Nog eens een stukje Limburgs landschap: 'Langven' in de gemeente Ham...

Het is maar nét over de grens met provincie Antwerpen piepen. Maar dat voel je uiteraard niet als je deze grens over wandelt.

Officiële wandelpaden liggen er hier niet, maar "met de stafkaart in de hand kom je door het ganse land"...

Bossen, koren- en maïsvelden, én genieten! In zo'n omgeving kan je letterlijk stellen dat "de weg het geluk is".

Dat geldt ook voor de landschappen Grote Heide, Gerhees, Gerheserheide, Scheps,...: Landschappen die eigenlijk samen één groter geheel vormen, en samen moeten kunnen blijven horen.

Geen regio om verder te gaan versnipperen. Geen landschap om te vernielen in functie van bereikbaarheid van eender welk privé-initiatief. 'Ontsluiting' heet dat voorzichtig in beleidsplannen.

In de praktijk betekent dat in ons geval het aanleggen van grotere of bijkomende wegenvoor harde recreatie  in onze agrarische omgeving . 


n Vrijwaring   

Een prachtige omgeving die roept om een geïntegreerd, grensoverschrijdend beheer (Antwerpen-Limburg) en vrijwaring van de bestaande open ruimtes...

Vrijwaring niet enkel ruimtelijk, maar ook functioneel gezien:

De landbouwactiviteiten beschermen, en de regio voor zachte recreatie aanbieden.

Wandelsport, ruitersport, hoevetoerisme, wielersport, nordic walking, rollerblading, ... voor elk wat wils in deze prachtige omgeving.

Misschien was het toch wat 'kort door de bocht' om te stellen dat je het niet voelt als je de provinciegrens Antwerpen-Limburg oversteekt:

Wat natuur- en milieubeleid betreft, kunnen we nog heel wat leren van deze bosrijke provincie: Maar liefst 52.000 hectare van het Limburgs grondgebied bestaat uit bos (*).

Een hele prestatie, en een hele hulp in de strijd tegen onze klimaatopwarming: Ondertussen is het misschien overbodig om nog eens te vertellen dat de CO2 die we onder andere via onze uitlaatgassen de atmosfeer insturen, het broeikaseffect vergroot, en de aarde dus verder doet opwarmen.

n Interessante deal     

Tegen die overmaat aan CO2 bestaat gelukkig ook een erg heilzaam middel: Bosaanplanting!

Groeiende bomen nemen namelijk de schadelijke CO2 uit onze atmosfeer op, en zetten die om in zuurstof en hout. Als dat geen interessante deal is?...

Geen wonder dat de Verenigde Naties als reactie op de klimaatopwarming de 'Billion Tree Campaign' opzette: Wereldwijd wil de VN zeven miljard nieuwe bomen aangeplant zien tegen eind 2009.

Op naar meer bos dus! En naar verbindingen tussen de verschillende bossen en andere natuurgebieden.


n Bewonderenswaardig beleid     

Maar, zoals eerder vermeld: Provincie Limburg heeft een bewonderenswaardig beleid wat natuur betreft. De provincie werd op basis van samenhorende landschappelijke karakteristieken opgedeeld in tien Grote Landschappelijke Eenheden (GLE's).

Limburg duidde reeds een tachtigtal gebieden aan die mogelijks provinciale natuurverbindingsgebieden worden, en trekt voor 2009 maar liefst 90.000 euro uit om deze natuurverbindingsgebieden tot stand te brengen.

Dat gebeurt in samenwerking met natuurverenigingen, landbouwers, regionale landschappen, gemeentebesturen en particulieren.

Het is de taak van provincies, ook van provincie Antwerpen, om dergelijke natuurverbindingen te creëren in het kader van het Europese Natura 2000-netwerk. Een initiatief dat tracht een zo groot mogelijk Europees ecologisch netwerk van aaneengesloten natuurzones te bekomen.

n Biodiversiteit     

Een goede zaak voor migratie van onze dieren uiteraard. Migraties van reeën bijvoorbeeld. Het spreekt voor zich dat Natura 2000 automatisch ook voor zorgt dat de genen-uitwisseling bij de voortplanting van onze dieren er zo gezond mogelijk uitziet:

Hoe verder weg jonge reeën hun partner kunnen gaan zoeken, hoe groter de kans dat hun kalveren 'goede genen' en een goede gezondheid zullen hebben. Hoe uitgestrekter het groene netwerk, hoe beter dus voor de biodiversiteit.

En we zouden het haast vergeten: Hoe beter voor de psyche van de moderne jachtige mens die in dit netwerk van natuurgebieden zijn uiterst kostbare rust vindt...

Rodrik Steverlynck    

* Situatie in 2003. Bron: MVG, afdeling Bos en Groen