Dagboek van een vrouw die dacht dat ze gezond was.
13-04-2013
9. Het is gebeurd.
Ik heb nog nooit een uppercut gehad maar denk nu wel te weten hoe het voelt.
Of nee, het gevoel van pijn én schaamte tegelijk als je eindelijk de uitgang van het spiegelpaleis denkt gevonden te hebben en heel hard naar buiten wil rennen maar er blijkt toch nog een glazen wand tussen te zitten...
Of een mokerslag. Maar dan niet één op je kleine teen ofzo, maar echt recht op je aangezicht. Bij heldere hemel.
Zo voelde het toen mijn haar gisteren het onderspit moest delven in de strijd tegen chemo.
En per lok die wegspoelde is er ook een traan mee weggespoeld.
En plots zijn alle petjes die ik gekocht had niet meer leuk.
En plots lijken borstels, kammen en shampoo mij overal in de weg te liggen.
En plots zag ik een venijnige grijns op mijn haarlint dat voor 't eerst in de schuif bleef liggen toen ik mijn gezicht waste.
Of misschien was het geen venijnige grijns, maar eerder een ontredderde blik van 'hé, heb jij mij gewoon gedumpt?'.