Lees enkel de uitslag en je zou denken aan een walk-over ... Niets was minder waar, zeker als je weet dat de bezoekers twintig minuten voor tijd nog op 0-0 stonden. De eerste helft was niet oogstrelend qua voetbal, doch bijzonder intensief en nerveus qua tempo. De bezoekers zaten constant zeer dicht op de bal, geen enkele speler in balbezit werd met rust gelaten en het spelritme lag zeer hoog. Zelf kregen de bezoekers amper één kansje, maar ze lieten ook weinig voetbal toe. KSVR speelde nochtans niet onverdienstelijk en kon gerust gaan rusten hebben met een verdiende voorsprong. Daarvoor waren kansen voor Henri Verduyn, Dirk-Jan Dewaegemaeker en Emiel Wheaton scoreklaar genoeg, doch pech en een goede doelman hielden de score op maagdelijk blank. Na rust aanvankelijk hetzelfde spelbeeld. De hard-opzittende bezoekers namen Schiervelde over en kregen nu zelf (na een carambole) een doelkansje dat gelukkig verijdeld werd. Een zeer mooie combinatie op links tussen Seppe Stael en Arthur Devos leverde uiteindelijk de bevrijdende openingstreffer op, met Dirk-Jan Dewaegemaeker in de rol van beheerste afwerker. Plots waren onze jongens "losgelaten" of werden de bezoekers "moe" : beiden zijn mogelijk. Feit is dat het plots doelkansen "regende", wat in zomerse temperaturen niet evident is. Victor Landuyt kopte nog een mooie aanval over, maar de volgende "attaque" was raak : Thiemen Desendre en Henri Verduyn "rolden" de linkerflank op, Milan Gillewy deed het simpel en slim en legde de bal terug op Dirk-Jan Dewaegemaeker en die scoorde zijn tweede van de dag. Twee mooie aanvallen op links ... de "rechtse kant" werd zowaar jaloers en besloot ook mee te werken. Emiel Wheaton zette mooi druk en recupereerde de bal op rechts, diens scherpe voorzet werd door Henri Verduyn binnengewandeld. En na een oprukken van Maurits Vanhoutte kon Victor Landuyt van op rechts een voorzet versturen, de door de keeper weggebotste bal werd door Maurits zelf binnengetrapt. Een mooie verdiende (maar misschien te zware) overwinning. Nu hopelijk volgende week eens op zoek naar een zege "op vreemde bodem" in Tubize ...
Groter, beter, sterker, ouder, ... De perfecte samenvatting van deze wedstrijd. Tegen bepaalde ploegen en zeker op kunstgras voel je het verschil in ouderdom en vooral gestalte (te) duidelijk. Maar al bij al vond trainer Rik dat zijn ploeg zich als duivel(tje)s geweerd had en was hij content over de wedstrijdmentaliteit. Beetje-bij-beetje zal het verschil in ouderdom weggevlakt worden ... Geduld zal lonen en vooral de kopjes niet laten hangen ...
IMPORTANT NEWS Training donderdag 22.09.2011 19.00 uur PLOEGFOTO
Alle spelers gelieve dus zwarte kousen en zwart joma-broekje mee te brengen !! Uitrusting ontvangen jullie ter plaatse. Na de foto (op het eerste terrein) volgt dan nog de training, dus ook trainingsmateriaal meebrengen.
Alle spelers van de kern (incl. Bram Lemey) hierop graag aanwezig aub ... Net als trainers, afgevaardigden ...
Zoals oorspronkelijk gemeld gaan de U13 op eindeseizoensuitstap naar Durbuy. Om niet alle kosten te moeten betalen op dat moment, sparen de jongens/spelers wekelijks anderhalve euro (de kapiteins van beide ploegen zorgen hier voor de inzameling). Om het ietwat makkelijker te maken, lijkt een maandelijks bedrag van 6 euro aan te raden (4 weken van 1 1/2 euro) !! Of op seizoensbasis een bedrag van 10 maanden x 6 = 60 euro. Aan jullie de keuze. Aan de kapiteins alvast een dank-op-voorhand ...
Laat ons vooraf duidelijk zijn : alles wat hierna in het verslag vermeld staat doet niets af van het feit dat we wel degelijk niet meer verdienden dan het behaalde punt gisteren in Charleroi. Meer zelfs : dat punt ging er waarschijnlijk zelfs niet gekomen zijn zonder de goede prestatie van doelman Julien Van Volcem. De eerste twintig minuten waren ronduit zwak : het slechtste wat deze ploeg al bracht dit jaar. Geen inspiratie, geen combinaties, geen vechtlust, geen aansluiting : en vooral dit laatste zorgde ervoor dat we continu onder druk stonden. We "kampeerden" als het ware in ons eigen strafschopgebied, het vijandelijke doel bevond zich op onbereikbare afstand. Julien Van Volcem hield aanvankelijk zijn falende ploegmakkers rechts, maar diende uiteindelijk een "winkelhaakje" te incasseren. Ondertussen was Victor Landuyt al geblesseerd van het veld gegaan na een te hoge trap in zijn gezicht, vanzelfsprekend onbestraft door de lokale ref. Die was te druk bezig met het kussen van plaatselijke afgevaardigden voor de match en het becijferen van de juiste plaats waarop een ingooi diende gedaan te worden. We kennen de scenario's aan de Zuiderkant van ons land. Zo werd een flagrante terugspeelbal aan thuiszijde ook als onvrijwillig bestempeld. Maar meer dan een dwarrelende vrije trap van Seppe Stael hadden we voor rust ook niet te bieden, dus Charleroi ging aan de rust verdiend met 1-0 naar binnen. Na rust speelden we iets hoger, de verdediging sloot aan en zowaar ... we kwamen aan voetbal toe, zonder daarmee te willen zeggen dat het nu plots sprankelend werd. En uit onze eerste (heel) mooie combinatie puurden we zelfs de gelijkmaker : Victor Landuyt en Dirk-Jan Dewaegemaeker combineerden zich een weg doorheen het centrum en Victor kon de gelijkmaker scoren. Meer zelfs : 5 minuten later hadden we op voorprong kunnen (zelfs moeten) komen. Henri Verduyn werd foutief gestuit binnen de rechthoek, de logische penalty werd door Thiemen Desendre mooi in het hoekje geplaatst. Toen vond "het arbiterke" het moment gekomen om nog eens de show te stelen : omdat een thuisspeler (!!) te vroeg de rechthoek betrad, diende de penalty te worden hernomen. Het vervolg kun je al raden : Seppe Stael miste de tweede poging. "Plannetje gelukt" kon de onfaire spelleider glimlachend besluiten ... Dat de tweede penalty gemist werd neem ik als trainer dan ook volledig op mijn rekening : eenzelfde speler tweemaal naéén een penalty laten geven leek not-done, een andere penaltygever aanduiden leek het beste (doch achteraf duidelijk verkeerde) plan. De rest van de wedstrijd kabbelde voort maar een nieuwe goal kwam er niet meer zodat deze match op een 1-1 eindigde : een puntendeling die we door een betere tweede helft eventueel verdienden.
Een degelijke wedstrijd met best leuke momenten van onze jongens. Het was voorspeld : de eerste weken, misschien zelfs maanden, zal het aanpassen worden voor deze jaar-jongeren om hun tandje te zetten, maar gisteren deden ze dat op bepaalde ogenblikken zeer goed. Hasse Colpaert scoorde en voor rust waren er nog kansen voor een op dat moment vlotter voetballend KSVR. Na rust kwam de fysiek terug boven en incasseerden we twee goals. Gianni Carpentier had nog dè kans om de score te milderen, maar knalde in twee tijden hoog over.