Een wedstrijd tegen een volledig onbekende tegenstander, Tempo Overijse. En de woordspeling vraagt erom, maar het enige wat de wedstrijd ontbrak was juist "tempo" . De tegenstander gaf nooit de indruk iets te kunnen rapen op onze "akker", wijzelf waren content met een vroeg doelpunt en controlerend voetbal, vooral tijdens de eerste helft. De scheids (die niet echt veel verkeerd floot) deed zijn best om evenzeer het tempo uit deze tergend trage wedstrijd te halen. We begonnen met een schot van Arthur Geldhof, net over. De eerste echte doorbraak op rechts leverde een simpele, doch mooie goal op. Louis Callens voorbij zijn manneke op snelheid, de gepaste achterwaartse voorzet en de afhakende Arne Naessens mooi met links binnen : 1-0. We kregen nog meer dan voldoende kansen om rap 2-0 te maken, maar o.a. Simon Verlinde en Louis Callens scoorden niet. Laten we aub de staat van ons ermbarmelijk veld gebruiken als logisch excuus, want week-na-week lijkt dit te verslechteren. Misschien heeft iemand de ambitie om op Schiervelde ooit een rockfestival te organiseren . Voor rust waren er nog twee ontwaakmomenten. Eén positief met de tweede goal : een corner van Guanito Werbrouck werd door Alessandro Beel mooi binnengekopt. Maar helaas ook één negatief : bij een volgende corner raakte Kevin Bossée bedolven onder de bezoekende doelman en verdraaide daarbij zijn knie. Kermend van de pijn verdween de ongelukkige Kevin eerst richting kleedkamers en daarna richting ziekenhuis. Ondertussen luidt de eerste diagnose geen breuken. Voor verdere letsels dient nog even afgewacht te worden. Na rust was het de bedoeling het tempo iets omhoog te trekken. Dit lukte, doch nu kregen we "gemiste kansen in hoog tempo". Wat we deze tweede helft lieten liggen was echt ombeschrijfbaar. Soms overhaast afwerken, soms de verkeerde keuze maken en heel vaak ook de staat van het veld. Om te bewijzen dat dit geen loze excuses zijn, omschrijven we even ons derde doelpunt, gescoord door "het veld", met de welwillende medewerking van twee spelers . Axel Maertens wilde een afstandsloeier plaatsen, een bots van het veld deed de bal bijna aan de cornervlag belanden, daar waar Senne Vanbrabandt de bal recupereerde, via een ondertussen andere bult op het veld, vertrok de voorzet eerder richting hoge wolken, om vervolgens in een boog over de doelman in een 3-0 te stranden. In deze fase was het veld onze bondgenoot, in vele andere fases echter niet. Zo knalde Simon Verlinde twee maal over een leeg doel, vond Louis Callens een drietal keer geen gepast moment om de doelman te verschalken en waren er ook gemiste kansen via Alesandro Beel, Kenneth Provost en Andreas Hemelaere. De score had dus gerust dubbele cijfers kunnen aannemen. De vierde goal viel uiteindelijk op een corner (daar kan zelfs een slecht veld niets tegen beginnen) : Kenneth Provost krulde voor doel, Alessandro Beel kopte binnen. Een verre uittrap van Robbe Platteeuw deed Kenneth Provost alleen voor goal belanden en deze keer scoorde Kenneth wel : 5-0. En in de slotminuut besefte Louis Callens dat scoren vandaag toch niet zou lukken, en gunde hij het doelpunt na een lange solo dan maar aan Simon Verlinde. 6-0 in een tempoloze wedstrijd. Volgende week in Aalst zullen we toch iets secuurder dienen af te werken, maar globaal gezien kun je een afgetekende zege tegen de nr. 8 van het klassement geen slechte prestatie noemen. Proficiat !!
Een wat nerveuse start van onze jongens.Reeds in de 3 de minuit laat de verdediging zich verrassen en rumbeke scoort de 0-1.In de 7 de minuit moet Louis Sanders gekwetst van het veld.Bij een trap van Lennert lost de keeper de bal en een goed gevolgde Svenja profiteert voor de gelijkmaker.Na rust nemen onze jongens de match in handen.maxim kopt op hoekschop de 2-1 binnen.In de 42 ste minuit komt rumbeke terug langs zij.In de 53 ste minuit echter gaat sv met de volle buit lopen als Lowie Raveschot een aanval opzet vanop rechts,doorgaat en scoort.Rumbeke was zeker geen slechte tegenstander.We hadden het bij momenten niet gemakkelijk.
Tegen de fiere & ongeslagen leiders (nog geen enkel verliespunt) was de conclusie simpel : bij een verlies mochten we de titelkansen in een containerparkje verstoppen. De eerdere uitslagen van de thuisploeg waren indrukwekkend, je zag de schrik bij de "onzen" dan ook in de beginfase. Ons derde gelijkspel dit jaar, ons derde ook op "kunstgrasverplaatsing". De regen goot of eerder gutste naar beneden gedurende de ganse wedstrijd. Het spelpeil werd er niet door bevorderd. De match begon in een aardig tempo, met de fel drukkende thuisploeg en de aarzelende KSVR-boys. Kansen voor de thuisploeg leverde dit echter niet op (aan het meervoud van het woord "kans" zouden ze immers in de ganse wedstrijd niet geraken, ze kregen er amper één). Eens de schrik afgewimpeld, de regen aanvaard en aangepast aan de kunstgrasbodem, namen we de match in handen. Een scrimmage op corner werd van de lijn weggehaald, een afgeweken schot van Kenneth Provost hobbelde net naast. Niet veel doelgevaar dus, maar de beste twee mogelijkheden toch voor ons. Na rust schadelde de "regenfabriek" nog een tandje bij. In een echte stortbui bleven we gegroepeerd goed voetballen, orkestmeester van dienst Arthur Geldhof speelde een berepartij en was de verbinding tussen verdediging en aanval. We kregen echter veel middenveldspel en echte kansen blijven uit, behalve een "links schotje" van Kevin Bossée. Een zeldzame uitbraak van de thuisploeg toonde echter aan hoe onvoorspelbaar voetbal blijft. Al mag gezegd dat de afwerking bij deze aanval-uit-het-doosje wel zeer mooi was. Het geurtje-van-buitenspel vergeven we de goedleidende ref echter graag. Toen bewezen de zwart-nat-witten dat ze nog over een serieuze portie vechtlust beschikken. Kopjes niet laten hangen en op zoek naar de meer dan verdiende gelijkmaker. En die kwam er zeer snel : Kevin Bossée (auteur van een karaktervolle invalbeurt) bereikt binnendoor Arne Naessens op zijn rechterflank, diens loepzuivere voorzet (zelfs Kevin de Bruyne zou hiervan likkebaarden) werd door zenuwpeesje Louis Callens binnengekopt. Het bleef 1-1. Op basis van de wedstrijd en het scoreverloop (hoorden we deze samenvatting al niet eens eerder over een andere wedstrijd "in de buurt" ) kan deze uitslag gerechtvaardigd worden, op basis van de kansen was KSVR de enige ploeg die eventueel een kleine zege had verdiend (de eerlijke trainer des thuisploeg gaf dit achteraf ook volmondig toe). Positiefst blijft echter de manier waarop KSVR terugvocht : op het veld van de leiders op vijf minuten voor het einde en in de gietende regen achterkomen en toch nog terugvechten !! Alles blijft mogelijk in deze spannende competitie : volgende week wacht ons Tempo Overijse.