Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
het testament
het testament
13-04-2007
morgen
beste lezers,
Morgen treedt Vital op in het rockcafe in Kapellen,met zijn orange houtzagerij.ik zal daar zijn met Manu en als je eenzaam of alleen bent mag je altijd met ons komen causeren of aan onze trui komen trekken;En wij zullen u helpen met u node.
Vandaag veel geslapen,wat geschilderd,een beetje gelezen in walging van Jean-Paul Sartre,over enkele uurtjes naar een optrden van The Kids,als je het mij vraagt de beste Belgische live-groep sinds jaren.
Annie Cohen-Solal schreef een uitstekende biografie over Sartre,ook de uitgelezen Sartre is geen slecht boek.Hoewel ik nooit een grote Sartre fan ben geweest,kan ik hem de laatste jaren wel smaken,al b en ik het niet eens met alles wat hij beweert en schrijft.
De kotmadam is een van de slechtste programma's ooit gemaakt;
Zal binnenkort eens wat moetyen tuinieren in mijn geest,want het laatste half jaar is een slopend jaar geweest.Ben erg geintresseerd in het leven on the road,heb vele interessante en vooral leuke mensen ontmoet,maar heb nu het gevoelen dat ik wat gas moet terugnemen;leef al een aantal maanden met een jet-lag gevoel en ben van plan van actereen eens een week naar de Ardennen te gaan en mijn geest eens volledig leeg te maken.
Mijn maag doet zeer van de vele liters koffie die per dag genuttigd worden,en mijn ogen doen pijn van het eindeloze slaapgebrek;
luistertip/de nieuwe van Cocorosie
kijktip:Khadak (met een belgische regisser aan het roer.)
Daarstraks wandelde ik over de handschoenmarkt,en daar speelde een mime-speler een soort van middeleeuwse schilder.Dat deed me direct denken aan de voortreffelijke show die ik reeds 10 jaar geleden zag.Namelijk die van Marcel Marceau,mss wel de grootste mime-speler allertijden.Hij trad toen op in de gezellige Arenberg ,wat ik persoonlijk de gezelligste zaal van Antwerpen en verre omstreken vind,voor mij is het althans een beetje thuiskomen,omdat ik er in mijn leven al heel veel mooie optredens heb gezien.Ik denk hier aan Ramses Shaffy,Antje de Boeck en Ronny Verbist,10 jaar Zwarte komedie,Freek de Jonge,Lhasa,Vitalski,tribute to Nina Simone met de voortreffelijke Gregory Fratuer en nog zo veel andere shows,Guido Belcanto was er ook bij.Maar Marcel Marceau was voor mij het allergrootste hoogtepunt.Hoe die man toen op 71 jarige leeftijd zich een heel universum eigen maakte,gewoon door simpelweg zijn hele lichaam te gebruiken.Vooral zijn bekendste typetje "Bip" is zeer ontroerend en doet me altijd denken aan de capriolen van Charlie Chaplin's zwerver.Marceau was trouwens één van de leerlingen van Chaplin.
Zo dit was een associatief denktripje.
Kijktip:Les Enfants du Paradis.
Veel beterschap aan Jo gewenst die blijkbaar ziek is.
Gisteren de nieuwe van paul Mennes gelezen,een leuk,geestig en haarscherp boek over lotgevallen van mensen in deze tijden.Waarschijnlijk zijn beste boek tot nu toe,en hopend dat hij op dat elan blijft doorgaan.Gisterenmiddag nog eens wat oude vrienden tegen het lijf gelopen,wat gedronken en gebabbeld over dingen die al lang geschiedenis zijn.Maar wel leuk,al die leuke herrineringen ophalen,en er nog eens goed mee kunnen lachen.
Gisteren een aangename dag doorgebracht in de petrol voor het evenement "de zwarte zondag".Geweldig genoten van o.a. Black cassete,Jules Deelder,Stijn Meuris,Paul Mennes en Dez Mona,die daar hun nieuwe cd kwamen voorstellen.Daarna nog eventjes doorgezakt bij Guido in de Witzli Poetzli en het onvermijdelijke cafe "De Muze",waar het steeds een halfuur duurt voor je bedient bent.Na 12 jaar vaste klant te zijn,werkt het soms wel danig op de zenuwen.Maar al bij al een geslaagde en prettige dag en nacht;
Zo beste kindertjes,over naar morgen voor meer nieuws vanuit de ondergrond;
Manu Bruynseraede (1969,ekeren),kleinneef van de Gentse schilder-museumconservator René Bruynseraede,studeerde Nederlandse en Anglo-Amerikaanse literatuurgeschiedenis te antwerpen en Kingston-upon-Hull (Engeland).Met drie medestudenten (Vital Baeken,Geert Beullens en Steven Grietens)richtte hij aldaar het theaterrockensemble 'Circus Bulderdrang' op.Deze groep bestond vijf jaar,trad op in Nederland en Vlaanderen,maakte één cd 'het bladgouden slurfenballet' en verwierf in die tijd een cultstatus onder een jong publiek.
Ondertussen verhuisde Bruynseraede naar Hamburg,waar hij via het Junge Hunde Theaterfestival subsidie verkreeg om twee theaterprojecten te realiseren.Hij schreef de tekst voor 'The two blindmen' en 'Lazarus und das paradies' en voerde de regie.Zijn stijl werd vergeleken met die van Samuel Beckett.Veel van zijn inspiratie had Bruynseraede echter ook gehaald bij Jan Fabre,met wie hij een half jaar voordien nog als technisch medewerker door Europa was gereisd.
In 1997 vonden we Bruynseraede terug in het land.Hij viel ten prooi aan een zware depressie,leefde in ontbering en isolement,maar bleef creeren.Uit het ter ziele gegane Circus Bulderdrang was ondertussen een nieuw concept gegroeid onder leiding van Vital Baeken:de Ysfabrik.De Ysfabrik was een voorbeeld van Andy Warhols factory,en vormde een podium voor tientallen jonge kunstenaars,fotomodellen en travestieten.De optredens van de Ysfabrik in en rond Antwerpen werden vaak gekenmerkt door brandstichtingen,vechtpartijen en andere vormen van geweldplegingen,en ingrijpen door politie en BOB.Bryunserarde bracht op deze bijeenkomsten neo-dadaistische geinspireerde acts en lezingen,maar distanstieerde zich gaandeweg meer en meer van het opruiende karakter van de Ysfabrik.
Nog één keer wilde het jonge volkje Circus Bulderdrang aan het werk zien.Dat gebeurde in de Bourlaschouwburg,die voor de gelegenheid gevuld was met twaalfhonderd fans in plaats van de reglementaire achthonderd.'Het einde' duurde vier uur en werd bijgestaan door Guido Belcanto,Jean Marie Berckmans,David Davidse en tal van anderen.
Een jaar later kwam de afscheuring van het MARTHA Tentatief bij hem aankloppen met het project 'langs de ladder ben ik opgeklommen,maar dalen moest ik zonder'.In dit bombastische theater-en muziekspektakel,geheel uitgevoerd in de oude mijngebouwen van Zolder,vertolkte Bruynseraede de rol van de oververmoeide charmezanger Argo Keer,met verwijzingen naar de Catcher in the Rye.Het subsidieproject van de Vlaamse gemeenschap was goed voor één miljoen Belgische frank en een cd 'Soundtrack' met onder andere Tom Pintens (Zita Swoon) en de leden van de truckersband King Freddy&The Lazy Intercoolers.
Hoewel zijn gezondheid ernstig op de proef was gesteld,speelde Bruynseraede ook mee in de verschillende one-manshows van Vital Baeken,traditioneel in de Antwerpse Arenbergschouwburg,met als enkele titels:Wedding Party,Vitalski het Slangenmens en de Nachtburgemeester Spreekt Zijn Volk Toe.
Het moet dan zo ongeveer ten tijde van 'de Gebroeders Baeken Presenteert' zijn geweest,dat Bruynseraede het idee opvatte om ook zijn stappen te wagen in de schilderkunst.Deze tentoonstelling in Antwerpen Luchtbal stelde zowat alles voor wat de schare trouwe aanhangers van Circus Bulderdrang aan kunst had voortgebracht en kende een grote belangstelling in pers en media.
Manu Bruynseraede schildert nu al een tiental jaren.Men zou zijn stijl kunnen omschrijven als naief expressionisme.Onder zijn voorbeelden rekent hij onder andere Die Brucke,Hodgkin,Hundertwasser en uiteraard Warhol..
'Ik wilde van kindsbeen af kunst maken.Mijn voorkeur ging uit naar schrijven;mijn vader was bezig met Deus Ex Machina en gaf dichtbundels uit die in mijn oren naklonken:'de profundis','made in peenemunde',......
Na mijn studies zette ik concretete stappen naar de uitgeverijen toe.Maar het antwoord was altijd in de trant van:'te contemplatief,tz filosofisch,eenzame en egocentrische thema's,kortom;niet commercieel."
Ik vatte het op als en compliment.In het jaar van mijn dertigste verjaardag (2000) kwam ik op een idee:ik plakte mijn manuscripten met behangerslijm op doek,en verzon er picturale vertellingen rond,in felle kleuren,met grappige interferenties.Het deed me denken aan de tekeningen die ik maakte op de kleuterschool:wasco-schakeringen met een laagje zwarte plakkaatverf erover,die ik daarna met een scheermesje eraf schraapte.Mijn techniek heb ik intussen aangepast.En als ik niet lees,verf meng of lesgeef over de naieven (die ik zeer bewonder) schrijf ik natuurlijk onverdroten verder.
In 2001 kwam Bruynseraede ertoe zich voor het eerst langere tijd te laten op^nemen in een psychiatrische inrichting.Hij nam om en bij de twee jaar de tijd om te bekomen van zijn 'wilde jaren' van lichaamlijke en geestelijke armoede en laste een creatieve pauze in.In 2004 keerde het tij:hij kreeg van de directie van het Bethanienhuis in Sint-Antonius-Zoersel de toelating een kunstatelier te betrekken,in samenspraak met psychologen en verplegend personeel.'De faktorij' was gesticht.Het werd een ruime,verlichte en verwarmde werkruimte waar hij zeven dagen op zeven kon werken aan zijn teksten en schilderijen,waar hij samen met een twintigtal andere patienten een 'kunstteam' vormde naar het weerkerende model van Andy Warhol en Vitalski's Ysfabrik.
Hij nam met deze laatste opnieuw contact op,begon met grotere regelmaat terug op te trden,vaak voor een ruime vergoeding,en verkocht tekeningen en schilderijen op tentoonstellingen en happenings van de Facktorij.Zijn comeback was een feit.
Deze werd nogmaals bevestigd toen hij in 2005 een muzikale samenwerking met Noel Schellekens.Gedurende acht maanden van intensieve artistieke arbeid slaagde het duo erin om drie full-cd's (een dertigtal songs) op de mensheid los te laten.De muziek is van een hoog niveau,de stijl situeert zich in de Nederlandstalige dub-reggae met tal van andere belangrijke invloeden (Bowie,Dire Straits,Talking Heads,Madonna,Lee "scratch" Perry,Madness),en wordt niet in het minst kracht bijgezet door Bruynseraedes spitsvondige teksten,bol van originele inzichten en intellectuele hoogstandjes.
Manu Bruynseraede,ondertussen kortweg 'Manu',trad regelmatig terug op voor een uitermate geintresseerd publiek,was terug te vinden op het internet en onderhield contacten met Jan Fabre.Zijn activiteiten haalden opnieuw media-aandacht en hij publiceerde en verkocht met succes de pornoroman 'een jaar in Gomorra'.Schoorvoetend ontwierp hij plannen om opnieuw zijn oorspronkelijke beroep van leraar te hervatten,en gaf workshops over het belang van een goede songtekst.Hij stelde bij zichzelf met plezier vast dat zijn carrriere in de lift zat.
Hierbij zou ik eens graag een oproep aan de Antwerpse gemeenteraad om het aantal vuilbakken in deze stad eens onder de loep te nemen.Het zijn er namelijk belachelijk weinig,en dit zou best een beetje veranderen want de stad ligt er onnodig smerig bij.Ik heb ruim 3 jaar in het buitenland doorgebracht en dar steden proper,reden omdat daar inderdaad vuilbakken staan en wel genoeg vuilbakken.Dus zet dit eens op de agenda en er zullen veel mensen meer en meer de reflex krijgen om de vuilbakken te gebruiken en niet zomaar hun rotzooi op straat gooien.Maar geef ze tenminste de kans om hun vuil ergens kwijt te kunnen.
Vandaag de strips gelezen van Loisel&Tripp,namelijk Magasin general uitgegeven bij Casterman.Heerlijke strip die zowel qua inhoud als tekenwerk zeker de moeite waard is.Het is zo een heerlijke nostalgische strip met van die ouderwetse kleuren.Soms houdt ik er wel van om nog eens terug te keren naar een heerlijke nostalgie.ik heb dan het gevoel dat het vroeger qua kleur en sfeer allemaal zoveel beter is.Door zo'n strip en nog andere intuities heb ik iets van ouder worden is absoluut niet erg.
Deze week had ik een gesprek met Jean Marie Berckmans dat me werkelijk overdonderd heeft.Het is niet de eerste keer in mijn leven gesprekken voer met mensen die behept zijn met de gave van tegelijkertijd gek en geniaal te zijn.Ik ndenk hier aan een aantal gesprekken met Julien Schoenaerts bijvoorbeeld,er zijn er nog tal van anderen.En telkens moet ik tot de constatatie komen dat deze verlicht zijn ,bijna een goddelijk aura hebben,en allemaal zeer lief zijn.Het is een zege om deze mensen te mogen leren kennen in een leven dat sowieso te kort is.
dit wou ik toch nog eventjes vermelden als iets extra's.
Naar aanleiding van het bezoek gisteren aan geert,heb ik nu juist zijn boekje gelezen.Het is een zeer goed boekeje,dat opgedeeld is in verschillende hoofdstukjes.Helder leesbaar,en de antwoorden die Geert formuleert snijden wel degelijk hout,er is inderdaad over nagedacht,maar het is geschreven op een manier dat iedereen van jong tot oud dit boekeje kan lezen.Kortom leuk,gevat en leerzaam.
Te koop in de groene waterman aan 9.50 euro en als je langs Geert gaat in zijn ton kan je tegelijk zijn boekje lezen en het laten signeren.Wat toch zeker de moeite waard is,niet.
Zo verder niet zo veel te vertellen;
en daarom doe ik je een middernachtelijke groet,en hopelijk weer tot morgen waar we een schitterend interview zullen publiceren van onze vriend Sven.Waar ik nu een uurtje geleden de vragen voor heb voorbereid,de eerste keer in mijn leven dat ik dat eigenlijk doe.
Vandaag een gesprek gehad met Martin Jansen,in het Zuiderpershuis.Ga meteen naar Brussel voor een voorstelling over de relatie tussen Martin Heidegger en Hannah Arendt.Hoepn dat het wat wordt.
En dat is het eigenlijk voor vandaag.
Als ze over je roddelen dat weet je dat je nog steeds dat je interressant bent.Of heeft Oscar Wilde het anders geformuleerd.
Leestip:je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel (JMH Berckmans);he cast no shadow.
Vanaf zaterdag 31 maart om 13.30 zal Geert Beullens in de Groene Waterman in de Wolstraat te Antwerpen gedurende een week lang.Tot 7 april vermoedt ik,in een ton gaan zitten,om zijn nieuwe boek voor te stellen.Het filosofische essay "Zo is het,en niet anders".Heel de week zal Geert daar u ter wille zijn om al u filosofische vragen te beantwoorden.Zo,als dus met een filosofische probleem of een probleem zit gaan dan zeker eens langs bij de Groene Waterman,en al u problemen zullen opgelost worden.Allen daarheen zou ik zeggen.
Vanavond naar de film voor 300, ben eens benieuwd wat dat gaat worden.Gisteren nog eens eventjes doorgezakt in cafe de Gounod en daarna nog eventjes naar de Witzli Poetzli geweest.Ook nog een ex-collega tegen het lijf gelopen.
Deze week worden we overstelpd door drukte en wordt het weer eens een warboel en een maffe onderneming tout-court.
Voor diegene die het apprecieren als eens een feestje bij te wonen.Als we 1000 lezers hebben op dit blog organiseer ik een feestje waar al de lezers op uitgenodigd zijn.
Omdat ik hoofdzakelijk in de avondlijke en nachtelijke uurtjes werk.Speel ik ook alleen maar s'avonds muziek,mijn discman is dan mijn trouwste vriend.
Gisterenavond was ik wat aan het grasduinen in mijn cd-collectie en diepte ik nog eens een Nick Cave op.Een cd die ik zes jaar geleden eens op een luchthaven had gekocht in Dublin.Aanvankelijk was deze aankoop bedoeld om me tijdens de vlucht wat afleiding te bezorgen.En in alle eerlijkheid moet ik bekennen dat ik daarna dat ik die cd nooit meer gespeeld heb.Tot gisterenavond.Wat me opviel is dat dit hemelse muziek is.Op een b epaald werd ik er zelf door ontroerd.Liedjes als "into my arms",en "there is a kingdom",kerften diep in mijn ziel in die avond.En ik beken "The boatsman call" is een meesterwerk.Ik heb voor mezelf uitgemaakt dat ik vanaf nu elke week een cd van Nick Cave ga opzetten.Het loutert mijn ziel.
Gisterenavond bijzonder flauw optreden bijgewoond van de kroon All stars band.Slecht geluid,slechte muziek,teveel verkeerd volk dat je op een vrijdagavond niet wil tegenkomen.
Vandaag geven we ons over aan dolce far niente en gaan we zoals vanouds toch weer een heleboel doen.Soms vraag ik mij af of ik eens niet naar een onbewoond eiland zal moeten verhuizen om eens tot rust te komen.Te weinig slaap en teveel stress maken van mij een verward mens,die soms niet meer weet in welke dag hij leeft.Er hangt bovendien een slecht gesternte rond mij en ik hoop dat de donkerte gauw weer opklaart.
Vanavond naar een lezing met Rudi Laermans en Lieven de Cauter over een aantal sleutelwoorden uit de kunst en de cuktuur in samenhang met de maatschappij en de politiek.
Vandaag brengen we een kunstenaar onder de aandacht,zijn naam is Bert Lezy.
Bert Lezy is graficus,doet animatiefilm,film (video),en geluidscollages.
Bert wou als kind al striptekenaar worden,maar moest eerst zijn studies middelbaar onderwijs afmaken.Die volgende hij aan het St-Jan Berchmans college in de richting wetenschappelijke B.Daar hij heeft hij hoegenaamd geen spijt van omdat het goed is voor zijn algemene kennis.
Na zijn middelbare studies ging hij aan het St-Lukas instituut in Gent vrije grafiek studeren.Later ging hij ook nog vrije grafiek studeren aan de Academie van Berchem.Daar studeert hij nog steeds onder noemer van permanente vorming.Hij loopt daar inmiddels al 10 jaar school.
Ging aan de Academie van Merksem animatiefilm studeren,maar omdat de leraar hem daar niet lag,heeft hij onder begeleiding van een vriend,dit medium in de vorm van zelfstudie verder ontwikkelt.
Na zijn studies ging hij werken bij het theater Ivonne Lex,waar hij vooral actief was als graficus voor het ontwerp van affiches,folders,flyers.Daarnaast deed hij aan decorschilderen en decorbouw.Bert is daar naderhand mee gestopt omdat het werk zeer slecht betaald werd.
In Zeebrugge heeft hij dan nog een tijdje gewerkt als schilder van "Trompe l'oeil".
De hierbovenvermelde jobs deed Bert eigenlijk alleen om den brode,want daarnaast was hij altijd bezig met etsen op lino:linosnede op hoogdruk.
En etsen met als methode de diepdruk op linnen of koper.
Bert is ook bezig met beeldverhalen beter bekend als stripverhalen.Een heeft heeft hij er gemaakt op groot formaat.Dat waren 14 panelen van 2,40 op 1,20m.
Heeft ondermeer ook gepubliceerd bij bekende stripmagazines als Beeldstorm en Parcifal.
Ook strips getekend in de Mekanik en heeft met deze strips ook nominaties gewonnen.
Als we het over de stijl hebben bij Bert spreken we over figuratief naar waarneming (mensen,gezichten),en naar fantasie (mengvorm tussen mens en dier).
Bert hecht in zijn strips ook veel belang aan de taal.Zijn grote voorbeeld hierin is "Ceci n'est pas un pipe" van Rene Margritte.Wat hij daaar bedoeld is dat hij houdt van het deconstrueren van betekenissen,om die daarna terug samen te brengen in een absurd universum.Bij Bert zijn taal en tekst zeer belangrijk in hun samenhang.Bert houdt niet van misplaatste ernst in de kunst.
Zijn voorbeelden haalt hij vooral uit de muziek en dan voornamelijk de "underground".
Zijn inspiratiebronnen in de stripwereld zijn voornamelijk de oude Moebius,Charles Burns,Robert Crump.In eigen land vind hij Gumbahh en Kamagurka zeker de moeite waard.
Bert houdt zich op dit eigenste moment voornamelijk bezig met het ontwerpen van flyers,affiches.Vervangt tevens Serge Baeken in de Mekanik voor het project "What's your excuse".
Toekomstgericht zou Bert nog eens graag een film willen maken.In de vorm van een performance gecombineerd met tekenen en film.
Naast het grafische is Bert ook nog bezig met het live schilderen tijdens optredens,dit heeft hij bijvoorbeeld gedaan bij optredens van The Fall,en Dinousaur jr in de Petrol in Antwerpen.Ook bij de optredens die Vitalski geeft heeft hij dat gedaan.
Daarnaast heeft hij nog projecten:
Blaastaal:vooral animatie en montage van beeld en geluid met behulp van een computer.Archivering van tekstfragmenten (radio),die merkwaardig zijn door hun gebrekkigheid zoals bv toespraken van pastoors.
Trackbusters:een improvisatie van woord,muziek,film dat hij samen doet met Alex Theuns.Ze zijn nu 10 jaar mee bezig.Hebben reeds een dvd op de markt met de titel "Absurd feeling improvisation.Cd's en cassetes van dit project zijn nog in ontwikkeling.
Daarnaast is hij ook nog gasttekenaar bij de Studio Vitalski waar hij naast het meetekenen van de strip zich ook nog bezig houdt met het digitaal afwerken van de pagina's en het inkleuren van de strip.
Hier geef ik nog enkele websites mee waar je het werk van Bert eens kan bekijken;
-blaastaal-podomatic
-you tube-Bert lezy Trashbusters
Bert Lezy fotopages
bertlezy@hotmail.com
Zo,bekijk zeker het werk eens van Bert want het is meer dan de moeite waard.
