|
Het kan verkeren. Om 16u zat ik nog in Antwerpen, ervan overtuigd dat ik 's avonds nog wat kilomtertjes zou doen aan de Finse pist in Waregem. Eigenlijk was dat al een plan B, want in eerste instantie zou ik 's middags op het werk gaan lopen. Daar wou echter niemand meegaan en stelde ik dus uit naar later. In de late namiddag kreeg ik dan het idee om op internet te kijken of er nergens een wedstrijdje georganiseerd werd op deze woensdagavond. Zo kwam ik terecht bij 'Rond de Nieuwe Koerswijk', een wedstrijd die deel uitmaakt van het Oostends Loopcriterium. Ik weet dat er een aantal van mijn blog-connecties deelnemen aan dit criterium en zag het direct zitten om daar naartoe te trekken.
Zowat een uur voor het voorziene startuur van 19u30 was ik ter plaatse. Ik stopte nog snel bij de lokale Delhaize voor drank en wat koeken. Mijn broodje van 12u was immers al lang verteerd.
Voor de start sprak ik kort met Francis, Johan, Dirk en Wim. Ze waren allen een beetje verwonderd dat ik hier opdook. Ik had ondertussen ook al links en rechts horen vertellen dat dit niet direct de mooiste wedstrijd van het OLC is.
Ik liep nog eventjes los samen met Wim en stelde me ook in zijn buurt op aan de start, vrij ver achteraan. Na het startschot baande ik me een weg naar voor. Enfin, wat meer naar voor.
Na een halve ronde kwam ik bij Chris Peeters. Zij verloor net de voeling met een groepje olifanten. Ik liep haar voorbij en spoorde haar aan om me te volgen. We sloten aan en ik nam de kop over van het groepje. Op dat moment was ik iets te sterk en ze lieten me lopen.
Wat later kwam er een andere olifant bij mij. Een grote jongeling die door een aantal toeschouwers 'Benny' werd genoemd. Benny Bleyen blijkt achteraf volgens de uitslag / foto's. Dit was nog steeds in de eerste ronde. We bleven bij mekaar tot in de derde ronde. Op een aantal plaatsen stond de wind fors in het nadeel en deed het deugd als je even kon schuilen. Ik zag ook steeds Martin Rogier een 30-tal meter voor ons lopen. Soms leek het of we erbij gingen komen, wat later werd het gat weer een stukje groter.
Vlak voor het eind van de tweede ronde kwam Alexander Vanwalleghem bij mij en Benny. In het begin bleef hij een tijdje achter ons lopen. Wat later kwam hij op kop en voerde een versnelling door. Hij keek wel achterom om te zien of we meewaren. Olifant Benny moest eraf en ik kon volgen. Een paar honderd meter toch en dan moest ik er ook af.
Alexander liep zo'n 20 meter van me weg, maar dan werd het gat niet meer groter. De posities lagen nu definitief vast.
Ik bereikte de finish na 37'25''. Als ik uitga van een afstand van 9,2 km, haalde ik een gemiddelde van 14,7 km/u. Het was toch een 3-tal maanden geleden dat ik zo dicht in de buurt van de 15 km/u zat voor een wedstrijd met vergelijkbare lengte. Ik werd 50ste op 150 aankomsten.
De laatste dagen liep ik veel (11 keer op 12 dagen); echt uitgerust kwam ik dus niet aan de start. Ik mag dus tevreden zijn met dit loopavondje.
Achteraf nog wat nagepraat met Dirk, Francis, Clint Lenaers en Frederik Fiers. Over achillespezen, marathons, voetbal, mazoutjes...
|
