De Legende van het roodborstje
De Heilige Rita heeft vele jaren een open wonde op haar voorhoofd gehad. Deze wonde zou er gekomen zijn nadat ze neergeknield zat te bidden voor een kruisbeeld. Ze had dezelfde wonde gekregen die Jezus had in zijn voorhoofd door zijn doornenkroon. Er zijn wel meerdere Heiligen die kruiswonden van Jezus mochten ontvangen, zoals bijvoorbeeld de Heilige Franciscus die de vijf grote kruiswonden kreeg, en Pater Pio die de wonden in zijn handen kreeg. De Heilige Rita kreeg dus de wonde van de doornenkroon.
De legende van het roodborstje gaat ook over deze doornenkroon. Het is een heel mooi verhaaltje, waardoor het zien van een roodborstje altijd heel bijzonder is voor mij, omdat het net door zijn mooie legende komt dat het roodborstje als een boodschappertje wordt gezien. En inderdaad, vaak als ik met iets op de maag zit en ik weet niet goed wat gedaan, dan gebeurt het wel eens dat ik plots een roodborstje zie opduiken als een teken dat het wel goed komt, wat dan ook altijd het geval is. Het zien van een roodborstje kan dus een bijzondere betekenis hebben van bovenuit.
De legende van het roodborstje kent vele verschillende versies en wordt dus op verschillende manieren verteld, maar de essentie is wel altijd dezelfde. Op dit blog vind je de legende van het roodborstje en de doornenkroon en de legende van het roodborstje in de kerststal.
De legende van het roodborstje en de doornenkroon
God had de Aarde en de Hemel geschapen, de mens en de dieren... Dit alles op zes dagen tijd en de zevende dag rustte hij. Daarna besloot Hij om de dieren namen te geven. Zo kreeg dus een olifant de naam 'olifant' en een leeuw kreeg de naam 'leeuw'. Elk dier kreeg een naam dat bijzonder was voor zijn soort. Een klein vogeltje kreeg de naam 'roodborstje', maar dit vogeltje had helemaal geen rode kleur in zijn veertjes. Hij vroeg aan God waarom hij dan roodborstje werd genoemd? God zei tot het vogeltje dat hij het zelf moest verdienen om die naam waardig te worden. Het vogeltje wist echter niet hoe. Generaties lang leefde het roodborstje zonder de typische rode vlek die hij nu heeft. Het beestje was er best wel verdrietig door want hij wist niet hoe hij nu precies die rode kleur kon verdienen. Op de dag van de kruisiging van Jezus treurden niet alleen de mensen, maar ook de dieren en de natuur. Van op een afstand keken verschillende diertjes naar Jezus aan het kruis en ze weenden bittere tranen om zijn lijden. Het kleine roodborstje kon dit alles niet langer aanzien en wilde iets doen om het lijden van Jezus te verminderen. Hij vloog naar het kruis en keek naar de wonden. De zware nagels in de handen en voeten kon hij er niet uit trekken, tot zijn grote spijt. Maar toen zag hij de doornenkroon en hoe die doorns in het hoofd van Jezus veel pijn veroorzaakten. Het kleine vogeltje trok met al zijn kracht een grote doorn uit het voorhoofd van Jezus, waardoor er bloed van Jezus op zijn veertjes viel. Deze rode vlek is nooit meer weggegaan, want doordat hij het lijden van Jezus probeerde te verminderen, had hij het verdiend zijn naam waardig te worden en werd hij een echt roodborstje. Nadat Jezus gestorven was aan het kruis voor de zonden van de mens, werd het donker en brak er een hevige storm los, alsof de wereld ging vergaan. Toen de lente weer kwam en het roodborstje voor nakomelingen zorgde, was er voor het eerst dat de kleine vogeltjes ook een rode vlek kregen. En ook deze jongen kregen jongen, die op hun beurt een rode vlek kregen. En dit alles omdat er één roodborstje zijn naam had verdiend en om zo de mensen altijd te blijven herinneren aan het lijden van Jezus.
Categorie:De legende van het roodborstje
|