Na de
top van de Gavia bereikt te hebben, was het vandaag de beurt aan de Stelvio. De
grootste uitdaging van mijn leven! En jawel, ik heb het gehaald!! Toen ik boven
kwam was ik half dood, maar het enige wat telt is dat ik er stond! Hajé was al
boven toen ik aankwam en hij nam meteen een foto. Ik daarentegen nam mijn GSM en keek of ik bereik had op 2758 meter hoogte. Het horen van Annas
stem deed me huilen. Eerst waren het lichte snikjes, daarna werd het een waterval van
tranen. Ik sta op de Stelvio, schat,
kon ik nog net over mijn lippen krijgen.
Het
is me dus gelukt! Dit ga ik zeker niet opgeven! En aan alle mannen die zich in
mij herkennen: met wilskracht en training lukt het vast en zeker, hoe diep je
ook zit!
Vandaag
was het eindelijk zover! We zijn vertrokken naar Italië! Ik heb deze nacht
welgeteld 31 minuten geslapen. Telkens als ik weet dat ik voor dag en dauw moet
opstaan, heb ik de vreselijke gewoonte de uren te tellen die ik nog kan slapen.
22u00, ik kan nog zes uur slapen. Dat is toch genoeg? Even later is het 23u45.
Ik kan nog vier uur en vijfenveertig minuten slapen. Dat is nog nét goed. En zo
gaat mijn gepieker verder tot vier uur.
Hajé,
de leider en organisator van dit alles, kwam me ophalen en stond om stipt vijf uur voor mijn deur. Ik denk niet dat ik al ooit zo voorbereid ben geweest!
Na
een lange rit maande Hajé me aan om uit
te stappen. Ik had geen idee waarom dat op zo een hoogte ineens moest. Een
groot bord voor een klein houten hutje liet lezen: Stelvio. De berg waar ik
donderdag ook zou op staan, maar dan met mijn fiets, als ik het tenminste zou
halen!
In
het hotel checkten we als eersten in en maakten nog een korte tocht voor het
avondmaal. Ik vind het hier echt geweldig, maar ik ben super zenuwachtig, want
morgen gaan we de Gavia al beklimmen.
Nog
exact één week voor we vertrekken en ik heb er enorm veel zin in! Maar
tegelijkertijd komt ook mijn faalangst heviger naar boven. Iedereen die mee
gaat, is al zeer ervaren en voor die mannen is dat waarschijnlijk een makkie.
Plots
vraag ik me af waarom ik dit doe en ga weer zeuren bij Anne. Ik weet niet hoe ze het voor elkaar krijgt,
maar zij kan mij altijd oppeppen. Na ons gesprek heb ik er weer zin in en ga ik
er weer tegenaan. Niets of niemand kan mij nu nog tegen houden
Nog
even check ik mijn mail. Eén nieuw
bericht. Een bericht van Elisa, de vrouw van Mark, die ook mee gaat naar
Italië.
Ze
schrijft dat ik beter niet ga, omdat ik er nog niet klaar voor ben. Ik moet er
eens goed over nadenken, beweert ze. Volgens haar zie ik het allemaal te groot.
Heeft
ze misschien gelijk? Een heleboel vragen spoken plots weer door mijn hoofd. Wat
moet ik doen? Wat is mijn doel? Waarom zou ik dit doen? Heb ik mijn doel nog
niet bereikt? De voorbije maanden ben ik immers fitter en gezonder geworden als
nooit te voren! Ik ben weer totaal verward.Kan iemand me raad geven?
Net
terug van de spinningtraining! We kregen te horen dat we volgende week een
leuke tocht op het programma hebben staan.Vlug nog wat informatie opgezocht over de Gavia en de Stelvio. Waarschijnlijk
had ik dit beter niet gedaan, want zo jaag ik mezelf enkel schrik aan.De tochten zullen blijkbaar niet zo lang
zijn, maar wel erg zwaar. Toch ben ik zo
benieuwd!
Gisteren,
om precies te zijn om kwart voor elf, is de knop in mijn hoofd omgedraaid. Ik
moet en zal veranderen. Weg met die dronken, nicotineverslaafde, dikke
veertiger! Ik ga sportief worden, vermageren en van mijn verslaafdheid afraken
hoe weet ik nog niet, maar het moet lukken! Toegegeven, dit heb ik me al vaak
voorgenomen, maar nu staat mijn besluit vast. De laatste druppel heeft gisteren
de emmer doen overlopen. Ik had, alweer, dronken rondgelopen in station
Duivendrecht. Toen ik thuis kwam, ging mijn vrouw, Anne, rechtstreeks naar bed
zonder iets te zeggen. Ze wou me niet meer zien. En dat
gebeurde op 19 december, gisteren dus.
Op
dit moment voel ik me nog niet echt anders, maar dat zal wel snel komen zeker?
Ik
besloot te gaan informeren naar lessen in de sportschool Squash & Wellness, hier in Bussum. Wachtend aan de receptie
pluisde ik wat in de foldertjes die daar op een tafel liggen. 'bormio
bike challenge: fietstocht op de
hoogste heuvels van Italië.' De Gavia is zo maar even 2652 meter hoog, de
Stelvio maar liefst 2758 meter. Op de laatste pagina vind ik een formulier Interesseverklaring,
met daaronder een bon. Voor ik het weet, heb ik mezelf ingeschreven! Ik ga nu ECHT veranderen!
 "Very Happy"){kind=icon}
