Ik ben Gerard
Ik ben een man en woon in Almelo (Nederland) en mijn beroep is werktuigbouwkundige (gepensioneerd).
Ik ben geboren op 05/12/1931 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, fotografie, postzegels,atletiek.
Ik ben getrouwd met Iet, heb 2 kinderen en 5 kleinkinderen.
MIJN FOTOMUZIEKPOST
Mijn hobby's en activiteiten
09-01-2010
NIEUWJAARSRECEPTIES
Het is een goede gewoonte - maar ook een diep ingewortelde traditie - van bedrijven, instellingen, overheden en verenigingen om aan het begin van een nieuw jaar elkaar veel gezondheid en geluk te wensen in het jaar dat nog voor ons ligt. Voor de één is dit een verplichting, voor de ander een gezellige bijeenkomst. Lekker kletsen, wat eten en drinken, en wat ze tegenwoordig zo mooi zeggen ook een beetje " netwerken". Jaren geleden zat ik in het bestuur van voetbalvereniging Oranje Nassau en die club had de onzalige gewoonte om op Nieuwjaarsdag haar receptie te houden. Wie dat uitgeprakkizeerd heeft weet ik niet, maar het was er nota bene nog steeds erg druk ook Gelukkig heeft mijn muziekvereniging een andere gewoonte: op de eerste vrijdag in het nieuwe jaar - normaal onze repetitieavond - is er nieuwjaarsreceptie maar gelukkig heel kort. En gisteravond was het dan weer zover! De voorzitter houdt een hele korte toespraak en dan.........gaan we sjoelbakken. Vòòr de aanvang van de avond staat de voorzitter, nog in diep gepeins verzonken, zich af te vragen wat hij de muzikanten dit jaar voor zal houden met zijn nieuwjaarstoespraak. Het blijkt later kort, maar krachtig te zijn, wellicht ook omdat het zijn "maiden speech" is want hij is pas twee maanden in functie.
Hier staat voorzitter Bartelt de muzikanten toe te spreken terwijl de organisator van het sjoelbakkenevenement, Jarno, nog even controleert of alle stenen wel aanwezig zijn. De lezer moet namenlijk weten dat we aan de receptie het kampioenschap sjoelbakken hebben verbonden. Jaarlijks strijden de leden om de titel "Sjoelmeister van Wilhelmina".
Dirigent Martijn Blaak is niet alleen zeer bedreven in het zwaaien met zijn dirigeerstokje maar ook het schuiven met stenen gaat hem wonderwel af. Zeer geconcentreerd zet hij de stenen in de juiste volgorde en dan volgt voor hem de ouverture.
Ook de jeugd is van de partij en met veel enthousiasme worden de sjoelstenen over de bak geschoven.
Sjoeldirector Jarno ziet het al helemaal zitten en heimelijk hoopt hij natuurlijk op de eindoverwinning. Allerlei - al dan niet toegestane - trucjes uit de sjoelwereld haalt hij uit: tegenstanders intimideren, beginnen op een stroeve bak en dan vervolgens toch de bak met talkpoeder laten behandelen, tegenstanders vragen welke score ze hebben behaald en dan vervolgens zijn punten bekend te maken. Dan zakt de moed je in de schoenen!
Hier de latere kampioen in volle concentratie bezig met weer zo'n hoge score. Je ziet aan de stand van zijn handen dat hij een zeer gevorderde stenenschuiver is.
Winnaar Joris en nipte tweede Johanneke mogen de prijzen in ontvangst nemen van organisator Jarno. We mogen weer terugzien op een gezellige en goed georganiseerde avond in ons mooie en vernieuwde clublokaal. Ik zie al uit naar 2011!!
Toen ik zondagmorgen uit het raam keek, lag er een behoorlijk pak sneeuw. Meteen maar de sneeuwschuiver en bezem gepakt om stoep en terras sneeuwvrij te maken. Alles was gelukkig nog ongerept zodat het weinig moeite kostte met het verwijderen van de sneeuw.
Toen ik in de tuin kwam zag ik tot mijn verbazing dat onze Rien Poortvliet kabouter, die aan de pergola hangt, onherkenbaar was geworden. Het kereltje was bijna helemaal ondergesneeuwd maar hij vond het toch niet koud!
Ondanks alle voorspellingen van mooi zonnig weer zag het er nog wat somber uit. Een sneeuwlandschap wordt pas prachtig als er een mooi strijklicht over schijnt, maar dat heb je helaas niet voor het uitkiezen. Toch een korte wandeling door de buurt gemaakt. Zo ziet onze straat er uit als alles onder een dik pak sneeuw ligt maar de zon verstek laat gaan.
Een paar straten verder..........en plotseling breekt de zon door. Wat een verschil met de vorige foto.
Midwinterhoorn blazen is een oud Twents gebruik tijdens de Adventstijd. Op verschillende plaatsen in Twente en aangrenzende gebieden in Duitsland laten blazers uit de buurtschappen het melancholieke geluid van de"oale roop" (oude roep) weer klinken. Het is de aankondiging van de geboorte van Christus, het Kerstkind. Op een midwinterhoorn (mirreweenterhoarn in het Twents) kunnen alleen natuurlijke grondtonen worden geblazen omdat ventielen, zoals bij koperen blaasinstrumenten, ontbreken. Geoefende blazers kunnen vier tot soms wel zeven tonen laten weerklinken.
Op deze foto is een midwinterhoornblazer te zien. De midwinterhoorn wordt met de hand gemaakt uit een elzen- of berkenstam die de juiste kromming moet hebben. Alvorens zo'n stam in twee helften wordt gezaagd, wordt in het dunne gedeelte een gat geboord waar later het mondstuk in wordt gestoken. Met een guts worden de beide helften uitgehold. Hierna worden de beide helften met twijgen weer tot een geheel aan elkaar gebonden. De klank wordt bepaald door een aantal factoren: inwendige gladheid, vorm van de ronding, lengte en diameter.
Bij de manege van het Twents Hippisch Centrum worden vandaag wedstrijden gehouden voor jeugdige blazers uit geheel Twente. Per buurtschap blaast een team van 3 tot 4 blazers om de beurt. Ze worden door een deskundige jury beoordeeld op zuiverheid, aantal tonen, melodie en draagkracht (sterkte).
Vanwege het koude weer heeft de organisatie overal vuurkorven opgesteld.
Een fanatieke midwinterhoornblazer die zelfs op zijn pet een kleine replica heeft aangebracht!
Deze jeugdige blazers staan gereed om met het wedstrijdblazen te beginnen. Er wordt steeds om beurten geblazen omdat het niet mogelijk is om hoorns op elkaar af te stemmen.
