Een strofeloos lied Een stroef refrein Herhaalt de pijn Je mag niet niet Je moet wel dat Dit soort vrijheid Ben ik grondig zat Ik wil niet moeten Of enkel mogen Wie zou de macht hebben Wie het vermogen Om te denken wat ik wil De last te dragen Die ik til
Wie was het die me riep Het is net of ik ontwaak Ik weet niet meer of ik sliep
Hij is hier denk ik Of ik was dicht bij hem Even was er nog zijn echo Van zijn fluisterende stem
Maar nu ik luister Hoor ik geen gefluister Toch is hij hier Omhelst me in het duister Ik weet niet meer wie ik ben En toch voel ik me "ik" Ik voel me "ik met hem"
Was ik maar een marionet Iets wat beweegt Als een ander Aan de touwtjes zit Nu heb ik de touwtjes in handen Dacht ik... Nu kan ik overal landen Dacht ik... Maar niets is minder waar Mijn touwtjes zitten door elkaar Denk ik...
Mijn zoon is niet meer Prevelde ze Ik kon niets zeggen Verstomd door die grote ogen Die zoveel leed blootleggen Zou ze geluisterd hebben Als ik had gezegd Hij is wel Hij is nu meer dan echt Maar ik heb gezwegen Bang om me bloot te geven Ik was er dus niet, leek afwezig Ik luisterde niet Was enkel met mezelf bezig
Als ik in de spiegel kijk Mezelf wil doorgronden Dan zie ik enkel wat jij ziet Een nog niet lijk Met reeds de wonden Als ik mijn ogen sluit Mezelf wil doorgronden Dan wordt het stil Geen leugen, geen zonden Dan wordt ik mezelf Onomwonden
Ik voel me vrij Vroeger is voorbij Ik moest hier Ik wilde daar Ik was overal Kwam zelden klaar Ik was nooit tevreden Vond mezelf bizar Was dat "Moeten" Was dat "Willen" Zo nodig waar
Het wordt duister Het licht lijkt te zijn uitgedoofd Ik speur naar dierensporen Er zitten beesten in mijn hoofd Die me dwingen Met hen mee te springen Zo maak ik gekke sprongen Met mijn ogen dicht Buiten is er toch geen licht
Ik kan het niet laten Hoe moet ik het zeggen Ik wil anderen haten Hen mijn wil opleggen Het is misschien wel cool Maar zelf weet ik niet meer hoe ik me voel Er is iets dat knaagt Me steeds ondervraagt Niet dat ik stemmen hoor Of mijn verstand verloor Ik denk dat de liefde me vraagt Om te veranderen van spoor
Stil maar Ik hou je wel vast Je hoeft niets te verantwoorden Ik draag met jou je last Kom maar hier Laat je tranen even gaan Je hoeft niet langer Eenzaam in je pijn te staan Huil maar Ik beloof je, het komt goed Zolang ik hier bij je ben Is er niets wat je nu moet Ga maar Je tranen zijn nu gestild Spreid je vleugels en vlieg uit Maar ik ben hier, als je wilt
