het is nu toch wel een bewezen feit: ik ben bijgelovig en nog niet zon klein beetje wat ook een feit is ik zie alleen maar positieve tekens
telkens als ik even twijfels heb of ik wel op goede weg ben of ik juist heb gehandeld of wanneer ik denk, is dit wel een goed idee dan zijn er tegenwoordig 3 tekens die me zeggen jawel, je doet het prima of maak je maar geen zorgen of je zit op de juiste golflengte
het eerste teken had ik al een tijdje door dat teken vertelt me dat mijn intuïtie op 100% werkt tijdens mijn verkoop zelfs wanneer alles ogenschijnlijk niet gesmeerd gaat zoals bij teveel aanvulwerk terwijl de verkoop al volop bezig is of wanneer ik me eigenlijk wat zorgen maak over iets compleet anders en daardoor vrees dat ik te weinig aandachtig ben (ik schrijf vrees, want wie zegt me dat een ander dat zo ervaart) dit teken is zo grappig en ik heb het al dikwijls getracht te testen: als ik dus lekker intuïtief aan het werk ben en zakjes of doosjes met snoep vul tijdens mijn verkoop dan zet ik die op de weegschaal en het gewicht is perfect het gevraagde gewicht dan voel ik me vrolijk worden want ik zit in de flow in het begin wilde ik aan mezelf en die klant bewijzen dat ik dat nog kon en dan mislukte het dan was ik niet intuïtief dan zat ik in mijn hoofd wilde ik me forceren ik heb dit zo dikwijls uitgeprobeerd dat ik op de duur zelfs dacht dit is allemaal puur eigen fantasie
maar de laatste weken ben ik niet meer bezig met mezelf te willen bewijzen ik ben nog meer dan vroeger in volle aandacht voor elke klant en wanneer ik bijvoorbeeld een wrevel voel opkomen kijk ik direct naar mijn eigen aandeel daarin en tracht ik het beste te ontdekken in de ander dan stel ik een spontane vraag en kijk ik in de ogen en ik krijg wonderbaarlijk mooie reacties en prachtige verhalen en dan is dus elk gewicht juist en de wereld staat eventjes stil.......
en ik glimlach na zon morgen nog meer dan anders naar mijn gevoel waren alle zakjes perfect (misschien schat ik dat een 5% mis, weet ik veel, ik ben daar niet mee bezig) ik rij zeer voldaan en met een mooi bedrag naar huis
een tweede teken want ik weeg geen 24 uren aan een stuk is de pluim ik heb eigenlijk altijd al wat met veren en pluimen gehad dus dat is me niet vreemd maar ze komen in mijn zicht telkens als ik even twijfel over een genomen beslissing en op het punt sta om die uit te voeren dat gaat over het juiste cadeautje of over hoe ik het ga aanpakken of over een route die ik ga volgen noem het maar de veer is daar gewoon hartstikke leuk hij ligt er alleen maar als ik bevestiging nodig heb ik vraag dat echt niet heel de dag door en ik vraag dat ook niet bewust in de verwachting dat ik een pluim ga vinden het is eerder en plotse twijfel die op komt en daar is de pluim, tadaaaaaa! een woord wat vanmorgen in me opkwam en ik schreef het op een zelfgemaakt geboortewenskaartje wat ik vastmaakte aan een cadeau waarover ik plots begon te twijfelen zal ik nog iets aanpassen? zal ik doen wat ik graag wil doen? durf ik dat idee wel uit te voeren? wat als ik het verknal? de pluim lag op mijn stoplicht van mijn marktwagen waar ie net was neergestreken ik was net aangekomen alles was open gezet, de stekker in het stopcontact en ik wilde het cadeautje nog gauw inpakken in mijn regenboogpapier plotse twijfel toen ik de deur open deed net naast de pluim nog meer inspiratie kwam in me op en het cadeautje werd nog snel omgetoverd tot iets origineler
ik heb al vele pluimen gekregen en ik ben daar heel blij mee mijn (zelf)vertrouwen neemt dan plots toe alles komt dan goed
het laatste teken is van een ander kaliber en ik merk dat ik dat pas sinds kort door heb we hebben in het lapje bos naast ons een of meer uilen zitten en elke keer als ik denk: wat er vandaag gebeurd is inspireert me enorm en als ik voel dat ik daar iets mee moet doen maar nog niet weet wat dat hoor ik een uil met een indringende kreet maakt ie zich kenbaar in schrijf indringend omdat de inspiratie ook echt indringend is alsof het een cruciaal moment is in mijn leven en achteraf bekeken klopt dat helemaal zo ook vanavond ik zag diverse mensen een betoog doen over wereld verbeterende ideeën waar ze hun leven aan wijden dit raakt me eigenlijk altijd die bevlogenheid nog meer dan het onderwerp en ik dacht aan mijn schrijven en dat ik vandaag nog niets geschreven had en dat ik nog meer heb te leren vertrouwen dat dit wel goed komt ik heb gewoon het Word te openen ......... ik twijfelde: ging ik slapen of niet ......... ......... waarover eigenlijk......... ik liet mijn hond buiten en die uil liet zich weer zeer indringend horen zon kreet die zegt NUUUUUUUUU hij klinkt wel anders maar er zit iets dwingends in dus ben ik weer naar binnen gegaan ik opende het blanco Word document en mijn titel stond en bijna vanzelf Bijgeloof
ik ben ondertussen al aan bladzijde 4 dus de tekst is langer dan anders ik glimlach want die tekens zijn best wel voor iedereen zichtbaar of hoorbaar en ik denk dat een ander er niets uit opmaakt maar bij mij verschijnen ze telkens als ik me innerlijk bevraag en ze verschijnen ook elke keer zomaar zonder dat ik er naar op zoek ben moest ik op zoek gaan dan was het gedaan of is dat ook een bijgeloof? ....
na een bijzonder fijn avondje uit stapten we beiden moe en voldaan het bed in ik sliep direct in en ergens rond 5 uur werd ik klaar wakker mijn geest was volop aan het filosoferen over het waarom der conflicten het ene inzicht volgde het andere op ik begon te draaien en te keren te hoesten, hoofdpijn te krijgen ik dacht: als ik er nu niet uit kom dan gaat dit verloren hier moest ik iets mee doen ......
allerlei vragen van mijn tafelgenote galmden na ondertussen had ik soorten relaties voor mijn geest zien passeren allerlei drogredenen waarop conflicten gebaseerd zijn waarom de een iets verschrikkelijk vindt en waarom de ander dat van tafel veegt het waarom van wij tegen zij wat gebeurt er binnenin ons bij een verschil van mening
gisteren avond verzeilde we even in een patstelling waarbij we beiden ons gelijk wilden bewijzen en we zijn er toen niet uit gekomen en ik denk zelfs dat we ons beiden ongemakkelijk voelden liever wilden begrijpen waarom de ander zo dacht dan uiteengedreven te worden door ons verschillend gedachtegoed
er vond een soort time out plaats even luisterden we naar het gesprek tussen onze partners en vervolgens kwamen er andere onderwerpen aan bod ogenschijnlijk in niets verwant met het voorgaande en alweer ging ons gesprek de diepte in kortom de avond was te kort we vertrokken te vroeg naar huis supervoldaan en............. er bleef ook iets hangen
ik geloof absoluut niet dat ik het warm water heb uit gevonden ik denk zelfs dat hierover al boeken zijn geschreven en lezingen zijn gegeven ik denk dat ik dit zelf ook al eerder heb gehoord maar dat ik dit toen nog te eng heb gezien te veel als een eigen persoonlijk stuk waarmee ik in mijn leven heb geworsteld
alles wat wij allemaal doen (dus wat elke mens op aarde doet) heeft als enige reden: overleven dit betekent dat we alles zullen doen om te voorkomen dat we uitgestoten/verstoten worden want alleen overleven we nooit dit zit in onze genen ingebakken wat we doen verschilt van mens tot mens zelfs van groep tot groep of van land tot land
er zijn twee bewegingen die we kunnen maken om dit te bereiken een wij tegen zij of een ik boven de ander beweging en een één voor allen, allen voor één beweging dus zonder uitsluiting de meeste mensen bevinden zich nog in die eerste beweging die zich uit in allerlei vormen en er zijn er gelukkig ook al veel die zich die andere mogelijkheid realiseren en zich bewust worden van de winst dat dit op termijn betekent
iets in mij zegt me dat dit thema inhoudt zal geven aan de rest van mijn leven en ik voel me vannacht (of deze morgen) dankbaar om die gesprekken van gisterenavond omdat ik klaarwakker werd en om deze woorden die vanzelf naar boven komen
om het inzicht dat het niet om een strijd gaat maar dat elke mens van belang is voor onze wereld niet omdat een ander dat zegt niet omdat hij succesvol is niet omdat hij veel geld verdient maar hij dit zelf besluit te geloven en voor geen enkele andere reden
iemand die echt gelooft dat zijn aanwezigheid het verschil maakt heeft geen angst om uitgesloten te worden en zal ook anderen niet uitsluiten
daarom is het zo van belang dat elke mens zijn kwaliteit leert kennen en die ook toont daarom is het ook zo belangrijk dat iedereen op zoek gaat naar de meerwaarde van de ander in plaats van de ander te pakken op tekortkomingen
eenheid door verscheidenheid is onze universele waarheid
na twee dagen buikgriep begint er een lichtje te branden de eerste dag vroeg ik me al af wat de griep me te vertellen had
gewoonlijk gaat het om broodnodige rust maar ik had niet echt het gevoel dat ik het in die richting moest zoeken ook al hoeft dat niet altijd fysiek te zijn
vandaag ben ik opnieuw in vraag gegaan ik wilde wel gaan werken maar net voor ik vertrok bleef ik weer hangen op het toilet met diaree en mijn buik stond op springen, alles lapte op ik bleef dus thuis wat rondhangen niet ziek genoeg, niet beter genoeg en dan die hoofdpijn......... uiteindelijk de was gesorteerd, wat gestofzuigd en terug het bed in met de vraag: wat heeft die griep me te vertellen ben ik in slaap gevallen
en toen ik wakker werd ging er een lichtje branden het is niet de griep in zijn totaliteit maar alle symptomen maken de puzzel compleet
alles wat ik eet of drink smaakt me wél lekker maar lijkt niet te verteren mijn buik zwelt op en wil alles terug zenden
alles wat al in mijn buik zat wordt geloosd nog voor er ook maar iets wordt opgenomen sterk verdund maar zonder nut voor mijn lichaam
en dan die hoofdpijn
alles te samen vertelt mijn lichaam me iets wat ik al lang weet maar wat ik negeer:
ik verzamel enorm veel knutselmateriaal ik verzamel ook veel kennis van anderen door te lezen, door te kijken, door weg te leggen voor later maar ik verteer dit allemaal niet de massa wordt groter en zwaarder
daarnaast heb ik ook nog veel teksten die ik moet verwerken tot promotie materiaal om hier en daar te plaatsen op websites dit is een deel van mijn vrijwilligers werk het ging tot nu toe vrij redelijk maar nog niet zo lang geleden heb ik meer werk gekregen en ik zie daar als een berg tegenop slikken dus, maar niet te verteren....
wat betreft de vertering ik zie zelf dat het resultaat van mijn werk aan de magere kant is dunnetjes over komt dat ik er niet genoeg uithaal wat er in zit of dit werkelijk zo is dat weet ik niet maar ik beleef dat zelf zo
en dan die hoofdpijn dat is nogal logisch met al die informatiestromen ik ben hier en daar op geabonneerd via mail, facebook, weblogs, tijdschriften het is allemaal wat te veel aan het worden mijn hoofd staat op ontploffen
ik hoorde vandaag nog een interessant betoog op ted.com over het beter niet vertellen van je plannen dit ging er niet om dat een ander er mee weg kon zijn maar wel om het vele enthousiasme dat er in het verhaal ligt door er over te vertellen beleef je het al in geuren en kleuren en daardoor krijgt het lichaam signalen dat het al zo ver is daarom zul je na het vertellen niet meer zo aangespoord worden door allerlei hormonen want het is reeds volbracht met als resultaat dat je stil valt nog voor de eindstreep bereikt is ik denk dat dit er van af hangt of het alleen maar wordt mee gedeeld zoals een krantenkop vermeldt of dat je jezelf inderdaad al helemaal inleeft tijdens het vertellen dat laatste is wel iets wat op mij slaat bij eender welke actie die in het verschiet ligt bij eender welke plannetjes die ik smeed maakt het een groot verschil of ik dit op voorhand heb aangekondigd
dus er zijn vandaag 2 lichtjes gaan branden
wat ik nu ga doen...... ..........dat vertel ik niet
wat geef je aan je vader als ie 81 jaar wordt? het thema spookte regelmatig door mijn hoofd en toch brak ik er mijn hoofd niet over alsof de tijd wel raad zou brengen
de dag zelf wist ik het gekochte kado's zeggen me al bijna niets meer ik geef liever iets vanuit het hart en deze keer kwam het zelfs niet allen van mij ik heb een mooi doosje gevuld met pluimen en ik had ook plakstrookjes die je kan gebruiken als bladwijzer op die strookjes heb ik iedereen die op paps zijn verjaardag diner aanwezig was een warm compliment laten schrijven over wat mijn vader voor hun betekent daarna werden ze telkens aan een door hun gekozen pluim bevestigd toen alles ingezameld was heb ik het doosje mee gegeven want die avond zelf was paps te moe om nog attent te zijn voor al die mooie woorden
de volgende morgen wilde mams eens kijken en dat mocht niet van paps ik moest er bij zijn.... en laat dit nu juist voor mij een mooi teken zijn voor een keertje was Paps' wil eens 'wet'
deze complimenten heb ik ingezameld omdat mijn vader nooit een pluim heeft gehad niet van zijn vader ((ik dacht, ook niet van zijn moeder ook al zag zij hem graag) niet van zijn broers en zus pas veel later hoorde hij via iemand anders dat zijn vader wel trots op hem was dus vond ik dat zijn huidige naasten dit op tijd moesten doen en niet als het (bijna) te laat is
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
