De zomer vakantie zit erop en ik hoop dat jullie allemaal hele fijne dagen hebben gehad in het gezelschap van al jullie dierbare. Ook hier begint alles zo weer terug zijn gewone gangetje te gaan. Kids terug naar school, de zaak terug open en nog enkele dagen en dan start ik ook weer terug met readings en de engelencursussen. De kids hier zijn vanaf dit jaar naar het middelbaar en ook dat is voor hen maar ook voor ons als ouders weer een nieuwe spannende fase in hun (hoe zal ik het zeggen) tienerleven? Nee laat ik het voorlopig nog maar even mijn knauwels noemen, ze worden nu al zo snel groot.
We zijn in augustus richting Italie getrokken naar het Gardameer. En het moet gezegd het is een prachtige streek met lekker eten, genoeg bezienswaardigheden op cultureel vlak en vooral mooi weer. We zijn met de camionette naar daar gereden, goed gepakt en gezakt en vooral onze (gezamelijke hobby) vespa's geladen. Toen ik op een bepaald moment richting Oostenrijk reed met mijn beide mannen (Perry mijn echtgenoot en Brett onze zoon) al snurkend op de achterbank en Nette (onze kei coole griet van een dochter) hadden wij meiden het erover hoe fijn het was sinds de engelen in ons leven waren gekomen. Nette had duizend en één vragen over mijn readings. Welke ik de speciaalste vond, de mooiste de grappigste (want geloof mij iemand verliezen is nooit leuk en toegegeven de mensen die bij mij op de bank zitten hebben veel verdriet, maar er is ook ruimte voorzien door hierboven om samen te lachen, om die typische leuke herinneringen die ik mag doorgeven aan de persoon die bij mij een reading krijgt) Plots zegt Nette gaan ze ook mee op vakantie mama? Of hebben ze nu ook even verlof? Wel antwoord ik, ze zijn er altijd moppie zullen we even vragen of ze zich aan ons tonen? Wauw zegt Nette als dat even kan. Hardop vraag ik aan de engelen of ze zich even aan ons willen tonen, dat ze met ons meegaan naar het mooie Italie . Geen minuut later zien we het volgende boven onze camionette. Een wolk pakt zich duidelijk samen, recht voor de voorruit van onze camionette en vormt zich binnen enkele seconde tot de prachtige vorm van een stel vleugels. Cadeautje nummer 1. Vlug neemt Nette ons fototoestel en legt dit beeld vast op camera (Foto staat hieronder afgebeeld.) Dankjewel lieve engelen voor dit o zo duidelijke teken dat jullie overal met iedereen meereizen.
3 dagen later liggen we na een lekker ritje op de Vespa richting plaatselijke markt languit aan het zwembad. Nette en mezelf liggen lekker op een strandstoel langs elkaar te ladies talken (zoals de mannen het al lachend en plagerig noemen). Aan onze voeten groeien er een hele hoop klavertjes drie. Ik zeg tegen Nette "dat zou nog eens wat zijn hé moppie als we hier eens een klavertje vier zouden vinden" en hopla Nette trekt nog 20 seconde later zomaar uit het niets een klavertje vier uit de hele bende van klavertjes drie. Cadeautje nummer 2. Tegenlijkertijd zeggen we allebei "wauw bedankt hé engelen". We hadden het klavertje vier tussen een leesboek gestopt om het later mee naar huis te nemen, maar op één of andere manier zat het bij thuiskomst niet meer in het boek. Het zal waarschijnlijk nog moeten dienen voor iemand in Italie dacht ik bij mezelf.
Onze camping die we hadden uitgekozen was wel gezellig maar véél te druk vooral aan de zwembaden moest je toch grondig zoeken naar een strandstoel en dan nog lag je toch wel héél erg kort bij elkaar. Je kon ook geen 3 zwemslagen na elkaar doen of je raakte altijd wel iemand als je een poging deed. Nette is een beetje vies van zoveel mensen in hetzelfde bad en Brett vind dat hij te weinig ruimte heeft voor de prijs die we betaald hebben. Hij zegt er lekker droog bij dat zijn plaatsje in het zwembad dat hij gereserveerd had niet gerespecteerd wordt en dat hij morgen op de receptie een klacht zal gaan neerleggen. Ik opper aan mijn knauwels om de engelen te vragen om iets meer plaats te krijgen in het zwembad en daar gaan ze allebei gretig mee akkoord. Zo gezegd, zo gedaan en samen vragen we aan onze prachtige engelen of ze ervoor kunnen zorgen dat we toch iets meer plaats mogen hebben in het zwembad. Per zegt dat iedereen nu waarschijnlijk morgen richting huis vertrekt en de camping voor 3/4 de gaat leeg lopen. Samen moeten we er met ons 4-tjes mee lachen. Als we in de late namiddag aan ons gehuurd huisje komen staat er een bericht op mijn gsm. Mario en zijn vrouw Carine (die we kennen omdat we daar regelmatig in hun cafe-restaurant lekker gaan eten) en hun dochter Jana wisten dat we naar Italie trokken en nu ze ook aan het Gardameer waren hadden ze de vraag of we samen die avond iets zouden gaan eten. Enof dat zagen we helemaal zitten. Het bleek dat ze op amper 500 meter van onze camping een hotel hadden om U tegen te zeggen. Met een héél ruim zwembad inclusief broebelbad waar nog géén 10 man inzaten. We zijn daar elke dag lekker gaan zwemmen met alle plaats en ruimte om meerdere slagen na elkaar te kunnen doen. Cadeautje nummer 3. Bedankt engelen en Mario en Carine voor de uitnodiging en het mogen gebruik maken van al de faciliteiten die jullie hotel te bieden had. Het werd weer zo mooi op een presenteer blaadje aan ons gezin gegeven. En de camping die liep niet leeg. (hihi)
Op vrijdag toen Mario, Carine en Jana al terug naar huis waren hadden we gepland om het hélé Gardameer met onze vespa rond te rijden. Halverwege kregen we honger en dorst en toen onze magen gevuld waren wou Per zijn vespa niet meer starten. Hat was 40 graden buiten en de vespa had het blijkbaar ook te warm om in aktie te komen. We stonden geloof het of niet vlak voor een garage waar ze auto's repareerde en géén vespa's maar omdat het op de middag was en het Siésta bleek te zijn konden we er niemand te pakken krijgen. Per wou op mijn Vespa al terug rijden naar de Camping en de camionette gaan halen om de zijne op te laden. Maar nu Mario en zijn gezin al naar huis waren getrokken zag ik het niet zitten om weer aan ons drukke zwembad gaan te liggen voor de twee laatste dagen dat we in Italie waren. Dus belde ik naar tour en wegenhulp in Belgie of ze me een adres konden geven in de buurt waar we gestrand waren die ons onmiddelijk kon verder helpen. Terwijl ik in hold stond en de vriendelijke dame van tour en wegenhulp een adres voor me aan het zoeken was, riep Brett geheel spontaan, " komaan hé engeltjes onze Papa wil zo graag rond het Gardameer en vooral die Brasa Schlucht zien (knappe rit door de bergen voor de motor liefhebber), laat aub zijn vespa starten. Toen ik Brett dat hoorde vragen heb ik heel beleefd afscheid genomen van de dame aan de telefoon en gezegd dat ons probleem opgelost was en de gsm afgesloten. Ik keek Per aan en zei start maar Brett heeft het geregeld voor je met de engelen. En ja hoor de vespa ging aan de gang alsof hij nooit had stil gelegen. Cadeautje nummer 4.
Donderdag 1 september gaat de zaak terug open en plots komt er een man binnen (N.) met een prachtig boeket van zonnebloemen. Han zegt hij, deze zijn voor jou omdat je me zo goed op weg hebt geholpen om met de engelen te werken. Amai zeg ik, wat lief maar dat had je echt niet moeten doen, ik ben er even stil van. En bovendien zijn het ook nog mijn lievelingsbloemen, hoe is het mogelijk. Ja zegt hij, dat had ik gedacht want je profielfoto op facebook is op dit moment een zonnebloem. Ik heb hem een dikke knuffel gegeven en bedankt voor de mooie bloemen (foto hieronder) Cadeautje nummer 5 denk ik stil bij mezelf kan het nog mooier ?
Lieve mensen allemaal nu de vakantie voorbij is pik ook ik de draad weer op met het blog. En hoop ik om jullie verhalen via mail te mogen ontvangen en hier te posten. Dus lieve vrienden allemaal als jullie iets moois hebben meegemaakt met de engelen mag je me altijd een mailtje sturen op han@beerendruk.com Maak er een mooie getinte engelenweek van en tot snel ! Warme groet, Han Beeren
Engelenvleugels in de lucht.
De drukte bij ons zwembad.
Plaats genoeg een zwembad alleen voor de kids .
Het boeket zonnebloemen van N. waarvoor dank.
Reacties op bericht (1)
05-09-2011
amai zeg!
Ja,zeg,als het nu nog niet duidelijk is,lieve Han,dan weet ik het ook niet meer...... Hier ook... Ik hoef maar te vragen,en ik krijg. Eerlijk waar!!! Ik ben zo dankbaar dat de engelen er zijn. Heerlijk om dit te lezen. Ik zend je(als ik wat meer tijd heb,ook drukte door ht nieuwe schooljaar)de mooiste verhalen later zeker nog.
Lieve groet
05-09-2011 om 20:09
geschreven door trees
Beste lezer,
welkom op mijn blog. Ik ben Han Beeren, woonachtig te Bree (Limburg). Geboren op 24 februari 1971, gehuwd met Perry Brulez sinds 1999 en ook in dat jaar mama geworden van een kei leuke tweeling Brett & Nette.
Ik wens je heel veel plezier op dit blog samen met de engelen.
Zin om in contact te komen met een dierbare overledene ?
Of om een engelencursus bij mij te volgen ?
Je mag mij steeds vrijblijvend een email sturen via onderstaande link
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
