Voorbereiding , vertrek en dagboek naar Santiago de Compostela 2OO9
31-07-2009
30 en 31 juli 2009
Na drie dagen stappen:
In Lourdes ben ik donderdagmorgen mijn foto camera verloren. Gaan aangeven bij de verloren voorwerpen en na de nederlandstalige mis, heb ik hem daar terug gevonden. Als je van (bij)geloof mag spreken. Ik vertrok omstreeks 10u en na persoonlijk een zegen te hebben gekregen. De bedelaars op mijn eerste wegen geef ik yoghurtjes die ik meenam vanuit het hotel. Ik krijg er een buen camino voor terug. De echte Roma zijn niet opgezet met mijn 'gift' en ze willen geld... De eerste kilometers stijgen en ik verlaat Lourdes al snel via het gebergte. Het is een emotionele 'rollercoaster'. Vraag me niet waarom, want daar kan ik zelfs geen antwoord op geven, vreemd allemaal. De 'vertaalde' kaart brengt me langsheen verscheidene mooie wegen. Het weer blijft net zoals gisteren wat miezerig met af en toe een vlaagje (mot)regen. Alover St-Pé de Bigorre, ga ik naar Betharram, Estelle tot in Asson. Denkend hoe ik dat zal uitleggen om de rerfuge te vinden, bots ik er bijna op. Het blijkt naast de kerk te zijn en ik ben er alleen. Ik word naar een kleine studio gebracht waar alles voor handen is, hetzij dan héél simpel.Ik kan er douchen.Maar ik ben al blij dat ik onderdak heb voor deze avond. In het dorpje is omzeggens niets buiten de kerk en een kruidenierwinkeltje, op zijn 'frans' dan. Ik koop er een kant en klare maaltijd, soep, en ravioli voor onderweg morgen. Na het eten en een handwasje is het algauw 20u. Ik ga nog eens tot aan het winkeltje en je kan er iets drinken tot 22u.Na een tweetal Ricards zoek ik mijn kamer op. Er is weinig geluid, geen beweging en de krekels doen hun werk. Het is wat onwennig allemaal. Omstreeks 22u30 ga ik slapen en ik kan de slaap niet vatten. Op klokslag 0u sta ik nog eens op. Wat later val ik dan toch in slaap. Vanmorgen wat stokbrood, overschot van gisterenavond met een beetje koffie. Omstreeks 9u ga ik op stap onder een loden zon. En hier kan ze branden hoor!!! Het parcours is prachtig, maar wel héél heuvelachtig. De eerste 5 km maak ik echt prachtige fotos. Ik moet éénmaal op de loop voor een grote hond. van de 'dazzer' moet hij niet weten... Misschien is hij doof??? Buiten adem en volledig bezweet stap ik verder richting Lys. Er moet een serieuze klim beklommen worden doorheen een bosrijke omgeving. De autos komen hier in snel tempo voorbij, soms gevaarlijk. Alvorens ik aankom in Severayck-Meyrack, houd ik nogmaals halt. Shit!!! Ik ben de foto camera kwijt. Hij hangt niet meer aan de rugzak. Ik keer een 5-tal km terug, de col terug af en besef dat dit onbegonnen werk is... . Wat ontgoocheld stap ik verder. Hopelijk kan ik er eentje kopen onderweg, al is het maar een 'wegwerperke'. want er stonden al erg mooie en persoonlijke fotos op van vertrek, Lourdes, de eerste kilometers, de eerste refuge... . Enfin soit, ook dit is de Camino zekers. Na goed zes uren stappen kom ik aan in Arrudy. Via mijn stempel op de Mairie zou hier een refuge moeten zijn. En wat voor één... . Ik ben gelogeerd bij een soort 'priester' die zijn huis ter beschikking stelt. Voorlopig ben ik de eerste. Gisteren waren er drie pelgrims, vandaag ben ik nog alleen en het is nu 16u. Ik deed er mijn handwas , installeerde mij op de ruime kamers waar slaping voorzien is voor 5 man. Ik mag maar moet niet deelnemen aan het avondmaal rond 19u15. Er wordt steeds samen wat klaargemaakt met hetgeen dat over is of kleinigheden worden aangekocht. Het huis en het stadje zelf is gelegen op de weg naar oloron waar ik morgen moet naar toestappen. het is er echt héél pittoresk met zijn kleine beekjes en kanaaltjes. Het marktpleintje is klein maar gezellig. Nu ga ik nog eens een 'tourke de campagne' doen, de weg uitstippelen voor morgen en wat boodschappen doen. Er is hier ook een zwembad op een camping. ook daar wil ik wel eens een 'lijntje' trekken. Hopelijk slaap ik goed deze nacht en misschien komt morgen opnieuw een boodschap....want het wordt opnieuw een zware dag, 25 km. De teller staat nu al op 70km.
Ik ben aangekomen omstreeks 15u47 na een vlekkeloze reis.De ligging tegenaan de Pyrenéeen is fantastisch. de grot, de kerk en het heiligdom ontgoochelde me wat en gaf me het gevoel dat het niet goed zat. Zo'n platte commercie!!!! Men haalt en slaat overal geld uit, de kaarsen, de medailles, de drank en het eten. Het hotel valt goed mee. Na me wat te hebben verfrist, ben ik naar dienst toerisme mijn eerste stempel gaan halen en het deed me wel wat. Daarna een toertje gedaan van het 'heiligdom' en een mondje gaan eten op een leuk terrasje.Het valt me op, als je alleen bent dat je de dingen anders en beter 'observeert'. Na het prestomenu, salade, entercote, friet en crème bruléé was het tijd om wat kaartjes naar huizen van bewo Ieper te schrijven. Omstreeks 21 nam ik deel aan de kaarsjesprocessie en een nieuwe vlaag van emotie overmande me. Duizenden mensen met een kaarsje in de hand... Veel zieke en gehandicapte mensen. Eénmaal hier word je geconfronterd met oeze eigen luxe...!!! Nog snel een cafe gevonden om wat te bloggen en ga nu slapen want morgen is het vroeg dag.De engelsen tonen hier weer wie ze zijn, zuipen geblazen, maar ik hou me wat afzijdig. Na de mis ga ik op stap. Ik ben wel wat nerveus om de wegen te vinden de eerste 10 dagen. Maar we zien wel, want ik stap niet alleen. Morgen weet ik ook niet of ik slaping zal vinden, kortom het wordt een hele ervaring.Tot later. Gregory
28 juli 2009: (Eerst en vooral nog... .Het geluidje van de blog kan ik niet (meer) vervangen. Ik probeerde vanalles en nog wat uit, maar het muziekje mag niet groter zijn dan 1MB. Ik had graag mijn lievelingsliedje, 'high voltage van ACDC ' geplaatst, maar ik vrees dat jullie het zullen moeten verder doen met de (fiere) Vlaamse Leeuw)
Morgen is het dan zover. Te voet naar station Kortrijk. Omstreeks 6u12 sporen naar Lille Flandres, te voet naar Lille Europe en dan neem ik om 7u59 de trein naar Bordeaux. Op het middaguur is er een overstap en omstreeks 16u kom ik, als alles goed gaat, aan te Lourdes. Na inchecken in Citotel de la valée, ga ik nog iets eten, ga ik zien naar de 'kaarsjesprocessie' 's avonds, en zal ik me voorbereiden op wat komen gaat... . Donderdag naar de kerkdienst en wil ik stappen van Lourdes naar Asson, een 26km, heuvelachtig en daar zou ik de eerste refugio moeten tegenkomen... . Het voelt allemaal zo vreemd aan. De maandenlange voorbereiding, het naar-toe-leven van dit moment, het vreemde buikgevoel enerzijds, en anderszijds het gevoel van mijn gezin, familie en vrienden te moeten achterlaten, slingeren me sinds het weekend wat heen en weer. Blijkbaar-geven medepelgrims me als reactie-is dit een volkomen normaal gevoel. De rugzak is nog een laatste keer geschikt en ik geraak niet onder het gewicht van 15kg met 1 dag "noodrantsoen".Hopelijk houdt mijn-soms-pijnlijke rug hierbij stand. So be it! Ik trainde sinds december vorig jaar ongeveer een 2000km met deze rugzak en dat gewicht, dus ben ik stilletjes het gewicht en de soms pijnlijke steken gewoon geworden. Sinds vorige week vrijdag stapte ik niet meer en hield me wat rustig thuis.Zondag was er die me kent als wielerfan-de mooie rit naar de Ventoux, zondag een etentje met vrienden. Maandag en dinsdag waren of zijn mijn 'quality' dagen met Marit en Stefanie. Er werd samen gefietst, gekleurd, gespeeld, gezwommen, "geQUICKt" en ja zelfs een stukje samen gewandeld. En papieren lintmeter, meegebracht uit Ikea, werd omgetoverd tot een soort van kleurrijke kalender. Samen met Ste, knipt Marit iedere dag een stukje af. Uit de bokaal "spekken"die we met zestig in een bokaaltje stopten, mag ze iedere dag eentje uithalen en ziet ze dan ook het einde in zicht komen. Vanavond gaan we nog eens uiteten, een glaasje drinken en hopelijk een goed nachtrust tegemoet. Een uitje naar het na-wielercriterium te Diksmuide wees ik wijselijk af want ik wil immers fris zijn morgen... .
Ziezo, ik probeer jullie zoveel als mogelijk op de hoogte te houden van mijn tocht via www.bloggen.be/gregorymeersch . Je kan steeds reageren op de tekst, door onderaan rechts een icoontje "reageer" aan te klikken. Volg de instructies op het scherm dan men je dan aangeeft. Een andere manier is via email, die ik ook kan consulteren via mijn webmail.
Woensdag 22 juli 2009: De laatste week voor het vertrek is begonnen... . Maandag werkte ik de laatste dag en de deur voor twee maanden achter je dicht trekken voelt vreemd aan. Deze week ontving ik nog telefoontjes van mensen die me een goeie reis wensen alvorens zij vertrekken. Ik trainde nog een simulatie van de 100KM, maar dan wel hier op de streek, Harelbeke, Desselgem, Waregem, Kuurne en Kortrijk.De 'benen' zijn goed, zoals ze in het 'jargon' zouden zeggen. Ik kon goed stappen in de regen en testte de verscheidene regenkledij nog eens uit. Het is dus de poncho geworden en de 'hetten'. Hij pakt ook het minste gewicht. Ik weet nu ook-na een bijensteek die ik gisteren opliep-dat ik zalf voor zo'n zaken moet meedoen.Er overheerst een vreemd gevoel, soort examenstress, in de onderbuik omdat het nu wel begint in te korten. Morgen, donderdag is het rustdag en de dagen erop ga ik telkens een kort tripje maken en wat loslopen. Ik plaats nog een berichtje volgende week dinsdag de dag voor vertrek. Salukes,
Op zondagmiddag de 12e juli was me gezegd dat ik me ter beschikking moest houden... Vreemd allemaal, omstreeks 15u werd ik meegenomen naar het zaaltje in Mariadorp waar familie, collega's en een aantal sympathisanten me zaten op te wachten. Het werd zoals ik ergens diep vanbinnen had gehoopt, sereen en in beperkte kring, een gezellig samenzijn. Ste, mijn moeder en schoonmoeder hadden voor een overheerlijk dessertbuffet gezorgd met eigen gebak.(zie fotos onderaan rechts en links van de pagina) Chapeau!!! Mijn moeder plaatste nog een woordje en hield haar kranig. Her en der ook wat emoties. In de vooravond maakte de koffie plaats voor een verse pint. De kinderen joelden op het springkasteel en omstreeks 22U sloten we deze gezellige namiddag af. Bedankt aan allen die aanwezig waren, sommigen van ver, anderen van dichtbij. Bedankt voor de attenties, kortom bedankt voor alles!!! Ik bouw na de wandeltocht van afgelopen zaterdag een rustpauze in en start op zondag 19 juli met de laatste en ultieme voorbereiding(en). Er volgt nog een etentje met vrienden en een drinkje hier en daar de laatste dagen en dan wegwezen...!!! Tot later.
Nog drie weken en de (gezonde) stress neemt toe!!! Rudy, een pelgrim die terug is sinds 19/06/09 mailde me om een hart onder de riem te steken. Tof! Inderdaad het gevoel van bijna op-weg-te zijn, laat me niet meer los. Het is inderdaad als een soort verliefdheid waarmee je opstaat en gaat slapen. De prangende vraag hoe zal het daar zijn? Die eerste kilometers?Die eenzaamheid? Enz...? blijven door je hoofd spoken... . De eerder benoemde verbondenheid wordt alsmaar groter naarmate het vertrek dichterbij komt. Mensen, die ik nog nooit zag, nemen per mail contact met me op en geven nog wat ervaringen mee.
Momenteel is het voortdurend 'sleutelen' aan de rugzak want ik kom aan 15 KG. Ik beslis om een lichtgewicht tent mee te nemen omdat ik niet wil deelnemen aan de races die pelgrims doen, nl.het wandelen van 5u ' s morgens, tegen de 'tijd' stappen om 's middag toch maar een slaapplaats te hebben gevonden. Neen, niet voor mij!!! Ik wil immers naast het 'afzien' ook wel een stukje 'genieten' en vooral 'los-laten' en dat kan alleen maar als je ongewongen op stap kan gaan. De trainingstochtjes 's middags beginnen nu wel echt saai te worden. Ik ken verre uit ieder steentje onderweg. Afgelopen weekend stapte ik de zaterdag 15KM en de zondag deed ik mee aan dwars door Bellegem, de 20KM, een geweldig mooie tocht langsheen paadjes en straatjes waarvan ik opnieuw het bestaan niet vanaf wist... . Op iedere controle waren er optredens en versnaperingen. er deden héél wat gezinnen en families mee. Ik trainde nog wat bij, 12KM en keerde te voet terug naar huis met een halte in de 'Blauwe Hoeve' waar een verfrissende verse sinaasappelsap wat 'verlichting' bracht in mijn 'loom' geworden kop.(zoals T.Boonen het zou zeggen) Want loom is die kop bij zo'n hoge temperaturen. Het komt er op aan van véél te drinken, wat eigenlijk moet maar niet zo leuk is want dan til je het rugzakgewicht algauw naar 17KG wat echt wel teveel is. Komende weekend opnieuw 1 duurtraining en aftellen naar 29 juli.... .
Afgelopen donderdag was ik op bezoek bij Greet, mijn collega. Ze was zo content en fier over het feit dat ik het lettertype heb aangepast, dat iedereen in huis moest komen kijken... !!! We konden er tijdens ons bezoek om lachen en ziehier Greet hier opnieuw je 'moment de gloire'. Zoals beloofd neem ik je intentie ter harte mee vandaag over een maand op mijn 'reis'. Als ik ongeschonden tot aan het 'Cruz da Ferro' geraak, leg ik het samen met nog andere intenties van andere mensen vredevol en vreugdevol(want dan ben ik er bijna) neer. Belofte maakt schuld, loslaten om opnieuw te kunnen ontvangen!!! Weet je nog toen ik zei te Gent in de Reva, afgelopen jaar dat ik je niet zou vergeten... .
Ondertussen...ben ik aan het aftellen. De training gaat onverminderd voort, ook onder de 'loden' zon. Afgelopen maand ben ik driemaal naar Ieper gestapt, één tocht te Zonnebeke, een tocht naar de Palingbeek,de gebruikelijke dagelijkse middagtochtjes van 5,5KM(bedankt aan Steven voor het aansluiten, het doorbreekt wat het 'monotone'.). Totaal gestapte afstand is ondertussen 1500 KM. Op de georganiseerde duurtochten , zoals vandaag, kom je echt in contact met duurstappers en-lopers bijna. Hun tempo ziet er echt pijnlijk en gejaagd uit, maar toch chapeau!!! Sommigen doen in dezelfde tijd een 10KM extra!!!
Vanmorgen vertrokken om 6u30 voor het '35e Vlastreffen'(vertrek Don Bosco Marke, Bellegem, Rollegem, Spiere, Rollegem, Aalbeke, Sint-Anna Marke ; een natuurrijk, maar vooral heuvelachtig parcours), goed voor 42KM, onder een loden zon, gepakt en gezakt en samen met 1500 andere deelnemers. Bijna een perfecte simulatie van wat me te wachten staat in juli, alleen is er daar meer wind. Kort na de middag, na een dikke 7 uren stappen aangekomen. Twee opmerkingen, het was dorstig weer(ik zweet ENORM) en ik moet regelmatig 'bijtanken' onderweg. Eén blessure, een mierenbeet op een gevoelig plaats...bij het zitten ergens in het gras. Eigenlijk grappig!!!
Steeds meer mensen zijn begeesterd door mijn 'aanhangsel'. Mijn rugzak, die ondertussen één met mezelf is geworden...en een gemis wordt als ik hem niet aanheb.Men vraagt waarom je traint en algauw komen de eigen Compostella-verhalen boven... Steeds weer kan je hier of daar een tip gebruiken.
Zo, dan sluit ik maar af, met nog 1 maand te gaan, twee weken voor vertrek stap ik opnieuw de 100KM van Ieper, maar dan alleen en de laatste week voor de afreis is het wat rusten en lichte stapkes zetten. Ik hou jullie op de hoogte.
Oh ja, ondertussen zijn de haren af, 3MM. Ook dit is een voorbereiding op de Camino...!
We tellen af... Mijn collega van 'Vleugels voor Greet', weet je nog wel, vraagt om met groter lettertype te tikken, vandaar deze lettergrootte zodat zij beter kan volgen. Ondertussen blijft het inderdaad aftellen en komt de vertrekdatum met rasse schreden dichterbij. Vorig weekend een 'eenzame', harde tocht in het warme weer naar Brugge langsheen een 'saaie' eindeloze weg. Dezelfde eentonige weg zal ik onderweg tegenkomen in de 'Mesata' en dit zo'n drie dagen lang, daarom deze 'trip' als 'alternatief, maar dan met auto's en huizen om me heen. In Brugge aangekomen genoot ik van een warme ontvangst op het familiefeest in de abdij van Zevenkerke. Het werd een 'buiklanding' voor wie het begrijpe. Donderdag laastleden naar zee met beschut wonen... . Omstreeks 5u30 ' s te voet naar Ieper vertrokken. Net geen vijf uren later en met vier rustposten onderweg ben ik goed aangekomen. Voldaan en een 'verbreking' van mijn persoonlijk record klaar om naar zee te vertrekken.... en wat rust te nemen!!! Ondertussen meld ik graag dat 'Den Jos' is aangekomen!!! Proficiat!!!(www.bloggen.be/josvgnaarcompostella)
"Hij heeft het gehaald"... Woensdagavond werd de rugzak definitief herschikt en het gewicht tot op 12 KG gebracht. De nog gevoelige onderrug links werd extra onder handen genomen met Fastum gel en de drinkfles werd gevuld.
De eerste echte doelstelling in de voorbereiding ligt achter de rug. Donderdag ll. was er de voettocht heen en terug naar Dadizele waar ik menig 'dorpsgenoten' mocht aantreffen onderweg, goed voor zo'n 30KM. Een stevige inloper met wat de komende dagen in het verschiet ligt, de 100KM van Ieper en waar ik-omwille van onvoorziene omstandigheden- pas vrijdagmiddag 13u30 aan de start kwam.
Vrijdag 22 mei 2009 Vertrekkende als voorlaatste...om 13u45 want na 14u00 kan je niet meer starten. Vijf uren en 30KM later, ben ik terug binnen. De regio-prachtig trouwens-Zillebeekvijver, Milieuboerderij, De Palingbeek+wijde omgeving, 'Oude Vaart' en de 'verdronken weiden' te Ieper, verteerde ik vlotjes onder een stralende zon. Ik verorberde 's avonds een 'snelle spaghetti' op de Markt en sluit aan om 19u30 met 'The Special Last Post'. De 'zingende' Duitse en Engelse miltairen van 's middags onderweg, al dan niet van zattigheid(want die gasten drinken tussendoor 'vingerhoedjes' sterke dranken uit hun veldfles en op de controleplaatsten zware bieren), staan nu strak in het gelid. Een gevolg van 200 militiaren en 'The Yperana fanfare' slingert zich vanaan het "Oorlogsmonument", gelegen aan de Lakenhallen naar de "Menenpoort", waar héél respectvol de Last Post wordt geblazen. Een 2000 man aanschouwde het spektakel... geruisloos stil, zelfs een muis kon je horen lopen. Wat verdoofd van dit alles spoed ik me huiswaarts, want zaterdag is het 'de koninginnerit' waarover zovele wandelaars(bang voor het onbekende?) spraken vandaag. Zaterdag 23 mei 2009: Zaterdag klokslag 6u45 vertrek ik uit Ieper voor wat 'genen kattenpis' is... . Met name 40KM( volgens het roadbook afgelegde weg 42,90KM)staat me te wachten. De militairen zijn er ook, sommigen met nog 'bloeddoorlopen' oogjes van-de-te-korte nacht in hun tent aan de kazerne. We gaan richting Dikkebus, -vijver, Heuvelland,Monteberg, Kemmelberg, Zwarte Berg, Vidaigneberg, Rode Berg om langs de Klyte, Dikkebus terug ieperwaarts te keren. Er is geen meter plat vandaag. Altijd maar draaien, keren, bergop, bergaf, de zon in gezicht en nek met een-niet-aflatende stofferige wind. De organisatie is érg goed met een 7-tal controles en rustposten onderweg. Telkens kunnen we daar bevoorrading nemen van water, peperkoek, frisco, yoghurt met daarbij een vriendelijk en bemoedigend gezicht... . Op de Zwarte Berg drinken sommigen(vooral de Fransen, Duisters en Engelsen met grote snorren) zich te pletter aan de Picon. Om niet uit het ritme te geraken worden de rusttijden kort gehouden maar telkens is het een beetje 'verlossing' als de rugzak enkele minuten van mijn schouders mag. Onderweg kan je al eens een praatje slaan wat de afstand ietwat ' verkort'. Velen zeggen, ' ge zijt joe ant ipmoaken voe den Camino zekers' en dan beginnen ze te vertellen over hoe ze hem zelf al één, twee, en zelfs drie keer (vanuit Hamont-Helchteren, Noorderkempen!!!) liepen. Steeds weer krijg je een stuk verbondenheid, bruikbare tips over 't stappen, de alberges en hostals, maar ook een vorm van respect en begrip, een houvast en een steun. Zeven uren en drie minuten later kom ik moegestreden aan na een véél te lange tocht van 42,90KM. Ik word er bijna emo van, wat waarschijnlijk wil zeggen dat ik 'diep' ging. Met 'onblote' voeten en genietend van een triple Fanta, zie ik 'gekraakte, houterige en sommigen lijkbleek' voorbij de aankomst strompelen. Anderen dan weer gezwind en nog fris. Een studentengroep uit Leeds komt binnen als 'rode kreeften' en een meisje van ongeveer 20 jaren met blaren, de grootte van 2,- stukken op de hielen en voetzool hinkt zich naar de post van 't Rode Kruis. Ook zij verdient respect als blijkt dat ze 'ingepakt' zondag aan de start verschijnt...! Moe, tevreden maar vooral nog niet helemaal 'op' ga ik naar huis. Zondag 24 mei 2009: Na een korte nacht want ik kan moeilijk stilliggen en slaap dus slecht, vertrek ik opnieuw vanuit de Fenixzaal aan de 'Vesten' om 7u. Na wat stretchen maar toch nog met stramme spieren hier en daar, start ik. Ik ben vooral bang voor die onderrug want de eerste kilometers doet het echt wel pijn daar. Maar gaande weg ebt dit weg. De rust en controleposten zijn vandaag een streling voor onze voeten!!! Aan de splitsing van 20 of 30 KM, neem ik het pad van de 3OKM, want de doelstelling is de 100KM te halen.We trekken alover Zillebeke, Zonnebeke, Hill62, den Hooge Crater naar Zanvoorde, Hollebeke en terug Zillebeke. Net na de 2OKM begint het wat te stokken, de volgende controle bevindt zich pas op 7KM!!! Er is plots héél weinig volk meer over... . Ik heb het gevoel dat het tergend traag gaat, terwijl dit in wezen niet zo blijkt en ik richt me op de stipjes van voorgangers of de kerkentorens her en der in de verte. Die van Ieper zijn in dit heuvelachtig parcours niet te zien... In het Gasthuisbos en het Provinciaal domein begin ik wat te stamelen tegen mezelf. 'Ben ik dan toch niet alleen, als je jezelf tegenkomt ?' Ik blijf wandelen zij het dan op automatische piloot en ik besluit één uur te rusten met ontblote voeten in de rustplaats te Zillebeke. De rust, de omgeving en mijn drie pistolets deden me deugd want ik kan terug op weg... . De laatste kilomters worden terug in een goed en aanvaardbaar tempo afgewerkt. Omstreeks 14u, zes uren en één uur rust later, kom ik binnen. Her en der steken mensen van 'onderweg' hun duim op of geeft men een hand om je proficiat te wensen, want ja, "hij heeft het gehaald..." . Helemaal 'top' wordt het als Marit, Ste, mijn ma en Julie voor een warme ontvangst zorgen aan de Fenixzaal. Eventjes wordt het wat 'rokerig' in mijn ogen, maar dit verdwijnt al snel als ik de optelling maak, 13OKM in 4 dagen tijd. Een afstand die NOOIT een doel moet en mag zijn onderweg naar Compostela... !!! "Hij heeft het gehaald..." met deze woorden sluit ik deze vier afgelopen dagen af, een morele opkikker en een riem onder het hart dat de reeds 1350 getrainde KM, de vele opofferingen geen maat voor niets zijn geweest! (reactie, tips, opmerking, vragen via het icoontje 'reageren' rechtsonder deze tekst te klikken) Tot binnenkort, Gregory.
Eénmaal de mei-maand gepasseerd zal zijn, is het aftellen geblazen. Er is geen weg meer terug...!!! Ik bestelde - om te kunnen genieten van de goedkoopste prijs- mijn vertrekticket naar Lourdes en dit de dag, drie maanden voor de afreis. Dat het nog mogelijk is in deze tijd om vanuit België naar het Zuiden te reizen en dit slechts voor 22,-. Ongelooflijk maar toch waar. Het is nu toch weer een stapje dichterbij en officiëler...
Op woensdag 29 juli neem ik 's morgens vroeg om 6u12 de trein vanuit Kortrijk naar Rijsel. Ik kom eraan omstreeks 6u37. En dan... omstreeks 7u59 vertrekt de HST naar Bordeaux St-Jean, aankomst voorzien om 13u05, 10 minuten later aansluiting naar Lourdes om daar aan te komen rond 15u47. Ik voorzie een aanmelding in het hotel wat platte rust, een goede maaltijd en deelname om 21u aan de avondlijke 'kaarsjesprocessie'. Naar het schijnt is dat toch eens d emoeite waard om te zien en te beleven.Hopelijk na een goeie nachtrust, 'op stap.' De eerste tocht in het 'ongewisse', Lourdes-Asson, nl 24KM doorheen bergachtig gebied.
Ondertussen is er hier nog steeds voorbereidingstijd. De kaap van de 1OOOKM is overschreden. Afgelopen week gingen we met het verlengde weekend naar zee. De afstand van Ieper naar Veurne, 38,5KM werd overbrugd. Vertrokken om 13u en moege(s)treden aangekomen omstreeks 19u15. Vanaf 30KM is er eigenlijk nog weinig leuks aan en kom je vaak jezelf tegen. De donderdag genieten aan zee met een rustdag en een uitje en dan de vrijdag-,zaterdag en zondagmorgen 20KM gestapt. Het was een goede training, prachtig weer en leuke omgeving, nl. De Kust. De benen hielden goed stand. De rug blijft fragiel vooral de eerste 3-4 KM, daarna gaat het beter. Ondertussen is 'den Bart' vermoedelijk aangekomen na 29 dagen stappen, wat een tempo. 'Den Jos' daarentegen is vandaag de 50e dag ingegaan en het is nog te doen, geeft hij mee. Ik blijf aftellen en hou jullie op de hoogte... .
Hallo, Ondertussen al een tijdje geleden. Ik heb het druk om het verhaal van Jos en Bart, de twee pelgrims die vertrokken zijn en met wie ik contact heb te volgen. Hun blog kan je in ondertsaand bericht raadplegen. Leuke avonturen...!!! Ondertussen staat de kilometerteller niet stille. Ben al over de kaap gewandeld van de afstand tussen Saint-Jean-Pied-de Port en Compostella. Of beter gezegd van bij mij thuis tot in München. Dus dat zit snor. Afgelopen weekend was er een serieuze en eerste doorgedreven echte test... . Ik volgde een driedaagse wandeling en stapte vrijdag 30, zaterdag 30 en zondag 20 KM met rugzak. De eerste dag was ik stikkapot en had vooral pijnlijke onderrug en pijnlijke heupgewrichten, maar het was dan ook héél de wandeling koud en killig weer met regen en dit zes uren aan één stuk tijdens het wandelen. Dit wil zeggen, letterlijk en figuurlijk nat doorweekt tot op het bot... !!! Dat beloofde niet veel goeds voor de komende dagen, maar toch ging het de daaropvolgende dagen perfect en het weer was dan ook aangenamer. Het traject was ook boeiend, nl. de streek van Bellegem, Rollegem, Sint-Denijs en de zondag Brussel binnenstad, na een bezoekje aan de Koninklijke serres. Ook wel eens de moeite waard. s' Avonds sloot ik af met een kermisbezoek na 20u... en natuurlijk een pasta van Pasta Fresca. Momenteel zit ik al aan een record want ik ging 's avonds al dagelijks te voet heen en terug om 'mijn pasta' en dit voor de 14e dag op rij. Een beloning en een trainingske. 29 april nadert met rasse schreden en dan ben ik terug een stap verder in de voorbereiding, want dan koop ik mijn vertrekticket, precies drie maanden voor de afreis... . Zaterdag is Ste naar Parijs en ben ik van thuiswacht. Zondagmorgen ga ik terug stappen te voet naar Sint-Elooiswinkel en daar start ik voor de 25KM.
PS: Is er iemand die me kan antwoorden op deze (misschien domme) vraag wanneer je de wandelschoenen moet vernieuwen. Want de linkerschoen(lees 'zool') is reeds bijna 1cm afgesleten door de training(en). Kunnen deze vervangen worden of best opnieuw nieuwe kopen...?
Je kan hierop reageren als je rechtsonder dit kadertje klikt op 'reageren' en de stappen volgt... Alvast bedankt!!! Tot dra,
Hallo, Ik ben net terug van twee dagen beursopbouw, Eurantica Brussel. Nog twee te gaan en mijn werk zit er aldaar op. Het is alvast een goede training, want op twee dagen tijd, stapte ik al 24KM van de loskaaien, doorheen de 'Brusselse Heizel' en dit met gerief die het veelvoud(en) weegt van mijn rugzak. Wat is zo allemaal gebeurd sinds de inzegening....
De dag erop ging ik wandelen in Rollegem, ten voordele van MPI De Kindervriend, alwaar 'oes Julie' nog op school zat. Het was pokkenweer, regen, windvlagen en zelfs een tijdje hagel. Maar toch ploeterde ik me door de 20 KM.Verkleumd en 'versteven' van de koude, kwam ik afgepeigerd thuis. Twee belangrijke zaken, mijn rugzak was kurkdroog met het nodige beschermingsmateriaal en op zo'n dagen heb ik meer proviand nodig tijdens het stappen. Ik zag eruit als Jan Ulrich die een zevental jaren terug ten onder ging in het hooggebergte tijdens de TOUR. Ik kwam in Rollegem een man tegen uit Harelbeke en die wenste me Buen Camino toe. Verstomd keek ik hem aan en geraakten we aan de praat. Een 'medepelgrim' want hij vertrekt eind juni. Nog snel even wat zaken uitwisselen aan elkaar en we nemen afscheid, beiden weltevreden.
Ondertussen blijf ik ook stappen over de middag tijdens de middagpauze van mijn werk. Ik moet toegeven dat het allemaal wat snel moet gebeuren en dat ik er veel discipline aan de dag moet voor brengen, maar zolang het lukt... . Verder informeerde ik naar een treinticket om af te reizen op woensdag 29 juli. Volgens de inlichingen van de NMBS, wacht ik hiervoor best af tot net drie maanden voor afreis. Een TGV-ticket zal-hou je vast-slechts 33,- kosten. Je kan het ook via het inernet, naar het schijnt. Maar via de gewone weg, ben ik superzéker. Voor degene die het echt willen weten. Ik reserveerde ook mijn eerste en misschien laatste hotel tijdens deze trip, nl. citotel de la valée te Lourdes. Je kan het opzoeken via het 'net'. Het is een proper klein hotelleke net buiten het centrum, die mijn uitvalsbasis zal worden op donderdag 30 juli 2009. Ik zal er nog eens goed mijn buikje rond eten... .
Afgelopen vrijdag,13 maart, heb ik een doorgedreven training ondernomen. Te voet vertrokken naar Ieper met rugzak. Het deed me 'deugd 'en alles viel verschrikkelijk goed mee. De eerste 3KM en de laatste 3KM kampte ik opnieuw met rugpijn waarvoor ik reeds 10 beurten kiné en osteapathie kreeg, maar voorlopig dus, zonder al teveel resultaat.Ik haspelde de 30KM af in een 6 uren, wat een behoorlijk tempo is. Onderweg kwam ik opnieuw een 'stapper' tegen. We praatten wat en de man reisde in 2000 van Sevilla naar Compostela(Via Plata), wat later de Camino Francès, die ik zal doen. Nu was hij aan het stappen voor de Vézelay-route. Allemaal gene kattepis hoor.
Het is wel leuk als je ' s morgens wat kan genieten van de stilte, het ontwaken van de natuur, de nevel... . Opvallend is dat je nooit alleen bent, want mijn schaduw loopt links altijd met me mee. Winnen hiertegen is als water naar de zee dragen. Na overleg en om praktische redenen denk ik meer en meer aan om vanuit Lourdes, via de Col du Somport, Jaca, de echte oude route(Via Tolosana) te nemen dan alover SJPDP die hélémaal aan het andere uiteinde ligt en met bijna geen slaapvoorzieningen. De meeste Lourdes-stappers die me voorgingen, gingen alover de Somport en raden me de andere, alternatieve route volledig af. Dus misschien moet ik als ' groentje ' deze raad niet in de wind slaan zekers...
Als afsluiter geef ik mee dat ik me inschreef voor de '100 KM van Ieper', en de 'driedaagse van de Ijzer' ; de 'KMteller' op 592KM staat, wat al een prestatie is, vind ik zelf ; en dat er al 18KG lichaamsgewicht weg zijn(dat is toch hetzlfde als bijna tweemaal mijn rugzak...
Maar realistisch ben ik ook genoeg dat ik nog maar aan de helft zit van wat ik zal moeten stappen vanaf 29 juli... .
Zaterdag 28 februari, DE INZEGENING....HET MOMENT....
Klokslag 6u30, nog wat verdoofd van de moeite staan we op. Het wordt een mooie dag. Omstreeks 7u30 rijden we uit richting Tongerlo. De GPS laat ons-juist vandaag-in de steek. Toch, een goede soldaat trekt zijn plan en om 9u00 komen we goed en wel aan in de abdij van Tongerlo. Het maakt iets in me los... !!!
Na een lekkere tas koffie, een warm onthaal, krijg ik een naam opgekleefd. Mijn Credendial en geloofsbrief, voorzien van alle nodige formaliteiten en waarnaar ik zolang heb uitgekeken,krijg ik overhandigd. Het wordt wat stil in mij... Is het dan eigenlijk zo vér? Ja hoor, want wakker word ik geschud uit mijn dagdromerij als de eigenlijke inzegening begint omstreeks 10u00 stipt.
De mooie Abdijkerk zit afgeladen vol met 'lotgenoten' en we worden met 108 personen naar voren geleid om de eigenlijke zegen te ontvangen. Het maakt héél wat emoties in mij los, die ik moeilijk kan bedwingen. Niet alleen bij mij, bijna alle medepelgrims komen naar hier met een steen(tje) in hun schoen en hopen hem kwijt te spelen in dit avontuur.
Ook mijn moeder die is meegereisd, samen met Stefanie hebben het moeilijk. Eéntje trekt er zich allemaal niets van aan en het is Marit, die zich afvraagt waarom 'die meneer', zijn handen op mijn hoofd legt. De Sint-Jacobsschelp en het bezinningsboekje worden me om de nek gehangen. Eén overspoeling van emoties maken zich van mij meester... Vreugde vooral, gedragen door ook wat verdriet, omdat niet iederéén van mijn naasten dit kan mee-delen. Wat verweesd, maar toch voldaan stappen we terug in de auto.
Hopelijk kan hier mijn verhaal (opnieuw)beginnen...want als alles in je leven zo evident is geworden, dan wordt het tijd om los-te -laten. De tocht wordt voor mij een loskomen van het alledaagse ritme, het nog ozo prille verleden, om terug de hartslag van het leven te kunnen voelen. Het los-laten van ooit aangeprezen levenswijzen, gedwongen contacten en het terug voeling krijgen met waar het om draait. Deze tocht ondernemen is los-laten om terug te ont-vangen en weer echt mens te worden.... .
Morgen stap ik te Westouter de 25 KM, mijmerend bij deze gedachten.
Na een lezing en het boek te hebben lezen, "Zintuigen op de Camino" door Corry Catteeuw, geraak ik in april 2008 begeesterd door de gedachte dit ooit ook eens te willen doen... . Na wat omslenteringen, gedachtespinsels en het idee wat te laten rijpen in de handen van "Godjesn'Heere", stel ik me -hoofzakelijk omwille van persoonlijke redenen - voorop deze tocht te ondernemen. Ik schrijf me in, in 'het Vlaams genootschap van Santiago de Compostela' ergens kortbij het verlof van vorig jaar.
De tocht, de mythe die er omheen dwarrelt, maar vooral een onbedwingbare innerlijke gedachte, gebieden me zelf op zoek te gaan naar de zin van zo'n tocht. Ik ga overal op zoek, tref de praktische en nodige voorbereidingen na overleg met een aantal personen en beslis uiteindelijk om de 'stap' te zetten. Een gedachtengang wordt werkelijkheid op 1 augustus van het jaar 2009... ! Ik hoop op die dag te vertrekken per trein naar Lourdes en vandaaruit te voet te stappen alover Saint-Jean-Pied-de Port, de 'beruchte' Camino Francès, naar Santiago de Compostela tot aan het verste landelijke punt van Europa 'Cabo Finisterre.' Een tocht van om en bij de 1000 kilometer.
Ik hoop deze 'klus te klaren' in mijn eentje, alsook terug te zijn ergens begin oktober. Het wordt zéker geen 'luxe-voyage'... . Integendeel, het wordt, denk ik, een barre, lastige en eenzame tocht. Via deze blog wil ik jullie van tijd tot tijd wat op de hoogte brengen van de uiteindelijke voorbereiding, de soms 'bangelijke' gedachtengang daarbij, de inzeging op 28 februari 2009 te Tongerlo, het bekomen van de geloofsbrief/credencial en dan hopelijk.... het uiteindelijke vertrek.
Vragen, bedenkingen, andere en of suggesties zijn steeds welgekomen... !
