Stormweer en rukwinden zijn ons deel! Hopelijk blijven alle bomen overeind en blijven de dakpannen op hun plek!
En de naad wil maar niet sluiten; nog steeds aan de antibiotica Don't lik it very much. Ik begin zowaar de moed wat te verliezen; dagelijks constateert de verpleegster dat het niet slechter is maar ook niet beter! Wat is dat toch? Heb dat nog nooit meegemaakt en ben al zo vaak gerepareerd geweest.
Onweer
Het zware weer komt over zee. Ik dacht aan wat verdween. Doe snel de deur en ramen dicht. De wind slaat om zich heen.
Geen lamp, dat kan gevaarlijk zijn. Steek maar wat kaarsen aan. Zie hoe de donder en bliksem zich door de wereld slaan.
We zullen zingen van de zon. En ook van al wat is. Wees maar niet bang,ik troost je wel, tot het weer over is.
De naad sluit niet op 2 plaatsen; een stafylokok dorée ( verwant aan de ziekenhuisbacterie ) heeft er zich genesteld! Nog maar andere antibiotica slikken om deze vieze resistente beestjes te killen! Vermoeidheid slaat toe!
Zal het rustiger aan moeten doen Gisteren naar voedingssalon met Katrien, omwille van onze mandoline. We hebben beide dezelfde professionele mandoline en we kunnen er niet mee werken! Ik dacht een stand te zien waarop ze een demonstratie gaven met ons geval, maar we hebben veel mandolines gezien in alle kleuren en maten met als gevolg dat Katrien met een andere naar huis is!
Ik moet en zal met de mijne leren werken!!!:wink
Daarna telefoontje van Annelies: moe ,ben je vrij vanaavond? Ba ja zeker! Ikke mee naar het Antwerps sportpaleis naar een optreden van ene Bruno Mars. Amai, diene jongen is zo oud als Annelies en bulkt van het talent! Ik heb genoeg decibels gehad van de luide bassen en de gillende meiden. Heb er ook van genoten. Rond 2u30 in mijn nestje beland en om 8u alweer op om Joke te verwelkomen. We wisselen van auto zodat ik naar de technische controle kan met haar wagen, want druk druk druk dat kennen we hé!!!
Gelukkig zijn onze WE nds kalm en gezapig ! ( wat een raar woord, vinden jullie ook niet?)
Om even bij na te denken
Stilte is een ontzaglijke zegen, ze zuivert het brein en geeft het levenskracht.
Stilte bundelt energie - niet die van het denken, niet die van machines, maar energie puurder dan de zuiverheid van het denken.
Die energie straalt onmetelijke kracht en onmetelijke gaven uit.
Hier, in dit oord, kan het zwijgende brein zijn grote activiteit ontwikkelen, doortrokken van intense kwaliteit. Dit is de diepe schoonheid van stilte.
Verleden donderdag 2de controle gehad en alles verloopt naar wens. De wonden genezen goed , en ik heb antwoord op al mijn vragen gekregen. Op 18/12 wordt ik nogmaals geopereerd, maar dat is minder ingrijpend. Gisteren ben ik gaan wandelen in Vollezele ( het Briljantpad:7 km ) en dat ging goed. Ik voel wel dat mijn fysiek nog niet op punt is en na afloop was ik wel heel moe. We hebben de indian summer afgesloten met een laatste bbq . Verleden jaar zelfde dag zaten we op een ander feestje! Proficiat A&F met jullie papieren huwelijk.
Vandaag richting huisarts: mijn wonde onder de oksel begint te ontsteken. Alle hens aan dek: mij wassen met betadinegel; 2 keer per dag wondverzorging door verpleegster en 10 dagen antibiotica! Niets aan te doen: ik hoop het snel onder controle te krijgen.
De dingen gaan nooit zo goed, dat men geen angst moet hebben, en nooit zo slecht dat men geen hoop meer zou moeten hebben.
Ben donderdag op controle geweest bij prof Hamdi; alles is ok! Maar ik heb hem wel geen vragen kunnen stellen. Ik moet binnen 14 dagen terug, en zal dan een waslijstje vragen voorleggen, als die er nog toe doen?! Het enige dat ik heb kunnen overleggen, is de datum voor de volgende ingreep ( correctie van de niet aangedane borst! ) Het zal hopelijk nog dit jaar in zijn agenda passen!
Voor de rest, is het hier super rustig en hou ik mij kalm. Ik lees karrenvrachten boeken, kijk naar opgenomen films en hoop dat ik binnen-kort toch al wat huishoudelijke taken zal kunnen opnemen. Zolang je niets mag tillen is het moeilijk .
Maar de dagen gaan snel voorbij en ik verveel me niet. Af en toe wat bezoek, een telefoontje.
De herfst breekt aan. De bladeren wachten op elkaar, knikken naar elkaar en vallen
Het is 5 o clock in the morning en mijn rug vond dat ik lang genoeg in bed had gelegen. Dan maar terug achter de PC kruipen. Mijn eerste dag thuis is rustig verlopen; Roel is er om mij links en rechts wat bij te staan en de meisjes komen regelmatig langs om de strijk te doen en te helpen eten maken. Ik beweeg mij van de zetel in de veranda naar de zetel in de living; van boek naar film en wat rusten tussendoor, want 5 u is idd wat vroeg om uitgerust te zijn!
Het zijn de nachten die het moeilijkst zijn!
Vandaag heeft Roel "thuiswerk" gekregen van zijn baas en vanaf dinsdag zal ik mijn dagen zelf moeten vullen. Er zijn nog wat groenten in te vriezen, wat mij een welkome bezigheid zal geven!
Ik neem bijna geen pijnstillers meer De pijn is tot hiertoe heel goed onder controle gebleven!
Vandaag op zoek gaan naar een valabele kiné die dagelijks de manuele lymfedrainage op zich kan nemen en naar een poetsvrouw om het huis wat netjes te houden. Ik kan niet verlangen van Roel dat hij ook dat er nog eens bijneemt: een full-time job , een full-time tuin en dan nog een een" full-time vrouw".
Ga nu nog effen rusten zodat ik straks mijn dag fris en monter kan beginne!
Dit vond ik op datum van vandaag in mijn wijsheid uit India 365 dagen
Een liefdesverhouding omvat alles In de liefde verdwijnt zelfs het gevoel van verschil: de menselijke ziel bereikt haar doel in de volmaaktheid, nadat ze haar eigen grenzen en de drempel van de oneindigheid heeft overschreden.
Vele mensen vroegen mij of ik terug in mijn blog zou kruipen; wel ik kan onmogelijk nog in bed blijven omdat mijn rug het begeeft na zoveel uren in dezelfde positie te moeten liggen. Het is zondagmorgen 05u45 en ik zit achter de PC. Heb dus tijd zat om de blog weer bij te werken.
We gaan beginnen bij het begin , want niet iedereen zal mee zijn met mijn verhaal. Een aantal maanden geleden ga ik op consult bij prof Hamdi in het UZ te Jette , om wat info te bekomen aangaande de borstreconstructie én de kliertrasplantatie. Dit woord staat nog niet in Vandale omdat het relatief nieuw is; er zijn er nog niet veel die dat ondernemen. Ik vond het belangrijk daar een kans op te wagen , om van mijn delicate arm verlost te zijn. Door een nieuw bundeltje klieren in de oksel te krijgen, die hij wegneemt uit de lies ( zonder daar dan schade aan te richten uiteraard ) , heb ik opnieuw een zuiveringsstation wat uitermate belangrijk is voor de lymfedoorstroming.
Het eerste gesprek met Roel erbij is goed verlopen, en hij vond dat ik de ingreep niet te lang moest uitstellen zolang mijn arm nog in goede conditie is. Er werd prompt een datum vastgesteld welke ik niet meer zal vergeten: 9/9 is de grote dag en zal de zware ingreep plaatsvinden.
Na wat gehakketak met mijn verzekering, die niet zou tussenkomen , heb ik mijn 2de afspraak vastgelegd en de preoperatieve onderzoeken gedaan.
Het WE voor de ingreep was superdruk en dat kan ik iedereen aanbevelen. Ik had geen tijd om te dubben, want ik heb mij van vrijdagavond tot zondagavond kostelijk geamuseerd. Ik moest zondagnamiddag om 17 u in het UZ zijn. Roel en joke hebben mij uitgeleide gedaan vanuit de Waerboom, alwaar het etentje van Christa en Joris nog steeds aan de gang was. Ik ben gaan lopen als een dief in de nacht en was rond 17u30 op mijn kamer. Een assistente van de prof heeft zich een heel uur uitgeleefd op mijn buik en thorax om de lijnen uit te zetten alwaar ze de volgende dag het eerste uur hun mes zouden in zetten. Ik was zen en heb nog een hele nacht redelijk goed geslapen. Om 07u werd ik uit mijn bed gelicht en moest ik mij nog eens fris wassen zonder de lijnen te wissen natuurlijk en om 08u werd ik gezwind het OK binnengereden alwaar 6 chirurgen 7 uur aaneensluitend met mij zouden bezig zijn. Ik ben opnieuw uitgewuifd door Chris Lauwaert die de dispatch doet en zijn vrouw Agnes die ook op het OK werkt! Eens ik op de operatietafel beland ben, is voor mij het licht uitgegaan en ben ik in een diepe slaap beland die zelfs zonder dromen is. Dat gebied in de hersenen doen ze blijkbaar ook in slaap! Het is net of er 1 dag uit mijn leven is weggeknipt!
's Avonds is Roel even gedag komen zeggen, maar de vermoeienis was nog te groot om een gesprek aan te knopen. Hij zag dat alles goed was en is weer weggegaan.
Ik ben nog de hele nacht op intensieve gebleven en heb er een ijslolly gekregen om mijn droge mond en zere keel te verhelpen. Ik kan de tijd niet zeggen dat ik nog zo'n kleurrijke lolly gegeten heb , en gaandeweg begin ik er zelfs aan te twijfelen of dit geen hersenspinsel van mij is. Hoe dan ook, ik heb de sensatie gehad dat het mij gesmaakt heeft, of het nu echt was of niet!
De volgende morgen werd ik mijn kamer binnengereden en dan zijn de 3 moeilijkste dagen gekomen . Ik had redons langs alle kanten, 2 infusen, zuurstof in het begin en elk uur van de dag en de nacht komen de verpleegkundigen de borstflap controleren. Er kleven 2 minuscule thermometertjes op en deze moeten de lichaamstemperatuur aangeven , zodat men zeker is dat er een doorbloeding is en de flap gepakt heeft.
Ik kan nu nog steeds niet over mijn "nieuwe borst" spreken, omdat het er zo nog niet uitziet, en dus spreek ik over mijn borstflap die gecreëerd werd vanuit een flap vel en vet uit de buikwand. Dus heb ik een snede van heup tot heup en hechtingen aan de borstflap .Mijn linker arm en schouder was ook zeer pijnlijk, omdat deze de hele duurtijd in een onnatuurlijke positie gelegen heeft.
Deze wonden worden goed onder de pijngrens gedrukt dankzij de pijnstillers in de baxters; het zijn veeleer de ongemakken die mij de eerste drie dagen parten speelde. Het dag en nacht op je rug liggen zonder te kunnen verroeren, de hoofdpijn van zolang in dezelfde positie te liggen, de keelpijn na de intubatie en de rugpijn , waren een ware hel. En blijkbaar is de pijnstillende medicatie niet bedoeld om dat soort pijnen te bestrijden.
Woensdag werd ik dan de eerste keer uit bed geholpen en kon ik al een paar uur in de zetel zitten , wat voor mij een verademing was. Donderdag kon ik nog altijd niet geloven dat ik zaterdag al naar huis mocht, maar het verbeterde van dag tot dag. Ik kreeg een buikband aangemeten die ik dag en nacht moet dragen om de buik te ondersteunen. Mijn arm is echt niet goed; daar zal ik intensief dagelijks lymfedrainage moeten voor krijgen.
En nu zit ik hier, achter mijn PC omdat mijn bed niet goed genoeg meer was! Het is achter de rug, maar nog niet helemaal want binnen een aantal weken moet de andere borst verkleind worden om terug in evenwicht te zijn. Deze ingreep is niet zo zwaar en ik hoop dat de Prof mij snel in zijn planning kan opnemen zodat ik het nieuwe jaar helemaal fit terug van start kan gaan.
Niets aan te doen Ik heb nu tijd om mijn adressenbestand van het werk onder handen te nemen. Opzoeken via Google en aanpassen zodat ik gemakkelijk terug aan de slag kan. Heel wat aanpassingen op het werk baren mij en anderen anciens wat kopzorgen. Maar ook dat zal weer overgaan. We mogen niet panikeren, het zal wel loslopen.
Mijn pols geneest goed maar ik heb een trauma opgelopen aan mijn linkse "slechte" arm na een valpartij, en ik heb nog steeds veel veel zeer! Hoe stom kan je zijn! Daarmee moet ik me koest houden en kan ik uren lezen, of aan de computer werken! Laat het dus maar sneeuwen buiten!
Als je niets meer weet te verzinnen, schrijf dan ook niets. Anders schrijf je toch alleen maar niets.
Rechter arm in het gips, dus niet zo makkelijk om te typen! Maar het lukt nog net om een kort berichtje te posten. Mij pols werd gisteren geopereerd: 09u30 lag ik op den blok! De verpleegsters zwoegen en vloeken om mij aan te prikken.Ik word rechts geopereerd en links mogen ze niet prikken.Dan maar de voeten proberen , na 3 prikbeurten door 3 verschillende personen, heeft de anestesiste rechts geprikt en mij verdoofd en daarna in de hals geprikt ! Wat een gedoe! een pijnlijk gedoe; en dan de bloeddrukmeter!!!Probeer eens aan je been je bloeddruk te meten doet kweenie hoveel zeer! En nu 3 weken plaaster en hopen dat het daarmee opgelost is! Ik kan niet veel doen hé! Roel zal zijn dubbele steen moeten bijdragen .We overleven het wel!
Onze batterijtjes waren net opgeladen na een weekje Turkistan! Het was een leuke, mooie belevenis.In een luchtballon hoog boven het typische tufsteenlandschap.Feëriek! De dansende Derwishen,Turkse avond, raki, turks fruit, een goeie gids en leuke compagnie! Meer moest dat niet zijn. En nu op naar het volgende avontuur: ik ga onze reis naar Corsica voorbereiden! Ik zit hier toch maar hé!
Wijsheid uit India:
23 februari
Het verlangen naar aanzien,macht en erkenning door de maatschappij verraadt een begeerte om te heersen,zelf weer een vorm van agressie. Waar komt die agressiviteit vandaan? Van de angst.
Wit tapijt, stoveke brandt, Roel werkt vandaag thuis. De boodschappen zijn gedaan en ik kan effen rusten . Na een week ben ik toch wel behoorlijk moe. Het is nog niet helemaal uit mijn lijf. Ik ben niet meer zoals voorheen, hoewel het uiterlijk iets anders laat vermoeden. Ik werk een schamele 15 u per week , en toch is het voldoende Het is altijd weer bang afwachten of de werkgever het halftijds regime nog zal toestaan. Ben een jaartje te jong om te kunnen overgaan op halftijds tijdskrediet!
Nog 1 weekje werken en dan heb ik 2 weken verlof. Capadocië lacht ons toe. We vertrekken 7/2 voor 1 week naar Turkije ! Ik zie het helemaal zitten! Dan een weekje werken en 3 weken thuis met de rechter arm in de plaaster na een kleine ingreep! pffff da's weer minder!
Maar ook dat gaat weer over , en we glijden zo stilletjesaan naar de lente toe . In de Colruyt kan je nu reeds paaseitjes kopen! Ben eraf gebleven! Komaan, da's toch veeeeel te vroeg?!? Eerst moet ons metabolisme de kans krijgen om het wintervet wat te verbranden!
Ik had vergeten hoe het was en dat de lente niet stil bloeien, zacht dromen is,maar hevig groeien, schoon en hartstochtelijk beginnen, opspringen uit een diepe slaap, wegdansen zonder te bezinnen.
M.Vesalis
( weet niet wie dat is, maar toch schoon , vind ik ) Ik begin poëzie te appreciëren en je begrijpt de zin ervan beter als je het overtypt!
Tot een volgende, en bedankt Elly voor je mooie woorden!
Mijn behandelingen met de myofaciale therapie hebben niets uitgehaald. Ik heb de handchirurg terug gecontacteerd en hij slijpt zijn mes tegen 22/2/2013. Hij gaat dat cystje eruit halen en de ontstoken pees wijder maken. Daarna 3 weken plaaster Ik zie er waarlijk tegenop maar ik heb geen keuze. De pijn is bij wijlen niet te harden. Mijn andere arm is redelijk; we hebben de behandeling wat teruggeschroefd. Nu ga ik nog 1 keer in de week naar Grimbergen en 1 keer naar St.Pieters Leeuw.
De weiden staan weer blank. Hopelijk komt er wat minder regen want anders gaan we weer een natte Kerst tegemoet!
Aan mijn trouwe blogfans een feestelijk eindejaar gewenst en een schitterend , deugddoend nieuw jaar
Don't lik it very much. Ik begin zowaar de moed wat te verliezen; dagelijks constateert de verpleegster dat het niet slechter is maar ook niet beter! Wat is dat toch? Heb dat nog nooit meegemaakt en ben al zo vaak gerepareerd geweest.
Gisteren naar voedingssalon met Katrien, omwille van onze mandoline. We hebben beide dezelfde professionele mandoline en we kunnen er niet mee werken!
dat kennen we hé!!!
doet kweenie hoveel zeer!
Het is altijd weer bang afwachten of de werkgever het halftijds regime nog zal toestaan.
Eerst moet ons metabolisme de kans krijgen om het wintervet wat te verbranden!
