Promotekstjes op cd-hoezen, ze zijn nogal dikwijls een tikje overdreven. Met de nodige argwaan werd het debuutalbum van de Franse band dan ook in de speler geschoven, want een vergelijking met het machtige Archive zoals op de -overigens zeer mooie- hoes te lezen staat is immers een erg boude bewering.

Maar zie, "Artificial Animals Riding On Neverland" grijpt de luisteraar al van bij de eerste noten bij de kladden en laat hem pas dertien wondermooie maar intrieste nummers later los. Hoewel AaRON afkomstig is uit Frankrijk zingt frontman Simon Buret voornamelijk in het Engels, iets wat hem wonderwel afgaat. Van "Allo Allo"-achtige accenten geen sprake, wel van soms erg vreemde maar steeds aangrijpende teksten. Zelfs als de dood van een goudvis wordt bezongen maakt AaRON daar een pakkend epos van, zonder in schmaltz à la Coldplay te vervallen.

De filmliefhebbers zullen "U-Turn (Lili)" zeker herkennen van de fraaie prent "Je Vais Bien, Ne T'en Fais Pas", net zoals het nummer "Mister K" overigens, maar de rest van de songs op "Artificial Animals Riding On Neverland" moet geenszins onderdoen voor deze prachtsingle. Opvallend is hoe de Fransen bij momenten (in "Endless Song" bijvoorbeeld) met verve naar trip-hop en andere elektronische geluiden grijpen om hun composities van een eigen gezicht te voorzien.
     
AaRON is een ambitieus maar nooit pathetisch klinkend duo, dat met hun debuutalbum een sterke, eigenzinnige plaat heeft afgeleverd. Te ontdekken door de liefhebber van dromerige, intelligente maar evenzeer droeve en pakkende popmuziek.