Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
tekenen als hobby
09-08-2007
DE ROMEINSE TWEELING
Het volgende verhaal verscheen op 3 januari 1962. Het scenario is ditmaal van de hand van de jourlist Carlos De Veene. In Amerika maken onze helden hun entree in de wereld van de film. Na eerst een ganse reeks van obstakels overwonnen te hebben, wanneer Gritje ontvoerd wordt op de Brusselse kermis, komen ze als verstekeling aan in New-York, op zoek naar hun boezemvriendin. Uiteindelijk belanden ze op een verassende wijze op de filmset, waar Gritje werkelijk de show steelt ( en dat niet voor het laatst ).
Science-fiction komt aan bod in het verhaal Piloot X ( 12 september 1962 ), en opnieuw is Carlos De Veene hier de scenarist. In dit verhaal kan Geo zich ten volle uitleven in het tekenen van snelle en futuristische bolides. In dit vierde verhaal doet Barnako zijn wederoptreden, nu als ontwerper van racewagens. Een interplanetaire wedstrijd voor koerswagens met vertrek op aarde en dan naar de maan en terug naar de aarde, is de kern van dit verhaal. Om het spannend te maken, worden de blauwdrukken van het ontwerp van de racewagen Syloman gestolen door zijn concurrent Maroly. Een bikkelharde strijd ontpopt zich tussen de racewagens van beide concurrenten. Na een nek-aan-nek race, waarin Gritje opnieuw op de voorgrond treedt en eigenhandig de boeven ontmaskert, loopt uiteindelijk alles goed af voor onze vrienden.
Op 15 januari 1964 beleven onze vrienden een exotisch avontuur in Afrika met het verhaal De verdwenen Toeban, naar een scenario van Carlos De Veene. In afrika is een expeditie o.l.v. prof. Bevers op zoek naar een zo goed als uitgestorven stam. Plots geeft de expeditie geen teken van leven meer en men vreest het ergste. Van de banl die de expeditie financieert krijgt schipper Barnako de opdracht de verdwenen karavaan op te zoeken.Samen met Rolfke en Rulfke en twee fotoreporters trekt hij eveneens naar Afrika, waar hij hoe langer hoe meer tot de overtuiging komt dat er een misdadige hand in het spel is.
Met dit verhaal speelt Geo op bekend terrein. Enerzijds omdat hij zelf nog aan atletiek heeft gedaan (Gaston Roelants was in die tijd een goede kennis). Anderzijds omdat hij sterk vertrouwd was met het tekenen van diverse illustraties van sportgebeurtenissen en cartoons van bekende sportfiguren. Dit zesde verhaal verscheen op 6 januari 1965 en gaat over de strijd op de atletiekpiste tussen een verwaande Franse sportvedette en onze beide jongens. In de ultieme wedstrijd is het de kleine Rulf die tot ieders verbazing het pleit wint. Zit Gritje hier opnieuw voor iets tussen ?
Hiernaast de openingspagina van het verhaal zoals zij in 1965 verscheen, en als inzet een recente tekening met Rolfke en Rulfke als steeplelopers. Deze tekening werd gebruikt voor het maken van de verjaardagskaart van zijn kleinzoon Matthias, eveneens steepleloper.
Een zuiver detectiveavontuur treffen we aan in verhaal 7, gepubliceerd in PumPum nr.23 van 16 juli 1965. Op een raadselachtige wijze worden in de stad tientallen jonge meisjes ontvoerd (een blik in de toekomst ?). Ook Gritje behoort tot de slachtoffers. Rolfke wordt ter hulp geroepen door een detective die meent een spoor te hebben ontdekt naar de ontvoerders. Maar het is Rolfke, die met de hulp van zijn boezemvriend Rulfke het mysterie zal oplossen.
Hiernaast de aankondiging van het zevende verhaal zoals ze verscheen in PumPum. Er gebeurde wel een correctie, want in de titel stond oorspronkelijk en verkeerdelijk "DEDECTIVE", waar het natuurlijk DETECTIVE moest zijn. Geo hertekende en herwerkte dit verhaal tot een album van 48 blzn. De nieuwe en de oude versie vindt men terug in het door Peter Bonte in 2005 uitgegeven verzamelalbum met gelijknamige titel. Zie linker kolom.
Het achtste en laatste verhaal, "Een wonderlijk wagentje", verscheen op 13 juli 1966. Met plaat 26B werd de strip in 1967 bruusk onderbroken: het werd de laatste aflevering van het verhaal dat onafgewerkt de kast in ging. Reden hiervoor was dat de jeugdbijlage PumPum bijna van de ene week op de andere opgedoekt en vervangen werd door de J-KRANT, die trouwens nooit het succes evenaarde van PumPum. Het is onbegrijpelijk dat de toenmalige leiding van de krant niet besliste om de lotgevallen van Rolfke en Rulfke -gezien hun populariteit- als dagstrip op te nemen. De originele tekenstroken van al de verhalen van Rolfke en Rulfke valt niets meer te bespeuren. Bij de verhuizing van de krantengroep van hartje Brussel naar de rand, is waarschijnlijk alles in de prullenmand verdwenen. Geo bezat enkel de 26 stroken van zijn laatste en onafgewerkte verhaal. Deze werden dan nog van het verdwenen gered door toedoen van zijn echtgenote: de tekenaar was van plan ze weg te werpen...Eind 1997 kwam Henri Christiaen, schrijver van deze biografie, na lang zoeken Geo op het spoor. Hij wist de tekenaar over te halen tot het verder afwerken van dit verhaal. Vanaf plaat 27A start -32 jaar later- het vervolg van "Een wonderlijk wagentje". Uiteraard was het voor Geo even wennen om de figuren snel en vlot in de hand te krijgen. Dat hij daar wonderwel is in geslaagd, bewijzen de tekeningen in het album dat in 2000 door Brabant Strip werd uitgegeven.
Naast het tekenen Van Rolfke en Rulfke, heeft Geo ook zijn sporen verdiend met ander tekenwerk. Er is al verwezen naar het verhaal "Het leven van een mulat" en de talloze illustraties die hij maakte voor de weekbladen van de krantengroep en de korte verhalen in Pum Pum. Daarnaast heeft hij ook twee realistische verhalen op zijn actief over twee legendarische sportfiguren: ""De olympische 5000 meter van Gaston Reiff" en "De dood van Tom Simpson. Deze verhalen verschenen in het populaire weekblad Sport70. (zie hiernaast "Archief", week van 9/07 tot 15/07 2007). Tenslotte is er nog het verhaal "Tijl Uilenspiegel leeft nog in Vlaanderen", verschenen in Pum Pum op 27 septemeber 1961, naar scenario van schrijver Jan Berchmans.
De laatste 25 jaar leefde Geo zich vooral uit in het tekenen en schilderen van figuren in knotwilgen. Hoewel hij zelden met zijn werken de publiciteit zoekt, heeft hij toch reeds op enkele tentoonstellingen geexposeerd. Zijn mooie stijl getuigt van een gedegen studie en van betrokkenheid bij mens en natuur. Zijn doeken met de veelbetekende titels zoals "De gruwel van aids", "Honger", "Leest God de krant ?" of "Het gelaat van de haat" getuigen van een diepe maatschappelijke betrokkenheid. Samen met de plaatselijke afdeling van Het Willemsfonds, en voordien met Kunstkring Soetendaelle, heeft Geo zich jarenlang vooral ingezet om andere kunstenaars in het daglicht te plaatsen, o.m. via groepstentoonstellingen.
Met bijzondere dank aan archivaris Luc Pareyn en zijn medewerkers van het Liberaal Archief, voor het ter beschikking stellen van de informatie.
In de Ronde van Frankrijk van 1967 sterft de Engelse renner, Tom Sompson, bij een dramatische beklimming van de Mont Ventoux. Dit had me zo aangegrepen dat het mij inspireerde om in 14 tekeningen (chinese inkt en penseel) de laatste dag van Simpson te reconstrueren. In 1972, bij de vijfde verjaardag van deze tragische gebeurtenis bracht SPORT'70 (dagbladformaat) drie volledige blzn tekt en illustraties van mijn hand. Bijgaande tekening werd oorspronkelijk wit-zwart getekend maar diende herwerkt te worden als kleurillustratie. Maar 1967 was ook het jaar dat er een einde kwam aan PumPum. Deze jeusdbijlage van Het Laatste Nieuws, waarin de verhalen van Rolfke en Rulfke verschenen, ging reeds in januari 1967 ter ziele. Meteen kwam er ook een einde aan mijn bestaan als striptekenaar dat in 1959 was gestart. Niets liet toen vermoeden dat ik 33 jaar later de draad opnieuw zou oppikken.
Als tekenaar kent men vreugde en voldoening als je ervaart dat men je werk waardeert. Helaas maken teleurstelling en ontgoocheling deel uit van je artistiek bestaan. Daarvan twee voorbeelden. Vijf jaar geleden hadden Henri Christiaen en ik een onderhoud met Walter Pauli, sportjournalist bij De Morgen. De ontmoeting had plaats op de vorige locatie van die krant, in de buurt van het Zuidstation in Brussel. Ter gelegenheid van de 35ste verjaardag van het Tom Simpson drama, had ik de idee opgevat en uitgewerkt voor een speciaal dossier betreffende het dopingprobleem in het wielrennen. Ik gebruikte daarvoor de dertien tekeningen die ik 33 jaar eerder maakte, en waarbij ik de laatste dag van Simpson wedersamenstelde. Titel van dit dossier: "Het Simpson drama, een waarschuwing voor jonge renners". Wij werden heel vriendelijk ontvangen door de h. Pauli, die ten stelligste beloofde "iets te doen met het aangeboden materiaal". Helaas, we zijn nu vijf jaar later en hebben van Pauli niets meer gehoord. Evenmin werden de door ons aangeboden ducumenten terugbezorgd. Herhaalde e-mails en telefoons bleven zonder gevolg. Spijtig, als je bedenkt welke dopingschandalen de laatste vijf jaar aan het licht kwamen.
Vorige maanden, in het vooruitzicht van de Tour 2007, en 40 jaar na het drama op de Ventoux, stuurde ik op aandringen van Henri Christiaen, een mail naar Jacques Sys, hoofdredacteur van Sportmagazine (Roularta). In bijlage stuurde ik een afdruk met drie van de dertien tekeningen die ik destijds maakte, met de vraag de mogelijkheid te onderzoeken om de volledige reeks opnieuw eens te publiceren. Helaas, ook van hem kwam geen teken van antwoord. Echt pijnlijk als men weet dat wij ooit nog samenwerkten voor Sport 70 (toen nog Uitg. Hoste, Het Laatste Nieuws), hij als journalist en ik als layoutman.
Het beneden hun waardigheid vinden om te antwoorden, behoort dat misschien tot de status en "allure" van de hedendaagse persmensen ?
Dit is dan mijn kaart voor nieuwjaar 2007. Het thema is klassiek. Winter, sneeuw en slee. Sorry, niet zo origineel van idee, al zeg ik het zelf. Hierbij wil ik langs deze weg alle stripliefhbbers die mij een kaartje stuurden, bedanken voor hun wensen. Ik hoop dat ik er geen enkele ben vergeten bij het versturen van mijn wenskaarten. In elk geval, voor iedereen, mijn oprechte wensen voor een zonnig, gezond, vreugdevol en succesrijk jaar.
In een ver verleden (wat waren we nog jong toen) had ik ook een passie voor het veldlopen. Twee broers hadden het me voorgedaan en nog voor ik er zelf toekwam was ik in de ban van de prestaties van Marcel Vandewattijne. Ik hield zelfs een plakboek bij met al zijn foto's en uitslagen die in de krant verschenen. Deze tekening maakte ik bij een voorbeschouwing van een veldloopseizoen in de gezegende periode van Roelants, Puttemans, Van Butsele, Polleunis, De Hertoghe, Kareltje Lismont e.a.. Deze tekening verscheen eveneens in SPORT'70.
Gaston Reiff verslaat Emile Zatopek in een memorabele 5.000 meter op de Olympsche Spelen in Londen 1948. Een met potloodtekeningen geillustreerde reportage, eveneens verschenen in het weekblad SPORT'70. Gaston Reiff had de legendarische Zatopek op achterstand gelopen maar in de laatste ronde kwam de Tjechische "locomotief", met een fantastische remonte, onze landgenoot bijna tot op de meet bedreigen. Maar het goud was voor onze Gaston Reiff. Vier jaar later, tijdens de olympische spelen in Helsinki (1952) won Zatopek de 5.000, de 10.000 en de marathon.
Net als de tekening van "Het pleintje" staat deze stripband in het teken van de friet. Ik tekende ze dan ook speciaal voor mijn vriend Eddy Cooreman, een personaliteit op het gebied van onze nationale friet. Hij droomt er van om zijn eigen frietmuseum te kunnen openen. Materiaal heeft hij er in elk geval reeds genoeg voor verzameld. Deze gag diende als nieuwjaarskaart 2006. Hopelijk valt zij ook bij de bezoekers van deze website in de smaak. En geef gerust uw mening.
Net voor Nieuwjaar verscheen het 500ste nummer van Klakson. Klakson is het huis-aan-huismagazine voor Merchtem en omgeving. Reeds 23 jaargangen lang berichten zij over mensen en verenigingen, over gebeurtenissen en festiviteiten, over politiek, sport en cultuur. Zij doen dat op een degelijke en journalistiek verantwoorde wijze. Klakson is ook het magazine dat onze voetbalstrip "Van Mascotte naar de Top" publiceert. Na al het werk en de onvermoeibare inzet gedurende die 23 jaar vonden wij de tijd gekomen om die mensen zelf eens in de bloemekens te zetten. Voor hen tekende ik deze kaart.
Dit is de kerst-en nieuwjaarskaart die ik dit jaar tekende voor mijn stripvriend Filip Lomme. Persoonlijk vind ik ze geslaagder dan diegene die ik tekende voor mezelf. Zeker wat idee en originaliteit betreft. Wie goed kijkt vind er al het materiaal in terug dat nodig is om een strip te tekenen. Allebei vonden wij dat deze prent het best zwart-wit tot zijn recht komt.
Begin december heb ik mijn laatste stripverhaal afgewerkt. Het is een verhaal met voetbal als onderwerp. Het scenario ontstond in samenwerking met Henri Christiaen. De bedoeling was om dit verhaal in album uit te geven ter gelegenheid van het voorbije WK Voetbal, in juni 2006.Uitgevers werden aangeschreven, sponsors werden gezocht. Overal kregen wij lovende commentaar maar de eindconclusie was telkens negatief. Niet commercieel genoeg. Het wou dus maar niet lukken. Ook het feit dat de Belgen werden uitgeschakeld en dus niet deelnamen aan het WK Voetbal speelde een grote rol.
Toch blijven Christiaen en ik er vast van overtuigd dat wij een goed werkstuk hebben afgeleverd. Weliswaar opteerden wij voor een iets anders concept dan traditioneel het geval is voor een strip. Het verhaal werd opgevat als een reportage, gemaakt door Rolfke en Rulfke samen met hun vriendinnetje Gritje. Het is zo een beetje uit het leven gegrepen.
Wij zijn dan ook zeer gelukkig dat KLAKSON, een huis-aan-huis-magazine voor Merchtem en omstreken, besloten heeft om ons voetbalverhaal "VAN MASCOTTE NAAR DE TOP ", als vervolgverhaal te publiceren. Bij deze willen wij de uitgevers van KLAKSON hartelijk danken voor deze hartverwarmende medewerking.
Belangstellenden kunnen ook de website http:www.editiepajot.com/leesplezier.htm bekijken. Zij brachten een prachtig artikel in verband met de publicatie van onze strip in Klakson.
Van Mascotte naar de top is meteen het eerste stripverhaal van mijn hand dat in kleur verschijnt. Wij hopen dan ook dat het meteen het eerste kleuralbum van Rolfke en Rulfke mag worden.
