Tijdens de vakantie ging ik werken in de haven van Antwerpen.
Dat was nog in de tijd dat de natiebazen hun bureel hadden in de paardenstallen.
Toen een van die natiebazen ontdekte dat ik zonder dt fouten kon schrijven vroeg hij of ik niet wou blijven. Even getwijfeld. Maar containers en computer gingen de havenarbeid volledig veranderen.
Ik heb dan 2 containerterminals helpen opstarten: Delwaidedok en Scheldeterminal. Zo was ik gelanceerd.
Toen in 2002 mijn huisarts zei dat ik te lang en te hard had gewerkt was dat een goede uitvlucht om op pensioen te gaan.
Ondertussen of liever lang daarvoor was ik wel getrouwd en had 3 kinderen geadopteerd uit Indonesia.
Sinds mijn pensioen zit ik nu elk jaar iets minder dan 180 dagen in die parel van smaragd.
Ik woon daar in Wuring/Maumere op het eiland Flores, provincie N.T.T.
De bevolking bestaat uit de oorspronkelijke bewoners van het eiland (katholiek maar niet fanatiek) en Bugis en Bajos (zeenomaden en moslims maar ook niet fantiek).
In Bali (Ubud) heb ik ook connecties. Vandaar mijn naam Pak Cok afkorting van Bapak Cokorda. Het is ginder zo warm en vermoeiend dat alle veel gebruikte woorden worden afgekort.
Cardoner is het tijdschrift voor ignatiaanse spiritualiteit.
Dit blad verschijnt drie keer per jaar.
Een jaarabonnement kost slechts 10 euro voor drie nummers.
Zo neemt u een abonnement op Cardoner
Voor België: stort 10 euro op rekening BE53000140044253 tnv Cardoner, 1030 Brussel.
Vermeld In de 'Vrije Mededeling'onderaan nogmaals uw naam en volledig adres waar het exemplaar naar toe kan worden gezonden.
Uw postadres is op ons bankafschrift alleen zichtbaar als u het nog eens apart vermeldt !
U ontvangt dan de drie nummers van de lopende jaargang, en bent abonnee totdat u het tijdschrift opzegt.
De titel van het blad gaat terug op volgende verhaal van Ignatius uit het boek:
HET VERHAAL VAN DE PELGRIM (p.30)
Onderweg ging hij even zitten met zijn gezicht naar de rivier de Cardoner, die daar in de diepte stroomde. Terwijl hij daar zat, begonnen hem de ogen van het verstand open te gaan. Niet dat hij een visioen zag, maar hij kreeg inzicht in veel dingen en verwierf veel kennis, zowel op het terrein van het geestelijke als inzake geloof en wetenschap. Dat ging met zo'n sterke verlichting gepaard, dat hem alle dingen nieuw schenen.
Dit boek ligt nu op mijn nachttafel en ik wil het van harte aan alle gezellen aanbevelen
WAT BETEKENT HET OM GEZEL of TOCHTGENOOT TE ZIJN IN DEZE TIJD?
TITEL : De Heer van de vriendschap
Redactie: Jacques Haers, Hans van Leeuwen, Mark Rotsaert
ISBN-number: 9789031722693
Aantal blz: 278
Uitgever: NV Uitgeverij Altiora Averbode
TIP : Dit boek is in bijna alle Vlaamse stadsbibliotheken beschikbaar.
De titel van het boek dat vijfhonderd jaar na de geboorte van Franciscus Xaverius en Pierre Favre en vierhonderdvijftig jaar na het overlijden van Ignatius werd uitgegeven, dekt namelijk heel goed de lading: De Heer van de vriendschap gaat over de vriendschap tussen de gezellen (de leden van de Sociëteit in eerste instantie, maar ruimer genomen ook alle andere gezellen)én de vriendschap met de Heer zelf.
Het corpus van het boek wordt gevormd door drie delen, die achtereenvolgens de themas van de vriendschap, de onderscheiding en de zending behandelen.
Het is mooi hoe in het eerste deel met de bespreking van dagboekfragmenten van Egied Van Broeckhoven doorgestoten wordt naar de mystieke diepte van vriendschap. Want, zo schrijft Egied: Het feit dat God mens is geworden biedt de liefde nieuwe perspectieven (blz. 35). Vervolgens wordt nagedacht over de vraag hoe vriendschappen zowel binnen als buiten de Sociëteit goed geordend kunnen zijn, hoe ze een hulp kunnen zijn bij het zoeken naar Gods wil, hoe een welbegrepen vriendschap de eigenlijke grond vormt van de Sociëteit, veeleer dan een hiërarchie enz. Ordening heeft iedere gelovige nodig. De heel concrete bezorgdheid voor een naar waarheid beleefde vriendschap in de Heer is nooit ver weg. De eerste taak van pastorale zorg is de mensen te vertellen dat God hen liefheeft. We hebben, soms pijnlijk, ontdekt dat dit nieuw is voor veel christenen, misschien in het bijzonder voor veel celibatairen, tenminste op een serieus existentieel niveau (blz. 64).
In het tweede deel wordt het thema van de onderscheiding op een frisse wijze aangebracht. Wie evangelisch verlangt te leven, zal voldoende merken of een keuze of daad dat diepe verlangen tegenspreekt of er net mee overeenstemt, door de innerlijke reactie erop. De grondrichting van het leven van een mens wordt bepaald door het overwicht van de liefde op het egoïsme, of omgekeerd van het egoïsme op de liefde. Als de liefde het overwicht heeft, zal elke keuze die in de kaart speelt van dat overwicht zich zonder hevige reactie voltrekken; het zal dat overwicht verder uitdiepen en laten openbloeien. Een keuze die tegen dat overwicht ingaat, brengt onrust en weerstand (blz. 103).
In het laatste deel wordt weliswaar gesproken over de zending van elke christen, maar leren we, meer in het bijzonder, ook de eigenheid van de jezuïet beter kennen. De betekenis van de zending is voor de Sociëteit van zo groot belang dat we haar wezen pas goed begrijpen als we van deze gemeenschap in de zending niet enkel zien dat het een groep (societas) is, maar ook dat haar eenheid en kenmerk precies in het gezonden zijn ligt. Wij zijn allicht verbaasd te horen dat missies pas in de zestiende eeuw gebruikt begon te worden in onze eigentijdse betekenis van het naar andere landen gaan met het doel de blijde boodschap te verkondigen. ( ) Jezuïeten waren er als eersten bij om het nieuwe gebruik te introduceren. ( ) Dit maakt zending tot een zeer bijzonder jezuïtisch woord (blz. 222-223). Als de gelofte van stabiliteit iemand tot monnik maakte, dan maakte de gelofte van mobiliteit een gelofte om naar welk deel ook van de wereld te trekken omwille van het heil der zielen iemand tot jezuïet (blz. 229).
Conclusie: het is een fascinerend boek, niet om in één ruk uit te lezen, maar om mondjesmaat tot je te nemen, een boek zowel geschikt voor studie als voor meditatie (daarvoor is overigens op het einde van elk deel een verzameling van enkele meditatieve teksten en begeleidende meditatievraagjes opgenomen).
Deze bespreking is ingekort overgenomen uit CARDONER en is van de hand van Pieter Van Petegem.
BRAINSTORMING VAN MOGELIJKHEDEN TOT VERDERE GROEPSVORMING
Misschien kunnen onze creatieve Antwerpenaars een FEESTCOMITE vormen. Zij kunnen een origineel programma uitwerken, eventueel op een andere locatie. Herman Antonissen heeft hierover ervaring uit zijn beroepsverleden.
Misschien kunnen onze vier jezuïeten op latere datum (een jaar later) eens iets organiseren.
Bezoek aan Rome met Luk Corluy en Mark Rotsaert als gids
Een vertelnamiddag met Mark Rotsaert over Rome, Paus Franciscus en de Sociëteit
Misschien kunnen we van locatie veranderen. Heverlee is ook een uniek kader met veel mogelijkheden en de omgeving van Heverlee en Leuven biedt nog meer mogelijkheden.
Een dagje Leuven met Middag Aperitiefconcert, bezoek aan museum M, de vernieuwde Kruidtuin of zoveel andere mogelijkheden naar wens
Misschien (en hopelijk) ontstaan er intense contacten tussen bepaalde mensen die een subgroep gaan vormen. Zij kunnen later wat organiseren voor de volledige groep.
Kameolon-groep : later kunnen we misschien wel eens voor één dag of een halve dag een bezinningsgroep, een studiegroep, een werkgroep, een bouworde-groep of een sociale actiegroep zijn, een natuurvrienden groepje, een kunstminnend groepje, een muziekminnend groepje . Als we in de Oriëntatiefase zijn kan dat stof van discussie zijn wat we gaan doen maar eerste soliede relaties smeden!
(open ruimte voor jouw ideeën )
Als voorbereiding kunnen wij in het eerst kwartaal van 2016 een eerste schriftelijk peiling houden naar voorkeuren, behoeften, wensen en suggesties.
Brainstorming in groep volgens de regels van de kunst levert altijd veel veel meer ideeën op Daarna kan men alle ideeën op hun haalbaarheid en wenselijkheid afwegen en tot één concreet voorstel komen
Last but not least: hopelijk blijven we gespaard van overlijdens en begrafenissen want dan zullen de overlevers zeker (hopelijk) willen samenkomen .
(open ruimte voor jouw ideeën )
Niet te vergeten dat wij na zestig jaar nog eens kunnen samenkomen. Op weg naar 07/09/2020 (1960+60) .Bij leven en welzijn
...de toekomst.... is een open verhaal.... dat wijzelf nog kunnen schrijven....
Uit de voorgaande bevraging over onze groepsvorming is gebleken dat eerst de kennismakingsfase en de relatieopbouw in de groep nu onze eerste prioriteit moet zijn. Je kan herlezen wat in DEEL één over dit onderwerp staat in de lange alinea over de KENNISMAKINGFASE.
We kunnen dit als volgt kort samenvatten :
Ontstaat er een begin van vertrouwen én verbondenheid én intimiteit én betrokkenheid?
Ontstaat er commitment voor de groep als groep?
Wil ik tot deze groep behoren?
Hoeveel wil ik hierin van mijzelf investeren?
Wat wil ik krijgen van de groep en wat wil ik geven aan de groep?
Kan hieruit een echte lotsverbondenheid groeien?
We moeten realistisch zijn!
In deze fase zijn we geen werkgroep, geen projectgroep, geen bezinningsgroep, geen studiegroep, geen sociale actie groep, geen beroepsgroep, geen leken-jezuïeten groep. We laten het best open wat we als groep nog kunnen w orden. Maar dat hoort tot de gesprekken en discussies in de latere Oriëntatiefase.
Wat zijn we nu wel reeds?
We zijn een vriendengroep, een gezel-lige vrienden groep en een praatgroep.
Er is niets verkeerd mee dat we bij elkaar komen alleen maar voor het plezier van mekaar te ont---moeten. Bestaat er iets mooier en meer deugddoende dan de vreugde van echte ontmoetingen tussen vrienden. Misschien juist door hun grote diversiteit!
Het vertrouwen kan groeien en ook de lotsverbondenheid.
Of we het willen of niet we zijn tochtgenoten van elkaar in de laatste fase van ons leven. Wat steun en een luisterend oor kunnen in bepaalde omstandigheden best gebruiken!
Lees de Haiku Opera in vier bedrijven.
Vervolg : DEEL vier : Brainstorming van mogelijkheden
In een groep moet er altijd aandacht zijn voor drie basisvoorwaarden voor het welslagen : de relatievorming én de gezamenlijke gerichtheid op een taak of doel én het voornaamste is het commitment. In de mate dat de relaties in de groep goed zijn zal het commitment voor de groep als groep ook goed zijn en dan volgt daaruit heel gemakkelijk het commitment voor de taak of het groepsdoel.
In de oriëntatiefase komt de vraag boven: wat willen wij als groep? Hoe zien wij onze toekomst? Welk soort groep willen wij zijn? Zijn wij louter een vriendengroep? Een projectgroep? Een bezinningsgroep? Een studiegroep? Een groep gezellen? Een groep tochtgenoten?
Mijn aanvoelen (en zelfevaluatie): Pas hier kwam de interactie in de groep op gang. Het is dan ook normaal dat de eerste verschillen naar boven komen. Dit is eigenlijk het begin van de volgende fase in de groepsontwikkeling en dus de groepsproductie van zichzelf de STORMINGFASE. Deze confrontaties van verschillende meningen is absoluut noodzakelijk alvorens een groep aan de volgende fase kan beginnen : NORMING.
De oriëntatiefase snel willen afhandelen onder tijdsdruk en terwijl iedereen zat te wachten om naar huis te kunnen (of te mogen) was niet de goede aanpak van ons als animator. De vraagstelling om het dit gedeelte te starten was ook niet aangepast aan deze fase. Wanneer gaan wij terug samenkomen? Met welke formule? Met de echtgenotes of niet? Met welke inhoud? Teveel vragen om zo maar snel als dessert door te spoelen.
Alvorens over de concrete invullingen van volgende meetings te beginnen brainstormen moeten de vragen die hierboven staan worden op geklaard.
Welk soort groep willen wij zijn?
Zijn wij louter een vriendengroep? Een projectgroep? Een bezinningsgroep? Een studiegroep? Een groep gezellen? Een groep tochtgenoten?
SAMENVATTING EN BESLUIT
Ik heb open en bloot mijn zelfkritiek gegeven en mijn suggesties vanuit mijn ervaringen met groepsdynamica.
Nu is het aan jullie. Ik daag ieder van jullie uit om te antwoorden op onderstaande vragen.
1. FEEDBACK EN EVALUATIE : Graag wil ik van ieder van jullie feedback hoe jullie de Kennismakingsfase en de Oriëntatiefase hebben ervaren.
2. DE KENNISMAKINGSFASE (de relatieopbouw) IS NOG NIET AFGEROND. Willen jullie daarin nog tijd en energie in investeren? Het eerste wat een groep produceert is zichzelf als groep. Hoeveel willen jullie investeren om een WARME en HECHTE groep te worden?
3. DE ORIËNTATIEFASE MOET EIGENLIJK NOG HELEMAAL BEGINNEN. Welk soort groep willen wij zijn? Dit is onze alles of niets vraag? Als deze vraag eenstemmig wordt opgelost alleen dan is onze groep leefbaar en heeft hij toekomst. Dit vraagt om gesprekken, om dialoog en confrontatie. Willen jullie daarin nog tijd en energie in investeren? Vergeet het niet : Het eerste wat een groep produceert is zichzelf als groep.
4. COMMITMENT : Wil ik tot deze groep behoren? Hoeveel wil ik hierin van mijzelf investeren? Wat wil ik krijgen van de groep en wat wil ik geven aan de groep? Kan hieruit een echte lotsverbondenheid groeien?
In de mate dat de relaties in de groep goed zijn zal het commitment voor de groep als groep ook goed zijn en dan volgt daaruit heel gemakkelijk het commitment voor de taak of het groepsdoel.
Vervolg: Deel drie : Wat is haalbaar in de toekomst?
Om een antwoord te zoeken op deze deze vraag kunnen wij beroep doen op een model uit de groepsdynamica dat veel wordt gebruikt: het model van Tuckman. Het model beschrijft de stadia van groepsontwikkeling die iedere groep doorloopt in vier fasen: Forming Storming Norming Performing.
Op google kan je hier heel wat over lezen en op google/afbeeldingen staan zeer goede schemas over dit op praktijk gebaseerde model.
Een hechte groep ontstaat niet vanzelf. Sommige groepen weten zich op te werken tot een hecht samenwerkingsverband andere groepen geraken zelfs moeilijk opgestart of vallen na een tijd ruziënd uiteen.
Het eerste wat een groep produceert is zichzelf als groep. Dus een groep kan maar ontstaan en groeien als men energie én aandacht én tijd én zorg besteed aan de groepsontwikkeling. Zijn wij reeds een groep? Neen!
Willen wij een 'hechte'groep worden? Dat is onze kernvraag. Wat wil ieder van ons investeren van zijn tijd en energie om onze groep tot bloei te brengen? Niemand komt er onder uit: Wat wil ik persoonlijk investeren in onze groep?
Laat ons dus wat meer in detail kijken wat de groepsproductie van zichzelf inhoud in de eerste fase: FORMING.
Er zijn in deze beginfase FORMING twee evidente sub-fasen: de Kennismakingsfase en de Oriëntatiefase.
KENNISMAKINGSFASE (relatieopbouw?)
Laat ons kijken naar wat het model zegt en wat wij in onze groep hebben ervaren.
De deelnemers nemen een afwachtende houding aan. Er is nog geen groepsgevoel en de individuele posities en rollen zijn nog niet ingenomen. De vragen waar iedereen in zijn achterhoofd mee zit zijn. Wie is wie? Kan ik hier mijzelf zijn? Wat wordt van mij verwacht? Wat wordt hier geaccepteerd of niet? In welke mate wil ik iets bloot geven van mijzelf? Voel ik mij hier op mijn plaats? Wordt gewaardeerd wat ik zeg of doe? Kan ik mij inleven in wat anderen zeggen? Wordt er wederkerige waardering gegeven? Wat kan deze groep mij geven? Wat kan of wil ik aan deze groep geven/bijdrage?
Kortom groeit er vertrouwen in de groep en in elkaar? Waarderen wij mekaar? Zie mij mekaar zitten? Voel ik mij uitgenodigd om mee te gaan met deze groep en met iedereen afzonderlijk? Ontstaat er een begin van verbondenheid én intimiteit én betrokkenheid?
Mijn aanvoelen (en zelfevaluatie): Wij hebben veel te weinig tijd voorzien én genomen voor deze fase. Mijn inleiding met te zeggen dat iedereen slechts drie minuten kreeg was zeker nier de meest gepaste inleiding. De tijdsdruk was te groot en het feit dat de kennismakingsronde in de namiddag moest verder gezet worden was zeer nadelig voor het groepsproces én een hypotheek op de oriëntatiefase die daarop volgde.
Vervolg :
ORIENTATIEFASE (Waarom zijn wij hier samen?) DEEL twee
Dit boek is verbeterde en meer uitgebreide versie van een vroeger boek met als titel : De buitenkant van de religie. Wij hebben de eerste versie volledig gelezen en daarom durven we dit boek ten stelligste aanbevelen met deze inleidende voorstelling.
Religie is vanuit meerdere invalshoeken te bekijken. Er is de zogenaamde kern van religie : de religieuze beleving, die wordt bestudeerd door psychologen, filosofen en theologen. Maar we kunnen het ook hebben over de buitenkant van de religie namelijk religie als een maatschappelijk, sociaal en cultureel verschijnsel. Niet zelden is de verwarring van totaal verschillende invalshoeken de oorzaak van verhitte debatten en misverstanden.
Dit boek bekijkt religie vanuit de tweede invalshoek en gaat hete hangijzers niet uit de weg:
Hoe kan men religies vergelijken op het stuk van hun godsbeeld, mensbeeld en wereldbeeld?
Hoe kan men de merkwaardige evolutie (secularisatie) van het westerse christendom verklaren?
Waaraan is de dalende participatie aan het religieuze gemeenschapsleven en cultuur toe te schrijven?
Waarom zijn de religieuze gemeenschappen zo verschillend georganiseerd?
Hoe werd de spanning tussen religie en politiek vroeger en hoe tegenwoordig opgelost?
Deze vragen zullen iedereen boeien die zich voor religie interesseert. Dit boek biedt wetenschappelijk gefundeerde en inspirerende antwoorden.
De nieuwe titel van zijn boek legt de auteur uit in zijn voorwoord als volgt.
De religie is een sociale constructie voor zover ze gepaard gaat met gemeenschaps- en cultuurvorming. Dat wil hoegenaamd niet zeggen dat ze een kunstmatige, onnatuurlijke constructie is. Tenslotte is bijvoorbeeld ook de moraal een sociale constructie die in de loop van haar ontwikkeling behoefte heeft gehad aan de steun van een gemeenschap en van haar cultuur. De vraag is dus niet of de religie een sociaal en cultureel draagvlag nodig heeft, maar welk draagvlak zij nodig heeft. Die vraag is een andere dan de vraag naar de waarheid en de waarde van de religie. Deze laatste vraag blijft voorbehouden voor het denken van filosofen en theologen. De eerste, meer bescheiden vraag behoort tot het domein van de menswetenschappen en, meer in het bijzonder, tot die van de sociologie.
Het boek gaan dus over de maatschappelijke omstandigheden die de participatie aan de religieuze gemeenschap en cultuur ondersteunen of hinderen, die haar geloofwaardigheid ondermijnen of bevestigen. Religieuze levensbeschouwingen hebben een geschiedenis en worden ontwikkeld. Dat is gemakkelijk te constateren. Maar hoe die ontwikkeling verklaren? Dat is heel wat moeilijker, ook voor sociologen die hieraan heel wat aandacht hebben besteed onder de noemer secularisatie.
Het fenomeen secularisatie kennen wij maar al te goed en hebben wij aan den lijve zelf ervaren maar het begrijpen en verklaren daarvoor moet je onder andere dit boek lezen. Voor wie meer inzicht wil verwerven is dit een uitmuntend boek. Maar het vraagt wel een zekere inspanning want het is een degelijk onderbouwd wetenschappelijk boek van topniveau.
Het volledige Voorwoord van de auteur vindt je in de bijlage.
Er zijn heel wat websites waarop je meer kan te weten komen over onze vriend en gezel Bert Rosseels.
http://www.parochie-pinksterkerk.be/ Ga op deze website links onderaan naar: Reportages : Op deze pagina vindt u (foto)-verslagen van recente activiteiten.
http://www.parochie-pinksterkerk.be/aanstelling.html
Hier vindt je een inspirerende tekst en prachtige fotos bij zijn aanstelling tot pastoor van de Turnhoutse Binnenstad.
http://www.jezuieten.org/nl/bert-rosseels-sj
Hier volgt een citaat over hoe hijzelf zijn rol als pastoor ziet.
Een jezuïet-pastoor is zoiets als een vreemde eend in de bijt, als een vreemde in de kring van bekenden. Een parochie bedienen behoort namelijk niet direct tot het apostolaat van de Vlaamse jezuïeten. In tegenstelling tot priesters van het bisdom wordt een jezuïet daar niet toe opgeleid; als pastoor komt hij dus in een voor hem minder bekende wereld, die van een bisdom, die van het instituut Kerk.
Een parochie is een structuur die deel uitmaakt van grotere structuren, zo leert de eerste ervaring. We leven pastoraal gezien in een overgangstijd: van kleine structuur naar grotere, van parochie naar federatie/dekenaat. Het onderhoud van een structuur, klein of groot, kost veel tijd en energie. Dit gaat helaas dikwijls ten koste van datgene waar mensen echt nood aan hebben. Het leren onderscheiden waar het op aankomt wordt dan de grote uitdaging.
Structuren zijn echter noodzakelijk om een gemeenschap te kaderen. Liturgie en initiatiesacramenten kunnen alleen maar beleefd worden in een geloofsgemeenschap, de parochie, die mensen met elkaar verbindt. Waar vroeger de parochie een territoriale evidentie was, kiezen mensen nu dikwijls zelf om te behoren tot een bepaalde geloofsgemeenschap, de keuzeparochie.
Als jezuïet-pastoor van de parochie Pinksterkerk in Turnhout, die haar wortels heeft in de gemeenschap van het Sint-Jozefcollege, wil ik in mijn parochiewerk twee elementen extra aandacht geven: de kwaliteit van de liturgische vieringen en de zorg voor elke mens persoonlijk.
Daarnaast heb ik ook een verborgen parochie, mensen met wie je, gewild of ongewild, op alle mogelijk plaatsen en momenten van het leven in contact komt. Mensen die je leert kennen bij een gesprek op de hoek van de straat, naar aanleiding van een doopsel van hun kind, een huwelijk, een begrafenis enz. Mensen die niet direct willen aansluiten bij een gemeenschap, daar zelfs voor huiveren, maar nood hebben aan een persoonlijk gesprek, aan aandacht voor hun zoekend in de wereld staan, kortom, aan een priester.
Zoals beloofd deel ik u nu reeds mede dat de cultuurreis naar Noord-Spanje doorgaat onder mijn leiding, van 20 april tot en met 24 april 2016. De reis doorheen het Baskenland is beschreven inde brochure van Davidsfonds op pagina 94. Grosso modo wordt stil gestaan bij de geschiedkundige en architecturale hoogstandjes van de streek, m.n. San Telmomuseum (San Sebastian), Guernica (de heilige stad van de Basken) de moderna architectuur van Bilbao en een uitgebreid bezoek aan het Guggenheimmuseum. Uiteraard wordt Loyola aangedaan.
Inschrijvingen: min. 15 personen, max. 25 personen.
Kostprijs:E1.255
De reis naar de "Reducciones" beslaat 14 dagen. Zelf opteer ik voor de formule dat de geïnteresseerden eerst mijn vier lezingen van telkenmale 2U zouden volgen. Dit vergemakkelijkt uitermate de visie op de reducties en bepaart mij heel wat tijd dat anders besteed dient te worden aan uitleg.
Hoe ziet de reis eruit?
Dag 1: Brussel - Buenos Aires, via Amsterdam
Dag 2: Buenos - Aires - Asunción: ochtendvlucht . In de namiddag
stadsrondleiding in Asunción.
Dag 3: Asunción - Santa Maria - Encarnación: bezoek aan de reduc-
ciones Santa Maria de Fé en daarna San Ignacio, de oudste re-
tie in Paraguay
Dag 4 Encarnación: bezoek aan Santiago de las Misiones en San
Cosme y Damian, met een astronomisch observatorium
Dag 5: Encarnación - Bella Vista: bezoek aan de reductie Trinidad
de Paraná en Jesus de Tavarangue, beide UNESCO werelderfgoed.
's avonds klank- en lichtshow
Dag 6: Bella Vista - Posadas (Argentinië): uitleg over de "maté-
cultuur. De Yerba maté speelde een immens belangrijke rol in
de reducties.
Dag 7: Posadas - Puerto Iguazú: doorheen schitterende subtropische
bossen naar Puerto Guazú. Onderweg bezoeken we de ruïnes van
de reducties van San Ignacio Mini (schitterend), Santa Ana
en Loreto. Loreto bezat de eerste drukkerij van Amerika.
Dag 8: Puerto Iguazú: de watervallen van Iguazú behoren tot de
mooiste natuurfenomen op aarde. We bezoeken de watervallen
langs de Argentijnse kant.
Dag 9: Puerto Iguazú - Córdoba: binnenlandse vlucht
Dag 10: stadsrondleiding (kathedraal, stadhuis, klooster van Santa
Catarina, enz.). Córdoba groeide uit tot het centrum van de
Spaanse jezuïtenprovincie in Zuidoost-Amerika met een novi-
ciaat, studiehuis (filosofie en theologie), college, univer-
siteit en provincialaat.
Dag 11: Córdoba: bezoek aan het Nationaal Jezuïtisch Museum van
Jesus aria, de "estancia" van Caroya en aan de kapel van
Candonga.
Dag 12: Córdoba - La Cumbrecita - Córdoba: bustransfer over een
prachtige bergweg naar La Cumbrecita in de Calamuchitavallei.
Onderweg bezoeken we de "estancia' Alta Gracia.
Dag 13: Binnenlandse vlucht: Córdoba - Buanos Aires. Avondvlucht
naar Amsterdam
Dag 14: Aankomst in Amsterdam en aansluitend transfer naar Brussel.
Inschrijvingen: min. 15 personen
Kostprijs: E.5395
***Begin volgend jaar verzorg ik een aantal lezingen bij Davids
fonds Academie over de "conquista en de Reconquista in
al-Andalus". Daarover meer in een volgend bericht.
Het is al 55 jaar geleden dat wij mekaar voor het eerst ontmoetten op 7 september 1960.
We waren toen met 21 en iedereen opnieuw samenbrengen is helaas onmogelijk, alleen al omdat Luk Kongs, Tony Hennen en Frank Delmartino reeds overleden zijn.
We zullen toch nog met zestien aanwezig zijn op onze reünie en dat is al heel succes.
Alleen Marc Vanlinthout en Bert Rosseels zijn verhinderd en moeten forfait geven. Het is wel erg spijtig dat ze er niet bij zullen zijn.
Het tijdschema van de dag ziet er uit als volgt:
11u: Warme welkom door het comité.
Er is koffie, thee, water en fruitsap voorzien;
11u30: Wie is wie ook al weer?
Groepsvorming en delen van informatie onder elkaar;
12u30: Rijkelijk aperitief (en wandeling per drie?);
13u: Verzorgde feestmaaltijd (met een paar verrassingen);
15u: Mogelijkheid tot vernieuwde ONTDEKKING van de Oude Abdij en omgeving;
16u: "Gezel-lige" afronding in groep. Eén thema kan dan zijn: hoe zien wij onze vriendengroep in de toekomst?
We verwachten dat we nog tijd te kort zullen hebben en voorzien dus geen einduur. We kunnen blijven napraten, een pint gaan drinken in het dorp of http://www.heilighuizeken.be/
De foto's van de dag zelf kan je bekijken door te klikken op volgende link
(je kan ze van daar ook downloaden) : ttps://picasaweb.google.com/tuur.struyve/20150825GezellenInDrongen?authkey=Gv1sRgCN_t-srnmdWA8wE
We hebben spijtig genoeg geen groepsfoto...maar dat is reeds één goede reden om in 2016 terug samen te komen !
