We zijn weer vertrokken. Bijna 5 jaar
na de vorige trip (voor de diehards: nog steeds te lezen op
www.bloggen.be/hbggs_down_under ), het was dus al een beetje aan 't
kriebelen.
De verplaatsing naar Zaventem verliep
vlot, dankzij vakantie en brugdag. Ruim op tijd, vlotte check-in en
controle, dus op het gemakje nog wat rondkijken. Onze vlucht vertrekt
op tijd, en ik heb wat geluk: hoewel het vliegtuig vol zit, net dat
ene zitje naast me blijft leeg. Zo heb ik toch een beetje meer ruimte
om 1 been te strekken. Ik heb bij het boeken een zitje aan het raam
besproken, en heb opnieuw geluk: de lucht is zo goed als volledig
opgeklaard, wat een perfect zicht naar de steeds kleiner wordende
wereld beneden oplevert. De resultaten hiervan staan ondertussen al
op FB. Verbazend om van daarboven te constateren hoe alles zo kort
bijeen ligt. Hint voor de terugreis: vluchtnummer is BA0398 en
vermoedelijke passage over West-Vlaanderen is ergens rond 18:00u,
voor wie op de grond over een spotter-app beschikt. Dan kunnen we
misschien eens zwaaien.
Ook op Heathrow verloopt alles vlot, we
worden er ook opnieuw gescand. Terminal 5 is aanzienlijk groter dan
die van Zaventem, de enkele uurtjes wachten kunnen dus deels opgevuld
worden met window-shoppen. Voor de vlucht naar Atlanta werd specifiek
een zitje aan de nooduitgang geboekt, om toch maar zeker te zijn van
voldoende beenruimte. Ik moet er helaas wel een raampje door missen.
Nu dus geen foto of video, maar ik merk wel door de andere ramen dat
er veel meer bewolking hangt en er dus toch maar weinig is te zien.
De vlucht verloopt vlekkeloos, zo goed als geen turbulentie. Aan boord
een warme maaltijd (rijst met kip) en een ontbijtje.
In de omgeving van Atlanta hangen er
enkele onweders. We ondervinden er geen rechtstreeks ongemak van,
maar ze zorgen er wel voor dat het vliegtuig enkele keren moet
rondcirkelen omdat er blijkbaar een file is ontstaan. Door het raam
zien we inderdaad verschillende andere vliegtuigen langs vliegen. We
landen een klein half uur later dan voorzien, op een luchthaven die
zover ik kan zien nog groter is dan die van Londen. Het taxiën naar
de terminal duurt bijna een half uur! Ook de douanecontrole zorgt
voor enige vertraging (typisch: er zijn zeker 30 loketten, waarvan er
nog geen derde bezet is), zo ook het wachten op de
verbindings-shuttle, maar rond 22:00u plaatselijke tijd staan we dan
toch aan de desk van National, het autoverhuurbedrijf. Omdat het
bijna mijn verjaardag is (hint, hint) krijg ik de kans om mijn
economy klasse te upgraden naar een full size of een SUV,
voor een meerprijs van een $150. Ik hap toe, en rij even later
richting hotel in een luxueuze Dodge.
De online foto's van het The Ponce
Hotel zijn kennelijk al van een tijdje geleden, het hotel kan wel een
opfrisbeurt gebruiken. Maar de kamer is proper en het bedje lonkt.
Douchen en licht uit.
|