Deze blog werd vervangen door http://www.georozemie.blogspot.be/
Deze blog wordt niet langer geüpdatet. Hij werd vervangen door http://www.georozemie.blogspot.be/. Daar kan u vanaf begin maart ook het vervolg van onze camino lezen. Dinsdag 3 maart nemen wij de trein naar Bordeaux. Woensdag 4 vertrekken wij richting Compostela.
Maandag 30 juni 2014, dag 29, Bordeaux - Denderwindeke
Na het ontbijt met Jean-Jacques onze rugzak gemaakt. Er rest nog tijd voor een stadswandeling door Bordeaux. Mooie stad met buiten de oude stadskern brede straten en boulevards met ruime trottoirs. Er is een uitgebreid autovrij centrum en drie tramlijnen rijden permanent goed gevuld rond. Aangenaam om in te flaneren zonder rugzak! We zien nog een monument voor de Girondijnen, een hulde aan de vrijheid. Het werd in 1942 volledig afgebroken om het metaal te gebruiken voor de oorlogsvoering, na de oorlog intact terug gevonden en in triomf naar Bordeaux terug gebracht.
In de namiddag begeven wij ons richting Bordeaux-Mérignac (foto), waar wij om 18.45 opstijgen. Anderhalf uur later staan wij op Zaventem.
Dit wordt zowaar de koudste dag van onze hele tocht, met regelmatig regenvlagen, dondergerommel, wind, ... Misschien omdat wij de stal rieken, gaan wij toch nog snel vooruit.
In Le Bouscat, voorstad van Bordeaux, maken we foto's aan het monument voor de pelgrims en in de vroege namiddag zijn we al in Bordeaux. We stappen er zowaar langs het moederhuis van Marie Brizard, een gekende likeurproducent. In de vitrine staan de purperen flessen Parfait d'Amour, die onze grootmoeders dronken.
In de refuge worden we vreugdevol begroet, door Jean-Jacques en de permanente verantwoordelijke. Naar aanleiding van de wijnfeesten op de kades langs de Garonne is er ook een beetje opendeurdag in de pas opgerichte refuge van Bordeaux. Vóór onze aankomst was er enkel een (half)zieke Deen met een slechte timing. Had bij zijn vertrek alvast zijn retourticket besteld en moet nu alles op alles zetten (en nog veel meer) om tijdig in Compostela te raken.
Wij worden dan ook met open armen ontvangen, omdat het goed uitkomt dat ze toch "echte" pelgrims kunnen presenteren, zeker door de verantwoordelijke die duidelijk alles op alles zet om haar refuge te propageren. Rozemie beeldt zich in dat de apen in de zoo zich misschien ook zo voelen!
De refuge is nog maar een maand open en wij zijn pelgrim 42 en 43. De inrichting is super: men heeft onder de gewelfbogen van het oude gebouw 6 boxen geplaatst met telkens 2 bedden. Verder een keukentje en een voorraad eetwaren systeem donativo, een computer, wifi en printer.
Met veel moeite printen we ook onze boarding passes af. Daarna een verrukkelijke Bordelese bouillabaise gaan eten want morgen is er ééntje jarig. Geen foto's hiervan want dan beginnen sommigen onder jullie spontaan te kwijlen. Ik ken mijn pappenheimers. Dan nog een klank- en lichtspel en als afsluiter vuurwerk (foto). Dat kan men zich alleen permitteren als er 's anderendaags enkel een stadswandeling en het vliegtuig naar huis wacht. 28 dagen en 560 km liggen achter de rug. Het is nu exact middernacht. Tot morgen!
Vandaag moeten wij al om 7.15 de 'bac' over de Gironde nemen (foto). De tweede is er pas om 9 u en dat is te laat. Zonder ontbijt het hotel uit, wat ook geldt voor Georges van Angers. Na de overzet zullen wij hem niet meer zien want hij gaat door tot in de buurt van Bordeaux. Wij verdelen Blaye-Bordeaux in twee gelijke stukken van zo een 20 km.
Afwisselende etappe door de bossen en de wijngaarden van de Médoc. De bossen zijn vrij dicht en jammer genoeg stikt het er van de muggen. Wij ontmoeten er een grote groep jagers met hun honden. Door de wijngaarden lopen is een ervaring, want als je 180°graden op jezelf rond draait, zie je niets anders dan wijnstokken. Er staan ook bordjes om de druiven aan te duiden. Hier is dat Merlot en Cabarnet Sauvignon. We komen langs de grote wijnhuizen: château Margaux en château Lascomes bijvoorbeeld. Het Domaine des quatres vents heeft grote reclameborden geplaatst. De eigenaar heet Luc Thienpont!
Na de wijngaarden volgen weer bossen en verwilderde stukken natuur, met als enige leidraad de blauwe bordjes met gele schelp van de plaatselijke Compostelagenootschappen. De guide Lepère is hier niet te volgen. We lopen nog even de verkeerde baan in, en moeten dan 2 km buiten de route stappen om onze slaapplaats te bereiken.
Als huisvesting (incl.halfpension) reserveerden wij in de Ermitage de Lamourous, ook bekend onder de naam Prieuré de la Miséricorde. Een instelling gerund door vier nonnen (échte, geen structuren). Zuster Laure, de verantwoordeijke, is van Spaanse komaf (Astorgas / Leon) en werkte dertig jaar in een Parijse gevangenis want daarvoor is hun orde opgericht. Weer eens een ander type van huisvesting.
Morgen de laatste etappe naar Bordeaux. Daar wacht Jean-Jacques ons op in de pas opgerichte refuge. JJ is die van Saint-Sauvant. Langs de kades van Bordeaux is er bovendien wijnfeest met klank- en lichtspel, vuurwerk, ... Dat belooft voor onze laatste dag.
Vrijdag 27 juni 2014, dag 26, Saint-Aubin-de-Blaye - Blaye, 20.6 km
Vandaag wakker geworden met een gevoel van eeuwige dankbaarheid aan de mevrouw van gisteren in Saint-Palais met haar in Luik veeartsenijkunde studerende dochter. Dank zij haar bestelden wij gisteren nog onze vliegtuigbiljetten voor maandag 30 juni. Een dag later maakt een verschil van 200 à 250 euro!
Vandaag een gemakkelijke route. Driekwart loopt over een oude spoorlijn. Perfect wegdek, vlak tot en met, altijd rechtdoor, geen kaart of wegbeschrijving nodig, ... Even is er ongerustheid omdat Rozemie pijn in haar rechterbeen krijgt en loopt te strompelen. Nu stilvallen op 2 dagen van het einde, zou erg zijn, maar een simpele Diclofenac lost het probleem op.
Om 15 u staan wij dan ook al in Blaye (blaj!), waar Vauban het estuarium van de Gironde met een citadel afsloot (foto). Prachtige site met zelfs een camping binnen de muren. De 'mesjeukes' ontbreken dan ook niet op de afspraak. Dan hotel opzoeken dat verder van de 'bac' blijkt te liggen dan wij dachten. Bij een blitzbezoek aan de kapper (opschonen baard G) raadt men ons als restaurant het visetablissement 'La Marina' aan. Nog maar een paar maand open, maar nu al een voltreffer. Iets duurder dan wat wij ons gewoonlijk permiteren, maar het menu is de meerprijs dubbel en dik waard. Daarna nog een glas gedronken met twee Waalse, sympathieke, ruimdenkende en gepensioneerde leerkrachten (Mons en Tournai). Let op de opeenstapeling van pleonasmen en tautologieën in de vorige zin!
Donderdag 26 juni, dag 25, Mirambault - Saint-Aubin-de-Blaye, 16.7 km
De afstanden die we nu afleggen, worden bepaald door de overnachtingsmogelijkheden. Daarom is de tocht vandaag bijvoorbeeld, korter dan wij zouden willen.
Er was voor vandaag was kans op onweer voorspeld, maar gelukkig komt het niet zo ver. De temperatuur is wel stevig gezakt en er is wat wind. Voor het eerst in dagen echt aangenaam wandelweer. Wij steken niet minder dan drie grenzen over. Van de (Cognac- en pineau de) Charentestreek naar de Bordeauxstreek, van het Charentedepartement naar dat van de Gironde en van de regio Poitou-Charente naar de Aquitaine. Tegen de middag vermoeden wij in de verte en de diepte het estuarium van de Gironde. Wij ontmoeten ook een Compostelavaarder die wij gisteren al zagen. Hij blijkt ook Georges te heten, komt uit de Parijse regio en is vertrokken vauit Angers. Eind juli moet hij terug zijn, maar tot die tijd stapt hij richting Compostela via de Norte. Vanavond slapen wij in dezelfde chambre d'hôtes in Saint-Aubin-de-Blaye. Dit laatste uit te spreken als 'blaj'.
Onderweg eten we ons brood op in Sainte-Palais, een dorpje met veel vervallen en leegstaande huizen. Een oude dame, die ons van water voorziet, legt uit dat veel jonge mensen wegtrekken naar de stad. Een jongere vrouw vertelt ons dan weer dat de school door een samenwerkingsverband met 2 andere gemeenten, kan overleven. En we zijn weer eens verwonderd over de prima infrastructuur die kleine dorpjes en gemeenten in Frankrijk dikwijls hebben: mairie, salle de fête en heel dikwijls een parkje en sportaccomodatie. Wij hebben de indruk dat het tij in de verlaten dorpen, vroeg of laat zal keren. De jongere vrouw geeft ons ook een gouden tip, nl. om het vliegtuig te boeken vóór 1 juli. Haar dochter studeert in Luik en daardoor kent zij de prijzen.
In St-Auban-de-Blaye slapen we in een gîte, waar we eigenlijk over een heel huis beschikken. De eigenaar komt er nog, maar eigenlijk is het zijn buurvrouw/levensgezellin die duidelijk de plak zwaait en alles regelt. Voor 35 kunnen we er verblijven, de keuken gebruiken, eten opwarmen in de microgolf en soep uit pakjes maken (ook een eeuwigheid geleden dat we dat aten). De arme Geo sleurt heel de dag een hele maaltijd mee, omdat Rozemie verkeerd begrepen had dat er in het dorp geen winkels waren.
Woensdag 25 juni 2014, dag 24, Saint-Genis-de-Saintonge -Mirambault, 15.6 km
Vandaag een wat kalme dag. Wij stappen weg om 9.10 uur. De meeste truckers zijn dan al lang weg. Heel rustig. Hebben wij vijf mensen gezien, drie auto's langs zien komen? 's Middags een uitzonderlijke siëst genomen onder een oude lindenboom. Heel rustgevend (selfie). Het parcours is mooi, maar vele wegen zijn ongemaaid, het gras staat hoog en dat maakt het allemaal zwaar. We bereiken echter vlot ons hotelletje in Mirambault. Dat is een ministadje dat vergiftigd wordt door een drukke Route Nationale. Het verkeer raast erdoor en verpest alles. Het lawaai is deprimerend. Daarenboven is de hoteluitbaatster een zeer wantrouwig mens, dat bij de minste beweging achter je aan komt, en is het eten niet je dat. Het kan niet alle dagen super zijn.
Dinsdag 24 juni 2014, dag 23, Pons - Saint- Genis-de-Saintonge, 13.9 km
Vandaag staat eerst een bezoek aan de stad Pons (spreek uit als 'ponts') op het programma. Wat uitslapen kan dus, maar lukt niet iedereen. Georges zit dan ook om 7.10 en na het aankopen van enige 'viennoiseries' al 'un petit café' te drinken met enige autochtone habitués in 'Le tout va bien'. Met zicht op de pelgrims die uit de ochtendmist opdoemen en de weg wijzen naar de refuge (foto). Daarna bezoek aan de majestueuze donjon, het mooie kasteel (nu stadhuis), de goed onderhouden tuinen en de stadskern.
Dan op weg naar Saint-Genis-de-Touraine waar wij vrij vroeg aankomen en besluiten om bij een welgekomen verfrissing onze verdere dagen te plannen. We bestellen per ongeluk elk een halve liter Affligem. Echt per ongeluk! Maar wat een hoeveelheid en wat voor een glazen ook. Echte kelken. De baas moet er een nieuw vaatje voor steken, de consumptie kost ons de prijs van een Frans driegangenmenu, maar onze verdere dagen zijn gepland! Wij zien er ook onze Heidelberger terug. Hij heet eigenlijk Sean, is veel ouder dan wij dachten (is 38) en van half-Amerikaanse komaf, wat meteen zijn schitterend Engels verklaart. Daarna naar ons hotel-restaurant dat moeilijk nog oer-Franser kan zijn. Een verzamel-/eet-/slaapplaats voor (vooral Engelse) routiers. 'Ils sont sympa les routiers'. Zij eten dan ook geen fish and chips, maar een degelijk Frans menu: entréebuffet à volonté, keuze uit drie hoofdplats, kaas en dessert. Meer moet dat niet zijn. Het etablissement is 7/7 open van 5 tot 24. Dat belooft voor morgenvroeg.
Bij het uitpakken van de rugzakken komt Rozemie tot de ontdekking dat haar BH in Pons van de wasdraad gestolen is. Wij hadden op een bijeenkomst van Compostelagangers al gehoord dat jongetjes rond de refuges blijven hangen en er een sport van maken om dat te doen, maar dachten dat het een indianenverhaal was. Het klopt dus. Jammer, maar gelukkig waren er voor deze tocht 2 voorzien!
Maandag 23 juni 2014, dag 22, Saintes -Pons, 22.6 k
Alle weersvoorspellingen gaan richting 'zeer, zeer warm'. Wij dus heel vroeg uit bed en ... het regent . Dan volgt een spelletje van jas aan, jas uit omdat het telkens begint te regenen en dan weer stopt. We besluiten uiteindelijk dat we onze rugzakken hun regenjas zullen laten aanhouden, maar dat wij ons vestimentair maar gaan aanpassen als het str ... regent. Al met al is het koelere weer nog een meevaller want het worden 20 km zonder hagen of bossen. Enkel hier en daar een eenzame boom, die dan volgens de wet van Murphy nog aan de verkeerde kant zou staan. Als de zon na 16 u dan toch doorbreekt en het 32° wordt beseffen wij aan wat wij ontsnapt zijn.
Het laatste deel van het parcours is magnifiek, we lopen constant tussen de wijngaarden. Als we even met de GPS een parallel route volgen, stoppen er direct wijnboeren om ons de juiste weg te tonen. We blijven het grappig vinden, want ze zeggen dan: "Compostelle, c'est par là". Stel u voor dat wij voor onze huisdeur iemand de weg zouden tonen naar Rome!
In de gemeentelijke refuge (voor acht personen), aan de ingang van het oude hospitaal van Pons, vinden wij onze Heidelberger terug. Verder is er ook Jean-Marie uit Orléans. Op zijn vraag gaan wij met hem een pizza eten met zicht op de prachtige gevel van de Saint-Vivienkerk (foto). We gaan in Pons onze telefoon opladen in een krantenwinkel. De eigenaar begint Nederlands te praten, wat hij nog vrij goed kent, want hij is in Brussel geboren. Aangename verrassing!
Zondag 22 juni 2014, dag 21, Le Douhet - Saintes, 13.9 km
Vreemde dag, weinig gebeurd. Op de middag in Fontcouverte ontmoeten wij op een miniterrasje in de schaduw van de kerk een zéér Compostelagezinde bakkerin. Wij nuttigen er een koffie (gratis voor pelgrims) en taartje (foto). Bij het afscheid krijgen wij nog een stokbrood mee. Daarna op weg naar Saintes. In de refuge Saint-Eutrope (voor zes mensen gerund door dertig vrijwilligers) ontmoeten wj voor het eerst een Duitser uit Heidelberg. Later over hem nog meer, maar gelukkig zingt hij niet van 'Heidelberg wunderschöne Stadt'. In heel Saintes zijn op een zondagavond twee pizzeria's en een Vietnamees restaurant open. Wij opteren voor de laatste oplossing en nemen het 'à volonté' zeer letterlijk. Gelukkig is er ook een openbare "lavarie" en voor het eerst in ons leven doen we onze was in zo'n voorziening, die niet alleen goede machines heeft, maar ook wasproduct voorziet.
Vandaag staat eerst een bezoek aan de stad Pons (spreek uit als 'ponts') op het programma. Wat uitslapen kan dus, maar lukt niet iedereen. Georges zit dan ook om 7.10 en na het aankopen van enige 'viennoiseries' al 'un petit café' te drinken met enige autochtone habitués in 'Le tout va bien'. Met zicht op de pelgrims die uit de ochtendmist opdoemen en de weg wijzen naar de refuge (foto). Daarna bezoek aan de majestueuze donjon, het mooie kasteel (nu stadhuis), de goed onderhouden tuinen en de stadskern.
. Dan volgt een spelletje van jas aan, jas uit omdat het telkens begint te regenen en dan weer stopt. We besluiten uiteindelijk dat we onze rugzakken hun regenjas zullen laten aanhouden, maar dat wij ons vestimentair maar gaan aanpassen als het str ... regent. Al met al is het koelere weer nog een meevaller want het worden 20 km zonder hagen of bossen. Enkel hier en daar een eenzame boom, die dan volgens de wet van Murphy nog aan de verkeerde kant zou staan. Als de zon na 16 u dan toch doorbreekt en het 32° wordt beseffen wij aan wat wij ontsnapt zijn.
Het laatste deel van het parcours is magnifiek, we lopen constant tussen de wijngaarden. Als we even met de GPS een parallel route volgen, stoppen er direct wijnboeren om ons de juiste weg te tonen. We blijven het grappig vinden, want ze zeggen dan: "Compostelle, c'est par là". Stel u voor dat wij voor onze huisdeur iemand de weg zouden tonen naar Rome!
Vreemde dag, weinig gebeurd. Op de middag in Fontcouverte ontmoeten wij op een miniterrasje in de schaduw van de kerk een zéér Compostelagezinde bakkerin. Wij nuttigen er een koffie (gratis voor pelgrims) en taartje (foto). Bij het afscheid krijgen wij nog een stokbrood mee. Daarna op weg naar Saintes. In de refuge Saint-Eutrope (voor zes mensen gerund door dertig vrijwilligers) ontmoeten wj voor het eerst een Duitser uit Heidelberg. Later over hem nog meer, maar gelukkig zingt hij niet van 'Heidelberg wunderschöne Stadt'. In heel Saintes zijn op een zondagavond twee pizzeria's en een Vietnamees restaurant open. Wij opteren voor de laatste oplossing en nemen het 'à volonté' zeer letterlijk. Gelukkig is er ook een openbare "lavarie" en voor het eerst in ons leven doen we onze was in zo'n voorziening, die niet alleen goede machines heeft, maar ook wasproduct voorziet.
