November 1986 op 15 jarige leeftijd kreeg ik verkering met Perry.
De zomer die daarop volgde had Per het plan opgevat om enkele dagen naar de zee te gaan.
Omdat ik maar 16 jaar oud was, vroeg Per of ik eens bij mijn ouders wou polsen of er een mogelijkheid bestond of dat uberhaupt wel kon geregeld worden.
Ik ga het nooit vergeten op een zondagmiddag toen ons moeder boven aan de strijk bezig was, trok ik mijn stoute schoenen aan en stapte om mijn vader af.
Heel voorzichtig vroeg ik of hij het zag zitten dat zijn dochter op 16 jarige leeftijd enkele dagen naar de zee mocht gaan met haar toen 23 jarige vriend Perry genaamd.
En ons vader zou ons vader niet zijn als hij volgende woorden niet zou uitgesproken had.
Naar de zee? Naar de zee? Wie gaat er nu nog naar de zee? Je gaat toch op zijn minst naar Spanje hé Han.
Mijn gezicht kreeg een smile van een breed-smoel-kikker, en na dat ik mijn lieve vader om de nek gevlogen was konden de voorbereidingen beginnen.binnen enkele uren was alles in kannen en kruiken.
Het kon me niet snel genoeg gaan.
Per is jaren diepzeeduiker geweest en had een camionettte die omgebouwd was tot mobile home.
Met dit busje zijn we 10 heerlijke dagen richting Platja Daro (Spanje) getrokken.
Zo ben ik opgevoed door mijn vader, hij had een immens vertrouwen in mij.
Heerlijke man, een vader uit de duizend.
In het jaar 2008 na jaren op vakantie te zijn gegaan op hotel, chambre dotes, ed ...had Per terug zin om na al die jaren terug een Mobile-Home te huren.
Zo gezegd, zo gedaan Mobile-Home gehuurd, halve volks verhuis gedaan om dat ding vol te stoppen met alle mogelijke huishoudtoestanden, eten, kleding, speelgoed en poetsmateriaal en we vertrokken.
Brett en Nette zagen het helemaal zitten.
We zouden richting Frankrijk trekken en daar het een en ander gaan bezichtigen.
Terwijl we langzaam richting route de soleil tufte was het verschrikkelijk koud.
Het waaide, het regende, het hagelde, in ieder geval geen pretje om in dit weer onze vakantie door te brengen.
Per keek mij aan, ik keek hem aan en hij zei, wat denk je rijden we door tot we zon hebben?
Goed plan, rijden met die kar en we zien wel waar we stoppen.
Onderweg op de autostrade moest ik plots aan onze eerste reis naar Platja Daro denken.
Wat denk je Per vroeg ik: zullen we onze eerste camping van toen eens gaan opzoeken?
Zullen we na.... en snel telde ik de jaren terug, zullen we na 21 jaar eens terug rijden naar de plek waar we voor de allereerste keer op vakantie zijn geweest.
Ons Nette moest lachen en zei OMG Brett ze gaan weer romantisch doen )))
Dus zo gezegd zo gedaan.
We reden richting Platja Daro.
In die tijd was ik ook al met de engelen bezig, maar hield ik het meer voor mezelf.
Tijdens onze rit zag ik met regelmaat van de klok vrachtwagens voorbij komen die aan de achterzijde van hun vrachtwagen het woord KöGEL hadden staan.
Het is het merk van de oplegger, maar iedere keer als we zo een vrachtwagen passeerde en ik het woord las moest ik aan echte kogels denken.
Ze danste zelfs voor mijn gezichtsveld op en neer.
Mijn intuitie vertelde me dat onze vakantie in Spanje hier iets mee te maken zou krijgen.
Ik wist dat we veilig waren en dat ik me niet ongerust moest maken over mijn gezin, maar elke keer dat we zo een vrachtwagen passeerde was er dat beeld van kogels die in een geweer thuis hoorde.
Na een aangename reis kwamen we savonds in het gezellige stadje van Platja Droa terecht.
We hebben ons op de camping in de schemer van het maanlicht zomaar willekeurig onder een boom geparkeerd, douche genomen en zijn gaan slapen.
Toen we smorgens aan onze ontbijttafel zaten kwam de buurman met een vuilzak langs gelopen.
Terwijl hij onze ontbijttafel passeerde sprak hij vriendelijk ons een goedemorgen toe en deponeerde even later zijn vuilzak in de container.
Toen hij terug langs gewandeld kwam stopte hij aan onze tafel en vroeg of mijn man Perry bij de brandweer was.
Je kon niet langs de tshirt kijken die hij droeg met Brandweer Bree op dat was wel duidelijk.
De mannen raakte gezellig aan de praat en twee uur later stond de camping tafel nog steeds vol ontbijt en zaten we nog gezellig te praten.
Jan was afkomstig van Boom en had samen met zijn vrouw Sarah twee kinderen, Toon en Mieke.
Ik had Sarah al enkele keren haar hoofd langs hun caravan zien uitsteken, om te zien waar haar man Jan toch bleef.
Na drie uren ben ik me gaan voorstellen en haar verteld dat onze mannen niet uitverteld geraakte en of ze zin had om erbij komen te zitten.
Dat had ze wel.
Ik ruimde snel de ontbijt tafel op want ondertussen was het al tijd voor een aperitiefje.
Het klikte met dit gezin en ook onze kinderen waren binnen de korstte keren vertrokken met ravotten.
Na enige tijd vroeg ik aan Jan wat voor werk dat hij deed, maar hij ontweek mijn vraag een beetje met een flauw lachje.
Wel zei hij, eigenlijk mag ik dit niet vertellen en doe ik dit ook nooit omdat k dit uit veiligheid voor mezelf niet mag, maar aangezien je man bij de Brandweer is denk ik dat ik het nu wel kan.
Mijn vrouwelijke gezonde nieuwsgierigheid was gewekt en keek Jan aan met een blik van Nu gaan we het krijgen.
Ik werk voor de SI Han, (vroeger waren we groep Diane) en ik moet voor mijn werk gangsters oppakken.
We zijn die mannen die je soms op televisie ziet met een zwarte kapmuts over hun hoofd.
Daarbij ben ik wapenexpert/ leraaren train ik mijn collegas in schietoefeningen en dergelijke.
Per keek me aan met een blik van NO WAY, ik daarentegen kreeg een BIG SMILE op mijn gezicht.
Vandaar dat ik de hele rit vanaf Lyon kogels had zien dansen voor mijn ogen elke keer als er een vrachtwagen met het woord KôGEL voorbij kwam.
Ik heb Jan het verhaal verteld wat ik onderweg had voorspeld en hij leek oprecht geînteresseerd.
We hebben het in die veertien dagen ook nog regelmatig samen over de engelen gehad en ondertussen heeft hij ook al mijn eerste boek gelezen.
Onze kinderen konden het heel goed met elkaar vinden en ook Sarah was een toffe , vlotte dame waar ik een aangename tijd mee had.
Na de vakantie ging iedereen weer naar de normale dingen van de dag en belde we wel eens sporadisch met elkaar en enkele keren hebben we afgesproken.
Maar thats it, ondanks iedereen zijn drukke bezigheden hoorde we elkaar een hele lange tijd niet meer.
Tot nu, augustus 2012 , we vertrekken op vakantie eerst enkele dagen Frankrijk wat toeren met de Vespas in Baine en de Dardeche.
Ik weet niet of uw zich het verhaal herinnerd van onze vleugels in de wolken van vorige zomer (Zie verhaal cadeautjes bij de vleet) op dit blog.
Maar ook dit jaar wil Nette een teken van de engelen dat ze met ons mee zijn met vakantie.
Ik vraag haar welk teken dat ze wil zien en ze vraagt een hart in de wolken.
De eerste dag gebeurd er niets, terwijl we van Baine naar de Dardeche rijden zien we geen enkel hart in de wolken.
Als we dag erna vertrekken zegt Nette, mama we hebben ons teken nog niet gehad zouden ze dan niet mee zijn?
Ik voel tot in mijn kleinste teen dat het teken vandaag zal komen en vertel Nette dat ze nog wat geduld moet hebben, dat het er zeker aan komt maar dat de engelen wel meer mensen moeten helpen dus alles op zijn tijd.
Enkele uren later rijden we van de autostrade af en terwijl we het binnenland inrijden.
Nette zit te zingen in de auto en plots stopt haar toch o zo mooie keelgeluid ;-)
Mama kijk daar:
Boven de weg staat een kabel gespannen tussen twee huizen in, je kan het vergelijken als de straatverlichting die ook opduikt tijdens de kerstperiode in de stad.
In het midden van de kabel zijn met een soort ijzeren vlechtwerk enkele krullen aan elkaar gevlochten en aan de linkse en rechtse zijde van deze krullen hangt statig een enorm groot ijzeren hart.
De harten zijn open en? door beide harten kan je zo de wolken zien.
Yes roept Nette, ze zijn mee en zingt lustig op (zuivere ???) toon verder.
Helaas hebben we er geen foto van kunnen maken, we kregen de camionette niet meer gedraaid in de smalle straatjes van het dorp en moesten nog enkele kilometers voor we aan ons hotel waren.
Na twee heerlijke dagen DArdeche en een fijne ontmoeting met Ronny en Jip (waar ik mee afgesproken had om mijn eerste boek langs te brengen zouden we zaterdag doorrijden naar Spanje.
We kozen ervoor om een heel stuk door de bergen te rijden en zo een stuk autostrade achter ons te laten.
En wat kom ik tegen in the middle of nowhere?
Ja Ja, na vier jaar opnieuw een vrachtwagen met KôGEL erop.
Uren hebben we gereden geen kat tegengekomen maar wel dit logo en weer dansen de kogels voor mijn ogen.
Ik vertel Per dat ik er niet van zou staan kijken als Jan en Sarah ook weer in Platja Daro zijn.
Dat zou straf zijn zegt Per, bel ze eens Han.
En zo gezegd, zo gedaan , na enkele beltonen neemt Jan de telefoon op.
Hey Han hoe is het? vraagt hij .
Heel goed en met u?
Alles goed.
Waarvoor bel je?
Zeg Jan waar hang je uit? vraag ik op nogal nonchalante toon.
Onderweg naar Platja Daro zegt hij waarom?
Nu weet Jan, door onze vele gesprekken die we al hadden over de engelen waar ik mee bezig ben en vraagt langs zijn neus weg Danste er weer kogels voor je ogen dat je dat vraagt ?.
Ik begin te lachen en vertel hem dat het inderdaad zo was.
Dat we al bijna aan de Spaanse grens zitten en hij laat op zijn beurt weten dat als alles vlot verloopt hij er morgen zal zijn.
Hij zit op dat moment ter hoogte van Luxemburg.
We spreken af dat hij belt als ze er zijn en dat we dan zondagavond samen gezellig gaan uiteten.
Als de kinderen horen dat Toon en Mieke morgen aankomen in Spanje vinden ze dat geweldig leuk.
We zijn deze vakantie regelmatig samen gaan eten, shoppen en zwemmen en hebben het ontzettend samen naar onze zin gehad.
De verloren tijd is weer helemaal ingehaald.
En dan heb ik nog heugelijk nieuws te melden aan uw lieve lezer en sympathisant van de engelen.
Op 29 september is het zover.
Dan zal mijn tweede boek Engelen in mijn zolderkamer te verkrijgen zijn.
Je kan hem via dit blog bestellen (zie aan de rechtse zijde op dit blog op de home pagina. Of via han@beerenduk.com
Kostprijs is 20 exclusief verzendkosten en zodra de storting binnen is schrijf ik als je dat graag hebt een persoonlijke boodschap in het boek en wordt het boek met de post verstuurd.
Hopelijk hebben jullie er net zoveel leesplezier aan als mijn eerste boek.
Ik heb hem in ieder geval dikker gemaakt dan de vorige en telt welgeteld 100 paginas meer.
Tot binnenkort.
Warme groet en heel veel engelen aan je zijde voor de komende tijd.
Eerst en vooral wil ik jullie allemaal bedanken om zo massaal mijn blog te komen lezen.
We zijn gestart op 14 April 2011 en hebben nu al meer dan 9000 bezoekers gehad.
Wat wil zeggen dat in nog géén jaar tijd, ik een gemiddelde heb van om en bij de 800 lezende engelenvrienden per maand.
Waarvoor mijn oprechte dank.
Iets waar ik heel fier op ben, maar ook een heel duidelijk teken dat mensen graag vertoeven in de sfeer van de engelen.
Gebeten zijn zeg maar, door alles wat met de engelen te maken heeft.
Awel lieve lezers allemaal, ik ben blij dat ik een héél klein stukje mag meewerken aan hun engelen verhaal.
Nu het blog is daar vooral op gebaseerd, op alles wat met die lieve engelen te maken heeft.
Maar soms, héél soms mag er ook wel eens een uitzondering gemaakt worden.
En nu is zo een moment daar.
Vandaag zondag 25 Maart 2012 wordt mijn grootmoeder 100 jaar.
Deze hele gebeurtenis werd zaterdag 24 maart 2012 dik in de verf gezet.
Mijn grootmoeder Eliza Reijners is een kranige madam.
Nog héél goed bij verstand, alhoewel haar oren niet zo heel goed meer willen meewerken en haar ogen het wat laten afweten is mijn eigen Bomma toch wel een plantrekker.
Op tijd en stond drinkt ze nog graag een glaasje wijn en een Portoke slaat ze zeker niet af.
Ze zit geregeld nog op haar hometrainer te fietsen, en als ik dan bij haar op bezoek ben moet ik haar altijd zeggen hoeveel kilometers er op haar kilometriek staan.
Volgens mij is ze met haar hometrainer al een paar keer op en af naar Spanje gefietst, de tel is in ieder geval niet bij te houden.
Ik mag wel zeggen dat mijn Bomma van een sterk ras afkomstig is.
Ze had 4 broers waarvan de jongste gestorven is op een leeftijd van 86 en een van haar andere broers Nonk Jef zat nog in de Kersenboom toen hij 92 was.
Ik heb mijn overgrootmoeder nog gekent ze is 96 mogen worden, ik kan dus met trots zeggen dat ik van 4 geslachten kom.
En nu ik zelf een mooie spontane spring-in-het-veld-dochter heb is ook zij heel trots dat ze haar Grote Bomma (zoals ons Nette haar noemt) kent en ze zelf tot de 4 geslachten behoort.
Gisteren was het dus zover, Bomma had er echt naar uitgekeken.
Ze had zich zelfs helemaal in het nieuw gestoken.
Naaister erbij gehaald , in ieder geval zag Bomma eruit als een plaatje.
Toen ik naar haar kamertje boven ging in het rusthuis waar ze verblijft, hebben Bomma, Mama , Nette en ik even de tijd genomen om rustig een foto te maken van ons als 4 geslachten op haar gezegende leeftijd.
Toen ik binnen kwam zei ze, Aha Han: en hoe vind je mijn nieuw kostuum ?
En mijn haar? ik ben gisteren naar de kapper geweest.
Mijn Bomma een trotse vrouw .
Na de fotos gemaakt te hebben zei ze en nu vliegen we erin.
We zijn dan samen met de lift naar onder gegaan, waar heel haar familie, vrienden, kennissen en medebewoners van het rusthuis haar met veel applaus onthaalde.
We hebben eerst een mis gehad en tijdens deze viering zag ik Bompa heel kort bij Bomma staan, en hij had een hand op haar schouder gelegd.
Ook waren er 2 broers van de 4.
De andere 2 heb ik niet gezien, misschien zaten de in de kersenboom geen idee. ;-)
Ook was Kurt er een overleden kleinkind van Bomma die heel gewoon Bomma een kus gaf en er toen voor koos om in een hoekje alles op zijn gemak te bekijken.
Het was een mooie viering en na de officiele fotos voor de krant is de hele stoet richting Gemeente huis van Bocholt gegaan.
Daar werd ze opgewacht door Dhr Burgemeester en werden de officiele speeches vergezeld met een hapje en een drankje.
Ook was eer foto van Koning Albert en Koningin Paola met felicitaties voor Bomma.
Ook had ik een tekst (die ik ooit ergens had gehoord) een beetje aangepast en al haar achterkleinkinderen hebben hier aan meegewerkt.
Je moet je voorstellen dat Bomma een emmer op haar schoot kreeg , haar achterkleinkinderen stopte hier telkens een centje in, maar uiteindelijk was de emmer leeg.
Ik wil jullie deze tekst niet onthouden, misschien kunnen jullie hem ooit zelf wel gebruiken voor één of ander feest.
Dus eerst geld in de emmer, daarna er weer uithalen (dit beeld moet je je voorstellen om de tekst te begrijpen)
Lieve Bomma,
100 jaar oud niet te geloven
dat uw al zover bent gekomen.
We gaan niet lang toneel spelen,
beter nog we komen iets uitdelen.
Deze dag is duur en kost veel geld,
Bomma heb je wel genoeg besteld?
We denken dat u het niet goed stelt,
Dus geven we uw alvast wat kleingeld. (er wordt 1 in de emmer gestopt)
Op de dag vandaag met sterke inflatie
Geeft 1 ook geen gratie,
Het feest voor uw 100 jaar is natuurlijk veel meer waard
Daarom 10 euro dat bent uw vast wel waard. (10 euro in de emmer)
Alle gasten dat hoeft niemand af te vinken,
Kunnen allemaal goed eten en nog beter drinken,
Daarom lieve Bomma,
een briefje van 20 euro zou ook niet gek klinken. ( 20 euro .......)
Bomma dat had uw van ons niet gedacht,
We willen uw 100 jaar vieren tot een gat in de nacht.
Wat moeten we een honderd jarige nog geven?
Pillen voor te slapen ? een nieuw gebit ? dan ben je zo weer top ?
Maar nee lieve Bomma we geven er nog eens 50 euro bovenop.
Je ziet Bomma we geven niets om geld,
maar hopen wel dat uw straks tournee generale besteld.
Bang dat uw dat niet kunt betalen?
Alé dan, we gaan nog eens 100 euro bijhalen
Uw blijde groet smorgens, o wat een geluk,
dan kunnen de verpleegsters en de nonnen hun dag niet meer stuk.
Dus geven wij uw voor deze grimas
200 euro dat komt wel van pas.
Bomma , Uw hebt toch altijd maar geluk,
al honderd jaar aan één stuk.
Wil uw ons,u bankrekening heel laten.
Hier 500 euro om dat goed te praten.
Och Bomma wat bent uw toch met al dat geld,
Het is een kleinigheid dat telt.
Daarom zijn we ons aan het bedenken,
Die 500 euro moet uw ons maar terug schenken. (500 euro terug uit de emmer halen)
Lieve Bomma, zoals uw ziet,
hebben we ons allemaal in het nieuw gestoken.
En zijn aardig in onze portemonee gedoken.
En Bomma uw heeft toch een brede rug,
We nemen die 200 euro ook maar terug. (200 euro uit de emmer halen)
Wij zijn niet de enigste op uw feest
en denken , die andere hebben ook wat te schenken.
die 100 euro heeft niet van doen,
uw heeft toch genoeg poen. (100 euro ......)
Wat zouden we uw schenken?
We zouden ons morgen toch gaan bedenken
Schrijf het maar op uw brede rug,
Onze 50 euro pakken we ook terug.
Laatst zijn wij twee naar de Potter in Bree geweest,
Spaghetti gaan eten, wat een feest,
Uw moet mij nog wat naft betalen,
dus die 20 euro kom ik ook even halen.
Een turk zet zijn vrouw naar zijn hand,
dus Bomma uw zit in het verkeerde land,
De verpleegsters in het rusthuis, moeten steeds voor uw draven,
Dus hier die 10 euro voor dat stel slaven.
Daar zit uw nu met die 1 euro munt,
Waar uw ook niet veel mee kunt,
Dus doe maar niet stug,
Die 1 euro gaat ook terug.
Lieve Bomma, alle gekheid op een stokje,
het is zo fijn eens iemand te plagen die je zo graag ziet,
en één ding vergeten wij niet.
Al 1OO jaar bid uw voor jan en alleman,
daarom dat er nog net een paternoster af kan. ( paternoster afgeven)
Uw heeft 4 kinderen her en der over het land verspreidt,
waarvan uw met 6 kleinkinderen werd verblijdt.
Die kregen ook weer kinderen bij de vleet,
7 achterkleinkinderen zover ik weet.
Bomma het is maar om te zeggen dat we uw echt graag zien,
en vandaag mag iedereen het letterlijk zien.
We zijn blij dat uw al zolang bij ons bent,
en ons met kerst op een centje verwend.
Maar tenslotte draait het daar niet rond,
We houden van een geintje ter tijd en stond,
We willen u echt wel bedanken, voor wat u voor ons betekent,
en dat is heel veel dat u daar maar op rekent.
Een boekéké bloemen van al uw kleinkinderen en achterkleinkinderen,
kon er als laatste nog net vanaf,
en nu denkt u dat is straf,
maar ik beloof u straks op het avondfeest ga ik met u een walske draaien,
er komen nog twee accordeonisten op uw feest straks de boel begaaien.
Lieve bomma en nu zijn de cadeaus echt op,
maar voor ons lieve bomma bent u echt top,
dikke kussen van ons allemaal,
verjaar nog maar eens 100 maal.
Bomma moest lachen met deze tekst en ook de tijdslijn die was opgesteld ivm haar leven deden regelmatig een glimlach op haar lippen verschijnen.
Mooie herinneringen over haar jeugd, schooltijd, de café die ze 40 jaar heeft gehad samen met Bompa ......
Tijdens de receptie zag ik een neef van mijn mama Rudi.
We hadden het over de engelen, daar hij er ook heel erg mee bezig is.
Aanvankelijk zou hij enkel op de receptie aanwezig zijn tot plots mijn moeder doodleuk aan hem komt vragen of hij het ziet zitten om mee met de familie aan tafel te gaan.
We kijken elkaar aan en ik zeg tegen Rudi, ons engelen willen precies dat onze spirituele receptie date nog niet mag aflopen.
Dus is hij gezellig meegegaan richting Kerkpleintje in Reppel waar heel de familie aan de tafel ging.
We hebben er een gezellige babbel gehad over de engelen en Rudi vertelde me (hij is al jaren met muziek bezig) dat hij benaderd was door iemand die hem gevraagd had om meditatiemuziek te schrijven.
Zo zie je maar iedereen een puzzeltje in het grote geheel, ieder op zijn unieke manier iets betekenen voor een ander.
Deze morgen had ik al een mailtje van hem, waarin hij mij bedankte voor de leuke babbel en de gezellige ontmoeting.
Zo genoten schreef hij, van het prachtige feest en de mooie energie die er hing,ben echt dankbaar.
Graag gedaan Rudi ,inderdaad blij je ontmoet te hebben en het gevoel dat jij deelde in je mail is wederzijds.
En ik? Ik ben mijn belofte met Bomma nagekomen.
Ik heb met de 100 jarige een walske gedraaid tijdens het optreden van de twee accordeonisten.
Al de oude liedjes van daar bij die molen tot Limburg, Limburg Alleein ....... zitten weer allemaal fris in mijn kopke voor de komende tijd.
Bomma heeft regelmatig heel hard meegezongen, en ook haar achterkleinkinderen gingen helemaal op in het feestgedruis.
Leuk om te zien dat dat jonge grut, de beats niet altijd nodig heeft om muziek goed te vinden.
Lekker gegeten buikje vol en als slot ijstaart van de Potter, waar Bomma zo gek van is.
Als jong meisje at ze dit ijs al met héél véél smaak op en nu zo vele jaren later is dat de afsluiter van haar 100 jarig feest.
Ik heb na de taart nog een Limocello op haar gedronken.
Schol Bomma op naar de volgende.
En tot slot nu ik dit hier zo allemaal neerschrijf, zijn de engelen er toch wel geweest.
Bompa, Kurt, de twee broers van Bomma en het gesprek met Rudi over de engelen.
Ze zijn nooit ver weg.
Bedankt voor het fijne mooie feest en Bomma :
ICH ZEEN OCH HEEEEL GEEER XXX
Fijne engelentijd lieve vrienden en tot binnenkort
Dit verhaal komt jullie allemaal toe. Dit verhaal is er een met een lintje, een persoonlijke prijs voor alle mensen die dit blog lezen. Want zonder jullie was dit nooit gelukt. Maanden geleden kreeg ik via facebook de vraag van iemand of ze mijn mailadres mochten hebben.
Ik dacht nog: Dat zal iemand zijn die een afspraak wil maken voor een persoonlijke reading. Toen ik mijn mailadres had doorgestuurd kwam er binnen de 30 minuten een mail in mijn mailbox met de mededeling dat ik geselecteerd was bij LRM Radio Maaseik. Zij doen namelijk al sinds enkele jaren een grote enquete op hun radio station. Zo organiseren zij een prijsuitreiking in verschillende categorieén. Zo is er onder meer een oorkonde voor: Vereniging van het jaar, Website van het jaar, Sportfiguur van het jaar, Bedrijf van het jaar, Man van het jaar ....
En zo ook een uitreiking voor Vrouw van het jaar. Toen ik de mail las dacht ik eerst dat er iemand een grapje met me aan het uithalen was. Ik checkte de website van radio LRM en zag inderdaad dat er zo een wedstrijd lopende was. Nu kon je een maand lang iedere dag stemmen om de 24 uur en ik mag met veel trots en bewondering zeggen dat jullie dat inderdaad massaal iedere dag opnieuw hebben gedaan.
Vandaag 26 februari 2012 was de afsluiting van de actie die op poten was gezet. En ik ben vandaag samen met Per, mijn ouders , schoonmama en enkele engelen vrienden :
JULLIE PRIJS GAAN AFHALEN. EEN DIKKE PROFICIAT VOOR JULLIE ALLEMAAL, ZONDER JULLIE STEM HADDEN DE ENGELEN NOOIT GEWONNEN !!!
De presentator wist me te vertellen dat er in de maand dat de enquete lopende was er in totaal 28.OOO keer is gestemd. Waarvan 365O stemmen in de categorie van vrouw van het jaar. 35 % van deze stemmen kwamen onder de naam Han Beeren schrijfster van het boek "En toen kwamen de engelen" voor het goede doel. Toen ik vroeg hoe ze aan mijn naam waren gekomen en hoe het kwam dat ik op hun lijst voorkwam wisten ze mij het volgende te vertellen.
Onze luisteraars geven jou naam door, en zo zijn er verschillende mails en brieven voor jou binnen gekomen. Als we dan bekeken voor wie de meeste aanvraag was binnen gekomen komt jou naam in de top 10 voor. En daar ben ik dan even stil van, lieve engelen vrienden. Als jullie niet mijn naam hadden doorgegeven op de radio, en als jullie niet massaal hadden gestemd op de categorie "vrouw van het jaar"
Dan was ik vandaag niet gehuldigd in Maaseik. En daarom wil ik even iets duidelijk maken:
DIT IS JULLIE PRIJS, JULLIE CADEAU, JULLIE ZIJN ALLEMAAL STUK VOOR STUK VANDAAG IN DE BLOEMETJES GEZET. LETTERLIJK EN FIGUURLIJK IN GEDACHTE DOOR MEZELF EN DE ENGELEN. DIKKE DIKKE MERCI ALLEMAAL
Het was leuk en aangenaam om enkele engelen vrienden te ontmoeten in Maaseik vandaag, fijn dat jullie even kwamen binnenlopen. Fanny en echtgenoot, zoon en vriendin, Marc en vrouw. Maar er één iemand die ik extra wil bedanken en dat is Noél Kerkhofs. Noél heeft zich elke dag ingezet op facebook om mensen aan te sporen om te stemmen, dus Noel bij deze een dikke extra dankjewel van mij en de engelen. Zonder jou inzet was het zeker niet gelukt. Wie weet wat al deze mooie wonderen die de engelen me op mijn weg laten komen mij nog gaat brengen, maar één ding heb ik vandaag met mezelf afgesproken, als er weer in de toekomst moet gestemd worden neem ik Noél als mijn persoonlijke campagneleider. Als hij dat zit zitten tenminste.
De op de bijkomende foto's zien jullie een mooi boeket, dat staat op het moment in mijn living bij het grote engelenbeeld, ik heb deze bloemen in gedachte allemaal aan jullie geschonken.
Bedankt voor jullie steun en liefde voor de engelen. Maar vooral ook bedankt voor jullie moed, om er openlijk voor uit te komen hoe iets moois die engelen op je pad kunnen brengen. Dat hebben ze vandaag ook weer bewezen. En zo nu en dan zetten de engelen zelf jullie eens graag in de bloemen met de mededeling : " Fijn dat jullie open over ons spreken, fijn dat jullie ons om hulp vragen en wij jou mogen helpen in je leven en weet je wat, door dat jij ons toelaat willen we jou ook eens een cadeautje geven, dus bij deze een vermelding voor jullie allemaal"
LIEVE , LIEVE MENSEN EEN DIKKE DANKJEWEL VANUIT MIJN HART, FIJN DAT IK ZOVEEL EENSGEZINDE LIEVE AARDSE ENGELEN MAG LEREN KENNEN ! TOT BINNENKORT X VAN MIJ EN MAAK ER EEN LEUKE ENGELEN TIJD VAN
Eerst en vooral wil ik me een beetje verontschuldigen dat het iets langer heeft geduurd dan normaal, om dit verhaal op het blog te krijgen.
Reden?
We hebben in de verbouwingen gezeten, er is op zolder een (en zo is ie officieel gedoopt) Angel Room gebouwd.
Ik liep al een tijdje met het idee in mijn hoofd dat het wel leuk zou zijn om een eigen stekkie te hebben waar ik met de engelen kon bezig zijn.
Ik was het eerlijk gezegd een beetje moe om dat de hele tijd in mijn woonkamer te doen, kwestie van toch een beetje privacy te hebben.
Ik had tegen niemand iets erover gezegd, ik had eerder de gedachte zowat een loopje met me laten nemen om ze daarna weer te laten varen.
Ik had wel met de engelen afgesproken dat als de tijd ervoor rijp was ze maar iets op mijn pad moesten brengen waar ik dan met hun mocht gaan werken.
Niet lang erna (ik denk ongeveer goed 2 maanden) zegt Perry mijn echtgenoot dat we maar eens prijs moeten laten maken voor een nieuw dak.
We hebben een huis gekocht van het jaar 1963 en het dak was echt wel aan vernieuwing toe.
Zeker nu je nog aanspraak kon maken op een renovatie premie wat de isolatie betreft vond Per dat we er echt werk van moesten maken.
Zo gezegd, zo gedaan, en er werd een prijsofferte aangevraagd.
Toen de offerte binnen werd gebracht vroeg Per hoeveel het extra zou kosten als we langs de achterzijde een dakkapel zouden maken waardoor we de ruimte zouden vergroten.
Ik dacht bij mezelf wat zegt die nu? Nog een kamer bij waarom dat?
Hij moet het aan mijn blik hebben gezien want doodleuk zei hij:
Ja schatje is dat niks? Dan kan je daar je engelen kamer van maken
Ik was met stomheid geslagen (ja geloof mij, ze kunnen me ook nog met momenten echt van mijn sokken blazen)
En zo geschiedde dat we enkele weken in het stof hebben gezeten, om tot een hele mooie warme engelen ruimte te komen.
We hebben een nieuw dak geplaatst, de hele zolder leeg gehaald (niet normaal wat een mens allemaal bewaard) er zijn nieuwe gyproc muren in de plaats gekomen , er is volle bak geschilderd , we hebben een verwarming geplaatst en leuke meubels naar boven geschouwd.
Resultaat ?
Een prachtige engelenkamer waar ik mijn readings kan doen, en de cursussen kan geven.
De eerste cursussen hebben er al plaats gevonden en de readings vinden er ook al plaats.
Zoals de reading van Annemieke bijvoorbeeld.
Ze kwam helemaal vanuit Anderlecht naar me toe.
Toen ze boven op de engelenkamer aan een tasje koffie zat zei ik
Zullen we er maar eens aan beginnen dan? want er staat hier een grootmoeder die je vanalles wil vertellen.
Hoe weet jij dat ik voor mijn grootmoeder kom zei Annemieke.
Awel omdat ze hier staat zei ik tegen haar.
De grootmoeder vertelde dat Annemieke bij haar thuis zo goed als groot gebracht was, dat ze een hele ontzettende close band hadden gehad met hun drietjes.
Zij, Annemieke en haar man waren zes handen op een buik geweest.
De oma liet weten dat Annemieke zeer binnenkort iets nieuws in haar leven zou gaan doen.
Iets waar ze haar draai heel goed in zou gaan vinden, een nieuwe job?
Ik wou dat ik Annemieke haar gsm nummer hier kon noteren zodat jullie dit verhaal kunnen controleren.
Maar in het begin van deze week belde ze me op met de mededeling dat ze een nieuwe job aanbieding had gekregen.
En dat het gewoon als een cadeautje uit de lucht was komen vallen.
Ze had op een beurs gestaan, en er hadden haar mensen bezig gezien terwijl ze haar product had staan aanprijzen.
En deze mensen waren zo overtuigd van haar kunnen dat ze haar aanspraken of ze het zag zitten om voor hun firma te komen werken.
Annemieke moest onmiddelijk aan haar grootmoeder denken die het had verteld toen ze bij mij was.
Voor haar een extra teken dat deze warme goede vrouw ook van hierboven goed voor haar wou zorgen.
In ieder geval voelt de engelen kamer goed aan om in te werken, om de boodschappen door te kunnen geven.
En dat is voor mezelf zeer belangrijk.
Dat de boodschappen goed zijn, en vooral duidelijk.
Zoals het verhaal van Wendy, ze had bijna 11 maanden moeten wachten eer ze bij me terecht kon.
Toen ook zij aan een tasje koffie zat en me een pet gaf, was ik even van de kaart.
Ik voelde onmiddelijk dat hier meerdere personen iets mee te maken hadden.
Heel voorzichtig vroeg ik of ze alles wilde weten, maar Wendy was zeker van haar stuk.
Ja hoor sprak ze je hoeft niets te verzwijgen.
Is dit een verboden liefde, vroeg ik?
Ik bedoel (en ik wikte en woog mijn woorden nog eens extra)
Is hier een relatie die de buiten wereld niet mag zien?
Ja zei ze dat klopt.
Maar niemand heeft ooit geweten dat er echt iets was, zei de persoon achter de pet, er zijn vermoedens geweest, maar nooit bewijzen dat wij een relatie hadden.
Deze man aan wie de pet toe behoorde had een ontzettende liefde voor deze vrouw.
Hij had nooit afstand genomen van zijn wettelijke echtgenoot, omdat hij dat omwille van zijn kind absoluut niet kon.
Hij was op korte tijd zo ziek geworden dat hij van zijn andere liefde namelijk Wendy die bij mij op de zetel zat nooit geen afscheid heeft kunnen nemen.
Maar hij vertelde wel dat ze ooit echt bij elkaar zouden komen.
Hij vroeg Wendy om te denken aan die dag dat ze samen gingen duiken in Mol aan het zilvermeer.
Die dag was er een om te koesteren zei hij.
Wendy beaamde dat ze inderdaad op gestolen momenten eens waren gaan duiken, en dat die dag die ze samen mochten doorbrengen er een was om nooit te vergeten.
Het was een warme relatie die toch vele jaren stiekem had plaats gevonden.
Een die hem nauw aan het hart lag, en ondanks dat ik het niet zo begrepen heb op mensen die stiekem dingen achter iemands rug doen, kon ik me wel een beetje verplaatsen in de situatie van deze man.
De liefde die ik doorkreeg als ik de pet in mijn handen had, was er een op zielsniveau.
Ik hoop dat ik Wendy een beetje rust heb mogen brengen en vooral duidelijkheid dat hij haar echt niet vergeten was en ze ooit in het echt openbaar mochten samen zijn.
En wat ik hoop?
Dat ik nog heel veel mooie boodschappen mag doorgeven in mijn nieuwe engelen kamer.
Wil je er ook eens een reading of cursus meemaken?
Cadeautjes voor de feestdagen speciaal van hen die jij zo moet missen !!!
Lieve engelen vrienden allemaal,
De feestdagen komen er weer aan en voor de meeste onder ons zijn dit warme dagen, met véél te véél eten, cadeautjes, knusse gezelligheid, warm bij elkaar samen met familie, vrienden.... Helaas is dit niet voor iedereen het geval.
Gelukkig beschik ikzelf nog over een héél peloton in de vorm van: Ouders, broer, schoonfamilie, kinderen, man,vrienden.... Kortom ik heb niet te klagen en mensen genoeg aan mijn zijde om er tijdens de feestdagen een mooi warm feest van te maken.
Toen ik ten rade ging hierboven (ik beschik namelijk over twee héél goede helpers nl mijn lieve gidsen: mijn Oma Anna en Juul) waarover mijn volgend blog moest gaan, kreeg ik héél duidelijk van mijn Oma te horen dat het volgende blog speciaal was voor die mensen die met de feestdagen iemand moesten missen. Dus voor al deze mensen is dit verhaal !!!
Vele mensen hebben vragen in verband met mijn engelencursussen en de vele kaartjes als bedankje, de vele mails en brieven na zo een cursus liegen er niet om. Mensen hebben er iets aan als ze cursus komen volgen, tekens leren vragen en deze ook mogen ontvangen van hierboven. Sommige halen er enorm voldoening uit om te mediteren en mooie boodschappen te krijgen van hierboven. Andere vinden het dan weer geweldig om de engelenkaarten te leren kennen, schaffen zich een dek aan en gaan aan de slag. Nog andere vinden het super om antwoorden te krijgen op vragen waar ze al zolang mee rondlopen. Wat het ook mag zijn wat hen zo raakt tijdens zo een cursus, één ding blijft voor iedereen even mooi en speciaal ,en dat zijn de tekens die hun dierbare overledene hier tijdens hun aardse leven naar hun toe strooien om zo zich aan hen kenbaar maken. Het mooie is als zo een cursus is afgelopen, dat mensen blij zijn dat ze deze tekens van hierboven herkennen. Ze op een andere manier naar hun leven kijken, positiever, minder opgejaagd, meer in balans.... En dit wil ik graag in dit blog met jullie delen.
Lieve mensen allemaal, Onze dierbare overledene doen niets liever dan cadeautjes afleveren aan jou adres. Enkele voorbeelden?
Je vind op de gekste plaatsen veertjes (op je bureau, in je auto, bij je voordeur, in je zetel, in je woonkamer of keuken...)
Je hoort een liedje op de radio die jou net aan jou dierbare overledene doet denken.
Je elektriciteit doet raar, je lampen flikkeren regelmatig.
Je tv springt spontaan op een andere post, ruist ...
Je vindt muntjes van die rode, bronzen 1,2 of 5 centjes . Je hebt misschien in het verleden de moeite niet genomen om je te bukken. Awel vanaf nu dus wel (hihi)
Je neus, armen, vingers beginnen te tintelen, kriebelen....
Je schouders, nek, worden warm...
Kortom dit zijn allemaal tekens, knuffels en cadeautjes van hierboven. En voornamelijk van diegene die jij zo mist. Wees er maar zeker van dat zij voor jullie nog héél véél kunnen betekenen. En zeker op deze warme dagen van de kerst willen ze even hun eigen stempel drukken op jou.
Sta er eens even bij stil als zo een teken op jou pad komt, speciaal voor jou, mooi afgeleverd op het moment dat jij het het meest nodig hebt. Ze zijn er nog onze dierbare overledene die wij zo moeten missen tijdens dit aardse leven. Geniet ervan, en wees dankbaar dat het op je weg mag komen.
Ikzelf heb een héél druk leven, naast mama zijn van een leuke, lieve tweeling, echtgenote van een mooie warme echtgenoot, en bedrijfsleider van een kei drukke zaak met super enthousiaste leuke fijne medewerkers, ben ik ervan overtuigd dat het mijn taak is om jullie lieve mensen de andere kant te leren kennen.
Zonder uit de hoogte te willen klinken wil ik jullie duidelijk maken hoe mooi het is om iedere dag even stil te staan bij alles wat ze vanaf hierboven over ons uit strooien. Het is zoiets simpel en puur en ook nog eens kei gemakkelijk te herkennen Iets totaal tijdloos zonder dat het enige moeite kost.
Lieve mensen allemaal wat ik gewoon wil vertellen is: Ik hoop in ieder geval dat jullie genieten als een van deze tekens tijdens de feestdagen of later op je pad mag komen. Vraag eens aan jou dierbare of ze jou eens een knuffel geven en voel dan eens wat er gebeurt, tintelt jou hele gezicht en moet je krabben? Voel je van binnen die warmte die je al zolang zocht? Droom je in diezelfde week van hen en krijg je een mooie boodschap mee?
In naam van mezelf, Perry, Brett en Nette wens ik jullie héél véél mooie cadeautjes van hierboven tijdens de feestdagen. Geniet ervan en drink er ene op de gezondheid van jullie dierbare overledene. Fijne warme dagen samen met elkaar !!!
Hele fijne kerstdagen en een héél warm en goed begin voor het nieuwe jaar. Ik stuur jullie allemaal een hele mooie engel en tot in 2012 !!!
Voor ik aan mijn blog verhaal begin moet ik eerst even met jullie terug gaan in de tijd nl April 2011. Mijn boek was net uit en ik zat met Dirk Hermans mijn uitgever van vertelpunt in mijn bureau aan de koffie. We hadden het erover hoe veel volk er was geweest op de receptie en hoe vol mijn agenda stond geboekt na de uitzending bij Goedele Liekens. Ik weet nog goed dat ik tegen Dirk zei dat we misschien eens aan het idee moesten denken om eens een zaaltje te huren om zo een grotere groep mensen te kunnen bereiken om een boodschap van hun overleden dierbare mee te kunnen geven. Kwestie om de lange wachttijden in mijn agenda zo een beetje te kunnen inkorten.
Die lieve Dirk zei kort maar heel duidelijk, zalen zijn duur Han ! En daar bleef het bij. Nu ben ik wel van het type "de aanhouder wint" en zei tegen Dirk " awel, als de engelen vinden dat ik dit moet gaan doen, dan komt er heus wel een zaal die niet veel kost op ons pad. En daar bleef het bij.
Twee weken later was het cursus bij mij thuis en kwam Inge met het verhaal op de proppen dat ze over mij gedroomd had. Ik stond in een zaal en sprak daar tegen 40 a 50 mensen. Alleen Dirk en mijn echtgenoot Perry wisten van mijn droom om mensen op deze manier te bereiken. Mmm dacht ik is dit een teken? Toen ik tegen Inge zei dat dat wel een hele leuke mededeling van haar was maar dat zalen geld kosten, zei Veerle die ook in deze groep zat van de engelencursus dat zij een zaal had waar 100 mensen in konden. En als ik wilde mocht ik er gratis gebruik van maken. Potjandorie, weer een teken? En toen ik daarbovenop nog vertelde dat ik dat geld aan het goede doel wou schenken sprak Carol uit dezelfde groep dat zij wel een goed doel had waar het geld goed besteed zou worden. Onmogelijk dacht ik 3 vliegen in één klap Problem sold in één avond?
En zo gebeurde het dat het idee van mij om boodschappen door te geven aan mensen in groep een heus opgesteld plan werd. Dat opgestelde plan groeide uit tot een Engelen Weekend ten voordele van vzw Wiebe, een organisatie die kansarme kinderen de kans geeft om een keer in het jaar een weekje naar zee te gaan. Het mooie aan deze organisatie is dat er ook kansrijke kinderen meemogen en zo een beter beeld krijgen dat sommige kinderen het niet zo gemakkelijk hebben als hun. Dat er kinderen met 5 uit één gezin één tube tandpaste moeten delen voor de hele week, dat er kinderen zijn die 2 onderbroekjes bij hebben voor de hele week en het daar mee moeten doen, vuil of niet. In ieder geval toen Carol over Wiebe vertelde was ik onmiddelijk verkocht om voor deze kinderen iets te doen. Ze zitten op Facebook je moet maar eens kijken.
In ieder geval werd dat opgestelde plan een heuse organisatie, en op enkele maanden tijd was alles in kannen en kruiken. Het werd niet alleen de groepsreading met praten met de overledenen, het werd een weekend vol workshops voor mensen die geinspireerd en geinteriseerd waren voor het spirituele. Allemaal eensgezinde die workshops konden ondergaan en ervaren van verschillende thema's die de spirituele wereld te bieden heeft. EEN ENGELENWEEKEND DUS !!!
Ik heb enkele mensen gebeld waarvan ik wist dat ze het hart op de juiste plaats hadden, en die goed bezig waren met hun materie in het spirituele. En zo kwamen we tot de slotsom dat we een aanbieding hadden van : voetreflex, mandala tekenen, reiki, aura reading, engelen kaarten leggen, familie opstellingen, aura soma, ionenlijning, lezing over hoogsensitiviteit, foto reading, praten met dierbare overledenen, chakra met muziek, shiatsu ..... Een goed gevuld aanbod dus.
Uiteindelijk hebben we ongeveer 60 gasten mogen verwelkomen op het weekend ten voordele van Vzw Wiebe. En heb ikzelf een groepsreading gegeven zaterdagavond en zondagmiddag. Ik had aan hierboven een teken gevraagd of het weekend zou slagen en of mijn groepsreading mocht lukken. Beide tekens ( een pauw voor het slagen van het weekend en en laurierkrans als ik niet de mist zou ingaan bij de goepsreading) werden mooi in de week voor de start afgeleverd bij mij.
Ik heb dan ook géén moment meer getwijfeld , maar had het zeker niet gekund zonder een fantastisch team Veerle en Carol, Lucia, Annick, An, Jane, Maria, Wendy, Lize, Fia, Eveline, Evy, Nicole, Joan, Monique, Geert, Stefanie De dames van Wiebe kwamen mee helpen koken met Carol en schotelde ons een heerlijke verse BBQ voor. Maud en Linda achter de schermen kortom een heerlijke bende.
Ik kan alleen maar zeggen dankjewel allemaal vanuit mijn hart om al onze gasten een ongelooflijk weekend te bezorgen, de reactie's in mijn mailbox en op FB liggen er niet om. Hopelijk tot volgend jaar.
En lieve uitgever Dirk Hermans, zeg niet te snel de zalen zijn duur, hierboven vinden ze wel de oplossing, wie weet waar het ons nog gaat brengen. ;-)
De zomer vakantie zit erop en ik hoop dat jullie allemaal hele fijne dagen hebben gehad in het gezelschap van al jullie dierbare. Ook hier begint alles zo weer terug zijn gewone gangetje te gaan. Kids terug naar school, de zaak terug open en nog enkele dagen en dan start ik ook weer terug met readings en de engelencursussen. De kids hier zijn vanaf dit jaar naar het middelbaar en ook dat is voor hen maar ook voor ons als ouders weer een nieuwe spannende fase in hun (hoe zal ik het zeggen) tienerleven? Nee laat ik het voorlopig nog maar even mijn knauwels noemen, ze worden nu al zo snel groot.
We zijn in augustus richting Italie getrokken naar het Gardameer. En het moet gezegd het is een prachtige streek met lekker eten, genoeg bezienswaardigheden op cultureel vlak en vooral mooi weer. We zijn met de camionette naar daar gereden, goed gepakt en gezakt en vooral onze (gezamelijke hobby) vespa's geladen. Toen ik op een bepaald moment richting Oostenrijk reed met mijn beide mannen (Perry mijn echtgenoot en Brett onze zoon) al snurkend op de achterbank en Nette (onze kei coole griet van een dochter) hadden wij meiden het erover hoe fijn het was sinds de engelen in ons leven waren gekomen. Nette had duizend en één vragen over mijn readings. Welke ik de speciaalste vond, de mooiste de grappigste (want geloof mij iemand verliezen is nooit leuk en toegegeven de mensen die bij mij op de bank zitten hebben veel verdriet, maar er is ook ruimte voorzien door hierboven om samen te lachen, om die typische leuke herinneringen die ik mag doorgeven aan de persoon die bij mij een reading krijgt) Plots zegt Nette gaan ze ook mee op vakantie mama? Of hebben ze nu ook even verlof? Wel antwoord ik, ze zijn er altijd moppie zullen we even vragen of ze zich aan ons tonen? Wauw zegt Nette als dat even kan. Hardop vraag ik aan de engelen of ze zich even aan ons willen tonen, dat ze met ons meegaan naar het mooie Italie . Geen minuut later zien we het volgende boven onze camionette. Een wolk pakt zich duidelijk samen, recht voor de voorruit van onze camionette en vormt zich binnen enkele seconde tot de prachtige vorm van een stel vleugels. Cadeautje nummer 1. Vlug neemt Nette ons fototoestel en legt dit beeld vast op camera (Foto staat hieronder afgebeeld.) Dankjewel lieve engelen voor dit o zo duidelijke teken dat jullie overal met iedereen meereizen.
3 dagen later liggen we na een lekker ritje op de Vespa richting plaatselijke markt languit aan het zwembad. Nette en mezelf liggen lekker op een strandstoel langs elkaar te ladies talken (zoals de mannen het al lachend en plagerig noemen). Aan onze voeten groeien er een hele hoop klavertjes drie. Ik zeg tegen Nette "dat zou nog eens wat zijn hé moppie als we hier eens een klavertje vier zouden vinden" en hopla Nette trekt nog 20 seconde later zomaar uit het niets een klavertje vier uit de hele bende van klavertjes drie. Cadeautje nummer 2. Tegenlijkertijd zeggen we allebei "wauw bedankt hé engelen". We hadden het klavertje vier tussen een leesboek gestopt om het later mee naar huis te nemen, maar op één of andere manier zat het bij thuiskomst niet meer in het boek. Het zal waarschijnlijk nog moeten dienen voor iemand in Italie dacht ik bij mezelf.
Onze camping die we hadden uitgekozen was wel gezellig maar véél te druk vooral aan de zwembaden moest je toch grondig zoeken naar een strandstoel en dan nog lag je toch wel héél erg kort bij elkaar. Je kon ook geen 3 zwemslagen na elkaar doen of je raakte altijd wel iemand als je een poging deed. Nette is een beetje vies van zoveel mensen in hetzelfde bad en Brett vind dat hij te weinig ruimte heeft voor de prijs die we betaald hebben. Hij zegt er lekker droog bij dat zijn plaatsje in het zwembad dat hij gereserveerd had niet gerespecteerd wordt en dat hij morgen op de receptie een klacht zal gaan neerleggen. Ik opper aan mijn knauwels om de engelen te vragen om iets meer plaats te krijgen in het zwembad en daar gaan ze allebei gretig mee akkoord. Zo gezegd, zo gedaan en samen vragen we aan onze prachtige engelen of ze ervoor kunnen zorgen dat we toch iets meer plaats mogen hebben in het zwembad. Per zegt dat iedereen nu waarschijnlijk morgen richting huis vertrekt en de camping voor 3/4 de gaat leeg lopen. Samen moeten we er met ons 4-tjes mee lachen. Als we in de late namiddag aan ons gehuurd huisje komen staat er een bericht op mijn gsm. Mario en zijn vrouw Carine (die we kennen omdat we daar regelmatig in hun cafe-restaurant lekker gaan eten) en hun dochter Jana wisten dat we naar Italie trokken en nu ze ook aan het Gardameer waren hadden ze de vraag of we samen die avond iets zouden gaan eten. Enof dat zagen we helemaal zitten. Het bleek dat ze op amper 500 meter van onze camping een hotel hadden om U tegen te zeggen. Met een héél ruim zwembad inclusief broebelbad waar nog géén 10 man inzaten. We zijn daar elke dag lekker gaan zwemmen met alle plaats en ruimte om meerdere slagen na elkaar te kunnen doen. Cadeautje nummer 3. Bedankt engelen en Mario en Carine voor de uitnodiging en het mogen gebruik maken van al de faciliteiten die jullie hotel te bieden had. Het werd weer zo mooi op een presenteer blaadje aan ons gezin gegeven. En de camping die liep niet leeg. (hihi)
Op vrijdag toen Mario, Carine en Jana al terug naar huis waren hadden we gepland om het hélé Gardameer met onze vespa rond te rijden. Halverwege kregen we honger en dorst en toen onze magen gevuld waren wou Per zijn vespa niet meer starten. Hat was 40 graden buiten en de vespa had het blijkbaar ook te warm om in aktie te komen. We stonden geloof het of niet vlak voor een garage waar ze auto's repareerde en géén vespa's maar omdat het op de middag was en het Siésta bleek te zijn konden we er niemand te pakken krijgen. Per wou op mijn Vespa al terug rijden naar de Camping en de camionette gaan halen om de zijne op te laden. Maar nu Mario en zijn gezin al naar huis waren getrokken zag ik het niet zitten om weer aan ons drukke zwembad gaan te liggen voor de twee laatste dagen dat we in Italie waren. Dus belde ik naar tour en wegenhulp in Belgie of ze me een adres konden geven in de buurt waar we gestrand waren die ons onmiddelijk kon verder helpen. Terwijl ik in hold stond en de vriendelijke dame van tour en wegenhulp een adres voor me aan het zoeken was, riep Brett geheel spontaan, " komaan hé engeltjes onze Papa wil zo graag rond het Gardameer en vooral die Brasa Schlucht zien (knappe rit door de bergen voor de motor liefhebber), laat aub zijn vespa starten. Toen ik Brett dat hoorde vragen heb ik heel beleefd afscheid genomen van de dame aan de telefoon en gezegd dat ons probleem opgelost was en de gsm afgesloten. Ik keek Per aan en zei start maar Brett heeft het geregeld voor je met de engelen. En ja hoor de vespa ging aan de gang alsof hij nooit had stil gelegen. Cadeautje nummer 4.
Donderdag 1 september gaat de zaak terug open en plots komt er een man binnen (N.) met een prachtig boeket van zonnebloemen. Han zegt hij, deze zijn voor jou omdat je me zo goed op weg hebt geholpen om met de engelen te werken. Amai zeg ik, wat lief maar dat had je echt niet moeten doen, ik ben er even stil van. En bovendien zijn het ook nog mijn lievelingsbloemen, hoe is het mogelijk. Ja zegt hij, dat had ik gedacht want je profielfoto op facebook is op dit moment een zonnebloem. Ik heb hem een dikke knuffel gegeven en bedankt voor de mooie bloemen (foto hieronder) Cadeautje nummer 5 denk ik stil bij mezelf kan het nog mooier ?
Lieve mensen allemaal nu de vakantie voorbij is pik ook ik de draad weer op met het blog. En hoop ik om jullie verhalen via mail te mogen ontvangen en hier te posten. Dus lieve vrienden allemaal als jullie iets moois hebben meegemaakt met de engelen mag je me altijd een mailtje sturen op han@beerendruk.com Maak er een mooie getinte engelenweek van en tot snel ! Warme groet, Han Beeren
Ik heb beslist om voor jullie een blog bij te houden.
Op deze blog zal ik op geregelde tijden dingen posten die te maken hebben met mijn boek"En toen kwamen de engelen".
Ik zal jullie via deze blog bijvoorbeeld op de hoogte houden over de invloed die het boek op ons leven heeft. Wat het allemaal op mijn pad brengt. Maar meer nog hoe het is om met de engelen in contact te mogen zijn. Hoe zij ons leven blijvend verrijken, iedere dag opnieuw. Hoe het is om te kunnen leven in hun inspirerende gezelschap. Ik heb de laatste tijd nogal in de mediabelangstelling gestaan. Dat was best wel leuk. Maar langs de andere kant vond ik het jammer dat telkens de nadruk gelegd werd op het praten met dierbare overledenen. Dat hoort erbij. En het is hartverwarmend om te zien hoe mensen hier vertrekken met een blij gemoed. Hoe ze antwoorden gekregen hebben op prangende vragen. Maar dat is niet de essentie. Het is veel meer dan dat. Ik wil jullie vertellen over het geschenk dat ik heb mogen ontvangen door het contact met de engelen. Over het diepe gevoel van geluk, tevredenheid en geborgenheid dat begon toen ik bevangen werd door die stralenbundel en dat nooit meer is weg geweest.
welkom op mijn blog. Ik ben Han Beeren, woonachtig te Bree (Limburg). Geboren op 24 februari 1971, gehuwd met Perry Brulez sinds 1999 en ook in dat jaar mama geworden van een kei leuke tweeling Brett & Nette.
Ik wens je heel veel plezier op dit blog samen met de engelen.
Zin om in contact te komen met een dierbare overledene ?
Of om een engelencursus bij mij te volgen ?
Je mag mij steeds vrijblijvend een email sturen via onderstaande link
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
)))
