ik deel hier mijn belevingen en gedachten......jij bepaalt wat je er mee doet!
Foto
Zoeken in blog

Foto
figtree
mijn andere blogs:
  • bloggen.be
  • kunstforum
  • Regenboogvrouwtje
  • Architects Of A New Dawn
  • Pinterest
  • Categorieën
  • 365 dagen iets (9)
  • boeken (3)
  • eenheid door verscheidenheid (3)
  • flow (23)
  • herinneringen (4)
  • introspectie (35)
  • kunstkronkels (7)
  • levenslessen (5)
  • markt (10)
  • vakantie/reizen (3)
  • vrijwilligerschap (2)
  • Inhoud blog
  • Signalen
  • Droom
  • Nog eens een goed voornemen
  • Niets doen en dan toch durven
  • Dag 8 Waarom verder doen?
  • Dag 7 Wát een dag!
  • Dag 6 Afsprak met d'n elsenboom
  • Dag 5 En dan lig ik plots klaar wakker.....
  • Dag 4 ~ wildeplantenstampot
  • Dag 3 ~ afname van multitaskvaardigheid
  • Dag 2 papiertje is te klein :)
  • Elke dag een schrijfseltje of wat anders:1
  • gedachteknronkelingen van vandaag
  • Eerste mini boekje is af.
  • Gouden herinneringen met soms een donker randje....
  • Kunstkronkels
  • Naaimachine
  • Veilig door de sneeuw
  • All I like to do this 365 days
  • Gedachtenkronkelingen
  • Bloggen
  • Elke dag
  • U i t d e f l o w
  • They got the look!
  • Opvliegers of........
  • Onze'n haan
  • Inspiratie
  • Synchroniciteit 2
  • Synchroniciteit
  • eigen weg wensen
  • Gefaald
  • Mijn wens voor 2011
  • Is de wereld echt zo slecht
  • Een kerstdag als een ander.....
  • Het leven is mooi.... of?
  • gevaarlijke aardappelschiller
  • on/off line
  • Bijgeloof
  • universele waarheid
  • Lichtje
  • Cijfers in de media
  • Licht en donker
  • Foute programma's
  • Paps' verjaardag
  • met mams op schok
  • schrijven
  • Mijn godsdienst leraar
  • What would you attempt to do if you knew you could not fail?
  • zweven op de vleugels van de ziel
  • extremisme
  • veer en klissebol
  • Wankelen
  • manipulatie van ons(me)zelf
  • Les in geduld
  • het verleden komt in zicht
  • Een bijzondere workshop: cursus bio-logica psycho-logica
  • hommel
  • In mijn moeders schoenen
  • interactieve Escher
  • simpel
  • tegenstellingen
  • Hemelvaart en opendeurdag
  • oud zeer
  • Onze Nieuwjaarsbrunch bij De Lichtbron vzw
  • Nieuwjaarswensen
  • unusual x mass song
  • Doen wat je doet voor jezelf en de anderen mogen mee genieten.
  • Italiaanse stoofschotel
  • feestelijke pompoensoep
  • this little light of mine
  • 50.... een half jaar verder
  • Champagne
  • Dansend in de regen
  • facebook en een oproep tot positief gedrag
  • veilig?
  • Geert Kimpen
  • Intensief weekend
  • Anahata Katkin
  • :)
  • Baalhoek
  • Crisis
  • mandala in acryl
  • in 4e versnelling
  • Zomerweek in de Ardennen 10-14 augustus
  • smile and move
  • 5 belangrijke vragen
  • Het ideale werk
  • Acht principes
  • kben al terug
  • plots
  • 21 juni: Opendeurdag bij De Lichtbron vzw
  • Geneviève Cooreman - Een nieuw licht op goed en kwaad (Een psychosociaal en spiritueel ontwikkelingsperspectief)
  • 50
  • Interview in Het Nieuwsblad
  • elke vrijdag is anders
  • zacht
  • 't ging vanzelf!
  • Leerlingen van de Piva hebben de geleden schade vergoed
  • schrijf ik niet meer?
  • www....
  • Petje af voor de leerlingen begeleiders van de PIVA
  • De "Stad" reguleert een bloeiende markt kapot!
  • Naar aanleiding van een mail over geweld op de bus.
  • nu lees ik: De nacht van de schreeuw
  • Net uit:
  • Voor Angela en iedereen die 'mijn wereld' een beetje raar vindt.
  • veranderingen
  • Kben terug!
  • De dieven van Provinciaal Instituut PIVA in Desguinlei te Antwerpen
  • dit voelt niet ok.......
  • Mag ik U even voorstellen:
  • kronkelingen
  • mijn maat is vol
  • Waarover maakte ik me zorgen?
  • windows live update
  • Terug naar af en weer terug naar af, steeds weer onderuit.
  • Verstand van zaken?
  • interview vragen en antwoorden
  • lazy evening
  • A thought for the day from Living The Field
  • motivational quote of the day
  • Samenwerking
  • Nieuwjaar brunch
  • welterusten
  • mijn ouders
  • Zonnebos
  • een voorschriftje
  • Australia - Brandon Walters
  • Virus!!! ( http://www.myspacy.biz)
  • Jan van Rijswijcklaan
  • tegenstrijdigheden
  • Brussel
  • onze wens voor 2009
  • gisteren op het NECKOCALYPSE FEST in Leuven
  • over zelfgenezing en mijn proces daarin
  • Time flies
  • een motortje
  • Eten werken slapen
  • Einstein
  • Een enquete van een studente
  • Belgisch Vuurwerk
  • foto reuze kerstman
  • kou
  • de hond, de kat en de rat
  • deze week is voorbij gevlogen
  • nog eentje van verder af
  • Brasschaat, hé, hier staat een snoepkraam!
  • geen spoken, in tegendeel, ik slaap goed
  • Eindelijk
  • Ja zeker, ik was weer eens bij de kapper!
  • sneeuw
  • hij komt....
  • beelden die na zinderen...
  • @Redstar
  • terug naar binnen
  • Schiermonnikoog
  • een speech van een 13-jarige
  • tuimelaar
  • misbaar
  • onmisbaar
  • De ridder op zijn (witte?) paard
  • pijn in de flank ---- griep?
  • griep in huis
  • you have a choice
  • Laika (het ex-asiel hondje)
  • Walsoorden-Arnemuiden-Goese Sas-Goes
  • een dagje vrij
  • Schiermonnikoog
  • Vlaamse knuffeldag
  • impressies van een zondagwandeling
  • druk maken op de weg
  • vliegen of zweven
  • affiche
  • niet naar het 'andere boek'
  • slaapweek
  • in my name
  • engels gras
  • oude woekeraars en opgediepte waarden
  • de volgende ronde
  • dag van de klant
  • reading a book
  • vervolg met Laika
  • Het gaat niet...
  • in de huid kruipen
  • Wat een week
  • Joe Bar Team
  • reacties
  • mijn gevoel vanavond
  • kleuterklasjes
  • vermenigvuldigen
  • en nog iets
  • natuur mens
  • de laatste ballonvaart filmpjes
  • nog 4 filmpjes van de ballonvaart

    *
    Archief per maand
  • 11-2014
  • 07-2014
  • 01-2014
  • 10-2013
  • 08-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 05-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 06-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 11-2006
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
  • 07-2006
  • 06-2006
  • 05-2006
  • 03-2006
  • 02-2006
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005
  • 07-2005
  • 06-2005
    1001 gedachtenkronkelingen
    waarom ik doe wat ik doe en ben wie ik ben

    09-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In mijn moeders schoenen

    gisteren avond dacht ik voor het slapen gaan:

    “vanaf morgen gaat het anders

    vandaag is er iets veranderd in mij”

     

    vanmorgen lag ik om 6 uur al te draaien en te keren

    mijn hoofd schoot weer al snel vol met gedachtekronkelingen

    en nadat zo een tijdje voorging

    kwamen er allerlei ideeën om over te schrijven

    ik voelde me wat machteloos liggen te liggen

    een oud gevoel

    een gevoel van mezelf in te houden

    een gevoel dat vanaf vandaag anders ging zijn

    dus ik kwam snel uit mijn bed

    zette de trage computer aan

    en ging terug naar boven

    dat was al anders dan anders

     

    ik voelde me eigenlijk een beetje opgewonden

    omdat ik juist vandaag tijd had om ‘s ochtends wat te schrijven

    vandaag was dag 1 van de workshop

    terwijl ik zo wat rond drentelde

    ging er weer van alles door me heen

    “over welk onderwerp?”

    en

    “zal ik wel genoeg inspiratie hebben?”

    en

    “”natuurlijk wel meisje,

    dat heb je altijd als je al een begin maakt”

    en toen vielen mijn ogen op mijn moeders sandalen

    ...........

    een inzicht

    hoe was dat mogelijk

    bij alle kwalen die ik de laatste jaren heb ontwikkeld

    en die me ferm zorgen baren

    zijn die welke mijn moeder ook heeft

    het begon onschuldig

    maar ondertussen heb ik al het gevoel

    dat ik in mijn moeders schoenen ben beland

    gauw ging ik naar beneden

     

    de computer kon niet snel genoeg zijn

    ondertussen las ik een tekst

    die me altijd al heeft geïnspireerd

    die ik deze keer heb opgeslagen in Word en heb afgedrukt

    The declaration of principles

    ik begon aan een vertaling met behulp van Google

    en even leek het er op dat ik nooit begon te schrijven

    dat mag ik dus niet meer doen

    als ik schijf moet mijn internet uit staan

    en mijn mailbox toe blijven

    als ik ga schrijven wil ik alleen maar schrijven

    vanuit mezelf en zonder afleiding

     

    dus over die kwalen

    of nee

    over het inzicht van vanmorgen

    en wat ik straks in de groep ga brengen

    want dit lijkt voor mij de juiste intro voor die workshop

    alle onderliggende stromingen komen dan wel vanzelf boven

     

    al lang geleden wenste ik me een goedzittende bh

    nee, het gaat niet over porno

    maar in die tijd droeg ik er geen

    ik had me er al tegen verzet

    vanaf het moment dat mams met mij er een ging kopen

    er werd over mijn hoofd heen beslist

    door die verkoopster en mams

    en ik heb me zelden zo verschrikkelijk vernederd gevoeld

    dus toen ik het huis uit ging

    vlogen die bh’s de deur uit

    en dat is jaren zo gebleven

    (behalve rondom mijn zwangerschap)

    tot ik zo’n jaar of vijf geleden vond dat ik er een nodig had

    ik weet nog goed

    dat ik er eigenlijk geen wilde gaan kopen

    dat ik echt niet klaar was voor die stap

    en uitgerekend dat weekend zei mams:

    “kan jij die gebruiken,

    hij is te klein voor mij”

    ik was werkelijk zeer verbaasd

    en nam hem aan

    hij paste perfect

    had een mooie blauwe kleur

    en ik noemde dit een wonder

    maar ook had ik een gevoel van overgave

    na 30 jaar strijd tegen mams

     

    in die tijd begon mijn eerste kwaal

    besef ik nu

     

    misschien een jaar later

    begon ik meer kleur te dragen

    en mijn favoriete kleur werd rood

    nu sta ik er bij stil

    dat dit ook de kleur van mams was

    vooral toen ze jonger was

    ze stond er altijd goed mee

    ze straalde er in

    maar ok,

    ik besluit op zoek te gaan naar een rode broek

    indien ik een beetje tijd vond

    zou ik op jacht gaan

    maar dat weekend zei mams:

    “kan jij deze broeken gebruiken?”

    ze waren rood

    ze droeg ze niet meer

    ze pasten haar niet meer

    ze keek in twijfel

    wist niet hoe ik zou reageren

    maar ik was er blij mee

    en droeg ze veel

    eentje draag ik nog

    ook die bh draag ik veel

    ik heb er ondertussen wel al bij gekocht

    maar die kleren van mams passen me beter dan al de rest

     

    zo ging het met de jaren verder

    en dan kwam er weer een T shirt bij

    soms een vest

    een jaar geleden kocht ze in mijn bijzijn een prachtig blauwe pyjama

    die ze me de week daarna cadeau deed

    ik weet niet meer waarom

    maar ze deed hem weg

    ik vermoed dat ze besefte dat ik gewoonlijk weinig van haar aan neem

    maar via deze weg kon ze haar dankbaarheid tonen

    omdat ze ondertussen ouder werd

    en ik meer en meer met mijn ouders overal naar toe reed

    de pyjama draag ik niet zoveel

    maar nu zit ik er bijvoorbeeld wel mee aan de computer

     

    nu komt de laatste aanwinst

    mams kan haar schoenen en sandalen niet meer strikken

    ze heeft maar een maatje meer dan ik

    en aangezien maatjes per merk soms verschillen

    paste ik een paar mooie sandalen

    die me perfect zitten

    die ik dus nu al een aantal weken draag

    en of het nu daar aan ligt

    of aan die workshop die er aan komt

    ik weet het niet

    maar alle kwalen zijn verergerd

    meer nog

    ik voelde mijn enthousiasme en levenslust afnemen

    ik had het gevoel dat ik geen toekomst perspectieven meer had

    ik zat helemaal in het “er komt niets meer van mijn plannen” gevoel

    dus vanmorgen

    toen ik op het toilet zat

    en mijn oog op die sandalen viel

    dacht ik

    hélaba

    het zal toch niet waar zijn zeker?

    09-08-2010 om 07:54 geschreven door annemiek


    Categorie:introspectie
    08-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.interactieve Escher


    Tribute to Escher in Barcelona

    08-08-2010 om 11:44 geschreven door annemiek


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.simpel
    vanaf morgen neem ik deel aan een cursus
    die me verder kan helpen in het leven maar ook,
    zoals ik vanmorgen las in en boek van Paulo Coelho,
    eigenlijk het lelijkste in je zelf toont
    omdat het licht eindelijk wordt aangestoken
    vroeger ontweek ik ook alles wat pijn deed
    was ik een kunstenaar in drama
    en vervolgens 'doen alsof er niets aan de hand is'
    eens je het patroon nog eens helemaal doorleeft
    met alle pijn en de drama erbij
    (zo werkt dat toch in mijn geval),
    kan je het veranderen

    al een paar keren heb ik deze cursus gevolgd
    telkens met een ander thema
    elke keer werd ik vooraf zeer onrustig
    elke keer had ik gelukkig wel het vertrouwen
    dat alles goed kwam
    en ja, elke keer kwam ik een grote stap verder

    de eerste keer bleek ik volledig te blokkeren
    bij grote aangekondigde veranderingen in mijn leven

    de tweede keer kwam eindelijk die alles verwoestende overweldigende woede naar boven
    die emotie zat te werken als een vulkaan
    steeds maar wolken en as
    en de angst dat een uitbarsting fataal zou zijn

    zulke innerlijke conflicten maken een mens ziek
    en aangezien mijn lijf (ogenschijnlijk niet echt)
    nogal wat mankeert
    begin ik morgen aan een driedaagse workshop

    mijn thema:
    'er komt niets van'
    of te wel
    "hoe blokkeer IK alles om te laten zien dat er niets van komt"
    ik voer slechts uit wat ik in mijn genen heb meegekregen
    ik voer slechts uit wat ik bij mijn geboorte heb meegekregen
    ik voer slechts uit wat mijn afbrekende leraar me heeft ingeprent
    ik voer slechts uit wat de mensen buiten ons eigen gezin over me dachten

    ondertussen is gebleken dat dit allemaal niet klopt
    mijn gedachtenkronkelingen komen niet overeen met mijn daden
    ik heb al van alles gerealiseerd
    ik heb best wel baanbrekende daden uitgevoerd
    de huidige mensen rondom me bevestigen dat
    ....
    ik weet echter van mezelf
    dat er veel meer in me zit
    dat ik veel kan en me zelf voluit inzet
    maar ik weet ook dat ik me niet inzet tot de finish
    dat ik beter kan
    (nog zo'n ingeprent zinnetje)
    dat ik nooit echt uitblink
    dat ik mijn energie onderweg verspil aan triviale bezigheden
    en vervolgens stil val
    dat ik veelbelovend ben
    en veel beloof
    en vervolgens stil val
    in twijfels ten onder ga
    als ik tijd heb om na te denken
    dus nooit als ik intuïtief te werk ga
    nooit als ik de klok in het oog hou
    en dus nooit als ik direct uitvoer wat in me opkomt

    ok
    mijn hoofd doet al weken pijn van het vele denken
    mijn huishouden is een beetje stil gevallen
    ik zit een beetje opgesloten in mijn eigen wereld
    omdat ik me wil voorbereiden op wat komen gaat

    tot er vanmorgen iets grappigs gebeurde
    ik werd wakker
    en wist niet wat ik vandaag eerst wilde doen
    en nam het boek over Paulo Coelho terug in handen
    "De bekentenissen van een pelgrim' geschreven door Juan Arias
    dit boek heb ik al bijna uit in 2 dagen
    en ik ben verrast door de parallellen tussen zijn en mijn denkwereld
    het zijn de laatste bladzijden
    en nu wordt hij geïnterviewd door enkele studentes
    het gaat over keuzes maken
    dat geen enkele keuze een verkeerde keuze kan zijn
    als je bewust kiest
    dat slechts de angst oor de verkeerde keuze ons verlamt
    dat elke keuze leidt naar hetzelfde doel
    dat elke keuze parallel loopt naar dat zelfde doel
    dat elke kans die een mens laat liggen
    zich weer opnieuw aandient

    ik wordt er stil van
    ik wil schrijven
    zoals gewoonlijk wil ik schrijven
    en zoals gewoonlijk denk ik
    eerst dit, dan dat, dan het volgende doen
    en dan schrijven
    om me vervolgens moe te voelen
    want zo komt er weer nooit iets van

    ik wil schrijven over dit innerlijk proces
    deze eeuwige worsteling
    over wat ik allemaal wel doe
    maar nog veel liever over wat ik zou willen doen
    over....

    ondertussen lig ik als verlamd in mijn bed
    pieker over piek-ervaringen
    en over te tijd die verstrijkt tussen de gebeurtenis en het schrijven daarover
    over het kunnen vast houden van schrijf ideeën
    over een traag opstartende computer

    en dan besluit ik via mijn gsm naar facebook te gaan
    en ik ontdek dat ik me toch automatisch kan inloggen
    ik zie dat Mitta ook wakker is
    en ik reageer op enkele berichtjes
    tot ze een link naar een liedje plaatst
    'tu verras' van Claude Naugaro
    omdat mijn achternaam verras is
    en omdat ik denk dat ik dit liedje ken
    van lang geleden
    en omdat ik begot niet weet waarover het gaat
    kom ik mijn bed uit
    en zet (die trage) computer aan
    ik bak ondertussen twee spiegeleitjes met wat brie erover
    en ik neem een extreem grote mok koffie
    en daar klinkt het lied door mijn huis
    ik voel allerlei emoties
    er klinkt hoop in
    en ik gebruik google om de tekst te vertalen
    en wordt een beetje stil
    ........

    nog even later klik ik op een link:

    What Is Your ANGEL Name?
    Annemiek Verras , your ANGEL Name is...
    Harachel - Angel of Knowledge - Opens our hearts and minds to new ideas.

    ik besluit te schrijven in deze blog
    na lange tijd ga ik het schrijven terug oppakken
    en al die ander dingen die ik graag doe
    gewoon intuïtief
    en vol vertrouwen
    want als ik schrijf komt de inspiratie vanzelf
    en inspireer ik anderen
    (vertellen ze mij....)

    08-08-2010 om 11:15 geschreven door annemiek


    Categorie:introspectie
    28-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tegenstellingen
    de warmte slaat (eindelijk) toe
    ik heb niet te klagen
    eindelijk eens vrij
    hoor ik daar iemand z....?

    28-06-2010 om 14:52 geschreven door annemiek


    Categorie:markt
    08-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hemelvaart en opendeurdag


    Wat hebben Hemelvaart en een tombola met elkaar te maken....?

    Ogenschijnlijk niets, dit jaar in mijn leven wél.

    Onze opendeurdag bij De Lichtbron vzw komt er aan en mijn vrije zondagen worden gewoonlijk in ingevuld met huishoudelijke taken, dus is deze extra dag welkom. Onze feestvergadering valt op 21 mei, dus pinkstermaandag is weer net te laat om onverwachte problemen aan te kaarten.

    En wat ook fijn is: de creativiteitsruimte is tijdens het Hemelvaart weekend  4 dagen tot mijn beschikking. Indien het werk uit loopt, hoef ik me niet gestresst te gedragen.

    Ik ben daar graag: er hangt een ingetogen en toch vrolijke sfeer, ik kan er een CD’tje spelen, af en toe naar buiten kijken en genieten van het mooie park. Ik kan er een kaarsje aansteken en vraag daarbij om inspiratie en inzicht. Dit jaar heb ik rondom de kaars enkele voorwerpen gezet, een soort tafereeltje gebouwd. Ik denk aan het woord ‘ritueel’. Een woord waar ik me vroeger tegen weerde als een duveltje in een wijwatervat. Ik zag het als een keurslijf, opgelegd door anderen, maar sinds ik door heb, dat elk van ons ook een eigen ritueel kan uitvoeren werkt het bevrijdend en rustgevend.

     

    Ik begin de dozen en zakken uit de kast uit te laden op de tafels. Olimpia komt even buurten en ik geniet daarvan.

    Vroeger zou ik me te veel afgeleid voelen. En ook afgeleid zijn.... maar vandaag gaat het me dus goed af.

    Later vraagt ze op aandringen van Seppe of ik een boterham wil. Wanneer ik helemaal op ga in iets, vergeet ik te eten. En andermaal voel ik me gelukkig, ik ben nog altijd ontspannen en de boterhammen en koffie smaken. Ons gesprek doet ons deugd. En ondanks dit bezoek en ook ondanks de onderbreking voor het avondmaal thuis

    Komt alles diezelfde avond nog af. Deze keer heb ik op een kastplank een traptrede na gebootst.

    Vervolgens werd alles terug per trede ingepakt en de dozen genummerd. Moe maar tevreden slaap ik in.

    Dat was in de jaren voordien wel anders:

     

    Vroeger zag ik slechts de chaos die zo’n tombola in mij veroorzaakte, ondertussen weet ik dat alles in orde komt. Mijn zelfvertrouwen is gegroeid mijn controledrang (of was dat faalangst?) is bijna verdwenen. Ik heb geleerd uit voorgaande jaren:

    Hoe meer ik mezelf vastzette in precisie organisatie, hoe meer elke uitzondering paniek veroorzaakte. Een nummertje kwijt, iets wat kapot viel, weinig contact met de gelukkige winnaars.... een nors gezicht....... ik herinner me mijn gevoel nog levendig: die dag in de chique kamer van het Withof, nu alweer 7 of 8  jaar geleden. Ik werd gevraagd om bij de prijzen te staan, ik had me nog maar nauwelijks geëngageerd met de vereniging, ik durfde niet te weigeren........ ik was verkrampt, ‘hoorde hier niet....’ Een ander had de prijzen uit gestald en ook nog die 4 muren die op me af kwamen.......

    Alle doemscenario’s kwamen uit en nachten van met angstwekkende dromen achtervolgden me nog weken erna. Nu was ik dát wel gewoon van mezelf. Zo ging het altijd als ik iets organiseerde. Alsof ik gewoon niet anders kon! Deze gedachte had zich al jaren in me genesteld.

     

    Ondertussen zijn we dus zoveel jaren verder en kreeg de tombola zijn plaatsje op de centrale trap in de hal van onze mooie villa in het park. In het begin nam ik de tombola weer op mij vanuit een soort engagement als vaste vrijwilliger. Ik wilde Simonne en Geneviève daarvan ontlasten en wat nog meer een rol speelde: ik was er van overtuigd, dat er met mij niet samen te werken viel. Dus deze taak op de opendeurdag kwam als geroepen. Ik kon mijn eigen gang gaan, moest met niemand rekening houden en niemand met mij. Ik creëerde mijn eigen wereldje (of zeepbel van veiligheid?) en ging aan de slag. ‘Hopen doet verkopen’ vertelde ik aan Geneviève toen ze me vroeg om artikelen die we te veel hadden niet uit te stallen.

    Ze aarzelde, zo had ze het nog niet bekeken. “Nam ik niet te veel hooi op mijn vork?” meende ik in haar ogen te lezen. En ik.... ik straalde meer zelfzekerheid uit dan ik binnenin voelde. Ik voelde me meer verplicht dan geroepen, ik voelde meer wanhoop dan moed. Ik hield me groter dan dit kleine vrouwtje zich voelde. Wat veel werk, wat een chaos..... uiterlijk had ik alles onder controle. Die eerste tombola op de trap was een succes. Onze prijs per lotje hadden we aangepast en vanaf nu had iedereen altijd prijs. Samuel en Joachim, mijn jeugdige topverkopers kon door hun enthousiasme elke portemonnee doen open gaan. Jawel, ik werkte wél samen en het klikte nog ook. Alleen die paniek die ik voelde als ik een nummertje niet vond, het angstzweet brak me uit. Ik kon soms alleen maar een soort troostprijs laten uitkiezen: een balpen, een klak, een zonnebril. En ik bleef piekeren.

    Het uitstallen en opruimen pakte ik zelf op. De eerste nacht na de opendeurdag sliep ik dood moe in, pas de volgende nachten droomde ik weer hevig over nummertjes die kwijt waren, ontevreden mensen, spullen die naar beneden vielen.

     

    Het jaar daarop had ik een plan: ik stalde alle prijzen uit in de creativiteit ruimte, plakte overal nummers op en schreef in een schrift alle nummer en bijbehorende prijzen op. Die typte ik dan later thuis over op computer. Nu kon het niet meer mis gaan. Weer nachtmerries: ik had gewoon zo lang op die computer gewerkt, dat ik door slaapgebrek fouten maakte. Ik had ze wel recht gezet, maar in mijn dromen ging het weer fout.

    Ook verzamelde ik tekstjes om bij de nummertjes in de envelop te steken. Op die manier hoopte ik een meerwaarde te geven, zelfs als de prijs tegen viel. Weer veel werk op de computer, nog meer slaapgebrek, weer veel dromen. Wat haalde ik toch allemaal uit?

    Op die opendeurdag gingen er weer nummertjes verloren. Achteraf bleek dat er soms een nummertje van de ene prijs aan de andere was geplakt tijdens het inruimen van de dozen.

    Ik vond ze tijdens het opruimen, mijn opzet was andermaal mislukt. En weer had ik het gevoel dat ik er niets van terecht bracht. Vooral het idee, dat in mij leefde, over de indruk die ik maakte op de winnaars. Ik was een prutser die zich groot hield. Ik wist wel dat wie niets doet, niets verkeerd doet. Ik wist wel, dat ik elke keer weer bij leerde. Ik wist ook wel dat er niet zoveel mensen in mijn schoenen wilden staan. Ik vreesde daardoor niet dat ik aan de kant zou worden geschoven. Aan de andere kant wist ik dan weer niet of ik werkelijk gelukkig was dat niemand me aan de kant schoof. Wat een strijd......wat een twijfel aan mezelf.

     

    Dat dubbele gevoel werd ook nog versterkt door mijn kijk op het inzamelen van de prijzen.

    Ik voelde me letterlijk een bedelaar. Ik ben zelf zelfstandige, ik zie soms mensen bij mij om prijzen vragen die ik anders nooit zag en nu verkeerde ik in dezelfde situatie. In Wijnegem winkel ik niet, men kent me niet, want ik woon in Schoten. In Schoten heeft men niets van doen met een vereniging in Wijnegem. Collega zelfstandigen die ik ken, konden me dan weer niets weigeren, maar ook dat voelde niet ok. Gelukkig kwamen er veel prijzen binnen van vrijwilligers en bezoekers van de vereniging en na verloop van tijd kreeg ik een neus voor ‘koopjes’. Dat voelde eventjes wat beter, maar toch bleef er iets knagen.

    Ik bleef wat aanmodderen, maar wat betreft de uitstalling van de tombola, de nummering en de verdwenen nummertjes, daar ben ik dan toch in geëvolueerd. Lijsten maak ik niet meer. Hier en daar plaats ik cadeautjes zonder nummer, want een missertje is blijkbaar onvermijdelijk bij meer dan 500 prijzen. Nu haal ik dan toch zonder aarzelen iets boven en zelden heb ik nog een gevoel dat ik faal. Ik voel ook geen verschil meer tussen mijn uitstraling en mijn innerlijke gevoelswereld. Sinds vorig jaar helpt mijn nichtje Veerle lotjes verkopen en prijzen uitreiken. Ze is en natuurtalent, ik ben natuurlijk niet onpartijdig, maar ik ben er echt gerust in. Mijn nachtmerries zijn ook sinds vorig jaar verdwenen.

     

    Om nu nog eventjes terug te komen op het dubbele gevoel bij het inzamelen van de tombola prijzen. Dit jaar ben ik er nog eens bij blijven stil staan. Ik dacht: enthousiasme werkt aanstekelijk, want kinderen verkopen zo goed lotjes, omdat ze er helemaal voor gáán. Dan kan ik dat toch ook toepassen? Als ik met meer enthousiasme vertel, over mijn engagement als vrijwilliger, over mijn organisatie van de tombola, over mijn verhaal bij ieder cadeau, over mijn al dan niet gewenste vermelding van de gulle schenker. Als ik op een natuurlijke manier uiting geef aan mijn wensen of vertel dat elk cadeautje welkom is, dan komen ze toch vanzelf op de trap terecht? Binnen in mij vibreert het. Ik denk dat ik gevonden heb, wat me ontbrak: Dat is geloof in mezelf.

    Alweer winst, alweer zit De Lichtbron er voor tussen en alweer ben ik dankbaar.

     

    Wie heeft er tombola prijzen voor onze vereniging? Wij verzamelen ze het hele jaar door, de eerste heb ik al ontvangen, zomaar zonder er om te vragen, maar omdat ik blijkbaar aanstekelijk vertelde over onze opendeurdag,, grappig hè.

     

    Ik knoopte lang geleden een songtekst in mijn oren:“Doe alles wat je doet met hart en ziel” en het resultaat mag er zijn. Ik denk dat dit ook geldt voor andere handelingen waar ik oorspronkelijk niet echt achter stond. Eens ik me er echt voor inzet, wordt de last lichter en de lust groter.

    08-06-2010 om 00:00 geschreven door annemiek


    Categorie:introspectie
    28-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.oud zeer
    elke keer wanneer ik er blijkbaar klaar voor ben
    komen oude pijntjes en grote trauma's weer tevoorschijn
    en ik
    ik bekijk wat er in me gebeurt
    dan voel ik wat ik toen voelde
    en maak ik onderscheid tussen de toenmalige en de huidige gebeurtenis
    dan zie ik dat deze reactie niet meer van toepassing is
    en kom ik weer tot rust
    en laat het gebeurde eindelijk los na al die jaren
    ik schrijf er niet meer zoveel over in het openbaar
    het zijn zeer persoonlijke stukken

    soms twijfel ik
    soms denk ik: "een ander kan er zich in herkennen"
    en misschien eindelijk zelf komaf maken met eigen stukjes die moeilijk liggen
    maar ik heb ondertussen geleerd dat alles op zijn tijd komt
    net als bij mezelf
    kan een mens pas iets leren wanneer die er werkelijk voor open staat
    wanneer de vraag rijst: "hoe komt het toch allemaal dat er gebeurt wat er gebeurt"
    wanneer alle voor de hand liggende redenen
    blijkbaar toch niet die enige echte verborgen redenen zijn
    een mens kan pas iets leren als hij ieder bezwaar laat varen
    alle "ja maars" terug inslikt
    en vervangt door "het zou misschien toch wel waar kunnen zijn"
    en vervolgens het verleden wél onder de loep neemt
    als een waarnemer die niets te verliezen heeft
    pas dan leest zo iemand andermans woorden die hoop aanwakkeren
    pas dan let zo iemand op allerlei signalen richting innerlijke wijsheid
    deze wijsheid is een archief van alle gebeurtenissen
    niet zoals waargenomen door de ogen van een kind
    of door een getraumatiseerde volwassene
    maar als een film die registreert
    pas als men bereid is om naar die film te kijken zonder vooroordeel
    lukt het om komaf te maken met gedragingen die een belemmering zijn
    voor een gelukkig en frustratieloos leven
    want iedere frustratie en elke psychische pijn komt voort uit onze interpretatie van een gebeurtenis
    en onze interpretatie is gekleurd door onverwerkte ervaringen uit het verleden
    pas als die begrepen worden
    kan men in het hier en nu aanwezig zijn
    en op een intuïtief correcte manier reageren.

    28-01-2010 om 21:38 geschreven door annemiek


    Categorie:introspectie
    24-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Onze Nieuwjaarsbrunch bij De Lichtbron vzw

    Onze Nieuwjaarsbrunch

     

    Tijdens onze vrijwilligersvergadering rees de vraag, hoe ver we stonden met de organisatie van de Nieuwjaarsbrunch......... en ik had er geen antwoord op. Wat viel er te organiseren? De affiche was toch gedrukt, de lijst voor de deelnemers lag toch te wachten om ingevuld te worden? Ik was werkelijk nog niet ‘aangekomen’ in De Lichtbron, zoveel was duidelijk. Mijn laatst bijgewoonde vergadering vond plaats in november, mijn contact met de andere Lichtbronners was miniem geweest...

    Ok, de brunch dus, ehm, wanneer de lijst gewoonlijk op donderdagavond voor de brunch door ons wordt bekeken, zien we wat er eventueel nog te kort is. Enkele vrijwilligers hebben nog niets genoteerd en die overleggen dan wie wat van het ontbrekende voedsel meeneemt. Zo komt het alle jaren in orde.

    Maar ik was simpelweg vergeten om over de dag zelf te overleggen. Hoe gaan we het aanpakken, kan de voorbereiding al een dagje eerder, of zelfs vrijdag? Dit bleek niet het geval, dus moesten we wat vroeger dan gewoonlijk arriveren om de tafels te dekken en alles wat er bij komt kijken in goede banen te leiden. Eerlijk gezegd, ik heb en krijg daar nooit zicht op en vroeger was dat zelfs een reden om minstens een nacht wakker te liggen. Ondertussen heb ik een groot vertrouwen in de goede gang van zaken. Misschien maak ik me het wat te gemakkelijk en reken ik te veel op de andere vrijwilligers, maar ik herinner me de jaren dat ik ‘verdronk’ in planning en ‘niet te doen’ was voor diegene met wie ik samen werkte. Dus we spraken af: zondagmorgen 9 uur........

    En daar liet ik een persoonlijke steek vallen, maar ik heb er geen spijt van. Mijn agenda-gsm vertelde me dat ik om 8 uur present moest zijn en ik heb nogal een uitgebreid ochtend ritueel, dus ging diezelfde gsm ‘s morgens om 6 uur af. Goed gezind stond ik op, maakte me een warme kop honing/kaneel thee, stond wat te bekkentrekken voor de spiegel en trok een osho-tarot-dagkaart die ‘overvloed’ betekende. Hé, wat toevallig, de brunch draait altijd om overvloed voor iedereen, tof.

    Plasje gepleegd, tandenpoetsen, gewassen, beetje make-up, aankleden, haar geborsteld, regenboog-kleur accessoires aan en naar beneden.

    Hond geflodderd, vogelvoedertafel gevuld, hond eten gegeven, spitkooltje fijn gesneden, quiches ingepakt, wasmachine gevuld.........., mijn gsm zegt: “het is tijd!”

    Weinig verkeer onderweg, oops, “kben vergeten te eten”, schiet het door mijn hoofd, nou ja, dat haal ik vanmiddag wel in.

    En daar sta ik dan in de villa om 8 uur en er is nog niemand............ dan heb ik nog tijd om de auto weg te zetten....... 10 na 8 nog niemand.........eh........twas om 9 uur, slimmeke.

    Ik maak een wandeling in het park, bekijk de villa van alle kanten, hoor de vogeltjes fluiten en de eenden snateren en ik sta boven op de heuvel te genieten. Kdoe mijn ogen dicht en begin mijn favoriete meditatie. Ik stel me voor als een pop aan een touwtje, bewegend in de lichte wind. Me bewust van elke beweging die mijn lichaam maakt. Het is al lang geleden dat ik dit heb gedaan.

    Tegen 9 uur ben ik terug en trek ik andere schoenen aan (hoe kwam ik daar nou bij, om die in een opwelling mee te nemen?) want de zwarte zitten onder de modder.

     

    De anderen komen binnen stromen en we beginnen er aan. Geleidelijk verandert de hal in een chique eetgelegenheid en alles is klaar tegen half 11 wanneer de gezamenlijke meditatie begint. Tijdens de viering steek ik een kaarsje op voor alle mensen die een lichtpuntje betekenen voor anderen. Omdat ook ik al dikwijls mocht ervaren, dat wanneer ik het niet meer weet hoe het verder moet, er altijd wel iemand is die het wél weet, door een gebaar, door een luisterend oor, door de schouders er onder te zetten.

     

    Wanneer we de laatste voorbereidingen treffen voor het brunchmaal zien we weer, hoeveel we bijeen hebben gebracht. De grote tafel staat vol met gerechten. Kleuren, geuren en smaken doen ons genieten. En overal wordt bij gekletst, mensen zien elkaar soms na lang tijd terug, anderen leren elkaar kennen. Het doel van deze brunch is weer bereikt. Wanneer we later alles opruimen en de hal terug hal is geworden, zie ik hier en daar wel een vermoeide blik in toch blinkende ogen. Dan ben ik dankbaar om een deel te zijn van deze groep vrijwilligers, want samen kan je toch meer realiseren dan alleen.

     







    24-01-2010 om 00:00 geschreven door annemiek


    Categorie:flow
    10-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nieuwjaarswensen
    plots was het daar weer:
    'schrijfkramp'
    figuurlijk bedoeld maar niet minder lastig
    en het viel deze keer samen met de al even beruchte
    kado-koop-kramp
    dat laatste heb vrij snel ik op gelost
    ik heb het nogal moeilijk
    met materiële wensen om altijd meer
    ook al lijk het vrij simpel
    om in die mallemolen mee rondjes te draaien
    gewoon vragen en geven
    ja toch......

    op de namiddag voor kerst
    kreeg ik een ingeving
    die als het wat mee valt
    toch uit draait in iets anders
    ik heb mijn nichtjes en neefjes een wegwerp fototoestelletje gegeven
    ik heb hun gevraagd om foto's te trekken van alles wat hun dierbaar is
    20 foto's in de eerste week van het nieuwe jaar
    en de laatste 7 foto's voor de rest van de maand
    te gebruiken voor alles waar ze later nog aan dachten
    ik gaf ze ook een papier om eventuele aantekeningen bij de foto's te maken
    over het waarom van de foto
    in februari verwacht ik de toestelletjes terug
    en dan is het aan mij
    om met de resultaten een gepersonaliseerd kado te maken
    wie het eerst komt is het eerst aan de beurt

    ik weet het
    het is niet in 1-2-3 gebeurd
    maar ik leer hun wat beter kennen
    en voeg meteen een beetje mijn kijk op hun toe
    en zo hebben ze over 20 en meer jaar nog een fijn beeld van hun jeugd
    ik ben zelf zoveel vergeten
    dat komt wel gemakkelijk terug als ik zelf een foto zie
    of zoals eergisteren tijdens een oude film
    uit de jeugd van manlief
    tof,
    omdat we nogal wat gemeenschappelijke herinneringen hebben
    en ja hoor
    daaaaaaar verscheen ik weer als 17-18 jarige Miss Saeftinghe
    stralend én in bikini

    ok
    terug naar de schrijfkramp
    in december is het nogal druk bij ons
    en dan komen alle kaartjes binnen
    en dient er druk geschreven te worden
    soms heb ik iets bijzonders te melden
    zoals die nieuwe marktwagen van vorig jaar
    of onze dochter die uit huis ging
    soms hebben we een leuke foto toe toepasselijk is
    maar dit jaar ging het hetzelfde als met de kadootjes
    ik wilde geen kaart maken die voor iedereen hetzelfde was
    ik wilde inhoud
    ik wilde schrijven
    in plaats van afdrukken
    ik wilde adressen schrijven
    in plaats van etiketten maken
    en bij een grote groep van mensen ging dat nog goed
    maar hoe nabijer
    of bijzonderder ze waren
    hoe moeilijker het me viel
    en ik ben dus helemaal stil gevallen
    op ongeveer 1/3e van het einde
    kramp
    en vooral een nood aan nog meer diepgang
    trouwens mailtjes heb ik helemaal niet meer beantwoord
    dus blijkbaar was dat al even erg
    wat nu

    vanavond tijdens het schrijven van deze blog
    ging me er een groot licht aan
    want ook al heb ik dus velen niets gestuurd
    dan wil dat niet zeggen dat ik hun niets meer zal sturen
    de druk is er immers af
    het is sowieso te laat
    maar het is nooit te laat om een  brief te schrijven
    eventueel opgeluisterd met een wat extra kleur of geur

    ik krijg er terug zin in
    mijn eigen kamer is zo goed als helemaal heringericht
    daar had ik tijd voor
    want ik ben afgelopen week maar 1 dag naar de markt geweest
    bijna alles is door mijn handen gegaan
    en het meeste is opgeborgen
    nog een beetje doen
    en dan één brief per dag
    's avonds
    als het gaat zoals deze blog
    dan rollen de woorden vanzelf uit mij terug gevonden vulpen

    hé Sonja
    hier is weer een blogje geboren
    speciaal voor jou
    want door jou zag ik weer eens
    dat ik een beetje te veel reageerde in 'alles-of-niets'
    bij het maken van mijn plannetjes voor de toekomst
    dank je wel
    nu jij nog
    gooi 'nooit meer' overboord
    en maak er een prachtig jaar van
    ;)

    10-01-2010 om 19:54 geschreven door annemiek


    Categorie:introspectie
    23-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    ja hoor,
    het gaat een beetje goed met mij.
    zelfs mijn blog bestaat nog,
    maar is in winterslaap.
    Ik weet niet of ik nog wel zo actief wil bloggen,
    want ik ervoer,
    dat het eerder stoom af blazen is.
    een manier van verwerken,
    maar niet altijd te begrijpen voor de lezers.
    ik kreeg ook dikwijls het gevoel,
    dat ik de context te weinig onder woorden bracht.
    gewoon, omdat ik er te weinig tijd voor nam
    of omdat ik niet te veel open en bloot wilde vertellen over mensen rondom me.
    enkele lezers ontmoet ik ook ik real life
    en die wilden dan graag eens een boom opzetten over het hoe,
    of over het waarom, het vervolg, pffff.
    zo begreep ik dat er eigenlijk een soort intimiteit werd ervaren,
    die ik zelf had onderschat.
    ook eigenlijk niet wilde.
    zelfs niet als het vrienden zijn.
    ik wil niet praten over wat ik heb geschreven,
    over wat voorbij is.
    ik wil graag praten over wat 'nu'  gebeurt.
     
    kortom het gaf me een dubbel gevoel.
    ook ontdekte ik de macht/kracht van het openbaar geschreven woord.
    je kan een mens of instituut maken of breken op een geraffineerde manier.
    ik heb dit één keer met succes toegepast
    en vervolgens ben ik behoedzaam geworden.
    oh zo bang,
    dat ik deze macht ooit zou misbruiken.
    tegenwoordig schrijf ik als het even kan iets 's morgens
    en 's avonds in een schriftje/dagboek.
    met andere woorden gemopper of furieuze woorden hou ik dicht bij mij.
    en ik tracht wel elke dag het een en ander te schrijven over dankbaarheid.
    en over hoe ik vroeger was en nu ben.
    blij om vroeger en dik tevreden over nu.
    want hoe ik nu ben
    kon ik alleen maar worden
    door wat ik vroeger was.
     

    23-12-2009 om 21:23 geschreven door annemiek


    Categorie:introspectie
    22-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.unusual x mass song
    't is eens wat anders

    22-12-2009 om 15:15 geschreven door annemiek


    06-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Doen wat je doet voor jezelf en de anderen mogen mee genieten.
    daar stond ik voor de spiegel
    ........
    elke maand volg ik een avond bij "Het Zomerhuis"
    in de serie 'The Magic Ones"
    toen ik er over las dacht ik nog:
    "niets voor mij'"
    maar omdat ze vrouwen aanspraken die dachten:
    'niets voor mij"
    ben ik toch gegaan
    vooral omdat ik Leen ken,
    die ons door deze avonden heen begeleidt
    de eerste avond had ik het vreselijk moeilijk
    maar elke avond vond ik leuker dan die daarvoor
     en nu heb ik me zelf ingeschreven voor de laatste avond
    hoewel die in december valt
    (een maand waarin ik gewoontegetrouw alleen maar tijd maak
    voor te werken, te eten en te slapen)
    waar gaan die avonden over?
    over jezelf goed voelen in je vel
    over dingen doen en wensen voor jezelf
    over jezelf te leren stralen
    voor jezelf
    en als de wereld rondom je mee geniet
    zoveel te beter

    terug naar af
    ik stond vanavond voor de spiegel
    we gingen eten met manliefs familie
    ik had me zondagse werkplunje af geworpen
    ruimschoots op tijd
    kleren gepast, make up aangebracht,
    juwelen gekozen
    en daar stond ik
    kant en klaar
    en ik dacht
    'wat zie ik je graag'
    meer moest dat niet zijn
    want ik heb genoten
    en ons gezelschap genoot mee
    ......
    een avond om in te lijsten

    ik ga Leen tijdens die laatste avond eens een dikke knuffel geven
    ze verdient het
    want het verschil tussen jezelf mooi maken
    om mee naar buiten te komen
    en jezelf mooi maken,
    omdat je dat zelf echt graag doet,
    ligt mijlen ver uit elkaar
    en zij heeft me daarop gewezen

    06-12-2009 om 00:00 geschreven door annemiek


    Categorie:flow
    03-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Italiaanse stoofschotel
    Italiaanse stoofschotel met o.a. kalfsvlees en spitskool
    Benodigdheden:
    • 500 g kalfsvlees in kleine blokjes gesneden
    • stoofvlees of goulash kruiden
    • 2 gesnipperde uien
    • 3 gesnipperde teentjes look
    • 3 eetlepels olijfolie
    • 3 blaadjes salie
    • 500 g tomaten (of meer), ontveld en zonder zaadjes en klein gesneden
    • 1 klein blikje dubbel geconcentreerde tomaten puree
    • pili pili
    • halve spitskool op dunne repeltjes gesneden
    • 2 blokjes groentebouillon
    • 300 g fusilli
    • origano
    • gorgonzola
    Bereiding:
    Gekruid kalfsvlees bakken in olijfolie
    Ui en look toevoegen en na 10 minuutjes de tomaten, salie, pili pili en tomatenconcentraat
    45 minuten laten sudderen, eventueel wat water toevoegen
    spitskool en de groentebouillon toevoegen, deksel op de pan
    45 minuten laten sudderen, regelmatig omroeren
    300 g fusilli toevoegen en deze goed onder het vocht duwen
    15 minuten laten koken en wellen.
    Opdienen in verschillende éénpersoons ovenschoteltjes en een plak gorgonzola er bovenop leggen
    Garneren met origano



    03-12-2009 om 21:57 geschreven door annemiek


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.feestelijke pompoensoep
    Klik op de afbeelding om de link te volgen





































    ondanks een drukke werk periode

    heb ik tijd om wat fantasie op tafel te brengen
    juist daardoor kan ik me tussendoor heerlijk ontspannen

    benodigdheden voor een verrukkelijke pompoensoep:
    • 3 eetlepels olijfolie
    • 1 ui
    • 2 teentjes look
    • een kalebas (een gele pompoen die je met schil en al kan gebruiken)
    • een halve pastinaak
    • 3 paprika's in verschillende kleuren
    • 2 blokjes groenten bouillon
    • 1 gebraden kip
    • 1 potje kruiden kaas
    • peterselie
    • kerriepoeder
    snij de ui en look fijn, de kalebas en pastinaak in blokjes en de paprika's halveren en zaad verwijderen
    verwijder alle beentjes en vel van de kip en snij zo nodig het vlees klein.
    verhit de olie en bak dit alles een beetje aan en voeg daarna water toe.
    voeg zodra alles kookt de 6 halve paprika's toe en kook die 15 minuten mee.
    haal de paprika's er dan uit en verwijder de schil.
    voeg de kruiden bouillon blokjes toe en mix de soep.
    voeg vervolgens het kippenvlees, de kruidenkaas, kerrie en de peterselie toe.

    De soep is klaar en heeft een bijzondere kleur en smaak.



    03-12-2009 om 21:40 geschreven door annemiek


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.this little light of mine
    een van mijn favoriete liedjes:

    03-12-2009 om 21:00 geschreven door annemiek


    Categorie:flow
    17-11-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.50.... een half jaar verder
    50
    een leeftijd waar ik nooit tegenop heb gezien
    maar direct de dag erna
    viel er al een envelop in de bus
    met voorlichtingsfolders en waarschuwingen
    over alle risico's die op deze leeftijd en hoger met zich mee brengt

    ik heb die brief weg gesmeten
    als ik meer info wil over het een en ander
    zoek ik het wel op als de situatie op treedt
    ik hou mezelf echt wel op de hoogte
    maar om me nu dagelijks bezig te houden met bang te zijn voor dit
    en rekening te houden met dat.......

    nu ben ik een half jaar verder
    een uitnodiging voor deelname aan het landelijk borstkankeronderzoek
    was de volgende zet
    ok,
    het is beter dat er referentie materiaal voor handen is
    indien er ooit wat voordoet
    dus met een zucht gaf ik me over aan een verpleegster
    die overigens echt zorgzaam met me omging
    en daarvoor dan ook een pluim kreeg
    ......
    de week erna volgde een brief:
    waarschijnlijk niets ernstig,
    maar of ik toch maar eens een echo wilde laten nemen
    deze keer niet gratis
    wél 60 euro voor een weinig respectvol onderzoek door een arts
    die geen woord te veel zei
    en alleen maar een duw gaf als ik me wat moest draaien
    loos alarm,
    maar ondertussen even in de administratieve mallemolen verstrikt geraakt
    te moeilijk om te verwoorden

    wat nog.........
    een afgebroken kies
    een verwijdering van de wortel in het ziekenhuis
    alle oude trauma's kwamen aangewaaid
    ik herinner me enkel de doodsangst welke ik doorstond als kind
    maar ik mis elk beeld en elk geluid
    behalve de stem van die laatste beul:
    "als je last hebt kom je maar terug
    dan trek ik ze wel uit"
    .........
    ik heb gehuild om elk bezoek aan de tandarts
    vanaf mijn 21 jaar werd het minder
    omdat ik eindelijk een zorgzame mens had gevonden
    die dan weer op pensioen ging
    dus weer op zoek naar zo iemand
    en gevonden
    bij deze man ga ik nog steeds
    en ik kan me zelfs ontspannen tijdens een behandeling
    maar in het ziekenhuis begon bijna alles van voor af aan
    alleen heb ik me deze keer niet laten kleineren of afpoeieren
    ook al leek alles en iedereen tegen te zitten
    het is voorbij, kheb het overleefd
    en de pijn achteraf valt ook nog mee

    een blog die een beetje pffff uitstraalt
    en dan ben ik nog niet eens klaar
    want ja
    50 jaar betekent ook,
    dat ik in de buurt van de overgang verkeer
    was ik eigenlijk totaal niet mee bezig
    en toen ik dan ook een week over tijd was dacht ik
    dat ik de datum gewoon verkeerd in mijn agenda had geplaatst
    want ik ben zo regelmatig (28 dagen)
    en ik heb er zo weinig last van
    dat dat de meest logische verklaring was
    tot ik eens echt ging na rekenen
    en het ziet er naar uit
    dat het zo ver is
    wanneer ik er echt bij stil sta
    is het dus niet zo verwonderlijk,
    dat ik het soms plots warm had
    en rood aan liep
    en dacht dat mijn bloeddruk wat hoog was
    nope
    "8,5 op 13", zegt de dokter

    .........overgang.........
    ..........stemmingswisselingen..........
    ik denk dat deze blog op een laag pitje blijft staan
    kwestie van later geen rode kaken te hebben

    17-11-2009 om 21:52 geschreven door annemiek


    Categorie:introspectie
    18-10-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Champagne
    deze week was het zover
    eindelijk na 20 jaar
    we hadden het te druk
    om dit speciale moment samen te vieren
    ik ging, hij kwam en visa versa
    soms te moe, soms te laat
    maar gisteren avond keken we elkaar aan:
    morgen!
    morgen maken we er iets speciaals van
    morgen halen we bij de bakker allerlei lekkere dingen
    morgen staan we wat langer stil bij het verleden
    morgen herdenken we diegene aan wie we dit ook te danken hebben
    morgen kijken we vooruit en gaan we plannen maken
    morgen starten we met champagne en kijken we elkaar in de ogen
    ....
    vanmorgen hebben we het gevierd
    en ook al hebben we vandaag werk voor de zaak
    en ook al poets ik gedurende de gehele dag
    toch staan we ook gedurende heel de dag even stil bij deze gebeurtenis
    en drinken we nog een glaasje
    (ja, er is nog over :) )

    het huis is nu van ons
    het huis is eindelijk van ons
    alsof we nu pas echt durven te veranderen
    (behalve wat noodzakelijk was)
    ik weet dat dit voor sommigen vreemd lijkt
    ik weet dat dit slechts het idee van mij is
    maar pas dit jaar heb ik het gevoel gekregen
    dat dit eigenlijk ons huis is
    pas nu kan ik me inbeelden
    hoe ik het wil veranderen
    hoe ik thuis kom/wil komen
    hoe ik mijn plek hier in neem
    als vanzelf

    18-10-2009 om 11:57 geschreven door annemiek


    Categorie:introspectie
    17-10-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dansend in de regen
    vanmorgen een vrolijk zonnetje
    opluchting alom
    niet te veel wind
    niet te koud

    een uurtje regen en zon
    'duveltjeskermis'
    gemopper alom
    alsof er iemand schuldig was

    ik zag een volledige regenboog
    ik zag een jongetje voorbij dansen
    zingend en dartel draaiend met zijn parapluutje
    ik loste een schaterlach

    onbegrip alom
    geen ander had dit alles gezien
    geluk ligt in eenvoudige gebeurtenissen

    17-10-2009 om 22:16 geschreven door annemiek


    Categorie:markt
    11-10-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.facebook en een oproep tot positief gedrag
    Zelden kom ik kijken in facebook,
    voor de tv hang ik niet
    en energie geven aan hetgeen ik frustrerend vind,
    vind ik verloren energie.
    Een uitnodiging van
    Stef richting zijn facebook groep over positief gedrag
     zette me aldaar aan het schrijven
    en die reactie wil ik ook hier wel kwijt.

    Daar waar ik zelf frustratie voel,
    tracht ik te kijken naar het waarom ik me daarover precies gefrustreerd voel.
    Om vervolgens te ontdekken dat niet het feit zelf negatief bedoeld is geweest,
    maar dat mijn reactie wél negatief en afbrekend is geweest.
    Dat ík dus in een anti gevoel ben verzeild,
    dat ík dus energie verlies en ík energie bij een ander weg haal.

    Anti gevoelens zuigen dus overal energie weg.
    Anti gevoelens uiten, maken dat er een mini oorlog wordt gestart.
    Anti gevoelens uiten in groep geeft een 'wij tegen zij' gevoel.

    Daarom is het zo belangrijk om eerst op zoek te gaan bij je eigen frustratie.
    Vervolgens zoek ik naar de gemeenschappelijke goede bedoelingen.
    Daarna maak ik de keuze of ik hierover wil communiceren
    ofwel dit alles wil laten evolueren.
    Omdat ik zelf het soms goed vond om van iemand te leren,
    maar soms kon ik alleen maar door schade en schande wijzer worden.....
    Het grote verschil tussen theorie en praktijk.
    Soms kan ik ook vertellen over mijn eigen 'schade en schande' verhalen,
    zodat ik via die weg contact kan maken
    en de ander kan voeden door herkenning.

    Dit tot zover als inleiding. Denk ik........
    Nee, nog wat.
    Ik merk op dat er velen op internet  over anderen schrijven,
    het liefst van al over anderen die ze niet persoonlijk kennen....
    over de ver van ons bed show,
    waarmee men niet akkoord is.
    Dit creëert een vals veilig gevoel,
    omdat het gemakkelijker is en directie confrontatie uit blijft.
    Hieruit kan je niet leren van elkaar
    en hierdoor kan je niet evolueren tot een vreedzamere, vreugdevollere  mens.
    Hierdoor creëer je wel een veilig gevoel tussen gelijkgezinden en getrouwen.
    Via internet gebeurt dit zelfs nog sneller dan bij 'oog in oog' contact.

    Onze uitdaging van deze tijd is het contact maken met andersdenkenden.
    Met mensen die ons gevoelens niet (schijnen te) delen.
    Oog contact maken, ook al is dit in het begin moeilijk.
    Vertellen dat je tracht te begrijpen,
    wat je nu nog niet begrijpt en vragen of de ander je daar bij kan helpen.
    Ik noem dit een uitdaging,
    maar ik vind dit vooral spannend.
    Veel spannender dan tot een soort krachtmeting over te gaan
    in de veronderstelling dat de ander te overtuigen is.
    Ook ik oefen hierin.
    Ik boek resultaat én ik ga regelmatig onderuit.
    Van beide gevolgen kan ik leren en dus is ook dat weer positief.

    Ik wil  zeker toegeven,
    dat ik net als jij soms weg loop of net als jij mens zie weg lopen,
    dat ik net als jij soms ruzie (met een ander of met mijzelf) maak
    of me machteloos in mijn schelp terug trek.
    Met jij bedoel ik  ieder die dit leest.
    Ondertussen was mijn eigen blog al eventjes stil gevallen,
    omdat ik dacht dat ik nog weinig te vertellen had.
    Ook vond ik dat ik me tot nu toe te veel wilde bewijzen. 
    Maar na nu (alweer een paar maanden) lijkt er toch wat te veranderen

    Voor de rest verkies ik eerder positief te wezen dan er over te schrijven.
    Het eerste bereikt naar mijn gevoel meer mensen,
    van het laatste ben ik op dat vlak niet zo overtuigd.
    Mijn energiebalans vertelt me wat anders.

    11-10-2009 om 20:48 geschreven door annemiek


    Categorie:introspectie
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.veilig?
    veiligheid
    jezelf indekken
    tegen aanvallen
    tegen diefstallen
    tegen misbegrepen worden
    tegen vandalen
    wanneer ik terug kijk naar wat ik heb geplaatst in deze blog
    schrik ik
    'het' had me plots te pakken
    afbeeldingen plaatsen die niet door anderen gebruikt konden worden
    linken plaatsen die weinig persoonlijk waren
    interesses tonen die weinig reacties vroegen
    vreemd zoals dat binnen sluipt
    dit is niet wat ik wil
    zo ben ik toch niet?
    zat ik dan diep binnenin mezelf toch bang te wezen?
    ik vermoed van wel
    mijn zorgeloosheid was ver te zoeken

    dus ben ik blij dat ik hier nu even bij stil sta
    om vervolgens te kiezen voor die andere manier van zijn
    zacht, kwetsbaar, zorgeloos, open, koesterend
    deze eigenschappen ontmoet ik momenteel in nogal wat mensen rondom me
    mensen die ik vroeger vermeed als de pest
    ondertussen zie ik in dat ik gelijk had....
    ik ben besmet
    alleen is de pest dodend
    en deze eigenschappen in die mensen zijn levengevend
    zij zijn zorgzaam voor zich zelf
    en toch ontvankelijk voor de ander
    zij stralen zonder zich te willen bewijzen
    hun handelingen zijn spontaan en brengen warmte in ieders hart
    onlangs zei een van deze mensen
    'be a magic one'
    voel de magie in jou wezen
    koester dit wezen
    verzorg jezelf
    versier jezelf
    doe alles voor jezelf wat je graag zou willen doen
    stel dit niet uit tot morgen
    zie jezelf stralen en geniet ervan
    en op die manier ben je een geschenk voor alle anderen

    en veilig.....


    11-10-2009 om 09:31 geschreven door annemiek


    Categorie:introspectie
    13-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geert Kimpen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    13-09-2009 om 12:53 geschreven door annemiek


    Categorie:levenslessen


    IK BEN
    VÓÓR ONTDEKKING
    VAN HET UNIEKE
    IN IEDERE MENS!
    WAT EEN RIJKDOM!


    Foto

    gewoonlijk schrijf ik tekstjes,
    overpeinzingen,
    gedachtenkronkelingen,
    gedichtjes, verhaaltjes...

    die overal en nergens gepubliceerd worden.
    dan weer hier,

    dan weer daar,
    op websites, msn groepen,
    in verenigings kwartaaluitgaves.

    Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen:
    ik lag verspreid over het internet

    ....
    dat is nu dus veranderd
    openbaar reageren kan
    - als jouw reactie iets vertelt over je zelf
    - als je iets waardevol hebt toe te voegen
    - als je je echt niet kan inhouden ;)

    ...
    een gastenboek vind ik overbodig
    want in zo'n brievenbus komt doorgaans
    alleen reclame

    Volg me op:
  • Annemiek Verras
  • All I like to do everyday day
  • a rolling stone in rainbowland
  • facebook

  • Druk op onderstaande knop om mij te mailen.


    Laatste commentaren
  • Geïnspireerd door: (Annemiek)
        op Nog eens een goed voornemen
  • Compliment (Annemiek)
        op gedachteknronkelingen van vandaag
  • Tekeningen (Karel Mortier)
        op gedachteknronkelingen van vandaag
  • Leven (Annemiek)
        op Gouden herinneringen met soms een donker randje....
  • Figtree (Karel Mortier)
        op Gouden herinneringen met soms een donker randje....
  • aanbevolen blogs 1
  • feltingyoursoul
  • Margreet
  • Whisperings of the Soul
  • Nagolore
  • Wolkenadem
  • Parelstuif
  • Stef
  • Wim-Del-Arte
  • Uvi

    aanbevolen blogs 2
  • Valerie
  • Regenboog - Melissa
  • Vierkant
  • Aanbeelden
  • Schilderia
  • Novelle
  • Think Pink
  • Loesjes blog en Write on Wednesday (WOW)
  • Plato
  • RedStar

    kunstig
  • Café de Kunst
  • Artoon
  • awaken visions
  • the mandala project
  • Dale Chihuly
  • 1001 liefdes
  • Andy Goldsworth
  • arts & letters daily
  • Kunstforum

  • Mijn bronnen en/of achtergrond info
  • dagelijkse gedachten
  • innerned
  • Free Political Documentaires
  • spirituele quotes, boeken, films, enz
  • EFT homepage
  • tekens van leven
  • Ode
  • kim peek
  • zinrijk
  • virusalert

    Warm aanbevolen:
  • De Lichtbron vzw, huis voor dialoog en herbronning
  • de vrolijke kunstenaar
  • Schelde Informatie Centrum
  • Paulo Coelho
  • ik ben voor!
  • het zomerhuis
  • alternatief hof van wonderen
  • Tallship Thalassa
  • Online vluchten boeken
  • Blokwatch

    warm aanbevolen - vervolg
  • Loodsvaartuig
  • colourf4kids
  • artcard
  • just be
  • vakblad voor spirituele ontwikkeling
  • inside-outside
  • Zen-Durckheim centrum
  • Be your self
  • Stormwind
  • popocatepetl

    warm aanbevolen - nog een vervolg
  • Pension op Schiermonnikoog
  • Penney Peirce
  • Sfeer in Huis (van Kate)
  • tastingopinions
  • Abdij Onze Lieve Vrouw van Nazareth
  • Hart en ziel (tests)
  • Byron Katie -The work

  • NIEUWS
  • De Redactie
  • Krantenkoppen
  • Aardbevingen

  • E-mail mij


    Foto

    Zoeken in blog


    Blog als favoriet !

    Foto

    handige sites
  • heel veel lettertypes
  • hobbytips
  • wandelroutes

  • Aanbevolen discussiegroepen of forums
  • EFT forum
  • the intention experiment
  • stef&vrienden
  • Community feedback
  • Petities
  • Vrienden voor vrede
  • Freedom underground
  • Werner Voets - de waarheid?
  • Emotional freedom techniques

    op mijn nachtkastje:

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Attunement interviews - I
  • Andy Couturier - Writing Open The Mind
  • Anodea Judith, Ph.D. - Waking The Global Heart
  • Bruce Lipton, Ph.D. - The Biology of Belief: Unleashing the Power of Consciousness, Matter, & Miracles
  • Carolyn Godschild Miller - "Creating Miracles"
  • Penney Peirce - The Intuitive Way
  • Furyu Nancy Schroeder - San Francisco Zen Center's Green Gulch Farm
  • John Welwood, Ph.D - Perfect Love, Imperfect Relationships
  • Kay Cordell Whitaker - Sacred Link
  • Dr. Michael Wayne - Quantum-Integral Medicine
  • Wendy McLaughlin - Sufism: The Heart of Islam

    Attunement intervieuws II
  • Trebbe Johnson - The World is a Waiting Lover
  • Adam Wolpert - Occidental Arts and Ecology Center "Painting as a Practice"
  • Brenda Anderson - Playing The Quantum Field
  • Diane Frank (Poet) - in the Dream House
  • Darrin Owens - Reader of Hearts
  • Echo Bodine - The KEY to Psychic Development
  • Swami Kriyananda - The Essence of the Bhagavad Gita Explained
  • Jean Houston - The Wound and the Hound of Heaven
  • Kokomon & Aeeshah Clottey - Beyond Fear: 12 Spiritual Keys to Racial Healing
  • Dr. Michael Nagler - The Search For A Non-Violent Future

    Attunement interviews III
  • Richard Tarnas, Ph.D. - Cosmos and Psyche: Archetypal Astrology
  • Phil Roundtree - Returning to Faith
  • Stanislav Grof, M.D., Ph.D. - When The Impossible Happens
  • Starhawk - Winter Solstice
  • John Daido Loori, Roshi - The Zen of Creativity


  • Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs