Deze blog wordt een beetje mijn "therapie"ruimte, begin 2019 kreeg ik te horen dat ik blaaskanker heb, ik moet toegeven dat ik het niet makkelijk heb om hiermee om te gaan, begin september zorgde mijn broer ervoor dat ik kan starten in de Londen Marathon 2020 als charity runner ... dit wordt mijn verslag van deze tocht.
Hierisemsi zowaar een korte up-date ten huize Lankarren niet dat er veel spectaculaire zaken te melden vallen maar een rustige en kleine progressie is er wel waar te nemen en dit zowel in loopcomfort, de tong hangt niet meer gans de tijd langs de grond te schuren, als in aantal kilometertjes, 3 werden en 5 en die 5 zijn er nu 8. Dus deze dude is een blij menske leren tevreden zijn met kleine stappekes de rest komt wel over twee weken moet dat dan resulteren in een eerste 10 kilometer loopke sinds eeuwen Die 10 kilometer is voor mij een kleine overwinning op zich want ik heb altijd al het gevoel gehad dat net dit mijn basisafstand was, zo heb ik een vast toerke tussen de velden en het zal best wel speciaal zijn deze opnieuw te belopen Onder het motto the only wayis up wil ik dan in de nacht te Toeroet een halve marathon bij één harken. Februari zit vol leuke dingetjes met natuurlijk als top off the bill een weekend London, onze ouders hoorden ons zo enthousiast vertellen over deze wereldstad dat ze vroegen om eens een kennismakingsweekend in elkaar te flansen voor hen en je kan ze toch niet alleen laten gaan hé
Mijn paarse vrienden zorgen wel voor wat ergernis, geloof me, ze slagen er bijna niet in om versterking binnen te halen en als ze dan toch ene aan de haak kunnen slaan dan blijkt ie kapot te zijn het hoogst haalbare zal plek 2 zijn maar ook dit zal al heel wat voeten in de aarde hebben om de Gentse stropkes achter ons te houden . Tkan toch nooit overal goed gaan hé zucht
Eerste postje van 2015, kleine up-date, mijn prestaties zijn nu niet van die orde dat ik hier wekelijks mijn evolutie moet posten maar gewoon voor de fun zal ik af en toe een teken van leven geven. Loop ik? ewel ja, luister, lopen is een groot woord hoe definieer je dit laat ons zeggen dat ik traag, zeer traag een drietal keer per week me probeer voort-te-bewegen in sportkledij en dit over een zeer korte afstand maar het maakt deel uit van het plan, een plan om terug fit en mon(s)ter te worden. Daar ik traag en kort loop overbelast ik mezelf niet, voel geen hinder en kan ik de volgende sessie aanvatten zonder problemen. Dus het werkt .. en dan doet deze jongen vrolijk verder toch. Morgen laatste sessie van 3 km om dan zaterdag over te stappen naar de 5 km gigantische stappen dus hahaha, nog zon 6 weken zal het ultra traag gaan met enkel lichte progressie in het aantal kilometers. Later kijk ik dan wel om die snelheid iets op te krikken. Het uiteindelijke doel moet dan een halve marathon zijn in Toeroet over 5 maand nadien ga ik rustig evalueren of er nog meer inzit.. wie weet .
Einde jaar .... ander en beter zeggen ze hier ...over 2014 is voor mij alles gezegd, slot erop 2015 moet en zal beter worden, zeker weten.
Ik weiger verder ook te plooien en het lopen vaarwel te zeggen, niet zonder een goed gevecht maar ik moet het anders aanpakken, ik sprak telkens over terugkomen en keek daarbij veel te vaak naar wat geweest is ... 9 marathons gestart, 8 aangekomen een pr van 3.30 uur plus in een zotte bui de 6 uur van Aalter. Wel dit is voorbij en zondag start ik met een nieuw hoofdstuk wat zeg ik een nieuw loopboek ... ik weet absoluut niet of ik ooit nog marathons zal (mogen) lopen maar dat ik nog zal lopen dat weet ik dan weer wel. Op een ongelooflijke trage manier zal ik stapke voor stapke opbouwen tot het lichaam zegt ... "hier ist goed" ... en dan zien we wel ... dat kan op 5 km zijn of op de 10 misschien word ik wel een 10 miles loper, wie weet? Ben ik dan nog een loper met mijn 2 a 3 km zo'n drie keer per week in den beginne ... kweet niet, loper of jogger of ... who cares ...
Ik herbegin dus niet want mijn eerste loopboek werd afgesloten, ook niet vergeten de laatst uitgelopen marathon, toevallig mijn snelste, alweer 2 jaar achter me ligt ... Ik herstart dus en dit betekend dat deze conditieloze kerel met het (on)nodige overgewicht morgen toast op het starten van zijn loopverhalenboek deel 2 ... kzien kerieus.
2014 was gene topper voor mij, vorig jaar in deze periode zaten we ook met vrienden en familie rond den feestdis en werd er hier ook geklonken op veel geluk en vooral op een goeie gezondheid Kort nadien werd het schrikken en moest er medisch ingegrepen worden Dit jaar klinken we opnieuw maar deze keer zullen die woorden zwaarder beladen zijn. Nu 9 maand verder ben ik zeer blij met de gang van zaken, zeer blij ook met de vooruitzichten, reeds gepland: -een tripke naar London(ja weeral) een reis naar Rhodos en vooral ook ons huwelijk dit alles in de eerste 4 maand van 2015 kan al tellen hé In oktober probeerde ik terug te lopen, nu dat lopen lukte wel nog maar ik had veel moeite met de recuperatie, ik geef toe kwas wat ontgoocheld maar terzelfdertijd ook blij dit het enige mankement was die over hield aan de operatie dus ga ik zoals velen rond deze periode goede voornemens maken voor 2015 en terug de loopschoenen aanbinden, let wel op een zeer, zeer laag niveau hoor, het omkleden en douchen achteraf zullen langer in beslag nemen dat het lopen zelf, maar het is een begin.
Ik wens iedereen een pracht van een 2015, ik wil iedereen ook bedanken voor de steun die ik kreeg, de mailkes, de smsjes, de bezoekjes met woorden van steun en troost Dikke dikke merci
Ik wens jullie allemaal een goede gezondheid
Analyse van de commentator ..
Erg lang geleden, nog voor er kleur gegoten werd in onze kijkkasten en we meestal naar voetbalmatchen zaten te kijken tussen donkere grijzen tegen de lichtere grijzen bestond er zo iets als het nobel beroep der voetbalcommentatoren . Deze niet eenvoudige maar daardoor des te meer gesmaakte professie werd door de vele sportliefhebbers enorm geapprecieerd, ze kleurden de beelden, versloegen de actie beschreven, beleefden, beoordeelden en probeerden te voorspellen wat we konden verwachten Ze zaten quasi naast ons op de bank in onze living nog net niet mee te drinken aan onze frisse pint. Sommigen kregen volgelingen, schreven boeken, lieten hun stem op vinylplaat vereeuwigen en althans als we menig legende mogen geloven durfden de strafsten onder hen al eens onder het mom van stem des volks druk uitoefenen op de arme en bijwijlen zeer beïnvloedbare bondscoaches. De tijden veranderden en een hoog rock n roll gehalte infiltreerde the game, op maar vooral naast de velden werden de spelers idolen, seks-goden soms zelfs coole gozers. Een zeer commercieel product dus maar toen men ook naast de ex- en nipt versleten atleet de reeds belegen, ruim over zijn versheidsdatum zijnde schopper opvoerde als expert en tv-held, dacht de loge der verbale beschrijving van het mooiste spel te wereld: nu moet het echt niet gekker meer worden, ze loeiden de sirenes en trokken zich vervolgens terug in conclaaf in café De sportvriend centraal in de Vlaanders. Want zeg nu zelf, wie volgde al jaar en dag de diverse kleine en minder kleine teams, wie kende spelersnamen die zelf de meest die-hard supporters niet correct kond uitspreken, wie zat er soms tot een gat in de nacht te wachten op zon would-be star, wie hoorde de laatste nieuwtjes van Pierre in de kantine samen met nog eens dezelfde anekdotes van zoveel jaar geleden of de in-side verhalen van Georgette die de was sorteerde wie stond in regen en wind een norse vaak arrogante trainer te woord die weer eens dezelfde tactische fouten had gemaakt, wie wist al voor enig voorzitter dat zijn top spits al lang met het hoofd over de plas zit . Toch niet de commentator, de naam alleen al, veel te beperkt en niet meer van deze tijd, oud bollig en versleten vanaf nu ging men moderniseren ziehier dames en heren de geboorte van de analist tromgeroffel en trompetgeschal, sommigen van deze moderne gilde schrijven boeken en sommigen proberen met hun tips, know-how en kennis trainers bij te staan maar het moet een grote geruststelling voor de voetbalfan want ons geliefde spel kan er enkel beter van worden . Met dank aan de analist .. een godsgeschenk... of niet? ...Joos(t) mag het weten
t Ligt stil t zit op zen gat . en ik dus ook
Het duurde een tijdje voor ik de zin, de goeste of de moed vond om hier nog iets te plaatsen maar hier ben ik dan eindelijk si beter laat dan nooit zeker
Ik ga hier nu niet opnieuw het ganse verhaal poneren enkel maar de stand van zaken op heden En stand mag zeer letterlijk genomen worden want er zit geen beweging in..
In oktober was ik opnieuw begonnen met lopen, pas op korte stukjes hoor eerst enkele 3 km-ters dan naar 5, naar 7 en dit zon 3 keer per week, mentaal volledig terug in de flow en dromen van meer, schemaatjes werden opgesteld met als doel een 20 km tegen half februari onder de knie te krijgen, rustig, goed te doen dacht ik zo marathonlopen verscheen terug in mijn gedachten, zeker in het najaar 2015 en als het effen kon Toeroet als probeersel
en dan, dan ging ik een weekje met de camper naar de Moezel ..
Leuke trip zoals altijd met wat wandelingen en fietstochtjes . en een beetje een koude douche want, ik verteer dat allemaal (nog) niet (meer) Ik kan nu zeker zonder enige vorm van training een 5 tal km lopen no prob maar het is aan de recuperatie dat er iets schort 3 keer per week is teveel een fietstocht?, ik doe mee maar dan mag er de dag erna of 2 dagen erna geen lichamelijke inspanning gepland staan Raar hoor, ik kan mee op het werk, bij het huishouden stellen er zich geen problemen en ik voel geen belemmering bij al het dagdagelijkse maar de opéénvolging van fysische inspanningen lukken me niet Deze postoperatieve carrosserie vraagt meer tijd om terug online te staan
Dus ik ga op termijn een jogger moeten worden, een gelegenheidsfietser sport puur als recreatie, inspanningsbeperkt , competitieloos (competitie met mezelf dan hé) en ik weet het wel er is daar niets mis mee, het is fijn en gezond zelfs leuk maar ik moet het nog allemaal verteren en opnieuw focussen dit lukt nu nog niet zo goed maar dat komt wel en op een dag trek ik mijn loopkast wel weer eens open geen alarm hoor, ik loop hier niet triest rond, verre van er is zoveel leuks in mijn leven en 2015 wordt sowieso super , straks vertrek ik naar mijn city of citys London calling in februari nog keer (aja is een ander jaar hé) april wordt men trouwmaand dus niet bang zijn deze jongen blijft bruisen en is happy aanpassingen vragen altijd wat tijd toch???
Week 43 lijkt me een mooi moment om eens iets van me te laten horen. Toegeven, dit gebeurt nu veel minder frequent maar ik heb dan ook veel minder te vertellen in deze 'loop-arme-herstel-pre-comeback-periode'. Ik zie ook dat mijn loopbuddy's verdorie knalprestatie na knalprestatie neerzetten of dit nu op de marathon dan wel op de 100 km is, telkens weer overtreffen ze zichzelf, super, ik volg het allemaal. De loopsport liet me kennismaken met serieuze aantal "kastaars". Ook bij mij was er goed nieuws te vernemen niet op sportief gebied dan eerder op medisch vlak. Begin oktober stond hier in het teken van nogal wat 'controle tests' en deze werden allemaal positie afgerond. Zelfs in die mate dat ik bij de neus-keel & oor -arts helemaal niet meer terug hoef en dat de volgende bloedtest maar over 2 jaar moet worden afgenomen.(al laat ik er wel eentje afnemen over een jaartje hoor). Helemaal goed dus ... De gok om nog niet te bestralen lijkt dus de goede geweest te zijn. Met als groot voordeel dat ik medicatievrij ben. Preventief gaan we wel één à twee per jaar een fotoke laten nemen van mijn hersenpan om eventuele onregelmatigheden in een vroeg stadium te kunnen detecteren. Leuke anekdote bij de bespreking van de bloedresultaten, de endocrinoloog wist me te vertellen dat het best was dat ik geen wielrenner was want met een natuurlijke hematocriet waarde van boven de 50 ging ik het nogal eens mogen uitleggen ... ze ronde af met deze uitsmijter... indien jij aan duursport zou doen ... hoho ... Ewel das nog een keer een gedacht si en ik denk dat ik lopen ga kiezen... Dus 2015 wordt ook mijn jaar ... Vanaf 01/01/15 zal deze senior als "comeback kid" door het jaar stappen. Ik loop nu af en toe kleine stukjes, begonnen met 3km vervolgens 5km en nu af en toe 7km, babystapjes dat zeker maar er is lichte progressie. Gezien ik van mezelf weet dat ik een schema-dier ben ( kleine afwijking die ze niet hebben kunnen rechtzetten tijdens de operatie) heb ik mijn jaar in kaart gebracht. Vanaf volgende week begin ik aan een 16 weken durend loopplan richting 21km, zeer rustig dus. Daarna volgt er een 16 weken schema met als doel de marathon van "Toeroet", met als enig doel ... uitlopen... de allerlaatste plaats zou zelfs welkom zijn. Er volgen dan 3 weken rust en vervolgens lopen we opnieuw op schema richting herfstmarathon zoals deze van Valencia er eentje is.... het doel daar gaan we later bepalen. Wreed ambitieus, ik weet het maar het heeft me motivatie, hoop en een kick om hiermee op pad te gaan. Tot een volgende ... een "kastaar" in wording ...
Maandag 08 september 2014, twintig over tien des morgens besluit ik ga er (opnieuw) voor, ik switch, leef vanaf nu gezond en wil terug een marathon lopen . Over een dik jaar sta ik aan de start in Amsterdam !
Terug een marathon lopen? Jawel ik liep er 9 in 5 jaar tijd en haalde één enkele keer de finish niet, bij mijn laatste poging in mei 2013 te Antwerpen. Het mag duidelijk zijn dat ik helemaal geen overdreven-veel-kilometer-loper ben maar toch had ik voor de 42 km van t stad de meeste kilometers ooit gemaald. Succes verzekerd ? Niet dus na 22 km was het over, DNF, boeken toe, teveel pijn aan de pezen van Achilles en game over.
Was er dan al iets mis? Wie weet feit is dat ik na een ganse zoektocht via veel specialisten en peuten geen stap verder kwam. Tien maand later volgde er een nog veel zwaarder verdict .. een hypofysair adenoom met als gevolg een hersenoperatie. Mijn tweede al gezien ik mijn debuut op de operatietafel bij de hersenchirurg reeds zon 10 jaar geleden maakte
Lopen en alle loop-gerelateerde zaken werden Stante Pede banaal en op het achterplan geplaatst.
Nu zijn we 5 maand na D-day en het herstel verloopt zeer vlot. In die mate zelfs dat het running-beestje terug zijn kopje durft opsteken. Natuurlijk zijn er een aantal hindernissen bijgekomen, zon herstel vraagt namelijk erg veel van een mens zowel fysisch als psychisch.
Zal ik het nog kunnen? Kan ik nog zo hard vechten, zo diep gaan, heb ik mentaal nog zoveel reserves om zulke uitdagingen aan te gaan Who knows. Ik alvast niet.
Verder zorgde zon periode van inactiviteit bij mij dan ook weer voor wat overgewicht Krijg ik deze nog weg? Werd deze nu achter ons liggende stressvolle maar eerder passieve periode, niet teveel gecompenseerd met culinaire goed-gevoel-momentjes? Vrienden en familie kwamen langs, een hart onder de riem steken ., alles komt goed , we duimen voor je ., samen een pot pakken, verbondenheid, een knabbeltje met een glaasje wijn, toch wel een aperitiefje voor de coupeuse maaltijd zeker ik dacht van wel ? Iedereen zo blij dat ik er zo goed vanaf kom. Het heeft een immens warm gevoel wanneer zovelen de moeite doen om je te laten weten dat ze aan je denken. Het positief herstel is zeker mede hierdoor bewerkstelligd. I owe you all big time!
Nu, er steekt bij de gemiddelde amateurloper wel vaker een paar onsjes teveel onder zijn/haar fluo lycra coolmax loopshirtje , kijk maar eens rond aan de start van je volgende wedstrijd. Ikzelf liep ook eerder met een plus- dan met een mingewicht mijn wedstrijden, altijd al een positieve jongen geweest... Met mijn 182 cm liep ik nooit een marathon met min tachtig als persoonlijk ballast in kilos. Eén keer was dit wel bijna gelukt met 10 dagen te gaan voor - Oostende 2012, stond er 78 op de balans maar de laatste week van tapering schonk me 3 kilo
Let wel, hier spreekt geen prestatieloper, gewoon iemand die genoot van de strijd met zichzelf op een zeer amateur-achtig niveau met een PR van 03.30.08 (die verdomde 8 sec) tijdens de marathon van Eindhoven oktober mag je gerust praten over een middelmatig loper en dat is dan nog zeer lief. Dank u.
Ik kreeg mijn introductie in het marathongebeuren als geschenk van Runners World door uitgekozen te worden als lid van het dreamteam 2009, mijn leven kreeg een wending, de Amerikaantjes spreken hier dan over een LCE ofte Life Changing Event denk ik.
Met een super begeleiding die ontworpen is voor personen met capaciteiten ver boven deze van mezelf werd ik in Rotterdam op 05/04/10 naar de finish gebracht in 04.11.25 wat ik onmiddellijk interpreteerde als een uitdaging om die befaamde muur van 4 uur aan te vallen. En gewapend met de knowhow die ik meekreeg van mijn Hollandse vrienden kon ik dit succesvol bewerkstelligen op 18 oktober van dat zelfde jaar te Reims, 03.56.11 was daar mijn deel.
Wat volgde was een periode van overmoed, berusting en de marathon niet voor 100% serieus nemen denk ik erop terugkijkend, ja er volgden er nog een tweetal net onder de vier uur maar progressie zat er niet meer in. Het lijden in Leiden 16/05/10 en het desolate harken in Spijkenisse op 12/12/10 zorgde voor een de-click en onder het motto iets wat niet werk moet je veranderen begon ik info op te zoeken, te puzzelen met schemas, voedingsadviezen op te volgen met als resultaat 3 prs op rij ; Oostende 09/10/11 werd 03.43.02, Visé 13/05/12 eindigde in 03.41.05 en als uiteindelijk orgelpunt Eindhoven op 14/10/12.
Dat is natuurlijk allemaal het in het verleden ik moet vooruit durven kijken want wat was zal me niet onmiddellijk helpen voor wat nog moet komen. Hoever ik kan geraken weet ik zelf ook niet maar wat wel zeker is, ik bezit meer ervaring dan bij men eerste start, meer ervaren maar daarom zeker niet met meer kans op succes. Trouwens wat zou ik als succes mogen bestempelen starten aan een marathon?, een 42-er uitlopen? die 4 uur muur? I have no idea.. Wat ik wel weet is dat ik een uitdaging nodig heb om te presteren en man, die heb ik mezelf nu toch wel gegeven
Starten in de marathon van Amsterdam 2015 ... een droom.
Deze rit begon met zon 5 zeer korte joggings van 3 km en nu durf ik sinds kort een 5 km tochtje aan, zoals je ziet start ik helemaal vanaf 0 l!! Over 13 maand wil ik de Olympische piste te Amsterdam betreden met een grijns van oor tot oor en waarschijnlijk met wat extra oogvocht langs mijn wang
Kippenvel
Ik heb besloten om deze winkel te sluiten, al dan niet definitief, het was ooit een loopblog maar door omstandigheden kan je hier geen sportprestaties meer terugvinden. De paarse wereldprestaties niet meegerekend uiteraard ... Het mag duidelijk zijn dat de komende periode, maanden/jaar, eerder in het teken zal staan van herstel dan in deze van presteren ... Fietstochtjes en wandeluitjes zullen zeker nog plaats vinden maar eerder recreatief dan sportief ... Indien en als er hier ooit nog verandering in komt dan zal ik zeker op die kar spreken maar herstellen moet nu echt centraal staan ... ik mag hopen maar moet niet dromen. Ik kreeg al zoveel terug van mijn relatief korte loopperiode dat zelfs indien er geen vervolg aan komt, ik super tevreden kan zijn met wat ik heb meegemaakt. Ik leerde toffe mensen kennen, volgde schema's, zag zalig af en haalde enkele bescheiden pr's. Fb zal mijn contacten onderhouden en ik volg uiteraard de nog actieve blogs op de voet.
Ik zal voor altijd fier zijn op het feit dat ik kan zeggen ..... ik was een marathonloper !!!
" Hoe ist ?" ..... is by far de vraag die ik de laatste maanden het meeste hoorde en ik mag mezelf erg gelukkig prijzen met al die vrienden, kennissen, collega's en natuurlijk familie die het zo goed met me voor hebben. Ik probeer dan ook zo erg goed mijn stinkende best te doen om vanuit die - hoe ist - positie weg te geraken maar ... hier loopt het soms wat fout. Ik weet het, het is logisch en ik weet ik moet wat geduld hebben ...en ik weet het ... maar dit blijkt nu niet mijn sterkste kant te zijn. Dus vorige week... ging ik vijf dagen op zeven, driekwartier per dag op de cross-trainer en vorige maandag deed ik er nog een fietstocht van een dikke twee uur en goed voor een kleine 40 kilometer bij.... gevolg... al drie dagen zo plat als een vijg, en verre van goed .... Waarschijnlijk te veel en te zwaar zeker ... grr Dus ik moet wat stappen terug en met kleine stapjes herbeginnen ... ik wil op 1 juli terug aan het werk dus er zit wel een klein beetje spoed achter dit herstel ... en ja eigenlijk is het net 2 maand geleden dat ik die operatie onderging ... tzal ingrijpender zijn dan ik hoopte en het kernwoordje voor de eerste periode zal weeral maar een keer GEDULD zijn ... ik weet het... ik weet het ...
Na een maandje blogpauze ben ik hier weer si ... hallo
Net terug van bij de chirurg, er was een overleg gepland tussen de drie behandelende artsen plus enkel collega's met als inzet ... bestraling wel of niet. Indien wel dan is er 100% zekerheid dat er zich geen hypofysair adenoom meer zal ontwikkelen maar dan is de hypofyse op termijn zeker kapot en moet er permanent medicatie genomen worden, nu werkt die hypofyse perfect en of de medicatie de functie van de hypofyse volledig kan overnemen is verre van zeker. Wanneer we geen straling kiezen dan is er altijd kans op een herval en een derde of vierde operatie wordt moeilijk volgens de chirurg wegens te zwaar... moeilijke keuze dus ... ene waar je achteraf pas weet of je goed koos ... We maakten dan samen voor een soort compromis, ik laat elke 6 maand een MRI nemen waarop ze dan onmiddellijk zien of alles clean is, op deze manier kan ik medicatie-loos blijven ... en moest er iets te zien zijn dan kan men nog optreden met straling ... hier kan ik me in vinden en dit lijkt me de beste oplossing op dit moment. Dus nu nog zo'n 6 weken om wat fitter te worden en dan terug aan de slag ... we zijn er bijna ... nooit opgeven hé ... komt goed .... komt goed Wat ook goed kwam ...(je voelt hem al komen zeker) Die 33°titel is binnen, on-ge-loof-lijk, na speeldag 1 van de PO's stonden we 8 punten achter enop de laatste speeldag pakken we die beker wel mee zeker .... Met al onze jonkies wat een prestatie .... en ja ik zie dat het steekt bij velen ... gaan we da PO's in als leider dan winnen we die titel, gaan we hem in als vierde dan winnen we opnieuw die titel nu toch al 3 keer op een rij ... en geloof me dit ploegske kan enkel groeien .... er is duidelijk een patroon te ontdekken tussen mezelf en de mauve ..... ge ziet er nooit vanaf ... mo ton ook een ki nooit hé
Helaba makkertjes even een update-je van mijne-tewege .... Het gaat goed zoals ze zeggen ... De vertaling hiervan is: weinig last, enkel wat vermoeidheid wanneer ik iets teveel doe ... dus een gezonde ziekte. Ik probeer geregeld te stappen en soms kleine karweitjes in het huishouden op te knappen maar stel je er niet teveel bij voor hoor ... wanneer ik dan teveel of te ver stap zoals dit weekend wandeling van 15 km (over gans de dag hé) dan voel ik dit een tweetal dagen ... tja Deze periode veel loopgeweld kunnen volgen op de pc met al de marathoniens .. en op tv met DE marathon bij uitstek deze van London. Dit doet me wel iets ... ik blijf de marathonperiode wel als een aparte belevenis ervaren en heimelijk hoop ik op een tweede marathonleven maar dit is nog zeer ver af als ze er al komt. Artsen staan niet echt te springen en geloof het of niet maar de kuitblessure zit er nog steeds... haha een volhoudertje Nu ik moet daar nog zeker niet mee bezig zijn want eerst normaal leren functioneren is de opdracht. Er volgen nog een reeks tests die moeten uitmaken of ik medicatie zal nodig hebben en ook gaan we zien of de lastige bijwerkingen zoals de vermoeidheid en het overgewicht weggewerkt kan worden. "We live in hope" zoals ze in Frankrijk zeggen. Enne zeg die paarse toch een wreed ploegske hé staan ze daar nu wel weer vanboven te koekeloeren zeker ... haha get er nooit me gedaan hé moest ik zo geen fan zijn ze zoen ferm op mijn nerves werken
Morgen is het juist 14 dagen na de operatie en vandaag begon ik met de heropbouw van mijn verdwenen fysieke conditie. Ik ben net terug van 5 km 7km te stappen, klinkt waarschijnlijk erg pover maar voor mij was dit een stevige training, het moet echt nog niet veel meer zijn. De bedoeling is om dit nu op te bouwen tot we terug wat meer reserve hebben het mag duidelijk zijn ... ik kom dus van ver Voor de psychische steun en als speciaal cadeau voor mijn verjaardag zorgde de Purperen mannen .. het was de eerste keer dat ik ze zo zag spelen dit jaar ... beter laat dan nooit hé. Ik blijf zeggen dat we deze keer geen titel halen maar we gaan wel helpen beslissen wie wel ... Al deed dit veel deugd de steun die ik blijf krijgen van vrienden, fam en mijn gezin maakt me sterker en sterker. Maar bovenal is het Heidi die me draagt, helpt en ervoor zorgt dat ik vooruit geraak ... in olland zou men zeggen ...
Het heeft hier effen stilgelegen op wat ooit een loopblog was. Vandaag exact 1 week en 1 dag na de operatie voel ik me goed, ok nog steeds wat vermoeid, logisch, maar goed. Er volgt nu een (lange) periode van herstel met af en tot een check-up. Ik krijg nu geen medicatie en de geplande straling lijkt ook niet nodig ik heb heel wat geluk. Ik wil echt effen iedereen bedanken, voor al de steun, berichtjes en fb gelukwensen ... het maakt het gevecht net dat stukje makkelijker. Dus ....... Van lopen is er nu nog helemaal geen sprake zelfs niet in de nabije toekomst, ik weet dat als ik terug kom ik helemaal vanaf nul zal moeten beginnen. Mijn eerste doel nu is om een dag door te komen zonder in slaap te vallen ... haha maar zoals ik al van in den beginne zei
Net terug van een weekendje Pas de Calais, we hadden effen tijd nodig om de volgende aankomende moeilijke weken voor te bereiden ... Was top, super genoten gelachen en een echte opsteker. Ik besef dat ik eigenlijk een gelukzakje ben ... stel je voor ... tweemaal een hersenoperatie en tweemaal goedaardig ... er zijn er veel die dit niet mogen meemaken. Nu nog iets meer dan één week te gaan voor ik in opname ga ... echt raar om naar iets uit te kijken die je eigenlijk ook een beetje bang maakt. Uitkijken omdat vanaf het eerste moment na de operatie ik kan werken aan mijn herstel .... (en verdorie dat ga ik goed doen) Bang omdat ... tja omdat er toch een aantal risico's zijn ... eerst denk ik vaak aan mijn zicht ... na de eerste operatie 10 jaar geleden verloor ik toch 60% van mijn gezichtsveld aan het linkeroog, het resultaat is dat er echt geen foutmarge meer is, indien er ook maar een kleine complicatie is op dit gebied dan verandert er veel in mijn leven, voor mij en mijn omgeving ... De chirurg vertelde me dat hij er alles aan zal doen om dit te vermijden maar dat hij niets kan uitsluiten daar de plaats van operatie erg dicht bij de oogzenuw ligt. Het tweede die me bezig houdt is het feit dat er deze keer straling zal aan te pas komen ... met als pro dat een 3° keer prijs dan zowat uitgesloten is maar straling ken ik niet en ook de bijwerkingen en gevolgen niet .. meer nog daar er stralingen zijn zal er ook levenslang medicatie nodig zijn. Ik ben er voor 75% gerust in maar ga hier niet overdreven stoer doen want 25% is veel meer ongerust. Ik hou nu ook even op met alles op te zoeken op het internet, algemeen krijg je wel een goed beeld maar éénmaal hier voorbij krijg je vaak persoonlijke ervaringen van mensen, best interessant maar vaak niet relevant. Want ik heb nog geen enkele getuigenis gelezen over iemand die na een 'hyphofysaire adenoom' zoals de officiële term luidt, een 8-tal marathons liep... op de vraag of er nog marathonlopen inzat na operatie 2 moest de chirurg eens lachen en probeerde hij met " das nu misschien wat extreem " dus ik hoorde hem geen NEE zeggen Daar ben ik nu niet echt mee bezig maar ik ga eerst mijn stinkende best doen om zo snel als mogelijk terug op niveau te komen, mee te kunnen doen met de activiteiten van het gezin, terug aan het werk te gaan, algemeen mijn steentje bij te dragen en later zien we dan nog wel. Ik heb echt veel geluk gezien ik zo goed omringt ben door mijn gezin, de fam. en men vrienden ... niet iedereen heeft het geluk zo veel steun te krijgen, ik ben er dan ook iedereen zeer dankbaar voor .
Onzen trainer ligt dus buiten ... het gaat niet goed met je als ge den John op uw pas staan hebt hier in België. Ik was/ben fan dan deze trainer ook nu het niet goed gaat met paars maar ik besef dat het op was ... de chemie met de spelers was er niet meer en een afscheid is dan het beste voor iedereen. Knap van het bestuur om zo lang met hem verder te gaan, de reden van zijn vertrek zo net voor de play-offs zal grotendeels economisch zijn ... er moeten mini abo's verkocht worden zie je. Wat nu gebeurt is een samenloop van omstandigheden, sterspelers zijn vertrokken, jongeren staan er nog niet en bepaalde transfers lukten niet. Zo'n seizoen is helemaal geen ramp, leuk, nee tuurlijk niet maar er is geen enkel ploeg die elk jaar de titel haalt. Kijk maar eens naar Man U. dat is nog iets anders ... Dus T2 Hasi neemt over en ik denk dat de spelers dit zullen merken ... een strenge hand waarschijnlijk .... zo worden de PO toch nog spannend niet voor de titel maar wel om de evolutie van onze mauve te zien ... Game on.... Succes coach en succes coach
Net afspraak gehad me de chirurg ... er werd een datum gezocht om de ingreep te laten gebeuren, ik was vragende partij om dit zo snel mogelijk te plannen want het wachten valt me best zwaar. Dinsdag 25 maart zal de operatie plaats vinden en op 24/3 ga ik in opname. We mogen rekenen op 8 a 10 dagen ziekenhuis. Hij verwittigde me dat er zeer waarschijnlijk straling bij zal komen gezien dit reeds de 2° keer is dat dit zich voor doet en ook was hij niet echt gerust met wat hij op de scan te zien kreeg. Resultaat van deze bestraling is dat ik nadien altijd medicatie zal moeten blijven nemen ... met ook zijn gevolgen, bij-werkingen naar gewicht toe enz... Ik vroeg hem... wanneer ik denk een zware inspanning te gaan zoals vb. een verbouwing, ik de medicatie kon aanpassen om beter voor de dag te komen en voor hij kon antwoorden zei Heidi ... hij bedoeld een marathon lopen ipv verbouwen ... De dokter vond een marathon toch wel iets te extreem .... mmm ... we zien nog wel ... ik geef nu nog niet af ... misschien niet onmiddellijk een pr. zoeken maar ... ik zie mezelf wel nog terugkomen ... Verder is het hier mooi geworden met een nieuwe keuken .... en maar zoeken om spullen terug te vinden haha. Enne mijn extra vitamientjes ga ik dit jaar ook niet uit de play-offs moeten halen me dunkt haha
Tik - tok -tik -tok .... De dagen gaan traag voorbij ... ook al zijn er best wel verstrooiingen ... het (laten) zetten van een nieuwe keuken bijvoorbeeld oude keuken is er al een aantal weken uit, nieuwe werd zaterdag geleverd ... (in de garage) en zondag hebben de jeugd onder leiding van Heidi hem boven gebracht ... dikke merci daarvoor. Ik zelf ben best ok hoor enkel lijk ik maar energie te hebben voor zo'n 3 à 4 uur normaal leven per dag dan is het vaak rusten geblazen. Als er bij jullie soms iemand hulp nodig heeft bij het oplossen van een moord ... ben ik je man, denk dat ik ondertussen alle CSI/Castle/ NCIS/Cold case ... gezien heb om mezelf uit te roepen als super-speurder ... al ben ik veel meer een Sherlock man Mijn paarse vrienden zorgen er ondertussen ook voor dat ik regelmatig een opstoot van adrenaline krijg .... Maandag is er een consultatie bij de chirurg gepland en hoop ik een datum voor de operatie te verkrijgen ... vanaf de eerste dag na de operatie kan ik dan beginnen met revalideren om zo beter te worden ... de vergelijking is ver te zoeken maar dit is nu mijn marathon en ...het is er ene die ik met een dikke PR. zal beëindigen ...
Volgende stap lijkt erg veel op vorige stap ... wachten ... en wachten .... Onderzoeken lijken afgelopen nu consultatie bij chirurg op .......... 17/3 pfff lijkt een eeuwigheid .....
2015 moet en zal beter worden, zeker weten. 
