Ik ben Deborah, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Debsie.
Ik ben een vrouw en woon in Zwolle (Nederland) en mijn beroep is Student, Stagaire, Moeder.
Ik ben geboren op 29/09/1978 en ben nu dus 45 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fietsen, gedichten verzamelen en schrijven, verhalen schrijven, .
Spontane huismama van 31 jaar uit Zwolle. Voor de rest zou ik zeggen vraag maar raak. Vragen staat vrij... maar antwoord
Gastenboek
Altijd leuk als je komt kijken, maar nog leuker voor mij als je een berichtje achterlaat.
Groetjes xjes van mij
http://gedichtenblogvandebsie.bloggen.be Welkom op mijn gedichtenblog. Ik hoop dat je veel plezier zal beleven aan het bekijken ervan.
10-08-2009
Een stapje verder
Wat is het moeilijk om je los te laten We hebben samen zoveel meegemaakt Niet eerder heeft de liefde voor een kind mij zo onzegbaar diep geraakt Jouw kleine handjes in de mijne Een lag op je gezicht Twee stralende blauwe kijkers Blonde lokken in 't ochtendlicht Zelf al op ontdekkingsreis, toch nog even op m'n schoot Lieve, kleine boef, je wordt ineens zo groot
(Ik wou dat ik dit gedicht had geschreven, want het slaat precies de spijker op zijn kop. Mijn zoontje word eind van de maand alweer 3 jaar en ik vind het ook zo snel gaan allemaal.)
Mijn hoofd is vol; gedachten, flarden, onrust Ongeduld, woede, angst en eenzaamheid Moe leg ik mij ten rusten op zachte veren sluit mijn ogen, vlucht voor mezelf Hopend dat ik weer ontwaak Als het onweer reeds is overgedreven Als de wind mijn verdriet heeft meegenomen Naar onbekende oorden, ver weg van hier... dan word ik herboren wakker Als op een prille lentedag dan begin ik weer te leven Ik, die het leven altijd lachend zag
IK heb je lief, meer dan me lief is Maar lef om er aan toe te geven, daar zoek ik tevergeefs naar Heb me lief, meer dan het leven Leg je dromen in mijn handen Leer me kijken met mijn hart Leer me reizen zonder doel Zomaar onderweg zijn Enkel op gevoel Leer mij mezelf te geven
Afscheid nemen doet altijd zeer zeker als je weet: dit is de laatste keer de laatste keer samen de laatste keer wij daarna is het ik en een beetje jij want jij gaat weg en ik blijf hier want jij gaat dood en ik blijf leven voorlopig...
Wat heb ik mezelf aangedaan en al die anderen om mij heen? Ik zit nu in de gevangenis en ik voel me zo alleen door een hele stomme fout, ik kon de wereld aan Hoe heb ik kunnen denken dat het niet fout zou gaan Met eurotekens in mijn hoofd, ik dacht dat lukt me wel Het risico is toch minimaal en het geld verdien ik snel Het bewijst dat ik ecth blond ben Mijn brein laat me in de steek Ik zou beter moeten weten, dus ik ben dommer dan ik leek Nu zit ik hier mijn tijd uit en denk een heleboel Ik vraag me heel erg af hoe ik me over twee maanden voel Ik speelde met mijn leven Ik dacht dat ik het gemaakt had, helaas duurde dat maar even
Waarom zijn er zoveel vragen in een wanhopig mensenhart? Waarom moet ik zoveel dragen? Waarom trof juist mij die smart? Waarom ga ik niet net als anderen zonder strijd door het leven heen? Waarom werd aan mij ontnomen dat wat ik het liefste had? En waarom moest ik juist missen wat ik zo nodig had? Waarom steeds weer nieuwe zorgen? Waarom steeds weer nieuwe strijd? Waarom hebben anderen alles? Waarom raak ik zoveel kwijt?
4 Weken verder nog steeds in de cel Maar over het algemeen red ik het wel Er zijn dagen met tranen en dagen met pijn Maar er zijn ook momenten dat ik gelukkig kan zijn Bezoel van mijn vrouw en moeder Mijn dagelijkse post en even ben ik dan van al mijn ellende verlost Het zonnetje schijnt, een vogel fluit Dan toch weer de gedachte: ik wil eruit Maar ik moet hier nog blijven, zeker tot mijn rechtzaak Ik leer hier een hoop en vooral over mij En al die zelfkennis maakt me een klein beetje blij Alleen met mezelf, ik moet het doen Maar ik denk nog steeds: Wat was ik een oen! Nog zeker zes maanden moet ik overleven Maar ach...
Geluk is het licht waar ieder naar smacht Hoe rijk je ook bent Geluk geeft je kracht Hoe lang ik ook zocht En waar ik ook keek Ik kon niets vinden Wat op mijn lichtje leek NU kan ik weer lachen En voel me weer vrij Want ik heb het gevonden Dat lichtje ben jij toch is geluk iets Waar je beiden aan werken moet Met heel je hart en ziel En dat is wat ieder van ons doet Daarom geef ik heel mijn hart aan jou En wil ik je hiermee zeggen Hoeveel ik van je hou
Ook al valt het leven wel eens tegen en gaat soms alles verkeerd probeer dan uit die tegenvallers iets positiefs te halen dan heb je toch iets belangrijks geleerd
Mijn raam staat open Ik ruik de geur van de pasgevallen regen Net als toen Ik verlang naar jou en naar het gevoel dat ik had toen ik zeker wist dat je van me hield Kon ik je dit maar vertellen Kon ik je alles maar vertellen In gedachte ben je weer zo dichtbij Maar in het echt ben je onbereikbaar
Vannacht doe ik weer geen oog dicht Want ik zie je steeds voor me, jouw gezicht Maar jij wil me niet Dus ligt er voor ons niets in het verschiet Ik moet je vergeten We gaan dus niet daten Jij wil alleen maar plezier En dat weerhoud me ervan je uit te nodigen hier Ik wil liefde en aandacht, niet andersom Ik weet niet wat jou onder mijn aandacht bracht Maar je sloeg in als een bom Ach, hier kom ik ook wel overheen Net als de andere mannen die ik leerde kennen... Voorheen...
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Gedichten die ik zelf geschreven heb Tags:Liefde, Slapen, Gevoelens, Daten
20-07-2009
Rillingen door mijn lichaam heen
Kippenvel overal En dat alleen al door aan je te denken Mijn lippen verlangen naar jou Zweetdruppeltjes die langzaam langs mijn lichaam naar beneden glijden Als ik jou mond op de mijne voel Jouw adem op mijn lichaam maakt me gek Je streelt me langzaam door mijn haar door mijn haar, dan naar beneden Het is zo warm en jij voelt zo goed Jouw geur doet mijn hart sneller kloppen Ik heb mijn adem niet meer onder controle Dit gevoel voor altijd, dat is hemels.
De leukste Valentijnskaarten zijn de anonieme. Eindeloos kun je fantaseren over de man/vrouw die verliefd op je is. Je zult maar een kaart ontvangen met:
Ik zie je lopen, 's ochtends, 's middags, iedere dag Ik zou je willen beminnen Maar ik weet dat dat niet mag Ik had dit graag willen zeggen Maar dat durf ik niet zo goed Vandaar deze anonieme Valentijnsgroet
Ik dacht dat met jou het leven zou gloeien de avonden zouden te kort zijn onze gesprekken uitputtend en ik zou van je houden zonder eisen
Nu praten we uren we zijn doodmoe jij wilt het anders, ik wil het anders, maar we weten niet hoe We houden van elkaar, dat lijdt geen twijfel Maar mijn ogen gloeien
Als jij niet bij me bent, zijn mijn dagen lang, de nachten oneindig lang, alles donker om me heen. Er is geen warmte meer, ik kan niet meer vrolijk zijn, zonder jou liefde kan ik niet leven. Jij verwarmt me, verlicht mijn bestaan Mijn hart klopt alleen voor jou, zonder jou aanwezigheid ben ik verloren Laat jou liefde mijn hart verwarmen Laat mij nooit eenzaam zijn, blijf mijn licht in de duisternis Jou liefde is alles wat ik nodig heb om gelukkig te zijn
We zien elkaar, want we hebben gestreden Uren gesproken en elkaar niet gemeden Samen gehuild, elkaars pijnen geleden Geen loze woorden, de leegte gevuld De strijd aangebonden en elkaar toen gevonden
