Net alsof Sam Gooris de inspiratie van zijn enige wereldhit bij Boezinge had gehaald : "laat het gras maar groeien". Het lange gras was dus een stoorzender voor rappe combinaties. Maar dat is dan ook het enige wat de thuisploeg kan verweten worden bij een hartelijke ontvangst. De thuistrainer poogde tot de laatste minuut met positieve coaching zijn mannen het voetbal bij te brengen (chapeau daarvoor), doch het klasseverschil was te groot. Casey Devolder toonde dat ze in Staden het begrip hattrick ook al kennen en scoorde er drie in de eerste tien minuten. Michiel Vandromme zorgde voor nummer 4 en de wederoptredende Henri Verduyn snelde naar de 0-5 ruststand. Na rust was het overwicht (vooral via de flanken) zo mogelijk nog groter. Al vlug zorgden Giovanni Carpentier en Thomas Termote voor de 0-7 cijfers, en Jarne Vanderhaeghe werd even getest op de "9" : een test die na amper 5 seconden al resultaat had, want Jarne potte de 0-8. Diezelfde drie acteurs zorgden terug voor een trio'tje : Gianni Carpentier de 0-9, Thomas Termote de 0-10 en Jarne Vanderhaeghe de 0-11. Het bleef zowel vanop links als vanop rechts flankaanvallen regenen, zowel Seppe Stael als Henri Verduyn waren allesbehalve zelfzuchtig en haalden hun plezier uit het geven van assists. Casey Devolder scoorde met zijn vierde van de dag de 0-12 en doelman Bram Lemey bekroonde vijf minuutjes "spits-zijn" met de twee slotdoelpunten. Uiteindelijk 0-14 en toch een bravo voor het geleverde voetbal via de flanken.
|