CC 't Hofland te Ardooie - zaterdag 27.02.2010 De laatste glazen zijn afgedroogd, de zaal ligt er verlaten bij ... Meer zelfs, we hebben onze waarborg teruggekregen, wat betekent dat we deze zaal zelfs min of meer treffelijk en ongeschonden hebben achtergelaten. Nogmaals dank aan iedereen die een (klein of groot) handje meehielp vooraf, tijdens en nadien. Ondertussen zijn alle facturen en onkostennota's binnen en betaald. En we kunnen stellen dat ons "feestje" nog een aardig centje opbracht ook : we noteerden een winst van 611,14 euro !! Een bedragje dat zeer vakkundig zal worden gebruikt voor de pinksteruitstap naar Durbuy. Verdere info volgt ...
De tegenstander van zaterdag is op vele vlakken te vergelijken met ons. Eveneens in een zwartwitte uitrusting getooid, allebei miniemenploegen uit de betere middenmoot en vooral ook beiden sterk afhankelijk van de penibele situatie waarin het eerste elftal zich bevindt. De kans dat beide ploegen elkaar volgend seizoen nog bekampen op jeugdniveau is eerder klein te noemen. Ook in de uitslag was deze gelijkheid te merken : 1-1 als uiteindelijke logische uitslag. Wie echter een match met op-en-neer-voetbal verwacht had, kwam bedrogen uit. Ofwel is het Lokerense veld gezegend met een onzichtbare helling, want alle aanvalgeweld was gericht op één enkel doel. Zelden een wedstrijd gezien waarin het niveauverschil tussen beide helften zo groot was : sterk, volwassen en georganiseerd voor rust <--> zwak, ongeordend en onmondig na rust. "Kenners" die dit dan wijten aan de invallende spelers, bewijzen hiermee zeker niet ooit op een voetbalveld gestaan te hebben, integendeel zelfs ... De omstandigheden, wat geluk en vooral enkele blessures bepaalden mede het spelbeeld in de tweede helft. En uiteindelijk mogen we vooral niet vergeten dat een gelijkspel op het veld van een doorwinterde eersteklasser als Lokeren allesbehalve een ramp is : het is niet omdat we voorgaande week het machtige Anderlecht in bedwang hielden dat we nu bestaan uit een ploeg met elf Maradona's, Lukaku's of andere Witsel's. Relativeren is dus vooral de boodschap ... In de eerste helft schoten we goed uit de startblokken. Al in de eerste minuut werd Niels Van Craeyveld onbestraft onderuit gekegeld, in de daaropvolgende seconden werd Maarten Houthoofd neergetrokken in de penaltyzone, evenwel zonder daaropvolgend fluitsignaal van een nochtans degelijke en goedvolgende scheidsrechter. En in de 8ste minuut konden we de score openen toen Maarten Houthoofd slim spitsbroeder Emile Samyn aanspeelde die kalm zijn doelpuntentotaal aandikte : 0-1. De verdere eerste helft speelden we volwassen uit, niets weggevend in verdediging en er gepast en gevaarlijk uitkomend. Zo was er een reuzekans via Torbjorn Deckmyn, maar de kopbal ging voorlangs. Na rust was het plots anders, minder vooral. Waarom ? ... ja, zo gemakkelijk laat het voetbalspel zich niet verklaren. De scheids begon de kleine beslissingen steeds meer in het voordeel van de thuisploeg te beslissen (dit kwam tenminste zo over bij de onzen, de aard van het fanatieke beestje waarschijnlijk, echt wedstrijdbepalend waren deze kleine beslissingen immers niet). Maar vooral dienden we onze ploeg op verschillende plaatsen en momenten continu te herschikken door diverse kwetsuren. Zo diende Gaethan Lannoo (de laatste weken zeer sterk bezig) de eerste tien minuten na rust te missen, toen de relatie tussen zijn voeten en zijn nieuwe voetbalschoenen een minder moment had (de kine deed er alles aan om dit euvel rap te herstellen). En verder was er ook de kwetsuur (de in de volksmond gekende "keunebil") van Maarten Houthoofd, die er na enkele minuten in de tweede helft gekwetst af moest. En tot slot dienden we ook de laatste 5 minuten vol te maken zonder Simon Vandewiele, die in een hard duel een bloedende elleboog opliep. Om die reden diende de ploeg op teveel plaatsen herschikt te worden. Heel wat jongens dienden op plaatsen te spelen die niet 100% de hunne waren. Te gemakkelijk dus om jongens hierop te beoordelen. En het mag gezegd : Lokeren werd ook steeds sterker en sterker. Ze wilden echt die gelijkmaker en ze verdienden die ook wel op basis van hun karaktervolle tweede helft. Het is gewoon dubbel jammer dat die tegengoal er viel in de tweede minuut van de toegevoegde tijd. En volgens onze doelman Stef was de bal zelfs niet over de lijn, volgens anderen was er een flagrante duwfout op Bert Desal aan voorafgegaan. De scheids stond er dicht genoeg bij en keurde de treffer goed. We gunnen hem het voordeel van de twijfel, van op onze positie konden we dit onmogelijk zien. Volgende week herpakken dus, we spelen dan immers onze laatste thuismatch van het seizoen tegen Germinal Beerschot . Wat nadien nog rest zijn 4 à 5 verplaatsingen : St Truiden, Charleroi, Moeskroen, AA Gent en waarschijnlijk nog Club Brugge.
De shadows konden hun oorverdovende prestatie van voorgaande week tegen diezelfde tegenstander niet herhalen en verloren deze match met 2-1. Doelpunt van de voeten van Tibo Gereels. Een duidelijk ontgoochelde trainer Rik omschreef de prestatie simpelweg als "zwak" ...