Benodigdheden voor 4 personen:

1/2 kg kippenfilet in kleine blokjes gesneden
2 groene paprika's
1 blik tomaten in blokjes
zwarte peper
zout
rode paprika-of chilipoeder
1 koffielepel suiker
1 koffielepel gedroogde munt

Bereidingswijze:

In een hete pan een scheut olijfolie (en eventueel wat boter) de kippenblokjes bruin bakken. Daarna de fijngesneden groene paprika toevoegen.
Al roerend een snuifje zwarte peper en zout toevoegen. Daarna het blik met de gepelde tomaten in blokjes erbij en blijven roeren. De rode paprikapoeder en de suiker toevoegen. Dit alles op een laag vuurtje een twintigtal minuutjes laten sudderen. Op het einde de gedroogde munt toevoegen voor een typisch Turks smaakje.

Dit supergemakkelijk gerechtje word hier meestal met rijst gegeten maar zoals je ziet heb ik het met macaroni klaargemaakt. Is natuurlijk ook lekker met een gewoon patatje.

Afiyet Olsun! = Smakelijk!

09-08-2008 om 00:00 geschreven door Lut  

In België is het vandaag Nationale Feestdag, benieuwd hoeveel belgische vlaggen er dit jaar uithangen...in Turkije hangen er dagelijks wel duizenden Turkse vlaggen uit. Turken hebben die nationale trots die wij eigenlijk niet kennen. Ze vragen me ook altijd of ik van Turkije hou en dan kan ik niet anders dan 'ja' te zeggen. Dan zwellen ze nog meer van trots.

We hadden een warm, zonnig weekend...zaterdagavond zijn we naar een visrestaurant geweest met een Nederlander die hier ook werkt. De ganse avond konden we lekker buiten aan het water zitten. Heerlijk is dat, als je er niet moet over nadenken om een trui mee te nemen. En de verse vis was voortreffelijk in het Angel Restaurant in Tuzla. Als voorgerecht hadden we verschillende soorten hapjes: scampi's, dunne plakjes zeewolf, verse calamars (niet die rubberen inktvisringen, zoals wij ze kennen, maar zachte ringetjes) met geroosterd stokbrood. Natuurlijk kregen we een grote kom sla met tomaatjes toe. Een Turkse tafel zonder sla, dat zou maar niks zijn. Als hoofdgerecht namen we alledrie gegrilde zeewolffilet, geserveerd met gebakken aardappelschijfjes. Als dessert, en daar gaan we weer...een chocoladesoufflé. De Turkse keuken is heel natuurlijk, veel groenten en fruit, en staat zelfs op nummer 4 op de wereldranglijst.
Ik heb vier jaar in Adana gewoond, ligt in het zuidoosten van Turkije, en daar heb je meer Arabische invloeden in de keuken. Over Adana kunnen jullie lezen op mijn vroegere weblog: http://groetenuitadana.web-log.nl/

Gisteren, zondag, hebben we geluierd...en genoten van de zon. Alhoewel ik het met mijn bleke vel en blonde haar toch al behoorlijk heet vindt en zodoende nogal 'plakkerig' wordt. Ik wordt ook altijd zo rood als ik amper een kwartier in de zon zit. Ben jaloers op mijn man zijn bruine huid, die heeft geluk, hij hoeft maar een kwartier in de zon te lopen en die ziet al bruin. Ik ben eerder een kreefttype, haha.

Verder geniet ik ook van een nieuw boek: 'De slapende boeddha' van Hamida Ghafour. Afghanistan, gezien door de ogen van een familie.

Intussen is het dus weer maandag en Nationale Feestdag, daar zullen we dan vanavond maar eens op klinken...

21-07-2008 om 15:31 geschreven door Lut  

Sedert woensdag ben ik terug in Istanbul. Mijn man werkt in Gebze en wonen doen we in Atasehir, een relatief rustig district van Istanbul. Het hart van Istanbul is levendig en fascinerend door z'n boeiende geschiedenis. Wat Istanbul uniek maakt is, dat het op twee continenten ligt, Azië en Europa. Wij wonen in het aziatische gedeelte van de stad waar de islam niet ver weg te denken is. Op elke hoek is er wel een moskee te vinden en het oproepen tot het gebed geraak je in een mum van tijd gewend. Ook aan het Turks fruit en andere zoetigheden is moeilijk te weerstaan.
Vandaag is het zo'n 26 graden warm, heerlijk dus om op m'n terras een zoete Turkse thee te drinken.
Hier werk ik niet, ik ben huisvrouw en hou van schrijven, lezen, koken en de stad verkennen. Hier zie je een foto van onze flat in Atasehir.

's Avonds rijden we de brug over de schilderachtige Bosporus en bezoeken we Ortakoy in het Europese gedeelte. Ortakoy is een pittoreske stadswijk met gezellige, smalle straatjes, waar het aangenaam slenteren is. Als we in Ortakoy zijn, belanden we altijd in ons favoriet restaurantje, Lavanta. Het is zalig zitten op het terras met uitzicht op de Bosporus. De keuken in Lavanta is niet traditioneel Turks, je vindt er bijvoorbeeld geen kebab maar eerder Frans geïnspireerde gerechten. Mijn man bestelt mosselen in een soort tomatensoepje en ik neem gegrilde zalmfilet met gebakken aardappeltjes in een lichte currysaus. Soms rijden we speciaal naar Ortakoy om bij Lavanta hét top-dessert te eten....warme chocoladetaart met een bolletje muntijs....dus vanavond hoort dat er ook bij, zalig!

18-07-2008 om 20:40 geschreven door Lut