Dagboek van een vrouw die dacht dat ze gezond was.
14-06-2013
17. Slechte film
Je kent dat wel, het einde van een spannende film nadert, je zit op het puntje van je zetel nog wat na te bibberen, maar eindelijk is 'de slechte' dood.
Althans, dat denk je.
Maar net als je weer relaxed onderuit wil gaan hangen, springt die slechte toch weer recht en valt 'de goeie' aan in de rug.
Hoewel je dit soort films al lang kent, voel je je toch weer wat bekocht omdat je het deze keer écht niet had zien aankomen.
Voldemort heeft dat zeker ook een paar keer gelapt. Ik weet nog dat mijn dochter er nachtmerries van kreeg.
Maar ik ben natuurlijk geen filmrecensent.
Dan nog eerder een acteur van een echt goedkope, slechte film.
Maar ik mocht wel 'de goeie' spelen.
Dit keer was Hodgkin de slechte, wat een verrassing.
(Ook een te hoog gewaardeerd acteur, mijn inziens.)
Ik dacht dat ik hem totaal lam had geslagen. Dat ik er enkel nog maar eens moest op spuwen terwijl hij dood lag te bloeden.
Maar hij had blijkbaar een tegengif gevonden tegen mijn 'chemische wapens'.
Tijdens mijn derde baxter spoot hij dat tegengif totaal onverwacht in mijn lichaam, waardoor ik compleet onderuit gehaald werd en mijn chemische aanval moest staken.
Als een verslagen held kon ik het strijdtoneel niet eens verlaten.
De smeerlap. Ik had het écht niet zien aankomen. Het stond zo zelfs niet in het script op voorhand.
Maar ook slechte films lopen meestal goed af. Ik denk dus dat het zijn laatste stuiptrekking was.
In mijn vorige blog schreef ik dat ik op chemo 1 of 6 hoopte, maar volgens mij was het een 13.
Het begon goed, zelfs vrij hevig met al misselijk en overgeven en moe van bij de start van chemo 6. Het ging snel bergop met rillen van de koorts en superdraaierig alsof ik baxters vol alcohol had binnen gekregen.
Maar toen stopte het plots.
Niet meer misselijk, niet meer moe, geen jeuk meer en weer nuchter. Zelfs geen kater.
Weer springlevend binnen de 48u na de chemo... Raar!
Nu heb ik bedacht dat er 2 mogelijkheden zijn.
1. Ik heb verkeerde baxters gehad.
Mogelijk kreeg ik de chemo van een andere patiënt. In dit geval wil ik me alvast verontschuldigen voor het ontrieven, maar ik heb het echt niet zelf aangesloten.
Vermits ik op dezelfde gang lig als pijnpatiënten, zou het ook kunnen dat ik pijnbaxters kreeg, en helemaal geen chemo.
Wel vervelend dat er dan nu een pijnpatiënt met veel pijn rondloopt en plots zijn of haar haar verliest. Ook sorry daarvoor.
2. De chemo is onverrichter zake teruggedraaid.
Dat is ook een mogelijkheid. Want allicht worden er geen fouten gemaakt in het ziekenhuis en kreeg ik wél de juiste baxters.
Maar toen die in mijn lichaam niks meer konden vinden om te bestrijden, zijn die met stille trom vertrokken. HAHA AFGANG VOOR DEN HODGKIN!
Nog 2 te gaan, en als ik mee mag beslissen wat ze in mijn lichaam gaan kappen, neem dan maar chemo 1 of 6 opnieuw, dat waren mijn favorieten!
Chemo 2, 3 en 4 vergeten we liever, om al helemaal te zwijgen van de 5, die heeft me echt het langst geveld.