Inleiding.

De aandacht of eigenlijk het onderzoek naar de afstammeling van de familie Beckeringh begon in 1980 toen ik van mijn vader, de Hr. B. Beckeringh (no.542), een afdruk kreeg van het familiewapen en een kopie van een oud familieregister uit 1700. Om nadere informatie te krijgen over deze familie ben ik naar het RA in Groningen en Assen gegaan. In Groningen vond ik een hoop informatie over de Beckeringh’s. Blijkbaar waren er meer mensen mij voor gegaan en hadden hun aantekeningen hier achter gelaten. Prima, dat scheelde mij heel wat onderzoek dacht ik toen. Maar het bleek al gauw dat ik daar vastliep op de oudste generaties der Beckeringh. In heel het archief was niets te vinden over de oudste stamvader, geen enkele doop- cq trouwakte of iets ander waaruit kon blijken dat hij had geleefd en waar. Een probleem was ook dat in de periode 1600 en daarvoor, mensen/families hun familienaam (indien zij die wel hadden) niet altijd gebruikte en door het leven gingen onder hun voornaam en hun patroniem. Zo is de oudste stamvader zeer vermoedelijk door het leven zijn gegaan als Johan Gerrits; Johan zoon van Gerrit. De familienaam kon wel enige generaties overslaan. Ook zijn er tijdens de Hervorming veel gegevens verloren uit de oude kloosterbronnen.

Tijdens mijn onderzoek bleek dat het zeer waarschijnlijk was dat de familie Beckeringh afkomstig was uit Drenthe. Dit is géén bevestiging, maar een vermoeden en enkel gepasseerd op passages uit het “Ordel-Boek van de Etstoel van Drenthe” 1399-1518. (verhandelingen Pro Exolen-de Jure Patrio, 7^e deel 2^e stuk) Groningen 1870. Hierin vinden wij enkele uitspraken, waarin enkele personen voorkomen met de naam Beckeringh.
"Op Pinksteren van het jaar 1453 [22 mei] werd een uitspraak genoteerd tussen ene Johan Beckeringe en Lambert Roringhe over het verdelen van een boedel."  "Op Pinksteren van het jaar 1454 [11 juni] werd een uitspraak gedaan over een zaak tussen Hugo Beckeringhe en Johan Wilrekinge." (met hier een aantekening van “halfbroers”) Ook was er weer een uitspraak over ene Johan Baeckeringe. Deze 'Ordel' (oordeel-uitspraak) werd opgeschreven op St. Magnus van het jaar 1590 [= 19 augustus].
Ook in een akte (ass081-inv.nr.91,reg.81) van 11 mei 1463 van de Abdij van Assen komt de naam Johan B(a)ekeringen voor, als zijnde een getuigen. Deze Johan B(a)ekeringen was Cureyt (pastoor) te Rolde.
{De genoemde personen kunnen 'voorouders' zijn in onze stamlijn, vooral gezien de voornaam Johan. De naam Hugo komt niet verder voor in de familielijn. Maar er is tot nu toe géén bewijs voor gevonden. Indien dit voorouders zijn van de familie Beckeringh, blijkt dat zij ook al in die tijd zich aangetrokken voelden tot het geloof. Dus toen Pastor Gerrit Johansz (no: 4) zich ‘bekeerde’ tot het protestantse geloof om daar zijn beroep voort te zetten, ging hij vermoedelijk gewoon door waar zijn voorouders waren gebleven.}

Daarnaast komt de naam Beckeringh ook voor in het noorden van Duitsland, vooral in de omgeving van Rheine - Bentheim. Zo komt in 1500 in Rheine een "Stine Beckeringh" voor. Meestal zijn de in Duitsland voorkomende Beckeringh's in het algemeen katholiek. Of er connecties is met de Beckeringh's in Nederland heb ik voorlopig niet aan kunnen tonen. In Nederland leeft en woont ook een familie Beckering {zonder H} die ook in het algemeen ook katholiek zijn. Ook hiervan is niet bekend of er verbindingen zijn met 'onze' familietak en/of met de Duitse Beckeringh's. Daarnaast is er nog sprake van een familie Bekkering met ‘h’ of zonder ‘h’ geschreven. Dit is geen familie van u, alhoewel in verschillende akten onze naam soms zo word beschreven. Dit komt meestal door dat de beambte de naam schreef op het gehoor. Hij hoorde twee k’s en schreef dus twee k’s op. Ook leeft er in Nederland de familie “Beckering Vinkers”. Een Catrina Beckering huwde in 1814 met Johannes Vinckers. Catrina was een dochter van Johan Becker en Mannie v. Marum. Deze familie is dus totaal niet verwant aan die van U. De kinderen uit het huwelijk van Johannes en Catrina gingen de dubbele achternaam voeren van Beckering Vinckers.
Ook in Engeland komt de naam Beckeringh voor in diverse schrijfwijze. Ook hier is geen bewijs gevonden dat er connecties is met onze familie. Wel heb ik een klein dorpje (rond 2001, 140 inwoners) gevonden in West Lindsey - Lincolnshire met de naam "Holton cum Beckering".  Het ligt zo'n 9.7 km ten zuiden van Market Rasen.

Over het ontstaan/afkomst van de naam Beckeringh zijn veel Hypothesen. Eén van deze is dat in het oud Saksische de naam Beckeringh de betekenis heeft van ‘Becker’ = Bakker en ‘Ingh’ = zoon van; dus Beckeringh zou betekenen “zoon van een bakker”. Maar een ander hypothese is dat de naam Beckeringh een verschrijving is, want vroeger werd de K beschreven als CK. Men zou de naam Beckeringh dan eigenlijk moeten uitspreken als “Bekering”. En men gaat er van uit dat dit slaat op het beroep van de Beckeringh’s. Maar naar mijn inziens gaat dit te ver, want tijdens de Roomsche periode werd de naam Beckeringh ook al gebruikt.
Maar er zijn ook anderen die er een ander idee er op na houden en zeggen dat de naam Beckeringh een verbastering is van het Franse "Bûcheron" [= houthakker] en dat de familie afkomstig zou zijn uit Frankrijk.

U ziet dat men vele kanten op kan met de naam Beckeringh. Dus u heeft keus zat om iets van uw familienaam te maken. Het is in ieder geval duidelijk dat de naam Beckeringh een Saksische grondslag heeft.

Onderstaand heb ik stukjes geplaatst over namen met een Saksische grondslag.

De Hr. A.J. Manting schreef in 1974 in "'n Sprint Arwt'n" een artikel genaamd "Sibbe-, familienamen op 'ing(h)(e); 3000jaar oud" over oude Saksische namen. Een samenvatting laat ik hier volgen:

"De 'ing(h)(e)' -namen, afgeleid van enkelvoudige voornamen zijn:
I. Geen oorspronkelijk boerderijnamen, afgeleid van de voornaam van hun stichter met daar achter de uitgang ing/ingh/ing(h)e en wel omdat:
a] men geen boerderijnamen vindt, die afgeleid zijn van een dubbele voornaam, hoewel die na (het begin van onze) jaartelling algemeen in gebruik zijn.
b] men in de periode van de late middeleeuwen tot de napoleontische tijd in Drenthe families kan aan wijzen, die van geslacht op geslacht dergelijke 'inge'-namen voeren, onafhankelijk van de door hun bewoonde boerderij en buurtschap. (Het gaat hier om oude Eigenerfde geslachten. Bij pachters ziet men dikwijls een ander beeld).
c] vele plaatsen en zelfs dingspelen deze enkelvoudig 'ing'-namen hebben.
II. Geen specifieke Frankische patronymica, omdat deze patronymica ook veelvuldig voorkomen in niet-Frankische woongebieden, zowel in plaatsnamen als in familienamen. De uitgang 'ing' is een algemeen west-Germaanse patronymicaalvorm, ontleend aan de stamgod der Asen; "Ingwio".
III. Germaanse sibbe (=stam/familie) namen, die zeker tot in de Bronstijd teruggaan en wel omdat:
a] de sibben in elk geval een naam hadden.
b] deze namen terug te vinden zijn in namen van plaatsen, die tot de Bronstijd teruggaan.
c] deze plaatsen - woongebied van de sibben - hun naam ontleend hebben aan de sibbenaam en niet aan de voornaam van de resp. stichter.
IV. Zonder onderbreking van geslacht op geslacht - zeker in Drenthe - doorgegeven zijn. Indien dit niet het geval was geweest, dan waren de namen volkomen in de vergetelheid geraakt, omdat vanaf onze jaartelling samengestelde voornamen gedragen werden en waarschijnlijk zelfs lange tijd daarvoor".

-------------

Aanvankelijk had het achtervoegsel -ing/-ink een patronymische functie: Aalderink, voorheen Alardink = behorend tot de familie van Alard. In de middeleeuwen verloor het achtervoegsel deze functie; patroniemen werden voortaan gevormd met het achtervoegsel zoon of dochter, waarvan in familienamen de buigings -s of -en en of de versleten vorm -se(n) resteert: Aalders, Alards, Aartsen. Namen met -ing/-ink waren vooral in het oosten van het land overgegaan op de woonplaatsen, op de erven of boerderijen van de betreffende families. Latere bewoners ontleenden hun achternaam aan deze woonplaatsen. Hoewel de meeste van deze namen oorspronkelijk een roepnaam bevatten, wordt dit type naam om de latere lokaliserende functie tot de adresnamen gerekend. Omdat -ing/-ingh als achtervoegsel productief werd bij de vorming van boerderijnamen, werden ook namen gevormd die niet van roepnamen waren afgeleid, bijvoorbeeld Veldink bij 'veld', Westerink naar aanleiding van westelijke ligging, Meijering van de meier (beheerder), Smeenk uit Smedink van de smid.

Het verschil tussen inga (Fries) en ink (Saksisch) bestaat, maar niet doordat het Saksies heeft verkort inge > ing/ink, maar doordat het de patronymica niet vormde van de gen. pl. -inga doch van -ing, dus: nom.-acc. met verscherping -ink, verbogen -inges enz.; daardoor vervolgens ook aan 't eind -ing. (...) Dat het suffix in de 14de eeuw nog leefde en tot vorming van nieuwe namen kon worden gebruikt, bewijst het voorkomen van Johan Leppens naast J. Leppinc, Wolter Werren naast W. Werninc. Het werd ook gevoegd achter beroepsnamen, b.v. Gerardus Borch-greving (...) We vinden het zelfs achter toenamen, die aan bnw. en znw. zijn ontleend: Nicolaus Dullinc, Herman Groening Vrederic Zuerpering (naast V. Zuerpeer), Johan Dyking (naast J. ton Dyke).

Hiermee is, meen ik, Carsten's typies Saksiese overgang op -inge tot -ing, -ink van de baan." [W. de Vries, 'Namen op -ingi, -inga enz.', in: Saxo-Frisia. Tweemaandelijksch tijdschrift ter bevordering van de kennis der landschappen, geschiedenis, taal en letteren, volkskunde en samenleving 2 (1940), p 7]. Lijst van de -ink-ing namen in Drenthe die aan boerderijnamen zijn ontleend [NRF-Dr, p 8-10].

Familienamen zijn archaïsch, dat wil zeggen dat zij veel oude kenmerken hebben. De spelling van de Neder-landse taal wordt gemoderniseerd, maar voor de eigennamen gelden andere regels. Omdat de familienamen onveranderlijk bij de Burgerlijke Stand zijn vastgelegd, onttrekken zij zich aan herzieningen van de spellingsregels.
Om de variatie aan verschillende naamvormen te begrijpen moet men beseffen dat de standaardisatie van het Nederlands eeuwen in beslag heeft genomen. De Burgerlijke Stand kwam in de 19de eeuw in ontwikkeling, juist in een periode waarin belangrijke spellingsvoorschriften werden geformuleerd en de spelling werd geüniformeerd (1804, 1863). We zien dat namen nog met een ‘g’ in plaats van ‘ch’ (Van der Jagt), of met ‘ae’ in plaats van ‘aa’ en met een ‘y’ zonder puntjes in plaats van ‘ij’ worden geschreven, omdat de normen nog niet waren uitgekristalliseerd. Vastlegging bij de Burgerlijke Stand volgens oude schrijfwijze betekende echter dat deze vormen ongewijzigd op volgende generaties werden overgedragen.

----------

Nu is er al kort sprake geweest van een familiewapen. Het is niet precies bekend wanneer de familie Becke-ringh dit familiewapen ging voeren. Voor zover ons bekend heeft de familie het wapen gevoerd vanaf 1600. Dit wapen werd gevonden op een grafzerk uit 1600, oudere grafzerken zijn niet bekend. Na dien tijd voert men in het helmteken een blote/nakend arm. Het is ook niet bekend of Johan (Gen. II) al het familiewapen voerde (dus uit een oudere periode afstamde) of dat zijn zoons dit invoerde. Gezien de oude vorm/model kan men er wel van uitgaan dat het wapen ouder is dan 1600.

Het oudste familiewapen wordt als volgt beschreven (zie foto 1):
"Op een gouden schild een groene boom, staande op een groen terras, geflankeerd door twee boomstronken van natuurlijke kleur (=bruin). Achter de boom omliggende een bijl van azuur (=blauw) met een steel van bruin, met het blad rechts in de grond”.
"Het schild wordt gedekt door een helm, bekleed met helmkleden van groen gevoerd van goud en samengehouden in een wrong van dezelfde kleuren".
"Als helmteken voert men een uitkomende blauwe geharnaste arm houdende een bijl wijzend naar links en het blad van azuur wijzend naar boven."
"Als wapenspreuk voert men de spreuk "Penitentiam" = 'Doet boete, want het hemelrijk zal nabijkomen'. (Dit is er vermoedelijk later bijge-voegd)

Men denk dat het familiewapen waarschijnlijk gebaseerd is op een woordspeling van de Familienaam {Beckeringh = bekering} en wijst in de richting van het beroep dat de familie uitvoerde. Men zou de betekenis kunnen vinden in de volgende verzen: 'Matheus 3, vers 3-10' en 'Matheus 7, vers 17 t/m 19'.

Of men voor die tijd een ander wapen heeft gevoerd is niet bekend. Het is ook niet bekend of de bedekte arm verwijst naar een militaristische (harnas) verleden.

Later werd in het wapen de beklede (geharnaste) arm veranderd in een blote arm. Alhoewel men ook nog wel het oude wapen voerde. Zo werd op het ‘Servies van Chine de Commande’ van 1748 het oude Familiewapen gezet, terwijl ook in die tijd ook het ‘nieuwe’ wapen werd ‘gepresenteerd’ op de grafzerken.
In de huidige levende familie wordt nog steeds beide vormen van het familiewapen gepresenteerd. Zo heb ik van familie uit Australië en Canada de zelfde foto mogen ontvangen, met de geharnaste arm.Maar hoe dan ook, de familie Beckeringh heeft in de Provincie Groningen meer dan 200 jaar als predikanten gestaan in het Groningerland en hebben ze het gebracht tot bestuursleden van de provincie en gemeente en tot de wettelijke macht. Daarnaast zijn er leden van de familie welke hun vermogen en intuïtie hebben gestoken in de handel en in het bewerken van het land. Want in de 1700^e jaren gingen de Beckeringh’s in Amsterdam zich werpen op de handel (tabak) en op de huizenmarkt. Daarnaast vind men de naam Beckeringh in vele boerenfamilies uit de omgeving van Beerta. Ook daar hebben zij hun steentje bijgedragen.

Bij sommige personen zijn soms zeer summier gegevens vermeld, daar ik niet altijd kon uitvinden hoe en wat. Dit omdat de doop-, trouw- of begrafenisboeken niet altijd de juiste gegevens vermelden of over een periode niet waren bijgehouden of niet meer aanwezig waren. En ook werd er niet bij ieder persoon een huwelijks akte opgemaakt. Ook werd er niet altijd bijgehouden, indien er een persoon verhuisde, waar deze heen ging. En dan hebben wij nog de pech dat sommige bronnen zijn vernietigd door brand, oorlog o.i.d. of dat ze gewoon werden vernietig doordat men ruimte te kort had. En bij de vrouwelijke familieleden werd niet altijd de familienaam aangehouden, maar alleen de doopnaam zodat het onderzoek naar deze persoon vastliep. Want vind maar bijvoorbeeld maar een ‘Sara Jans’, terwijl deze bij haar doop bekend stond als ‘Sara Jans Beckeringh’. En waar moet men deze vinden? In welke gemeente is zij getrouwd, is ze wel getrouwd? Soms kan men deze persoon nog vinden in andere bronnen, zoals hypotheekakten ed.
De jongste generatie is soms niet altijd volledig uitgewerkt, daar het moeilijk was/is om met deze personen contact te krijgen, daar men niet altijd weet waar deze personen woont of omdat zij/hij geen gegevens wenst door te geven om privé reden.
Men ziet dat het onderzoek van een genealoog naar de bron - afkomst van een familie - niet altijd over rozen gaat. En altijd zullen er vragen onbeantwoord blijven en nieuwe vragen worden opgeworpen, maar hopelijk vindt U als lezer hier misschien later nog wel eens een antwoord op.

Men vindt op de volgende pagina’s, voor zover nu bekend, al de nakomelingen van Gerrit N. Hoewel bij enkele takken de mannelijk tak is uitgestorven, zijn er nog veel mannelijke nakomelingen. Zodat men voorlopig niet kan spreken van het verdwijnen van de familienaam.

Al deze gegevens zijn zo veel mogelijk als het kan nagekeken in het RA. te Groningen; Drenthe; Leeuwarden en bij de verschillende gemeentelijk archieven, zowel in de doop-, trouw- en begrafenis registers. Ook zijn er gegevens verwerkt uit oude familieregisters en uit andere familiearchieven. Maar er bestaat natuurlijk altijd de mogelijkheid dat er foutieve gegevens zijn verwerkt. Mijn excuus daarvoor.

01-03-2009, 00:00 Geschreven door Pieke

Dit is het "oude familiwapen" zoals het gebruikt wordt door de familieleden uit Australie en Canada.



Het "moderne" familiewapen van de Beckeringh's.

28-02-2009, 00:00 Geschreven door Pieke

                      Onderstaande genealogie is nog steeds in opbouw en er worden steeds nieuwe aanvullingen bijgeplaatst.
                                                          Dus u moet even wachten tot hij volledig compleet is.

Het overzicht van alle generaties zijn momenteel geplaatst ^_(1-4-2009), ook zijn er foto's geplaatsts van enkele familieleden met een verwijzing naar het bestand waarzij worden beschreven.
Aan de zijkant vind men enkele familiewapens van verwanten voor zover zij zijn beschreven zijn in het familieregister. In het register vind men de beschrijving van het familiewapen. Voor meer informatie mail me gerust.
Ook heb ik aan de linkerkant wat foto's geplaatst aan de zijkant van enkele stukken uit het familie bezit.

01-02-2009, 00:00 Geschreven door Pieke