Ik ben Gert Luyckx
Ik ben een man en woon in Ingelmunster (België) en mijn beroep is projectleider bij Aquafin.
Ik ben geboren op 07/09/1970 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen, fietsen (op 't gemak), TV kijken.
of hoe een Limburger woont in West-Vlaanderen, werkt in Antwerpen en loopt waar het hem uitkomt...
28-02-2010
Trail des Jonquilles
Vrij vertaald: 'Loop van de narcissen'... Klinkt een beetje soft, maar dat bleek het allesbehalve te zijn.
Samen met Chris Peeters, die in voorbereiding is voor de Dode Zee-marathon, vertrok ik vandaag richting Henegouwen voor een trail van 31km. De weersvoorspellingen waren allesbehalve: veel regen en een stormwind. Het was dan met niet al teveel goesting dat ik 's morgens vertrok. Onderweg bleek al dat het weer toch beter was dan de voorspellingen aangaven. Ook ter plaatse was het droog en viel de wind goed mee.
Om 9u30 werd de start gegeven. Allemaal samen, de mensen voor de 20km en die voor de 31km.
Eerst werd er een kort stukje omhoog gelopen, om dan 180 graden te draaien en terug af te dalen. Er ontstond een uitgerekte sliert lopers die onderaan de heuvel terug tot stilstand kwam omdat er een smalle passage langs een trap moest genomen worden. Een beetje een rare situatie, maar soit...
Bovenaan de trappen begon dan de eigenlijke trail. Van Chris was al lang geen spoor meer. Onderaan de trap zag ik haar nog even staan, maar zij was iets vlotter in het wringen naar boven. De eerste kimometers waren nog redelijk goed beloopbaar. Wel hier en daar grote plassen waar de meeste lopers toch nog moeite deden om er niet middenin te trappen. Een aantal paadjes op het onverharde waren zo smal dat je mooi op één lijn moest blijven lopen. Geen probleem want het tempo van de trein waar ik inzat, was zeker hoog genoeg. Na een kilometer of 6 kwam ik terug bij Chris, niet zo ver voor een klim die moest genomen worden met behulp van een touw. Spekglad was het hier. Op veel plaatsen in het bos was het trouwens glad. Sommige afdalingen moest je nemen door steeds naar een volgende boom te lopen en deze vast te grijpen om af te remmen.
Na een 10-tal km liep er nog een andere vrouw in onze buurt, een Italiaanse bleek na een kort interview. Ook zij liep de 31km. Uit de reacties van de seingevers onderweg konden we opmaken dat er niet teveel vrouwen voor ons liepen. Aangezien het podium bij de mannen er vandaag voor mij niet inzat :-) , kon ik misschien wel een handje toesteken om Chris aan een podiumplaats te helpen.
Eerst was het plan om gewoon in het zog van de Italiaanse te blijven. Dat deden we dan ook enkele kilometers. Op een zwaar moderig stuk, met de wind pal op kop, moest ze echter een gat laten. Toen heb ik een stuk kopwerk gedaan om de kloof wat te vergroten. Aan de eerste bevoorrading - na 12 km - hadden we dan ook al een kloofje geslagen. Na de bevoorrading kwam ze echter terug. Je kon merken dat zij in het echte 'trail-gedeelte' de betere was. Als er wat meer snelheid kon gemaakt worden, was zij in het nadeel. Ik voelde ondertussen ook dat dat kopwerk in mijn kleren begon te zitten. Niet zo vreemd, want ik was niet speciaal goed voorbereid voor dit lange, zware werk. Ik had dan ook al aan Chris laten weten dat ze zeker niet op mij moest wachten, dat ik wel zou overschakelen naar een lagere versnelling. Vooral in de afdalingen moest ik de rol lossen. Ik voelde af en toe zelfs beginnende krampen opkomen in de kuiten. Een aantal hellingen in het bos waren te zwaar om op te lopen en werden naar boven gestapt.
Op een bepaald moment maakte Chris een slipper en ging plat op de buik. Ze had even last van de enkel en we hebben dan een stuk gestapt. De Italiaanse liep toen een stuk weg. Wat later konden we toch terug beginnen lopen, de concurrente bleef in het vizier. Dan kwam er een laatste stuk waar ik nog wat energie vond. Een licht stijgende asfaltweg. Hier kon ik eerst terugkomen bij Chris en kon haar verder mee op sleeptouw nemen tot in het zog van de Italiaanse. Toen we erbij kwamen, was het parcours vlak en goed beloopbaar. Ik vroeg of ik moest doorgaan en deed dat dan ook. Even versnellen en de Italiaanse ging niet mee. We sloegen vrij snel een behoorlijke kloof en hielden die tot aan de tweede bevoorrading, bij km 24. En dan was bij mij de kruik leeg, het vat af. Net op het moment dat we nog loodzware passages door zompige weiden voorgeschoteld kregen. Chris ging er dan vandoor. Ik probeerde de krampen af te houden. Eén keer stopte ik om even te stretchen. Op dat moment stak de Italiaanse deelneemster me voorbij. Ik had eerst nog gehoopt dat ik bij haar zou kunnen aanpikken, maar ik voelde als snel dat dat er niet meer inzat. Op het einde moesten we nog een paar keer door een rivier. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik tot boven mijn middel in het water gezeten heb. Al goed dat dit in de laatste kilometer was, want ik begon het serieus koud te krijgen. Ik zat volledig door mijn energievoorraad. Na 3u15' bereikte ik de finish! Hiermee werd ik 46ste van de 122 finishers. Chris liep toch nog een kleine 5 minuten weg van mij in het laatste gedeelte van de wedstrijd en behaalde de tweede plaats bij de dames. Ik at voor het douchen nog snel 37 stukken peperkoek en 21 stukken zwarte chocolade. Compleet leeg. En dan eeuwen wachten op de prijsuitrijking in een veel te koude zaal... Toch plezant, zo een narcissen-loopje op een luie zondag..
Reacties op bericht (5)
23-03-2010
Zwaar !
Gert, opnieuw goed aan het seizoen begonnen zie ik. Lijkt me vrij lastig, zo'n trial, niks voor pluimgewichten als ik zeker??
Groeten, Guy.
23-03-2010, 21:47 geschreven door Guy
19-03-2010
trial
amaai wat een verslag;ik het hetzelfde meegemaakt in Olne:dit was 42,2 kilometer door de sneeuw en smeltwater en beken en modder en veel hellingen waar men bijna niet opraakt.Ik heb het een keer gedaan maar daar blijft het bij want het was tevens levensgevaarlijk op die hellingen.
19-03-2010, 21:52 geschreven door Johanbeton
11-03-2010
prachtig !
prachtig geschreven verslag ! Volgende keer zwemvliezen meenemen !
