Het levensverhaal van de Heilige Rita.

Vermoed wordt dat de Heilige Rita omstreeks 1367 geboren werd in het dorpje Roccaporena, op ongeveer zes kilometer van de stad Cascia, in Italië. Ze was de enige dochter van Antonio Lottius en Amata Fern, de namen van haar ouders werden terug gevonden in oude documenten. De Heilige Rita werd geboren als Margarita Lottius.
Het was een woelige periode doordat de geboortestreek van de Heilige Rita verdeeld was door een strijd tussen twee partijen: de Welfen (de pausgezinden) en de Gibelijnen (de keizersgezinden). De rivaliteit tussen beide partijen laaiden vaak hoog op en zorgden voor gewelddaden. De ouders van de Heilige Rita waren niet rijk, maar genoten wel een zeker aanzien omdat ze behoorden tot de ‘pacieri’, ofwel de ‘vredestichters’. Dit was een bepaalde groep mensen die vrijwillig ruzieënde medeburgers probeerden te verzoenen. De verzoening die van de pacieri afkomstig was, was wettig. Moorden kwamen vaak in de streek voor en wraakneming werd gezien als een wettelijk recht, waardoor er nog meer moorden volgden. Het was een moeilijke en gevaarlijke tijd om te leven. Toch blijkt wel uit oude documenten dat de Heilige Rita had leren lezen en schrijven, iets wat toen voor het gewone volk eerder een uitzondering was, maar het feit dat haar ouders tot de pacieri behoorden kan er wel mee te maken hebben dat de Heilige Rita een goede opvoeding genoot en een vrijwel mooie kindertijd. Over die kinderjaren bestaat er overigens een mooie legende die vertelt dat, toen de Heilige Rita als baby in haar wiegje lag, er vijf bijen rondom haar, en in en uit haar mondje vlogen. Sommige versies van deze legende vertellen dat de bijen honingdruppeltjes in haar mond achter lieten zodat ze niet meer zou huilen. Toen de ouders van de Heilige Rita deze bijen zagen, waren ze eerst bezorgd, maar even later bleek dat de bijen haar niet verwond hadden. Door deze legende wordt de Heilige Rita soms afgebeeld met bijen. 

Al op zeer jonge leeftijd kreeg de Heilige Rita een grote devotie tot Jezus en dan vooral voor zijn lijden en de kruisiging. Haar grootste wens was om in te treden in het klooster van Cascia maar haar ouders beslisten daar anders over door haar uit te huwelijken. In de streek van Cascia werd in die tijd niet zozeer getrouwd omdat het een vrije keuze was, maar voor de belangen van de beide families en dus waren het de ouders die beslisten. De ouders van de Heilige Rita hadden toen al een hoge leeftijd en misschien dachten zij dat het beter was om een jonge man voor hun dochter te vinden die voor haar kon zorgen en haar kon beschermen in een tijdperk dat erg gevaarlijk en woelig was. De Heilige Rita gehoorzaamde haar ouders maar het moet haar ongetwijfeld erg veel pijn en verdriet hebben gedaan. In 1381 was er het wettelijke huwelijk van de Heilige Rita met Ferdinando Mancini. Ze was toen waarschijnlijk veertien jaar oud, maar bleef nog vier jaar in de ouderlijke woonst onder de bescherming van haar vader wonen. In 1385 was er dan het feitelijke huwelijk en verhuisde ze naar de woonst van haar man en werd ze officieel mevrouw Mancini. Ferdinando zou een kleine ambtenaar geweest zijn die werkte in de toren van de Giaconeheuvel. Die toren diende om de toegang tot de vallei die naar Roccaporena leidde te controleren. Over het huwelijksleven van de Heilige Rita zijn er veel versies. Er wordt gezegd dat haar man een dronkaard was en erg gewelddadig waardoor hij haar mishandelde. Of dit waar is, is niet zeker. Wat wel zeker geweten is, dat is dat Ferdinando erg opvliegend was en regelmatig woede uitbarstingen kreeg. Aangenomen wordt dat de moeilijke tijdsomstandigheden hem vaak irriteerden. De Heilige Rita was zeer verdraagzaam en geduldig. Ze bleef vasthouden aan haar geloof en aan haar devotie tot het lijden van Jezus. Waarschijnlijk haalde ze daar ook veel kracht uit. Gaandeweg bleek de Heilige Rita een heel heilzame invloed te hebben op Ferdinando. Hij werd kalmer en minder opvliegend. Ze wist als enige tot hem door te dringen en tot verbazing van velen werd hij rustiger. Uit hun huwelijk werden twee kinderen geboren. Ze zouden de namen Giangiacomo Antonio en Paolo Maria hebben gehad. Sommige verhalen vertellen dat zij dezelfde opvliegende aard hadden als hun vader, maar dat is lang niet zeker geweten. In 1401 werd Ferdinando Mancini vermoord terug gevonden onder de toren van de Giaconeheuvel. Wat de reden voor de moord geweest is, is niet geweten. Maar wel weet men dat in die tijd in die streek er veel verraad, moord en wraak heersten tussen de partijen van de Welfen en de Gibelijnen.
De Heilige Rita stond plots alleen in voor de opvoeding van haar zonen en zij vreesde dat ze de dood van hun vader wilde wreken omdat ze wraak als hun wettige plicht zagen. De Heilige Rita bad vurige dat haar zonen die gruwelijke zonde niet zouden begaan. Haar gebeden werden verhoord, maar niet op de manier die zij voor ogen had. In 1402 stierven beide jongens een natuurlijke dood, ze zouden na elkaar gestorven zijn de 19de en de 20ste maart, maar deze data zijn niet bewezen en zouden dus ook fout kunnen zijn. Wat hun dood ook veroorzaakt heeft, een ziekte zoals er in die tijd wel menig ernstige ziekten de ronden deden en vele levens eisten, of een ongeval, het is niet geweten maar het zou bij beide om een natuurlijk dood gegaan zijn voor ze de moord op hun vader konden wreken. Het was voor de Heilige Rita een troost in haar immens verdriet bij het verlies van haar zonen dat ze die gruweldaad niet hadden kunnen begaan. 

De Heilige Rita stond er plotseling helemaal alleen voor. Haar ouders, haar man en haar zonen waren allen dood. Ze besloot om de roep van haar hart te volgen die ze als kind al had gehad en in te treden in het klooster van de Heilige Maria Magdalena te Cascia. Haar verzoek om in te treden werd echter keer op keer afgewezen omdat ze getrouwd was geweest. Jaren gingen voorbij maar de Heilige Rita bleef volhouden en in 1407 trad ze eindelijk dan toch in. Het klooster draagt nu heden ten dagen haar naam. De legende vertelt dat de poorten van het klooster op een nacht door engelen werden open gedaan en dat de zusters haar ’s morgens in de kapel vonden en dat ze daardoor beslisten dat ze mocht blijven.

Veertig jaar is de Heilige Rita in het klooster geweest. Ze hielp mee zieken genezen en stond voor iedereen klaar om te helpen, ook al had ze door haar man en zonen een kwalijke reputatie gekregen en kreeg ze vaak te maken met haat. Zij kon echter die haat met veel liefde en geduld naast zich neer leggen en hielp overal waar het maar kon. Ook ijverde zij enorm om verzoening en vrede te brengen onder de mensen. In 1432 ontving zij tijdens het bidden een wonde in haar voorhoofd. De legende vertelt dat zij geknield voor een beeld van de gekruisigde Jezus zat te bidden en dat er een doorn uit zijn doornenkroon haar in het voorhoofd trof. Deze open wonde is altijd gebleven. Slechts toen zij op hoge leeftijd een bedevaart onderging met haar medezusters naar Rome, was de wonde even genezen. Het was een voorwaarde geweest dat de wonde dicht zou zijn geweest om mee op bedevaart te mogen gaan en effectief was ze ook genezen. Na de bedevaart en bij aankomst terug in Cascia is de wonde echter terug gekomen en tot aan haar dood gebleven. De bedevaart die zij samen met haar medezusters onderging was 160 kilometer lang en werd te voet afgelegd. Onderweg leefden de zusters van de giften van de mensen. 

De laatste vier jaar werd de Heilige Rita getroffen door een ongeneeslijke ziekte en was ze bedlegerig. Uit die periode komt de legende van de roos. De Heilige Rita werd bezocht door een verwante aan wie ze een roos vroeg uit haar tuintje van haar huis in Roccaporena. Dit was een eenvoudige vraag, ware het niet dat het januari was en er buiten een dikke laag sneeuw lag. De verwante ging toch kijken naar het tuintje en vond daar een prachtige rode roos die pas in bloei stond. Ze plukte deze roos en bracht die naar de Heilige Rita, die erg gelukkig deze roos in ontvangst nam en ze aan haar medezusters gaf uit dank voor hun goede zorgen. Door deze legende is de Heilige Rita de heilige van de rozen en wordt ze ook vaak afgebeeld met rozen of worden er rozen aan haar geschonken. De Heilige Rita stierf op 22 mei 1447. Haar verering begon vrij snel na haar dood. In 1628 werd ze zalig verklaard door paus Urbanus VIII en in 1900 werd ze heilig verklaard door paus Leo XIII op 24 mei waarop het toen Hemelvaart was. 

Het lichaam van de Heilige Rita is erg goed bewaard gebleven en kan nog altijd bezichtigd worden in haar basiliek te Cascia waar ze ligt opgebaard in haar kloosterkleren en in een glazen kist. Ze was niet erg groot van gestalte, maar ze moet gigantisch groot van geest geweest zijn zoals zij altijd in alle eenvoud en nederigheid leefde en hoe zij altijd heel behulpzaam, verdraagzaam, vredig, liefdevol en geduldig is geweest. En zoals ze nu nog altijd is voor zovelen die haar hulp hebben mogen ontvangen. Ze is de heilige van de hopeloze en onmogelijk zaken. Ze word al eeuwenlang aanroepen door vrouwen in een slecht huwelijk, door vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen maar ook door moeders die problemen hebben met hun kinderen. Ze wordt aanroepen voor hulp in allerlei moeilijke situaties door mensen die moedeloos zijn en ten einde raad. En het is ook al eeuwenlang dat mensen hun dank betuigen voor het verkrijgen van haar gunsten.

Feestdag van de Heilige Rita: 22 mei