Moederdag,zondag 09.05, klokslag 08u00.
Verschillende Roeselaarse families tekenden al present op de jeugdterreinen van Sp. Lokeren voor de VoskesCup.
Bedankt aan deze spelers : een deel had net de bekernederlaag verwerkt, een ander deel was bereid op deze zondag de ploeg te vervolledigen.  Bedankt alvast aan alle aanwezigen : Stef, Robbe :-D, Emile S & D, Lowie, Arthur, Gaethan, Laurens, Florian, Jasper, Gilles, Bert, Jean-Thibault, Maarten, Jay en Torbjorn.
Als allereerste match dienden we FC Brussels te bekampen : twee torens vooraan zorgden voor een extra'wekker voor onze verdedigers, maar na een tijdje werden ze toch mooi en vooral fair in bedwang gehouden.  Stef Platteeuw zorgde wel voor de redding van het tornooi door een prachtige vrije trap van uit de winkelhaak te zweven (Emma zou trots geweest zijn :-D).
Het leek 0-0 te blijven, doch een lange bal van Maarten Houthoofd lanceerde Emile Samyn en die besloot zijn "paarse schoentjes" nog een laatste keer te doen renderen, met een mooie passeerbeweging stond de gevleide 1-0 op het bord.
Tweede tegenstander was Red Star Waasland : al snel bleken de paarse schoenen nog niet score'moe, met een gekruiste poging van Emile Samyn stond de 1-0 al gauw op het bord.  En Maarten Houthoofd verdubbelde al snel de score 2-0.  Even concentratieverlies zorgde voor de Waaslandse aansluitingstreffer, doch een mooie tussendoor'pass van Jasper Cafmeyer bereikte Gilles Muylle en die zorgde voor 3-1.  Mascotte en reservedoelman Robbe Platteeuw kon ook nog enkele seconden spelplezier opdoen.
De slotmatch tegen Eendracht Aalst was kort : we scoorden in de eerste minuut via Gilles Muylle op aangeven van Jasper Cafmeyer en de rest van de match was wachten op het slotsignaal.  Na het middagmaal en het urenlang stilzitten dienden we in de halve finales OH Leuven te bekampen.  Dat bleek een te zware klus : ze voetbalden beter en vooral frisser dan de onzen (de vermoeidheid begon zienderogen en begrijpelijkerwijze zijn intrede te doen) en kwamen onmiddelijk op voorsprong.  Net voor rust zorgde hun uitblinker, de nummer "6" (meer dan terecht tot speler van het tornooi verkozen) met een centerschot voor de 2-0.  Emile Samyn zorgde met de 2-1 nog eventjes voor lichte hoop, doch in de tweede helft slaagden we er niet meer in gelijk te maken.  De troostingsmatch tegen Lokeren leverde een rappe voorsprong op : Gilles Muylle rondde een prima aanval via Emile Samyn mooi af, maar Lokeren scoorde tweemaal in evenveel minuten.  Een gezien de omstandigheden verdienstelijke vierde plaats op zestien ploegen en voor velen "vooral blij dat het gedaan was".
Ondertussen waren de grote jongens op Schiervelde tegen KVSK United op achterstand gekomen.  De hemel kleurde zwart, op de terugweg echter bleken ze met veel zweet (alhoewel), bloed en tranen nog een hoopgevende 2-1 zege gehaald te hebben.