Inhoud blog
  • Wanneer magie vriendschap wordt, heel gewoon…
  • Timmy en de roze mustang.
  • Brievenbus Cadeautje!
  • Alarm!!!
  • Hello from the other side! Zwart op wit vastgelegd op beeld.
  • Jimmy ! Cool, stoer maar met een zacht kantje.
  • Een heel bijzonder teken voor iemand die niet bij de reading was.
  • opbrengst Engelenweekend 2017 !
  • Een wereldster aan de hemel telefoon!!!
  • Wonderbaby Sofia.
  • Opbrengst engelenweekend 2016 voor Vzw Wiebe.
  • Roland geeft zijn Monique een heel speciaal kerstgeschenk!
  • Brief aan jou !
  • Geschenkjes komen zomaar uit de lucht gevallen, maar wel op zijn tijd!
  • Papa Umans geeft duidelijke antwoorden aan zijn dochter Veronique !
  • Cheque voor Vzw Wiebe!
  • Veren in de engelschoot !!!
  • Heidi hakt knopen door en de laatste loodjes wegen zwaar in "The Angel Academy"
  • Nieuwe uitdagingen
  • Afgifte Cheque Engelenweekend 2014
  • Domenico, Marlies en de Berkel snijmachine nummer 3 !!!
  • Warme uitstapjes!
  • Engelenweekend 2013!
  • Ingrid haar verhaal samen met haar mama, Meter Mol en héél veel hondjes.
  • Godfried, Nienken en ons Lieve Vrouwke !
  • Linda en Pat op vakantie samen met hun mannen !
  • Tekens van de overkant.
  • Gidsen op foto's en de opbrengst van het engelenweekend !
  • Tekens vragen aan de engelen !!!
  • Boekvoorstelling " Engelen in mijn zolderkamer" en het engelenweekend !
  • " KÖGEL"
  • Lieve 100 jarige grote Bomma !!!
  • Oorkonde vrouw van het jaar!!!
  • Angel Room !!!
  • Cadeautjes voor de feestdagen speciaal van hen die jij zo moet missen !!!
  • Engelenweekend voor WIEBE !!!
  • Cadeautjes bij de vleet !!!
  • Mijn eigen blog
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Han en haar belevenissen met de engelen
    17-07-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Warme uitstapjes!

    Beste Engelenvrienden allemaal, 


    Nu dat de zomermaanden zijn begonnen proberen Per en mezelf zo nu en dan ook eens de riem wat minder aan te spannen en er regelmatig eens op uit te trekken. 

    Zo gaan we graag met onze Vespa’s toeren en laten we ons verrassen door de plaatselijke cultuur aldaar waar we belanden.


    Enige tijd geleden schreef ik hier een verhaal over de zienares van Onkerzele. 

    Namelijk,Leonie van den Dijck alias Nienken in de volksmond genoemd.

    (zie enkele blog verhalen hieronder het verhaal: „Godfried, Nienken en ons lieve Vrouwke”)

    Ik werd attent gemaakt over het leven van Leonie van den Dijck  door Godfried en zijn vrouw Maria, beide afkomstig uit Retie. 

    Ik had toen ik Godfried voor het eerst ontmoete bij mij thuis en ik zijn verhaal aanhoorde beloofd om als er ooit de tijd en ruimte kwam om samen eens af te spreken en naar Onkerzele met hun te gaan. 

    Ik was geboeid door het verhaal van Leonie, meer bepaald over haar leven en hoe dat ze toch voet bij stuk had gehouden wat ze destijds allemaal voorspelde, ondanks dat er vele mensen de spot met haar dreven in die tijd.

    Ik heb altijd al van jongs af aan een voorliefde gehad voor oude volksverhalen. 

    Als mijn grootvader die vroeger vertelde als ik bij hem in zijn werkhuis zat hing ik echt aan zijn lippen gekluisterd. 


    En na dat ik naar Godfried had geluisterd stond mijn besluit vast, het eerste volgende vrije weekend dat we er met de Vespa’s op uit zouden trekken zou richting de Vlaamse Ardennen zijn, richting Onkerzele.


    Ik wou laten we zeggen de sfeer eens gaan opsnuiven aldaar.

    Eens gaan kijken naar het graf van Leonie van den Dijck, althans dat was de bedoeling.

    Ik was nieuwsgierig geworden nadat ik haar levensverhaal had gehoord ik wou het museum in haar huisje eens zien zeker nadat Godfried zoveel over deze dame aan me had verteld. 

    De Vrt en zelfs enkele maanden geleden nog op één bij Marcel Vantilt was Leonie van den Dijck nog in het nieuws geweest. 


    Hemelvaart was het zover, onze kinderen waren op kamp met de jeugdbrandweer. 

    Per en ik hebben de Vespa’s geladen en zijn richting Geraardsbergen gereden. 

    Onkerzele ligt daar maar enkele kilometers vandaan.

    We zouden enkele dagen verblijven in een B&B in de buurt. 

    Met Godfried en Maria hadden we afgesproken dat we die zaterdag rond 14 uur elkaar zouden ontmoeten aan de kerk in Onkerzele.

    En eindelijk was het zover, onder een schitterende zon zagen we de mobilhome van Godfried en Maria al geparkeerd staan. 

    Pal tegenover de kerk van Onkerzele. 

    Het was een blij weerzien en Godfried vond het geweldig leuk dat ik met hem naar Leonie zou gaan. 

    We zijn eerst in de kerk binnen gewandeld, maar dat zei me eerlijk gezegd niet zoveel. 

    Ze was groot, kil en donker en had duidelijk dringend een grote opknapbeurt nodig. 

    Het plafond was vochtig, de stukken pleister waren hier en daar al naar beneden gedonderd. 

    Kortom ik had wel mooiere kerken gezien bij mijn vorige uitstappen dan deze kerk, maar uiteindelijk was ik gekomen om naar het graf van Leonie te gaan en om de kapel te gaan bezichtigen die vlak aan de kerk gelegen is en waar Leonie al haar  verschijningen van Moeder Maria zou hebben gehad. 

    Ik wou voelen wat voor sfeer dat er hing, wat er in me opkwam als ik daar ter plekke stond. 


    De kerk zelf hebben we snel links laten liggen en Godfried’s vrouw Maria liep voor ons op richting de begraafplaats van Leonie gelegen achter de kerk. 


    Eén specifiek graf springt er echt wel tussen uit daar op het kerkhof van Onkerzele, 

    want je kan echt niet naast het graf van Leonie kijken.

    Het ligt helemaal aan de linkse zijde achter de kerk. 

    Het is bezaaid met gedenkstenen, bedankjes, bloemen, paternosters ……

    We moesten even wachten want er stond een koppel aan haar graf. 

    Deze dame maakte niet enkel mij nieuwsgierig naar haar laatste rustplaats maar is toch wel nog een stevige houvast in het leven van vele mensen. 

    Zo bleek het toch toen ik las hoeveel bedank & gedenk steentjes er lagen van mensen voor hun bekomen gunsten. 


    Alsof het zo moest zijn was ik blij dat ik even de tijd kreeg om haar graf van op een afstand te bekijken. 

    We gaven dit koppel rustig de tijd om bij het graf van Leonie van de Dijck te staan. 

    Rustig en van op een afstand nam ik alles in me op. 

    Toen het koppel aanstalten maakte en vertrok ben ik samen met Godfried aan haar graf gaan staan. 

    Waw, in één woord waw. 

    Het kwam gewoon binnen, BAF !!! ,in volle vaart en totaal onverwacht. 

    Ik werd heel emotioneel daar aan het graf van Leonie een vrouw die ik van haar noch pluim kende. 

    Een vrouw waarin ik gewoon geboeid was door haar levensverhaal. 

    Mijn hele lichaam tintelde het leek net of ik onder stroom stond. 

    Een raar gevoel maar zeker niet beangstigend. 

    Even nam ik de tijd om stil te zijn en Godfried had het grootste respect om me even in stilte te laten voelen, te ondergaan en te beleven. 


    Toen ik naar de achterzijde van haar graf liep en de steen met mijn handen aanraakte gebeurde het nog sterker. 

    Godfried keek me aan en zei, je voelt het hé Han dit is een hélé speciale plek. 

    Je voelt net hetzelfde als ik me voel als ik in de buurt ben van Leonie haar graf en ik ben blij dat ik dit vandaag aan jou kan laten zien. 

    Ik kon alleen maar knikken naar Godfried en met een flauwe lach enkele tranen van mijn gezicht vegen.


    Nienken haar zoon Richard heeft nooit echt hoog opgelopen met de verhalen die over zijn moeder in die tijd de ronde deden. 

    Maar toen ze voorspelde dat ze mocht opgegraven worden, zovele jaren naar haar dood en ze ongeschonden in haar graf zou liggen. 

    Toen dit ook daadwerkelijk gebeurde in de jaren zeventig in het bijzijn van een cameraploeg van de VRT en er daadwerkelijk wetsdokters moesten toegeven dat Leonie wel een heel straffe voorspelling had gedaan heeft haar zoon zijn mening in zijn eigen moeder moeten herzien. 

    Het was zelfs zijn wens om na zijn dood bij zijn moeder begraven te worden. 

    Zijn laatste wil is ook nageleefd en Leonie heeft haar zoon die haar eerst niet wou geloven nu naast haar liggen. 


    Er is een boek geschreven over het leven van Leonie van den Dijck en Godfried wist zoveel over haar te vertellen dat ik ook aan zijn lippen hing en geboeid luisterde. 


    Nadat we een tijdje bij haar graf hadden gestaan zijn we de kapel gaan bezoeken waar Leonie al haar verschijningen heeft gehad. 

    De kapel was veel mooier dan de kerk en er hingen foto’s van Leonie zelf in het groot tegen de muur. 

    Eén ding was duidelijk deze vrouw had een gave en héél véél mensen waren toch op een of andere manier geïnteresseerd in haar levensverhaal. 

    Het was voor mij geen opgeklopte bedoening zoals in Lourdes waar de commerce alle hoogtij viert met de verkoop van kaarsen, wijwater en Mariabeeldjes. 

    Het was een stille plek waar je een andere energie voelde hangen, althans wat was mijn ervaring. 

    Elke eerste zaterdag van de maand wordt er nog steeds in Onkerzele een ommegang (gebedswake) gehouden voor Leonie. 

    Mensen bidden dan samen al lopend naar haar huisje dat op een boogscheut van de kerk ligt. 

    Ook wij gingen al pratend Per met Maria en Godfried en mezelf richting haar huisje. 

    Helaas was het gesloten en hing er een bordje met een telefoonnummer tegen de muur dat je kon opbellen wou je toch het kleine huisje dat ingericht was als museum gaan bezoeken. 

    Ik heb het nummer gebeld maar kreeg geen gehoor, dus zijn we dan maar lekker gaan eten. 

    Per en ik hadden een restaurantje ontdekt kort bij Onkerzele waar de man des huizes getrouwd was met een Braziliaanse. 

    De dag ervoor hadden we er super lekker gegeten en stelden voor aan Maria en Godfried om daar de dag af te sluiten. 

    Wat bleek? De broer van de man die het restaurant uitbaatte hielp mee opdienen in de zaak en was geboren en getogen in Onkerzele.

    Toen we in gesprek raakte dat we net het graf van Leonie hadden bezocht flapte hij er het volgende uit. 

    O Nienken Zoope ! 

    Uuh??? Dat begrepen we niet goed dat taaltje klonk ons iets te vreemd in de oren. 

    Die lieve meneer heeft ons dan maar in het Algemeen Nederlands uitgelegd dat de mensen van Onkerzele haar zo noemen. 

    Nienken Zoope ( beter vertaald als Nienke die altijd teveel dronk.)

    Toen ik hem dan vroeg welke mening dat hij had bij de opgraving van Leonie,  moest hij toch wel toegeven dat dat inderdaad wel straf was. 


    Jammer dacht ik bij mezelf, zoals in zoveel dorpen het geval was. 

    Als er dan al iemand geschiedenis schreef voor zijn of haar dorp/stad moet dat altijd de kop ingedrukt worden met een flauwe grap. 

    In plaats van blij te zijn dat zo iemand even zijn kleine dorp in de kijker zet, er een boek over wordt geschreven en er de tv zelfs een item aanwijdt.

    Jammer dat mensen elkaar tegenwoordig niet veel meer gunnen, zo snel een etiket op iemand kleven,maar dat zal altijd wel zo geweest zijn toen in de vroege jaren 1940-1950 wat Leonie betreft alsook nu tegenwoordig in onze snel groeiende maatschappij. 

    in ieder geval heb ik ontzettend genoten van deze uitsap samen met Godfried en zijn vrouw Maria. 

    En toen we afscheid namen van elkaar had Godfried nog een verrassing voor mij. 

    Hij had het boek van Leonie van den Dijck haar levensverhaal voor mij gekocht. 

    Het ligt klaar om in de warme zomermaanden die nu gaan komen te lezen. 

    Godfried en Maria bedankt voor deze schitterende dag Per en ik hebben er echt van genoten. 


    En buiten het verhaal van Nienken had ik nog iets goed te maken want belofte maakt schuld zeggen ze. 

    Want ook Wies had ik ooit beloofd om eens naar haar verzameling van beelden te komen kijken. 

    Wies is een schitterende vrouw met het hart op de juiste plaats. 

    Iedereen is welkom bij haar en als ze kon zou ze haar laatste boterham nog wegschenken. 

    Ik leerde haar kennen toen ze vorig jaar bij mij cursus kwam volgen. 

    Ze was eerst wat argwanend wat ze allemaal op mijn cursus zou leren en keek de eerste twee weken de kat wat uit de boom. 

    Maar langzaam ontdooide ze en kregen we wel sympathie voor elkaar. 

    Wies en haar echtgenoot baten samen „Den Houben” uit in Grote Brogel bij Peer. 

    Je kan er een drankje nuttigen, er is een vakantieverblijf bij het domein en een kinderboerderij. 

    En daar bovenop ligt het op het prachtige fietsroutenetwerk van Limburg. 

    Ook komen er veel ruiters met hun paarden en fokt de man van Wies met van die kleine pony’s. 

    Hij heeft er méér dan tachtig. 

    Weide’s vol, echt schattig van die innie-minie paardjes. 

    Maar daar kwam ik niet voor, Wies heeft enige tijd geleden met enkele mensen de groep „Engelenvrienden” opgestart. 

    En toen ze me een hele tijd terug uitnodigde om naar de opening te komen van haar museum was ik helaas die avond bezet. 

    Ik beloofde haar zodra ik de tijd vond om zeker eens te komen kijken naar haar verzameling Heiligenbeelden. 

    Maandag enkele weken geleden was het zover, Brett en Nette hadden de laatste week school en het was prachtig weer. 

    Grote Brogel ligt op 20 minuutjes van mijn thuis en we stapte op onze Vespa. 

    Toen we stopte moet Wies gedacht hebben wie komt hier nu op de Vespa aan. 

    En toen ik mijn helm afzette kon ze niet geloven dat ik het was. 

    Maar Han riep ze dat vind ik nu eens fijn dat had ik niet verwacht. 

    Ja, belofte maakt schuld hé Wies en ik gaf haar een dikke knuffel. 

    Kom je naar mijn beelden kijken vroeg ze. 

    Ja wat had jij gedacht ik wil de engelenbeelden van jou nu wel eens in levende lijven zien. 

    Wies heeft er de sleutel van haar museum bijgehaald en liep voor me op langs haar huis/annex fietscafé-vakantieverblijf richting museum.


    Toen ze de deur voor me openhield kon ik mijn ogen niet geloven. 

    Dit had ik nog nooit bij elkaar gezien laat staan verwacht in haar huis. 

    Beelden zo groot als je in de kerk ziet staan inclusief op zuilen stonden en hingen daar in de ruimte. 

    Er waren vele heiligen beelden maar ook prachtige engelen. 


    Amai, Wies zei ik dit had ik niet verwacht hoor. 

    Mensen brengen ze naar hier Han, zomaar spontaan naar me toe omdat ze het zonde vinden dat ze anders na de dood van ouders en grootouders op de vuilnisbelt belanden. 

    En ik geef ze dan hier een ere plaatsje Han. 

    En wat voor een plaats amai, er stond als het ware een heel altaar. 

    En tussen alle beelden groot en klein lag ook iets wat ik Wies had gegeven. 

    Het deed me wel iets dat dat er lag. 

    Een klein houten plankje die ik elke cursist geef die hier bij mij de engelencursus komt volgen met een persoonlijke boodschap erop.

    Wies zag de glimlach op mijn gezicht en zei, ja Han dat kan hier nu toch niet ontbreken hé. 

    Ik was vereerd dat mijn houten plankje inclusief boodschap tussen haar beelden mocht staan.

    Er zaten echt pareltjes tussen en een héél speciale engel trok mijn aandacht. 

    Hij/zij had een prachtig gezicht, met een beetje een Mona Lisa glimlach. 

    Het had wel iets het ademde voor mij persoonlijk een heel rustige sfeer uit, er hing iets in de lucht zeg maar. letterlijk de beelden dan en figuurlijk een enorme rust. Echt een speciaal iets. 

    Wies geeft mensen ook de kans om er rustig even te verpozen en een kaarsje op te steken. 

    Dus als uw eens in de buurt van het mooie Limburg aan het fietsen bent, dorst hebt en graag tussen de engelen vertoeft moet uw zeker eens bij Wies stoppen en gaan kijken. 

    „Den Houben” is een aanrader als je graag engelen-& heiligen beelden ziet. 

    Alle info vindt uw via www.denhouben.be

    Op naar een volgend avontuur want ik laat me graag verrassen door de engelen. 


    Ik wens jullie allemaal hele mooie warme vakantiedagen met elkaar. 

    Tot in het najaar ! 

    Warme engelen knuffel 

    Han Beeren. 




    Het graf van Leonie van den Dijck

    Zoon Richard zijn laatste wens begraven worden bij zijn moeder.

    Met Godfried en Maria bij Leonie's grafzerk

    Een van de vele bedankplaatjes zelfs aan de achterzijde van haar graf hebben ze een plaatsje gekregen en hangen ze op.

    In de kapel van Leonie van den Dijck alias Nienken.

    De grot buiten aan de kapel waar Leonie haar verschijningen had.

    Sympathieke Wies en mezelf in haar beelden museum.

    Prachtige Heilige beelden.

    Nog enkele sfeerbeelden.


    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail
    URL
    Titel *
    Reactie * Very Happy Smile Sad Surprised Shocked Confused Cool Laughing Mad Razz Embarassed Crying or Very sad Evil or Very Mad Twisted Evil Rolling Eyes Wink Exclamation Question Idea Arrow
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (1)

    17-07-2014
    Leonie

    Hallo Han , wil even reageren op het verhaal van Leonieke Van Dijk

    Ben heel ontroerd het te lezen daar zij ook voor mij heel speciaal is , want ik ben naar haar genoemd

    Mijn papa die als jongeman daar in een klooster studeerde heeft er kennis gemaakt met haar , ze zou hem verteld hebben dat hij zou trouwen wat helemaal niet zijn bedoeling was :) er zou een dochter geboren worden die hij de naam Leonie moest geven .

    ondanks het protest van mijn Mama heb ik de naam toch gekregen Mijn Doopmeter was Maria Schellings (was de naam van haar man denk ik )

    ze was een goede vriendin of famillie van Leonieke

    IK heb mijn heel leven of zolang mijn Papa heeft geleefd naar de verhalen over haar geluisterd en de reden waarom ik naar haar ben genoemd

    en ja moet toegeven dat ik ook een gave heb ,

    Heb alleen spijt dat ik geen famillie meer heb die mij nog wat verder kan hepen ! Maar was wel op de hoogte van het graf en de geschiedenis van haar

    zelfs de foto's die je ziet op haar graf stonden thuis in de huiskamer !

    Ben heel blij dat ik er weer iets over hoor en weet nu zeker dat ik er zelf eens naar toe moet

    heb in het verleden wel al eens willen gaan met vrienden maar is er niet van gekomen

    ze is wel altijd in mijn gedachten geweest ,zelfs als puber toen ik normaal wou zijn en alles wat ik wist ontkende !

    Veel liefs van Leonie Rosius xx

    17-07-2014 om 19:55 geschreven door Rosius Leonie




    Foto

    Beste lezer,

    welkom op mijn blog. Ik ben Han Beeren, woonachtig te Bree (Limburg). Geboren op 24 februari 1971, gehuwd met Perry Brulez sinds 1999 en ook in dat jaar mama geworden van een kei leuke tweeling Brett & Nette.


    Ik wens je heel veel plezier op dit blog samen met de engelen.

    Bezoek mijn website


    Bestel hier mijn eerste boek
    "En toen kwamen de engelen".


    Of mijn tweede boek 
    "Engelen op mijn zolderkamer"
    Ook kan je mijn derde boek reserveren.



    Foto

    BESTEL NU !
    E-mail mij

    Zin om in contact te komen met een dierbare overledene ? Of om een engelencursus bij mij te volgen ? Je mag mij steeds vrijblijvend een email sturen via onderstaande link


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !



    Mijn engeltjes
    De tweeling Brett & Nette


    Perry, mijn echtgenoot


    Mijn ouders Harry & Georgette


    Juul (de golden retrever) & Jef (de tekkel)


    Mijn lieve Bas (zie verhaal "De hemel is 2,5 dag reizen")



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs