Vandaag hebben we een negatief bericht ivm het kindergeld. We hebben 1,5 maand geleden een aanvraag gedaan, maar nu blijkt dat er nog een papier naar België gestuurd moet worden om dat daar te laten invullen. Het zal jammer genoeg niet voor het einde van het jaar niet in orde geraken. In Duitsland moet je alles 2x nakijken. Voor een betaling, bijvoorbeeld van de telefoon, vragen ze hier je rekeningnummer en halen dat dan zelf van je rekening.
Het huiswerk van Tanguille (en mama) is: maak een opstel over wat je gedaan hebt in de vakantie. Tanguille had reeds een 2tal zinnen geschreven die de juf verbeterd heeft, maar nu moeten we nog opschrijven wat we gezien hebben en wat we gedaan hebben ...
Vandaag is Nico bij de juf van Tanguille geweest: om 7u30! Ja, ze stelde altijd van die uren voor na 10u, maar vergeet dat sommige mensen werken of een cursus volgen. Haar vraag is ook altijd gericht naar Frau Grootaert. Ja, de kinderen is hier echt een vrouwenzaak. Op de ouderavond zaten er ook alleen maar vrouwen. Ze schrok dus een beetje dat het Nico was. Tanguille zijn juf gaat volgend jaar met pensioen, en is in het begin van het schooljaar wekenlang ziek geweest. Zij is gekend als een strenge juf. Het blijkt dat den Tanguille nen introverte, eigenwijze, loshandige kapoen is, maar dat hij verdomd goed weet wat van hem verwacht wordt, alles heel goed en snel begrijpt, maar als hem geen goesting heeft dus ook niets doet. Allez hij doet wel iets, de klas op stelten zetten en de lollig doen zodat heel de klas moet lachen.... Hij heeft volgens de juf last van disipline (amai, vorig jaar bij de braafste van de klas). In de klas zelf durft hij niets te zeggen als hij antwoorden moet geven. Dus de juf zegt dat ze nog niet weet of hij goed Duits kan. Ha, ha, ha, wij weten ondertussen wel dat hij goed Duits kan. Hij heeft ook een vriendje gevonden in de buurt van het 1e leerjaar, en hij heet... THOMAS.... ;-) Hij zit ook bij hem in de voetbal. Hij heeft ondertussen 2 toesten moeten maken, 1 van rekenen en 1 over fruit en groeten. Een rapport krijgen ze hier precies niet zo veel als bij ons. Het is de juf die rond maart beslist of hij naar het 3e leerjaar gaat of niet. Voor Tanguille zijn ze natuurlijk iets milder op het vlak van Duits, maar hij moet natuurlijk inzet tonen. Nico heeft het hem proberen uitleggen.
16u45, het begint donker te worden, en de kinderen spelen buiten. Er staan wat mama's rond de speelplaats te praten, en er komen er enkele naar buiten met de vraag: is er bij jullie ook geen stroom? Tanguille moet naar de Hallenfussball, dus we beginnen met een zaklamp naar zijn kleren te zoeken. De batterij begeeft het snel, en met de kaarsjes kunnen we wat licht maken in de keuken. Ik vertrek toch met Tanguille naar de voetbal, en we zien dat er licht is vanaf Röhrmoos, gelukkig. Wanneer ik thuiskom hebben we nog altijd geen licht, dus ook geen warm eten. Tegen 19 u springen de lichten gelukkig weer aan.
Vandaag zijn we thuis. Tijd om de mobilehome op te kuisen en hem klaar te zetten om te overwinteren. 's Avonds was de mobilehome klaar om hem naar zijn winterstalling te stellen, bij een boer in onze straat.
Vandaag gaan we de cirkel rond maken en rijden we tot Riva. We stoppen eerst in Torbole. Torbole ligt ten oosten van de prachtig begroeide steile rots Rocchetta, en is door zijn ligging zelfs nog beter dan Riva beschermd voor de noordenwind. Hier vinden we de watersporters. Overal zijn surfwinkels, surfscholen en verhuurcentra voor surfplanken en ook alles wat een zeiler maar nodig kan hebben. Er waaien hier heel regelmatig twee winden, de Sover en de Ora. De Sover waait 's morgens uit het noorden en zorgt voor veel surf- en zeil-plezier richting het zuiden. En tegen de middag komt de Ora uit het zuiden opzetten en blaast juist in tegengestelde richting. Wij parkeren ons op de parking van de zeilclub, waar enkele surfers wachten op wind. Op het meer zijn vele kinderen met optimisten aan het zeilen. Als we de zeilclub gezien hebben, rijden we enkele km verder naar Nago. Nago ligt op de noordelijke helling van de Monte Baldo. Het ligt op de uitlopers van de rotsige heuvel Castel-Penede in een mooi landschap met een mild klimaat en een weelderige plantengroei, zoals palmen, oleanders, olijf en laurierbomen. We klimmen enkele km naar boven en genieten van een mooi zicht.
Daarna rijden we naar onze laatste bestemming: Riva. Riva ligt aan de noordpunt van het Gardameer en van af de autobaan over de Brenner is deze plaats heel gemakkelijk te bereiken. Dankzij zijn beschutte ligging ten opzichte van de koude winden is hier een zeer drukbezochte haven ontstaan. Riva is ongetwijfeld de meest elegante van de plaatsjes rond het Gardameer. In het wijds opgezette moderne deel van de stad lokken de meest mooie moderne design-artikelen tot kopen. In het oude door poorten toegankelijke deel zijn het vooral de kleinere winkeltjes waar men zijn ogen de kost kan geven. Hier is nog steeds de sfeer van vervlogen tijden te vinden. Na de wandeling maken we ons klaar om naar huis te rijden zodat we nog deze avond thuis kunnen slapen. Als we de Alpen bereiken zien we overal sneeuw. Het heeft in de bergen 20 cm gesneeuwd!
Tussen Garda en Malcésine ligt Brenzone, of eigenlijk ligt daar een heel aantal, deels piepkleine, dorpjes die met elkaar de gemeente Brenzone vormen. De andere dorpjes van Brenzone liggen geplakt tegen de helling van de Monte Baldo.In de kronkelige,steile straatjes lijkt de tijd stilgestaan te hebben. En voor liefhebbers is een uitstapje naar boven zeker een aanrader. Na Brenzone rijden we verder door naar Malcesine. Misschien is Malcécine wel het meest schilderachtige van alle stadjes rond het Gardameer. Het is in elk geval voor ons het mooiste dorpje. In de nauwe kronkelige straatjes is zo veel te zien dat men ogen te kort komt. Bijna huis aan huis zijn kleine winkeltjes waar alles wat men maar bedenken kan te koop is. Hier zijn ook een paar winkels die bijvoorbeeld een heel goede sortering van het typisch Italiaans gedecoreerde aardewerk hebben, dat vooral gemaakt wordt in Bassano del Grappa en omgeving. Kortom hier is echt voor elk wat wils iets te vinden. Heel bijzonder is het om met de kabelbaan omhoog te gaan en dan van boven af over de oude daken van Malcécine zijn blik te laten dwalen over het Gardameer en de tegenoverliggende oever met de schitterende bergen. Jammer genoeg was ze dicht. Onze mobilehome staat geparkeerd op een parking juist naast het dorpje. Tegen 21u komt de politie ons verwittigen dat we daar niet kunnen overnachten, maar wel 1km verder, de berg op. Daar staan een 8-tal mobilehomes onder de olijfbomen. 's Morgens maken we nog een wandeling bergop, en zien we de inwoners de olijven plukken. De Duitsers daarentegen zijn hun vakantiehuis aan het voorbereiden voor de winter.
Na deze mooie wandeling rijden we verder tot Bardonline (http://www.comune.bardolino.vr.it). In het zuidoosten van het Gardameer, aan de voet van zonovergoten, glooiende heuvels vinden we Bardolino, een heel populaire vakantiebestemming. Bardolino zelf is niet erg groot, maar flaneren langs de kust over de gezellige boulevard,de Passeggiata Lungolago, is een zeer aangename bezigheid. Daarna rijden we naar Garda. Het centrum is grotendeels autovrij. Wat meer landinwaarts kan men rust vinden tussen olijfbomen en wijngaarden. De volgende halte is Torri. Aan de waterkant zien we direct de indrukwekkende Scaligeri burcht. De oude haven is het middelpunt van het historisch centrum. Het is heerlijk om hier door straatjes en steegjes rond te dwalen en de mooie oude huizen en paleisjes te bewonderen.
We rijden vandaag zeker tot Malcesine. Het is prachtig weer, en er staat niet zo veel wind als gisteren. We stoppen bij het mooie stadje Lazise (http://www.lazisecomune.it). In Lazise vinden we een gezellige boulevard, de Lungo-Lago, terwijl er in het stadje nog een knus haventje ligt (waar een Belgische vlag hangt). We eten allemaal een superlekker ijsje in het zonnetje. Hier is het middeleeuwse karakter bijzonder goed bewaard gebleven. Er bevindt hier zich nog een groot deel van een oude ringmuur, compleet met torens en kantelen. Het kasteel uit de 11e-eeuw van de Scaligeri is na een tijd van verval in de 14e-eeuw weer opgebouwd.
De volgende dag rijden we van Villa naar Bogliaco, Toscolano, Gardone, Salo, Manerba, Moniga, Padenghe en naar Desenzano. Hier en daar stoppen we om een wandeling te maken. Ook hier zijn vele hotels en restaurants dicht. We rijden iets verder, en vinden een mobilehomeparking gans in het zuiden van het Gardameer. De 2e nacht blijven we slapen in het de buurt van Sirmione (http://www.sirmione.com) vlak aan het meer. Sirmione ligt aan het zuiden van het meer, en het historische centrum bevindt zich op een klein schiereiland. De kinderen beginnen direct te fietsen, en er staan zo'n 14 mobilehomes uit Italië en Duitsland. We maken nog een kleine wandeling, maar het waait hard, en we gaan snel terug. We genieten van de laatste zon en een glaasje Italiaans wijn beschut achter onze mobilehome.
We komen tegen 17u aan in Riva del Garda. Het begint donker te worden en we nemen de Westelijke richting van het Gardameer. We rijden vlak naast het meer langs en onder de rotsen. We zien al direct dat er niet veel parkeerplaats is langs het meer. Je kunt je ook niet makkelijk draaien, en als je naar een dorpje afslaat, is het direct een aantal km steil naar omhoog of omlaag. We proberen zo snel mogelijk parking te vinden omdat de kinderen moe zijn en honger hebben, maar het is niet makkelijk. Uiteindelijk nemen we de beslissing om ergens op een rustige parking te staan, vlak naast een hotel. We hebben allemaal goed geslapen, en 's morgens wandelen we naar de kleine jachthaven die een paar meter verder ligt aan een klein dorpje. Er is veel wind, maar de zon schijnt.
We zijn op weg voor een lang weekend naar de Gardasee in Italië. We gaan met de mobilehome het meer rondrijden. Na het ontbijt vertrekken we richting Oostenrijk, en dan Italië. Na de Brennerpas rijden we van de autostrade zodat we ook nog wat van het binnenland zien. Telkens we een kerkje passeren, zien we mensen die een laatste groet brengen aan hun overledenen. Ja, het katholiek geloof is hier groot. Verder zien we ook veel wijngaarden en olijfbomen. Af en toe stoppen we eens om een wandeling te maken. Hier en daar zijn mooie fietspaden aangelegd.
Omdat we een seizoensskipas besteld hebben voor het skigebied in Oberbayern (http://www.alpenplus.com), zijn we gisteren op zoek gegaan naar een staanplaats voor de mobilehome dicht bij de piste. De skipas is voor 5 skigebieden: Brauneck, Wallberg, Spitzingsee, Sudelfeld en Walchsee (in Tirol). Het zijn allemaal kleine skigebiedjes in vergelijking met Oostenrijk, Italië en Frankrijk, maar ideaal voor kleine kinderen. Eerst zijn we naar het dichtste skigebied gereden, zo'n 100 km van ons deur: Brauneck (1556 m). Daar hebben we een mobilehomeparkeerplaats gevonden aan een restaurantje, op zo een 800 m van de Brauneck-Kabinebahn. Dat lijkt ons een leuk skigebied om de kinderen te leren skieën en te leren snowboarden. Er is zelf een Kidspark. Het zijn daar vooral blauwe pistes, en hogerop rode. Je kan ook parkeren naast de pistes, maar daar mag je niet overnachten. Het mooiste skigebied is aan de Spitzingsee (1085m), nabij de Schliersee (www.schliersee.de). Daar kunnen we de mobilehome stellen op de parking van de Taubenstein Kabinenbahn (1693 m), zo een km van de Stümpling Sesselbahn (1506 m). Er kan daar wel geen water en electriciteit genomen worden, maar je staat er naast de Spitzingsee. We kunnen ook parkeren op de parking van de Stümpfling Sesselbahn, maar daar mogen we ook niet overnachten. Er is daar ook een mooi hotel: www.fourpoints.de/brauneck naast de Spitzingsee.
Het is een beetje zoeken, maar als je het beeld ietsje verkleind, is het duidelijker. Wij wonen in de Schulstrasse. (Als je een paar keer op min duwt links, zie je dat we tussen de velden wonen.)
Wij hebben hier deze week een vraagje ontvangen ivm Duitse worsten en zoet mosterd:
dag Wendy en Nico, Natuurlijk zijn er de duitse lessen etc... maar hoe zit het nu met die beroemde witte worsten en die zoete mosterd. Tien jaar geleden kwam ik regelmatig in Munchen en toen ging is steenvast naar de bloemenmarkt. En temidden van die welgeurende bloemen, stond er een oerdegelijk in mekaar geknulseld kot van waaruit de worsten geurend het publiek probeerden te veroveren. Ik kon niet anders dan er één keer van bijten... tot grote ramp voor de toekomst... want ik werd er aan verslaafd... Nuja, nu passeer ik helemaal niet in Munchen, maar ik vraag me af... hebben ze daar nog altijd die duitse delicatessen?
Beste , De bloemenmarkt is er nog steeds, de Viktualienmarkt, het kot is volgens mij nog steeds hetzelfde kot als in de tijd, de wereldberoemde weiß Wurst en den mosterd komen nog steeds van nen zoeten Abraham. Tot zover is er niets verandert, en dat zal ook niet, want die Bayern zijn zeer conservatief op dit soort zaken. De Lederhosen en Dirndls zijn daar het levendige bewijs van, en ja, wij hebben ook de lokale klederdracht niet aan ons laten voorbij gaan. Greetzz Nico
Vandaag verwachten ze hier een recordtemperatuur voor de maand oktober nl. tot 26° in de Föhntalern van Zuid-Bayern. Dit komt door de Föhn. Door luchtstromingen rond de Middellandse Zee-depressie wordt vochtige lucht naar de Alpen getransporteerd. Die vormen een hindernis, waartegen lucht gedwongen wordt te stijgen. De Föhn kenmerkt zich door een belangrijke temperatuursstijging, een enorm teruglopen van de relatieve vochtigheid en toenemende windsnelheid, die aan de voet van de berghelling kan oplopen tot boven de 100 km per uur. Als hij tot München is, stijgt de temperatuur van -8° C tot +15° C. Dat kan van hartje winter gemakkelijk het geval zijn. De Föhn veroorzaakt niet alleen warm weer, maar hij heeft vooral in zijn voorstadium een sterk negatieve invloed op het behaaglijkheidsgevoel van veel mensen. De föhnziekte uit zich door hoofdpijn, misselijkheid, slapeloosheid, onzekerheid, gevoelens van twijfel en concentratieverlies. In Europa komt de Föhn hoofdzakelijk voor in Zwitserland, Oostenrijk en Zuid-Duitsland.
Skiën wordt duurder door extra taksen (HLN van 24/10/06)
Wintersporters moeten in het komende seizoen in de Beierse skigebieden dieper in de portemonnee tasten. Wegens de gestegen energieprijzen en een meerwaardebelasting van drie procent vanaf januari hebben de uitbaters van skiliften een prijsverhoging tot vijf procent aangekondigd. Dagkaarten worden tussen de 50 cent en drie euro duurder. In elk geval bieden vele skipistes combitickets aan, waarmee vooral gezinnen verder tegen gunstig tarief kunnen sporten.
In Allgau klagen de liftuitbaters over concurrentievervalsing met Oostenrijk, Italië en Zwitserland. In deze landen gelden voor liften verminderde meerwaardebelastingtarieven van telkens tien procent in Oostenrijk en Italië en bijna vier procent in Zwitserland. "Dat is voor de regio een echte ramp", zei Augustin Kröll van de Fellhornbahn in Oberstdorf. Voor dringend noodzakelijke investeringen hebben de liftuitbaters geen speelruimte meer. ) De Beierse wintersportoorden vrezen echter geen daling van het aantal wintersporttoeristen. De verhoogde liftprijzen zullen door een gunstiger aanbod op het vlak van gastronomie en hotels gecompenseerd worden. Op dat vlak liggen de prijzen in de buurlanden dan weer een stuk hoger. Kröll: "De kosten voor de skiliften maken bij een toeristenbudget ongeveer tien procent uit. Dat kunnen de gasten wel aan".
Van de circa 160 kabelbanen en meer dan 1.000 skiliften in Duitsland bevindt zich ongeveer tweederde in het Zuid-Duitse Alpengebied. Ze ontvangen volgens de Duitse Federatie voor Kabelbanen en Sleepliften jaarlijks rond de zeven miljoen gasten. De omzet van de sector ligt rond de 80 miljoen euro.
Het is mijn gewoonte niet om artikels uit de krant te halen, maar omdat dit ons aanbelangt, en ook de mensen die naar Bayern willen komen skieën, wou ik het zeker in mijn weblog plaatsen. (Ik heb het artikel ook in het Duits voor de mensen die geïnteresseerd zijn Liftkarten kosten bis zu drei Euro mehr.)
Vanaf vandaag heb ik 2x in de week Duitse les in Dachau, en dat gedurende 12 weken. Het is in de voormiddag, dus dat is makkelijk te combineren met de kinderen. Mijn lerares, een vrouw van eind 40 en geboren in Roemenië, woont in mijn straat. Er zitten 10 mensen, waarvan 9 vrouwen, in de les, zo tussen de 22 en de 45 jaar. Deze mensen komen van overal: 3 Poolse vrouwen, 2 Turkse, 1 Egyptische, 1 Irakees, 1 Koreaanse en 1 Amerikaanse. De reden waarom ze hier zijn, is bijna bij allemaal hetzelfde: voor de getrouwde vrouwen, omdat hun man hier werkt, en voor de jonge meisjes, omdat er hier werk te vinden is, en in Polen bijvoorbeeld niet. Duitsland is voor deze mensen "het beloofde land". Als is zeg dat ik uit België kom, dan zeggen ze direct: het is daar toch ook goed, niet? Dit is niet de eerste keer dat ik deze opmerking krijg. Ook mensen die uit oorlogsgebieden komen, en naar hier gevlucht zijn met hun familie, kijken natuurlijk gans anders tov hun verblijf hier als wij. Zij zijn gevlucht ... ja, ze kunnen niet makkelijk effe terug bij vrienden en familie. Dat zet toch soms tot nadenken. 1 ding hebben we allemaal gemeen, en dat is Sehnsucht....inderdaad, je leert hier wel mensen kennen, maar je familie en je beste vrienden blijf je toch missen. Het is niet hetzelfde.
Waarschijnlijk vragen jullie zich af wat Tanguille allemaal leert op school.
Wat rekenen betreft leert hij over Zehnerzahlen bis 100. Momenteel krijgt hij vooral oefeningen over Zehner und Einer, een voorbeeld: 6 Z + 3 E = 63, of 20 < 30 < 40, ...
Daarnaast heeft hij de laatste week voor Sachkunde ook veel geleerd over Obst und Gemüse (Fruit en groenten). Ze moeten leren wat fruit is, en wat groenten, en ook de verschillende soorten, met pit, zonder pit, binnenlands en buitenlands fruit.
In de winkel hebben ze hier veel groenten die in België niet zo makkelijk terug te vinden zijn zoals koolrabi, aardpeer en warmoes. Gelukkig heb ik nog een kookboekje gevonden waar er recepten in staan voor oa koolrabi klaar te maken. Dit is een koolachtige knol met een bloemkoolachtige smaak en bevat veel vitamine C.
Vandaag is Nico bij de juf van Tanguille geweest: om 7u30! Ja, ze stelde altijd van die uren voor na 10u, maar vergeet dat sommige mensen werken of een cursus volgen. Haar vraag is ook altijd gericht naar Frau Grootaert. Ja, de kinderen is hier echt een vrouwenzaak. Op de ouderavond zaten er ook alleen maar vrouwen. Ze schrok dus een beetje dat het Nico was. Tanguille zijn juf gaat volgend jaar met pensioen, en is in het begin van het schooljaar wekenlang ziek geweest. Zij is gekend als een strenge juf.
Vandaag zijn we thuis. Tijd om de mobilehome op te kuisen en hem klaar te zetten om te overwinteren. 's Avonds was de mobilehome klaar om hem naar zijn winterstalling te stellen, bij een boer in onze straat.
Vandaag gaan we de cirkel rond maken en rijden we tot Riva. We stoppen eerst in Torbole. Torbole ligt
We rijden vandaag zeker tot Malcesine. Het is prachtig weer, en er staat niet zo veel wind als gisteren. 
De volgende dag rijden we van Villa naar Bogliaco, Toscolano, Gardone, Salo, Manerba, Moniga, Padenghe en naar Desenzano. Hier en daar stoppen we om een wandeling te maken. Ook hier zijn vele hotels en restaurants dicht. We rijden iets verder, en vinden een mobilehomeparking gans in het zuiden van het Gardameer. De 2e nacht blijven we slapen in het de buurt van Sirmione (
We zijn op weg voor een lang weekend naar de Gardasee in Italië. We gaan met de mobilehome het meer rondrijden.
Liftkarten kosten bis zu drei Euro mehr.)
Waarschijnlijk vragen jullie zich af wat Tanguille allemaal leert op school.
