Hopelijk kan u genieten van onze creaties. We proberen een beetje van alles te brengen, onze hobbys, gedichten, de maatschappij, enz...Giliok en Mireille.
30-07-2007
Franky in Libanon Deel IV
Beste mensen, Het zal onvermijdelijk alweer een tijdje geleden zijn dat jullie nog iets van mij gehoord hebben. Ik heb daarvoor het excuus dat de werkdruk de laatste weken zéér hoog ligt. Wij komen lang niet aan voldoende slaap, de werkschema's zijn overvol en de warmte is bij momenten ondragelijk geworden. Maar dat is natuurlijk geen excuus om mijn familie en vrienden niet op de hoogte te houden, dat weet ik. Hier volgt er dus een verhaaltje van één van de taken uit onze dagelijkse werking. En ik heb dit verhaal niet zomaar uitgekozen. Ik wil het namelijk opdragen aan onze collega van het Franse leger die vorige week tijdens het ontmantelen van een mijn spijtig genoeg om het leven is gekomen... Elke job heeft zijn verantwoordelijkheden maar sommige hebben nu eenmaal grotere gevolgen dan andere en ik heb dan ook het grootste respect voor de moed dat deze mensen toch telkens weer kunnen opbrengen om aan de slag te gaan. Begrijp me niet verkeerd! Het is niet zo dat deze mensen met hangende schouders ten velde trekken. Integendeel zelfs, ze doen hun job hoe dan ook graag en met een zekere trots die hen siert als geen ander. Het is allemaal begonnen met een aanvraag om een gat in de weg te komen dichten in een dorp ten westen van Tibnine op zo'n 10 km van de kust. Dit gat scheen te komen van een bom die op een paar meter van de weg in een veld was ingeslagen en pas tot ontploffing kwam wanneer ze al diep ondergronds was. De voortgebrachte druk heeft zo een gat in het asfalt geslagen. Toen ze bezig waren met het werk is iemand van een huis daar in de buurt komen vertellen dat ze net zo'n gat als in het veld in hun tuin hadden gevonden en of dat ze even wilden komen bekijken. Na een grondige check-up bleek er inderdaad op een paar meter van het huis een inslag van een bom te zijn maar ze was gelukkig niet ontploft. Het was aangeraden deze op te graven en dat zouden de mannen dan ook maar al te graag voor die mensen doen. Nu is dit niet zo vanzelfsprekend. Het vergt namelijk een hoop kennis en behendigheid om zo'n gevaarlijk ding bloot te leggen en aan de oppervlakte te brengen. Een bom dringt namelijk al gemakkelijk 4 meter diep de grond in en het kan net als een kogel van baan veranderen omdat het ergens tegenaf ketst. Het zoeken van dit explosief gevaar neemt dus veel tijd en geduld in beslag. De grond wordt met een kraan laag per laag afgeschraapt. Af en toe wordt er even halt gehouden om in de put te kruipen en met behulp van elektronische apperatuur ongeveer de richting van de bom te detecteren. Een secuur werkske daar hoef ik natuurlijk geen tekening bij te maken. Het graven heeft dan ook vier dagen(!) in beslag genomen toen er eindelijk een bom, met een naar schatting 250 kg tellende inhoud TNT, werd blootgelegd. Nu moesten we ons op een nog grotere en veilige afstand van de graafplaats zetten omdat de bom omhoog gehaald zou worden om ze vervolgens te ontmantelen. Ongetwijfeld een zenuwslopend werkske waar enkel (en nu zeg ik het weer) koele kikkers toe in staat zijn. Toen alles achter de rug was gingen we allemaal gretig naar onze troffee kijken. Een inposant ding dat je doet huiveren bij de gedachte welk leed het kan veroorzaken. Eind goed al goed durfde ik hier wel even te denken. Zo'n hulp aan de plaatselijke bevolking wordt erg gewaardeerd en ons vertrek uit het dorp leek dan ook een ware triomftocht. Van overal kwamen ze naar buiten om ons toe te wuiven en een dankbare glimlach te tonen. Dit is zeker niet mijn eerste zending en geloof me vrij, wij Belgen zijn een graag gezien volk in de gebieden waar we oppereren. Wij zijn altijd vriendelijk en zijn er steeds als de kippen bij als we iemand kunnen helpen. Hier beginnen ze het ook langzaam te zien dat wij er enkel zijn om ze te helpen. We worden niet meer bekogeld met stenen en een vriendelijke lach gaat er ook al eens vanaf. Ze beginnen zelfs met hun kinderen naar buiten te komen als we voorbij rijden zodat ze naar ons kunnen wuiven! Als dat geen blijk van vertrouwen is dan weet ik het ook niet meer. Zo mensen, nu is er toch weer een stukje van deze grote puzzel voor jullie zichtbaar. Ik wens jullie het beste toe en eindelijk een het begin van een goeie zomer. Vriendelijke groeten Franky
Wat te doen op een regenachtige zondagvoormiddag? Even een vrachtwagen in elkaar prutsen met de mecano's! Lukt aardig blijkbaar... doe zo verder zou ik zeggen...
Het aftellen begint!
Nog een volledige week en dan begint de geboorte van "klein sprot" echt wel te naderen. Op maandag 6 augustus proberen om de baby te draaien en als het lukt komen we terug naar huis tot de bevalling zich natuurlijk inzet. Indien het niet lukt volgt diezelfde dag de keizersnee. Het is dus kwestie van geluk hebben. Iedereen begint af te tellen en zeker de grootouders en één overgrootouder! Spannend voor iedereen. Gisteren was ik heel de dag in Frankrijk, toch wel ongeveer 350 km van huis en gelukkig kreeg ik geen telefoon dat Mireille weeën kreeg. In de vooravond was ik terug thuis en het dik buikje zag ik als eerste. Oef! weeral een geruststelling! Stel je voor dat ik zo ver van huis was en..... Nu ga ik niet meer weg, blijf in de omgeving. Mireille is vanaf maandag in zwangerschapsverlof en ik werk nog één week. Daarna vakantie en waarschijnlijk ook een vakantiejob als "pamperververser". De champagne staat klaar voor het feest, de partytent ligt klaar in de garage, Mireille haar valies staat klaar, ....... Laat maar komen zou ik zo zeggen.... hahaha...
In sommige ziekenhuizen vindt draaien van een kind plaats op de polikliniek, andere ziekenhuizen nemen u hiervoor kortdurend op. Degene die uw kind probeert te draaien is de gynaecoloog, een assistent of een in het ziekenhuis werkzame verloskundige. Men noemt het draaien van de baby ook een 'uitwendige kering'. U ligt op een bed of onderzoekbank. Voordat men met het draaien begint, controleert men nogmaals de harttonen en de ligging van het kind. In sommige ziekenhuizen krijgt u een injectie met een weeënremmend middel om ervoor te zorgen dat de baarmoeder soepel blijft en niet samentrekt. Een mogelijke bijwerking is dat uw hartslag versnelt en dat u last van hartkloppingen krijgt. Na een paar uur, wanneer het middel is uitgewerkt, verdwijnen deze bijwerkingen weer. Het is belangrijk dat u zo ontspannen mogelijk ligt en uw buikspieren niet aanspant. Soms is een kussen onder uw knieën prettig. Als u een goede houding heeft gevonden, pakt de verloskundige of arts met twee handen het kind vast. Eén hand pakt daarbij net boven uw schaambeen de billen van het kind en probeert deze omhoog te drukken. De andere hand pakt aan de bovenkant van uw buik het hoofd van het kind en probeert dit naar beneden te duwen. Op deze wijze duikelt het kind tot het met zijn hoofd beneden ligt. Een enkele keer, als de billen al wat in het bekken zijn ingedaald, drukt een assistent via de vagina (schede) de billen van het kind omhoog, om zo het draaien te vergemakkelijken. Na afloop controleert men voordat u naar huis gaat opnieuw de conditie van het kind. Dit gebeurt met een CTG (cardiotocogram) dat de harttonen van het kind registreert. (bron http://www.gezondheid.be)
26-07-2007
Fietsenmaker
Glenn op bezoek in de zaak van mijn broer! Een fiets in elkaar knutselen is eenvoudiger gezegd, dan gedaan. Nu ja, alle begin is moeilijk.... Doe zo verder en binnen enkele jaren ben je een echte fietsmecanieker!!
23-07-2007
De Buurjongen en familie kwaak
Op bezoek bij de buren! Aaron was blij met zijn bootje. We konden genieten van een lekker aperitief onder de notenboom! Het eten was lekker en een aangename sfeer! Familie kwaak bekeek alles vanop afstand...
20-07-2007
Het
Vandaag het park opengezet! Hier de eerste foto's...(met de muis aanklikken om te vergroten)
6 augustus
Ons klein sprot blijft maar "moeilijk" doen! Vandaag gingen we nogmaals op bezoek bij de gynecoloog. Nog steeds stuitligging en blijkbaar met één been omhoog en één been geplooid onder het lichaam. Op 6 augustus zal men proberen de baby te draaien, lukt het niet dan is een keizersnee het gevolg. Lukt het wel, dan kunnen we terug naar huis en afwachten tot de weeën beginnen. Het worden dus spannende weken....
19-07-2007
WEDSTRIJD
Wat word ik ......een jongen of een meisje...... raad ook mijn gewicht en geef een leuke naam op!
Diegene die het dichtst bij het gewicht is en het juiste geslacht heeft geraden wint een leuke attentie.
Veel Succes
Wedstrijd loopt tot de bevalling +/- 10 augustus 2007
17-07-2007
Feest in de Ardennen
Een feestje in de Ardennen bij mijn ouders! Het was bijzonder leuk...eten en vooral veel drinken. Wijn, veel wijn en daarna Ronsische Trippel.. Velen kropen naar huis... maar iedereen was bijzonder tevreden, en dat is het voornaamste!!
11-07-2007
Klein sprot!
Vandaag een kinderbedje gekocht! Straks misschien eens monteren en daarna volgt er wel een foto op de blog! Morgen nog een dagje werken en dan vertrekken we voor een verlengd weekend naar de Ardennen. Het zal onze laatste uitstap worden voor de bevalling en dus proberen er optimaal van te genieten. Mijn ouders vieren er namelijk feest en wij gaan een beetje helpen en uiteraard ook eens goed feesten. Ik wens iedereen een aangename week en een zonnig en sfeervol weekend. Groetjes en tot volgende week....
10-07-2007
Franky in Libanon deel 3
Gisteren verkreeg ik terug een mailtje van Franky uit Libanon! Zoals de vorige keren plaatst ik deze terug op onze blog zodat iedereen kan meeleven met onze makkers op vredesmissie!!
Beste mensen,
Het is nu een tijdje geleden dat ik nog wat nieuws heb vertelt uit het verre Libachoco. Dit is de laatste tijd vooral te wijten aan een druk programma. En dat is alleen maar goed. Dan gaat de tijd snel genoeg voorbij. Momenteel zit één vierde van onze zending erop en het ritme begint er langzaam in te komen. Dit wil daarom niet zeggen dat alles veel makkelijker gaat. Integendeel zelfs! We worden regelmatig geconfronteerd met tegenslagen die gelukkig nog te overzien zijn maar ons wel doet beseffen dat we altijd allert moeten blijven. Routine is de ergste vijand wordt wel eens gezegt. En in een land waar het gevaar niet altijd even zichtbaar is telt dit gezegde dubbel.
Zo'n week geleden kregen we de opdracht om 3 mannen van het Italiaanse leger af te voeren naar een burgerhospitaal in Saida. Dat ligt ten noorden van ons, vlak tegen de kust. Dat zou, om een zekere veiligheid te garanderen, gebeuren met twee voertuigen. Een ambulance waar m'n vaste collega Johan en ik in zitten. En een Pandour met nog drie collegas van dezelfde eenheid. Ik zal later nog een foto doorsturen dan kan je er een gezicht op plakken. Het probleem was echter dat niemand van ons dit traject kende en dat we dus de volledige weg op de kaart zelf moesten zoeken. Nu hoor ik jullie al denken; Die mannen van het leger worden toch betaald om te leren kaartlezen, wat is dat nu?! Jullie hebben volkomen gelijk maar jullie moeten tevens weten dat een kaart van deze streek lang niet dezelfde gedetailleerde weergave en stijl heeft dan deze die ons bekent zijn. Daar komt nog eens bovenop dat ons ter oren was gekomen dat een vorige groep van de Force Protection twee dagen daarvoor hopeloos verloren gereden was! Jullie moeten ook weten dat het uit den boze is om zomaar eender welke weg te gebruiken. Veiligheidshalve wordt er ons om de zoveel tijd een andere rijrichtng aangegeven. Dit is om te voorkomen dat de 'vijand' een routine in onze volgweg zou vinden en zo beter een aanslag kan voorbereiden. Dit is een zeer goed initiatief maar dat maakt er ons werk natuurlijk niet makkelijker op. Mits de mensen van de Pandour niet zo happig waren om het voortouw in de collone te nemen, zouden wij dan maar voorrop rijden. Het was Johan zijn beurt om te rijden dus werd het automatisch mijn verantwoordelijkheid onze groep zonder problemen door het bergachtige land te leiden. Een goede kaartstudie de avond voor vertrek vond ik geen overbodige luxe en ik heb er dan ook redelijk wat tijd in gestoken. Tevergeefs zou later blijken want de volgende morgen kwam het commando af met een nieuwe te volgen rijrichting. In plaats van over het Oosten te rijden moesten we richting Noorden volgen... Zo gaat het altijd en raar maar waar; vroeg of laat geraak je eraan gewoon. Langs het noorden dus! Na drie kwartier wegen inslaan, bochten volgen en richtingen kiezen werd het plots duidelijk dat we ergens vanaf het laatste checkpunt verkeerd waren gereden. Vanaf het moment dat ik dat doorhad hebben we ons stilgezet en probeerde ik ons samen met de groep te orienteren. Het werd snel duidelijk dat dit een onbegonnen werk bleek. Elke berg lijkt hier exact op de andere en weer een andere en weer...! De kaart was heel oppervlakkig en en in het landshap was er geen enkel herkenningspunt. Hoewel iemand uit de Pandour ook op zijn kaart heeft willen volgen, had hij geen enkel idee waar we ons bevonden. Terugkeren was geen optie want als je niet weet vanaf waar je juist verkeerd bent beginnen rijden, weet je ook niet vanaf waar je precies JUIST moet gaan beginnen rijden. En als je niet weet waar je verkeerd bent afgeslaan kan je onmogelijk weten waar je je op de kaart bevind. Hoe dan ook...of je nu iets van kaartlezen afweet of niet...iedereen beseft hier dat we in de nesten zaten. Ik begon dan ook m'n geduld te verliezen maar de mannen vroegen me om vooral rustig te blijven. Het is gek maar aan de toon van hun stem en aan hun blik leek het wel alsof ze alle hoop op mij hadden gelegd. Dit vertrouwen kon ik niet schaden. Ik herpakte me en deed alsof ik het had gevonden en dat ik een idee had waar we ons ongeveer bevonden. Puur op instinct en richtingsgevoel, kaart in de linkerhand en compas in de rechter, kwamen we uiteindelijk langs een UN-kamp. Dit moest volgens de kaart wel een kamp van de Fransen zijn want tegenover dit kamp op een heuvel moest er nog één liggen en inderdaad...De kaart liegt nooit! Alé, bijna nooit. We waren terug op de goeie weg maar we waren er nog lang niet. We zijn nog verschillende wegversperringen tegengekomen maar daar heb ik redelijk snel een alternatieve weg voor gevonden. Ik was meer dan blij toen we in de verte eindelijk de zee zagen opduiken. Een gevoel van trots overmande me, ik durf dat eerlijk zeggen. Als mensen op je vertrouwen en je kan dat vertrouwen inlossen dan geeft dit een heerlijk gevoel. Dit avontuur brengt de groep nog dichter naar elkaar toe. Zo'n gebeurtenis maakt ons sterk!
Dit zijn avonturen waar ik ooit voor heb getekend en waar ik nog geen seconde spijt van heb gehad. De landen die je ziet zijn met geen pen te beschrijven. De culturen die je leert kennen en de mensen erachter... Elk hebben ze hun verhaal, elk hebben ze hun thuis. Een familie en vrienden. Net als ik...
Liefste groeten Franky
09-07-2007
Het weekend is voorbij!
Voila, de nieuwe werkweek is weeral volop bezig! Het weekend was gelukkig zonnig, want momenteel valt de regen hier met bakken uit de lucht. Het Motortreffen is voorbij en we konden het droog houden! Om over iets anders te praten! Mireille haar buikje blijft zwellen. Ze riep daarnet vanuit de badkamer dat haar buikomtrek 99cm bedraagt! (normaal zou het 75 cm zijn). Ik weet het niet, maar mijn vrouwtje zegt dat! Ik zal het dus maar geloven en daarom dat ik het ook schrijf. Op 19 juli moeten we nog eens naar het hospitaal en dan krijgen we hoogstwaarschijnlijk een afspraak voor enkele dagen later om te proberen de baby te draaien. Tja, de akrobaat of balletdanseres blijft koppig met de stuit naar beneden zitten. De baby zal veel trekken hebben van zijn vader zegt Mireille. Moet je niet geloven hoor!! Morgen plaats ik nog een getuigenis van onze vriend Frank die in Libanon verblijft! Een fijne week verder en laat het maar regenen want dit weekend voorspellen ze 30 graden. Joepieeeeeeeeeeeee!!!!!!!!!!!!!!!!! Sangria, bbq, een fris palmpje, korte broek,...mmmm... ik verlang er naar!!
06-07-2007
Motorhappening!!!!
Op 8 Juli organiseren we met enkele vrienden een leuk motortreffen! Kom gerust langs...een ideale gelegenheid om elkaar beter te leren kennen!!! Het zal trouwens goed weer zijn!!!
03-07-2007
Beste Bloggers
De laatste tijd kom ik iets minder op blogbezoek! Sorry daarvoor, maar nogal gebrek aan tijd! Binnenkort moet Mireille bevallen, heel druk op het werk, van alles voorbereiden, enz.... Tevens organiseer ik dit weekend een motorhappening met enkele vrienden en uiteraard vraagt dit ook veel tijd en energie. Het weekend daarop vieren we feest met de familie in de Ardennen en zo vliegen de dagen en weken voorbij en ik heb gebrek aan tijd om veel te computeren. Maar geen nood, ik ben jullie niet vergeten en binnenkort kom ik jullie terug een bezoekje brengen.... tot dan..... en geniet van jullie vakantie en hopelijk mag de zon van de partij zijn!! Giliok
02-07-2007
Zwangerschap!!
Vandaag nogmaals naar Gent geweest, op bezoek bij de gynecoloog! Zoals verwacht ligt de baby nog steeds in stuitligging! Binnen twee weken dienen we terug te gaan en als de baby nog steeds verkeerd ligt, gaat men proberen deze te draaien. Dat zal nog zo gemakkelijk niet worden, daar hij/zij met zijn beentjes over zijn hoofd ligt. Het is dus nu al een akrobaat! Wat zal dat worden. Indien het niet wilt lukken, kan met opteren voor "stuitgeboorte" of de keizersnee. Nog even afwachten dus! Glenn, de zoon van 12 jaar, was vandaag ook mee en hij vond het wel leuk om dit alles eens te mogen volgen tijdens de echo! Hij had naderhand wel enkele vragen en vond het fascinerend om het hartje te zien kloppen. De mevrouw die de echo uitvoerde was dan ook een leuke dame die hem erbij betrok. Ze liet hem voelen aan de buik, vertelde wat ze allemaal zag en zo kon hij er iets van opsteken. Hij was blij ook al had hij enkele uren moeten wachten..... tja, geduld is een mooie deugd!!
01-07-2007
Het schooljaar is voorbij!!
Het Zesde leerjaar is verleden tijd en aldus bezorgden ze de vele aanwezige ouders een afscheidsfeest! De school "De toekomst in Avelgem" zorgde eveneens voor een leuke receptie en ja..... de klein mannen worden groot en vertrekken volgend jaar naar het Atheneum!!
Nog een volledige week en dan begint de geboorte van "klein sprot" echt wel te naderen. Op maandag 6 augustus proberen om de baby te draaien en als het lukt komen we terug naar huis tot de bevalling zich natuurlijk inzet. Indien het niet lukt volgt diezelfde dag de keizersnee. Het is dus kwestie van geluk hebben. Iedereen begint af te tellen en zeker de grootouders en één overgrootouder! Spannend voor iedereen.
Glenn op bezoek in de zaak van mijn broer! Een fiets in elkaar knutselen is eenvoudiger gezegd, dan gedaan. Nu ja, alle begin is moeilijk.... Doe zo verder en binnen enkele jaren ben je een echte fietsmecanieker!! 
Ons klein sprot blijft maar "moeilijk" doen! Vandaag gingen we nogmaals op bezoek bij de gynecoloog. Nog steeds stuitligging en blijkbaar met één been omhoog en één been geplooid onder het lichaam. Op 6 augustus zal men proberen de baby te draaien, lukt het niet dan is een keizersnee het gevolg. Lukt het wel, dan kunnen we terug naar huis en afwachten tot de weeën beginnen. Het worden dus spannende weken....
