Het GAC heeft de laatste jaren haar activiteiten zodanig verbreed dat haar oorspronkelijke doelstellingen ondergesneeuwd lijken te raken. Maar nu en dan keren we met plezier terug naar onze corebusiness.

Lees gerust eens mee met deze tekst, gevonden op de homepage van het Vlaams Belang:

“Het Vlaams Parlement is veel meer voor ons nog een symbool – het zou nog veel méér kunnen zijn! – van ontvoogding, van volwassenwording. Maar dan niet de loutere emancipatie van het individu, zoals het programma van mei ’68 dat voorschreef, maar zeker en zelfs in de eerste plaats van een volk. Het Vlaamse volk. Zonder het zelfbewustzijn van een natie dreigen zij die – soms tegen wil en dank – tot dat volk behoren te ontsporen in individualisme en nihilisme. In Vlaanderen is dat na ’68 helaas ten overvloede gebeurd. Er is een maatschappelijke elite ontstaan die de generaties die haar vooraf zijn gegaan in de opbouw van Vlaanderen meewarig bejegent of beschaamd wegkijkt.”

Juicht dus Vlamingen! Want er staat een nieuwe elite op die u zal bevrijden van individualisme en nihilisme. In de plaats daarvan ontvangt u – desnoods “tegen wil en dank”- het zelfbewustzijn dat alleen de volksgemeenschap u kan schenken.

Maar kom ons vooral niet vertellen dat u het niet geweten hebt.

En vergeet uw inschrijving voor de MEGAPOL niet.

HET   ZELFBESCHIKKINGSRECHT<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Dikwijls wordt het streven naar zelfbeschikking  als volkomen legitiem en eerbaar voorgesteld.

Euthanasie  is een voorbeeld van zelfbeschikkingsrecht dat voor veel mensen volkomen eerbaar en legitiem is, maar dat desondanks nog maar in uitzonderlijk gevallen toegestaan wordt (als het al toegestaan wordt).

Over het algemeen kunnen we echter zeggen dat in alle gevallen waarbij men geen medezeggenschap heeft in het bepalen van zijn eigen lot, het streven naar zelfbeschikking inderdaad volkomen legitiem en eerbaar is.

Om het zelfbeschikkingsrecht te verantwoorden moet een bepaalde bevolkingsgroep dus in de eerste plaats uitgesloten zijn van inspraak in het bestuur, het moet zich met andere woorden in de onmogelijkheid bevinden om te wegen op het bewind en dus over zichzelf te kunnen beschikken.

Het bekendste voorbeeld uit de geschiedenis waarbij een bevolking (legitiem) het zelfbeschikkingsrecht opeiste is dat <?xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />van de Franse revolutie.

De Franse bevolking legde zich niet langer neer bij een regime dat steeds meer de vorm van willekeur aannam vanwege hen die de macht bezaten, zij verlangde inspraak en voortaan zou die inspraak gestoeld zijn op de principes van Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap.

Principes die ook nu nog terug te vinden zijn in de resolutie over het zelfbeschikkingsrecht van de Verenigde Naties.

Het zelfbeschikkingsrecht dat België opeiste voor zichzelf door na de revolutie zijn onafhankelijkheid uit te roepen was dan ook in ieder opzicht gerechtvaardig omdat het net die beginselen waren die het uitgangspunt vormden voor het recht op zelfbeschikking van België.

Door zijn onafhankelijkheid en alleen daardoor konden de Belgen de voor hen cruciale beleidshervormingen doorvoeren, rechten en vrijheden die door de nieuwe grondwet gewaarborgd werden voor alle Belgen. Niemand kon voortaan en op geen enkele manier van zijn vrijheid beroofd worden zonder dat daarvoor een bevel van een rechter was uitgevaardigd. De vrije meningsuiting op alle gebieden en voor iedereen werd verzekerd.

Het stond thans elkeen vrij het geloof van zijn keuze vrijuit aan te hangen. De nieuwe staat stond in voor een vrije pers en onderwijs. Ook het briefgeheim en het eigendomsrecht werden onschendbaar. Volgens deze grondwet kon ook niets nog de oprichting van verenigingen en vrije vergaderingen in de weg staan. Voor die tijd waren dit alvast baanbrekende maatregelen.

ONTVOOGDING EN ZELFBESCHIKKINGSRECHT

De begrippen ontvoogding en zelfbeschikkingsrecht worden regelmatig met elkaar verward.

Het doorvoeren van het zelfbeschikkingsrecht is het gevolg van een toestand waarin ontvoogding onmogelijk is.

Ontvoogding is een emancipatorisch proces dat erop gericht is te streven naar gelijkgerechtigheid, om te komen tot eerlijker maatschappelijke verhoudingen.

Ontvoogding en zelfbeschikkingsrecht zijn twee fundamenteel verschillende begrippen, een bevolkingsgroep van een staat waarin de ontvoogding van die bevolkingsgroep getolereerd en (financieel) ondersteund wordt, kan onmogelijk in eer en geweten aanspraak maken op het zelfbeschikkingrecht als een lofwaardig en gegrond streven.

In België was het zo dat  er in Vlaanderen een verantwoorde vraag bestond tot ontvoogding om de eigen taal en gebruiken te vrijwaren van de Franse invloedsfeer.

Alle Vlaamse politici erkennen op de dag van vandaag dit ontvoogdingsproces en hebben al meermaals collectief hun erkentelijkheid ervoor betuigd telkens als één van de voorvechters van die ontvoogding van ons verscheidt.

België heeft ondanks zijn kleine oppervlakte en inwonersaantal zeer liberale opvattingen wat betreft ontvoogding van bevolkingsgroepen. Zo liberaal dat zelfs afzonderlijke regeringen en parlementen tot stand konden komen. Het verschil met bijvoorbeeld de Friezen (maar niet uitsluitend), een Nederlandse bevolkingsgroep kan niet groter zijn, daar niets van dat alles.

Vooral in Vlaanderen wordt het argument van het zelfbeschikkingsrecht door een kleine minderheid met een separatistische en nationalistische agenda weleens als voorwendsel misbruikt om de wens tot harmonieus samenleven van een uitgesproken en zeer ruime meerderheid Belgen onderuit te halen.

Die meerderheid wil dat België als geheel blijft bestaan, ze willen er deel van uitmaken en het land met zijn rijke verscheidenheid op het gebied van geografie,gastronomie, linguïstiek en cultuur het hunne kunnen noemen.

Dat is uiteraard enkel maar mogelijk als België als dusdanig blijft bestaan.

Het evoceren naar zelfbeschikking door een aantal onruststokers in Vlaanderen berust dus helemaal niet op eerbare en legitieme gronden maar des te meer op een soort narcistisch egoïsme vanwege de kant van de onruststokers die de stabiliteit en de welvaart in de ganse Belgische regio in gevaar dreigen te brengen.

17-04-2008 om 12:41 geschreven door Lambertz