wat ik soms dacht ik als ik een blog las of tweets op facebook volgde: 'zou ze nu ook over mij schrijven of over onze activiteit?' of 'ze heeft het vast over toen die keer....' of 'oei, als ze daar maar niet te gedetailleerd over schrijft....' of 'gelukig kan hier niemand uit opmaken dat het over mij gaat' of 'ik hoop dat niemand door heeft, dat het over mij gaat' of 'zou ik ze deleten uit mijn contactpersonen lijst?' of 'zou ik die durven toevoegen, zomaar, zonder het eerst mondeling te vragen?' of 'als ik nu reageer, wat brengt dat dan allemaal te weeg......?'
't was een beetje egocentrisch ik ben ik niet als ik dit gedrag niet onder mijn loep had gelegd het maakte me erg onzeker maar naarmate ik meer zelfzeker werd namen die spookgedachten af en dacht ik weer eens aan een zinnetje wat ik jaren geleden had gelezen 'ben jij dan zo interessant, dat de hele wereld jou in het oog houdt?'
ik wilde me vrij kunnen en durven bewegen door het www landschap daar waar iedereen spreekt over wat er allemaal tegen je gebruikt kan worden dacht ik: in zo'n kramp wil ik niet leven ik wil ook niet zichtbaar zijn voor de één en onzichtbaar zijn voor de ander dat werkt averechts ik wil op internet zijn zoals ik in 'real life' ben zichtbaar met al mijn hebbelijkheidjes* laten zien hoe het is om helemaal mens te zijn te nemen of te laten maar altijd in volle evolutie
daarom is mijn blog meestal ik-gericht ik wens niet meer te kletsen over anderen (ook al lukt me dat soms niet...)
een uitzondering daarop zijn de familie verhalen die ik tegenwoordig opschrijf de meeste door mijn vaders ogen waargenomen, maar dat heeft 3 redenen mijn nieuwsgierigheid en de wil om mijn vader te begrijpen en om mijn vader te helpen omgaan met alles wat er gebeurd is en zo geeft hij iets in ruil voor onze zorg want een mens op die leeftijd voelt zich gemakkelijk tot last binnenkort ga ik mijn aantekeningen eens uitschrijven en opnieuw met hem doornemen het zou leuk zijn dat ik ze kan bundelen en laten drukken al is het maar in een 'deel 1 versie' want natuurlijk wil ik zijn levenswil niet weg nemen:)
het lange weekend is voorbij en dagje later begonnen een dagje later gestopt sociaal en associaal
met een diepe dip die ook deze keer weer met glans is overwonnen in het leven achter me had ik dit nooit durven hopen dan lag het aan de hele wereld rondom me dan bleef ik 'off line' in bed liggen voelde ik me verschrikkelijk falen dan sleepte ik me voort verknalde ik het eten dan maakte ik ruzie en ging ik elk zelfonderzoek uit de weg soms begon ik ook te dwalen zei ik niets keek ik niemand aan
gelukkig is dat voorbij en deze laatste dip gaf me kans op meer inzicht waarom ga ik een engagement aan? en wanneer begint dat te versloffen? wat doe ik het liefst? en waar verlies ik energie? en kan ik mijn energie behouden in diezelfde omstandigheden? of meer: hoe kan deze omstandigheden veranderen in een energieke ervaring? en hoe kan ik deze ervaring uitbreiden naar de mensen die erbij betrokken zijn?
in ieder geval voelde ik gedurende deze dagen alle energie verdwijnen én weer terug komen en vrij snel zelfs nadat ik gisterenmorgen geschreven had voelde ik verandering ik heb me werkelijk vol enthousiasme gestort om ruim en poetswerk met de deur open en zonlicht binnen alle 'wat/als' gedachten verdwenen uit mijn hoofd en elk gesprek kreeg een positief tintje ook buitenshuis nam ik zo goed als elke gelegenheid aan om contact te maken met bekenden en onbekenden ik bleef allert op 'toevalligheden' en reageerde snel mijn energie bleef stijgen en ik genoot van het resultaat van mijn openheid naar de wereld 's avonds nog een verrukkelijk maal bereid enkele voornemens neergeschreven en opgehangen ze helpen me om op dit niveau te blijven helemaal geen grootse dingen: elke morgen schrijven elke dag een tekening(etje) elke dag een liedje voor iemand op mijn eigen melodie elke dag een wat opruimen wat al lang blijft liggen mijn timer zegt dat ik mag afronden en dan vertrek ik richting 's-Gravenwezel en later Sint Job in't Goor ik heb er zin in!
.... de 'flow' stroomt een steen stopt me ik blijf achter in de draaikolk het noorden kwijt kopje onder .... 'zo voelt het' dacht ik nadat ik mijn ogen deze morgen open sloeg mijn buiten- en binnenwereld verschillen sinds eergisteren ik heb het voelen gebeuren en tegelijkertijd keek ik machteloos toe ik weet nog precies wanneer het begon of ik weet nog precies wanneer ik me er bewust van werd de ene na de andere gebeurtenis stapelden zich op ik maakte contact met iedereen in mijn omgeving voelde haarscherp wat er in hun omging en telkens dacht ik: "zo kan je toch niet leven?" of "kijk wat je eerst je zelf aan doet en zie het effect op de anderen" vervolgens keek ik in de spiegel, 'waarom's' en 'beterweter-gedachten' spookten door mijn hoofd en ik voelde me steeds lastiger in mijn vel ik keek naar mezelf en zag mijn daden door andere ogen trachtte me nog te verbergen achter drogredenen sprak er zelfs over en terwijl dat gebeurde kreeg ik te horen wat ik zelf al vermoedde alle beelden die ik van anderen had en zelfs haarfijn kon verwoorden vertelden me dat ik dat ik nog altijd niet weet waarom IK doe wat IK doe ik dacht het ondertussen wel te weten maar daar klopte niets van kben dus gisteren bezig geweest met rondjes draaien adem happen bodem willen voelen richting zoeken het bleef maar duren en het duurde vanmorgen nog
ik ben begonnen met schrijven ja dat is blijkbaar voor mij een goed begin van de dag al schrijvende kreeg ik zicht op iets, inzicht... in mijn leven in mijn beweeg redenen in mijn doel
ik heb een dagje vrij genomen een letterlijk dagje vrij om rommel op te ruimen en te poetsen ik wil de weg terug vrij maken zowel voor me, achter me, als rondom me om wegwijzer te zijn zonder te onderwijzen vanuit praktijk ervaringen en als voorbeeld te raadplegen............ of niet en dat laatste zonder dat ik daarover oordeel
soms kom je ze tegen: ze doen wat ze doen met hart en ziel ze gaan spontaan om met mensen ze stralen geluk uit die van diep komt ze hebben een bijzonder effect op hun omgeving ze trekken iedereen aan ze hebben ogenschijnlijk moeiteloos succes ze hebben oog voor het beste in iedere mens ze zien een opmerking als een uitdaging ze lopen rond alsof ze dansen ze zijn wie ze zijn
"soms word ik zo vervelend van die overgang en 's-nachts wordt ik wakker door zo'n kl... opvlieger, ik wou dat ik er door was, en ik vind het helemaal niet leuk dat ik 50 word......" hoorde ik naast me iemand zeggen en ik dacht "hé, dat heb ik ook, maar ik ervaar het helemaal anders" of hoe de manier om er allemaal tegenaan te kijken zo kan verschillen
ja, ik zit in de overgang mijn ene eierstok sputtert al stevig als die aan de beurt is is het bijna 3 dagen niets of 10 dagen alles en veel te laat ik kan er niet meer op rekenen
wil ik er vanaf? nee, eigenlijk denk ik er gewoon niet over het is een fase waar ik door ga en ik gebruik niet het woord 'moet' moeten roept weerstand op en aangezien ik die niet voel gebruik ik het woordje 'gaan' misschien dat ik gewoon minder last heb/krijg dat veel anderen misschien is het wel net als met de periode die stilaan voor bij gaat: ik heb de indruk dat ons periodiek systeem wel of niet lastig is al naar gelang we sowieso wel of niet goed in ons vel zitten zo lang ik me geestelijk ongelukkig voelde had ik verschrikkelijke pms bijwerkingen vanaf het moment dat ik me gelukkiger ging voelen namen die bijwerkingen af om zo'n 11 jaar geleden helemaal te verdwijnen toeval of niet net toen ik eindelijk mijn weg begon te vinden in het leven en wist wat ik wilde maar het nog niet kon verwoorden
de 50 ben ik al 2 jaar voorbij nog zo'n mijlpaal die voor velen onoverkomelijk of ondraaglijk lijkt mijn geluk neemt toe mijn inzichten ook mijn kwaliteiten komen meer en meer tot bloei mijn visualisaties komen tot leven mijn geloof in mezelf groeit mijn waarnemingen worden helderder ik geniet en als ik niet geniet krijg ik inzicht in verborgen 'oude' stukjes van mijn geschiedenis wat winst betekent omdat ze me daarna niet meer lastig vallen
en dan die andere opmerking over nachtelijke opvliegers ik heb ze ook en meer en meer zwetend word ik wakker en altijd spelen er dan ideeën door mijn hoofd dan wil ik iets realiseren of creëren of schrijven het maakt al niet uit wat of wacht even soms word ik er wel onrustig van en blijft die onrust daarna in mijn dromen hangen maar als ik er gewoon uit kom dat zijn die nachtelijke uren een bron van inspiratie dan lossen ze voor mij iets op waarmee ik ben gaan slapen
gisteren avond bijvoorbeeld voelde ik dat ik te weinig inspiratie had om iets tofs te arrangeren voor mijn petekindje die vandaag jarig is en ik voelde dat ik beter kon gaan slapen ik sloot mijn ogen met de volgende in mijn gedachten: "ik vertrouw er op dat mijn lichaam zeer vroeg wakker wordt en dat ik dan wel weet wat te doen én ik vertrouw erop dat ik dan ook een mooi stukje ga schrijven want ik heb me voorgenomen om dat iedere dag te doen" ik ben nog aan het voelen of ik 's-morgens of 's-avonds het meeste inspiratie heb
mijn intenties zijn verwezenlijkt: een enorme 'vapeur' wekte me om half 6 en alle ideeën borrelden op ik kon niet meer blijven liggen trachtte nog wat te treuzelen maar dat werkt niet
ik hoor de vogeltjes fluiten en ik ben gelukkig meer dan 50 jaar met vapeurekes en al ik ben gelukkig ik kan echter nog niet fluiten...........
onze'n haan is ineen gestort van de warmte natuurlijk gewoonlijk ga ik bij deze temperaturen niet naar mijn namiddagmarkt maar met de Pasen in't vooruitzicht kon ik eigenlijk niet anders dus had ik de wagen vooraf met d'n aico extra koud gekoeld en die ook op de markt zelf laten blazen ofschoon dat minder nut heeft want alles staat open verder hielden we gewoon alle lampen uit dat scheelt ook in warmte een bijkomend effect had ik dan weer niet voorzien op zulke warme dagen zoeken de mensen koelte op de donkerte van onze wagen gaf een psychologisch effect dus eigenlijk hebben we al bij al zelfs echt druk bezig geweest onverwacht, wel een beetje gehoopt
dus in de wagen leek alles vrij goed te gaan net voor de glastoog zag het er anders uit tegen 3 uur kregen sommige chocolade figuren een deukje door ze simpelweg vast te pakken dus de ene na de andere verdween naar achteren meestal preventief, de pure figuren mochten blijven staan
en net toen ik dacht dat het wel goed kwam stortte de haan achter me in in zijn val nam ie nog enkele andere figuren mee die dan weer wonder boven wonder heel uit de strijd kwamen de haan heeft het dus niet overleefd
na een late namiddag en avondje met paps en mams reed ik terug naar huis met een gevoel dat ik deze keer wat energie te kort had met een uur rijden voor de boeg voelde dat niet ok en ik vond ook dat het niet echt een fysiek probleem was gedachteloos reed ik via een andere weg dan gewoonlijk eigenlijk richting een cafeetje waar mijn ouders graag komen en ik realiseerde me dat er vanavond een life optreden plaats vond ging ik wel of niet eens langs.... ging ik voor de muziek of om wat te babbelen wilde ik babbelen of wilde ik diepgang in een gesprek ik reed er voorbij en hoorde de muziek en ik dacht dat ik waarschijnlijk toch niemand kon verstaan tot ik een bekende lach boven alles uit hoorde Een lach van iemand met wie ik nog nooit had gesproken maar bij wie ik meer diepgang vermoedde dan er ogenschijnlijk aanwezig was ik reed verder en besloot plots toch te stoppen daar aan gekomen was het gesprek er meteen ik kwam zelfs nog niet aan een drankje toe er werd een stoel bij geschoven en wonder boven wonder verstond ik alles (bij achtergrond geluid ben ik altijd toch zooo doof?) en inderdaad was er bij deze dame van oppervlakkigheid geen sprake ik was blij dat ik dat zo aangevoeld had daarnaast ontmoette ik vrijwel tegelijkertijd iemand, die mijn oom in Australië had bezocht onze families zijn altijd nauw verbonden geweest in mij vertelt me dat er ook in deze en volgende generatie iets is wat bindt dat het inzicht nog wel zou komen niets dringends, niets belangrijks.... of misschien wel maar alles op zijn tijd. toen het ene gesprek ten einde liep stapte ik in het volgende gesprek en weer ging dat vanzelf ook al was het eerste gesprek volledig spontaan en het tweede gesprek meer aftastend toch voelde het aan als een gesprek op ziele niveau iets zegt me dat het niet bij deze avond alleen blijft dat nog niet alles gezegd is maar ik reed in elk geval met meer energie weg, dan toen ik gekomen was.
ik realiseerde me dat ik nog kort daarvoor had gedacht, dat ik iets miste dat ik net naast de 'flow' zat dat het vandaag allemaal wel 'ging' maar 'hobbelig'
en omdat er weer eens een eigen column werd gesuggereerd en omdat ik beweerde dat ik 'zo'n werk druk' niet aan kan en omdat ik elders schreef dat het woordje 'nog' veel dingen in beweging kan zetten (dus denk ik nu 'ik kan het nog niet aan') wil ik toch nog eens proberen om elke dag een stukje te schrijven
hoe langer ik er over na denk hoe meer ik me verbaas over wat er deze week gebeurde ik had een 'lastige' klant tegenover me alles wat ze vroeg vroeg ze op een negatieve manier zoals bv: "U hebt zeker niet van die...." en "U hebt zeker geen andere verpakking" waar ik me nog het meeste druk in maakte was mijn eigen gedachte: "dat mens denkt dat ik hierachter me een groot magazijn heb staan zeker?" eerlijk is eerlijk, mijn energie zakte en zakte, want meestal moest ik alle vragen met 'nee' beantwoorden tot ik dan eindelijk een 'ja' had gevonden ja, ik had een doosje en ja, ik had inpakpapier ondertussen vlogen de blikken tussen haar en haar vriendin over en weer ze verwachtten er duidelijk niets van ..... ik pakte al wat ze wilde, stopte het keurig in het doosje en ik draaide me om voor het inpakwerk en toen schoot er een gedachte door me heen: "wacht, ik ga die mevrouw blij maken en het pakje zo mooi inpakken, dat ze me met een stralende glimlach verlaat, fier met haar cadeautje mijn energie steeg prompt dus ik kreeg er nog meer zin in ..... zo gezegd zo gedaan ik voegde nog een kleine versiering toe die ik gewoonlijk alleen maar gebruik voor mensen die het 'verdienen' en die madam was in de wolken ze keek me stralend aan en vertrok ikke blij ..... komt er even later een Amerikaanse vrouw "do you speak English?" "Oh yes, I like to speak English" nu gebeurde helemaal het tegen overgestelde van de vorige: ze had een lunch afspraak en ze wilde haar vriendin verrassen met een paas attentie ze zag dat ik allerlei lekkere dingen had ze keek me aan en zei: "I'm sure you'll make something special for my friend, no mather what, I'm sure it will be marvelous. please take a little box, leave it open, wrap some plastic around it I'm sure you'll have artistic inspiration" ik keek verbaasd zij maakte geen grapje ze keek me strak en toch met een vrolijke blik aan en ik maakte er iets prachtig van zoals ik nog nooit gemaakt had het ging om een klein cadeautje en toch werd het bijzonder op de weegschaal was het niet echt veel waard en toen ik het bedrag noemde gaf ze me 50% fooi wat beslist geen aalmoes was wél een blijk van erkenning en tevredenheid ik heb dat nog nooit meegemaakt .... wat ik me wel herinner is een klant van lang geleden die me altijd carte blanche gaf in de Paas periode ik mocht een aantal stuks maken en het mocht eender wat kosten ik had nog over haar verteld en over andere mensen die meer vertrouwen dan ik in mij hadden en ik herinnerde me dat ik nooit blokkeerde ook al wist in begot niet waar ik aan begon en hoe het er uit ging zien alles kwam altijd goed en dikwijls was ik zelf ook verrast zo ook deze keer
ik ben er echt van overtuigd dat dit voor veel mensen geldt dus ik nodig je uit om alles wat je doet, te doen met hart en ziel. ik hoor graag hoe het gaat
Experiment: Vandaag vind ik dé lamp die in onze woonkamer hoort. Dat was mijn intentie. Ik volg mijn intuïtie en haast me naar de kringwinkel op't Kiel in Antwerpen. Hoe dichterbij ik kom, hoe zekerder ik word. Door wegenwerken helemaal omgeleid. Niet verloren gereden, elke straat die ik kies is de juiste. Sluitingstijd nadert. Toch laat ik elke voetganger over steken, elke auto voor me in of uit rijden. Opgewonden maar zeker. In de Abdijstraat staat een auto vlakbij de winkel geparkeerd op 2 parkeer plaatsen. Er zit een grote familie in te wachten. Ik ga er naast staan en maak een teken dat hij achteruit kan. En dat doet hij dan ook braaf. Ondertussen stuurt iemand me een berichtje en ik geef antwoord. Terwijl ik naar de winkel wandel heb ik de tijd in het oog. Het is alsof die trager gaat dan anders...... Binnenin me groeit het vertrouwen tot een zekerheid. Ik ben hier niet voor niets. De winkel is een groot, diep en druk pand. Halverwege gaat mijn blik naar links. Ik speur opgewonden al die opgehangen lampen af. Yesssssss. twintig euro! Thuis gekomen ziet Manlief hem ook wel zitten. Hij hangt al op zijn plaats. En weer zijn we een stapje verder.
Jij schreef: Grappig ik kwam je niet toevallig tegen.
... opeens dook een forum-tekst van jou op op mijn facebook-scherm ... hoe is me een raadsel ... je schreef over oa.anti-gevoel ... je
"wijsheid" in ervaring raakt me in mijn "wijsheid" ... daarom stuurde ik
je een vriendschapsverzoek ... gewoon zo maar of toch niet?
Ik schreef: ... Grappig.... Woensdag heb ik je via mijn gsm snel aanvaard, ik zou later
wel uitzoeken wie ik had toegevoegd. Dat later is nu. En wat blijkt?
Deze week worstel ik een beetje met mijn manier van zijn. Voor wie
schrijf ik? Waarom doe ik dit of dat, waarom hecht ik zoveel waarde aan
synchroniciteit, ben ik bijgelovig? Soms voel ik me op de dool. Soms
voel ik me perfect op koers in de flow van't leven. Verder ben ik erg
hard op zoek naar een juiste manier om met mensen om te gaan, ik twijfel
namelijk aan mijn methode. Ben terug begonnen met de Celestijnse
Beloften van James Redfield te lezen, nu er net een nieuw boek uitkwam,
b leek dat een prachtige aansluiting op mijn zoektocht. En nu dus jouw
vriendschapsverzoek met een verwijzing naar een forum tekst van mij. Ik
heb even gegoogled en ja bij d'n Stef gevonden. http://www.facebook.com/topic.php?uid=150520562023&topic=10955 Een tekst van een jaar
geleden.... Ik las hem opnieuw en ik dacht: verdorie alles is hetzelfde
gebleven, behalve dat ik meer op facebook zit......... Maar nee, alles
is niet hetzelfde gebleven, alleen die woorden over die onderwerpen
wel....... mijn inzichten zijn wél toegenomen, mijn waarnemingen zijn
wel helderder, mijn verwoordingen over wat er gebeurt in mij beperken
zich niet meer tot teksten. Ik voel me authentieker, warmer naar
anderen, met meer mededogen en begrip. Ik val en sta op en heb weer wat
meer ontdekt. Ik heb wél zeer veel synchrone gebeurtenissen meegemaakt,
mijn gedachten creëren de wereld rondom me. Ik vraag en ik krijg
levenslessen, ze volgen sneller dan vroeger, ik sta steviger, mijn
relaties worden intenser. Energetisch verandert er zeer veel. Zo'n
mailtje van jou, gaf mij de kans om dit te schrijven. Woorden die ikzelf
op dit moment hard nodig had, net zoals die tekst van toen. Ik ben
dankbaar.
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame