wordt gedeeld door 3 mannen , fiets gaat mee op de kamer , zo kan ik er nog wat aan werken (nieuwe remmen vooraan ) , geen warm water , dan maak ik maar gebruik van zonne-energie , de fles water die ik nog heb en gedurende de dag goed is opgewarmd meng ik met het koude kraantjeswater en het resultaat is best aangenaam om me mee te wassen

groene opmerking : met zo veel zon verwacht je dat ze er hier meer gebruik van zouden maken maar er zijn weinig zonne-boilers of zonnepanelen op de daken te bespeuren , idem in turkmenistan en iran , in turkije daarentegen zie je ze frequent

zondag 15/6 baghdad (qoqand)

vroeg weg want er staat een lange etappe op het programma en er is een col te beklimmen , de kamchik , lastig ding met militaire controle nabij de top , er liggen 2 tunnels en die zijn van strategisch belang zeker , moet daar paspoort tonen (deze keer niet vergeten) en als ik mijn stuurtas open ziet die militair ook mijn camera , die wordt ook gecontroleerd , neen , geen fotos genomen van de tunnels of omgeving dus dat zit goed , de afdaling verloopt via geaccidenteerd terrein en ik verlies enkele keren bagage , tent en slaapmatje bind ik uiteindelijk maar vast op fietskar ipv de bagagedrager en het euvel is verholpen ,

rond qoqand op zoek naar het adres gekregen in toshkent , na wat omwegen kom ik in een dorp terecht dat s'anderendaags nabij baghdad blijkt te liggen

onderdak en eten bij de kennissen van de toshkentse familie , slapen gebeurt buiten op de divan , s avonds engelse woordjes raden via constructies als ' i in one room - you in next room - how speak ? ' het gezochte woord bleek in dit geval 'neighbour' te zijn

maandag 16/6 andijan

geknoei om weg te geraken uit baghdad en omgeving (er zijn er nog) , rij via maghilan naar andijan , niet de kortste weg , bij de politiecontrolepost voor andijan hoor ik de ene agent tegen de andere het woord sigaretten laten vallen , maar die wuift het weg , en na wat info gevraagd te hebben over adres waar ik heen moet (opnieuw bekomen via de familie in toshkent ) kan ik verder ,

wanneer ik bij het adres aangekomen ben blijkt het geen woonhuis te zijn maar een overheidsgebouw , waar dat familielid werkt , ondertussen komen er enkele nieuwsgierigen op me af , een jongeman spreekt me aan in goed engels , ondertussen is het familielid ook afgekomen , hij werkt voor de provincie (of het district of hoe ze het hier ook noemen) en als we (ik , de jongeman en een vriend van hem en dat familielid) op een bankje gaan zitten debiteert hij eerst nog wat statistieken over stad en streek en vraagt dan wat hij voor me kan doen , 'ik ben op zoek naar overnachting' , de jongeman antwoordt het eerst 'ofwel ga je op hotel ofwel kom je mee met mij ' , dat aanbod laat ik niet schieten en we vertrekken naar zijn huis maar niet vooraleer er nog een copietje wordt genomen van mijn paspoort , ze hebben wel graag touristen volgens  het gouvernement maar toch maar eens controleren welke vis ze aan de haak hebben

bij de jongen thuis kan ik me verfrissen waarna de watermeloen volgt , eten gebeurt buitenshuis want de vader is niet thuis , en als dat het geval is nodigt moeder haar zus uit en dan 'zitten ze hier de hele avond te kwetteren' dixit de jongen , en dat verdraagt hij niet zo goed  , dus de stad in , uit eten , de vrienden opzoeken plus een bezoekje aan de plaatselijke bezienswaardigheden , op het eind van de avond stelt hij nog voor om morgenvroeg mee te gaan naar een bruiloft waarvoor hij is uitgenodigd , ik  moet morgen niet heel veel km doen , doel is dan osh , dus ook dit voorstel aanvaard ik

dinsdag 17/6 osh

word wakker gemaakt , tijd om te vertrekken naar de bruiloft , mijn hemd gekregen in toshkent komt nu goed van pas en het wordt zelfs nog even gestreken ook ,

een uzbeekse bruiloft begint s morgens met een ontbijt voor vrienden , kenissen , geburen en die kunnen-mogen op hun beurt mensen uitnodigen , en door dit gebruik ben ik dus ook van de partij , in een glimp zie ik de bruidegom , van de bruid is nog geen sprake want eerst komen de mannen aan de beurt en daarna pas volgt het ontbijtgedeelte voor de vrouwen , vervolgens is er s middags de eigenlijke huwelijksceremonie en dan nog een avondfeest , maar tegen dan ben ik al lang vertrokken

voor het ontbijt staan er rijkelijk gedekte tafels klaar , fruit , koekjes , soort charcuterie , snoep en aan elke gast afzonderlijk worden nog eens 3 gerechten geserveerd : samsa (de kleinere versie) , een bouillonsoep en plov , na een klein half uur vertrekken we en hij voert me nog eens naar het nieuwe huis dat zijn ouders bouwen , met extra kamers voor hem en zijn toekomstige , blijkbaar staat hij ook op trouwen - met een meisje gekozen door zijn ouders - en dan is het traditie dat zij intrekt bij hem en zijn ouders , hij is nu eenmaal de oudste thuis

op naar de volgende attractie : het babur-park , een site met een mausoleum voor die babur met een pretpark eromheen , hij troont me er met enige trots doorheen , maar met dit soort attracties trek je bij ons al lang geen volk meer , vandaar terug naar zijn thuis waar ik me klaarmaak voor vertrek , bij afscheid krijg ik nog een brood mee voor onderweg

t is met dit soort verhalen dat ik de blog moet vullen want over de trip naar de grens met kirgizie : geen ander nieuws dan : t is heet

grenscontrole uzbekistan : vul het douaneformulier naar waarheid in , maw ik heb nu meer dollars bij me dan toen ik het land binnenkwam , dus daarover ondervraagd haal ik mn bankkaart boven 'is het je eigen geld?' vragen ze nog , 'ja' , ze vragen niet om een bewijs , een bankafschrift of zo en het is in orde , volgens de reisgidsen moet je voor elke overnachting kunnen aantonen waar dat was via een bewijs uitgeschreven door b&b of hotel maar ook daar wordt niet om gevraagd , enkel wanneer de bagage doorscand wordt zijn er enkele vragen omtrent reservefietsketting en die buizen - de tentstokken - die in de ene zak zitten

aan de kirgische kant geen bagagecontrole , stempel op visum en ik mag verder 'welkom in osh' zegt de grenswacht nog

woensdag 18/6 chyrchyk-pas

enkele km buiten osh houdt de weg op , geen asfalt meer , enkel nog steenbrokken en zand , wreed lastig om te rijden en ik ontspoor en lig tegen de grond , zonder erg , middageten bij een truckersrestaurant waar ook enkele chinese vrachtwagens staan , bij afrekenen vertelt 1 van de chauffeurs (kirgiez , nt 1 vd chinezen) me dat de weg zo blijft tot aan de grens met china , en dat is nog ver , hij stelt me voor met hem mee te rijden maar daar ga ik niet op in

het blijft warm en winderig , het ziet er niet naar uit dat ik mijn doel voor vandaag - gulcho - ga bereiken , ik bereik uiteindelijk een bord met de vermelding chyrchyk-pas en denk dat ik er ben , maar sta psas aan de voet ervan en gulcho ligt nog een eind eroverheen , begin toch maar aan de beklimming , ploeter verder en kijk uit naar een overnachtingsplek voor zover ik nog uit mijn ogen kan zien , kom uiteindelijk bij een kioskje aan , het is al laat , enkele klanten spreken engels , ik vraag of ik er kan overnachten , het is een plek waar enkele yurten staan , misschien mag de mijne er wel bij , een van klanten wijst wat verderop en zegt 'neem het hotel' , 'welk hotel?' , 'dat daar ! ' en hij wijst opnieuw en denkt waarschijnlijk die ziet niet goed , het blijkt een yurt te zijn , model toerist , en voor 3$ kan ik er slapen , dat doe ik dan maar en ben blij onder dak te zijn

dat het een toeristenyurt is blijkt uit de franjes aan de binnenkant , het verschil merk ik als ik even later naar een andere yurt ga om warm water , daar krijg ik nog wat brood en yoghurt en smetana (ook een melkproduct) aangeboden , deze yurt is gevuld met emmers yoghurt en melk enz , en het is allemaal 'natural' (niet op zn engels maar russisch uitspreken) , maw niet gepasturiseerd , niet gehomoniseerd , nt ge-uht-iseerd en wat ze er nog allemaal bij ons mee doen , maar het smaakt

s nachts steek ik mn eigen voedselvoorraad wat steviger weg na wat gepiep rond mijn hoofd ...

donderdag 19/7 kolduk

als ik me s morgens klaarmaak stopt een 4*4 die uit de andere richting komt , een koppel uit duitsland

uiteindelijk blijkt de pas niet meer zo ver weg geweest te zijn , na 1,5 km kan ik aan de afdaling naar gulcho beginnen , daar eten voor middag (om 11 uur) de vader en zoon nemen hun ontbijt met mij aan tafel , ze zijn nog niet lang op , de lakens liggen nog op de bank aan de andere kant van de tafel

na gulcho ligt nog een guesthouse , de duitsers hadden me dat verteld maar dit was gisteravond zeker niet meer haalbaar geweest , zelfs al blijkt de weg enkele km voor gulcho toch geasfalteerd te zijn , echt bollen doet het niet wegens de tegenwind

stop een 2de keer om te eten , ditmaal uitgenodigd bij wegenwerken waar de middagmaaltijd net wordt uitgedeeld :  yoghurt met rijst , bonen en brood , het zijn turken die hier aan de weg timmeren , 2 maanden in kirgizie en dan weer terug voor enkele weken en zo op en af

aankomst in kolduk , in de regen , informeer naar een gastinitsa oftewel hotel maar dat blijkt er niet te zijn , dus ... een jongetje leidt me mee naar zijn huis waar ik weer gast ben , wordt geinstalleerd in de tv-kamer , alle zenders bereikbaar via de 'spoetnik' maar vooral muziekzenders zoals mtv-russia krijgen de voorkeur, waar thee , brood , een soort oliebollen , smetana en vlees (koeiegehakt denk ik) volgen , het is een moeizaam gesprek maar zo blijven we bezig

s avonds komt de vader thuis (beetje dronken) , hij eet ook nog wat , en waar ik het vlees van daarnet met het lepeltje op mijn brood scheptje eet hij het direct van het lepeltje , hij schept daarna nog eens en presenteert het dan aan mij , alsof hij een baby te eten wil geven , neen dank u , ik heb genoeg gegeten ( vooral niet met die druppel speeksel van jouw vorige hap die er nog aanhangt )

langs het tuinpad van mijn jonge gastheer gaat het langs de kartouchkas  en fruitbomen vervolgens naar het kleinste kamertje aan het eind van de tuin , met een fenomenaal uitzicht over rivier en omringende bergen , dit weglokmanoeuvre om de bedden in de tv-kamer op te maken waar de jongen en ik slapen maar niet vooraleer er nog enkele fotos worden genomen met de familie , de vader met zijn arm stevig om mij heen

vrijdag 20/6 sary-tass

goed geslapen, het ontbijt wordt opnieuw gepresenteerd door de zijn , bij afscheid van de familie neem ik ditmaal enkele fotos

net als gisteren is de weg in alle staten : van asfalt tot steenslag en alle varianten ertussen , nog eens middageten in een truckerscafe waar ik informeer naar de afstanden , eerst nog 20 km naar de pas van de dag en daarna 15 naar sary-tass

na het restaurant volgt een lang eind vals plat met wind tegen en moeizaam vooruit , en dan volgt de beklimming naar de taldyk-pas het geografische hoogtepunt van de reis , 3600 meter en een struts , over slechte weg , regelmatig stoppen om wat op adem te komen , de scherpste stukken te voet maar meter na meter komen we er , er stopt nog een vrachtwagen die me mee wil nemen maar ik weiger , wordt nog gepasseerd door een italiaanse 4*4 die niet stopt , maar ik meen ze al eerder tegengekomen te zijn in uzbekistan , en dan zie je in de verder zo'n paaltje annex monument opdoemen die de pas markeert , oeoeoef

de afdaling verloopt in 2 delen met daartussenin , ja , weer een stukje omhoog , bijlange na niet steil maar o zo moeizaam en pijnlijk voor de benen , eenmaal dag voorbij gaat het in rechte en dalende lijn naar sary-tass waar ik nog eens sinds lang de grootste vitesse kan opleggen , de laatste km vliegen nu voorbij , een laatste bocht en daar ligt inderdaad sary-tass met daarachter een indrukwekkend en mooi gebergte , ik vermoed de chong-alau keten

in s.t. vragen naar de gastinitsa , iemand gaat me voor naar een huis waar devrouw engels spreekt , ze is hier momenteel terug bij haar ouders maar normaal woont/studeert ze in osh , het is een gasthuis , geen hotel wat betekent dat we met zn 4en in dezelfde kamer slapen , ik krijg mijn plekje toegewezen en val zo in slaap

08-07-2008 om 14:57 geschreven door helder

30-06-2008 om 09:07 geschreven door helder

30-06-2008 om 08:18 geschreven door helder

maandag 26/5 rabat-e qarahbil

de vriend van de vorige avond is terug , hij heeft een geschenk voor me mee : een beginnerscursus farsi , ook deze keer rijdt mijn gastheer me voor de stad uit , en ook dit wordt gefilmd , het blijft warm maar gedurende enkele km kan ik nog wat in de schaduw van bomen rijden , deze pret duurt echter niet lang , de weg gaat weer omhoog en bomen weten zich wel aan hun grenzen te houden (dit in tegenstelling tot sommige fietsers) , krijg onderweg nog een fles water aangeboden door voorbijrijdende auto en die is meer dan welkom , de bevoorrading is wat moeilijker hier , ook de mogelijkheden voor overnachting zijn dun gezaaid , weinig groen , weinig schaduw , weinig goede plekjes om te kamperen dus blijf ik doorrijden tot ik in bovengenoemd dorp kom , ik stop bij de politiepost aan de ingang van het dorp en vraag waar ik kan kamperen , na wt 5en en 6en kan ik bij 1 van de agenten overnachten (ze bekijken wel eerst grondig mijn paspoort maar dat zal beroepsmisvorming geweest zijn zeker) , ttz in een bijgebouwtje met 2 kamers , een dak boven het hoofd , dat is voldoende


dinsdag 27/5 bojnurd

vroeg vertrokken want een lange weg voor de boeg maar ik ben onzeker over de precieze afstand , de km op de kaart komen niet overeen met die die aangeduid staan op de weg , de weg daalt eerst nog een stuk voor een nieuwe beklimming naar bojnurd , onderweg kom ik een aantal iraanse fietstoeristen tegen , die rijden met korte broek , dus dat doe ik dan ook maar voor de resterende dagen in iran ,

woensdag 28/5 shirvan

de ochtend begint met een zoektocht naar een fietswinkel voor een nieuwe buitenband maar die is niet te vinden , dus nog wat verder rijden op een bijna kale band , later vertrokken dan anders maar dat is geen probleem want het is toch een korte etappe vandaag , een bekend scenario herhaalt zich : een wagen stopt en de passagier doet teken om me te stoppen , ' jij gaat naar peking ! ' even denk ik dat mijn faam me al voorafgaat , maar de verklaring voor deze opmerking is prozaischer , ' iedereen die hier passeer tegenwoordig gaat naar peking ' , voetjes op de grond , enkele dagen geleden passeerden hier nog enkele duitse fietsers, vandaar zijn opmerking , hij geeft me nog zijn nummer , als ik aankom in shirvan moet ik maar bellen , uiteindelijk blijkt dag niet nodig want bij aankomst in de stad passeert hij ook weer en rijdt me voor naar het hotel dat niet toevallig eigendom is van de vader van een vriend , we spreken af dat hij over enkele uren me ophaalt voor de ondertussen klassieke tournee door zijn stad , deze maal zit er wel een speciaal bezoekje aan vast , hij is eigenlijk landbouwer (vandaar vragen zoals , welke tractoren gebruiken jullie in belgie , hoeveel regent het er , wat is de prijs van ...) maar het land bewerken doet hij niet zelf daarvoor heeft hij personeel dat in een 1-kamergebouwtje woont nabij de akkers , hij wil dat laten zien en bij aankomst zegt hij 'yep , ze zijn bezig' , bezig waarmee ? 'heroine roken' is het eenvoudige antwoord , samen binnen in het gebouwtje waar 2 mannen rond een gasvuur zitten , daarop wordt een staafje gloeiend heet gemaakt dat daarna tegen een stokje met daaraan vastgemaakt een bolletje heroine(hars?) wordt gehouden , dat verdampt door de hitte en de rook wordt opgesnoven via een rietje , verslaafd als ze zijn laten ze geen rook ontsnappen , dus zelf heb ik er niets van opgesnoven , ik krijg het wel aangeboden maar zo'n renner ben ik niet

mijn begeleider is duidelijk geen voorstander van het regime , 'zo houden ze de mensen dus onder de knoet , laat ze drugs gbebruiken' en 'onze president kent het verschil tussen zijn linker en rechterkant niet ' (daar gaat mijn volgende visumaanvraag als ze dit op de iraanse ambassade lezen )


donderdag 29/5 quchan

pas rond de middag vertrokken want opnieuw een korte etappe , de weg is goed , lichtjes dalenden wind mee , die wind wordt veroorzaakt door een onweer dat zich in mijn rug ontwikkelt , ik kan het niet voorblijven en wordt nog eens natgeregend (ik had de boer gisteren nog regen gewenst , moet voortaan wat voorzichtiger zijn met mijn wensen ) en kom zo in quchan aan waar ik onderdak vind in de plaatselijke mehmankhane of een lokaal hotel


vrijdag 30/5 bajgiran

in tegenstelling tot de vorige dagen wel vroeg vertrokken want ik wil naar de grens , grensstreek is bergstreek dus mag er weer geklommen worden , een leeg gebied met hier en daar een oase , te laat om camera uit te halen en volgend tafereel te fotograferen : een arend die links van de weg opstijgt uit het struikgewas met een adder/slang in de poten , tegen dat ik mn camera heb opgediept is die rechts van me al over de heuvels verdwenen , jammer


zaterdag 31/5 ashgabat

de zon schijnt nog als ik opsta , maar als ik uit bajgiran vertrek op weg naar de grens met turkmenistan dan komt er mist opzetten en dat is wat fris in de korte broek , in de mist de korte afstand naar de grens overbruggen , aan de iraanse kant word ik zonder probleem uitgeboekt en kan ik verder , eerst nog een laatste iraanse grenswacht passeren en dan de grens over waar ik aan de turkmeense kant mijn paspoort en ' letter of invitation ' aanbied , beide documenten worden meegenomen en na enkele minuten komt een man me vragen naar het origineel , welk origineel vraag ik , datgene met de stempel er op is het antwoord , maar dit is het enige document dat ik heb ! , de loi gaat nog enige keren van hand tot hand tot een kapitein erbij komt en dezelfde opmerking maakt , maar hij wil we eens infor;eren bij het ministerie 'wacht een minuutje'

dat minuutje duurt anderhalf uur , waarbij ik geduldig sta te wachten op nieuws , ondertussen komen er nog wat touristen af , een minibusje met franse nummerplaat en met de melding 'roule ta soie' , 1 man en 2 vrouwen , ook onderweg naar china , terwijl ik met hen sta te babbelen komt de soldaat van de grensbewaking op me af met mijn paspoort en met de mededeling dat ik door mag naar het transitgebouw , tis voor de bakker , ik mag door ! nog x aantal formulieren invullen , een medisch onderzoek bestaande uit 1 vraag ' bent u gezond ' en bij douanecontrole enkel de vraag of ik tapijten - drugs - wapens bij heb (in die volgorde) en dan ben ik aan de andere kant van de grens

nu afdalen naar ashgabat , waar ik een b&b zoek en vind en de dag afsluit met een bezoekje aan de stad ,


zondag 1/6 rond kaakha

bewolkt bij vertrek uit de stad , maar die verdwijnt al snel en de zon heeft vrij spel , er zijn geen tot weinig plekken om te bevoorraden op deze weg , probeer spaarzaam te zijn met mijn water , buiten ashgabat verslechteren de wegen al snel en wind op kop , lastig om te rijden en ik ploeter maar wat verder , nu en dan een politiecontrole maar van de vriendelijke nieuwsgierige soort ,

zoeken naar overnachting , ik zie een wit gebouw met wat bomen rond en ga vragen of ik er kan overnachten , de bomen staan naast een gracht met oneffen grond dus ongeschikt voor de tent , maar ik kan in het gebouw zelf blijven , het is een oude boerderij vermoed ik maar in verval , overal gaten en kieren en in de kamer waar ik mijn slaapzak leg heb ik nog gezelschap : een nest zwaluwen 

25-06-2008 om 10:45 geschreven door helder

24-06-2008 om 00:00 geschreven door helder

24-06-2008 om 00:00 geschreven door helder

24-06-2008 om 00:00 geschreven door helder

24-06-2008 om 00:00 geschreven door helder

dinsdag 20/5 gilavand

bij het uitrijden van teheran onderweg gestopt om nog wat inkopen te doen en van het een komt het ander , ik stop bij een bakkerij en er komt een man gedag zeggen die 2 winkeltjes verder werkt , ik word daar uitgenodigd op ... goed geraden : thee , hij is rij-instructeur (vreemd beroep , aan de rijstijl van de doorsnee iranees zou je niet merken dat ze ooit rijles gevolgd hebben) , spreekt goed engels en we gaan in het bureautje van zijn baas zitten , hij vertelt over zijn vorige carriere , helicopterpiloot (cobra - gevechtshelicopter) met de nodige praktische ervaring in de oorlog tegen irak , toont fotos van zijn crash tijdens die oorlog die hij ' insj allah ' overleefd heeft , als mijn reis ter sprake komt en mijn doel voor vandaag - ik zeg gewoon dat ik richting damavand ga rijden want een echt doel heb ik niet - komt zijn baas tussenbeide : hij kent iemand die in gilavand woont een stad voor damavand , hij geeft me het nummer van zijn vriend en die moet ik maar bellen want ofwel kan ik bij hem terecht of toont hij me daar dan wel de weg , met deze informatie op zak ga ik op weg ,

zoals op veel plekken in iran kom ik serieuze wegenwerken tegen , vandaag eentje waarbij ik niet direct zie hoe ik eromheen moet en de juiste weg weer vinden , ik vraag om uitleg , krijg die en als toemaatje een kneepje in de wang

het is warm , voor teheran was het nog draaglijk maar nu wordt het precies heet , zonder verdere evenementen onderweg naar gilavand , het staat niet op mijn kaart en als ik denk er bijna te zijn maar nog niets zie opdagen vraag ik het voor de zekerheid nog maar eens , ditmaal aan 2 mannen die aan de kant van de weg met hun auto staan , ik ben nog op de goede weg blijkt , nog een 10tal km

bij aankomst in het centrum haal ik mijn kaartje van deze morgen boven maar zelf hoef ik niet te bellen , een wagen stopt , en een man die de broer blijkt te zijn van 1 van de 2 die ik daarvoor was tegengekomen neemt het kaartje van me over en belt zelf , de contactpersoon blijkt nog in teheran te zitten
geen probleem zegt de man , dan kom je gewoon met mij mee , ik woon hier niet ver

zo gezegd zo gedaan en ik rij achter hem aan naar zijn huis waar de gebruikelijke thee wordt geoffreerd , ditmaal met frisse watermeloen erbij en ik ben weer onderdak geraakt , hij is tapijthandelaar ( maar niet van het opdringerige soort ) , is bereisd , en met hem spreek ik afwisselend engels en duits (hij woonde er enkele jaren ) en ook hij is niet mals met zijn kritiek op het beleid , 

de gastvrijheid gaat hier nog een stapje verder , niet alleen krijg ik een heerlijke maaltijd maar hij dringt er op aan om ook mijn kleren te geven voor de was , is allemaal geen probleem !

woensdag 21/5 kelerd

's morgens krijg ik nog aanwijzingen van mijn gatheer over de te volgen route , maak voor vertrek foto van de familie en vertrek , het is al goed warm (en dan is het nog geen zomer) en het gaat bergop , ik zie de pas die ik over moet van ver liggen maar moet er eerst parallel onderheen langs   (nog mee ?) naar de hoofdweg , de '77' , waarna de eigenlijke klim begint met op het eind een lange tunnel , op de pas staat een moskee gewijdt aan imam hoessein en terwijl ik daar nog wat inkopen doe wordt ik gefotografeerd door een cameraploeg van de iraanse tv die een documentaire draait over die imam (als ik moet geloven wat ik de afgelopen dagen heb gehoord en gezien dan zullen deze mensen weinig kijkers hebben , nationale tv is niet populair ) , op de top nog niet veel km gedaan maar het is al middag , tijdens de afdaling stoppen bij een honigverkoper voor extra zoetigheid op mijn boterham (als er toevallig iemand nog in die buurt moet zijn , ik heb nog een potje leeggoed terug te brengen) , geen pechstrook op de weg naar beneden en de rand van de weg wordt afgebakend door plastieken vierkanten doppen (voor autowielen zijn die geen probleem , voor fietswielen daarentegen ), om die te omzeilen en niet steeds te moeten slalommen moet ik op de weg zelf rijden , dat staat een agent niet aan en die houdt me tegen , ik vergeet de 'steeds lachen'-stelregel en maak me kwaad , hij laat me enkele minuten staan en dan kan ik weer vertrekken ,  ondertussen is het tijd geworden om overnachting te vinden en het wordt nog eens kamperen , wat gras tussen bomen in de nabijheid van een plekje dat de volgende ochtend kelerd blijkt te heten ,


donderdag 22/5 bahnemir

op met de zon en snel vertrekken , eerst nog een stukje dalen en pls besef je dat je niet meer in de bergen zit , vlak rijden rechtdoor naar de kaspische zee , daar aangekomen dacht ik erlangsheen te kunnen rijden zoals bij ons langs de dijk , maar hele stukken zijn enkel bereikbaar via bewaakte toegang , private stranden dus , dan maar verder parallel rijden , onderweg even stoppen bij een bakkerij voor een ijsje , ik eet die binnen op en de bakker nodigt me uit in de bakkerij zelf waar ik als toemaatje nog taartjes gepresenteerd krijg , 'zoveel als je maar wil' ! , wat verder sla ik een weg in die niet afgesloten blijkt en kan uiteindelijk een eerste blik werpen op de kasp zee , daarna weer terug naar de hoofdweg

ik denk weer te zulen moeten kamperen maar een wagen stopt voor me , een man (met baard) stapt uit , 'salaam' en drie kussen erbovenop , hij wil dat ik met hem meega , hij fietst ook gebaart hij , ik probeer hem duidelijk te maken dat ik best wel meewil maar dat ik het al fietsend wil doen , de boodschap komt niet over , ik moet en zal mee met de auto , de fiets wordt ontmanteld en we rijden naar zijn huis een 10tal km verderop in bahnemir , daar krijg ik thee en wat te eten , daarna is er verwarring over de eigenlijke bedoeling van zijn uitnodiging , uiteindelijk gaat hij op zoek naar iemand die engels kent , achterop met hem op een brommer , hij stopt eerst bij een aantal jonge gasten maar geen ervan spreekt engels , vervolgens belt hij aan bij een huis , daar woont zijn broer en die kan het wel (waarom hij niet direct naar zijn broer reed?) , daar wordt zijn bedoeling duidelijk , ik mag er de nacht blijven , er komt nog een andere broer bij , dat zijn 2 leken , de broer waarbij ik verblijf is gelovig , in zijn huis hangt een foto van khomeini en in de auto speelde religieuze muziek ,

de volgende uren worden gespendeerd met rondrijden door de stad , bezoek aan familie en vrienden om de gast aan voor te stellen , terug naar zijn huis rijden waar ik een geschenk krijg , een aandenken aan mijn bezoek , de mens is schrijnwerker dus krijg ik een houten plank met daarop geschreven 'allah de barmhartige ... enz ' , met dit geschenk terug naar de winkel van de eerste broer die een vertaling van de tekst op de achterkant moet schrijven , hij vraagt me wat ik nog wil doen (nog eens naar de kasp zee) en wat ik graag eet (kip rijst yoghurt ...) , daarna terug naar huis want ondertussen weet mijn gastheer dat ik programmeur ben , hij legt zijn pc aan die niet meer werkt , ik pruts wat aan de booting-instellingen maar veel ken ik daar ook niet van , pc wordt ingeladen in auto en daarmee naar een computerwinkel , waar nota bene zijn neef werkt , dan op weg naar de zee , hier een mooier uitzicht dan het stukje dat ik zelf gevonden had , net voor zonsondergang terug naar de stad , naar de moskee , het is een gelovige mens en ik mag mee , de reisgidsen zeggen steeds een moskee niet te bezoeken tijdens het gebed maar nu krijg ik de kans dit toch te doen , enkele 10tallen mannen zitten er , de imam zegt het gebed voor , een jonge man herhaalt dit door een microfoon waarna de groep mannen dit ook nog eens doet , hoop en al duurt het een kwartier , dit voor 2 gebeden want sjiieten gaan maar 3 keer ter moskee ipv 5 keer zoals soennis , en nemen s morgens en s avonds 2 gebeden na elkaar , zo komen ze ook aan 5

daarna wordt het iets bangelijker , hij neemt me mee naar een andere plek , een gebouw te velde met veel volk in en rond , enkel mannen , in het gebouw zit vooraan een imam een voordracht te houden die regelmatig wordt onderbroken door geroep en reacties van de mannen uit de zaal , op het eind gaat de doos met papieren zakdoekjes rond die de huilende mannen gretig gebruiken , ik vermoed een sessie te hebben bijgewoond waar de marteldood van imam houssein wordt geevoceerd , en de zaak wordt opgenomen op video met ook ondergetekende waarschijnlijk erop , daarna gaan de lichten in de zaal uit en neemt iemand anders het woord , ik heb ondertussen duidelijk proberen te maken dat ik doodmoe ben en we vertrekken , terug bij hem thuis kan er nog niet direct geslapen worden , het is 11 uur en het avondmaal wordt geserveerd : rijst en kip en yoghurt , dus de vragen van daarnet waren eigenlijk bedoeld om me uit te horen en te weten te komen wat ze moesten klaarmaken voor mij 

na het avondmaal haalt hij enkele dekens te voorschijn die hij uitspreid in de kamer , 1 voor hem en 1 voor mij , dat wordt dus samen slapen , de gast wordt nooit alleen gelaten


vrijdag 23/5 beshahr

bij het vertrek deze morgen rijdt mijn gastheer me voorop , na enkele 100den meters stopt hij echter , bij een bakkerij waar hij me nog wat voorraad koopt : drank , koekjes , nootjes en alsof dat nog niet genoeg is geeft hij me zelfs nog geld , dat weiger ik , ik wuif mijn handen heen en weer , neen dat kan ik absoluut niet aanvaarden , maar hij propt het me in de handen ,

hij rijdt me verder voor naar het laatste ronde punt dat het einde/begin van de steden in iran kenmerkt , stopt een laatste maal , 3 kussen tot afscheid van deze zeeer bijzondere man en ervaring

het blijft mooi weer en warm , over vlakke wegen naar beshahr , zonder verdere gebeurtenissen , het kan niet altijd zijn zoals gisteren


zaterdag 24/5 fasel abad (?)

doel van de dag is gorgan , net voor ik er aankom rij ik lek , doe navraag in de stad naar hotel maar het is me te duur en er gaat niets van de prijs af dus rij ik verder zonder te weten waar ik uit ga komen , uiteindelijk kom ik bij een park dat er uitnodigen uitziet , rij naar de ingang en informeer of ik er mijn tent kan zetten en dat mag

nu kort intermezzo : een dagje uit voor een iraanse familie ziet er als volgt uit : ga naar een park , zet er tent op , eet drink slaap en vertrek 's avonds weer
einde intermezzo

dus , als het donker begint te worden vragen ze me om te vertrekken , maar waar kan ik dan overnachten ? niet in het park wordt me duidelijk gemaakt , waar dan wel ? , in het park staat een huisje waar de parkwachters overnachten en daar mag ik mij bij installeren , het is al snel duidelijk dat deze mensen ook tot de hardere lijn behoren , khomeini aan de muur en op tv , tegen usa vk frankrijk en duitsland , pro hezbollah maar tegen al qaeida , het vk is slecht maar man u is ok , chelsae dan weer niet want die hebben een joodse trainer , allemaal zeer verwarrend , ze vragen of de chador een goed gebruik is , en 1 van de parkwachters trekt vervolgens zijn t-shirt omhoog , 'lopen de vrouwen bij jullie zo rond ?' ,
qua verkeerde beeldvorming kan dat wel tellen , op hun moeilijkste vragen maak ik me ervan af door mijn schouders wat te verheffen , ze worden zelf moe van hun gevraag en dan kan ik alsnog naar dromenland


zondag 25/5 minu dasht

opstaan met de komst van de ochtendploeg van het park , wordt aan iedereen voorgesteld en kan dan vertrekken

in aliabad nogmaals lek gereden , weer de achterband , die heeft het dan ook het hardst te verduren , opnieuw onderweg , zon , warm lichtjes heuvelend , enkele km voor bestemming stopt nogmaals een wagen , ditmaal is het een schoolhoofd , ik rij achter hem aan naar zijn school , een internaat voor jongens tussen 7 en 9 , en daar krijg ik eten aangeboden , hij laat me daar achter want hij moet nog naar de unief , hij geeft daar ook nog les , bij terugkomst vraagt hij naar mijn verdere plannen , wel er is een hotel in minu dasht , dus daar wou ik naar toe
dat kan zegt hij , maar je kan ook meekomen naar mijn huis , na enkele keren weigeren en opnieuw aanbieden (dat hoort wel zo) ga ik met hem mee , hij rijdt me voor naar zijn huis , wat watermeloen eten , douchen ,

daarna rijdt ook hij me rond door de stad en omgeving , eerst naar de 'jungle' van golestan daarna terug naar de stad en tonen waar familie en vrienden wonen en werken , 1 van die vrienden is kapper en ik ben al enkele dagen ongeschoren , dus vraagt hij ... en krijg ik een knip en scheerbeurt , nu kan ik weer op straat : mijn frou-frou is terug in orde , finaal naar een restaurant (moeder de vrouw had geen goesting om te koken voor de gast?) en dan naar huis waar nog een andere vriend , ook leraar , ons opwacht , hij fietst geregeld en wil mijn verhaal horen , dat mondt uit in een intervieuw opgenomen op zijn gsm

24-06-2008 om 00:00 geschreven door helder

maandag 12/5 abhar

vandaag de test : wat houdt de uitnodiging van enkele dagen geleden precies in ? mooi weer onderweg met wat wind , en de weg gaat zachtjes op en neer , in soltaniyeh een tussenstop om een mongools mausoleum te bezoeken waar ook 2 duitse touristen zijn , op 25 km van abhar lekke achterband , dat hoort er ook bij nietwaar ,

bij aankomst in abhar de proef op de som , ik bel nummer dat ik gekregen heb en er wordt opgenomen , ik krijg instructies om naar het centrum te rijden en daar nog eens te bellen waarna hij me komt ophalen , ik rij achter hem aan naar een bouwwerf , hij is architect-projectontwikkelaar en hij en zijn partner zijn een blok van 70 appartementen aan het zetten , na het einde van de werkdag ga ik met hem mee naar zijn huis in de stad , de fiets blijft op de werf in zijn bureau ,

thuis draagt zijn vrouw geen sluier meer , op de werf gaf ze me ook een hand , een indicatie dat ze niet zo opgezet zijn met de regeltjes die hier opgelegd worden , de medevennoot gaat binnenkort zelfs emigreren naar amerika , er volgt een stevige maaltijd , hapjes vooraf , soep , dessert , alles erop en eraan dus , ben met mijn gat in de boter gevallen hier ,


dinsdag 13/5 qazvin

mn gastheer vertrekt om 8 uur naar de werf en ik mee , daar wordt er nog ontbeten maar daarvoor krijg ik  een rondleiding door de werf (iemand geinteresseerd in een appartement in abhar ? , ik kan jullie altijd het telefoonmr bezorgen !) , als ik wil vertrekken zegt hij me dat ik gerust nog kan blijven , een week of een jaar als het moet , ik bedank voor de uitnodiging en de gastvrijheid maar ik moet helaas vertrekken ,

het is mooi weer en een goede weg , zachtjes naar beneden , onderweg stoppen om wat te eten langs de weg en de politie stopt even om te informeren wat ik doe en waarheen ik ga , ik kom vroeg aan in qazvin en heb nog de tijd om de stad te bezoeken , enkele mausolea die in tegenstelling tot de mongoolse van de vorige dag nog bezocht worden door pelgrims , bezoek een medresse , op het binnenplein ervan staan enkele bomen en mensen slaan er de vruchten van af , het zijn kleine witte bessen , geen idee hoe ze heten maar ze smaken fris en zoet ,


woensdag 14/5 karaj

wat laat vertrokken want eerst nog geld gaan wisselen , door de economische sancties die aan iran worden opgelegd is er geen internationaal bankverkeer mogelijk (of slechts heel moeilijk en traag) en geld afhalen met de bankkaart is onmogelijk , als ik uit de bank kom staat een fietser de mijne te bekijken , het gebruikelijke gesprek volgt , ik zeg hem waar ik vandaag heen wil - zo'n 100 km verder - en hij nodigt me uit om bij hem nog te gaan eten , ' dan kun je vanmiddag om 1 of 2 uur vertrekken ' , dat is een beetje een onrealistische inschatting van hem , ik weet ondertussen hoelang het duurt om mijn dagelijkse afstand af te leggen , dus kan ik niet ingaan op zijn uitnodiging ,

onderweg doe ik het evenwel toch , een auto stopt voor me en de bestuurder vraagt of ik thee wil , we zijn net gestopt voor de plek waar hij werkt , een palettenfabriek , een 4tal mannen plus mezelf zitten vervolgens in de keet thee te drinken en een meloen te eten , ze vragen of ik naar afghanistan ga en dit met een specifieke reden , er loopt namelijk nog een 5de man rond en dat is een afghaan die er als laatste bij komt zitten , hij wordt wat neerbuigend behandeld , als wij gedaan hebben met het eten van de meloen , neemt hij de schillen en lepelt de restjes van de binnenkant ervan af ...


donderdag 15/5 teheran

korte etappe naar teheran , onderweg doet nog eens iemand me stoppen , hij vraagt me wat ik van iran en de iranezen vind , en vertelt me over het verschil tussen de regering en de gewone iranees , de eerste geeft iran een slechte naam in de wereld , de tweede wil gewoon vrede en is het niet eens met het beleid dat de regering voert , ik vertel hem over deze blog en hij vraag me dit er zo op te zetten , bij deze dus ( het is een verhaal dat ik nog vele keren hoor , met maar een enkeling die pro-regering is )


16-17-18-19 / 5 , 4 rustdagen in teheran

dat is veel , eigenlijk te veel , enkele musea bezocht , en geprobeerd om mijn ' letter of invitation ' voor turkmenistan om te zetten in een visum , dat is niet gelukt : bij de eerste poging bleek de ambassade verhuist , bij de tweede poging te laat (heerlijk verkeer in teheran) , de derde keer bleek de goede maar ik zou nog eens 5 dagen moeten wachten , dat was me te veel van het goede , dan maar geinformeerd of het ook aan de grens kon en dat 'zou' geen probleem mogen zijn (dat hoop ik toch)

wat is er nog gebeurd in die dagen , wel perspolis is voetbalkampioen van iran geworden , op zaterdag was de beslissende match , daarna veel volk op straat natuurlijk , en wat later werd het te veel volk , de politie probeerde de kruispunten vrij te maken en dat gebeurt hier als volgt : niet met honden maar met de motor wat rondjes draaien in het volk , mooie foto-gelegenheid natuurlijk maar dat duurde niet lang want mijn camara werd uit mijn handen getrokken door een agent , fotos verwijderen ! gelukkig is het nu digitaal en heb je wel je camera terug

29-05-2008 om 19:51 geschreven door helder

18-05-2008 om 16:39 geschreven door helder

18-05-2008 om 09:07 geschreven door helder