Dag 34 : Santiago de Compostela heel warm weer 34gr in schaduw
Gisteren hebben we eerst de papieren in orde gebracht voor onze vliegtuigreis en het busvervoer naar Valladolid, .... met de nodige terrasjes tussendoor, gebabbeld met alle bekende aangekomen pelgrims ... en een beetje niks gedaan ! In de "rue de bouchers" van Santiago een lekker vismenu gaan proeven ... en dan rustig afgezakt naar het grote plein voor de kathedraal ... de vele toeristen waren aan het verhuizen en alle pelgrims daagden terug op. We legden ons languit op de warme stenen ondergrond .... en hebben uren naar de kathedraal liggen staren ... fantastisch ! Het intensief licht van de ondergaande zon gleed langzaam over de geelgroene korstmossen van de reusachtige spitstorens van deze indrukwekkende bidtempel. Traagjesaan werd de verlichting aangemaakt .... veranderde het uitzicht weer van kleur ... de lucht werd donkerblauw en een bende meeuwen speelden al vliegend tikkertje rond de vele torens, hun buikzijde volledig wit door de kunstmatige lichtbronnen. Dit was voor ons alweer een topmoment die voor lange tijd in ons visueel geheugen zal geprint staan. Tussendoor veel praatjes gemaakt, o.a. met een jonge Braziliaanse papa en bedrijfsleider .... hij moest zijn verhaal eens kwijt ... ! Rond middernacht ... ons bedje opgezocht ... ja als je niet veel doet ... word je ook niet moe, he ?! Heel lang geslapen .... voor ons toch ... terug t stad in ... op zoek naar een ontbijtbar, onze boodschappen voor morgen gedaan en dan de grote was ! T Was nodig .... we schrobden alles in het grote bad ... ik bespaar jullie een omschrijving van het waswater .... alles aan de prive-drooglijn op ons balkon ... en wij were weg ! De kathedraal binnen ... een gigantisch gebouw met VELE bijkapellen ... veel bladgoud ... en HEEL druk ! We schatten het aantal aanwezigen in het hele gebouw boven de 1000 personen, je leest goed ! Dertien biechtstoelen telden we in volle aktie. We zochten de kaarsjesafdeling ... niet gemakkelijk te vinden ... alle kaarsen brandden elektronisch ... je kan ze zelfs per sms bestellen, echt waar ! We voerden alle gevraagde opdrachten uit ! Via 1 van de vele zij-ingangetjes kwamen we in een heel rustige ruimte met kruisbooggewelven en een magnifieke tentoonstelling van "Jack Mircala", een hedendaags kunstenaar, die met papiervouwtechnieken de belangrijkste persoonlijkheden uit de bijbel voorgesteld heeft. Een pareltje uit de 21e eeuw ! Tijdens de pelgrimsviering om 12u kwamen we af en toe eens loeren .... om de reuze zwierpartij met het wierookvat zeker niet te missen ..... helaas, gisteren was het niets, vandaag ook niet ! Deze heel bekende ceremonie gebeurt elke zondag ... en soms tijdens de weekdagen ... als je geluk hebt ! We lazen en hoorden daar verschillende versies over ... 1 ervan is ... als er een gelovige een groot aantal schenkt ... gebeurt het .... klopt dit of niet ... ???? Wij hebben in ieder geval geen donatie daarvoor gedaan ! Wat ons wel echt stoorde ... is de constante rondgang van vele groepen toeristen door de kerk tijdens de viering .... je ziet de nieuwsgierigen langs het altaarstuk naar het beeld van H.Jacobus stappen en er eens hun hand op zijn schouder leggen ... TIJDENS de H.Mis achter de rug van de priesters ! Voor ons is deze vorm van massakerktoerisme er ver over ! Gisteren hoorden we "Vlaams klappen" bij het buitenkomen van de kerk, het waren KVLV-leden die vanaf Astorga de camino hadden gestapt, er was ook een dame van Nazareth bij. We kregen het volgende compliment te horen "Zijn jullie al zolang onderweg .... en je ziet er nog zo proper uit !!!" Hela, hela, .... Op aanraden van de bourgondische mobielhomers zijn we op tapasbar bezoek geweest deze middag ... "a Taberna do Bispo" ... t was van "lek mijn lipke", hoor ! Deze avond zijn we er weer ! Een Gents koppel was er juist aangekomen per fiets ... ze hadden de caminofietsroute zwaar onderschat ... ze waren heel moe ! Morgenvroeg trekken we weer onze pelgrimsmantel aan en stappen richting Negreira ... op zoek naar de legende van onze maat ! Maar eerst .... nog een tapaske, een glaasje wijn ... en languit de ondergaande zon bewonderen op zijn kathedraal ! Zalig weekend !
Dag 33 : Monte do Gozo-Santiago de Compostela : 4,5 km heel warm
Hallo iedereen,
We moesten deze morgen lang slapen .... anders zouden we veel te vroeg aankomen , maar dit lukte niet ... wij zijn het vroeg opstaan echt gewoon !!! Er was veel lawaai, gelach en enthousiasme .... in de gehele albergue ! We stapten t stad binnen ... een moderne stad met veel groen, veel open ruimte ... Een bezoekje aan de ontbijtbar gebracht ... en eerst op zoek naar een albergue ... die normaalgezien opende om 9 u ......Spaans uur !!! Na 9u15 zijn we onverrichterzake verder getrokken ... op speurtocht naar de kathedraal. We benaderden het gigantisch gebouw via de achterzijde .... zo zijn we ! Onderweg ontmoetten we reeds oude pelgrimsbekenden .... we hadden sommige in weken niet meer gezien o.a. de iris-Portugees. We kwamen hem tegen in de buurt van Belorado, hij praatte er maar op los ... in het Portugees ... dus wij durfden noch ja noch nee antwoorden ... je kunt niet voorzichtig genoeg zijn in het leven ( heeft ons moeder ons geleerd ! ) ! We lachten eventjes naar hem ... hij ging onmiddellijk 2 irissen plukken en bood ze ons heel parmantig aan ! Portugese charme ! Het plein voor de reusachtige kathedraal lag er nog heel stil bij en was ook nog schaduwrijk ! Dit moment pakte mij niet echt .... ik had zo iets van ... "alle, hier staan we dan" .... de mossige baroktorens waren wel heel impressionant ! Voor Gerda lag dit moment wel gevoeliger vooral door het terugzien van de vele bekende pelgrims. Het Veurnse echtpaar kwam ons onmiddellijk verwelkomen ... en toonden als echte gidsen de weg naar het registratiebureel voor de pelgrims .... want dit moet hier allemaal officieel gebeuren, he !!!! Er waren alweer niet veel geregistreerden die vanuit St.Jean-Pied-de-Port gestart waren .... wij wel !!! Wij kregen dus ons "caminodiploma" = onze Compostela ! Nog eventjes op een terrasje, veel smsverkeer tussen Vlaanderen en SdC, .... en dan de kathedraal in .... met rugzak en wandelstokken ! Een groots, eerder eenvoudig gebouw van interieur .... uitgezonderd HET PRONKSTUK voor onze maat Jacobus !!! Een heel ingewikkelde gouden constructie gedragen door 4 stoere engelen en enorm veel tierlantijntjes ..... we kunnen niet geloven dat onze maat daar op zijn gemak staat !!! Hij ... een voorbeeld van soberheid ! De volledig Spaanse mis werd voorafgegaan door een zangrepetitie ... dan werden de caminostartplaatsen opgesomd met het aantal pelgrims per land .... DUS ....Saint-Jean-Pied-de-Port DOS BELGICA .....jullie nederige stapsters !!! Het viel op dat het publiek van deze viering van een veel hogere leeftijd waren .... dan de gemiddelde leeftijd van de pelgrims die wij op deze camino ontmoetten. Nu verblijven we voor twee dagen in een pension, heel dicht bij de kathedraal, .... en wij vertrekken maar woensdagavond as richting België !!! Na een heel ernstig ( !!! ) overleg hebben we besloten om hier toch geen paar kousen te breien en ... een mini-weekje Costa del Sol past niet echt bij onze outfit en ons bovenkamer ....dus zaterdagmorgen vertrekken we te voet, met rugzak, richting Finistere ( men heet dat " het einde van de wereld " .... later meer uitleg ) ....d.w.z. 3 dagen stappen aan een 88-tal km. Tegen maandagavond zijn we weer in SdC, om dan dinsdagmorgen richting Valladolid met de bus te trekken ... 7 uren rijden en de helft van de camino terug te bekijken .... een kwestie van de geestelijke rijkdom op peil te houden ! Dit scenario is natuurlijk altijd ons plan geweest .... maar je weet nooit met welke rampdagen je moet rekening houden tijdens een camino !? En .... wij ....beseffen heel goed dat we echte geluksvogels zijn !!! Vele dankbare, fiere, blije, tevreden groeten vanuit een heel warm Santiago de Compostela ! Gerda en Martine
Dag 32 : Arzua-Monte do Gozo 52551 st 34.5 km veel mist volle zon tot 32 gr
In totaal nog 39 km te gaan ... naar SdC ... amai zo weinig ... we willen deze avond wel dicht bij die stad geraken ... om donderdag zoveel te gemakkelijker te zijn. Eerst gaan ontbijten in bar in Arzua ( ter info : de albergue was zeer goed ! ) naast een voor ons bekende Italiaan. Hij kende geen woord Engels of Frans ... en ons Italiaans is allesbehalve ... maar we hebben een hele conversatie opgebouwd met veel leute erbij !!! Wij zijn dan gaan stappen in nog zwaardere mist dan gisteren ... in een malse temperatuur volop in de bossen ... ZALIG !!! We voelden de mist uitvallen op de bomen en op ons ... de eucalyptusbomen lieten daardoor ook hun behaaglijke geuren vrij .... genieten geblazen !!! We ontmoetten de eerste Amerikaanse eiken, de Noorse en Canadese esdoorns ... we stapten op een heel veerkrachtige ondergrond en in de holle wegen, zoals in het West-Vlaamse heuvelland, zo vlot ... we leken te zweven !!! Gisteren kwam er hier een crisismoment ( nee, geen mentale kraak ! ) .... de elektriciteit in de bar viel uit ... en niemand slaagde erin om dit spel terug aan de praat te krijgen .... vandaar !!! Vorige dagen waren ons een bendeke jonge Spaanse freules opgevallen ( 18 jarigen ) die enkel de laatste 100 km camino liepen .... heel frivool, heel vriendelijk en vooral heel muzikaal ! Gisterenavond werd er al een heel ander toontje gezongen ... de mindergoede sportschoenen eisten hun tol .... waterlanders, triestige telefoontjes met mama, doktersbezoek, ...... Deze morgen hadden ze zich volledig herpakt .... en pakten het caminoleven met volle teugen weer beet ! Door de mistlaag hoorden we de ronkende melkmachines op de boerderijen en de zware zaagapparaten om de bosrijke omgeving een beetje te rooien. Ons middagmaal gebruikten we in O Pedrouzo ( opgelet dit is de oude naam voor "Arca" maar in het Spaans het meest gebruikt ! ) en dit was eigenlijk ons eindpunt voor die dag .... maar ja ... ! Terug de deugddoende bossen in ... langs de superlange eucalyptussen met hun harde schorsslierten, de met witziekte beplekte inlandse eiken, veel gele bremstruiken, de heel bloemrijke bermen waar wij maar niet genoeg van krijgen .... en een brandende Laura in onze nek ! De afstandstellende paaltjes wijzen op een 12 km afstand tot SdC .....dus we dachten aan het zoeken naar een albergue ... helaas !!! We passeerden de luchthaven van Santiago toen we een Amerikaans oud koppel inhaalden ... ze puften en zuchtten ....en vroegen ons waar wij gestart waren .... wij zo fier als een gieter .....een eerlijk antwoordje gegeven ! Hun typische luidruchtige Amerikaanse speech-tonen devalueerden onmiddellijk !!! Ze zouden bij het volgende dorp stoppen ..... en inderdaad er stond daar een luxebus hen op te wachten om naar de kathedraal te rijden ! Luxe-pelgrims ! We gingen verder tot Monte do Gozo, 4,5 km voor SdC .... en zagen Santiago in de diepte liggen blaken in de zon !!! Een heerlijk gevoel ! In de reuze albergue ( er waren 500 slaapplaatsen ) kwamen we in een kamer van 4 personen met 2 Italiaanse schonen terecht ! In het plaatselijk dorpsrestaurant "Susos" hebben we de lekkerste menu van de hele caminotijd gegeten, vergezeld met een schitterend wijntje ( niet te vergelijken met de wijnkwaliteit die A. bij haar gestoofd konijn giet ... maar kom ! ). De sfeer onder de pelgrims was gisteren echt euforisch .... zowel op de camino, in de albergue als in elk cafeetje ! Het einde nadert .... !
Tussendoortjes : - we vermoeden dat de Spaanse horeca gesponserd wordt om de automatische verlichting in hun sanitaire blok zo kort mogelijk te laten aanstaan. Stel je voor .... je gaat naar het toilet nr. 144 ( van de camino ) ... je installeert je en 3 seconden later valt het licht uit .... je zwaait aan alle kanten met de stille hoop dat het een bewegingsschakelaar is ... anders ga je als een blinde op zoek naar de aansteker !!! Kan je je dat zoekplezier inbeelden ??? - iemand die liefhebber is van oldtimers, geen luxueuse versies maar die van Jan-en-alleman, kan er hier nog rijdende op de kop tikken ..... van modellen die bij ons al jaren van de schroothoop verdwenen zijn ! - maken we wel eens fouten ..... natuurlijk wel ... en t is bijna altijd dezelfde van de twee .... ze gaat zich douchen zonder een handdoek bij te hebben ... en komt afgedroogd terug ..... ze kruipt ( al babbelend ) in het verkeerde bed .... grabbelt in de verkeerde rugzak ( we hebben wel dezelfde rugzak, he !!!! ) .... en trekt de short van de andere aan om s nachts naar t toilet te gaan !
Dag 31 : Palas de Rei - Arzua : 45272 st 28 km mist en zon tot 24 gr
Deze morgen op ons normaal uur uit de slaapzak, ontbijten bij de bar in de buurt en starten maar ! Het was mistig, een zichtbaarheid van een 100 m.... dat hadden we nog niet meegemaakt ! Het werd een "oranje" wandeling tussen de vele bossen, weiden,... met veel niveauverschillen ! Gelukkig dat onze spiertjes goed geoefend zijn ! De vele variatie in de bossen was echt adembenemend, eucalyptus-, naald-, eikenbossen met verschillende bodembedekkers en constant wisselende struiklagen. De mulle ondergrond van de camino gaf ons een heel aangenaam stapgevoel. Wat we vandaag ook terugzagen was .... modder ... zo lang al geleden !!! De mist ontsluierde zich over elke weide, elke akker, ... Het leek erop dat onze maat Jacobus deze keer voor de nodige animatie gezorgd had ... elke weide werd met andere bloemen bezaaid : eentje met gele irissen, een ander met gele lupines, ook de pinksterbloemen kwamen aan de beurt, maar het allermooiste vonden wij een "onbekende" bloem voor ons... vermoedelijk een verre neef of nicht van onze hyacint ... maar veel groter, veel fijner ... een echt schilderij !!! Ook aan de vele soorten veldbloemen raak je nooit echt gewoon, elke dag opnieuw sta je in volle bewondering ervoor !!! Hier kwamen ook de els voor het eerst voor ! Het symfonisch orkest van de dag kwam van de vele kikkers en padden, ze gaven nogal katoen ! Ook de specht had veel werk vandaag ! Voor we de stad Melide doorstapten, kwamen we in een pracht van een klein kerkje, daar de dorpsnamen hier zelden vermeld worden ..., vermoedden we dat het Furelos was, een aanrader voor onze opvolgers !!! In dit romaans kerkje staat een mooi Mariabeeld en een groot fresco met de geseling van Jezus, waaraan een hele legende verbonden is ... Vandaag zagen we ook een foto van een stokoude vrouw met rugzak hand en hand met haar zoon-pelgrim, samen op caminotocht, een vriendin had dit op de gevoelige plaat gezet ! Heel ontroerend en een poster waard ! Rond 15u30 zijn we in Arzua aangekomen .... nog 39 km voor Santiago de Compostela ! Iemand die tijd en energie wil steken om een correcte versie te maken van de camino en zijn afstanden ... kan hier zeker een goede euro aan verdienen ! De verschillende gidsen en brochuren vermelden verschillende aantal kms .... en niemand is echt tevreden over eigen info ! De gegevens in de Michelinversie "Camino de Santiago" zijn prima om de thuisblijvers de tocht te laten meevolgen, maar het aantal aangeduide kms klopt geenszins ! We proberen steeds het gemiddelde door te geven van onze vier bronnen, we denken dat dit de waarheid het meest benaderd. Het was me zo dikwijls opgevallen bij de voorbereiding thuis dat de pelgrims verschillende afstanden hanteerden voor een zelfde tocht .... maar nu is ons alles duidelijk ! We begrijpen dit niet goed ... met alle hoogtechnologische meetinstrumenten ....of is het hoogteverschil een probleempje ? Toen we enkele weken geleden Estella naderden stond een wegwijzer met 2,5 km .... na een uurtje flink doorstappen waren we nog niet terplaatse ...we keken op de kaart toen een 3-tal Engelse zwetende heren ons vroegen .... "Hoever het nog was ... tot Estella ?".... ons antwoord " In Belgische of Spaanse kilometers ???" Ze snapten onmiddellijk waarover het ging ! Smakelijk en tot morgen !
Dag 30 : Portomarin-Palas de Rei 38778 st 25 km ideaal stapweer zon 8 tot 24 gr
Daar we voor een privados albergue gekozen hadden, sliepen we in een mooi "hokje" met 4 bedden, enkel ons 2 bedden waren bezet ... een zaligheid.Om 6u uit de veren, ontbijt terplaatse genomen en terug een dag tegemoet van " God schept de dag ... en moeder de soep !" Onmiddellijk begonnen we met een paar stevige kuitenbijters ...het werden prachtige boswandelingen .... te vergelijken met de Nederlandse fietsbostochten ... met een groter niveauverschil ! We voelden ons echt als ervaren pelgrims ... en hielden van de stilte op de camino zodat je elk nieuw geluid kunt opnemen en plaatsen .... het luidop praten van de nieuwe pelgrims stoorde ons soms ... ! In de verte achter ons hoorden we "Oostenrijkse en Drentse" stapliederen naderen .... natuurlijk kenden we die pelgrims wel ... toen ze ons voorbijgingen zijn we " Vlaanderen boven ... " van onze Raymond beginnen zingen .... algemeen gelach .... en rust achteraf .... doel bereikt !!! In deze zo eikenrijke bossen zouden er groepen loslopende varkens lopen die zich voeden met de eikels ....vandaar de peperdure iberco ham, maar totnutoe hebben we geen enkel varken ontmoet ( denken we ).Het is dezelfde soort die ook op Corsica vrij rondloopt. Wat hier wel opviel waren de vele varkensstallen en ook enkele grotere degelijke runderopenluchtstallen, wat een verschil met de bergboerstallen van vorige dagen .... en dit op enkele kilometers van elkaar !!! Achter ons kwam de opkomende zon over de bergen gluren en daar tussenin nog eens een laag wolken ... schitterend ... zo n beelden zullen voor altijd op ons netvlies gebrand staan ! Het aantal pelgrims en ook het aantal terrassen nam spectaculair toe ...vanaf de laatste 100 km voor Santiago de Compostela !!! Vanaf hier kan je niet meer verhongeren of dorst lijden ...! Het wegverkeer blijft hier heel rustig ... enkel de taxibedrijven en bagagetransporten krijgen het nu druk ! Buurvrouw M., we voelen soms je afkeurende blik als we (in het midden) op de weg staan.... om een kiekje te maken ... maar wees gerust ... het is echt niet gevaarlijk ! We passeerden een groot afgebrand bosgebied ...zielig zwartgeblakerd ... en door die verbrande aarde priemden zich de nieuwe varens als rijzige toortsen... het verse leven overwint altijd ! Vorige dagen waren de huizen belegd met grote visschubschaliën ( soms meer dan 50 cm breed ) en op de nok stonden een lange rechte rij schalies ... heel eigenaardig zicht ! Vanaf Portomarin duiken de typische Spaanse dakpannen weer op ! In de volle hitte van de dag zagen we een señora, met meme P. manieren, met een grote zeis haar verwilderde haag snoeien ! De lunch gebruikten we onder de fruitbomen samen met 2 Italiaanse pelgrims, uit Bologna. Het meisje kon praktisch niet meer op haar voet staan door zware ontstekingen ... Even verderop viel het eigenaardige kleur van een bos op ... een paars-grijze schijn ! Het waren eucalyptusbomen ... echte griezelbomen ... heel speciaal, de top is voorzien van fijne bladen in het bruin/groen, de onderkant toont een grijs/paarse schijn met de meer driehoekige bladen. De stammen zijn kaarsrecht, constant aan het vervellen en heel hoog. Om 15u een stempel gaan halen in de kerk van Palas de Rei en naar de albergue. S Avonds zijn we met een hele bende onze "menu de peregrino" gaan smullen. Wat eten we zoal ? s Morgens bestaat het ontbijt, liefst in een bar, uit een kop koffie en een ontbijtkoek( elke dag iets anders ). Tussendoor eten we wel heel regelmatig : banaan, noten, tomaat, sinaasappel, chorizo of kaas ... ook op regelmatig drinken wordt er gelet. De lunch om12u is meestal een tortilla of tapas of .... . s Avonds houden we ons aan de menu van de pelgrim ( voorgerecht : keuze uit paëlla of gemengde salade of pasta of huzarensalade ...., hoofdgerecht : kip of vis of dun geroosterd biefstuk ... met frieten ( !!! op zijn Spaans ), dessert : joghurt of fruit of rijstpap of ijsje .... ). We letten erop om te eten voor we honger hebben en te drinken voor we dorst hebben, tijdens het stappen !!! Als het eens lastig wordt om te stappen .... stoppen we onmiddellijk,desnoods gewoon langs een graskant, en beginnen we te eten en te drinken ... ! Ongelofelijk welk effect dat heeft ... je voelt je direct veel energierijker,echt waar ! Als er lezers zijn die graag willen afvallen .... wij hebben een gouden tip ... kom naar de camino ...t is af en toe een beetje zweten en de pondjes vliegen eraf ! We zijn echt nieuwsgierig naar onze weegschaalresultaten !!! Groetjes van twee vermagerde stappers !
Dag 29 : Samos-Portomarin 59352 st 38,5 km zon bewolkt 4 tot 18 gr
Eerst even ter info, enkele dagen geleden spraken we over de grote duiventillen die we zagen in de omgeving van echt arme dorpen ... dit is het enige middel voor die inwoners om aan betaalbaar "vlees" te komen en daarom kweekt men dit gezamenlijk. De moeder van Bart Wellens bereidt toch ook altijd een duifke voor de " kloekte " van zoonlief juist voor een wedstrijd ??! Gisterenmorgen ontwaakten we in de pelgrimafdeling van het klooster van Samos, onder de 20-eeuwse schilderwerken met Middeleeuws religieus thema. Gelukkig vonden bij de buren een ontbijt, want binnen de 14 km was er geen open bar te bespeuren ! We stapten al die kms door het mooie GROENE Galicië, zonder 1 huis of stal tegen te komen, enkel 3 Duitse pelgrims volgden ons ... zo rustig, zo stil ! We liepen op hogergelegen paden, hoorden diep beneden de rivier met zijn groot verval en zijn zo "klaar" water ! Door het bladerdak gluurden we naar de andere flanken, vooral weiden en hooilanden. Alle bomen uit ons Vlaanderenland komen hier ook voor, met vooral nadruk op vele oude inlandse eiken en tamme kastanjes ( zeker honderden jaren oud ) De bermen waren alweer rijkelijk voorzien van alle kleuren, veel margrieten, vingerhoedskruid, wilde venkel, .... De eerstvolgende stad was Sarria, een knusse omgeving, met alle tekens van de camino en onze maat aanwezig ... op vele uithangsborden, decoratie, .... Hier hadden we een probleempje ... mijn linkerhiel liet zich voelen ... op een bank alles goed gecontroleerd ... mijn hiel was voorzien van 2 blaren ! Schoengerief terug aangetrokken en verder ... we zouden wel zien ! Een bezoekje gebracht aan de plaatselijke kerk, daar lazen we dat je vanaf de laatste 100 km voor Santiago de Compostela 2 stempels in je pelgrimboekje moet verzamelen, het liefst van kerken of kathedralen. Achteraf hoorden we dat dit eigenlijk niet voor ons geldt ... omdat wij al van St. Jean-Pied-de-Port komen ... ?! We zijn de stempels toch maar aan het verzamelen, het steekt niet in 1 tje ! Weinig pelgrims meldden zich hier aan die vanuit St Jean ... komen, we komen er ook nog heel weinig tegen ... zijn ze gestopt of voor of achter ons ? Ik bekeek de lijst in die kerk ... wij waren de enigen van die dag ! Ondertussen kregen we een smsje binnen van Jos en Miep uit Nederlands Limburg ... "Waar zijn jullie ? Alles oke ? ..." Normaalgezien zouden we elkaar terug ontmoeten in Portomarin ... vele kms verder ! Vlug onze inkopen op de markt gedaan : regionale kaas, chorizo no picante, bananen, tomaten en kersen..... en terug de stofferige wegeltjes in. Via een romantisch sterk stijgend pad kwamen we in een echt Robin Hoodbos terecht en vonden er een slapende kabouterpelgrim.... een toffe Spaanse jonge gast met rugproblemen sleurt zijn bagage al dagenlang met een karretje over alle hoogten en laagten heen ....hij was zo uitgeblust dat hij er met zijn puntmuts aan een zware siësta toe was ! Vanaf hier zien we veel "kersverse" pelgrims ... bleke kuiten en zo nette rugzakken en schoenen, die van ons dragen de sporen van de afgelopen ( letterlijk ) honderden kms ! Ook veel stappers dragen geen rugzakken mee ... Zijn er onder de lezers Spanjeminnende transporteurs ... hier ligt nog een dikbesmeerde boterham te grabbelen ...."Jacotrans" vervoert dagelijks honderden of meer rugzakken van de ene albergue naar de andere, voor Leon was het prijskaartje 7 per beurt, na Leon zagen we 10. Dit is telkens een ritje van een 25 km ongeveer. Voor oudere mensen, pelgrims met fysische klachten en alle gemakzuchtigen is dit een ideale oplossing .... en heel winstgevend voor het transportbedrijf, vermoeden we ! Als het hier in deze regio woens- of zater- of feest- of zondag is .... wij merken er geen verschil tussen ! Zelfs op de dag van de Vurige Tongen waren de boeren een verse portie varkensmest op de velden aan het spuiten ! Het geurenassortiment van gisteren was omvangrijk ... van rozen ( elke privetuin heeft hier prachtige plompe stevige rozen staan ! ), vlierbloesem, kamperfoelie, boerenjasmijn, over varkensmest en koevlaaien ! We zochten een terras voor het middagmaal in Barbadelo maar niets gevonden, enkel een dement oud vrouwtje in slaapkledij klampte zich aan ons vast ... alsof ze elke pelgrim naar SdC wou dragen ! We kwamen de open vlakte in en geurde er zo lekker naar gedroogd gras ... weiden vol met wilde gele en blauwe lupines ... een streling voor het oog ! Vanaf nu werden we elke 500 m geconfronteerd met een wegwijzerpaal met de afstand tot SdC ....paal 100 km naderde ! Maar de pijn in mijn hiel was niet meer te harden ... te midden van de camino werd een mini-operatiekamer geïnstalleerd ... naald en schaar ontsmet ( de aansteker is altijd in de buurt ! ), isobetadine, pleisters, wondzalf en tape ( t.C. dat moest je gezien hebben tussen al dat stof en gedroogde bladeren ! ) ... Enkele voorbijkomende pelgrims wilden onmiddellijk hun hulp aanbieden ... maar een goede soldaat trekt zijn plan, he ? Oef ... ik was van mijn pijn verlost ... liep enkele meters "op eieren" ... en kon dan gewoon verder stappen ! Paal 100 maakte weinig indruk op ons, een betaterd paaltje, en bars of terrasjes waren er ook al niet te vinden op deze prachtige natuurweg. Ondertussen waren de Nederlanders ons aan het opwachten in Portomarin ... en t was nog ver ... en het werd laat ! De laatste 10 km doorkruisten we terug de bergboerderijen ... meestal heel onverzorgd ... maar wel voorzien van een "Horrio", dit is een smal gemetst maïshuisje, steeds op hoge voet, bestaat uit repen hout ( bij oudste ) of bakstenen met gaten. Men maakt er hier echt een pronkstukje van ! Het dient om er de maïs of stukken gerookt of gezouten vlees erin te laten drogen terwijl de wind er vrij spel heeft. Elke boer/boerin was er gisteren in volle actie ... en de vuilste werkjes eerst ... met aangepaste kledij ... op een feestdag ! Dat is bij ons toch ondenkbaar ! De laatste 10 km passeerden we evenveel parochieTJES, voorzien van een kadukkelijke kerk of kapel en enkele boerderijen, ook in verre staat van ontbinding. De verschillende weiden, akkers werden afgebakend met eeuwenoude stenen muren, knoespertoes op elkaar gesmeten en doorweven van mos, wilde braamstruiken, hagewinde, .... een magnifiek uitzicht ! De rouwberichten worden hier gewoon in een boom geniet ... zodat elke voorbijganger dit kan gadeslaan. De laatste kms werden gisteren op automatische piloot gestapt ... het werden lange kms ! Het diepergelegen witte "Portomarin" aanschouwden in een diepte gelegen aan het heel brede rivier ! Een lange brug moesten we over ... om duizelig van te worden ! De poort van de stad stapten we binnen via een lange steile trap, ook dat nog !!! Aangekomen in de privados albergue, bestelden we samen met de Nederlanders ( een toffe bende ), de Duitse Mike, 2 Antwerpse stappers en de Deense Björk een biefstuk/friet met sla en tomaten !!! Vlaamser kon het niet ! Het onderwerp aan de tafel ... was het naderend einde van de camino ... ! Hier een verslagje : een dubbel gevoel bij iedereen, je bereikt bijna het einddoel alhoewel dit de camino is en niet SdC, je bent dankbaar ....maar dit betekent ook dat de camino bijna ten einde is ... oh oh ?! Tijdens de voorbije weken waren we in een opperste vorm van geluk, iedereen beaamde dat ! Compleet zonder zorgen, alleen maar stappen, steeds eten en drinken wanneer je wil waar je wil, mooi aangenaam weer, pracht van een omgeving, heel afwisselend, regelmatig pakkende, positief aangrijpende momenten, kansen om alle cultuur op te snuiven, soms te weinig tijd of andere prioriteiten, iedereen maakt tijd voor gesprekken als hij/zij dat wil, minimum aan praktisch onderhoud, je wordt omgeven door de heel aangename caminosfeer, je wordt geen enkele keer pijn gedaan, iedereen interpreteert "bedevaart" op eigen persoonlijke wijze. Je maakt er iets "christelijks" van, als je het zelf wil en hoe diep je ook zelf wil ..... je kiest zelf... je beslist zelf .... zonder enige verplichting en DAT is zo fijn ! Tot straks !
Dag 28 : O Cebreiro-Samos 48535 st 34 km grillig weer 4gr tot 18 gr
Gisteren zijn we alweer een andere provincie ingestapt ... deze keer : provincia Lugo ( streek Galicië ) ! Terwijl we langs de smalle hoge bergpaden wandelden zagen we een oudere man, met zware bril aan, bewust staan treuzelen ... hij zag de verbleekte gele pijlen niet meer staan. We vroegen hem ons te volgen ... hij was zo tevreden. We vertelden hem wat we zagen ... en hij zei dat hij uit Ohio, USA, kwam ... hij stapte maar een deel van de camino. Aangekomen in ons eindstation van die dag, wist hij geen onderscheid te maken tussen een hostal en een albergue .... hij volgde ... en was heel dankbaar. Ons albergue van gisteren was er 1 in moderne stijl met veel ruimte ... maar zo ruimdenkend dat er geen douchedeuren hoefden ... !!! Inventiviteit troef ! Deze morgen, schandalig laat naar onze normen, om 7u10 uit ons arendsnest vertrokken .... we zaten heel hoog ..dus heel koud ... onze blote benen konden er niet om lachen ... Onze tocht leek op een Ardense wandeling, op hogergelegen niveau natuurlijk, een echt schoontje ! Regelmatig eens halt houden om enkel rond te kijken en te genieten ! Eigenlijk kregen we zin om het lied uit de Sound of Music te zingen ... maar we zijn daar niet zo goed in ... dus ....! Mr. Michelin noemde dit een "roodje" ... wij waren het ermee eens !!! Af en toe een kuitenbijtertje ... een fikse afdaling ... en veel prachtige natuur rond ons ... wat wenst een mens nog meer ? ... Het kleurrijke landschap werd met de nodige zonnestrepen voorzien volgens de wolkenaanvoer ... en dan beetje bij beetje vervaging van de kleurenrijkdom ... donkergrijze wolken in aantocht ....regenponcho aan ... het hele landschap werd egalig grijs ... enkel de vage bergvormen dringen nog door ... ! Een 5-tal km liepen we door een ferme bui heen ... enkel oppassen voor het regenwater in de wandelschoenen .. want dat is om moeilijkheden vragen !!! Zoals elke voormiddag begonnen we ook vandaag ons ritueel ... welke dag zijn we ... welke datum ... en een opsomming van al onze slaapplaatsen van de afgelopen 27 dagen .... We hebben veel stappen-tijd om de juiste volgorde weer in elkaar te puzzelen, gelukkig maar ! De camino is eigenlijk een spiegel van het echte leven ... eens nat eens droog, dan weer effen om vervolgens hobbelig, hoekig en lastig uit de hoek te komen soms stijgen en dan weer dalen.... maar altijd 1 oplossing : nie neuten en doorgaan ! Tijdens ons ontbijt zagen we de gekte op de Spaanse zender ivm het Songfestival ( voor vanavond voorzien ??? ) ... ze geven hier nogal van katoen daarover, hoor ! Vandaag moesten we elke meter die we gisteren geklommen hadden weer afgeven tijdens de daling .... t was een toffe afdaling. We stapten door echte, pure boerendorpen van een 3-tal boerderijen ... echt onverzorgde ... enkel de recente traktor leek oke. De koestallen zagen eruit zoals bij ons in de jaren 60-70, de dieren stonden op betonnen roosters en werden met vertikale kettingen vastgemaakt, men maakte geen gebruik van rubberen ligmatten. We baanden ons een weg tussen de onwelriekende koeietaarten ... tot plots er een voordeur openging ! Een oud vernukkeld boerevrouwtje kwam met een bord met versgebakken pannenkoeken en een suikerbus bij ons ... ik dacht onmiddellijk aan de boze heks en de rode appel ...! We moesten er eentje proeven .. maar liet zich zeker niet fotograferen ! Het waren heerlijke ... we dachten " Amai een gebaar van naastenliefde naar de pelgrims toe ... " en wij maar bedanken ... !!! Het is "donativo" ( = geef wat je wil ) zei ze ... Gerda haalde 0,70 eurocent uit de pot ... maar señora was niet tevreden .... het moest 1 euro zijn, zei ze ! We maakten haar duidelijk dat die vis bij ons niet braadde .... die "pekelt....." !!! We waren erin gelammerd ! In het volgende minidorpje was de centrale "tamme kastanjeboom" het middelpunt van de belangstelling : 800 jaar, 2,7 m diameter, 8,5 m omtrek ... met maar helft van grootte van blad in vergelijking met onze kastanjebomen. Tegen de middag arriveerden we in ons einddoel "Triacastela", een leuk dorpje, ... maar we waren daar zo vroeg ... en voelden ons goed .. ! We vervolgden onze weg via de alternatieve camino naar het befaamde klooster van Samos, daarvoor hadden we gerust enkele extra km over ! Eerst een 4-tal km langs een heel rustige autoweg, we waanden ons langs de Tarn of de Ardeche. Dan terug de aardewegeltjes in ... hele mooie ... we arriveerden in het ideale decor voor "het gezin Van Paemel" van C.Buysse ... alle huizen waren totaal uitgeleefd ... het leek ons iets van voor W.O.I !!! We hebben hier al veel van die slag gezien ... maar dit overtrof alle verwachtingen ... en toch waren er zeker nog 2 woonsten ervan bewoond. Onvoorstelbaar ! We hadden vandaag al kou gehad, enkele regenbuien ... en toen kwam er een windvlaag op, een serieuze, ... schuilen konden we niet, enkel doorgaan ... en een 6-tal minuten later ... scheen de zon weer in volle petrol ... de wegen dampten ... en je kreeg weer een Spaans zonnetje !!! Zo grillig, zo raar vandaag ! Dat caminostuk was een prachtig staaltje van pure-natuur-wandeling ! Een aanrader voor onze opvolgers ! Je ziet dan eindelijk in de diepte een GROOT klooster ingepland liggen .... het beroemde klooster van Samos. Dit is nu onze thuishaven voor 1 nacht ! We kregen hierin een rondleiding van een 27-jarige monnik ... zo n reuze gebouw ... we kennen geen enkel Belgisch klooster die zo groot is. Er leven hier nu nog 14 monniken in en wij erbij is dus 16 !!! Slaapwel ! Zalig Pinksteren morgen !
Dag 27 : Villafranca del Bierzo - O Cebreiro : 43629 st 30 km volle zon 27 gr. onweersaankondiging ...
Gisteravond was Gerda een toertje aan het maken op het kerkplein ... je kan je niet voorstellen hoeveel volk er hier naar de avondmis van 20u komt, vertelde ze me ... het was geen gewone mis ... maar een begrafenis ... s avonds ... dit is wel Spanje, he ?!
We aten met de andere pelgrims in de albergue, stel je een zaal voor met 3 lange tafels en de genodigden kwamen uit Finland, Canada, Nieuw-Zeeland, Zweden, Hongarije ... en Machelen a/d Leie !!! Een heel interessant gesprek over culturele klemtonen, kerkelijke structuren en kritieken, eerlijke oplossingen voor het misbruik in de Kerk wereldwijd, .... We waren erg onder de indruk van een Canadees, een Parkinsonpatient, ... hij stapte de camino vanuit zijn overtuiging "St. James-church" in Vancouver ! Een wijze man !
Deze morgen om 6u15 vertrokken voor een trip van 2 dagen in het Michelinboekje ... samengelijmd tot 1 stapdag ... met een heel zwaar einde ! Dat MOEST lukken ! Vandaag : geen kersenbomen, geen windmolens, geen ooievaars ... ! We slalomden tussen de autowegen langs de verharde camino, echt niet onze dada, ... maar in het halfduister hadden we het aangename stadje "Villafranca del Bierzo" verlaten ... en de gele pijl voor de alternatieve camino gemist ! Foert ... niets aan te doen ... we zeten nooit 1 stap terug ... altijd vooruit en doorgaan !
De autowegen zijn hier, gelukkig voor ons, nooit druk ... dus weinig lawaaihinder ... wel harde ondergrond ... geef ons maar de stoffige veldwegels in de plaats. We kwamen langs mooie boomrijke flanken en parkjes, vooral de vele notenlaars en de heel oude tamme kastanjebomen vielen op ( echt spijtig dat we de jaarringen niet konden tellen ) ... We passeerden een houtbedrijf met perfekt gestapelde houtstructuren, een ideale bouwdoos voor de Sint, die woont hier toch in de buurt, he ?
We wandelden langs echt levende dorpen, welk verschil met vorige weken, met winkelende oudere dames, werkende bouwvakkers, een toeterende bakker .... enz ... maar nergens ook maar 1 kind te zien ???! Het valt ook op dat je hier in heel Noord-Spanje praktisch geen zwangere vrouwen ziet .... en al die ooievaars in de regio !!!!
Vele huizen staan hier "se vende" ( te koop ) en nieuwbouw half afgewerkt ! De huizen in de oude Spaanse stijl zijn echt prachtig maar totaal verwaarloosd, op het gelijkvloers een buitendeur in 2 delen ( zoals bij de paardenstal ), binnenin is dat een ruime opslagplaats, een kotje, op de eerste verdieping woont men met een houten, afgedekte buitengang, zodat men de verschillende woonruimten via een ballustradegang kan betreden ! Heel charmant en efficiënt !
Verschillende oude heertjes waren pelgrimsstokken aan het vervaardigen en verkopen langs de camino, hun atelier, ... leek erg op de infra ... infrastructuur van DDT-oke-cars !!!
Vandaag bezochten we ook enkele OPENSTAANDE kapelletjes ... prachtige monumenten ... toen we het tweede kapelletje bewonderden ... ging er een vrouwelijke pelgrim, met verfrommeld zonnepetje op en een zware rugzak mee, tot helemaal vooraan bij het mini-altaar ... ze begon hier zo hemels, zo zalig, zo innemend te zingen .... iedereen werd muisstil en kreeg kippenvel ... alle klassieke liederen ( oa Marialiederen ) raakten onze diepste snaar .... de tranen rolden ... Dit was totnutoe het TOPMOMENT van onze camino ! Dit ging door merg en been !
Achteraf spraken we deze dame aan, ze was een professionele Braziliaanse zangeres !!!
Bij de pelgrims valt het ons op dat sommige oudere mannen zich als vaderlijke types over anderen ontfermen, andere mannelijke pelgrims hebben minder vaderlijke gevoelens en gaan eerder op de romantische Duitse avonturentoer !
We vervolgden onze weg langs kleurrijke boterbloemweiden afgeboord met wit fluitekruid, heel veel rode klaprozen, wit- en geelbloeiende brem.
En het werd warm, heel warm ... toen we een snelstromend beekje ontdekten ... rugzak langs de graskant, schoenen en kousen uit ... en met onze zwetende vriendjes languit bengelend in het ijskoude water ... deugddoend ... en maar enkele seconden uit te houden ... zo koud !!!!
Ons tapasmiddagmaal gebruikten we in Las Herrerias, het dorpje aan de voet van onze "zware eindstreep voor vandaag" !!! We moesten 8,3 km lastig stijgen en een overbrugging van 700 m meter maken ... op het heetste van de dag, langs nog hetere tarmac en losliggende rotsstenen in stofferige paden ! Dit was, voor mij, de Calvarieberg van de camino ! We deden er 4 uur over met twee terraspauzes ... om een klein beetje bij te komen !!! Het resultaat was alweer een magnifiek panoramisch uitzicht ... en een naderend onweer ! Gelukkig is dit niet tot ons doorgekomen ... !
Op het laatste deel kwam er een boer met zijn 25 koeien in onze richting ... een mooi tafereel ... maar we hadden te kiezen ofwel trapten de koeien ongegeneerd op onze voeten of wij sprongen in de netels ...en waarvoor zou jij kiezen ???
Tot slot arriveerden we, zwetend en blazend, in het toeristische en pittoreske O Cebreiro ... op de top van het bergketen ... Nog nooit verbleven we op zo n panoramische ligging ... echt uniek !!!
En daarvan gaan we nu nog een beetje van genieten !!!
Aan Nathalie en Carlos en familie, een dikke proficiat met jullie huwelijk !!! Probeer er elke dag opnieuw een toffe verbintenis van te maken !!
Vele caminogroeten aan iedereen en een zalig verlengd weekend !
Dag 26 : Molinaseca-Villafranca del Bierzo 48371 st 34 km ( met 2 ommetjes ) zon heet, om 16 u30 37gr, om 18u15 42gr in vlakke zon !
Gisteren een zweetdag in het prachtig bergbloemenparadijs, vandaag een zweetdag in een heel welruikende omgeving vol met veldbloemen, rozenstruiken, wilde vlier, boerenjasmijn en wijngaarden ! Afgelopen avond aten we in de albergue zelf, heel lekker en een tof gesprek met een Deense jonge vrouw. We aanhoorden het klachtengezang van pijnlijke kuitspieren en gekwetste knieën bij de anderen ( die fameuze afdaling, he ?! ) ... je hoort ons ( nog ) niet klagen ! Godzijdank. Deze morgen om 6u15 gestart, je voelde onmiddellijk dat er een warme dag op komst was, zo n zwoele lucht ! Via de alternatieve, rustige natuurcamino bereikten we de stad "Ponferrada" : veel 6-verdiepingtellende flatgebouwen, kerken met ooievaarsnesten op de toren, GEEN kathedraal en een gigantisch kasteel gebouwd voor en door de "Orde van de tempeliers" ( D.D.V. zou zeggen :"t Waren zeker geen dutsekes ! ). Het kasteel is dubbel zo hoog als het Gravensteen en zeker tien keer zo groot ! Heel spijtig dat we dit niet konden bezoeken ... het opent slechts laat in de voormiddag ... wij zijn eerder vroege vogels ! We hadden wel de indruk dat de verfspuitbussen hier heel populair zijn ... ze werden echt op alles uitgespoten : muren, deuren, vensters, .... !!! De leerlingen van het secundair onderwijs gaan hier wel vroeger aan de slag, we hoorden de schoolbel om 8u30. We verlieten de stad via het "Latem" van de streek ... zo n chique zone hadden we in Spanje nog niet gezien ! We maakten ook kennis met de eerste moderne woningbouw ... heel origineel ( G ... je zou je jeunen ! ). Verschillende echt mooie kapelletjes lagen op onze tocht, doch telkens gesloten, bij eentje konden we de mooie fresco s aan de overdekte buitenkant bewonderen. We bezochten een heel verzorgd kerkhof, aan de zijkanten worden de lijkkisten in hokjes boven elkaar geschoven tot 6 hoog, elk bezet hokje wordt dichtgemetst en achteraf hangt men er een marmeren plaat aan met naam en sterfdatum, de geboortedatum wordt nooit vermeld. Veel bloemen sierden de graven. Tijdens ons terrasmoment praatten we met 2 oudere ( 70-ers ) Noorse mannen, ze vonden alles zo goedkoop in Spanje ... kunnen we ons goed voorstellen in vergelijking met de Noorse prijzen ! Onderweg ontmoetten we een "pere Gilbert" die 2 patienten met een niet-aangeboren-hersenafwijking begeleidde. Ondanks hun erg zwakke grove motoriek droegen zij zelf hun rugzak ! DAT zijn straffe pelgrims ! We gaven hun een ferme aanmoediging ... en enkel die dankbare ogen spraken boekdelen !!! We vervolgden onze camino, duidelijk in een meer welvarende regio dan enkele dagen geleden. Het leek alsof alle 60+ in hun groententuin werkten ... en dan ... twee oude heertjes in een afgedankte zetel onder een schaduwrijke boom ... kijkend naar de vruchten der aarde ... en maar wachten tot er weer een blaadje bijgroeit ! Het is hier ook volop kersentijd ... de kerselaars die te dicht bij de camino staan ... moeten eraan geloven ... ! Ook wij probeerden er 2 voor elk te plukken ... je moest het staaltje van akrobatie gezien hebben voor zo n resultaat !!! Tijdens het ontbijt hadden we de brullende vakbondsleiders tijdens de nieuwsuitzending bekeken ... en inderdaad een massa mannen zetten de autosnelweg aan beide kant af ... op het middaguur .... de wachtende chauffeurs konden lekker stomen in broeierige hitte ! En wij maar stappen langs de stofferige wegels, met af en toe een met populierenwolletjes bezaaide bermen ... het leek alsof er een donsdeken werd uitgestrooid. Verderop een verkoopkraampje met in krantepapier gedraaide blozende kersen ... elke pelgrim werd klant ! We bleven de kersenpitjes volgen, tussen de losse stenen en de schapekeutels door ! Wat zijn de wijnranken erg geëvolueerd in hun bladergroei ... we zagen de boer de planten al "ontluizen". Onze maag liet zich voelen ... en we stapten een erg uitnodigende hacienda binnen ... een "vree schoontje"( info voor de liefhebbers : El Bierzo a tope / hotel Moncloa de san lazaro in Cacabelos ). Dat was een streling voor oog, oor en tong ! In volle zon trokken we richting Villafranca del Bierzo ... en t was heel heet !!! Het zweet borrelde ons uit ... de plaatselijke koele bronnen deden hun werk ! Bij het bekijken van een prachtige kerk zagen we het Nederlandse koppel ( Bert en Hetty ) buitenwandelen .... zij moesten toch al verderop zijn normaalgezien ... Ze hadden geen rustdag genomen ... en betaalden daar nu de tol voor ! Die mensen waren gewoon doodop ! We maakten nog eens gebruik van een alternatieve weg ... een fantastisch ommetje tussen de vele wijngaarden. Op het terras ... want veel dorst hadden we ... gebabbeld met een man uit Tessenderlo, hij was vanaf zijn woonplaats vertrokken op 3 maart ... en zal ongeveer zoals wij ( hopelijk ) in Santiago aankomen ! Onderweg schepten we nog een Koreaans meisje op die totaal verloren gelopen was ... Eind goed al goed ! We verblijven hier in een parochiale albergue ... heel authentiek en primitief ... en vooral wijs ! Vandaag letten we eens speciaal op alle pelgrims ... de ene loopt met een leeg hoofd, de andere met een leeglopend hoofd en nog andere met een hoofd vol prikkels en creatieve ideeën, maar bijna altijd bij het geluid van stilte ! Zoek maar lekker uit bij welke soort wij passen !? Saluutjes !
Dag 25 : Rabanal del Camino-Molinaseca 41903 st 26,5 km volle zon 28 gr
Ola, eerst een antwoordje voor de zoetjes/plaagstaartjes van juf. Annick op Deinze/Kouter ... hier alweer een massa zon ... toch lief van ons, he , dat we een beetje zon naar jullie hebben doorgestuurd !!! Het stappen zullen wij echt niet beu geraken, hoor, elke stap is vooruitgaan en steeds iets nieuws ontdekken ... en ik ben een beetje nieuwsgierig, he, jullie weten dat wel !!! Het was heel tof dat de hele klas gereageerd heeft ... als ik terugkom zal ik zeker lange verhalen aan jullie vertellen, ... help je het mij onthouden ? Vele groeten ... ik zal echt zorg dragen voor mijn voeten en benen ... dat is beloofd ! Gisteren kregen we nog een telefoontje van onze caminofamilie ... die een dagje voorop stappen met alle tips en aanbevelingen voor onze volgende stapdag ... ! Dat is pure caminosfeer ! Nog een praatje gemaakt met Mark Raes, ... zijn vader is afkomstig van Olsene ... ! Hij heeft zich om diverse redenen in Spanje definitief gevestigd na een camino ... Hij woont in Rabanal del Camino. Dit dorpje heeft slechts 1 ( een ! ) kind onder de bevolking en dan nog van inwijkelingen die hier pas wonen. In Santa Catalina de Somoza, ons bbq-dorp, stond een prachtig speeltuintje ... voor de 4 kinderen in het dorp ... De jonge bevolking trekt gewoon weg vooral naar Madrid en dikwijls naar Zwitserland ( in jaren 70 ) ... Hij houdt ervan om verschillende jobs uit te oefenen ... o.a. voor een Canadese firma grondstalen nemen ... men is op zoek naar goud. De Romeinen veroverden dit gebied in het begin van onze jaartelling ... en na een drietal eeuwen had Rome minder belangstelling voor het goud van N-Spanje omdat men de muntstukken met andere metalen samenstelde ... en heeft men het goud achtergelaten ... ???? In de regio doet men veel aan archeologische opgravingen. Van de crisis ondervindt Marc niets ... wie wil werken ... heeft werk, zei hij ! Op het terras zaten ook de Nederlandse "lieverdjes" ... eentje had veel problemen gehad met haar knie ... en veel minder mogen stappen, ze moesten zich zelfs een dag met de bus verplaatsen ... naar de volgende albergue ! Morgen zou ze het er weer op wagen ... op hoop van zege ! We hebben hier veel plezier met het observeren van de mannelijke pelgrims ... en hun was ! Een bepaald moment stonden gisteren 8 mannen bij de droogrekken ... een kiekje was hier echt noodzakelijk ! Eer aan wie eer toekomt ... wiens was hangt er het eerst aan de drooglijn ... jaja die van de mannen ! Wie komt er het meest de droogte van het gerief controleren ? Juist .... de m..... !? Deze morgen om 5u45 gewekt en om 6u15 vertrokken ... klaar om weer "een dag te leven als God in Spanje" !!! Onder het gele licht van de lantaarnpalen verlieten we het dorp ... langs kleine paden naar de afgeronde toppen van dit oud gebergte, op dit niveau groeit er enkel bloeiende witte brem, gecombineerd met lage donkergroene struiken en een ondergrond van een andersgroene gras ! Echt mooi ! Een Koreaans koppel vraagt ons meerdere keren om hen te fotograferen bij deze achtergrond ! We draaiden ons in alle richtingen om toch niets van dit ochtelijk schouwspel te missen ... een wazige roze gloed gleed over de blauwgrijze bergen, de mist omwalde enkele toppen en enkel de sneeuwberg was heel zuiver te zien ! Hier heeft de morgenstond echt goud in de mond ! Op de caminoweg zelf valt ons sedert gisteren vele brokjes "witte marmer" ( denken we ?! ) op, dit is dooraderd met een koperen kleur. Enkele tientallen meters verder klimmen we enkele rotsblokken hoger ... en komen in een totaal ander floragebied terecht ... alle kleuren van heidestruiken ( paars in alle tinten, roze, vuilroze, donkerroze, lichtblauw, wit ... ) ... schitterend ! We hadden geen ogen genoeg om alles ... de vele vergezichten, de sneeuwbergen, de eerder moeilijke wandelpaden, de prachtige flankomgeving ..... te bewonderen ! Het eerste dorp dat we aandeden was "Foncebadon" ... nog 9 bewoonbare huizen ... en al de rest was letterlijk "ingestuikt", zo n desolate woonplaats ... het deed me denken aan "Oradour-sur-Glane" ... maar daar zorgden de Duitsers voor de brokken ! In de plaatselijke bar ontbeten we om daarna te stijgen tot het hoogste punt van de camino ! Eerst klommen we op de "Cruz de Ferro", dit staat bekend als een emotionele mijlpaal op de route ! Het is de bedoeling dat je een steen(tje) meedraagt van thuis uit ... en alles wat je uit je geheugen, je persoonlijkheid, je leven ... wilt weggooien samen met deze steen aan de voet van dit kruis legt ... We voelden dit echt niet aan als een gevoelig moment ... Je ziet er echt van alles liggen ... rouwkaartjes, afbeeldingen, sjaals, sigaretten, schoenen, beertjes ... en zeer veel stenen met veelzeggende woorden ! Onze steentjes, opgeraapt tijdens een wandeling in de Vlaamse Ardennen, hebben we erbij gelegd. Mijn man vroeg als ik voor hem een "Vlaamse kasseisteen" wou deponeren ... maar dit heb ik vriendelijk geweigerd ! Naast het kruis stond een kapel ... onze maat Jacobus ...stond er tussen de ladders, de planken en de rommel ... !!! En wij verder op zoek naar het hoogste punt van de camino ... in dit panoramisch berggebied, waar "onze" sneeuwberg was weggeschoven ... en vervangen door een nieuwe reeks ! In "Manjarin" lag de hoogste albergue ... ook de meest alternatieve ... we werden gelokt door het "Ave Maria" van Schubert ( pepe, onze gedachten vlogen onmiddellijk in jouw richting ! ) , meerdere versierde beelden van O.L.Vrouw en een drankhoekje ( donativo ). Verderop stond een natuurkraampje met allerlei fruit ... je nam het ... gaf ook "donativo" in het gelddoosje ... je nam plaats op de lange zitbank ... en kon mateloos genieten van het alweer subliem uitzicht ... sneeuwbergen, "paars-groene" ( door heidekruid op gras ) versies, witte bloemvalleien, .... Alweer hogerop stond een snuggere Spaanse schone met een kersenkraam ... iedereen kocht een zakje van dit lekkers ! Toen zagen we de laatste ( ? ) klim ... 1515m ... het hoogste punt van de c .... dus van elk een foto met de wandelstokken hoog in de lucht en met de glimlach van een overwinnaar ... !!! We stapten het bochtje om .... en moesten nog meer stijgen .... Uiteindelijk deden we op de collado de las Antenas fotografisch herexamen !!! De wandeling van vandaag werd als een "roodje" aangestipt ... dat was geleden van onze eerste dag, de koninginnerit, dat we een roodje stapten ! Totnutoe ... vonden we rood nogal overdreven .... tot we aan de afdaling begonnen !!! In totaal daalden we 16,5 km ... sommige stukken waren te doen ... andere ... een ideaal parcours om je voet om te zwikken of zelfs te breken ! Dit werd de zwaarste afdaling die wij ooit deden ! Heel geconcentreerd telkens elke voet plaatsen tussen de vele losliggende stenen, je wandelstokken zoveel mogelijk ter ondersteuning gebruiken, je lichaam in evenwicht houden met een zwaar tegenwicht op je rug ... !!! Jacobuske had geen medelijden met zijn cliënteel vandaag, hoor ! Amai ! We stapten door zo n mooie omgevingen ... en konden al stappend echt niet op- of rondkijken ... we voorzagen de nodige rustpauzes ! De temperatuur liep in het vacuumgebied van de omringende bergen, zonder de adem van God, op tot een eindje in de 30 graden ! Eentje maakte een rugzaklanding in de stenen ... maar die rugzak breekt ook de val ... dus er was geen vuiltje aan de lucht ! Rond 16u stapten we over de Middeleeuwse brug van Molinaseca ... en konden we eindelijk terrassen langs het zalige riviertje !!! Verderop zochten we een slaapplaats in Albergue Santa Marina, een aanrader ! Wij kregen bij ons vertrek dikwijls de vraag " Denk je niet dat dat stappen op de duur zal tegensteken ???" Wij antwoordden altijd ... "we denken van niet ??" Nu weten we het zeker ... het stappen steekt echt nooit tegen ... die camino lokt ons elke dag opnieuw met heel veel plezier !!! De weg is geen vast gegeven ; de weg groeit stap voor stap !!! Tot morgen !
Dag 24 : Astorga-Rabanal del Camino 33083 st 22 km zon 24 gr windstil
Deze morgen hadden we afspraak op het plaza major in Astorga met drie nieuwe verse kandidaat-pelgrims, die eens een proevertje wilden wagen op de camino ... zonder rugzak ! Als "schalkse zongebrilde ruiters" doken ze vanaf de prachtige wallenmuur op ... en in form waren ze ! Via de duidelijk bewegwijzerde route slingerden we ons langs de kathedraal, het museum van Gaudi en het grootse bisschoppelijk paleis. Via de gewone autoweg kwamen we bij "Ermita del Ecce-Homo"een kapel, waar iedereen zijn kaarsje kon opsteken ... en begeleidden met de nodige gebeden volgens godsvrucht en vermogen ! Eindelijk arriveerden we op de zalige natuur-camino-wandelweg ... iedereen genoot met volle teugen van de mooie uitzichten, de varianten en het stappen zelf ! Zelfs een ontbijt werd genomen zoals de echte ... in een dorpsbar : koffie en koeken. De kandidaten slaagden heel goed in hun ingangsproef .... ze mogen hun ervaring gerust verder uitbouwen !!!! In Santa Catalina de Somoza, een sfeervol eenvoudig dorpje, volgden we de groene pijl "Hof van Cleve" .... en kwamen op een schitterend binnenplein, met panoramisch uitzicht, waar de sierlijke eettafel stond te pronken ... de "Peter Goossens' "... in volle actie waren ... en de pelgrims zich mochten neervlijen voor aperitief, met alles erop en eraan, de "côte-à-l'os"( met perfecte cuisson ), de creatieve rijstmix, verse lekkere groentjes en aangepaste wijnen, .... dit alles overgoten met een zalige Spaanse zon ! Zelfs de siësta ontbrak er niet aan ....... MOEDER MOET ER NOG ZAND ZIJN !!!??? Een dikke mercie aan deze lieve bezoekers ... het was zo fijn voor ons ! Toen zijn we elk onze weg gegaan ... de camino lonkte weer ... langs de vele natuurgebieden ... zowel de dennenbossen, wilde struikengebied, mediterrane bemoste bossen ( de schorsen leken wel blauwgrijs behaard ! ), een vlugge groene 20 cm lange hagedis liep ons voor de voeten ... Wij stapten steeds hoger ... tot op de lijn van onze geliefde sneeuwberg ! Via een klimmetje langs een stofferig pad dat bezaaid lag met boomwortels en knuisten, bereikten we onze volgende slaapplaats "Rabanal del Camino". We meldden ons aan in een toffe albergue met een gezellig binnenplein ... de inschrijver keek ons aan ... " A van Moalen .... " .... we wisten niet wat we hoorden ... in een godvergeten dorp als deze ???? De vrijwilliger was van Olsene afkomstig en zelfs een neef van mijn directeur !!!! Wat is de wereld toch klein ! Morgen trekken we naar het hoogstgelegen punt van de camino : 1504 m : Cruz de Ferro .... morgen lees je er meer over ! Tot dan !
Dag 23 : Hospital de Orbigo-Astorga 25480 st 17 km 4 gr 18 gr, veel wind, flauwe zon
Hallo iedereen, Ja we hebben een dagje als "Vlaamse" pelgrims geleefd ... vandaar ... voor een verslagje was er gisteren echt geen tijd. Sorry, uitleg volgt ! Zondagavond nog vlug een hapje gaan eten en wat gepraat met de Vlaamse tijdelijke uitbaters van de refuge ... het was echt koud ! De heer vertelde me dat de superlange, historische brug 250 m meet ! Tevens gaf hij door dat het voor de landbouwgewassen hier dringend tijd werd dat het regende ... maar met die paar druppeltjes zal het obstakel wel niet van de baan zijn ! In Léon hadden we aan de Italiaanse-Mexicaan verteld dat we naar Hospital d.O. zouden stappen, ... "maar meisjes dat is veel te ver ! " hadden we als antwoord gekregen ! Wie liep er die avond in onze albergue ??? Juist ... hij wilde zich niet laten kennen ... vertelde hij met kleine lachoogjes !!! De Vlaamse uitbaters waarschuwden ons ook voor de "gevaarlijke caminobacterie" ... eens je ervan proeft .... ben je verloren ....en wij geloven dat ! Zoveel pelgrims zijn al aan de ... zoveelste camino bezig !!!??? Wij waarschuwen maar ! We verbleven in een ruime slaapzaal met groot kruisbeeld vooraan en 16 bedden, geen stapelbedden, dicht bij elkaar. We waren bij de oudere Franse lieve pelgrims terechtgekomen ... een snurkconcert kregen we kado, dit was de eerste keer dat we daarmee geconfronteerd werden ! Lang leve de oordopjes !!! Om 6u10 vertrokken we in echte bijtende kou ( jawel in Spanje in de meimaand ) ! Het was 4 gr en een felle wind op kop ! Ik heb echt niet vlug koud ... maar had een t-shirt + dunne fleece + dikke fleece + kw aan !!! We stapten door het echte landbouwgebied met kleinere percelen : aardappelen ( 1e keer gezien ), veel prei, maïs en de klassieke korenvelden ! In het eerste dorp was er letterlijk niemand wakker ... moeten die mensen hier niet gaan werken misschien ... wij begrijpen dit niet ! In het tweede dorp was er een snuggerd die de bar openhield ... verse koffie met een ontbijtkoek, lekker ! De weg vervolgde via een pracht van een natuurgebied, voor het eerst een "echte boerderij" gezien, waar een ruim aantal bonte koeien en kalveren gekweekt werden, dit was een privé-hoeve. Het huis van de boer was duidelijk ondergeschikt aan de stallen, zo'n verschil ! Er stond daar ook een nieuw soort landbouwmachine : een zware rol met driehoeken pinnen er rond geweven ... hoogstwaarschijnlijk om de zware aardekluiten te splitten ! Zondag zagen we een reuzegrote boerderij ... het bleek wel een "staatsuitbating" te zijn, vele honderden koeien liepen te grazen met tussendoor 16 ooievaars erbij ! Prachtig zicht ! We stapten vele km door het heel afwisselend gebied, bewijs ... 42 verschillende landschapsfoto's op 16 km ! De camino veranderde regelmatig van kleur en structuur... en wij maar beuken tegen die zware westenwind in ! Terug in de open vlakte ... bemerkten we een heel kleurrijk kraam en meerdere ligplaatsen en een geïmproviseerd afdak ... het zag er zo wijs uit ! We dachten ... ha, een snuggere Spanjaard ... maar nee ... het was een heel idealistische Spanjaard ! Een jonge alternatief uitziende vriendelijke gast zei in het gebroken Engels "I love the pelegrinos happy !". In zijn openluchtuitstalraam stond het rijkste, meest gevarieerde ontbijtbuffet dat we ooit zagen ... ongelofelijk aanbod ... fruit, koekjes, gedroogde vruchten, muesli, melkprodukten, koffie, groente- en fruitsappen ..... in alle vormen en kleuren ! Zijn prijskaartje "donativo" .....als er nu 1 een caminoprijs verdient ... is het toch wel deze jongen !!! Waar bleef onze ( ? ) sneeuwberg ... we zijn hem al dagen aan het benaderen ... hij zat volledig verstopt in een wolkenkraag !!! Eventjes verderop botsten we op een groot imposant kruis ... met op de achtergrond het dieper gelegen "Astorga" ... een relatief grote stad met een kathedraal en een schitterend bisschoppelijk paleis door Gaudi ontworpen. Het uitzicht van het schip van de kerk werd volledig overschaduwd door de grootte van het bisschoppelijk paleis, dit alles gezien vanop de hogere heuvelrug ! Wat moeten die heren hier machtig geweest zijn ! Een oudere Spanjaard informeerde naar onze roots ... toen we Vlaanderen beklemtoonden ... vroeg hij van welke soort "Manneke Pis" was ... en wij ... "Maar mijnheer dat is een Brusselaar !" ... Hij had nog 3 jaar in Leuven gewoond en kende 1 Vlaams woord "Potverdomme" ! Zondag moesten we een enkelvoudige spoorweglijn gewoon "overstappen" ... en maandag liepen we een reuze metalen constructie van 4 verdieplagen door, marcheerden in de hoogte boven de enkelvoudige spoorweglijn, en daalden terug 4 verdieplagen af !!! Zoiets hadden wij nog nooit gezien ! We waren echt onder de indruk van de schoonheid en charme van Astorga, een absolute aanrader ! Een lief homokoppel ( Vlaams-Nederlands ), inwoners, bood hun info aan voor het leukste hotelletje ... want ja, voor 1 keer gingen we niet in de albergue ... Wij hadden hier een afspraak met onze bezoekers gepland ... en om 21u30 al "binnen" moeten zijn ... dat zou niet lukken !!! Onze lieve mobielhomers ( met o.a. een 18- en een 36-maender ! ) hadden hun kamp opgeslagen bij parking 1 ... wat waren wij blij om hen te zien ... en ook zij zagen er heel tevreden uit !!!! We werden oververwend op Vlaamse caminowijze : koffie, koekjes, fruit, wijn, snoepjes ..... het ging er zo hartelijk aan toe, heel deugddoend !!! En wij maar vertellen ... en luisteren naar hun verhalen ! Hartelijk dank aan de thuisblijvende "mobiele homers" ... jullie kennen onze smaak ZEER goed ! Mercietjes, hé !!! Ook een vertraagde moedertjesdag werd onmiddellijk goed uitgetest ... dank aan het thuisfront ! t Was echt leuk ! Tevens konden we onze boodschappen meegeven richting Machelen. Door het frisse weer werd het gastronomisch programma aangepast ... en omgetoverd in een tapasavond in een mooi omgebouwd barbiersatelier ... de Vlaamse gezelligheid, vriendschap en leute vierden hoogtij !!! Slaapwel, jullie in je kamper ... en wij op hotel ...!!!
Dag 22 : Leon-Hospital de Orbigo : 53838 st 36 km 4gr, 22gr, 10gr zon, frisse wind, HAGEL, beetje regen
Gisteravond in gezellig restaurantje gaan eten : gamba/bospaddenstoelen/reg. kaas/pasta ... heel lekker ! Als gedisciplineerde ex-kostschoolmeisjes op tijd binnen de kloostermuren ... om 21u50 kwam E.Zuster iedereen roepen voor het avondgebed, deze keer hebben we eens lief gezwaaid vanuit onze slaapzak ! Om 5u30 fris gewekt door de zware hoestbuien van een buurvrouw ... 1/2 watermeloen opgegeten en vertrokken. De camino leidde ons naar hoekjes en kantjes van Leon die we nog niet ontdekten ... wij hebben de indruk dat de kloosters, kapelletjes en kerken nog dichter bij elkaar gebouwd zijn dan bij ons. De laatste jongelui en de uitgebluste travestieten trokken richting slaapnest, de onderhoudsmensen spoten de straten weer rein en wij waren weer blij om als echte pelgrims onze tocht te kunnen vervolgen ! Een kleine 2 uren trokken we eerst door de stad, vervolgens de verloederde randsteden, waar armoede duidelijk troef is, de verbeterde versie van "Cornation Street" en een heel modern industrieterrein, waarin veel gebouwen te koop stonden ... . We zagen een heel groot domein van "Miguelez" ( elektrische kabels ) waarin de haspels vastgemaakt werden aan reuze betonnen palen in openlucht enkel afgebakend door een muurrand. Verderop werden we geconfronteerd met vele nieuwe wegeninfrastructuren ... hier wordt nogal geïnvesteerd !!! Alleen zie je bijna geen wagens op die wegen ??? Toen kozen we voor een alternatieve route ( voor onze opvolgers : een absolute aanrader : via Villar de Mazarife naar Hospital de Orbigo, een omweg van 3 km extra ... meer dan de moeite waard ! ) en belandden in een prachtig natuurpark ... het leek zo eindeloos, zo puur ... het deed ons denken aan de Afrikaanse safariparken, Streep/Redford konden hier gerust "Out of Africa" opgenomen hebben !!! Hier liet men God in alle vrijheid boeren ... veel bloeiende brem, anders bloeiende wilde lavendel ( dieper paars van kleur en andere vorm dan bij ons ), grijsblauwe grazen en daar middenin een dieporanje caminoweg ! Als apothese kregen we vandaag een blauwe lucht met heel veel schapewolken ... misschien genoten we daar nog het meest van ! Ondertussen snoepten we aan onze gekneusde kersen ... maakten er zelfs een stillevenkiekje van ! Wat ook de moeite was ... onze inkopen van gisteren op een "deftige" wijze aan onze rugzak te binden ... dat werd een kleurrijke tweede "stillevenfoto" !!! Dit safarigebied gleed moeiteloos over in een agrarische zone ... en de camino die deed hetzelfde ... van dieporanje naar bleekgrijs ! Op het kleurrijke lappendeken werd een eerste voederbietenveld gesignaleerd, veel maïsvelden en natuurlijk ook de korengewassen. In een klein dorpje namen we de lunch, daar was geen kerkgebouw te bespeuren enkel een inoxen driehoekig klokkentoren, ondersteund door 3 palen, en waarbij de klokken via een wielsysteem het hele dorp in rep en roer zetten ! We kunnen getuigen ... ! Ondertussen hadden wij contact met de mobielhomers ( 3 koppels vrienden die ons pad zullen kruisen ...) ... zij hadden regenweer !!! Wij liepen constant in een eerder fris zonnetje ... totdat we even achterom keken .... zware dreigende donkergrijze wolken losten de neerslag ten N.O. van ons. Heel tof om dit schouwspel in een reuze open vlakte te volgen .... en wij maar stappen, in tweede versnelling ! Dit duurde zo ongeveer 3 uren ... tot 15u10 ... vlug vlug de regenponcho aan ... het begon te HAGELEN en geen kleine steentjes, hoor ! Achteraf nog enkele regendruppels en dat was het ! Na 10 uren onderweg ... ons record ... zagen we onze eindstreep. "Hospital de Orbigo" is een mooi Romeins stadje met een reuzelange historische brug ... nog nooit zo n lange brug gezien.( morgen geven we de juiste lengte door ! ). We verblijven in het Refugio Parroquial Hospital de Orbigo, een heel authentiek, gezellig verblijf, waar Vlamingen momenteel het onthaal verzorgen ... zij waren ook blij eens Vlamingen binnen te krijgen ! Morgen wacht er ons een korte trip 17 km naar Astorga en daar spraken we af met de mobielhomers ! Gisteren zagen we een mama-pelgrim met een speciale trekkar met 2 jonge kinderen erin ( 1tje van 7-8 maand en 1tje van 3 jaar ) en een hond ! Nog gekker dan gek, vinden we ! Hoe kwam deze vrouw over al die steile paden met de meest hobbelige stenen ??? Elke pelgrim stapt zijn camino op eigen wijze ... we hoorden al neuriënde ... veel zingende ( een ochtend-aria ) ... dansende ... slalonnende. Enkele weken geleden bewonderden we een Braziliaans trio die in "Carnaval-de-Rio-stijl" aan het ritmisch schudden en beven waren en luidkeels de Sambaliederen lieten weerklinken, onze maat Jacobus hierboven zat zeker te gniffelen ! We gaven hun de titel van het "meest muzikale trio" van de camino ... en kregen een uitgebreide Latijnsamerikaanse serenade als kado ! Bijna elke pelgrim maakt gebruik van een staf of stok om zich verder te bewegen ... je ziet ze in alle vormen, kleuren, lengten, kromten, dikten ... zelfs tot een afgekraakte tak toe ! De typische pelgrimsstok is nog steeds heel populair ... maar wij zijn heel tevreden over onze nordicstokken (leki), ideaal als ondersteuning, als ritmeaangever en prima middel om zwelling van de vingers tegen te gaan ! Tot morgen !
Dag 21 : Leon - Leon : ? st ? km natte bodem, vlug opgedroogd, flauwe zon, 20 gr fris
Vandaag een "slenterdag" .... deugddoend voor onze vriendjes ( eens op mousse-ondergrond en in sandalen ), voor ons lijfje en onze geest ! Gisteravond hadden we weer eens prijs !!! Rond 21u30 waren we ons aan het klaar maken om in de slaapzak te duiken ... toen een E.Zuster Benedictine iedereen kwam uitnodigen om te gaan bidden, nogal in commandostijl ! Deze keer waren de Nederlanders wel de slimste ... ze bleven stilletjes op het terras zitten ... en met veel gebaren moedigden ze ons aan ( al lachend )! We werden in de chique inkomhal van het klooster geloodst en moesten eerst "repeteren", de zuster controleerde regelmatig als we wel op de juiste bladzijde aan het volgen waren !!! Toen kwam het officiële gedeelte in de prachtige kapel .... wij, een oogje naar elkaar knippend, hebben rechtsomkeer gemaakt ! Op het gezellige plein voor de kloosteralbergue was een grote groep Mexicanen hun volksmuziek in volle ornaat aan het uitbrengen ! Ambiance ! We duwden aan onze kloosterpoort ,richting Bethlehem, .... maar die sluwe E.Zuster had die op slot gedaan. We hebben in die koude moeten wachten totdat het avondgebed volledig afgerond was ..... Vandaag hebben we de ochtenddrukte eens kunnen waarnemen vanuit ons warm nestje, het leek juist op een bijenkorf ! De meeste bekende pelgrims gingen verder .... de camino is een constante training in afscheid nemen en "loslaten" ... en hopen dat je elkaar nog ooit eens terugziet ! Bij het buitenkomen lag alles nat geregend ! Oei ... dat waren we al enkele weken niet meer gewoon ! Alles droogde heel vlug op en een flauw zonnetje stak op, het bleef een hele dag fris 20 gr. met stevige wind. We wandelden naar de plaza major, groot vierkant plein omzoomd met overdekte wandelgangen ( cfr. Madrid, Italiaanse steden ), waar de groenten- en plantgoedmarkt werd opgezet, met heel vers en krachtig materiaal ! De winkeletalages in de stad zijn te vergelijken met de onze, in grote tegenstelling met de kleine dorpswinkels van afgelopen week, die eruit zien als de kruidenierswinkels bij ons, kort na W.O.II en de jaren 1950. De observatie van de stadsmensen gaf volgend resultaat : fel geurende señoras en señoritas, veel jonge vaders en grootvaders met de kinderwagen of buggy, een fiere, opgedirkte, verzorgde oudere bevolking .... De kerkelijke huwelijken gebeuren hier aan de lopende band met alles, maar dan ook ALLES, erop en eraan ... tot erover ! ( L.en W., heb je nog ideetjes nodig ... we hebben er nog veel in petto !) En wat doen een stel wandelende vrouwen in een stad ...... ja natuurlijk ... we hebben onze dressingroom eventjes aangevuld en als verantwoordelijke pelgrims de Spaanse plaatselijke economie een klein duwtje in de rug gegeven !!! Leon is een echt mooie stad met een rijk winkelaanbod (groot aantal parfumerie- en schoenenwinkels) .... maar weinig cliënteel ! Een verse geheugenkaart voor ons fototoestel aangeschaft, proper geld uit de muur gehaald en een "chocolate con churros" gaan proeven ! Geen tijd voor een siësta .... Na 16u bezochten we de kathedraal, een gothische naar voorbeeld van veel Franse exemplaren zoals Reims, Chartres, Parijs ..., met heel veel magnifieke lichtbespelende kleurrijke glasramen !!! De concurrentie tussen de verschillende steden werd vroeger duidelijk uitgespeeld met hun pronkstuk "de kathedraal". In vergelijking met Burgos is deze minder gigantisch ... maar naar onze mening veel fijner ! Achteraf zijn we "hostal San Marco" gaan zoeken, een klassevol klooster die omgevormd werd tot een 5-klasse parador hotel !!! We stapten eventjes binnen ..... heel imposant en pure klasse, met veel respect voor de historische waarde van het gebouw. Er grepen daar 9 communiefeesten en 1 trouwfeest plaats + volledige hoteluitbating ! Bij het buitenkomen stonden er een 9-tal Belgische oldtimers op een rij die hun dagbestemming bereikt hadden van "Rallye des Copains" 16-22 mei 2012 van Zaragoza-Santiago de Compostela ! We ontdekten er geen M J tussen ! De Gaudi-gebouwen vielen hier een beetje tegen .... ze halen nog geen 20 procent van zijn fantasierijke dromen uit Barcelona ! Een rustdag in Léon is zeker aan te raden, zowel in fase van de camino als voor de stad zelf ! Het viel ons gisteren erg op hoe moe de pelgrims waren ... de siësta duurde veel langer ... en iedereen kroop vroeg in bed. Deze namiddag kregen wij hier al een bezorgd telefoontje van de Nederlands Limburger Jos ... als de Vlaamse vrouwtjes zich niet verveeld hadden in Léon, als ze de weg niet waren kwijtgeraakt, ...... Tof ! Als we even terugkijken op drie caminoweken zijn we eigenlijk heel positief over de volle lijn, 2 minpuntjes ... de vele gesloten kerken en kapelletjes ( zal wel met een tekort aan toezichthoudende liefhebbers te maken hebben ) en de onvriendelijkheid van de Spanjaarden ... Meer dan de helft is echt kortaf en bot ... waarschijnlijk heeft hun taal daar ook mee te maken ... maar "invriendelijke" Spanjaarden zijn uiterst zeldzaam te vinden ! Natuurlijk een pluim voor de uitzonderingen ! "Pelgrimminnend" zijn zij echt wel ... je wordt constant aangemoedigd via getoeter van wagens, een "buen camino"-wens, een schelpenteken in hun facade van hun huis of tuin, .... soms voelen we ons echt als een soort "kermiscoureurs" ! Nu nog vlug een hapje ... bedje in ... want morgen zijn we weer echte pelgrims ! ....En mijn nichtje dacht dat we geen vertelstof hadden op een vrije dag ... !!!!
Dag 20 : Reliegos - Leon : 36583 st 26 km zonnig en fris 21 gr
Gisteravond een rustig etentje in de patio van onze albergue "La Parada", onze buren waren tevens onze slaapbuurmannen, twee lieve Duitsers. Eventjes een praatje gemaakt met de Deense Björk, een heel fijn meisje, letterlijk en figuurlijk. Na haar mislukte studiecarrière heeft ze kunstlessen gevolgd en een eigen juwelenwinkel opgestart in Kopenhagen ... en tussendoor pikt ze de camino nog even mee. Gisteren hoorden we de eerste krekels en was ook de koekoek van de partij. In de regio zie je af en toe een miniperceel met heel jonge wijnstokken, een experiment ? Vroeg in bed, 8u40, en dus er ook vroeg weer uit ...om 6u..... Als eerste pelgrims verlieten we dit zo rustige dorp .... deze keer in een aangename temperatuur 8 gr. ... die frisse ochtenden zijn niet te verwonderen op een hoogte van 800 meter, hé ? Rechts in de verte, ontwaakten de blauwgrijse bergen in een licht oranje gloed met achterin de opkomende zon ... schitterend ¡ De sproeisystemen waren overal in volle aktie....wij ook ¡ Het ging vlot ¡ We deden eerst het oude volledig omwalde stadje "Mansilla de la Mulas" aan, eentje om te onthouden ! Een pareltje, het mooiste dat we afgelopen week gezien hebben. Een ontbijt genomen in de plaatselijke albergue en onze knapzak voorzien van verse chorizo no picante en een regionaal kaasje ¡ In elke bar zie je breedbeeldscherm met constante nieuws- en weerberichten ... wat voorspelt men voor vandaag in deze regio ... regen en een flauw piepend zonnetje ?! Je komt dan buiten ... in een heerlijke blauwe hemel met stralende zon .... !!! Gerda probeerde een foto van mij en een pelgrimstandbeeld te nemen ... "ligt mijn haar niet te plat ?" vroeg ik haar ...." Moest het dat alleen maar zijn .... !?" kreeg ik als antwoord .... wat ben ik blij dat er geen kiekjes doorgestuurd worden ! Vanaf toen begon het SAAIE gedeelte van de Meseta, langs een drukke autoweg ... dus veel geluidshinder wat we echt niet meer gewoon zijn, .... Een alternatieve weg was er niet daar we vandaag zeker de stad Léon wilden bereiken ! Voor het eerst wilde kastanjebomen en accacia gezien, het tweede stuk gemaaid grasveld .... en eindelijk 1 weide met koeien, dit was meer dan twee weken geleden .... Ondertussen even een stopje om de voeten van Gerda te verluchten en van verse sokken te voorzien ... en mijn beste vriendjes ... die stomen rustig verder in eigen vocht ! Het landschap werd onteerd door een wirwar van hoogspanningskabels en andere lelijke maar noodzakelijke bedradingen. In de verte ontdekte Gerda de hoge bergen ... "Schoon, hé !" zei ze .... "Zeker, ... maar deze trekken we volgende dagen over, vermoed ik ¡?" Haar reactie " O, oei, a, ja .... amai !" ..... Inderdaad, ons schoon vlak stapleventje is voorbij ¡ Vanaf Leon gaan we weer de zwaardere routes aan : steile klimmen ... enz .... Via de meer industriële invalshoek zijn we Léon binnengewandeld, zagen o.a. een gesofisticeerd nieuw garagegebouw volledig leegstaan ... alle "RENAULT"tekens werden ervan weggehaald. Een crisisslachtoffer ??? Léon gaf aanvankelijk een gewone indruk ... totdat we aan de oude stadsmuren kwamen ... en we de gezellige, karaktervolle binnenstad betraden...... heel mooi ¡ Ondertussen hebben we ons bedjes gereserveerd in een klooster : alle vrouwen slapen in de kelder en de mannen, via een totaal andere ingang, moeten naar de eerste verdieping, ook gehuwde paren worden uit elkaar gehaald ..... zullen we nog wel een beetje leute mee hebben, vermoeden we !!! Hoe zien de pelgrims eruit ? Je hebt er heel veel soorten : de meest voorkomende zijn de sportieve, er zijn er ook met een "Sahara-uitzicht" nogal toeareg-achtig ... alles bedekt ... de zon krijgt echt geen kans ! We kwamen ook de speciale naaktloper tegen ... in zijn lenden droeg hij 1 t-shirt aan de achterzijde en 1 t-shirt aan de voorzijde, beiden waren aan elkaar geknoopt ( dit zijn zn enige kledingsstukken ) .... telkens hij pelgrims voorbij stak en er geen voyeurs voor hem liepen ... rolde hij de voorste t-shirt volledig op ... en kreeg de wind vrij spel, een winderig gevoel ?!! Alleen al van de zonnepetjes zou je een schitterende fotoreportage kunnen maken ... soms echt niet doen ... het enige wat totnutoe ontbreekt is een reuzeboerezakdoek met 4 eindknopen ! Gerda en ik amuseren ons met de pelgrims eretitels ( = lief woord voor een lapnaam ) te geven ... Zo zagen we ook "Samoerai" gedurende de eerste week ! Hij was het gespreksonderwerp tijdens de vele avondmalen ... Een grote, in zwart of in wit ofwel in zwartwit geklede man in heel speciale snit en ontwerp met grote rieten mandhoed aan, overstak ons regelmatig alsof hij 7-mijlslaarzen droeg. Zijn gezicht was heel strak, expressieloos ... hij was een Aziatisch type, een gewone pelgrim liep steeds in zijn kielzog. Toen we in Pamplona overnachtten, lag hij op enkele bedden van ons. Hij deed ook zijn was .... wij konden het natuurlijk niet nalaten eventjes naar zijn drogende kledij te kijken o.a. een lange prachtige zwarte cape en een reeks witte stroken met eigenaardige metalen omhulsels eraan, die droeg hij rond zijn benen ... Die nacht was ik heel erg boos op Gerda .... Ze kwam met deze cape rond zich naar mij toe ... en ik " Allé, Gerda, dat doe je toch niet ... die man zou dat eens moeten zien ..... !!!!" .... gelukkig was dit maar een droom ! De "samoerai" ( waarschijnlijk een boedhistisch monnik ) stond op het grote plein in Pamplona in "flamingohouding" ( op 1 been ), met in zijn ene hand een belletje en het ander al bedelend ... een bordje gaf meer info ivm zijn camino. Als er iemand een muntstuk in zijn bedelhand gaf, rinkelde het belletje !!! Deze werkwijze hebben we wel nog altijd niet geprobeerd .... het kan nog komen ! Wij hebben de indruk dat vanaf de "meseta" de pelgrims geschift worden ... de Aziatische types ( die het heel vroeg reeds lastig hadden ... ) en de zwaarst geblesseerden ( voeten, knieën, .... ) ontmoetten we niet meer .... zijn ze gestopt of achterop geraakt ... wij weten het niet ! We hebben een luxeprobleem ... we hebben tijd over ... dus morgen blijven we nog een hele dag in deze prachtige stad ... ! Tot morgen .... met meer nieuws !
Dag 19 :Bercianos del Real Camino-Reliegos 29804 st 21 km aanvankelijk zwaar bewolkt toch nog volle zon en veel wind
Eerst en vooral de info over de Heilige van dienst ( zie 2 dagen geleden ), volgens internet, zou dit de Heilige Rombout zijn, de laatste ijsheilige en beschermer van de goede oogst ! Een kwestie van weten ! Het volgende verhaal vertel ik speciaal voor mijn man, ik voel hem al glunderen ¡¡¡ Gisterenmiddag stonden we op een kruispunt van caminowegen : de authentieke of alternatieve of ... Daar we onze eindstreep afgesproken hadden kozen we voor de authentieke ... achter ons hoorden we een Nederlands paar kibbelen ... "Kom, we gaan achter die Vlaamse vrouwen aan ... die stappen recht op hun doel af" ... wij binnenpretjes en weg ! België - Nederland : 1 - 0 ! Toen we aankwamen op onze eindbestemming zat een bende bekende pelgrims uit te blazen op een terras ... ze zwaaiden en riepen " Nederland groet België !!! " We antwoordden : " Zo hoort het ook ! " .... Vlaamse deugnieten.... kregen we als reactie ... dus België - Nederland 2 - 0 !!! Zoals we reeds doorgaven hebben we gisteren internationaal gekookt ... In deze meest authentieke albergue die we ooit hadden ( het was een mengeling van ons oud kerststalletje thuis en de zorro/sergeant garcia-herberg met die heel brede trap ! ) sliepen een 55-tal pelgrims, het plaatselijke dorpscafé kon onmogelijk al deze mensen aan een avondmaal helpen ... de verantwoordelijken ( een jong Spaans meisje en een oudere Canadese vrouw ) gingen met het "donativo-geld" ( giften van vorige dag ) de inkopen doen ... en daarmee werd dan weer het volgende maal bereid : een rijkgevulde salade-mix, in bouillon gekookte rijst, linzen en heel veel verse groenten met water en/of sangria, een reuzegebak als dessert. Iedereen hielp mee aan elk werkje ! Een schoolvoorbeeld van internationale efficiënte samenwerking ! Per 14 zaten we aan de lange tafels, rechtover ons, Italianen alweer in hun taalisolement ( zoooo jammer ) dus de allerbeste beeldentaal boven gehaald ! Ik zat naast een man uit Drenthe ( Emmen, dicht bij Odoorn, fietsdames !) ... dus praatstof genoeg ! Hij had deze caminosponsoring voor zijn 50e verjaardag gekregen, vertelde hij zwaar geëmotioneerd ... vanwaar kennen we nog zo n verhaal ??? Toen moest iedereen zich individueel voorstellen met naam en landvermelding .... ik probeer hier de landen op te sommen : USA, Canada, Australië, Denemarken, Duitsland, Frankrijk, Nederland, België, Italië, Spanje, Mexico, Roemenië... Per land moest er een liedje gezongen worden ... voor ons land waren we voor 't eerst met een bendeke : een fietser uit Kalmthout, 2 Antwerpse dames en wij .. en zongen uit volle borst " Vrolijke vrienden ... " Er werd nogal wat ambiance gemaakt van "Volaré .... tot frère Jacques ....", de charmante zanger D. uit BML zou zich hier nogal in zijn nopjes gevoeld hebben, hoor !!! De Mexicaan zag dit solo-optreden duidelijk niet zitten en muisde er zich, in E.L.-stijl, stilletjes vanonder ... Als allerlaatste kwam een freel Deens meisje, goedlijkend op de IJslandse Björk, een heel fijn, vrolijk wijsje zingen ... we zullen dit gevoelig moment nooit vergeten ! Achteraf ging iedereen buiten op de lange banken zitten en genieten van de zwoele avond .... 1 gespreksonderwerp " De camino-avonturen " . Om 21u luidde de grote klok iedereen naar de gebedsruimte ... zo zou elk godsdiensthoekje in een klaslokaal er moeten uitzien ! Er werden teksten voorgelezen in verschillende talen, bezinningsstilte voorzien en achteraf kreeg je een brandende kaars en kon je jouw boodschap naar de anderen doorgeven in je eigen moedertaal, dat zijn van die pakkende momenten ... Deze stemmige avond zullen we bewaren in de map van de zalige herinneringen ¡ Om 6u30 uit bed, naar de badkamer ... en de jarige Govert, de schrijver, ontmoet ... hij werd 50... vlug 3 dikke zoenen en vervolg van het ochtendritueel. We ontbeten hier ook ... en Govert toverde een lekkere appeltaart ( zonder kreukjes of barsten ) uit zijn rugzak, vlug legde hij er een 50 op met smarties ... en verdeelde de stukjes ... wij deelden het schaambrokje ( laatste stukje ). Een morgen die een "Zalige Hoogdag"-waardig was ! De camino strekte zich vandaag heel ver uit als een witte kronkelende slang tot aan de horizon, aan de linkerzijde een rij jonge platanen, rechts een groene berm met veel gele, blauwe, paarse, rode "bloemvlekjes". Na 8 km een tussenstop in het dorp El Burgo Ranero ... 1 terras vol met pelgrims, ook een Engelstalige Canadees, .... die ons regelmatig van antwoord diende in een zuiver Nederlands ... we hadden al een vermoeden dat hij Nederlandse roots had ... hij vertelde enkel dat hij ons goed begreep maar moeilijk kon antwoorden ... en inderdaad zijn ouders hadden na W.O.II de verhuis naar Canada gemaakt ... ! Zij waren uit het Friese stadje ( 1 van de 11-stedentocht ) afkomstig. Aan de voordeuren van de eenvoudige huizen was ons de grote plastieken plaat al verschillende keren opgevallen ... Blijkbaar zijn hun dakgoten zo zwak dat ze niet bestand zijn tegen de zo typische avondlijke regen- en onweersbuien. De regenbuien zagen we niet, de dondervlagen hoorden we wel ! Het was een warme morgen vol zware dreigende wolken achter ons en voor 1 keer geen langgerekte pelgrimsschaduwen voor ons uitlopend ! Tegen 11u kwam onze schaduw toch weer tevoorschijn, die sterke Spaanse zon had die dikke wolkenlaag toch doen oplossen !!! Enkele dagen geen besproeiingssystemen meer gezien, nu hele, hele lange ( tot 300 m ) over een veld met pas ontluikende courgetteplanten. Ondanks dat het ook hier Hemelvaartsdag was, waren de wegenwerk- en spoorwegarbeiders toch aan het werk ... en dat in het zo katholieke Spanje ??? Gisteren wandelden we voorbij een totaal vervallen, instuikensklare boerderij ... dit moet een vroegere "Heerlijkheid" ( = topboerderij ) geweest zijn ... heel groot, helemaal in leem opgetrokken .. en nu zo zielig, zo triestig .... Wat hier opvalt is dat de huidige landbouwopslagplaatsen zo recent en verzorgd zijn, kunnen de Europese landbouwsubsidies daar iets mee te maken hebben ??? Weer een reeks ondergrondse woningen gezien ... heel raar ! Ons volgend doel in zicht : Reliegos ... eerst een felgekleurde hippieachtige bar binnen ... heel wijs ... alles volledig volgeschreven in alle mogelijke talen ... en daarna naar een splinternieuwe privados albergue : het verschil met vorige nacht kon echt niet groter. Ik zat er wel al opgesloten in 't toilet en moest via sms, dus via België, Gerda om hulp vragen .... !!!! En morgen ... naar de stad Léon !!! De streek tussen Burgos en Léon : saai .... ???!!!! niets van .... dit werd vastgesteld door "panoramisch verwende" stappende vrouwen ! Tot dan !
Dag 18 : Terradillos de los Templarios-Bercianos del Real Camino 36839 st 23,7 km erg koud tot matig warm, veel wind, zon
Gisteravond aan tafel met een Duitse lieve tolk en haar Zuiderse echtgenoot, gepraat over alles en nog iets..... dus geen tijd om een miniblaartje te verzorgen ¡ Dit was deze morgen mijn eerste werk, A.V., onze caminometer, jouw verzorgingstips om de blaren te behandelen werken heel efficiënt ¡ Om 7u vertrokken, na een eenvoudig ontbijt, in de ijzige koude wind ( 3 gr ) met de kniebroek en een dikke fleece aan ¡ We overstaken anderen met ski-jas, handschoenen, muts, sjaal .... aan en waren heel blij met een warme chocomelk in het gezellige cafeetje van het volgende dorp. Op de top van een heuvel waren we aan het genieten van de golvenzee door het korenveld, een voorbijganger fluisterde ons toe "Dit is de adem van God ¡" Het landschap afwisselde zich en voldeed volledig aan de beschrijving van deze week .... saai ??? Absoluut NIET ¡ We marcheerden door heel armtierige dorpen, met lemen huizen en zelfs een aarden heuvel waarin meerdere mini-huizen gevestigd waren. Je kon enkel de gemetselde voor- en achterdeur zien en de nog nieuwe schoorstenen ... heel eigenaardig en zeker bewoond ( voorzien van TV-antennes en 1 terrasstoel ). In dit zelfde dorp was de nog functionerende parochiekerk in verre staat van ontbinding ... gelukkig werd de restauratiestelling errond geplaatst, geen moment te vroeg ¡ De betere huizen zijn duidelijk van inwoners die economisch overleven door het "caminoverkeer", bars, eethuizen, miniwinkels en privé-slaapgelegenheden. De koekoek was met vakantie vandaag en liet zich vervangen door de nachtegalen ¡ Zowel het zwaluw- als mussen- als kikkerbestand is op goed peil hier ¡ Toen kwamen we alweer aan nieuwe provinciegrens : van Palencia naar provincia Léon ¡ In de verte lag de stad "Sahagun" te blinken, we dachten rechtdoor te gaan maar de pijlen wezen langs een brede beek ... was Jacobus met onze voetjes aan het spelen ? Helemaal niet, over een oude stenen brug passeerden we langs een oase van rust met middenin een pas gerestaureerde kapel "Ermita de la Virgen del Puente", die zo jammerlijk ook op slot was. Hier mistten we zeker een prachtinterieur ¡¡¡ Over de stad "Sahagun" valt niet veel te vertellen, geen charme of uitstraling, enkel een mooi stationsgebouw, een prachtige Irish pub, enkele kerken en een grootse verwelkomingspoort ¡ We vervolgden de route langs vooral roggevelden en aan de verre horizon, aan onze rechterzijde, de felbesneeuwde bergtoppen van de "Picos d'Europe". Onze tegenliggers langs de camino waren heel talrijk : honderden schapen met hun herder, 4 honden en 1 drachtige ezelin ¡ Prachtig tafereel ¡ Nog een tof kapelletje en we kwamen in Bercianos del Real Camino aan .... zo'n stil dorp, enkel een 3-tal mannen op een bank in de lommer .... en voor de rest ... zelfs geen kat, geen één ¡ Onze albergue, de enige, is een volledig lemen optrekje met houten balken die niet eens volledig ontschorst zijn¡ Zo authentiek zo puur ¡ De Engelse vrijwilligers vroegen onze hulp om met alle pelgrims een maaltijd te bereiden en achteraf een bezinning te houden. Ter herinnering wij zijn op bedevaart, hé, dus dat kan ¡ Wie zijn nu die pelgrims ? Dit zijn meestal enkelingen, vooral mannen, die hun camino komen beleven ¡ Je ziet ook wel mini-groepen samen ( niet meer dan 4 personen ), die zie je heel vlug uit elkaar brokkelen want elk heeft zijn stapritme .... en 's avonds komt men dan terug bij elkaar ¡ Veel vrouwen alleen of per twee ... vooral veel jongeren ... ¡ De koppels zijn meestal van oudere leeftijd, starten 's morgens heel vroeg op hun gemak en beperken hun aantal km ... zij hebben alle tijd ¡ Goddelijk om de heren om de hoek charmant op hun trager stappend vrouwtje te zien wachten ... of expres een veel trager staptempo in te nemen. Het valt enorm op dat men geen vast tijdschema kiest voor de camino, je neemt er de tijd voor ... en je ziet wel ¡ De enkelingen die wel op strak schema staan, verplaatsen zich als opgejaagd wild ... en van genieten en relaxen is er dan weinig sprake ¡ Jammer ¡ Wat blijft opvallen, is de gemoedelijke sfeer, de hulpvaardigheid, de vlotte communicatie, de vriendelijkheid en de bekommernis onderling. Tot morgen ... wij gaan internationaal koken ¡
Dag 17 : Carrion de los Condes-Terradillas de los Templarios 41125 st . 27 km ( met ommetjes ) zon van 4 gr tot 32 gr
Waarschijnlijk dachten de zusters van gisteren dat het gebruik van hun computer ook een vorm van boetedoening was ... de lettertoetsen klopten, maar elke "symbool"toets zat op een totaal andere plaats, soms zelfs aan de andere kant van het klavier ¡ Welke zoektocht ¡ Fris uitgeslapen opgestaan om 6u, het klassieke ochtendritueel met ook de invulling van ons buidelzakje met een verse dagkaart ( ons stapoverzicht voor de dag met veel potloodinfo erop, heel praktisch, dank tante N ) en een versgeplukt kruidentakje, hopende dat dit onze lichaamsgeur zal overstijgen ?¡ Als geslaagde novicen sloten we de kloosterpoort achter ons in heel frisse temperaturen 4 gr ¡ Het Chinese paar voor ons leek klaar voor de eerste ski-afdaling, zo'n winterse outfit ¡ Eerst een ontbijt in een bar en dan voor het eerst als ECHTE pelgrims op stap ... met verzorgde blaren aan de hielrand. De eerste paar honderd meters liepen we zoals op eieren, je voelde elke stap maar geen pijngevoel. Later stapten we gewoon weer verder ... alles went ¡ Bij het verlaten van de stad zagen we een prachtig omgebouwd "Monasterio" ( = klooster ) naar een hotel van hoogstaand niveau. Eergisteren dachten we nog aan een Toscaans landschap bij de dagelijkse bewondering ... vandaag aan een Provençaals op twee stap-dagen-afstand ¡ De kleinere percelen waren slordig afgeboord met lage struiken, meidoornen, populieren, witte abelen, treur- en gewone wilgen De Nederlandse meiden, "de lieverds" groetten ons en stapten voor de tweede dag op een rij met zware wandelkousen in de sandalen, dat was veel "prettiger lopen" ¡ Enkele kilometers met het Veurnse koppel ( de heer heeft een hoog Willem Vermandergehalte ) gewandeld en als leraar talen ons de juiste uitspraak van de vele Spaanse dorpen geleerd, hopelijk kunnen we dit op onze harde schijf blijven opslaan ... ¡ Een lange rechte weg voor ons ( L ¡¡¡ ) van een 16 km, werd onderbroken door een schaduwrijk eetstandje van een snuggere Spanjaard. Daar ontmoetten we 2 Antwerpenaars die pas de camino begonnen waren vanaf Fromista. Vanaf hier wordt er wel aan veeteelt gedaan, de geuren deden me terugdenken aan de vakantiedagen met nichtje A bij onze oudere neef en nichtjes aan "Den Hoorn" in Oostveld-Oedelem. Een Australische pelgrim kwam spontaan zijn schitterend kliekje van het gele kwikstaartje tonen aan Gerda ... terwijl ik een eind achterop liep om ook kiekjes te maken. Toe vlug vraag ernaar... riep Gerda ... en ik bij die man .. een heel lang gesprek is het geworden over vogels, over geloofsbeleving voor hem en voor ons, over kerkelijke hiërarchie ... eindigend op het St. Pietersplein van Rome ¡ "Jullie zijn me al een paar dagen opgevallen met jullie fotografisch zoekend oog ¡? " vertelde hij ons. "Enkele dagen geleden pikte ik Serena, de pelgrim op 30 m voor hem, op, gisteren praatten we een hele dag samen en vandaag nemen we bewust een afstand voor onze rust .... en toch kunnen wij nog over elkaar waken ¡¡¡" ... Fijn, hé, ... dat is echt camino. Met een complimentje op zak kon onze dag alweer niet meer stuk ¡ 1 2 3 tik 1 2 3 tik 1 2 3 tik even lachen naar elkaar 1 2 3 tik 1 2 3 tik 1 2 3 tik Hier kwamen we over de veedrijversroute van de schapen die vanuit het zuiden naar het noorden van Spanje gedreven worden. Ook volgt de camino hier de oude Romeinse heirbanen. Alweer bekroop ons het gevoel van oneindigheid bij het bewonderen van het landschap ... hele grote groene percelen, ook weer meer "terracotta-oranje" velden die pas gezaaid zijn, af en toe een partij aangelegde Canadese populieren ( ik begrijp dit niet goed ... dat hout is toch economisch niet rendabel ... het is ook niet om de ondergrond droog te zuigen in deze regio ... misschien een experiment ???) ... En dan komt er een uitgestrekte groene lap met 1 boom in het midden, een struise sterkdragende groene boom, een "Witse-boom", mijn lievelingslandschap ¡ Ook een korenveld in twee verdiepingen konden we waarnemen, de bovenste laag was rogge en onderaan een soort gras, heel eigenaardig ¡ Het einde van de lange rechte weg kwam in zicht met een uitstekende kerktoren zonder ooievaarsnest ( hier een grote uitzondering ) ... zonder huizen ... die stonden in een veel dieper gelegen dal ¡ Welkom bar, wij hebben dorst en honger ¡ Geen terrasstoeltje vrij ... dus op de stoeprand tussen vele bekende pelgrims, ook de Maastrichtse schrijver. "Mag ik een eindje met jullie meelopen ?" ... t Zal wel zijn ¡¡¡ Via een ommetje ( prachtige alternatieve weg "Senda del bosque" en "Senda del Rio" ) doorliepen we een heel speciaal natuurgebied, struikgewassen met uitstekende dode bomen ertussen, we waanden ons in Skippyland ( Australië ) alsof de Aboriginals alle momenten te voorschijn zouden komen. Een beetje verderop ontdekten het eerste "haverveld" en een gevoel dat we op het einde van de wereld zaten in volle bloeiende bremgebied. Vele stappen-tijd praatten we over de Nederlandse literatuur : van de Tachtigers over K. Van De Woestijne, Gerrit Achterberg, Simon Vinkenoog, Bomans, L.P. Boon, Reve, Jeroen Wolkers, Herman De Koninck, Christine Hemmerechts ... naar Annie M.G. Schmidt ¡ Zijn broer had dit jaar de "Annie" , een literaire prijs, gewonnen in Amsterdam. Zijn Braziliaanse vrouw, een kunstfotografe, geeft meerdere keren per week Portugese les aan de zoon/zaakvoerder van André Rieu, ter voorbereiding van hun Braziliaanse toernee. Een plezier om met deze man te keuvelen, zo'n encyclopedische kennis ¡¡¡ Ondertussen aangekomen in Ledigos ... ( veel lemen huizen en muuromwallingen ) en hoorden harde kanonschoten, wij dachten dat de vogels van het pas gezaaide veld werden verjaagd ... ??? Geen bar ... dus in de schaduw op de stoep met ons 3-tjes, even happen en veel drinken. Plots kwamen er 4 mannen met een statief met Heilige ..... ???? ... erop met een bundel verse korenaren in zijn arm, een grote engel achterop en een koppel ossen, omzoomd met witte sneeuwbalbloemen, gevolgd door een in feestelijk gewaad geklede priester met wijwatervat en kwispel en een 40-tal zestigplussers, ... de vrouwen al zingend. Iedereen werd besprenkeld in de vier windrichtingen, de priester gaf een algemene zegen en vernoemde ook de pelgrims erbij. Dit was een eerbetoon om een goede oogst te bekomen. In alle sereniteit vervolgde men de processie naar de andere hoek van het dorp. Wij werden er stil van .... Het stappen ( met blaren ) vlotte goed dus ... op naar het volgende dorp, via een alweer prachtig ommetje, kwamen voorbij een groot palimar ( duivenhok ), een rond gebouw met sierlijk dak en deze keer was dit wel de eindstreep "Terradillos de los Templarios" ( = het lemen dorp van de tempeliers ). Voor de auteur had zijn albergue "de Terradillo de los Templarios Jacques de Molay" een bijzondere betekenis, zijn zoon studeert in Brazilië en wil zich voorbereiden om toe te treden tot de "vrijmetselaars". Ik vroeg hem, als ik het hem mocht vragen .... wat zijn motivatie daartoe was ... "Goeie vraag" kreeg ik als antwoord. "Ik vermoed", zei hij, "dat hij wil aansluiten bij de gezaghebbende, machtige mensen .... en dat hij ook op zoek is naar spiritualiteit ...". Wij verblijven ondertussen hier in dit rustige "lemen" dorp, zonder een winkeltje, in een super privados albergue, slapen op een kamer met 4, ons buurslaapmeisje is een Zweedse .... eens iets anders ¡ Hier nu enkele losse flodders : wist je dat : - er 47 architecten aan de constructie van de kathedraal van Burgos meewerkten ( nog geen restauratie, hé ) - onze tijdelijk uitheemse zoon niet wist dat zijn mama een "techno special" KW in haar rugzak meedraagt - we de nieuwe autoaankoop van het huismerk "toyota" op de voet volgen ( Gerda ) - geen tijd hebben om boeken of gidsen te lezen ... we babbelen liever met andere pelgrims ( Martine ) - wij een lange lijst met tips voor toekomstige pelgrims aan het noteren zijn ... - de dagen hier zo vlug gaan ... dat we geen (of weinig) tijd hebben voor heimwee of dipjes ( soms wel, zegt Gerda ¡) - wij deze tocht echt niet lastig vinden ( ... spirituele kracht ... vroeger zou ik er smalend om gedaan hebben .... nu niet meer ¡ ) - onze rugzak in de eerste week een last was, maar we beseften dat toen niet ... nu is dat een pure gewoonte geworden ( of hij nu 10 of 12 of meer weegt ) - een Zwitsers mes heel praktisch is - wij zo blij zijn, heel veel thuis getraind te hebben, om veel intenser en energierijker van deze tocht te kunnen genieten - we veel details op de blog doorgeven om ze ook voor onszelf niet te laten ontglippen - we ZOVEEL geluk hebben met de weersomstandigheden - we de tocht echt niet graag zouden stappen in juli/augustus, we zouden zeker kraken op de hitte - mijnheer doktoor van Machelen te veel nachtelijke fantasietjes heeft - wij de pelgrims mateloos bewonderen die hier krakkelorig, zich bijna voortslepend toekomen en 's morgens met een frisse stap en verse moed hun volgende daguitstap aanpakken ¡ - WIJ ZO BLIJ EN DANKBAAR ZIJN DAT WIJ DIT MOGEN BELEVEN ¡¡¡ Goede nacht ¡ Tot morgen ¡
Dag 16 Fromista-Carrion de los Condes 28394 st 19 km volle zon 26 gr
Hallo, terwijl de Machelaars de naweeën van Leiepop aan het wegwerken waren en de actieve Vlaamse bevolking aan een korte werkweek begon, stapten wij, na een rustige zomerse ( vensters open ) nacht en een summier ontbijt een nieuwe dag tegemoet, telkens nieuwsgierig naar de nieuwe uitdagingen en het gevarieerd aanbod. We moesten kiezen tussen 38 of 19 km, er was geen slaapgelegenheid tussenin. Daar we luxueus met onze tijd mogen omspringen, kozen we voor het laatste. Gisteravond waren we de allerlaatste van de albergue om ons nestje in te duiken, zaten op een zalig terras met Nederlandse Limburgers met het hart op de juiste plaats. Het was heel verrijkend. Al dagen loop ik met een nylontasje, door ons moeder genaaid, rond mijn lenden met dubbele beveiliging om mijn bankbiljetten goed te bewaren. De porties lichaamsvocht dat dit zakje ( met inhoud ) moest verwerken de laatste weken zijn niet in te schatten ... de geur was navenant ... dus kwam het zakje ( zonder inhoud ) in de wastobbe terecht ... Je kan toch moeilijk bankbiljetten aan de waslijn hangen, he ... Denk je dat er nu 1 iemand zo een onhygiënische, opgedroogde, versleten briefjes weigert .... NIEMAND !!!! De camino liep langs een autoluwe weg ( 1 wagen per 10 min ), de bleke aquaducten sneden het groene landschap in horizontale strepen. Even verderop wachtte ons de Ermita van San Miguel met een inkijkrooster naar het sober interieur, gelegen in een mager bos van Italiaanse populieren en her en der stenen pickniektafels, besprenkeld met de eerste zonnestralen. Eerst even samen naar de winkel ... en plots ... paniek ... mijn nylontasje hing niet rond mijn middel ... het sloeg ons in de darmen. Onmiddellijk werd mijn volledige rugzakinhoud langs het voetpad opengespreid en gecontroleerd, geen geldzakje te vinden. Normaalgezien geven we onze beurs aan elkaar door tijdens de douchemomenten ... was dat gisteren ook gebeurd ... wij dachten van niet. Ligt dit zakje nog op de hoge douchemuur of .... Gerda heel bezorgd en ik ... kom foert ... we proberen nog even tevergeefs te telefoneren naar de vorige albergue ... er was niets aan te doen ! Bij de volgende geldautomaat vragen we propere exemplaren, maar we keren echt niet terug ! Gisteren blies de wind een golvenzee door de groene korengalmen, vandaag stonden zij beweegloos kaarsrecht ! In het kleine dorp Revenga de Campos stonden de schoolkinderen om 9u10 nog op hun bus te wachten ! Een ludiek tafereel : een in metaal gemaakt stukwerk - ode aan de pelgrim - en daarnaast één, in zijn gids zoekende, levende pelgrim, dat wordt zeker een unieke foto ! Op elke kerktoren huist hier één of meerdere nesten ( tot 1,5 m hoog ) met ooievaars ... en klepperen dat ze kunnen ! Even buiten het dorp, een witte muuromheining rond het oude kerkhof ... met een grote, opgedroogde, morsdode boom erbij ... symbolischer kon het niet. Aan onze linkerzijde waren enkel groene enorm grote percelen te zien, dat gaf zo'n gevoel van oneindigheid ... aan de rechterkant dezelfde grote lappen met in de verte een wazig bergketen met meerdere sneeuwtoppen. Boerderijen zijn er hier niet te zien ... de landbouwers wonen aan de rand van de dorpskern met een ruime parkeermogelijkheid voor hun werktuigen en dat is het. De camino stond hier bezaaid met stenen palen voorzien van de gele schelp. Voor ons liepen de 2 toffe Nederlandse pelgrims, die we al een week niet meer gezien hadden ... dus samen op een alternatief terras, met Gregoriaanse gezangen ( ! ) op de achtergrond, heel gezellige tuin en binnenin een afbeelding van Bob Marley of was het de Machelse Sven Marley ??? Een Vlaamse pelgrim had er volgende tekst op de muur achtergelaten ... Doe al het goede dat je kunt met de middelen die je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is ... Gerry Belgie. We vervolgden onze weg ... het ging vooruit en vooruit, het ging verbazend goed vooruit ! We chronometreerden onszelf eens gedurende 1 km, eerder vlak parcours rond 11u, we stapten 11 minuten aan deze km. Als twee contente madammekes trokken we verder ... totdat we een lange pelgrim probeerden in te halen. Wat dacht die man ... door twee kleine vrouwen ... t zal niet waar zijn ... en de camino-stap-race begon ! Wie denk je dat het haalde ??? Om 12u. waren we aan onze eindstreep voor vandaag : Carrion de los Condes. We laten ons gewoon leiden door het lot om onze slaapplaats te zoeken, niet volgens het boekje ... zomaar lukraak. Ik vroeg aan een oud heertje naar een albergue ... en we belden daar aan ! Wij zijn vandaag letterlijk in het KLOOSTER getreden, we hoefden geen test af te leggen ter controle van onze maagdelijke capaciteiten ! Het is een klooster verbonden aan een afgedankte school en wij slapen hier in de oude klaslokalen, vree wijs ! De vrouwen en mannen slapen natuurlijk op een aparte kamer, heel ver uit elkaar, dit is nieuw voor ons ! Aan koppels wordt er gevraagd door de lieve zuster, als ze wel getrouwd zijn, dan mogen ze in hetzelfde klaslokaal slapen ! Toen ik uit de douche kwam .... lag een stralende, overgelukkige Gerda te zwaaien vanop haar bed .... MET MIJN NYLONGELDZAKJE ....hebben de engeltjes hiermee te maken ???? ( Het zat toch nog bij haar bagage .......) Eind goed, al goed ! Wij hebben de eer en het ongenoegen om melding te maken van onze eerste blaren bij alle twee en op dezelfde plaats, achteraan boven de hiel aan de rand ! Dit spook werd onmiddellijk efficiënt weggewerkt en verzorgd ! Een van de vele telepathische verschijnselen tussen ons ??? En nu oogjes dicht en snaveltjes toe ... slaap lekker !
Dag 15 : Castrojeriz-Fromista : 36114 st 23 km alweer volle zon
Ola, hier zijn we terug ¡ Aangekomen om 14u45 in Fromista : deze stad wordt beschouwd als het midden tussen start en eindstreep van de camino francès. Pelgrims die de route willen opsplitsen in twee delen ( in 2 verschillende jaren bijvoorbeeld ) stappen van St. Jean-Pied-de-Port naar Fromista en vervolgens van Fromista naar Santiago de Compostela. In kilometertelling klopt dit niet echt dat we nu halverwege zijn ¡ Volgens "Michelin" hebben we ( zonder ommetjes ) 354,5 km gestapt en wacht er ons nog een 421,5 km ¡ In een kilometertje min of meer steekt het niet voor ons, hoor ¡¡¡ Gisteravond in de warme avondgloed op een schitterend terras samen met een Iers meisje, een Duitse kinderverzorger en een Nederlandse schrijver : een ideale mix voor een wijs gesprek en een samen genieten van de heerlijke maaltijd. De auteur is een echte talenvirtuoos, nog nooit zagen we iemand zo soepel overschakelen van Spaans naar Duits, vervolgens in t Engels en af te ronden in het Nederlands .... Een plezier om dit te aanhoren ¡ De gespreksonderwerpen gingen natuurlijk over "taal" en "taalrijkdom" ... Van onze "slaapbaas" ( = albergueverantwoordelijke ) MOCHTEN we niet vroeger opstaan dan 7u .... hij zou ons persoonlijk komen wekken ... en MOESTEN eerst een kopje koffie drinken .... Elke pelgrim voerde uit wat hem of haar gevraagd werd .... we hadden geen andere keuze ¡ Met een hemels zacht gezang ontwaakten we deze morgen ... zalig ... ¡ De Devliegerpostduif was juist geland recht in het bed van Gerda ... Onze versgewassen kledij deftig uitgewreven, opgerold en opgeborgen ( strijken ... hoe gaat dat alweer ??? ) en "go go for it ¡"... Het ministadje rustig verlaten in een ochtendlijke friste ( zelfs heel fris en zwaarbewolkt ), een steile klim en een schitterend panorama als beloning ... en een beetje vlak doorgaan ... en daar komt het volgende obstakel ... een afdaling van 18 procent ... maar eerst zo'n fantastisch uitzicht dat ik er zo graag een 180 gradenfoto zou kunnen van maken hebben .... Voorzichtig zakken en verdergaan door de Spaanse schuren ... met in onze rugkant alweer een ochtendzon die elk wolkje oploste. De pelgrims zagen we in de verte samenhokken op een platanenterras met stenen tafels en zitbanken ... tussen de velden ... 2 "snuggere" oudere mannen stelden er een standje op met fruit en drank ... slim gezien ¡¡¡ We bestelden ons water, koffie, bananen, appel en sinaasappel ... maar kregen geen rekening ... alles was "donativo" ( je geeft wat je wil ) .... zo'n chique gebaar ¡¡¡ Dat was genieten op moederdagmorgen ¡ Ondertussen kwamen de moedertjesstappertjesdag-smsjes talrijk binnen ... deugddoend ¡ Tempostappend tussen de vele korenvelden bemerkten we een opvallende gele lap grond ... geschoren koren ... dat kan toch nog niet in dit seizoen ... nee, hoor, het was een braakliggend stuk met een geel aardekleur ¡ Van Gogh kon het niet mooier dromen ¡ Juist voor het dorpje Itero de la Vega dook het zoveelste "Ermita" (=kapel) op ... de lakens aan de waslijn in een tof tuintje ... de deur stond open ... even een babbeltje gemaakt met de Italiaanse vrijwilligersploeg ... en inkijkje gedaan ¡¡¡¡ In deze zo sfeervolle kapel stond een lange eettafel, een 4-tal stapelbedden, een meditatiehoekje, een stevig stenen beeld van onze "maat" ( H.Jacobus natuurlijk ¡ ) ..... hier hadden wij ook zo graag eens kunnen verblijven ... volgende keer misschien ...¡¡? Opnieuw aan een nieuwe provinciegrens ... wat gaat dat hier vlug ... van "provincia Burgos" naar "Palencia". Eventjes een kiekje van de mooie dorpskerk, een blik op de vele jagende zwaluwen en were weg. Links loerend, rechts observerend ... alweer zo n schitterende landschappen ... we telden de windmolens die we in één oogopslag voor ons zagen .... 176 ¡¡¡ Een afgelegen hoopje kleine huizen, geen kerk ... dus geen dorp, trok onze aandacht ... we dachten aan een tijdelijke verblijfplaatsen voor landarbeiders ...??? We weten het niet ... Wist je dat afbraakwerken in Spanje kosteloos zijn ... men laat alles instuiken door de tand des tijds, regen en wind ... hier heeft men tijd ... het oogt echt verschrikkelijk ... blijkbaar hun zorg niet ¡ Langs die ellenlange wandelpaden zie je prachtige groene bermen met korenbloemen, klaprozen, veel herderstasjes, smeerwortels, ... maar geen bomen of struiken ... Alhoewel de vele pelgrims die af en toe wel eens nodig hebben ... ¡ We zagen hier al kontjes van verschillende kleuren, maten en gewichten ¡ Ons Vinktse tante zou zeggen :" t is toch moa een blote poepe, hé ??¡ " Just ... Dan is het ook eens aan onze beurt ... je staat op een top en ziet stappende pelgrims ver achter je ... ja, 't is 't moment .. enkel nog een vlugge fietser nadert .. ¡ Stopt deze zeventiger niet op die top ... lacht ons vriendelijk toe ... vertelt over het weer of was het over de voetbalresultaten van gisteren ... we weten het niet ... maar 't werd dringend voor ons ¡¡¡ Toen de kust echt veilig was doken we de boomloze bosjes in ¡ Ongeveer de helft van de korenvelden zijn voorzien van een bevloeiingssysteem : ofwel superlange sproeiarmen ofwel in de grond verwerkte watersystemen of een mini-aquaductleiding zoals ze bij de wijngaarden in de Rioja gebruiken. We wandelden zelfs over een compleet nieuw met betonnen bedding voorzien kanaal ... Vanaf de eerste dagen maakten we er een spelletje van om het aantal bruggen te tellen ... we hadden beter het aantal oude hospitaalruïnes of gerenoveerde hospitaalgebouwen geteld ... deze weg moet een waar slagveld geweest zijn in vroegere tijden, dat kan niet anders ¡¡¡ Bij het buitenkomen van Burgos bezochten we een supervoorbeeld van restauratie ... hospitaal del Rey, een groots historisch gebouw, is volledig aangepast als campus rechten voor universiteit van Burgos ¡¡¡ Wat zouden wij hier ook graag les krijgen of geven ... ¡ Alhoewel we zijn echt gelukkig en tevreden met onze gerestaureerde loft-containerklassen met ingebouwde keuken op Deinze/Kouter .... nee, we gaan nog niet verhuizen ¡ Boadilla del Camino ligt zalig op zijn zondags te rusten ... aan beide kanten van de ingangsweg "palomar-gebouwen" ( duiventillen ) van de allergrootste maat. Bij de plaatselijke albergue/eethuis raakten we aan de praat met een stokoud Duits vrouwtje, een weduwe. Ze stapte 7 x de camino ... maar kon dit absoluut niet meer aan ... en liet zich elke dag met een taxi van de ene plaats naar de andere brengen .... dan kan ik nog eens de caminosfeer in me opnemen, vertelde ze heel fier ¡ Van een gezellige albergue gesproken met een creatieve tuin ... dit was er zo een ... maar nee ... we wilden naar de psychologische helft van de camino ¡ Langs het rustige natuurgebied van het "canal de Castillo" stapten we vele kilometers verder ... tot aan het oude sas. Hoera, Fromista, here we are ¡¡¡ Slaapwel ¡
