Enkele reacties van jullie op onze blog duidde ons op een zekere schaarsheid in onze berichtgeving. Nou ja, we doen ook maar ons best. MAAR we hebben toch ook wel de indruk gekregen dat sommige gestopt zijn met lezen onderaan de eerste pagina. Dus even ter verduidelijking! Als je onderaan de pagina`s op het naar linkswijzende pijltje klikt, volgt er meer.
22-03-2009
Het recept voor: ***Funky Sweet & Pleasant Sour Asia***
Ingredienten: * 2 zure, zachtkokende patatjes, liefst Belgische bintjes. * Zongedroogde zonnepitten, in overvloed. * Zoetstof: kinderlachjes of heerlijke openheid. * 2 Nepalese YAK-steaks, in fijne reepjes gesneden. * 500 gr Chinese Noedel-Communistjes. * 1 bussel Gobi-steppegras. * 8 Hindu cornflowers. * 4 Indische kiekenborstjes, liefst in een rokje. * 1 glas uit de "Special Teapot" * 1 handje vol tempelbamboescheutjes, liefst gecorrupteerd gewijd. * 2 el Boedha oil * 5 el jojojapanse sojasaus * 10 gr beachpeppers * 1,5 liter junglezweet * 1 snuifje dusty citysalt * 2 liter gesmolten Everest ijswater
Allie mixy in thie grote mixypot enne klare is die asiapot!
23-03-2009
The Holy Grale seems to be a teapot
Twee belgische bintjes, en ja hoor, dat zijn ondertussen twee doorkookte aardappels, op zoek naar hun heilige graal! Ze slikten stof, werden getorpeteerd door de zon, werden geaaid waar het maar kon. Dorstig dat ze waren, gingen ze op zoek naar het ons zo nationalistisch hand op het hart gesmaakte gerstenvocht, onzeren, Holy Grale. Nou, Nou, niet te vinden, dorie en toemetoch, ons dunkt. Innerlijke vloekjes vulden de vallei, menig heilig koebeest keek ons plopserig aan. En toen, alsof de Maharadja het zelf had bevolen, werd het secret teapotje onder onze neus toegeschoven. Onze kopjes smaakten voorwaar. Zeer verdacht, wel doordacht. En het mag gezegd: een illigaal biertje smaakt opperbest en vraagt steeds weer voor meer. Yann
26-03-2009
Cruising Birthday-dash
Het begon al prins(es)heerlijk met een fris welkomstdrankje dat we, neergestreken op de voorsteven van ons jacht, nuttigden. (Jacht = boot overdekt met gevlochten bamboewerk) Wauw, we waren onmiddellijk in ons nopjes. Onze crew: de 1e stuurman, onze persoonlijke kok en de machinist. Hups, de touwen werden gelost en we vaarden de plas op tussen de andere huisboten die hun tocht aanvingen... er waren heuse drijvende paleizen bij, appartementsgebouwen voorwaar... allemaal op een rijtje... . Al snel doken we als enigste de smallere kanaaltjes in en lieten we het vaste land ver achter ons. Eerst nog langs de visboer (kraampje aan de rand van het water met enkele gigantische figroboxen), daar sprong ik half in de nek van onze kok toen ze me daar een super-tijgergarnaal lieten zien. Doe maar eentje, ...! Langzaamaan sneden we door de kanaaltjes, die volledig door waterlellies bedekt lagen, en gluurden we binnen in het leven van de locals, druk bezig met de was en de plas. We lachten naar de enthoesiast zwaaiende kindjes, die uit het niets opdoken. Aangemeerd langs de rijstvelden genoten we een overheerlijke lunch en liet Yann zich gewillig met bloemen versieren door een lief Indische Jonkvrouwe. Onze crew profiteerde van het moment en schrobde zich proper in het water. Fris gewassen vaarden we verder. Nog een zonsondergang (om "u" tegen te zeggen) meegepikt en toen het begon te schemeren werd het anker uitgegooid! Midden in het meer, een extraatje dat Yann versierd had. Mmm... tussen de muggen-aanvallen werd de gefrituurde super-tijgergarnaal verorberd en veel ander lekkers. En net toen ik dacht: wauw wat een verjaardag!, kwam er vanuit de mini-keuken een gezang, en jawel, een taart met kaarsjes erop!!!! Hip hip hip hoera! Onze crew genoot mee, vooral van de frisse pintjes (waar we goed van voorzien waren) dan van de mierezoete-taart. Kortom Onvergetelijk! Catootje
Ochtend filosofie van Mister TukTuk.
Als aandachtige leerlingen, nieuwsgierig naar de *Ochtendlijke wijsheden van Mister TukTuk*, kropen we, na een lange nachtelijke busrit doorheen de bergen, in Mr Taxi Ali Tuktuk`s gemotoriseerde driewieler. De les gaat meteen van start. Wijsheid 1: Voor zonsopgang, wanneer de straten nog zo goed als verlaten zijn, draai je het gashendel volledig open, ga je lekker scheuren. Okay,begrepen! Gaat U verder, mister! Draai die hendel helemaal in overtoerental wanneer je een verkeersdrempel nadert, een drempel die je overdag in alle drukte tegen nog geen 5km/u lekker relaxt zou nemen, kijk, mijn leerlingen, een vlucht van een 5tal meter verder, spaart je banden! De vering? Nou man, wat zit jij nu te .... Okay, mister! Mijn hersenpan die ondertussen letterlijk aan het uitzetten is, zegt me, yann stop met zeuren en blijf nu gewoon even bij de les. Wijsheid 2: Draai je een steeg in en merk je al onmiddellijk op dat die steeg half weg veel te smal is voor je karretje, treuzel niet, directe actie is aan de orde, draai je verborgen extra speed hendel open, en wees er van overtuigd, als je snel genoeg komt aangestormd, murm je jezelf en je karretje er wel doorheen. Wijsheid 3: Als je voertuig geheel verwrongen en gekneld zit in een veel te smal steegje, verlaat je je voertuig toch gewoon langs de voorkant, je loopt wat verder de steeg in, vervolgens vertel je de mensen die zich rondom jou verzamelen dat je wel een erg leuk hoteltje weet zijn, een paar steegjes verder. Bovenal blijf lachen en fluit je dag! Yann
12-04-2009
Dancing with the dolphins!!!!
Er gingen eens twee jonge leuten met lieflijk bootje varen, ver ver! Heel ver, ver dat het was! Het vaste land was nog een tripje van een stipje aan die einder. Het was toen, toen dat die speelse visjes ons verzwijmelen kwamen, sier en gein in al hun dralen. Het bracht ons in een zeer zeer lichtjes wezen. Konden wij toen al weten dat we nadien meermaals trancy trance op verlaten strandjes tussen de palmpjes op trancy rijmpjes tijd gingen staan verwijnen????? yann
29-04-2009
Leve de zon
Dat aziaten, en voornamelijk indiers zich hardnekkig vastklampen aan eeuwenoude tradities; daar hadden we al lucht van gekregen vooraleer we met onze marchandises naar deze contreien trokken. Je behoefte mikken in een klein gat in de grond blijft hier tot een ware scheitkunstvorm verheven.Overal langs de kant van de weg wordt duchtig geoefend. Dat ze na de roos te hebben afgeschoten in al hun enthousiasme hun gat maar snel met hun blote hand afvegen hebben we hun al lang vergeven, maar aan die kwalijke gewoonte om bij het eerste gewaren van onze aanwezigheid op het toneel ons handschuddend en in hun nalatenschap delend te komen verwelkomen; daar moeten we toch nog even wat aan wennen. Dat ze dit in soms zo een grote getalen doen (soms wel veertig kinderen ineens),is soms echt wel wat te overweldigend. .Maar we treuren niet. Zeker niet wanneer we `s avonds onze kakbruine lijfjes in de spiegel kunnen bewonderen.Leve de zon. Yann
OPgepast met pikante verhalen!!!!
Niet omdat je na het binnenpelenvan een heerlijk hete pikante curry masala schotel de kans loopt de nacht door te brengen op de pot in plaats van naast je geliefde in bed, neen hoor, daarvoor moet je niet oppassen. Het werd me van man tot man in alle vertrouwen toegefluisterd.Een dorpbewoner kamt door het eten van stevig gekruide haver met een ernstige kwaal. Dit zeer ten treuren van zijn kersverse bruid. Hun echtelijke geneugden werden hierdoor ingekort tot werkelijk een snelle dribbel en scoor in 2 seconden. Terwijl mevrouw zich waarschijnlijk zit te verjammeren over man `s falen.. maakt mijnheer zich toch wel erg druk over de vermoeidheid die hem nadien telkens overviel. Luistervinkjes rondom onsheen, weten het zeker, het is dat dekselse traditionele pikant eten, Nou!?, man, man! Hoe mag ik dit hier gaan uitleggen? Vertwijfeling besprong me helemaal toen Ines me achter de rug een heerlijke chilli pepper aanreikte.Had ze daarnet nu niet uren met de vrouwen van het dorp gezellig zitten kletsen???? Yann
01-05-2009
Olifanten passen toch niet in de diepvries?!
In Rajhastan, het land van onmetelijke woestijnen, prinsessen en paleizen uit duizendenéén nachten, waar thermometer gretig op vijftig afnokt, je zou voor minder gaan ijlen en zwijmelen... maar we houden het ons stee en opnieuw voor ~ Olifanten passen niet in de diepvries! Toch?Niet?!.....Dralen we nu gek? We zitten voor wat schaduw bij ons vriendje Arvind, houder van een klein alleshebbend winkeltje, te midden dessert Bundi, in het dorpje Bundi, we kletsen als oude wijven, we luieren, grappen en we puffen..... Arvind biedt ons wat verkoeling aan, mmm lekkers fris, ik zwijm, had ik daar nu net een olifant in zijn ijskast zien zitten, Arvind ziet mijn vertwijfeling, en lacht, jep jep, daar zit ~Ganesha~, de olifantenhoofdjesgod, hij zit daar lekker o zo fris.
