Het kan niemand ontgaan zijn: de nieuwjaarsfuif van de NV-A was de hipste bedoening in zijn soort. Boze tongen die beweren dat de republiek Vlaanderen een enclave voor terminale droogstoppels zal worden, werden door dit evenement stevig op hun plaats gezet. Zoals één aanwezige het uitdrukte: “laat die potheads van Spirit en Groen! hier maar eens een voorbeeld aan nemen: Waard, nog een Duvel”.

Opvallend was het enthousiasme waarmee Bart De Wever werd begroet. Ondanks, of misschien dankzij, de “haatcampagne van het links-Belgicistische ancien remige-front” is de populariteit van de voorzitter in eigen rangen tot ongekende proporties gegroeid.

Els Dupuis (spreek uit rijmend op ‘huis’), 18 jaar, is stichtend lid van de ‘Bart De Wever-jeugd’, een kakelverse jeugdbeweging die “vormend wil werken naar jongeren toe, en dit naar de geest en de letter van onze leider, Bart De Wever.”

Els wil het GAC met veel plezier te woord staan, en steekt daarbij assertief van wal: “jullie gaan meteen vergelijkingen maken met de Hitlerjugend is het niet? Haha, dat is nu precies de bedoeling en dat hebben we van Bart geleerd. Niets zo gemakkelijk als het op stang jagen van de linkse goegemeente, en als dat kan met een verwijzing naar het Derde Rijk, zoveel te beter. Vandaar ons lederhosenuniform, ziet u? Typisch dat jullie daar intrappen. Stalinistische sukkels.”

Messcherpe ironie is dan ook het handelsmerk van de Bart De Wever-jeugd: “dit weekend zijn we opvallend aanwezig op diverse carnavalsstoeten hier te lande,” zo vertelt Els ons geestdriftig, “in ganzenpas, zwaaiend met vendels, het Horst Wessellied zingend, en een in paardenurine gedrenkte Belgische vlag achter ons aan slepend. Je moet dan die gezichten zien van al dat weldenkend links langs de weg: zo voorspelbaar, de afkeer druipt ervan af. Totaal niet in staat er de humor van in te zien, natuurlijk. Op zo’n momenten weet je waarvoor je het doet.”

Of het dan nooit tot een handgemeen komt, willen we weten. “Niet met die linkse watjes,” zo zegt Els ons, “maar met de VB-jongeren zijn er al wel eens kleine schermutselingen geweest.” U weet ook hoe de zaken staan,” vertrouwt ze ons toe, “het zijn zij die het fatsoenlijke nationalisme een slechte naam geven. Daar kunnen wij ons geweldig over opwinden. En als u me nu wilt excuseren, ze zijn de strikjes aan het uitdelen voor wanneer we allemaal gaan dansen op ‘al wie da nie springt’! U mag gerust meedoen, al weet ik niet of u er de ironie van zal inzien.”

Bart De Wever zelf reageerde eerder laconiek: “een beweging naar mijn voorbeeld? Als dat geen contradictio in terminis is.”

04-02-2008 om 15:55 geschreven door Het Stuurcomité  

Ook al verkeert het land in een halve crisis, heel wat politici hebben de laatste maanden nog de tijd gevonden om hun bedenkingen op papier te zetten. De deadline bij hun uitgeverijen liep gisteren af, dit om alle grammaticale fouten er nog uit te krijgen voor de start van de boekenbeurs. Dankzij onze uitstekende contacten bij deze huizen kan het GAC echter vandaag al de meest veelbelovende titels bekend maken.

Herinneringen van een koekoeksjong. Opgroeien als Vlaming in een gezin van volksverraders, Bart De Wever, 293 p.

Oeps! Communiceren voor Christendemocraten, Pieter Decrem en Yves Leterme (red.), 162 p.

Op eigen kracht vooruit. Bedenkingen over het liberalisme, Jean-Jacques De Gucht en Matthias De Clerck, 412 p.

“Er zijn ook goede moslims”, Smerige propagandatruken voor propere fascisten, Filip Dewinter, 174 p.

De Di Rupo Code. Een spannende zoektocht naar de verborgen schat van de geheime orde der lokale PS-potentaten, Rudy Demotte, 593 p.

Tjennes Tips. De onmisbare mode- en kapselgids voor elke parlementair die door mij gerespecteerd wil worden, Etienne Schouppe, 35 p.

30-01-2008 om 11:51 geschreven door Het Stuurcomité  

Onze spiksplinternieuwe minister van Defensie is nog groen achter de ministeriële oren, maar slaagt er toch al in de woede van zijn eigen regering, de NAVO en ongetwijfeld ook de Amerikanen op zijn hals te halen. “…iedereen weet dat er nucleaire capaciteit aanwezig is op Kleine Brogel”, luidt de bekentenis van minister De Crem. De minister vertelde eigenlijk niets nieuws, maar slaagde er wel in de omerta van de NAVO te doorbreken. Bij justitie krijg je daar strafvermindering voor (al dan niet aangevuld met een nieuwe identiteit, vrouw en verblijfplaats), op politiek en politioneel vlak noemen ze je “een lek” (gevolg: pek en veren en je kunt op zoek gaan naar een nieuwe job), en in Sicilië steken ze je hoofd op een paal. In België wordt een minister op de vingers getikt door zijn eigen regering, kan de minster van buitenlandse zaken voor goodwill gaan lobbyen, en fulmineert de oppositie dat het godgeklaagd is dat een minister de jobs van eigen oppositie voeren en ministerpost cumuleert.

Het GAC ziet minister De Crem eerder als een trendsetter. Met andere woorden, de spreekwoordelijke kop is er af. Wat kunnen we nog allemaal verwachten? Een kort overzicht:

· Philippe Dewinter: “Het Vlaams Belang is geen democratische partij!”

· Inge Vervotte: “… we moeten een kat een kat noemen: toen ik Vlaams minister was, liep ik braaf aan het handje van Herman Van Rompuy.”

· Yves Leterme: “Na al die maanden moet ik het wel toegeven: ik kan het niet!”

· Anon.: “Ik zeg wel sp.a, maar in feite ben ik donkerblauw!”

· Marie-Rose Morel: “Bruno, wil je met me trouwen?”

· Freya Vandenbossche: “Toen ik het zogezegd was, wist ik niet eens wat het woord nymfomane betekende.”

· Uit de dagboeken van Patrick Haemers: “Gisteren voormalig minister VdB voor een kaartersavond uitgenodigd, hopelijk kan hij zich vrijmaken.”

· President G.W. Bush: “Alcohol maakt meer kapot dan je lief is…een salontafel bvb.”

· President Sarkozy: “Carla Bruni…. Check.”

24-01-2008 om 15:51 geschreven door Het Stuurcomité  

Beiden met zachte stem, in het duister:

- MRM: Voorzitter?

- FV: Morellekeforelleke?

- MRM: Ik moet u iets vertellen, voorzitter.

- FV: Dat ik de spieren, het uithoudingsvermogen en de klotz van een Arabische volbloedhengst heb? Morellekeforelleke, wat gaat ge mij vertellen dat ge nog niet eerder hebt gezegd?

- MRM: voorzitter, ik heb een ander.

- FV: Morellekeforelleke, dat kunt ge mij niet aandoen! En net nu we uit het oog van de politieke storm gingen verdwijnen en in de luwte van elkaars liefde gingen genieten. Vertel het me, is het iemand uit eigen rangen?

- MRM: voorzitter, hij weet het nog niet. Maar als ik dat wil, zal hij de mijne worden, zoveel is zeker.

- FV: Morellekeforelleke, waarom? Wat heeft hij dat ik niet heb?

- MRM: Hij wordt voorzitter, voorzitter.

- FV: Bruno … God weze hem genadig. Maar, Morellekeforelleke, ge had gezegd dat het voor het leven was.

- MRM: Voorzitter, dat zeiden ze van uw functie ook.

16-01-2008 om 14:57 geschreven door Het Stuurcomité  

Opsporing verzocht!

Bart Albert Liliane de Wever (°1970), voorzitter van de politieke partij Nieuw-Vlaamse Alliantie. Bart is gehuwd en vader van 4 kinderen.

Persoonsbeschrijving: eerder kort van gestalte (maar niet kort genoeg om gemakkelijk onder een lat door te kunnen, ongeacht de hoogte), volslank, zwart haar en een rond gezicht met ambitie tot dubbele kin. Kwatongen beweren dat hij gelijkenissen zou vertonen met Mayor Quimby uit The Simpsons.

Op het moment van zijn verdwijning droeg hij hoogstwaarschijnlijk een maatpak (incl. das), een strikje is uitgesloten. Toch moeten we er rekening mee houden dat Bart zich ‘vermomt’ in de traditionele Bayerische klederdracht.

Bart werd sporadisch gespot in de nadagen van het debacle van de oranje-blauwe formatiegesprekken, en verdween spoorloos van het politieke toneel toen Guy Numero Uno Verhofstadt terug de lakens mocht uitdelen van de koning (nota bene niet de beste kameraad van Bart).

Bart heeft de neiging vlug vriendschap te sluiten (dikwijls tot ergernis van anderen) en poseerde in het verleden al wel eens met ‘de verkeerde mensen’ op een foto. Hij heeft een hekel aan de staat België, streeft naar Vlaamse onafhankelijkheid en is (om dat doel te bereiken) niet vies van actie, al dan niet ludiek. Bart is rad van tong en kan, zonder populistisch te zijn, zijn standpunten aan politiek (en/of verbaal) zwakkeren gemakkelijk opdringen, zonder dat die andere partij daar erg in heeft.

Als in een gesprek met een onbekende de woorden “een lepeltje suiker”, “kaakslag voor Vlaanderen”, “no pasaran”, “onverwijld”, “meer autonomie is ook goed voor Wallonië”, “ik bekijk de feiten vanuit een historisch perspectief”, ed. opduiken en bovenvermelde persoonsbeschrijving en karakterprofiel overeenkomen, wees dan op uw hoede en verwittig zo vlug mogelijk (en in deze volgorde) een Wetstraat- journalist, Yves Leterme en/of Jo Vandeurzen. 

14-12-2007 om 00:00 geschreven door Het Stuurcomité  

*GSM rinkelt*

HVR: (uitgelaten) Bon Giorno! Hermano Il Exploratore in Casa dell Numero Uno!

YL: Herman? Zijt gij dat?

HVR: (schrikt) Yves! Ahum, alles goed?

YL: Herman, ik denk dat het tijd is dat ik de zaken terug in handen neem. Ik heb een nieuwe nota opgezet. Eén waarbij we de communautaire punten even naar de achtergrond verplaatsen en ons concentreren op …

GV (op de achtergrond bij HVR): Herman, proef die Chianti eens. Smaakt die nu niet naar kurk?

YL: Wat is dat daar allemaal, Herman?

HVR: Nikske. Goed idee Yves, we kunnen wel een nota gebruiken. Ik zou zeggen, mail ze mij door en dan zal ik …

GV: (onder het gekletter van potten en pannen) En zouden we dat voorstel voor BHV niet direct aan De Wever doorspelen? Dat gaat rapper dan via Leterme en Vandeurzen te gaan en komt toch op hetzelfde neer. En hoe rapper die het met grote tamtam afbolt, hoe beter. Zal ik het water voor de pasta al op het vuur zetten, of is het nog te vroeg?

YL: Zijt ge daar op een soort van feestje, Herman?

HVR: Natuurlijk niet Yves. Euhm … discrete gesprekken, ge kent dat.

*deurbel op de achtergrond*

GV: Elio! Fantastisch dat ge gekomen zijt. Neenee, De Prutser komt niet, het is wel de bedoeling dat we vooruit geraken vanavond (hilariteit).

YL: Herman, het is nu uiterst belangrijk dat we het been stijfhouden.

*deurbel op de achtergrond*

GV: Didier! Jean-Luc! Gijlie zijt toch niet samengekomen zeker? Allez, zet u en pak al een olijf. Elio is er al, dus we kunnen er bijna aan beginnen. Zeg Herman, duurt dat nog lang, de carpaccio wordt koud (hilariteit).

HVR: Zeker en vast Yves! Stijf been, begrepen. Maar ik moet nu echt gaan.

YL: Ik zal dan die nota…

HVR: Jaja, stuur die maar zo rap mogelijk door. Vergeet niet dat “high priority”-vlagske eraan te hangen, hè.

YL: Ge kunt op mij rekenen, Herman!

HVR: Dat weet ik jongen. Wat zouden we zijn zonder de man van 800.000?

06-12-2007 om 09:47 geschreven door Het Stuurcomité  

05-12-2007 om 09:43 geschreven door Het Stuurcomité  

- We zitten met een regimecrisis.

- Ik zal je nog wat meer vertellen: we zitten met een regimecrisis.

Aan het woord zijn niet Jo Vandeurzen en Bart De Wever, maar die andere stuntelende tweeling: Jansen en Janssen. Samen met twee dozijn andere iconische Belgische stripfiguren zijn zij aanwezig op een spoedvergadering, op een geheime locatie tussen Zonnedorp en Molensloot, waar zij zich buigen over de politieke toestand van hun aller geestelijke vaderland.

“Meestal proberen wij ons zo weinig mogelijk met politiek te smurfen,” zo verklaart één van de aanwezigen, die om deze reden liever anoniem wil blijven, “maar de toestand van dit land is op dit moment zodanig ernstig, dat wij beginnen te smurfen dat wij misschien de enigen zijn die er nog iets aan kunnen smurfen.”

Er werd dan ook onmiddellijk beslist tot de oprichting van een ‘Raad der Wijzen’, die zich moest buigen over de kwestie BHV. Hun voorzitter is optimistisch: “aanvankelijk zagen wij wel brood in de uitbreiding van Hasselt, ik bedoel Brussel. Maar aangezien de kans groot is dat de Vlamingen dit niet zouden aanvaarden, spelen wij nu met het idee om enkelen van ons door mijn collega terug te laten flitsen naar het jaar 1962 om daar de taalgrens een paar tientallen kilometer lager te leggen, ik bedoel hoger.”

Anderen reageren dan weer juist opvallend emotioneel op het politieke schouwspel dat wordt opgevoerd: “basji-boezoek uit de Karpaten, dagblinde, ectoplastisch bijproduct, gediplomeerde komkommer, mislukte handelaar in tweedehands vogelmest, zoetwateradmiraal, wormstekige aardpeer!” zo wordt ex-formateur Yves Leterme door één van hen omschreven. Voor anderen hoeft het zelfs niet bij woorden te blijven. Zo oppert iemand de suggestie de onderhandelaars: “ééns goed met keikoppen tegen elkaar [te] slagen. Zij dan wel rap tot akkoord zullen komen.”

Toch lijkt er ook onder de Belgische striphelden enige achterdocht te heersen. “Partijpolitieke neutraliteit lijkt me toch wel essentieel als we als stripgemeenschap uit één stem willen spreken,” zo drukt Kiekeboe het uit, “wie zich dan absoluut als Rode Ridder wil profileren, is fout bezig. Evenmin vind ik het erg verstandig om openlijk strikjes te blijven dragen of een blauwe huidskleur met een rode pinnenmuts te combineren. Ook wij hebben de afstraffing van paars tijdens de verkiezingen te respecteren.”

Wie zich alleszins niets aantrekken van gelijk welke oproepen tot neutraliteit dan ook, zijn de figuren die zich een beetje hebben afgezonderd van de rest. Zij hebben al lang besloten om elke actie van de anderen te dwarsbomen. Niet omdat dat een oplossing dichterbij zal brengen of omdat ze een beter alternatief te bieden hebben, maar gewoon omdat, zoals één van hen het uitdrukt, “we nu eenmaal gepatenteerde klootzakken zijn”. Onder hen vinden we dan ook illustere figuren als Bahaal, Krimson, Rastapopoulos, Anatool, Gargamel en, toevallig in de buurt, Gerolf Annemans.

Toch overheerst het optimisme. “Luister eens manneke,” zo vertrouwt iemand ons toe, “ik loop al zestig jaar rond in dit land en ik heb nog nooit een verhaal geweten dat niet goed afliep. Vlamingen en Walen mogen elkaar nu nog in de haren vliegen, als puntje bij paaltje komt zullen ze met plezier aanschuiven aan dezelfde wafelenbak.”

04-12-2007 om 16:41 geschreven door Het Stuurcomité  

Vlaams minister Geert Bourgois kreeg deze week de roepnaam 'de condor' toebedeeld, omdat hij halsoverkop terugkeerde uit Zuid-Amerika om de onderhandelingen (in een achterkamertje) te volgen. Met 'de condor' wordt hoogstwaarschijnlijk de Andescondor (vultur gryphus) bedoeld, een roofvogel die behoort tot de familie van de Amerikaanse gieren, maar jammergenoeg in zijn bestaan bedreigd is.
Wie effe bladert in de geschiedenisboeken over de 20ste eeuw, zal echter merken dat 'de condor' ook nog in andere contexten werd (of wordt) gebruikt (bron: de onafhankelijke internet-encyclopedie Wikipedia):
- De Californische condor (Gymnogyps californianus), en is ook ernstig bedreigd.
- Het Legioen Condor of het Duits Vrijwilligerslegioen: een militaire eenheid van vrijwilligers uit nazi-Duitsland om de Spaanse nationalisten  van Generalissimo Franco militaire hulp te bieden tijdens de Spaanse burgeroorlog.
- Operatie Condor is de codenaam van het samenwerkingsverband van Zuid-Amerikaanse regimes in de jaren 1970. Onder het bewind van Richard Nixon en Henry Kissinger kwam in Zuid-Amerika een aantal militaire regimes aan de macht. Alle hadden zij van doen met linkse bewegingen, al dan niet opstandig en al dan niet gewelddadig.
- de verschillende types motorfietsen die bekend staan onder de naam Condor.
- Kevin Mitnick, alias Condor, is een van de bekendste veroordeelde hackers.
- De Antonov An-124 (NAVO codenaam: Condor) is een groot Russisch vrachtvliegtuig.

Het GAC wil alleen maar informeren, en elke link tussen minister Bourgeois en een (of meerdere) van bovenstaande 'condors' is voor rekening van de lezer.

Revolutionaire groet,

Het Stuurcomité

30-11-2007 om 12:30 geschreven door Het Stuurcomité  

*ring ring*

- YL: De formateur luistert naar al uw suggesties.

- PLECHTIGE STEM: De Vlaming vraagt een onderhoud! Bent u bereid tot het omkeren van de gesprekskosten?

- YL: (tot zichzelf) Bij de ogen van de Maagd van Vlaanderen, Hij is het. (tot de stem) Ik … euhm … natuurlijk!

- BDW: TWEEMAAL HEBT GIJ MIJ VERRADEN! DE DERDE KEER ZAL MIJN TOORN ONGENADIG ZIJN!

- YL: (met piepstem) Vlaming, het spijt me, ik wist niet wat ik deed. Het was de druk, de onvoorstelbare druk. Vlaming, ik ben zo moe. (Barst uit in snikken).

- BDW: (schaterlach) Het was maar voor te lachen hoor, Staatsman. Manneke toch, diep in uw binnenste zijt gij toch nog altijd ne kwezel hè. Wat pseudo-bijbelteksten ertegenaan en ge roept al op uw moeke.

- YL (herpakt zich): Haha, neenee, ik wist wel dat ge ermee aan het lachen waart. Ik wou het spelleke maar meespelen. Ge kent dat, oude vrienden onder elkaar. (plechtig) Vlaming, wat kan ik voor je doen?

- BDW: Staatsman, buiten die paar stommiteiten zijt ge goed bezig. Ik heb hier juist de resultaten binnen van een interne peiling die we hebben uitgevoerd bij 50 lezers van Het Laatste Nieuws, en uw stemmenpotentieel wordt geschat op 860.000. Staatsman, kunt ge u dat voorstellen, 860.000 stemmen?

- YL: (opgewonden) Dat is … dan ben ik … oh Vlaming!

- BDW: Staatsman, dan zijt ge meer dan ooit De Man!

- YL: De Man, Vlaming!

- BDW: De Man, Staatsman! En dat kunnen er 900.000 worden, en daarna 950.000, en daarna … weet ge wat er daarna komt Staatsman?

- YL: (extatisch) Oh ja Vlaming, nog!!!!!

- BDW: Zo veel als ge maar wilt. Maar dan moet ge wel het been stijfhouden, Staatsman. Hoe langer wij het stijfhouden, hoe rapper zij zullen plooien, begrepen?

- YL: Vlaming, ik begrijp het.

- BDW: dus geen verslappingen meer zoals deze week, gesnopen?

- YL: Vlaming, ik zal de stijfste zijn die je ooit hebt gekend.

- BDW: Staatsman, je maakt mijn stoutste dromen waar.

28-11-2007 om 10:00 geschreven door Het Stuurcomité  

“Gedaan met geven en toegeven”

De roep om Inge Vervotte aan de onderhandelingstafel groeit

Zelfs het GAC moet het toegeven: nooit heeft Yves Leterme dichter bij het felbegeerde premierschap gestaan. Toch groeit volgens eensluidende bronnen de ongerustheid in het CD&V-kamp. “De liberalen smeren ons een programma aan dat zo rechts is dat we de volgende vier jaar bij het ACV geen voet meer over de drempel mogen zetten,” zo zegt een anonieme bron, “en dat in ruil voor zogenaamde communautaire toegevingen van Reynders die voor onze rechterflank bijlange niet ver genoeg gaan. Voor je het weet ontstaat bij het publiek de perceptie dat we een partij zijn voor wie de macht voor de principes komt, terwijl we er acht jaar over hebben gedaan om die perceptie om te keren.”

Hoewel niemand het openlijk durft te verklaren, groeit er twijfel in de rangen omtrent de competentie van de oranje onderhandelaars. “Yves Leterme, Jo Vandeurzen, Herman Van Rompuy, Etienne Schouppe … dat zijn mensen die ongetwijfeld al iets bewezen hebben, maar als de onderhandelingen echt in de cruciale fase komen missen we gewoon de rauwe trekkracht om onze punten binnen te halen,” zo zegt een lid van de partijtop.

En dus wordt steeds vaker de vraag gesteld wanneer Inge Vervotte de arena zal betreden. Reeds voor de verkiezingen maakte ‘de kat met negen staarten’, zoals ze in politieke kringen met ontzag wordt genoemd, geen geheim van haar ambities op het federale niveau, waar ze nodig zou zijn ‘om op de onderhandelingen te wegen’. Ze voegde onmiddellijk de daad bij het woord door na de verkiezingsoverwinning samen met Yves Leterme ontslag te nemen uit de Vlaamse regering, wat toen al tot enige zenuwachtigheid bij de potentiële coalitiepartner leidde.

Sindsdien werd er echter niets meer van haar vernomen. “Ze volgt zowat alle dossiers die enig belang hebben op de voet, en we toetsen steeds eerst bij haar af alvorens we een beslissing nemen,” aldus een onderhandelaar, “maar voorlopig vinden wij het inderdaad nog te vroeg om haar erbij te roepen. De sfeer tussen de partijen is nu eindelijk vrij ontspannen, en eigenlijk willen we dat niet verstoren door iets te doen wat door onze partners als zuivere intimidatie zou kunnen worden ervaren. Bovendien wil ik benadrukken dat nog geen enkele beslissing die we hebben genomen anders zou zijn geweest als Inge fysiek aanwezig was.”

Anderen hebben over dat laatste punt echter de grootste twijfels: “als je een race wil winnen heeft het geen enkele zin je beste renpaard op stal te laten staan. Iedereen kan zien dat de huidige onderhandelaars zich laten rollen waar ze bij zijn. Ze missen gewoon de dossierkennis en het politieke roofdierinstinct dat nodig is om die punten binnen te halen die voor de Vlaming echt belangrijk zijn,” zo verklaart een oud-minister, die meteen eindigt met een knipoog: “het moet gedaan zijn met geven en toegeven: let the beast go!”

19-10-2007 om 10:13 geschreven door Het Stuurcomité  

“Sjoemelaars en Nederlandsonkundigen”

Als trouwe bezoeker twijfelt u natuurlijk geen moment aan de invloed die een geheim collectief kan hebben op het verloop van de Belgische politiek. Maar wellicht beseft u nog niet ten volle dat er andere geheime organisaties zijn die met het GAC strijden om die invloed, en die niet de moed hebben om zich rechtstreeks tot het volk te richten. Ook daar wil het GAC een mouw aan passen. Daarom gingen wij praten Ewald van Craenenburgh, voorzitter van het GCVGV (Geheim Collectief ter Voorbereiding van het Graafschap Vlaanderen).

“Het GCVGV staat in nauw contact met de separatistische krachten in Vlaanderen, maar houdt zich niet als zodanig bezig met de weg naar de Vlaamse onafhankelijkheid,” zo vertelt de heer van Craenenburgh ons, “eerder reiken wij nu reeds politieke pistes aan voor wanneer die onafhankelijkheid een feit zal zijn.” Wij hadden ons voorgesteld dat van Craenenburgh ons voorbeelden zou tonen van geelzwarte nummerplaten, Vlaamse identiteitskaarten en rijbewijzen, maar daarmee hadden we de diepgang van het GCVGV blijkbaar onderschat. “De grootste financiers van de separatistische beweging in Vlaanderen komen uit het bedrijfsleven,” aldus van Craenenburgh, “en het ligt voor de hand dat die niet willen wakker worden in een Vlaanderen waar vakbonden en milieuactivisten de plak zwaaien.”

En dat risico is groter dan men misschien zou denken: “het worst case scenario is dat er na de onafhankelijkheidsverklaring een soort van ‘Vlaamse volksverbondenheid’ ontstaat die zich uit in een roep om meer solidariteit, betere gemeenschapsvoorzieningen, sociale zekerheid en propere lucht ‘voor alle Vlamingen’ en dat soort onzin. Maar u mag gerust zijn, het GCVGC is waakzaam!”

De oplossing voor dit probleem ligt voor de hand, en ook weer niet, zo legt van Craenenburgh ons uit: “het zal in het Graafschap Vlaanderen van levensbelang zijn om het electoraal kapitaal van de huidige separatistische partijen te behouden, en zo mogelijk te vergroten, alleen zo kunnen zij een dam opwerpen tegen een Vlaanderen dat geld over de balk gooit voor de ondersteuning van hangmatwerklozen en boomknuffelaars. Een nieuw separatisme zal dus nodig zijn, al hoeft dat niet noodzakelijk tot een splitsing te leiden, als het maar de aandacht afleidt van andere problemen. Enfin, het systeem zal u wel bekend zijn.”

Alleen, welk deel van Vlaanderen is het meest geschikt voor afstoting? “Het is deze discussie die binnen het GVCGC de meeste tijd in beslag heeft genomen, maar we zijn zo stilaan toch tot een consensus gekomen. Uiteraard was Brussel de meest voor de hand liggende kandidaat, maar de kans dat dit tot het toekomstige Graafschap zal behoren achten wij te klein. Antwerpen komt uiteraard niet in aanmerking. Vlaams-Brabant heeft het voordeel dat het daar stikt van de linkse intellectuelen, maar doet het economisch te goed om een echt geloofwaardige campagne rond op poten te zetten. Oost-Vlaanderen is uiteraard geografisch niet interessant voor afstoting.”

En plots komen er pretlichtjes in de ogen van van Craenenburgh: “en nu denkt u aan Limburg, niet? Kom kom, geef het maar toe, zelfs voor een linkse rat als u is dat zo klaar als een klontje. Limburgers zijn de Walen van Vlaanderen, nu genieten ze nog van een sympathiek imago van gezellige vlaaietende en op Dana Winner dansende boerkes, maar onze propagandamachine maakt er binnen de kortste keren een bende corrupte sociale zekerheidverslindende luieriken van! Moehahahahahahaha!”

Een volle minuur later veegt van Craenenburgh de tranen uit zijn ogen en zegt: “och was het maar zo simpel. Maar hoe geschikt Limburg ook zou zijn, sommige van onze partners halen er bij verkiezingen monsterscores en dat heeft ongetwijfeld te maken met de aanwezigheid van grote groepen allochtonen. Die ‘nieuwe Vlamingen’ willen we in het onafhankelijke rechtse Vlaanderen ook niet kwijt, zolang we hen geen fatsoenlijke opleiding en job bezorgen gaan ze altijd wel onnozelheden uithalen, en dat is kassakassa aan de stembus. [vette knipoog]”

En dus dringt er zich nog maar één conclusie op: “hoe veel we ook aan hen te danken hebben, de West-Vlamingen gaan eraan moeten geloven. Er zitten nogal wat sjoemelaars tussen, ze zijn economisch niet onmisbaar en grote delen van hen lijken intellectueel niet in staat om Nederlands te leren. Het is met pijn in het hart, geloof me, maar er is geen andere mogelijkheid. We hebben het al aan Frank (Vanhecke, red.) gemeld en die had er geen problemen mee, hij zal dan wel naar Schoten of zo verhuizen. Maar hoe we het aan Yves moeten vertellen, dat weet ik niet. We hebben besloten dat het verstandiger is daar nog even mee te wachten. Tot na de onderhandelingen, begrijpt u?”

12-10-2007 om 14:32 geschreven door Het Stuurcomité  

De uitspraak van Karel De Gucht dat Bart De Wever op zijn buik onder de lat zal doormoeten, mag dan al de waarheid zijn, het geeft alweer aanleiding tot al dan niet flauwe grappen over de volslankheid van de NV-A-voorzitter. Het risico bestaat dat dit in de toekomst enkel nog zal verergeren, bijvoorbeeld wanneer hij ervan beschuldigd wordt zich te laten hebben rollen door de Franstaligen.

Het GAC raadt Bart De Wever dan ook aan zijn obesitasprobleem onverwijld aan te pakken, en ging hiervoor op zoek naar nuttige tips!

-   Jean-Marie Dedecker (senator): “bij de LDD kunnen we Bart binnen drie maanden op zijn streefgewicht brengen. Niets doet de kilo’s er zo afvliegen als het schaamteloos achternalopen van de publieke opinie.”

-         Frank Vanhecke (partijvoorzitter): “Bart moet zich geen zorgen maken. Wij hebben al een honderdtal kaalgeschoren TAK- en VMO-schorem, onder leiding van Rob Verreycken van “Woordbreuk!” en “Volksverrader!”-borden voorzien. En als die voor zijn partijbureau hebben postgevat zult ge de papzak nogal zien lopen!”

-         Margriet Hermans (Vlaams parlementslid en gemeenschapssenator): “wie is Bart De Wever?”

-         Patrick Dewael: “hoe toppolitici van de VLD hun gewicht onder controle houden?” [zéér vette knipoog]

-         Rik Van Cauwelaert (hoofdredacteur en commentaarschrijver van Knack): “als het om gewichtsbehoud gaat, heb ik slechts één tip: citroenen, citroenen en nog eens citroenen. ’s Morgens citroenen, ’s middags citroenen, ’s avonds citroenen en als het even kan ’s nachts ook citroenen. Ik zweer erbij! Bijwerkingen? Niet dat ik weet, hoezo?

-         Geert Lambert (senator): “Bart De Wever te dik? Waar haalt u dat?”

08-10-2007 om 14:01 geschreven door Het Stuurcomité  

Die ochtend, op een geheime locatie

Aanwezigen: Yves Leterme, Bart De Wever, Bart Somers, Didier Reynders, Olivier Maingain, Joëlle Milquet

In de coulissen: Herman Van Rompuy en Jean-Luc Dehaene

YL: Iedereen gezeten? Ok, dan beginnen we eraan. Beste vrienden en Walen: welkom! We gaan er opnieuw aan beginnen, en deze keer graag op een ernstige en constructieve wijze of het zal iedereen zijn beste dag niet zijn. Om te beginnen zou ik mijn goede vriend Herman willen bedanken voor het uitstekende werk dat hij de laatste weken heeft geleverd in het wegwerken van het irrationele verzet van onze Franstalige vijanden tegen onze redelijke eisenbundels en het verzilveren van mijn 800.000 voorkeurstemmen.

[gefrons en zenuwachtig geschuifel bij de Franstaligen, nauwelijks onderdrukte kreun uit de coulissen]

YL: Ik stel voor dat we eerst wat simpele punten die we onder elkaar kunnen regelen, afhandelen voor het middageten. De splitsing van het kiesdistrict BHV, bijvoorbeeld. Iedereen voor?

[alle handen van de Vlamingen gaan de lucht in, die van Bart Somers het hoogste]

YL: Hmm hmmm. Iedereen tegen?

[alle handen van de Franstaligen gaan de lucht in, die van Joëlle Milquet het hoogste]

YL [geïrriteerd]: Bon, ik had het kunnen weten. Wat heeft Herman die vier weken eigenlijk zitten doen? Ze zijn nog altijd even koppig als vroeger.

[gevloek uit de coulissen, gevolgd door “nee Herman, laat ‘m doen”]

DR: Monsieur Le Formateur, als ik even mag tussenkomen: met l’aimable monsieur Van Rompuy hebben we enkele pistes overlopen ter compensatie voor de splitsing. Misschien kunnen we nu…

YL [verbijsterd]: compensaties? Lijkt me nogal onorthodox in een onderhandeling, maar ik wil alle suggesties een eerlijke kans geven.  Ik kijk even naar de jury…

[Bart De Wever keert na een plagerige aarzeling zijn duim naar beneden]

YL: Jammer Didier maar dat spelletje gaat dus niet door. En mag ik u aanraden in de toekomst een constructievere houding aan te nemen. Beste vrienden en Walen, we komen hier op terug als de Franstaligen zijn bijgedraaid. Euhm…we kunnen misschien eens iets anders proberen.  Euhm…Bart, suggesties?

BS: Wel Yves, ik had gedacht aan…

YL: gij niet onnozelaar, Bart de Vlaming.

BDW: dank u meneer de formateur. Ik zou enkel van de gelegenheid gebruik willen maken om te benadrukken hoe verheugd wij zijn in de terugkeer van de mijnheer de formateur. Hij bewijst elke dag opnieuw dat hij al die Vlaamse voorkeurstemmen méér dan waard was.

YL: Hoeveel waren dat er ook al weer?

BDW: Achthonderdduizend, meneer de formateur.

YL: Zo is dat!

02-10-2007 om 10:38 geschreven door Het Stuurcomité  

Volgens eensluidende bronnen zorgen de zeelucht en de afwezigheid van toppoliticus der toppolitici Yves Leterme ervoor dat onze onderhandelaars eindelijk op bescheiden schaal vooruitgang boeken. Het GAC juicht deze ontwikkeling uiteraard toe en heeft daarom besloten, om de druk niet verder op te voeren dan strikt noodzakelijk is, het eens niet over politiek te hebben.

Dat biedt ons meteen een mooie gelegenheid om ook eens de niet-politieke activiteiten van het GAC in de verf te zetten. Zo ontving onze dienst ‘conflictbemiddeling’ deze week een wanhopige smeekbede van de 45-jarige Brit Hofkens uit Rillaar, die niet langer kan aanzien hoe haar ooit zo knusse gezin wordt verscheurd door een banale twist over … een zolderkamer.

Omdat het GAC ook waakt over het mentale evenwicht van haar gewaardeerde sympathisanten, stuurde het onmiddellijk een medewerkster uit om ter plekke op verkenning te gaan. Wanneer zij aanbelt bij de keurige woning die de Hofkensen al 16 jaar als hun thuis beschouwen, kan zij moeilijk geloven dat er achter zo’n perfecte façade een gezinsdrama schuilgaat. Tot zij even daarna het gekibbel van Floris (15) en Ward (14) hoort…

Brit Hofkens, een kleinburgerlijke imagotrut met overdreven gevoel voor drama, is op van de zenuwen wanneer zij haar verhaal doet. Alles begon toen de pas 18 jaar geworden Eva Hofkens eind vorige week het huis verliet om in Leuven kunstgeschiedenis te gaan studeren, en haar zolderkamer half ontruimd achterliet. “Toen onze Ward vrijdagavond vroeg of hij wat bloemen te drogen mocht leggen in Eva’s kamer, omdat de luchtvochtigheid daar volgens hem ideaal is, zag ik daar uiteraard geen kwaad in. Zijn herbarium is Wards lust en leven, moet u weten.”

“Als gij niet maakt dat uw bloemekes daar buiten zijn hé stuk jeannet, dan smijt ik ze door de venster!” klinkt het ondertussen van op de eerste verdieping.

De zaken namen een eerste dramatische wending tijdens het traditionele familiale ontbijt op zaterdagmorgen. Vader Arie Hofkens, in het psychologische verslag van onze medewerkster beschreven als “een man die prat gaat op zijn ‘ruime geest’, maar hiermee enkel zijn totaal gebrek aan ruggengraat wil camoufleren”, kondigde aan dat het best zou zijn als een van de twee broers Eva’s kamer zou betrekken. “Aangezien Eva’s kamer zonder twijfel de mooiste van het huis is, zou het zonde zijn ze de hele week leeg te laten staan”, zo zei deze vaatdoek van een vent toen plechtig.

Oudste zoon Floris begon al meteen zijn Playstation, zijn would-be stoere hiphopbroeken en zijn collectie pornobladen waarvan hij ten onrechte denkt dat niemand het bestaan ervan vermoedt, te pakken voor de verhuis. Maar toen hij zaterdagnamiddag aan Ward vroeg om zijn planten daar weg te halen, barstte de bom.

“Die kleine onnozelaar zei gewoon ‘nee’,” zegt een razende Floris, “ik zei ‘hoe nee’? Hij zei: ‘awel, gewoon nee’. Ik dacht dat ik iets kreeg, maat!”

Ward, een pedant eikeltje met een ronde bril, is nochtans niet van zijn stuk te brengen. “Kijk, ik heb er op zich niks op tegen als Floris die kamer zou nemen en ik heb er zeker niet meer recht op dan hij. Alleen lijkt het mij dan ook niet meer dan normaal dat ik daarvoor iets in de plaats zou krijgen.  Zijn Playstation bijvoorbeeld, maar hij mag ook zelf iets voorstellen.”

“Ik slaag hem op zijn bakkes maat, ik zweer het, dat ik hem op zijn bakkes slaag!” zo zegt Floris wild gesticulerend, “waarom zou ik hem iets in ruil moeten geven? Eva had die kamer omdat ze de oudste was, en nu krijg ik ze dus automatisch omdat ik de oudste ben.  Onze Pa heeft het daarbij zelf gezegd!”

“Dat klopt niet helemaal,” doceert Ward met perfect gemanicuurde opgestoken wijsvinger, “onze Pa heeft letterlijk gezegd dat die kamer niet leeg mag blijven staan. Dat Floris erin trekt is één oplossing, maar er zijn er andere. Zo zouden we kunnen beslissen dat we elke week afwisselen, of we zouden er samen in kunnen gaan wonen.”

“Zijde gij nu helemaal op uwe kop gevallen maat?” roept Floris, “ik peins er nog niet aan om met u in die kamer te gaan zitten. En ik zal u nog eens iets zeggen hè brillekaske, ik heb er zelfs genoeg van om met u onder hetzelfde dak te wonen. Als gij zo blijft doen, dan bol ik het af!”

Het zijn dit soort uitspraken die mama Brit de daver op het lijf jagen: “dat is nu zo al vier dagen bezig, en ik hou dat gewoon niet uit. Iedereen is daar ook constant mee bezig en ik krijg niks meer gedaan. We eten al heel de week frieten, pizza’s en chinees, de strijk blijft liggen, het huis is niet gekuist.  Wat gaat ons Eva zeggen als die morgen thuiskomt?”

Papa Arie, die nog steeds weigert een standpunt in te nemen, blijft er echter een stuk geruster onder: “ge moet uw kinderen ook een beetje kennen. Onze Floris heeft altijd wel een grote klep opstaan, maar als puntje bij paaltje komt haalt zijn gezond verstand het altijd wel.  En onze Ward zal uiteindelijk al wel content zijn als hij van Floris zijn lavalamp krijgt of zoiets, die heeft hij zelf ooit van een vriendinneke gekregen en vindt hij toch niet schoon. Laat ze maar wat doen onder elkaar, zo worden ze volwassen.”

Het GAC wenst dit sympathieke gezin in elk geval veel sterkte toe.

27-09-2007 om 14:26 geschreven door Het Stuurcomité  

Het is al meer dan drie maanden geleden dat het GAC het genereuze gebaar pleegde om het volk in te lichten over haar werkzaamheden, en Het Stuurcomité vond het dan ook de hoogste tijd om een evaluatiemoment in te lassen. Een grootschalig opinieonderzoek op basis van diepte-interviews werd opgezet, en daarvan kan u hieronder enkele fragmenten nalezen.

-         Irma Opdebeeck, huisvrouw uit Scheldewindeke: “Ik heb al verschillende geheime antifascistische blogs geraadpleegd, maar geen enkele sprak mij zoveel aan als die van het GAC.”

-         Bruno Dekerpel, ondernemer uit Antwerpen: “als drukbezette professional is het voor mij vaak moeilijk om aan mijn dagelijkse portie linkse propaganda te voldoen. Maar sinds ik www.bloggen.be/gac dagelijks naar mijn pda kan downloaden, is dat probleem voorgoed opgelost.”

-         Jurgen Verstrepen, dj/politicus uit Wilrijk: “kijk, ik weet dat wat ik ga zeggen alweer zeer moeilijk gaat vallen bij de extreem-linkse, nationaal-socialistische, gat-van-de imam kussende politiek correcten. Maar ik ben nu eenmaal de man van de onversneden free speech, de enige die echt opkomt voor de vrije meningsuiting en de uitvinder van de politieke website. Als er één mening over het GAC meetelt, dan is het dus de mijne wel. Welnu, ik zal mijn mening geven van zodra Jean-Marie die heeft kenbaar gemaakt. Tot zolang: iedereen bakkes toe!”

-         Bart De Wever, politicus uit Mortsel: “de deontologie van het GAC verdient alle lof.  Ook al zijn zij op de hoogte van mijn suikertante die de werkgroep 'Coloniser La Flandre Ensemble' in Wemmel voorzit, en mijn achterneef die strikjesfabrikant is in Bergen, toch zal je daarover nooit één letter lezen op hun webstek. Noem mij gerust een conservatief, maar dat siert hen.”

-         Didier Reynders, politicus uit Luik: “de lancering van ‘GAC en Français‘, waar vooral de Franstaligen in de rand al zo lang naar uitkijken, zou wel eens het perfecte symbool kunnen zijn dat ons toelaat om BHV te splitsen.”

-         Geert Bourgeois, Vlaams minister uit Izegem: “deze suggestie is uiteraard niet ernstig, voor men het goed en wel beseft leest men het GAC in het Frans tot in Leuven!”

-         Louis Tobback, burgemeester van Leuven: “er wordt in Leuven helemaal niets gelezen zonder dat ik voorafgaandelijk toestemming heb gegeven.”

-         Caroline Gennez, kandidaat SP.a-voorzitter uit Mechelen: “ik zit hier niet om hetzelfde standpunt als een oude krokodil als Louis te verkondigen, maar dat betekent niet dat ik hem geen gelijk geef”.

-         Erik De Bruyn, kandidaat SP.a-voorzitter uit Antwerpen: “het GAC is best te pruimen, al zou ik haar eerder centrumrechts dan antifascistisch noemen.”

25-09-2007 om 15:30 geschreven door Het Stuurcomité  

Zo weinig lekt er heden ten dage uit over de regeringsonderhandelingen, dat onze vaderlandse media er niets beter op vinden dan het honderddagige jubileum zelf als een “nieuwsfeit” te presenteren.  Dit voldoet echter niet voor het GAC! Onze geheime diensten speuren vierentwintig uur op vierentwintig de ether, de glasvezelnetwerken en het kattenbelletjes-in-prullenmandencircuit af, op zoek naar nieuws over de glorieuze geboorte van Oranje-Blauw.

Een van de telefonische conversaties die zij daarbij aantroffen, kan u hieronder nalezen. Omdat privacy een hoog goed is, vermelden we enkel de initialen van de betrokkenen.

*Ring Ring*

HVR: Met de verkenner, l’explorateur vous écoute.

YL: Herman, het is tijd dat ik terug overneem.

HVR: [zucht] Yves, we hebben het hier gisteren toch al over gehad. Ik heb veel werk, en…

YL: Ge weet niet hoe het is Herman, ik word hier zot. Ik heb al een nieuw geitenkot in elkaar getimmerd, een boomgaard aangelegd en mijn auto drie keer gesimoniseerd. Ik loop stillekesaan de muren op Herman!

HVR: Ik begrijp dat Yves, maar ik moet nu echt…

YL: En dan dien Unizoër [KP, nvdr] die mij elke dag minstens drie sms’kes stuurt: “amai, zware vergadering met belangrijke mensen achter de rug”, “amai, goed besturen vraagt wat energie van een mens”, “geen tijd om mij te vervelen vandaag”, enzoverder. Ik heb hem alleen maar die job gegeven omdat dan ik premier van Vlaanderen mocht worden!

HVR: van België!

YL: Just, van België natuurlijk. Haha, dat was weer ne gaffe van mij, gelijk ze zeggen.

HVR: Yves, ge moogt gerust zijn. Jean-Luc en ik…

YL: En waarom moogt gijlie ineens alles beslissen? Zelfs uw broer, hè Herman, die zegt dat ik mij veel te bescheiden opstel.

HVR: Yves, ge moet niet geloven dat onze kleine het altijd zo goed met u voorheeft. Hij is nog niet vergeten dat ge ’t poppemieke minister hebt gemaakt nadat hij al het onderhandelingswerk heeft mogen doen.

YL: Herman, Inge heeft toen keihard gewerkt…

HVR: …aan een bosspel voor de Chiro van Mechelen!  Eric heeft de papieren zelf op tafel gevonden na de onderhandelingen over de wachtlijsten. En ge denkt toch niet dat hij die thuis heeft weggesmeten?

YL: Herman, ge vergist u in uw eigen broer. Bart zegt dat Eric voor 70% Vlaming is!

HVR: Naar De Wever moet ge ook niet zoveel luisteren. Wie denkt ge dat er het meeste te verliezen heeft als we een federale regering vormen?

YL: als het een goed akkoord is: de Walen!

HVR: [schamper lachje] Ge moet ècht wat minder gaan optrekken met De Wever en zijn kliek.

YL: Herman, waarom schaamt gij u ineens om Vlaming te zijn?

HVR: [windt zich op] Luistert hè geitenboerke, we hebben het u voor de verkiezingen al gezegd. Al dieje Vlaamse tralala is goed om da joenk opzij te schuiven, maar genoeg is genoeg. We zullen u wel bellen als we u terug nodig hebben.

*klik*

YL: Herman, ik neem dit niet!  Ik ben de man van 800.000 stemmen! Herman! Herman?

18-09-2007 om 16:31 geschreven door Het Stuurcomité  

“De Vlaamse strijd is nooit ten einde”

De man van 800000 stemmen krijgt het hard te verduren. Na zijn gaffes die hij nog probeerde te vergoelijken met “Het was maar om te lachen!”, is deze week - met het interview op Ketnet - een nieuw dieptepunt in het bilateraal dooiproces met Wallonië bereikt.  “Het was zo niet bedoeld”, probeert hij zich nu te redden, maar in Wallonië is al een compositiewedstrijd uitgeschreven voor de jubelzang Wie gelooft deze man nog?. Soit, we wijken af. Via een gunstige wind is het GAC te weten gekomen dat het interview met Yves Leterme niet gepland was. Sterker, Leterme werd inderhaast opgebeld omdat een interview met Philip Dewinter ‘niet voor Ketnet geschikt was’. Hoe het met Leterme is afgelopen weten we intussen, maar wat denkt meneer Dewinter over zijn niet uitgezonden interview? Het enige wat hij aan de telefoon over zijn lippen kreeg was “Hoe zijn jullie dat te weten gekomen?”. Meer wou hij niet vertellen. Na lang aandringen zijn we dan via een assistent cameraman van de vrt te weten gekomen dat Dewinter, na de beslissing om het niet uit te zenden, volop verwijten aan het spuien was in de trant van “Rood nest!”, “Jullie zijn een schande voor de vrijemeningsuiting!”, “Uw namen staan in het geheugen van deze would be pol-en-soc’er gegrift en o wee als we ooit aan de macht komen”, enzenz.

Voor het GAC was dat echter niet voldoende, en na een nachtje stappen bezorgde de productieassistente ons het interview met Philip Dewinter, ‘in naam van de vrijemeningsuiting’… en wat kan meneer Dewinter daar tegen hebben.

Ketnet: Is het Filip op Philip?

Dewinter: Het is Filip, wat sommige ‘onafhankelijke’ media ook mogen beweren.

Ketnet: Waarom voerde de politie je dinsdag weg? Ben je stout geweest?

Dewinter: De politie heeft mij en meneer Vanhecke hardhandig aangepakt omdat we onze mening vertelden, meer niet.

Ketnet: Maar de burgemeester had nochtans op voorhand gezegd dat jullie dat niet mochten doen.

Dewinter: De betoging was verboden, maar uw gedacht zeggen is (heel nadrukkelijk) nooit verboden. Vergeet dat nooit jongeman, kom op voor uw mening…altijd en overal.

Ketnet: Dat zegt mijn papa ook altijd, maar hij zegt ook dat ik altijd rekening moet houden met wat iemand anders denkt en dat ik nooit mijn gedacht als de enige waarheid mag beschouwen.

Dewinter: Zeg ventje, werkt uw papa voor De Morgen?

Ketnet: Nee, waarom?

Dewinter: Nikske. Als Vlaming is het mijn recht om te zeggen wat ik wil, en mensen die hier geboren noch getogen zijn, zouden beter eens goed luisteren wat ik te zeggen heb, en zouden zich beter aanpassen aan onze beschaving, en niet omgekeerd.

Ketnet: Anders met Jetair enkele reis naar de zon?

Dewinter: Hahaha, inderdaad. Waarom willen ze in godsnaam naar Vlaanderen komen, ’t is hier toch altijd slecht weer.

Ketnet: Stel, meneer Dewinter, dat Vlaanderen een nieuw land wordt, wat is dan nog het nut van het Vlaams Belang?

Dewinter: Zeg ventje, wie heeft die vragen opgesteld?

Ketnet: Waarom meneer Dewinter?

Dewinter: Laat maar. De Vlaamse strijd is nooit ten einde, als Vlaanderen een nieuwe staat wordt, dan moeten we Brussel zien te veroveren want dat is nog altijd een Frans bastion!

Ketnet: Gaan jullie dan Brussel aanvallen en oorlog voeren?

Dewinter: We gaan eerst trachten onze standpunten op te dringen, op een vriendelijke manier. Als dat niet lukt, moet we inderdaad overwegen Brussel te omsingelen en uit te hongeren, tot ze toegeven. De kruisvaarders hebben die tactiek in het verleden met succes toegepast.

Ketnet: Mijn meester op school zegt dat die kruisvaarders evenveel keer met de staart tussen hun benen moesten terugtrekken, en dat ene Salah’din een echte pain in the ass was van ‘de ridders van het grote gelijk’.

Dewinter: Zeg manneke, waar hebt gij dat allemaal geleerd?

Ketnet: Van meester Youssef in het vijfde leerjaar, waarom?

Dewinter: Nog vragen?, want ‘k heb wel betere dingen te doen dan me de les te laten spellen door een moslim-geïndoctrineerd prutsventje. Een schande is het!

13-09-2007 om 11:40 geschreven door Het Stuurcomité  

“Met de socialisten was alles al in kannen en kruiken!”

Nadat alles en iedereen zijn licht heeft laten schijnen over de spaakgelopen regeringsonderhandelingen, slaagde het GAC er – als eerste en enige - in om Meneer Vanoutryve te strikken voor “een informeel gesprek onder kameraden”, zoals hij het na afloop noemde. Geen nood als de naam Meneer Vanoutryve bij u geen belletje doet rinkelen, de man leeft en werkt achter de schermen van de politiek en als we hem mogen geloven heeft zelfs zijn vrouw het raden naar zijn voornaam. “Iedereen noemt me Meneer Vanoutryve, dat is altijd zo geweest en voor mijn part blijft dat ook zo.” Amen! Beste kameraden: de butler van Hertoginnedal.

De onderhandelaars houden het voorlopig voor bekeken, eindelijk vakantie voor u?

MV: “Helemaal niet! Alles moet opgeruimd worden na de gesprekken, en ik kan u verzekeren dat ze er een boeltje van hebben gemaakt. Luister, acht jaar was ik op mijn gemak. De paarse onderhandelaars vergaderden bij wijze van spreken met portes ouvertes, ver van Hertoginnedal, met de journalisten op de schoot. Pas op, die manier van werken is ook niet aan mij besteed, maar achteraf moest ik de rommel niet opkuisen! Waren ze nu tot de vorming van een regering toegekomen, tot daar aan toe, maar … rien du tout! Integendeel, volgende week staan ze hier waarschijnlijk terug.”

Het gaat toch om politieke onderhandelingen en niet over (pakweg) roze balletten?

MV: “Dat is waar, maar de media tonen alleen maar foto’s en beelden van de onderhandelingstafel. De rest ziet niemand natuurlijk. De journalisten mogen ’s morgens heel even binnen. Ze krijgen een ontbijt, en om de Franstalige pers ter gunste te zijn, is dat voorzien van hoofdzakelijk Waalse lekkernijen… op ‘bevel’ van meneer Leterme notabene. De énige Vlaamse specialiteit die hier mag geserveerd worden, zijn Geraardsbergse mattetaarten; énkel in de namiddag bij de koffie (De mattetaarten zijn een geschenk van een Geraardsbergse kennis van Herman Decroo. Toen we hem er over aanspraken, antwoordde hij dat politiek dienstbetoon niet stopt als je P-nummerplaat op de auto hangt, nvdr). Soit, de onderhandelaars hebben meestal ook niet gegeten - vroeg vertrokken om de files te vermijden, begrijpt u – en schuiven aan voor een pistoleke.  Je ziet ook direct wie met wie bevriend is: meneer Leterme altijd samen met de mannen van De Standaard, meneer Dewael neigt altijd heel sterk naar Het Laatste Nieuws, alleen de jongens van De Morgen voelen zich deze keer niet helemaal thuis… ’t is niet over een paarse regering dat er gesproken wordt. (vette knipoog) Na het ontbijt gaan de politici rond de tafel zitten, iedereen smile en hopsakee, foto klaar en iedereen naar buiten. Maar je zou die ontbijtzaal elke dag moeten zien!? En de leden van de werkgroepen zijn nog het ergste van allemaal, thuis niets te zeggen maar hier wel de Grote Jan uithangen. En streken dat sommige hebben, ongelooflijk.”

Er is toch personeel genoeg, en 1 kamer proper maken is toch niet onoverkomelijk?

MV: “Acht jaar paars heeft het personeelsbestand van Hertoginnedal geen goed gedaan: geen vergaderingen betekent ook dat er vlug te veel personeel was voor het weinige werk. Gelukkig hebben we iedereen terug naar zijn vorige job in de ambtenarij kunnen detacheren. Met andere woorden, er zijn nog twee tuinmannen, een dienster en mezelve. Na het ontbijt ruimt Hilde (de dienster, nvdr) alles op. Daarna is ze de slaaf van de werkgroepen. Ik kan haar niet helpen, ze hebben mij nodig tijdens de onderhandelingen: water inschenken, kranten strijken, berichten naar de werkgroepen overbrengen, enzoverder enzovoort. ”

Hoe word je butler van Hertoginnedal?

MV: “Kokschool gevolgd en dan via via bij de staatsveiligheid terecht gekomen. Daar werd ik ingeschakeld in een undercoveroperatie in het restaurantmilieu. Om kort te zijn, ik moest infiltreren in de keuken van een Belgische topchef die verdacht werd van het (in het zwart) tewerkstellen van buitenlandse terroristen. Uiteindelijk is alles goed afgelopen, maar ze raadden me toch aan om naar iets anders op zoek te gaan, ‘niet stressbestendig’ genoeg – begrijp je? Via goede contacten in het culinair milieu werd ik aangesteld als kok in Hertoginnedal, om na vijf jaar – en een cursus ‘butler’ bij de VDAB – over te stappen naar de job die ik nu doe. Het komt er hier vooral op aan om discreet te zijn, en dat lijkt me aardig te lukken: dit is mijn eerste interview ooit – hoe jullie mij gevonden hebben, is mij nog altijd een raadsel, maar chapeau! -, en er is nooit informatie via mij naar de buitenwereld gelekt. Maar mocht ik spreken, dan verzeker ik u dat niet alleen Vlaanderen en Wallonië worden gesplitst. Als ik sommige excellenties hoor tekeer gaan, dan is de grondwet af en toe niet meer dan ‘een vodje papier’. Schandalig!”

De verleiding moet toch dikwijls groot zijn om de media een primeur te geven.

MV: “Absoluut! ‘k Zal een voorbeeld geven. De leden van de werkgroepen moeten bepaalde onderhandelingspunten verder uitdiepen, maar al van in het begin wisten die mensen dat van de onderhandelingen niets concreets in huis zou komen. Een van hen vertrouwde me zelfs toe dat “meneer Leterme meer heil ziet in zijn huwelijk dan in het tot stand komen van een oranje-blauwe regering en met verregaande staatshervorming.”

Met andere woorden, de werkgroepen zaten rustig buiten in het zonnetje te ‘werken’ (en hij maakt met zijn vingers de beweging ‘tussen haakjes’), maar eigenlijk genoten ze van hun functie als uitverkorene des volks. En Hilde maar drank laten aanrukken. Drankleverancier deed gouden zaken. En ik kan je verzekeren, ’t was geen frisdrank. Juffrouw Inge Vervotte hebben ze leren wiezen. Tussen haakjes, als ge bij de vakbond hebt gezeten en stakingen hebt georganiseerd, kan je toch kaarten… of niet? Grappig trouwens dat je die roze balletten vermeldt. De details ga ik niet aan uw neus hangen, maar niet iedereen ging na een dagje vergaderen braaf terug naar huis. Meer zeg ik niet, maar een tekeningetje moet ik er niet bij maken veronderstel ik.

Och ja, ze doen wat ze willen – ’t zijn mijn zaken niet – maar dat ze er in godsnaam voor zorgen dat het land fatsoenlijk bestuurd kan worden. [Meneer Vanoutryves gsm gaat af en hij verdwijnt in de wandelgangen; intussen trekken wij een nieuwe fles uitstekende Italiaanse wijn open, een relatiegeschenk van Verhofstadt vernemen we achteraf.]

’t Was de koning en zoals ik had gevreesd, vroeg hij me om Hertoginnedal beschikbaar te stellen voor een nieuwe onderhandelingsronde (tijdens dit interview was er nog geen sprake van het feit dat Albert II de Kroonraad had samengeroepen, nvdr.). ‘k Moest er wel voor zorgen dat ze van zijn goede wijn afblijven deze keer. (grijns) Jaja, die liberalen kennen er iets van. Soit, waar waren we gebleven?”

‘Roze balletten’ en goed bestuur…

MV: “Just. De onderhandelingen lijken meer op een loopgravenoorlog: iedereen graaft zich in in zijn eigen gelijk, en wie zijn hoofd uitsteekt is het gegarandeerd kwijt. Ik ga er mee akkoord dat je niet te vlug toegevingen moet doen, maar je moet toch respect opbrengen voor ieders mening en verzuchtingen. Och ja, ze doen maar. Voor u en mij zal er niet veel veranderen. Braaf blijven verder werken en wroeten, en hopen dat er in de toekomst nog geld is voor een welverdiend pensioentje. Voor mij zal dat niet zozeer een probleem zijn, het zijn mijn laatste onderhandelingen. Volgend jaar ga ik met pensioen.”

Concrete plannen?

MV: “Niet echt, misschien word ik wel chauffeur van een van de nieuwe excellenties.”

Wie van de onderhandelaars maakte het meeste indruk op u?

MV: “Door mijn beroepsgeheim kan ik daar niets over zeggen, maar Bart De Wever is een leuke en intelligente man, ook al zal ik nooit voor hem stemmen... ik blijf trouw aan de Belgische vlag, begrijpt u? Met een kwinkslag heeft hij de lachers direct aan zijn kant. Zo kwam onlangs de tweederdemeerderheid ter sprake en vooral wie die zou leveren. Meneer De Wever opperde om desnoods Lijst Dedecker in te schakelen, waarop meneer De Gucht ijskoud zei dat dat dan toch over zijn lijk zou zijn. Iedereen was stil, tot meneer De Wever repliceerde dat er in België genoeg ontsnapte gevangenen zijn die dat probleem wel kunnen oplossen. Meneer Reynders en mevrouw Milquet kwamen niet meer bij, meneer Van Rompuy heeft een wandelingetje met juffrouw Vervotte gemaakt om van zijn slappe lach af te raken, meneer Vandeurzen verslikte zich in een slok water, de heren Dewael en Somers wisten ook niet meer waar kijken, en meneer Leterme schorste de zitting voor onbepaalde duur. Sindsdien is het dus gedaan met de onderhandelingen in Hertoginnedal.”

Beschaamt Leterme, door niet in zijn opdracht te zijn geslaagd, het vertrouwen van zijn 800.000 kiezers?

MV: “Moeilijk te zeggen. De kloof tussen Noord en Zuid is nog nooit zo diep geweest, en een regering op de been krijgen wordt zeer moeilijk. Maar ja, hij is het die beloftes heeft gemaakt. Wat meneer Verhofstadt op acht jaar blijkbaar verloren heeft aan geloofwaardigheid, is híj al kwijt voor het echte werk begint! En ik ben niet de enige die dat beweert, zelfs binnen de hekkens van Hertoginnedal wordt dat al wel eens gezegd.”

Een laatste vraag, waar gaat dit eindigen?

MV: “Geen flauw idee, maar laat ik u een ding zeggen: met de socialisten was alles al in kannen en kruiken!

Dank u!

28-08-2007 om 09:17 geschreven door Het Stuurcomité  

73 dagen na de verkiezingen kan het GAC enkel vaststellen dat we dichter staan bij nog eens vier jaar Paars dan voor 10 juni mogelijk werd gehouden. De formule van de noodregering kan daarbij geen slechte zaak worden genoemd, aangezien de onmogelijkheid voor de paarse excellenties om nieuwe maatregelen aan te kondigen hun beleid enkel ten goede schijnt te komen. Bovendien lijkt de langverwachte afslanking van de kabinetten hiermee zonder slag of stoot te zijn gerealiseerd. Wat we zien is, kortom, goed bestuur.

Het GAC bereidt zich dus voor op regeringsonderhandelingen die ons over de decenniumwissel zullen tillen, en raadt de bevolking aan hetzelfde te doen. Daarom ontwikkelde de cel informatica een revolutionair programma dat in staat is voor elke volwassen Belg de formateurscoëfficiënt (FC) te berekenen. Het enige wat u hoeft te doen is ons uw leeftijd, geslacht, beroep en politieke oriëntatie (voor zover bij het koningshuis bekend) door te geven, en wij berekenen voor u (op een schaal van 0 tot 1) hoe groot de kans is dat u door het paleis zal worden uitgenodigd om een poging te wagen een regering op de been te brengen. Uiteraard zal uw coëfficiënt op geregelde tijdstippen stijgen naarmate anderen aan de beurt zijn geweest, en dit zal u steeds onmiddellijk worden gemeld via SMS. De FC is een handig hulpmiddel wanneer u de volgende vier jaar bijvoorbeeld een vakantie wil plannen, en bovendien volledig gratis!

Om de werking van de FC te illustreren hebben wij reeds enkele bekende namen in het systeem ingevoerd:

Maystadt, Philippe: FC 0,9999

Van Rompuy, Herman: FC 0,9997

Van Rompuy, Eric: FC 0,8132

Clijsters, Kim: FC 0,7523

De Wever, Bart: FC 0,6823

Happart, José: FC 0,6822

Leterme, Yves: FC 0,5123

Van Saksen Coburg, Laurent: FC 0,2531

Vaessen, Noël: FC 0,1523

Eyskens, Gaston: FC 0,0002

Dewinter, Philippe: FC 0,0001

U ziet het, met behulp van GAC’s FC kan iedere Belg perfect bepalen wanneer het zijn of haar beurt is om aan de onderhandelingstafel te verschijnen, geen duimbreed toe te geven en achteraf te verklaren dat men sterk onderhandeld heeft. Bezorg ons uw gegevens via geaace@hotmail.com, en u ontvangt uw FC binnen de drie werkdagen.

24-08-2007 om 10:07 geschreven door Het Stuurcomité