Na een lange tijd van stilte en 'gewoon revalideren' mócht ik vandaag weer een onderzoek ondergaan.
Een petscan die zou uitwijzen of elke kankercel nu uitgeroeid is.
Niks nieuws, want ik liet ook al een petscan nemen vooraleer de behandelingen gestart waren, en ook één toen ik halverwege de chemotherapie was.
En die petscan toonde al aan dat ik duidelijk aan de winnende hand was, dus deze zou nu ook een makkie worden.
Ware het niet dat er op een half jaar tijd zoveel veranderd is...
Ik word aan een infuus gehangen dat mij vol suikerwater spuit, maar nu ook met de boodschap dat ik niet meer mag lezen, bewegen of praten... (Hmm, vorige keren kreeg ik nu een hele stapel boekjes en zelfs TV voorgeschoteld...)
Gevolgd door de boodschap: 'En vandaag ook niet meer in de buurt van opgroeiende kinderen komen, want je bent nu radioactief'.
Sorry Kobe, kan je straks aan de overkant van de tafel eten aub en in een andere zetel kruipen dan in mijn hoekje?
Goh, dat kankeronderzoek nu zó snel evolueert... Of zouden ze mij dat gewoon de vorige keren vergeten zeggen zijn?
Ik vond al dat Kobe de laatste maanden erg druk is... Nu kan ik het eindelijk op de radioactiviteit steken.... Zolang we nog maar geen licht geven...
Volgende week uitslag van dit doorslaggevende onderzoek. Dus ik doe extra mijn best om stil te liggen en het suikerwater haar werk te laten doen.
|
Dagboek van een vrouw die dacht dat ze gezond was.
