Voorbereiding , vertrek en dagboek naar Santiago de Compostela 2OO9
29-08-2009
geen geld, pulpos
Hallo België,
Efkes paniek gisteren toen bleek dat ik geen geld meer kon afhalen....Ik wou nog 200,- tanken maar dat ging niet.... Heeft Ste dan zoveel kledij aangekocht terwijl ik weg ben...? Grapje!!! Ik durfde niet meer te proberen na drie pogingen omdat ik bang was mijn kaart te verliezen. Ceccho is dat overkomen en nu mag Mr. Confusion opdraaien voor diens kosten. Xabi was bereid iets voor te schieten of ik ging vragen aan Ste om geld over te schrijven naar diens rekeningnr. en me zo van geld te vooorzien Hoe zegen ze dat in het westvloams...: "nen goe soldaat trekt zijn plan...". In het begin van de Camino, vertelde me de "ebeniste" uit Ordiarp, waar ik na de langste etappe tot op heden(46KM)in zijn huis mocht slapen en een lekkere maaltijd verorberen.... dat men: "pendant le Camino, il faut se debrouiller." Dit wil zeggen dat ge uwen plan moet trekken en ik moet bekennen, de man had gelijk. Je bent hier volledig dag na dag op jezelf aangewezen. Bij het vertrek, de juiste weg nemend, volgend in het donker, eten 's middags, efficient een slaapplaats, zorgen dat je een redelijke douche kan nemen, dat je redelijk goed je was kan doen en dat je een redelijke plaats hebt om deze te drogen zodat ze de dag erop niet wakkig in de rugzak moet... Op den duur wordt het -zoals Anna destijds nog zei- een aangeleerd nieuw gedrag. je schaamt je ook voor niets meer, merk ik op bij mezelf. WC's en douches worden gedeeld in leuke en minder leuke omstandigheden. Soms stink je uren in de wind en moet ge de vliegen van je af slaan maar niemad trekt er hier zijn neus op of geeft je daarover een opmerking, want je zit allemaal in het zelfde schuitje...!
Gisterenmiddag hebben we typisch Galicisch gegeten, nl. gekookte rode inktvis, rauw in stukken gesneden, alles overgoten met paprika en olijfolie. Het witvlees is eetbaar en gelijkt aan de calamares van bij ons met een bolletje in het midden. De tentakels en de "zuignappen" erop, zouden voedzaam zijn maar smaken naar vet en moet je dus ook opeten. Het is een beetje walgelijk mijn gedacht. Ik eet uit beleefdheid half van mijn bordje leeg met een flesje wijn erbij. Daarna krijg ik een groot stuk kaas waar ik enorme hompen van verorber. Het is straf spul en ik moet bekennen dat ze hier in Spanje echt goede harde kazen hebben. Afsluitend krijg ik een hete koffie met veel suiker en "oruchho", Spaanse grappa en 50 graden. Ze koemen het gewoon op tafel zetten en kloppen op je borstkas met d ezin van "allez , bedien U" als ik hen wat dom aankijk... Je mag hier zelf schenken en de fles blijft er ook op tafel staan. De orrucho zit in een doorzichtige oude glazen fles en het gelijkt net op water. Ik vertel dat men dat bij ons op tafel moest zetten met wat jonge gatsen dat die binnen de kortste keren soldaat gemaakt wordt. Hier neemt "vertrouwt" men de mensen meer dan bij ons. Doch vloeit de orucho rijkelijk en ik wordt er wazig van in mijn hoofd... Iets na 16u00 verlaten we "lichtjes verdoofd" het schouwspel. Het loopt bergop naar de albergue en ik voel mijn bloed door de aderen pompen met nog een stevige zon op mijn hoofd... het kan tellen...
Aangekomen bij de albergue ben ik als een blok in slaap gevallen... Na 18u00 hebben we wat inkopen gedaan en heeft David, de Madrileen, echte spaanse Tortilla gemaakt.Eens proberen??? Je bakt fijne schijfjes aardappel in hete, overgoten olijolie. Als ze gaar zijn, verwijder je de olijfolie en meng je de aardappelschijfjes met eieren paprika's, ajuin veel look en wat je zelf nog wil bvb vlees... Je bakt heel het mengsel nu op een klein vuurtje met een beetje hete olijfolie... Als ze goed aangebakken is leg je een bord op het mengsel, draai je de pan om en heb je de Tortilla. Nu nog een stuk brood, gedopt in eerste persing olijfolie, wat pikant van smaak en het feets kan beginnen. Die tortillas zijn mijn dagelijks ontbijtje om 9u00, als we ergens stoppen natuurlijk... Erg lekker en ik probeer het recept eens uit als ik terug ben.
Ik had vandaag nog contact met een neef...Een neef die wat aan dyslexie lijdt, denk ik, want hij informeert achter Chris, de "fistfucker"... Ge moogt binnen de familie driemaal raden wie dat zou kunnen zijn... voor een pint. De vorige goede raadgevingen houd ik binnenskamers want ziene keer dat er kinderen meelezen. Ook bedankt aan bakker Nick en familie voor hun steuntje via de mail en blog. Ik verlang om het eerste "frezetaartje" terug te kunnen eten... in Bissegem. Iedere dag is het voor mij spannend om reacties of mailkes te lezen van jullie die me blijven steunen!!!!
Deze morgen vertrokken om 5u30 en het was amper 6 graden... Het is dus stappen om warm te krijgen en blijven stappen om warm te blijven. Iedere dag denk ik dat ik het mooiste heb gezien maar sorry voor jullie is dat niet zo.... Misschien spreek ik soms in superlatieven maar de natuur in al zijn weelde is enorm mooi hier in de streek. Vandaag was het ronduit prachtig, wonderbaarlijk mooi. De weggetjes in dit eerste deel van Galicië brengen ons doorheen bossen met vreemde dierengeluiden in de vroege morgen.Daar moet ik toegeven ben ik niet altijd op mijn gemak... Die bossen zijn enorm groot, je moet goed bij elkaar blijven want het is pikdonker en je mag elkaar niet verliezen. Soms denk ik aan het decor van de wat oudere film(ben naam vergeten) met Burt Reynolds en de vier vrienden die een rivier in Canada gaan afvaren. Ze komen vanalles en nog wat tegen van ongevallen en vreemde bosmensen... Er vallen zelfs doden en op het einde komt er hand boven water drijven. Degenen die weten welke film het is, wil je me een seintje geven...?
Beneden is er de bergrivier, dan een oase van groene weiden met al dan niet koeien met bellen rond hun nek en vreemde horens op hun hoofd... daar tussendoor lopt een weggetje. Blijkbaar doorheen de eeuwen zijn er verscheidenen erfenissen en verdeeldheden geweest in die tijd en dat verklaart de grote verspreidheid van deze gronden, kleine boerderijen. Van mestactieplan hebben ze hier nog nooit gehoord want meedere malen lopen alle urine en andere stalresten xo via de straatjes naar beneden. Hun tractor en karretjes zijn ook wat kleinder dan normaal om optimaal langsheen die weggtejes te kunnen rijden. Hier en daar zie je hun autootje staan. het zijn mooie foto's want het zijn stuk voor stuk oldtimers die tot op den droad versleten zijn... Het weggetje waarover we lopen "plakt" als een klif op de zijkant van de heuvels, bezaaid met keien en omwald door eeuwenoude muurtjes die tot aan onze schouders reiken. Best kluchtig als je in haarspeldbochten naar beneden loopt, zie je soms de andere... De weiden zijn grasgroen van kleur, heel drassig en weelderig om naar te kijken. de dauw sprankelt in onze ogen... Rechtsboven zijn er eeuwenoude eikenbossen en varens. Het is alsof je rondloopt in een decor van Lord of the Ring. De thuishaven van de kleine Frodo Ballings en the City of Rohan waar de behekste koning zijn vloek zit uit te wachten... Blijkbaar zijn hier ook al documentaires en films gedraaid over de tempeliers met bvb. Liam Neeson. De menskes die er wonen zein er ook wat wereldvreemd uit en ik bedenk moest je die meenemen naar bvb. Brussel en die mensen besterven het...
Om de kilometer kom je dus in een klein dorpje, met soms een enorm klein kerkje. Laten we zeggen een straatje met een 5tal huisjes, heel klein, bovenop liggen schaliën, die de huisjes als peperkoeken huisjes doen lijken. De schaliën zijn van leisteen of gneis gemaakt, hebben een typische kleur en en heel vreemde vorm. De honden liggen versufd te slapen in deze prachtige omgeving, zijn zo gewoon aan het pelgrimsverkeer en kijken zelfs niet meer op als we passeren. Het is voortdurend draaien en keren, op en neer..., soms loop je door tunnels van oude eiken en dit voor honderden meters lang. Na een 12tal KM hebben we de langste, een alternatieve weg gekozen maar het is verdorie een mooie geworden.... Plots zien we het Monastirra van Samos liggen. Een kippenvelmoment als je weet dat ten tijde van de tempeliers, de plegrims hier halt hielden, zo een groot gebouw en sliepen of een rustplaats gebruikten. je kan er slapen maar het is pas 9u00 en we moeten verder. De tekenen die we vanaf Galicië moeten volgen zijn naast de gele pijl, ook concha's(schelpen) en geel witte lijntjes. Ik denk dat je misschien Samos Monastirra kan googlen, eens proberen dus...
Vanaf Samos begint het weer wat te beteren en doet de zon in het dal zijn werk. De dauw verdampt en dat is met het blote oog zichtbaar. De ruik die daarvan krijgt, kan ik niet beschrijven maar het is natuurlijk... Het is er wel ongelooflijk druk qua pelgrims... Een aantal ken ik van in de vorige mix en het is een blij terugzien met "still alive"... Zo is Loetz, de Duister met enorme blaren blijkbaar ook nog in leven. Melda ben ik al een weekje uit het oog verloren... Wat minder leuk is, is dat ze eergisteren in O Cebreiro twee bussen, 100 man, "nieuwe pelgrims" losten op de berg die vandaaruit de camino stappen. De enige motivatie voor hen, is dat als ze de "Compostela" krijgen(een oorkonde die bewijst dat je de laatste 100KM te voet aflegde), het een goed reputatie krijgt op hun CV in het katholieke Spanje. Ze zijn luidruchtig , doen wat dom en klagen bij de minste pijntjes en ongemakken. Ze moeten ook de gebruiken van de Cola en andere zaken nog aanleren. Ik bemerk mezelf en ook de anderen erop dat we in deze fase, sneller geirriteerd zijn. Het mag allemaal niet zo lang meer duren als je ergens staat te wachten. Ongetwijfeld heeft de groet vermoeidheid en onze pijnlijke benen daar oorzaak aan..
Onze Xabi is vandaag wat stiller en hij begint aan het einde van zijn Latijn te komen, denk ik. De rechtervoet is OK aan het worden en groeit op maar de linkerkant ligt nog helemaal open en het ziet er weer wat slechter uit.De dagen als vandaag waarover we vaak kilometers lang op keien of stenen moeten lopen, zijn voor hem een hel. Want telkens "snijdt" er een hoekje of een kantje in zijn open blaar... Ze is nog steeds een 6tal CM groot, maar in de midden is er een diepte van 2 CM lang en een paar milimeter diep... Het gelijkt op opgespoten eilenden van Dubai... Hoelang nog blijft hij dit volhouden, denk ik.... Hij is op zijn sandalen al twee weken an het vechten in zijn kop om het einde te halen...
We maken een praatje met "californication", een meisje uit California en een Luxemburger van 75 jaren jong, te voet gestart uit zijn land, alstublieft, en met respect maak ik graag plaats voor deze man.... Die gast klaagt niet dat het lastig is, hij is vereerd om met zoveel jonge gasten nog mee op pad te kunnen. Ik bemerk ook stilletjes dat hij het meisje nog het hof probeert te maken... Foei, op jouw leeftijd, denk ik bij mezelf... Het meisje knipt een oog en laat de man begaan...
Er is ook een "pact"gesloten met de Italianen en Xabi en David. Als alles blijft zoals het nu is, gaan we samen naar Cabo Finisterra en slapen we als afsluiter en na het verbrandingsritueel van onze kledij, op het strand. Grootse fantasien komen nu volop aan bod qua feestjes. Ik denk dat een leuk feestje zal zijn met enige flessen wijndaar op het strand. Het kan inderdaad leuk worden eens op het strand slapen na een feestje en 1200 KM wandelen... We zien wel wat het wordt en ik kijk er naar uit... Ik stel voor aan de Italianen om onze eed te bezegelen met een gebruik dat men doet als je als "man van eer" aansluiting krijgt in een "familie" van de Cosa Nostra,nl. de bloedeed terwijl je een bidprent van de Heilige Maria verbrandt in beide handen. De Italianen komen niet meer bij en zeggen dat ik in hun land moet komen wonen en dat ik er zo een "familie" moet beginnen. We kunnen er een "familie" stichten samen, antwoord ik terug... Kortom het is een leuke boel in dit prachtige decor. We komen na 25 KM aan in Sarria, een redelijk stad, doen wat boodschappen om het middagmaal te bereiden en om 13u00 gaat de albergue open. Nog net tijd genoeg om een woordje te schrijven die ik nu hier endaar wat bijgevuld heb. De albergue is in geen tijd completto tgv camino-toeristen. Ze staan ons dom te bekijken als we de handwas doen en onze dagelijkse rituelen in een goed tempo afwerken...
Morgen plannen we 35 KM en proberen we doorheen Portomarin , naar Hopital en nog iets te gaan, een gewaagde onderneming na 945 KM. De dag erop wordt het etappe naar Melinde, 25 KM, de dag erop nog eentje van 35KM en dan de laatste dag van Pedrouzo naar Santiago. Dat is onze planning weliswaar en die kan zeker nog wijzigen.... Vandaag gingen hadden we eigenlijk ook een langer etappe in gedachten maar het gaat gewoon moeilijk om die kaap van de 30 KM te overschrijden... We zijn nog op 113 Km van Santiago en 93Km van Cabo Finisterra. Eigenlijk zijn we allemaal paf van de vermoeidheid in de benen maar we willen ook niet direct een einde breien aan dit hele gebeuren. Een vreemde gewaarwording allemaal... en iedereen die je nu -soms na dagen-terugziet, wil het einde halen... Soms lijken mijn benen en voeten als elastiekjes die ongecontroleerde bewegingen maken. Ik krijg er soms de slappe lach van als ik mezelf nu al wandelend gade sla. Een wandelend wrakje met een rugzak op de rug.... Ik ben ook nog steeds wat kilo's kwijt en heb mager beentjes en billekes gekregen. Mijn broek slobbert rondom mijn lendenen.
Wie de eerste fotos kan zien, kan terecht bij Ste. Er werden er enkele verstuurd van d egroep van Burgos. Zo zie je "mysterieuze"Manu, Arancha, Anna, Maximillian en Konstandinos....Morgen slaap ik dus als het plan lukt in een klein dorpje en waarschijnlijk zal daar geen PC mogelijk zijn. Misschien tot morgen of de dag erop...
Gregory
Reacties op bericht (5)
30-08-2009
De pint is voor mij...
Dag Gregory,
Ik hoor van Steef dat ik valselijk beschuldigd wordt van 'vuile parlé'. D'er is er maar één die da kan gezegd hebben en dat is neef Peter. Dus de pint(jes) zijn voor mij. @ Peter: ontken maar niet want ik weet uit goede bron dat jij da vuil mannetje bent die dergelijke parlé uitslaat...
@ Gregory: ge zijt goe bezig, volhouden. Je bent er bijna. Als je terug bent, gaan we zeker ne goeien drinken. (en meerdere...)
Groetjes,
kozen Yves (en Steef)
30-08-2009 om 20:41
geschreven door kozen Yves
ik wil die pintjes
allo spanje tis toch raar maar denk maar aan ene kozen kurt......nee ik denk dat het fuckertje van yves komt ...... het einde in zicht en adisos amigos vele groeten van ons allen
30-08-2009 om 15:31
geschreven door sofie
ik doe mee voor de pint
Ja,ik doe weer mee voor de pint.
De film is "deliverance"en de neef zou wel eens lieven of yves kunnen zijn,de vuilaards!
Heb er hier direct weeral 2 tegoed!
Groeten,Peter
30-08-2009 om 11:17
geschreven door peter
tis zondag...
Hallo,
Hier de collega's van Stefanie (en stefanie ook hé).
Tis hier op z'n zondags m.a.w rustig, maar we mogen dat niet luid zeggen, kan vlug veranderen. We zagen de foto's van jou en je ziet er goed uit hoor! Pas op of het wordt vel over de benen....
We wensen je nog véééél courage en moed voor de laatste kilometers.
De collega's Myriam, Annelies, Stefanie, Martine en Lut
30-08-2009 om 10:22
geschreven door stefanie
29-08-2009
amaai
Amaai gre, zo'n lang verhaal vandaag. Ik heb juist de foto's bekeken en heb er enkele uitgeprint om te tonen aan wie het wilt zien!!! Erg mooi hoor! Wat zie je er mager maar héél goed uit!!! Ik zie wel veel gezichten maar nu nog weet ik niet wie wie is.........
Ik hoop zo dat Xabi het haalt en heb medelijden met hem, verzorg zijn voeten goed hé. Las je de reactie van Dortje?
Ik begrijp dat de laatste kilometers het zwaarst zijn, maar nu MOET het gewoon lukken, hé!! Doe op je gemak en als je voelt dat je lichaam wilt stoppen en rusten, doe het dan!!!
Heb je Manu goed verstaan aan de telefoon of was er vertaler bij? Alé Valencia of Alicante, mooi vooruitzicht.....
Wat betreft de fistf... zou dat Peter kunnen zijn??? Het is trouwens morgen zijn verjaardag, hij is van 1966, dus reken maar zelf uit, niet iedereen moet weten hoe oud neef Peter is.......... . Ook Naud wordt morgen 4jaar.
Ivm de titel van de film, ik kan je niet helpen, je weet dat ik niet zoveel van films ken...
Ik werkte tot 16u en ging dan Marit halen bij mijn ma. We zijn haar eerste winter-tenue gaan halen, ik voel me klaar om de wintergarderobe te beginnen aan te schaffen, haal dus vlug maar nog wat geld af, want straks kan het echt niet meer,....hihihi! Neenee, geen gevaar, ik zal verstandig zijn,..
Na de aankoop gingen we naar huis om haar valiesje klaar te maken om naar de andere oma te gaan. We aten daar, jij belde dan en om 20u15 zat de smieze in bed. Om 21u30 ben ik naar huis gegaan. Morgen komt Olivier met de beide kindjes (en misschien mijn ouders) 's avonds frietjes eten, Melanie moet naar de voetbal (ik denk naar cercle brugge) Xander blijft dan slapen, Ik breng Xander en Marit dan om 14u45 naar uw ma en ikzelf begin te werken om 15u45u tot 21u15. Daarna ben ik thuis van dinsdag tem zondag.
Ik denk dat er deze avond voetbal is, want het krioelde weer van de politie rond het voetbalveld! Gisterenavond -toen ik om 21u15 thuiskwam- stond er een ambulance aan dat huis aan de overkant waar die man alleen woont in die bell-atage. Hij kon te voet op de beri gaan liggen... Ik weet niets meer daarover. Zo ik ga nu de pyjama gaan aandoen en leg één van de foto's van jou op jouw hoofdkussen in bed, zo voel ik me minder alleen,........... hahahihi!!!!!!
Dikke poenie-loenie en tot morgen
29-08-2009 om 22:58
geschreven door stefanie
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
