ach we moesten verder , van dag tot dag leerde ik terug het verdriet een plaats te geven en ging mijn lever verder met een baby en een pup,harany was een geschenk uit de hemel , ze was lief spontaan maar ook nog maar een dreumeltje en heel speels en streken uit halen kon ze als de beste , ach ik was direct verkocht aan deze meid ze deed mij lachen , deed mij huilen als ik haar zag lopen dacht ik aan mijn jongens hier boven was soms moeilijk maar ja , op een dag kreeg ik telefoon iemand uit de familie deed hun pup weg , ach ja ik effen gaan kijken met mijn vriend en ja ik kon niet anders dan meenemen (klein hart voor dieren) nu had ik 2 pups harany en Kaithy twee hele lieve kleine pups , maar die werden heel snel groot en ja ze waren met twee om den boel op stelten te zetten niets was nog veilig , wc papier heb ik met pakken moeten kopen steeds opnieuw waren ze met de rol aan de haal , ach ja kinderstreken zoals we dit noemden , maar de kleine kinderen werden groter ijskast werden geplunderd , ja ons harany is expert in alles open maken , deuren , kasten niets was voor haar moeilijk om te openen kaithy is een rustige meid , ze liet alles maar begaan , ze kon het allemaal niet zo vinden om streken uit te halen met ouder worden , maar ons harany was nummer 1 in slopen , maar harany is echt mama's hond ik kan haar alles laten doen , en zei doet dit met alle plezier wat lief zou ik zeggen , zo groeide mijn liefde voor dit ras sociaal spontaan alles leek goed te gaan , ondertussen hebben we ons dierenrijk vergroot met 2 pony's en ook daar deed ze het heel goed mee ze ga soms slapen in de paardenstallen ga de wortels pikken een echt meid die van wanten weet . maar die meid werd een jaar heel gezond en ik was al bij met dit beetje geluk zit ik op een dag te kijken op de site van rieky en wim de mensen waar we harany hadden haalt , en ja hoor daar stond te lezen pups geboren nog enkele reutjes beschikbaar , zei dit laat ik toch maar niet zien aan mijn vriend maar ja de eerlijkheid zelve zei ik op die avond tegen mijn vriend jongen kijk eens op de site , waarom terug pups ? zei ga maar kijken , oeps die kwam terug en was van ik ga effen bellen naar rieky , zei oeps nu gaan we het hebben , en ja hoor een afspraak gemaakt , en het volgende weekend stonden we terug in lommel ach al die kleine dreumeltjes en ik hielt mijn hart al vast , want ja ik zeg altijd neen maar als ik het zie ben ik verkocht ! en ja hoor zo werd er beslist dat er een reu zou bijkomen
het leven ga verder en het verdriet maakt plaats voor mooie herinneringen , onze Dacota blijft mooi trouw aan de zeide van zijn baasje , zo werd mijn zoontje geboren op 14 maart 2006 , dus 9 dagen na onze Baloe , het was afzien mijn hart brak ik miste mijn baloe erg , maar ja zo is het leven nemen en geven ! ons leventje ging verder , en een goed groot jaar na het overlijden van onze baloe kwam mijn vriend af meid zouden we niet gaan denken er terug een hond bij te nemen mijn eerst antw was maar mens neen mag er niet aan denken terug zo iets mee te maken , we hebben dacota en ben zo gelukkig met mijn oudje , maar mijn vriend bleef zagen , ach ik wist wel beter ik wou er ook terug een hond bij maar het verlies kon ik toch nog niet goed plaatsen ! zo zijn we op zoek gegaan niet meer naar een newfie maar terug een pyreneese berghond amai was dat een moeilijke opgave , bijna nergens in Belgie een pup te vinden die direct beschikbaar was , zei ach laat het maar zitten we kopen ons wel eentje als er pups zijn van ook welk ras maar dat was tegen de zin van mijn vriend ! het jaar 2007 liep al goed tegen het einde toen ik een site vond waar ze pups verwachten in het begin van het jaar , in lommel ( limburg ) mijn vriend zei ik zal direct effen bellen en ja hoor hij maakte een afspraak , de zondag mochten we gaan op gesprek , een hele toffe ervaring , amai ik dacht dat ik een grote pyr had maar neen hoor , in lommel aangekomen , kregen we daar de verwelkoming van ons leven zo 7 pyrs en 2 newfie's ach mijn hart brak moest direct aan baloe denken maar goed we moeten verder , hele lieve vriendelijke mensen , het was een hele aangename namiddag , en wij werden op de lijst gezet voor een pup en nu was het aftellen begonnen paar maal naar lommel gereden voor een leuk gesprek en het bezichtigen van de toekomstige mama , alles liep goed , en zo werd ons Harany geboren op 07-02-2008, ach we konden niet wachten om haar te gaan bekijken meerdere malen zijn we gaan zien en ze veranderde met de dag zo schattig , de grote dag brak aan10-04-2008 toen we haar mochten halen , een hele belevenis met zo een pup 150km rijden maar het viel heel goed mee , ons Dacota was ook door het dolle heen oeps een meid voor mij zal hij wel hebben gedacht (haha) ze leerden elkaar kennen en het ging goed ze , ze speelden samen ook al was dacota wat veel groter het lukte heel goed , ons oudje fleurde op , tot op een dag dat mijn hart voor de tweede maal brak , op 22mei zijn we nog samen gaan wandelen en alles leek een droom , die avond is dacota in zijn kennel gaan slapen met een hele dikke nachtzoen van mijzelf voor hem dit gebeurde elke avond we waren dan ook hele dikke vrienden , de morgen nadien roep ik hem vanuit mijn kamer raam , zoals altijd ,dan begon hij te huilen uit tevredenheid en nu niets zei alle waar zit hij nu of slaapt hij zo lang ? toen ik goed keek zag ik hem liggen , zei nee da ka niet , ik rende naar zijn kennel en ja daar lag hij zo stil , dacht die slaapt zo vast maar hij was al vredig ingeslapen van ouderdom , daar lag mijn grootste vriend mijn steun en toeverlaat , ik zakte in elkaar als een hoopje ellende ! dit kon niet waar zijn , kapot ging ik van verdriet , niets kon mij opbeuren , mijn vriend gebeld die was al uit werken en dacota had nog staan kijken de morgen dat hij vertrok , hij moet kort nadien zijn gegaan ! ? het waren hele donkere dagen voor mij , maar moest verder , had een zoontje en een pup die ook een opvoeding moest krijgen , dus heb ik het verlies heel moeilijk kunnen verwerken maar het moet je moet verder met het leven maar dacota blijft altijd heel dicht in mijn geheugen gegrift hij was het anker van mijn leven nu met mijn patou's
hey leven met mijn patou's en wat vooraf ging !!!!
ik ben verzot op dieren en probeer ze dan ook de beste zorgen te geven , de liefde voor honden begint al in mijn kindertijd , mijn vader kweekte Duitse herders , en het waren niet de minste mijn vader leerde ze alles hij ging er mee naar school , voor gehoorzaamheid en voor het grovere werk pakwerk , maar het waren hele lieve honden eentje is mij heel nauw aan het hart gebleven onze arko maar is een oudje geworden en wacht ons nu op aan de regenboog brug het was een hele lieve maar och een hele alerte hond .
nu werd ik ouder en trouwde ik op mijn 18de maar mijn inmiddels ex-partner wou niets weten van dieren , hij wou dit niet in zijn huis , maar de liefde bleef ik wou een hond waar ik alles kon mee doen maar mocht niet baten , geen honden in mijn huis , de jaren verstreken en met ups en downs probeerde ik het leven op te bouwen zonden hond , geen gemakkelijke opgave , 13jaar later zet ik dit huwelijk stop , en leer ik mijn huidige vriend kennen . en ja hoor ik werd direct verliefd op die witte beer die daar in zijn tuin rond liep , het was een pyreneese berghond kende het ras niet !!!! mijn vriend zei meid laat die hond maar lopen want die is niet gesteld op bezoek zei euh ik ga hem toch effen goede dag zeggen , zie wel wat hij begint , natuurlijk ik wel iets lekkers meegenomen zodat ik zijn aandacht kon trekken , en ja hoor daar kwam hij aan , beetje terug houdend kwam hij toch op mij af , en het was liefde van beide kanten , Dakota was zijn naan en een prachtige witte hond , mijn vriend had hem aangekocht om zijn domein te bewaken en dat deed hij als de beste , maar Dacota was echter geen huis hond vond ik een beetje jammer ik wou toch een hond in huis
nu mijn vriend , had zonder mijn weten een new foundlander pup aangekocht en kwam er met thuis met een hele grote rode strik ach wat schattig , en ik noemde da dreumeltje Baloe ach zo een bolleke zwarte wol leek het wel , Baloe was de lieveling van iedereen hij was sociaal en lief voor mens en dier , Dacota en Baloe konden het aardig met elkaar vinden al bleken het 2reuen te zijn tot op een dag dat Baloe ziek werd , wou niet eten , de dierenarts laten komen , had die dierenarts het over een maag darm ontsteking , spuit hier en pilletje daar paar dagen gingen voorbij maar ons Baloe wou nog steeds niet eten , ja ik toch terug de dierenarts laten komen ja je wilt het niet dat hem iets ergs overkomt , antwoord van die vent was je moet het wat tijd geven , zei ja maar hij vermagerd zo snel dit kan nu toch niet ja mevrouw geef het tijd !!! dat was al 10 dagen zo en ik zag mijn Baloe zo achter uit gaan , en ik zei dit kan niet meer , belde ik een dierenarts van wacht op zaterdag morgen op 4maart 2006 een hele vriendelijke dame schrok erg bij het zien van onze Baloe mevrouw waarom zo lang mee gewacht zei nee hoor al 2maal deze week een dierenarts langs geweest en moet hem deze pilletjes geven , zijn bloed geprikt en urine staal heeft ze meegenomen , die zelfde avond mocht ik nog bellen voor de uitslag , de uitslag was onze Baloe had een zware nier ziekte , ja en nu , dierenarts zei mevrouw denk niet dat Baloe er echter nog zal doorkomen , mijn wereld storte in , dit kan niet waar zijn , zo een jonge hond 18maand oud , kijk mevrouw kom maar medicatie halen maar denk dat hij morgen niet haalt , ik kon het niet aanzien zo erg zag hij er uit , mijn hart brak en was woedend op het zelfde moment had die vorige dierenarts maar direct bloed genomen dan was hij misschien al genezen ! we hebben Baloeke in onze veranda laten overnachten in zijn mand op zijn lievelings deken het was een hoopje ellende , de morgen nadien dacht ik nu vind ik hem maar niet meer onder de levenden , en al bij wonder daar lag hij in zijn mand te kijken naar buiten , en roep mijn vriend en vertelde hem nog de pillen slaan aan , maar minder was waar , hij zag af en werkelijk af , mijn vriend zei nu bel ik de dierenarts we laten hem inslapen ,zei wat inslapen dit kan je niet maken maar ik wist beter we moesten hem van al die ellende af helpen , en ja was weekend dienst en op een zondag 4maart 2006 mijn vriend mocht met Baloe naar de dierenarts zodat hij zijn laatste reis kon maken , ik in alle staten , ik was hoog zwanger van mijn zoontje , ik was er kapot van maar wou hem niet verder zien leiden , 12u mocht hij naar die arts mijn vriend zegt ik ga hem nog wat wassen en zo , en wat gebeurt er Baloe springt op , zei alle da kan niet hij is zo ziek en komt nu ineens bij mijn vriend aanlopen maar wat er toen gebeurde , daar was ik bang voor en gelukkig tegelijk hij wou niet uit zijn trouwe omgeving weg hij wou niet naar de dierenarts toe , hij is naar mijn vriend toe gelopen en is in mijn vriend zijn armen gaan liggen en vredig ingeslapen , mijn Baloe voor altijd weg het doet pijn en een groot verlies
mijn Pyreneese berghonden 
mijn baloe mijn trots 
jongen je was mijn trots en mama's maatje 
